Met de voorlopig laatste poging om tot de vorming van een nieuwe ‘volwaardige’ federale regering te komen zijn we aan het cijfer 16 aangekomen. Twee van de drie partijvoorzitters die nu de hopelijk laatste mission impossible moeten trachten uit te voeren, zijn al eens aan de bak geweest, bakten er toen niets van en zullen dat waarschijnlijk ook nu niet doen. Het opmerkelijkste wat er nu nieuw aan de aanpak is, is dat men wel niet meer gelooft in paarsgeel of paarsgroen, Vivaldi of hoe men het ook mag noemen, maar dat men zelfs bereid is een minderheidsregering te vormen die in het parlement telkens voor elk project steun zal moeten gaan zoeken bij de oppositie. Dat ideetje was er ook al bij het plan van de rode snuffelaars, die wel zo slim waren het zelf niet verder uit te werken, maar het resultaat neerlegden bij Sophie Wilmès, die ook al met een minderheidsregering opgescheept zit en tenminste (voorlopig?) zo slim is er niet in te trappen.
Niemand binnen de traditionele partijen schijnt de ernst van de situatie na corona serieus in te schatten, ook de nieuwe voorzitters niet. Coens is een doorslag van Beke, Lachaert viel al bij zijn eerste ‘praktijktest’ door de mand en Bouchez heeft alleen het geluk dat zijn partij, na het vertrek van twee kopstukken naar Europa, nog nooit zoveel ministers heeft gekend, maar dat het ook daarbij ophoudt: kwantiteit, geen kwaliteit. Tenslotte is die Conner Rousseau wel een jonge kerel, maar hij klinkt als een oude socialist. Evenmin als zijn voorgangers, die het ook niet konden waarmaken, krijgt hij het woord ‘Vlaanderen’ amper over zijn lippen en wordt men hem alleen rekening gehouden zolang hij zijn karretje aan dat van de PS kan koppelen. Opvallend is ook de term ‘de mensen’, die hij elke paar zinnen gebruikt. Lijkt wel of Leterme terug is. Die had het ook steeds over ‘de mensen’.
Het hele probleem is dat alle traditionele partijen schrik hebben van nieuwe verkiezingen, waarbij ze bij voorbaat weten nog meer stemmen te zullen verliezen. Dat geldt trouwens ook voor de N-VA, al kan die straks misschien wel mee profiteren van de verwachte winst van het VB, mochten de Vlaamsnationalisten eindelijk eens de handen in elkaar slaan. Die kans is misschien klein maar zelfs die hebben de traditionele partijen niet, zeker niet in Vlaanderen.
Het blijft een moeilijke klus het aantal slachtoffers van het coronavirus in de diverse landen te vergelijken. Er is niet alleen het verschil tussen de absolute cijfers en het percentage t.o.v. het totaal aantal inwoners van de diverse landen, er kan tevens moeilijk uitgemaakt worden wat het juiste aandeel is van bv de ziekenhuizen en de woonverzorgingscentra. Op de ene plaats worden die er gewoon bijgeteld, op de andere niet en op de andere soms of gedeeltelijk. De beste manier om juistere cijfers tenslotte te weten te komen, zijn die van de oversterfte, t.t.z. het verschil tussen het aantal sterfgevallen van elke maand te vergelijken met dat van het vorige jaar in hetzelfde land. Echt juist zullen de cijfers dan misschien nog niet zijn, wel geven die een juistere indicatie.
Een van de problemen die wij in België hebben met statistieken, is dat die meestal gegeven worden voor het hele land, dat terwijl zowat iedereen weet dat er grote verschillen kunnen bestaan tussen de gewesten. En laat dat nu, met deze coronacijfers, wél gebeurd zijn.
De oversterfte ligt nl in dit land veel hoger in Brussel en Wallonië dan in Vlaanderen. In Vlaanderen was er tussen 23 maart en 3 mei van dit jaar een oversterfte van 50%, in Wallonië van 68% en in Brussel zelfs van 112%. Bij de meest kwetsbare groep, de 85-plussers, zag men hetzelfde gebeuren: Vlaanderen 61%, Wallonië 89% en Brussels zelfs 141%. Dat percentage had in Vlaanderen nóg lager kunnen liggen, had men de woonzorgcentra, na de sluiting voor de bezoekers, ook meteen intern aangepakt en geen vier weken later. De reden waarom het in Wallonië en Brussel nóg erger was, had in de eerste plaats te maken met het feit dat zich daar meteen veel meer verzorgend personeel ziek had gemeld, waarbij het niet duidelijk is of die het coronavirus al dan niet hadden opgelopen. Het is een publiek geheim dat de francofonen zich veel meer en sneller ziek melden dan de Vlamingen en daardoor meer afwezig zijn op het werk. Op sommige plaatsen in Wallonië was het zo erg dat men er het leger heeft moeten inschakelen om de situatie onder controle te houden. Werken lijkt daar precies een straf te zijn.
‘Snuffelaars’ Magnette en Rousseau zouden een tripartite niet ongenegen zijn. Van een verrassing gesproken! Dus, de drie traditionele partijen: socialisten, liberalen en christendemocraten, Uitgerekend de partijen die dit land de afgelopen 50 jaar mismeesterd hebben en de schuld dragen van heel wat dat fout is gelopen, niet in het minste de staatsschuld. Sinds de verkiezingen van 2019 hebben de drie echter – voor de allereerste keer – geen meerderheid meer in het parlement zodat zo’n regering een mission impossible is geworden.
Er is trouwens niet alleen de staatsschuld, er zijn ook de privéschulden van de burgers. Over wat die in dit land bedragen heb ik nog geen cijfers gezien. I.v.m. de terughoudendheid van o.a. Nederland tot het geven van subsidies aan de zgz Club Med landen, is het wel zo dat Nederlanders, staats- en privéschulden samengeteld, zelfs meer schulden hebben dan Fransen en Italianen. In Frankrijk bedraagt die totaalschuld 248%, in Italië 244%, maar in Nederland 301%, waarvan zo’n 241% privé is. Dit laatste is er mede de oorzaak van dat die armlastige Nederlanders wel hun schulden aan het afbetalen zijn, maar daar bovenop niet willen opdraaien voor wat zij de pot verterende landen rond de Middellandse Zee noemen.
Wat dat laatste betreft krijgen de Nederlanders trouwens gelijk van Eurostat, het Europese bureau voor de Statistieken. Dat stelde nl dat in Europa de Zweden het langst werken, gevolgd door de Nederlanders, de Denen en de Duitsers. De Italianen sluiten de rij. De Belgen, hangen daar ergens tussenin, maar hierbij is er steeds de vraag wat het zou geven als men de prestaties van Vlamingen en Walen eens afzonderlijk zouden bekend gemaakt worden? Dan zaten wij bij de eerste vijf en zou Italië wel eens zijn rode lantaarn kunnen verliezen aan onze zuiderburen...
Men zou bijna denken dat Sophie Wilmès mijn blogs leest. Met de titel ‘Toch geen Wilmès III, zeker?’ had ik gisteren al gewaarschuwd dat zoiets niet kan en dit n.a.v. een uitspraak van Peter De Roover dan nog, de fractieleider in het parlement voor de N-VA, die ongeveer hetzelfde vroeg. Nu blijkt dat de twee socialistische voorzitters rond zouden zijn met hun ‘snuffeltochten’ en hebben die hun eindrapport bij Sophie afgeleverd met dezelfde vraag, nl of ze de zgz ‘volwaardige’ federale regering, die er in september zou moeten aantreden, wil leiden. Sophie heeft daar officieel nog niet op geantwoord, maar zowat iedereen die de zaak volgt zegt dat ze dat niét zal doen.
Al bij al blijkt Wilmès een stuk realistischer te zijn dan heel wat federale politiekers, voorzitters inbegrepen. Zij weet zelf ook wel dat ze komt van een gemeentelijk niveau waar ze moest letten op een budget van 40 miljoen euro en nu verondersteld wordt te passen op een federaal budget van zo’n 700 miljard. Dat alles dan nog met een reserveploeg, waarvan minstens de helft van de ministers tweederangsfiguren zijn (ook en vooral die van haar eigen partij) en dat er daarenboven enkele bijlopen die al hadden gezegd af te zullen haken maar dat niet gedaan hebben nadat ze plots weer minister waren. ‘Om de wille van de smeer, likt de kat de kandeleer’.
Het is erg als men ziet dat men in de federale politiek nog steeds niet door heeft dat de huidige formule tot regeringsvorming dood en begraven is en elke poging om het toch weer zo te proberen tot mislukking is gedoemd. Dat is zelfs geen excuus voor een broekie als die Rousseau, die toch voorzitter van de jongsocialisten is geweest en beter zou moeten weten. Bij de oudere garde is het pure komedie om toch maar niet naar nieuwe verkiezingen te moeten gaan.
Bij de allerlaatste zgz ‘superkern’ van vrijdag heeft de N-VA een zoveelste reeks uitgaven van ettelijke miljoenen euro niet meer mee goedgekeurd, gewoon omdat de partij – m.i. terecht – denkt dat het wel eens mocht ophouden met initiatieven die niet passen in het totale corona verhaal en eerder doen denken aan Sinterklaas.
Daarmee zit die fase er ook op en wordt het wachten wat er zal gebeuren na eind juni, wanneer de volmachten aan de reserveploeg van Wilmès meer dan waarschijnlijk niet zullen verlengd worden en men in principe nog drie maand zal over hebben om die ‘volwaardige’ federale uit te vinden.
Geen mens die daar nog in gelooft, zelfs niet de PS van Magnette, waar de voorzitter niet eens meer akkoord gaat met de Waalse MR, laat staan met de N-VA. Er zal dan ook niets anders op zitten dan nieuwe verkiezingen uit te schrijven, waarbij de PS gegarandeerd stemmen zal blijven verliezen aan de communisten van de PTB en de N-VA aan het Vlaams Belang. Het resultaat zal zijn een nog grotere impasse, die alleen kan worden vermeden als men eindelijk eens zal beslissen af te stappen van de nutteloze regeringsvormingen van het laatste decennium met traditionele partijen die zelfs samengeteld niet meer in staat zijn een meerderheid te vormen. Er zal dus moeten gepraat worden tussen de gewestregeringen, de enige entiteiten die in dit land nog werken. Maar dan geen Wilmès III, zoals Peter De Roover suggereerde, zijnde een Wilmès II plus PS en N-VA.
Het zou best kunnen dat straks de liberalen het kind van de rekening zullen worden. In het zuiden kunnen Magnette en Bouchez niet meer door één deur en in het noorden is men de liberalen liever kwijt dan rijk, zeker nu gebleken is dat nieuwe voorzitter Lachaert de fratsen van Somers moet ondergaan. Dat laatste zou kunnen betekenen dat ook de Vlaamse deelregering in de problemen zou kunnen komen, tenzij CD&V een einde zou willen maken aan het cordon, iets dat al lang genoeg een schande is voor een christelijke partij. Het VB zou dan in Vlaanderen ofwel kunnen deelnemen aan de macht, ofwel een minderheidsregering van N-VA en CD&V vanuit de oppositie steunen tot de volgende gewestelijke verkiezingen van 2024. Tot voor kort een mission impossible, maar het alternatief zou een totale blokkering kunnen betekenen.
Dromen mag, maar het wordt toch stilaan tijd dat men ophoudt met een kwart van de Vlaamse kiezers geen rekening te houden. Dit laatste is zelfs de mening van de eerder linkse socioloog Mark Elchardus in een interview in de laatste weekeindeditie van De Standaard, waarbij o.a. zijn uitspraak: ‘De partij waarvan ik lid zou zijn (Sp.a?), krijgt dan mijn lidkaart terug’.
Bartje Somers heeft, na zijn uitspraak over de vergelijking van de brand in de Reichstag i.v.m. die in het in aanbouw zijnde asielverblijf van Bilzen, nog maar eens voor ophef gezorgd door te bevestigen dat hij, als Vlaams viceministerpresident en minister van Samenleven, Gelijke Kansen en Binnenlands Bestuur (Oef!), voorstander blijft van de praktijktesten, waarbij een anonieme beller huiseigenaars en tussenpersonen opbelt om iets te huren of te kopen en dit eerst doet onder een Vlaamse en daarna onder een allochtone naam. Een verkapte vorm van kliklijn, zeg maar. Dit alles nadat de bevoegde Vlaamse minister voor Financiën & Begroting, Wonen en Onroerend Erfgoed Matthias Diependaele (N-VA), eerder expliciet verklaard had dat niét te zullen doen.
Bartje past dat systeem al enkele jaren toe in zijn thuisstad Mechelen, waar hij burgemeester is en waarvan geweten is dat alle cijfers i.v.m. vergelijkingen tussen Mechelen en het Vlaamse gewest in het nadeel van de stad uitvallen voor wat de allochtonen betreft (zie mijn blog ‘Inburgering?’ van 6 dezer. Na zijn verklaringen om die praktijktesten in heel Vlaanderen te zullen doen, heeft Bartje wel moeten inbinden en is er een voorlopig akkoord binnen de Vlaamse regering om een ‘academisch monitorsysteem’ i.v.m. discriminatie te laten opstellen door de zoveelste groep ‘experten’.
De demarche van Somers was ook een eerste test voor de kersverse Open-VLD voorzitter Lachaert. De man is grandioos door de mand gevallen. Wie dacht dat hij binnen zijn partij voor een tegengewicht zou zorgen tegen de verlinksing door de groep rond Somers, Tommelein en Mathias Declerq, is bedrogen uitgekomen. Dit ondanks het feit dat heel dat praktijktesten de partij geen goed zal doen. Open-VLD is tot nader bericht officieel nog altijd een centrumrechtse partij en moet het dus hebben van zelfstandigen, middenstanders en hardwerkende mensen die wat opzij hebben kunnen zetten en een woning hebben gekocht om verder te verhuren of te verkopen en die het recht moeten kunnen behouden om al dan niet akkoord te zijn aan wie ze die gaan verhuren of verkopen. Als de partij echter Bartje Somers en Co achterna blijft lopen zonder dat de nieuwe voorzitter dat erg vindt, zou dit de Vlaamse liberalen de volgende verkiezing wel eens zuur kunnen opbreken. Wie stemt nu nog voor een partij die staat te schreeuwen van ‘Weg met ons!’?
‘De wereld is om zeep; er gebeuren rare dingen rondom mij.
Helemaal om zeep en het laatste oordeel kan niet ver meer zijn’.
(Urbanus van Anus).
Zover als Urbanus het bezong zijn we nog niet, maar we zijn wel goed op weg: de klimaatperikelen, het ‘Me Too’ gedoe, de coronacrisis en – voorlopig nog laatste – de rassendiscriminatie. De rode draad die door al deze heisa loopt, heet ‘Sociale Media’.
Iedere hond met een hoed op kan de dag van vandaag schrijven en fotograferen wat hij wil en het daarna op het Internet smijten. De gekste dingen eerst. Criminelen zetten zelfs hun wandaden op het Internet, tot moorden toe. Daarna zijn ze verbaasd dat ze gepakt worden, al hebben ze tegenwoordig bij ons zelfs dan nog de kans er goedkoop vanaf te komen. Wie zich een advocaat van het niveau Jef Vermassen kan veroorloven, zelfs als medeverdachte in een kidnapping die al bij al nog niet slecht afloopt, maakt veel kans een veroordeling te ontlopen. De laatste vier jaar werden hier 387 veroordeelde terroristen vervroegd vrij gelaten, sommigen niet omdat ze het niet zouden gedaan hebben, maar gewoon door procedurefouten, waardoor er geen enkele reden was dat ze niet zouden herbeginnen.
Er komen in onze wereld steeds meer langdurige zieken, voornamelijk door een toename van de geestelijke ongezondheid. Dat laatste is een gevolg van het ongebreidelde gebruik van de smartphone, waardoor de geesten niet meer tot rust komen en vroeg of laat op tilt zullen slaan. Dat soort volkje stelt zichzelf geen vragen meer over al dan niet fake news, slikt zowat alles wat het onder ogen krijgt en geeft lijdzaam gevolg aan elke oproep tot betogen tegen eender wat, al was het maar om op het einde van die betoging mogelijks misbruik te kunnen maken van de chaos en tot vernietigen en plunderen over te gaan. Zo’n situaties, waarin onze wereld nu verzeild is geraakt; zal leiden tot ofwel complete chaos ofwel tot e.o.a. vorm van dictatuur. Het is de staat of de straat. Met dank aan een generatie politiekers die het zover heeft laten komen.
De meest gevatte uitspraak van de week komt van gouverneur Wunsch van de Nationale Bank van België (NBB): ‘Er is geen geld’, zei Wunsch, ‘Het is op’.
Sinds het begin van de coronacrisis hebben de federale en regionale overheden al zo’n 14 miljard euro uitgegeven aan technische werkloosheid en hulp aan zelfstandigen, het zgz ‘overbruggingsrecht’. Niet dat die zaken niet te verrechtvaardigen zijn, verre van zelfs, Maar het begrotingstekort wordt nu al op zo’n 50 miljard euro geschat. Ondertussen blijft men van alle kanten maar extra geld bijvragen. De laatste in de rij zijn de ballonvaarders die het seizoen van hun hobby tot de helft zien ingekort. Erg, hé!
Ondertussen hebben PS en SP.a bij monde van hun voorzitters al uitgepakt met een relanceplan dat nog eens tientallen miljarden zal kosten. Waar en wanneer dat zal gevonden en terug betaald worden, is nog niet bekend, tenzij men gelooft dat men op het einde van de volmachtentermijn van het reserveteam van Wilmès een volwaardige federale regering zal hebben die dat gaat doen. Die zal ook niet meer kunnen doen dan vast te stellen dat het geld op is. Als de vorming daarvan weer op de traditionele manier moet gebeuren, t.t.z. eerst een meerderheid vinden en pas daarna pas het programma – wat Magnette en Rousseau voor ogen hebben - zal daarvan niet veel in huis komen,
Tenslotte loopt ook het Europese herstelplan voor geen meter. Denemarken en Nederland vinden het nog steeds niet kunnen dat lidstaten die zich voor wat betreft schulden, begrotingsdiscipline en werkloosheid niet verantwoordelijk hebben gedragen, dat geld zomaar niet gratis kunnen krijgen. Dat zou een beloning zijn voor slecht beheer en geldt feitelijk ook voor België, dat bij monde van Crootje in eerste instantie wel akkoord ging voor een herstelplan met subsidies, maar zich toch ‘kritisch’ zou opstellen, nu men gezien heeft dat dit land ‘maar’ een habbekras krijgt (5,4 miljard t.o.v. bv 172 voor Italië en 140 voor Spanje), maar er wel toe zal moeten bijdragen.
De socialistische vakbond ABVV is nog unitair Belgisch en heeft, net zoals de Waalse groenen twee voorzitters: een Waalse en een Vlaamse. Die laatste is Miranda Ulens, voor wie het niet zou weten. In Wallonië, waar de vakbond ressorteert onder de afkortingen FGTB, was dat tot vorige week een zekere Robert Vertenueil. ‘Was’, want de man is ondertussen moeten aftreden nadat hij het vertrouwen van zijn Waalse achterban had verloren. Dit gebeurde na een dubbelinterview dat hij gegeven had met de flamboyante Georges-Louis Bouchez, voorzitter van de Waalse liberalen (MR). De achterliggende reden was dat Vertenueil volgens zijn achterban niet links genoeg was. Die achterban bestaat uit een groeiend aantal aanhangers van de Parti Belge des Travalleurs (PTB), de Waalse versie van onze PvdA, de communisten van het vroegere Amada.
Vertenueil wordt tijdelijk – voor drie maanden - opgevolgd door een zekere Thierry Bodson, al sinds 2008 algemeen secretaris van de Waalse vakbond. Ze noemen die Bodson een regionalist, wat in Wallonië feitelijk zoveel betekent als Waalsnationalist, maar dat maag men daar niet zeggen. Hij is in elk geval een stuk linkser dan Vertenueil en niet vies van een staking minder of meer, zeg maar: een echte Waal, die Frans spreekt met een zwaar Luiks accent, misschien wel een nieuwe André Renard*. E.e.a. maakt, dat de PS nóg linkser zal moeten worden om te vermijden nog meer kiezers te verliezen aan de PTB en dat op die manier Vlaanderen en Wallonië steeds verder uit elkaar zullen groeien. Dat België blijft bestaan komt nog alleen doordat Vlaanderen de federale rekeningen blijft betalen. Vraag is of de Vlamingen dit gaan blijven slikken eens dat de ware omvang van de staatschuld en het gat in de Begroting na corona duidelijk gaat worden,
Over drie maanden kiest het ABVV een definitieve nieuwe voorzitter, maar de kans het niet Bodson zal zijn, is miniem. Voorlopig is er nog geen tegenkandidaat.
*Renard was eerder een Waals federalist, stichtte het Mouvement Populair Wallon en liet van zich horen tikjdens de koningskwestie en de betogingen tegen de Eenheidswet van Gaston Eyskens. Hij stierf plotseling in 1962, amper 51 jaar.
Ik zal wel niet de enige zijn die stilaan zijn buik vol heeft van al dat antiracisme gedoe. Wat daar in Mineapolis gebeurd is kan nooit worden goedgepraat, laat ons daarover duidelijk zijn. Alleen lijkt het er zo precies op alsof racisme alleen maar een blanke aangelegenheid is.
Racisme is van alle tijden en rassen, maar tegenwoordig lijkt het erop dat, als een blanke een misdrijf begaat waarbij ook anderskleurigen betrokken zijn, dit automatisch racisme zou zijn en er bovendien verondersteld wordt dat álle blanken zich daarvoor meteen dienen te verontschuldigen. In het omgekeerde geval moeten wij, blanken, begrip tonen voor de moeilijke sociale situatie van de anders gekleurde dader(s). Het verwijt van racisme wordt steeds meer gebruikt als het sommigen goed uitkomt, ‘à la carte’, zeg maar.
De moorden op blanke boeren in Zimbabwe, waardoor de economie van dat land is ingestort en het voedsel moet invoeren terwijl het dat vroeger exporteerde. de zgn ‘plaasmoorden’ op blanke boeren in Zuid-Afrika, waar niet alleen de blanken geliquideerd worden, maar tevens hun taal, het Afrikaans – verwant met de onze - als onderwijstaal wordt bedreigd, de doodstrijd van de christenen in het Midden-Oosten, daarover wordt in onze media zo goed als niets meer verteld.
En dan zijn er onze simpele zielen, die denken ook hier te moeten betogen tegen racisme, uitgerekend in een periode van lockdown waarbij grote manifestaties uit den boze zijn, laat staan de vernielingen en plunderingen die er steeds meer mee gepaard gaan. Als straks blijkt dat er weer meer besmettingen en doden vallen, zal dat ook wel de schuld van ons, blanken, zijn zeker? Wat men in deze hetze helemaal vergeet is, dat de meeste zwarten in Amerika afstammelingen zijn van slaven die tegen hun wil in Amerika belandden, maar er bij ons zelf voor gekozen hebben naar Europa te komen. Toen een eeuw geleden miljoenen arme Europeanen hun heil zochten in Amerika, zijn ze ook van het laagste niveau moeten beginnen en werden ze helemaal niet gepamperd zoals immigranten bij ons. Afstammelingen van Italianen en Ieren weten er nog alles van. In het beste geval konden ze rekenen op het Leger des Heils. Een groot deel van de armoede en de daaruit voorvloeiende criminaliteit die we hier nu kennen, hebben we zelf geïmporteerd, iets wat ik hier al jaren schrijf.
We komen zo stilaan in een after corona tijdperk en het zal waarschijnlijk nooit meer worden zoals vroeger. Opmerkelijk bij de verslaggeving in onze media is, dat die nog altijd werken met absolute cijfers voor wat het aantal besmettingen en overlijdens betreft. Het is hypocriet, want om landen te vergelijken moet men die cijfers procentueel maken. Het is niet correct dat men steeds zegt dat er bv in de States al meer dan 100.00 doden zijn en bij ons ‘maar’ 9.000. In Amerika wonen er 30 keer meer mensen. Om in verhouding hetzelfde percentage te hebben als in België, zou men daar 270.000 doden moeten tellen en het zijn er, tot nu, ‘maar’ 110.000. Hetzelfde geldt ook voor de andere landen.
In Estland houdt men daar blijkbaar wél rekening mee. Het Baltisch landje heeft zijn grenzen weer opengesteld voor alle Europese landen, met uitzondering van België en Zweden. Dat laatste land is een van de weinige Europese landen dat geen lockdown toepaste en krijgt daar nu de rekening voor gepresenteerd. Ook daar zijn de meeste slachtoffers mensen die al een onderliggende ziekte hadden, ouderen maar ook immigranten. Zweden was, na Duitsland, het Europese land dat de meeste immigranten opnam, na Merkels oproep van ‘Wir schaffen das’. Ze betalen daar nu de rekening voor. Zweden hebben altijd zo’n beetje een meerderwaardigheidscomplex gehad, in de eerst plaats t.o.v. de andere Scandinaviërs, maar ook t.o.v. de rest. Dat komt hen nu duur te staan.
Dat België in het buitenland als een land met de meest getroffen corona slachtoffers wordt beschouwd; heeft het te danken aan de complete verwaarlozing van de woonzorgcentra. Alle emotionele verhalen die men er nu over leest in onze media gaan over wat er daar allemaal gebeurde, maar dan wel vier weken nadat men de centra al gesloten had voor de bezoekers. Dus vier weken te laat. Wie die laatste beslissing nam, is ook verantwoordelijk voor het feit dat er toen niet gelijktijdig begonnen werd de crisis binnen in de rusthuizen aan te pakken, zelfs al waren die niet georganiseerd zoals de ziekenhuizen. Bijna twee op de drie corona-doden komt in dit land uit een rusthuis...
Het laatste woord daarover is nog lang niet gevallen
Twee van mijn kinderen waren tijdens de coronacrisis technisch werkloos. Mijn zoon, sommelier in een restaurant met Michelinster, kan er vandaag weer beginnen. Het zal een hele aanpassing zijn wegens het beperkt aantal nu beschikbare plaatsen. Het restaurant is al wel voor weken volgeboekt.
Mijn oudste dochter, die in mei 57 werd en al sinds haar 20ste vliegt – eerst bij Sabena en nu als cabine-chef bij Brussels Airlines – dacht dat ze met pensioen zou gestuurd worden, maar dat is niet het geval. Ze werd zelfs opgeroepen op een der eerste vluchten bij de doorstart op 15 juni. Bij de moedermaatschappij Lufthansa pakt men die doorstart ernstig aan, niet op zijn Belgisch met botte pensioneringen van de oudere generaties, maar door ervaren personeel in te zetten.
E.e.a. doet me denken aan het faillissement dat ik heb meegemaakt bij de oude DAF. Toen dat gebeurde, halfweg de jaren 1990, werd in de cabine- en assenfabriek van Oevel/Westerlo in eerste instantie iedereen boven de vijftig op brugpensioen gestuurd, ongeacht zijn functie, kennis en ervaring. Op het hoofdkwartier in Eindhoven gebeurde dat niet en lette men er wel op genoeg ervaring in huis te houden (denk bv maar eens aan een afdeling als de Motorontwikkeling). Als ik bij DAF in Oevel was blijven werken, was ik met mijn 53ste op brugpensioen gestuurd. Diegenen die dat meemaakten, hebben daarvan niet lang kunnen genieten. Toen een paar jaar later de oude DAF failliet ging, verloren zij de helft van hun pensioen die door het bedrijf diende betaald te worden. Ik was ondertussen verhuisd naar Eindhoven, waar ik tenslotte zou werken tot mijn 65ste*. Op onze afdeling, International Truck Service (ITS), werd alleen het hoofd van de afdeling ontslagen en op outplacemeut gesteld. De operators én de boekhouder, allemaal medewerkers die minstens viertalig waren, bleven op post. Die vormden nl het contact met de klant.
De nieuwe DAF kreeg een doorstart met de financiële hulp van de Nederlandse en de Vlaamse regering. Toen het bedrijf twee jaar later in handen kwam van het Amerikaanse Paccar, kregen beide regeringen driemaal hun geld terug, iets wat ze denkelijk nog nooit hadden meegemaakt.
Bovenstaande verhaaltje om er op te wijzen dat men een crisis te boven kan komen, als die goed wordt aangepakt. Of dat hier met corona gaat gebeuren is meer dan twijfelachtig zolang men dit op zijn Belgisch wil doen.
*Eén jaar later, op mijn 66ste, kwam men mij vragen terug te komen als parttimer, maar daar ben ik toen niet op ingegaan. Ik had er 49 jaar op zitten en vond dat wel genoeg.
Officieel is CD&V een centrumpartij, noch links, noch rechts, noch vlees noch vis. Een mosselpartij, zeg maar. Niettegenstaande dat etiket, was er in de partij tot voor kort toch een rechtervleugel die tenslotte feitelijk nog bestond uit twee man: Pieter De Crem en Hendrik Bogaert. Na het tot stand komen van wat we maar Wilmès II zullen noemen heeft De Crem, die, na Marrakech, besloten had de federale politiek vaarwel te zeggen, zich laten verleiden met een federale ministerpost en speelt hij het Belgische spel weer mee. Blijft dus over als enige CD&V’er met een enigszins rechtse reflex ‘Straffe’ Hendrik Bogaert, zoals hij zichzelf noemde in zijn verkiezingscampagne waarbij hij een kleine 50.000 voorkeurstemmen kreeg die hem tot nu toe weinig of niets hebben opgebracht.
Straffe Hendrik zit echter niet stil en heeft zopas een oproep gedaan om een einde te maken aan het cordon sanitair en rekening te houden met het Vlaams Belang – ondertussen Vlaanderens grootste partij - bij verdere besprekingen over hoe het verder moet na corona.
Binnen de 24 uur werd Bogaert’s oproep al verworpen door kersvers CD&V-voorzitter Coens, die er meteen de Amerikaanse racisme problemen bij haalde. Het moeten niet altijd de jaren dertig zijn. Daarmee wordt meteen ook duidelijk wat ik in een vroegere blog al eens geschreven heb, nl dat die Coens niet veel beter is dan Beke v.w.b. wollige uitspraken en dat er op hem niet teveel gerekend moet worden op de vorming van enig Vlaams front.
Bogaert beweert dat hij ondanks alles niet zinnens is uit CD&V te stappen. We zullen zien hoe hij zal reageren mocht zijn partij toetreden tot een Vivaldi coalitie zonder meerderheid in Vlaanderen, met de PS als grootste partij en met (misschien) het premierschap voor Koen Geens, mocht die zijn vernedering als informateur door Magnette ondertussen verwerkt hebben.
In Mechelen werd vorige week een ‘kennisplatform vormingscentrum voor diversiteit , stedelijkheid en burgerschap’ opgericht, een initiatief dat de steun krijgt van de Vrije Universiteit Brussel (VUB), de universiteit van Antwerpen (UA)*, de stad Mechelen en van Vlaams minister van Inburgering Bart Somers. De leiding ervan berust bij Christophe Busch, een man die tot een half jaar geleden de Dossin kazerne leidde en daar met slaande deuren opstapte. Mechelen heeft daarmee nu twee instellingen die gaan concurreren met de politieke correctheid als hoofdthema. Niet toevallig in Mechelen.
Mechelen is nl de stad waar Bart Somers (Open VLD) al een hele poos burgemeester is. Hij werd enkele jaren geleden nog verkozen tot beste burgemeester van de wereld (!) omdat hij zijn stad o.m. door zijn diversiteit, burgerschap en stedelijkheid naar de wereldtop zou geleid. hebben. Diezelfde diversiteit streeft hij nu ook na als Vlaams minister en wat dat kan betekenen, hebben we al eens kunnen meemaken toen hij in het Vlaams parlement het brandje in het toekomstig asielcentrum van Bilzen vergeleek met dat van de Reichstag onder het Naziregime.
Nu is het zo dat de inburgering van allochtonen in Mechelen vrij vlot schijnt te verlopen en er weinig kritiek is op Somers’ beleid ter zake. Jammer genoeg heeft zijn pamperpolitiek ook een keerzijde en die kwam deze week aan het licht in een artikel van Julien Borremans in ’t Pallieterke. Een bloemlezing:
- De tewerkstellingsgraad van niet-EU-burgers ligt in Mechelen op 54%. Dat is 20% onder dat van het Vlaamse gewest.
- De werkloosheid van niet-EU-burgers ligt in Mechelen vier maal (4x!) hoger dan het gemiddelde van niet-EU-burgers in het Vlaamse gewest.
- Het aantal niet-EU-burgers dat leeft in een gezin met een lage werkintensiteit loopt in Mechelen op tot 23%, dat is drie keer zoveel als het Vlaamse gemiddelde.
- Het aantal niet-EU-burgers dat in Mechelen van de sociale bijstand geniet ligt bijna twee keer zo hoog als het Vlaamse gemiddelde voor dezelfde doelgroep.
- Het aantal niet-EU-burgers dat in Mechelen kansarm geboren wordt, bedraagt 58,7%, dat is 15% meer dan het Vlaamse gemiddelde voor dezelfde doelgroep.
Voorwaar een prachtig palmares dat van Bartje, nota bene: zelf voortkomend uit een Vlaams nest met wortels in de Volksunie. Al moet men zich daarop beter niet blind staren. Denk maar aan Bert Anciaux, Bart Tommelein, Bart Staes en andere PatrickVan Krunkelsvens. Aan Leliaarts was er in Vlaanderen nooit een tekort.
*Van de VUB wisten we het al (denk maar aan Dave Sinardet), maar de UA lijkt me ook een verzameling van overwegend linkse bobo’s ‘(Denk links, leef rechts’).
Vanwege de koepel van de woonzorgcentra kwam er de vraag om de gezondheidszorg te splitsen en compleet aan de gewesten te geven. Op die manier zou het aantal ministers, dat nu mee bezig is met onze gezondheid, van negen naar drie kunnen worden teruggebracht. Dat zijn er zes minder, allemaal Franstaligen. Dit is maar één voorbeeld hoe men dit land efficiënter kan laten werken, dat terwijl de ersatzregering van Wilmès – nota bene: geleid door liberalen - juist het tegenovergestelde wil. Onder het mom dat Wilmès en Co volmachten hebben gekregen, wil men dat die alles federaal uitvoeren, waarbij de Vlaamse meerderheid telkens herleid wordt tot een minderheid. Een voorsmaakje tot wat een latere Vivaldi-coalitie zou kunnen leiden.
Een van de sectoren waarin daarover reeds discussies zijn geweest is het onderwijs, waarover ook ik reeds geschreven heb. Heel die coronacrisis zal onze schoolgaande jeugd geen deugd doen, maar de francofone nog veel meer raken dan de Vlaamse. Ik had het er al over dat het Franstalig onderwijs het schooljaar al had afgesloten, daar waar het Vlaamse de kinderen toch nog een aanknooppunt wil geven om straks het nieuwe schooljaar te kunnen beginnen zonder al teveel achterstand. Wat de francofonen in die sector uitsteken, tart alle verbeelding.
In het Franstalig onderwijs gaan sowieso al minder scholen open. Er komen daar procerntsgewijs nu ook minder kinderen naar school dan in Vlaanderen. Er wordt niet aan pre-teaching gedaan en er wordt al sinds het begin van de lockdown geen nieuwe leerstof meer onderwezen. E.e.a. zal maken dat het Franstalig onderwijs, dat nu in de Europese tabel van de gewesten reeds achteraan staat, nog verder zal zakken.
Voor Vlaanderen is er dan ook geen enkele reden om op onderwijsgebied het francofone voorbeeld te volgen. Op de meeste andere gebieden trouwens evenmin.
Het moet niet altijd Corona zijn, er zijn ook nog andere virussen op deze aardbol. Die van Ebola bv of de HIV die Aids veroorzaakt. Over dat laatste is er vrij opmerkelijk nieuws. Twee Kongolese dokters die een inventaris maakten van het laboratorium voor anatome pathologie van de universiteit van Kinshasa, ontdekten daar een in formaline goed bewaarde biopsie die in 1966 uit de lymfeklieren van een 36-jarige man was genomen. In samenwerking met de KULeuven werd het bewaarde staal genetisch gereconstrueerd en kwam men tot de bevinding dat de voorloper van het aidsvirus uit het Kameroense regenwoud afkomstig zou geweest zijn en dit al meer dan honderd jaar geleden. Iemand bracht het rond 1920 vandaar mee naar ‘onze Kongo’, meer bepaald naar Kinshasa, dat toen nog Leopoldstad heette. Het duurde tot de jaren 1980 vóór er een werkelijke uitbraak plaats vond die tot nu toe wereldwijd het leven kostte aan ± 30 miljoen mensen. Wat wel bevestigd werd is dat het HIV-virus werd overgebracht van een aap, waarschijnlijk een chimpansee, op een mens, waarschijnlijk een jager of iemand die het dier via een jager bekomen had.
---
In het artikel over bovenstaande in De Standaard van 2 dezer stond als ondertitel ‘dat o.m. langs de spoorlijnen, die de Belgen getrokken hadden, het virus alle hoeken van Kongo bereikte’, wat de indruk verwekt dat wij het mee verspreid hadden, helemaal in de geest van ‘weg met ons’.
---
I.v.m. HIV maakte ik ergens in de jaren 1960 trouwens iets raars mee dat ermee te maken kon hebben gehad. Wij woonden toen op Sardinië en kregen in het hotel ‘Villa Rei’ het bezoek van een arts van middelbare leeftijd uit het Antwerpse, die in het Tropisch Instituut werkte en er vivisectie uitvoerde op apen, waarschijnlijk uit Kongo. De man vertelde dat hij een ziekte had opgelopen, waartegen nog geen medicijn bestond. Wij stonden er toen niet bij stil, maar toen in de jaren 1980 het aidsvirus zich overal verspreidde zijn we gaan denken dat die arts misschien wel eens een aidsvirus avant la lettre had opgelopen. We hebben er nooit nog iets over vernomen...
Het is niet de eerste keer dat onze rechters (én de Europese, maar daar zitten er ook van ons bij) ervan beschuldigd worden volksvreemd te zijn. Dat is nu weer het geval na het bekend worden van de kidnapping van een knaap van amper dertien, waarbij zeven criminelen zijn opgepakt, waarvan er zes blijven aangehouden. Bij die zeven zouden er zich liefst vijf geradicaliseerde moslims bevinden. Kopstuk van de bende is een zekere Khalib Bouloudo, een man met een strafblad om u tegen te zeggen. Reeds verscheidene keren veroordeeld wegens het helpen en bevoorraden van ‘strijders’ die vertrokken of terugkeerden uit Irak en Syrië en contacten met de GICM-terreurgroep die verantwoordelijk werd geacht voor de bomaanslagen in Casablanca (2003) en Madrid (2004), met in totaal 245 doden. Op een gegeven ogenblik kreeg de man voor het ronselen van Syriëstrijders dan toch een celstraf van tien jaar, ging in beroep en later verder naar het Europees Hof in Straatsburg en werd zijn straf uiteindelijk herleid tot amper drie jaar en dan nog voorwaardelijk. Daarbij kreeg hij, zoals gebruikelijk, wel bepaalde regels opgelegd, maar die schond hij door een nieuwe misdaad te plegen van diefstal met geweld. Normaal had die man op dat ogenblik volgens alle rechtsregels naar de gevangenis gemoeten, maar dat gebeurde niet (doet d enken aan de zaak van Julie Van Espen) en zo kon hij zich rustig bezig houden met het verder zetten van zijn misdadige activiteiten, die dus nu resulteerden in de kidnapping van die dertienjarige puber.
We zullen er de volgende dagen hopelijk nog meer van horen, want dit is te gek voor woorden. Dinsdagavond op de Tv-journaals kwam een zekere heer Hartoch, zelf ook rechter, vertellen dat de rechters daaraan geen schuld hebben, want dat die zich alleen bezig houden met wat in het dossier vermeld staat en niets anders. De man besefte het blijkbaar niet, maar juist dit is een bewijs dat die rechters volksvreemd zijn. Zij worden verondersteld fatsoenlijk geïnformeerd te zijn, ook over wat niét in het dossier staat.
Komt daar nog bij dat de bende waarschijnlijk eerst niet de zoon maar de vader wilde kidnappen, maar daarvan afzagen omdat de man, een Turk, ook al een enkelband droeg na een drugsproces waarbij zijn broer 13 jaar kreeg. Schoon volk daar in Limburg, waar blijkbaar niemand zich afvraagt van wat die mensen dan wel leven. Het aanvankelijk gevraagde losgeld zou 5 miljoen euro hebben bedragen en daarvan zou de familie in twee keer 330.000 euro hebben betaald. Ze kan zich trouwens een Audi Q7 veroorloven, iets wat ook de kidnappers niet ontgaan was..
Oudpremier Joseph Pholien (PS!) noemde het Belgische gerecht van vlak na WO II ‘Une justice des rois nègres’. Er blijkt nog niet veel veranderd te zijn.
Proximus, het vroegere Belgacom en ondanks de naamverandering nog steeds echt Belgisch, ‘rolt’ zijn 5G netwerk verder uit. Merkwaardig genoeg alleen in Vlaanderen. In 15 Waalse steden en gemeenten heeft ze de 5G weer afgezet. De reden hiervan heeft niet meteen iets te maken met het communautaire, maar omdat ze in het zuiden van dit land denken dat 5G een impact zou hebben op de gezondheid. Daar is tot op heden geen enkel bewijs voor. Of men er nu vóór of tegen is, het zal er wel voor zorgen dat de economische kloof tussen Vlaanderen en Wallonië er nog groter op zal worden.
De discussie over 5G is de zoveelste waarover noord en zuid het niet meer eens geraken. Dat was de vorige weken ook al het geval met het (gedeeltelijk) openen van de scholen. Alsof wij in Vlaanderen iets te leren hebben van het Franstalig onderwijs dat een van de slechtste (én het duurste) van Europa is.
Al bij al is dit geen slechte zaak voor de toekomstige splitsing van België die er hoe dan ook ooit zal komen. Als de Vlamingen het niet zullen doen, zullen de francofonen het wel doen. Een vaststelling die niet nieuw is. Als de francofonen van dit land vinden dat dit België hen niet genoeg meer opbrengt, zullen ze er tenslotte zelf wel een eind aan maken. Tot scha en schande van de belgicisten en de zoetwaterflaminganten, zoals de nieuwe voorzitters van de Vlaamse traditionele partijen, die nog altijd blijven geloven in e.o.a. vorm van het oude België.
Vooreerst is er een akkoord tussen De Duitse Bondsregering en Lufthansa over een pakket van niet minder van 9 miljard euro. Dat heeft lang twijfelachtig geweest, maar kwam er tenslotte toch nadat de maatschappij aan enkele Europese voorwaarden had voldaan, o.m. het afstaan van zgn ‘slots’ in Duitsland aan concurrerende luchtvaartmaatschappijen. Het akkoord is ook belangrijk voor Vlaanderen, daar de kans nu veel groter is dat er ook e.o.a. akkoord kan komen over Brussels Airlines tussen het Duitse Lufthansa en De Belgische federale regering, waar het gaat om een bedrag van een kleine 300 miljoen, nog meer dan genoeg maar tegelijk een mogelijkheid dat Brussels Airport, de luchthaven van Zaventem, vrij normaal zal kunnen verder werken. Zoals ik reeds schreef is Zaventem de tweede grootste werkgever in Vlaanderen.
Vlaanderens grootste werkgever blijft de haven van Antwerpen, goed voor ± 16% van alle Vlaamse werkgelegenheid. Die haven is tijdens de hele lockdown gewoon operationeel blijven draaien en haalde in de eerste drie maanden van dit jaar zelfs betere cijfers dan in 2019. Voor de maand april is dat wel 10% minder en dat komt voornamelijk omdat de bulk van de toevoer naar de haven uit Azië komt en daarvoor 4 tot 5 weken nodig heeft. M.a.w. toen de coronacrisis hier uitbrak waren die schepen reeds onderweg. De haven telt zo’n duizend (1.000!) bedrijven en houdt 60.000 man aan het werk. Dat dit kan tijdens een lockdown komt doordat de haven gigantisch groot is en men alle dokwerkers een digitale armband gegeven heeft die begint te trillen als men dichter dan anderhalve meter bij iemand anders komt die ook zo’n armband draagt. Die hebbedingetjes zijn, nota bene, ontwikkeld door het Antwerps bedrijf Rombit.
In tegenstelling tot veel steden met een haven, is Antwerpen een haven met een stad. Het Antwerps gezegde ‘Antwerpen is ’t stad en de rest is parking’ is sinjoren grootspraak. Het zou moeten zijn: ‘Antwerpen is een haven, de rest is ’t stad’.
Opmerkelijk nieuws in de media. Koen Meulenaere, alias ‘Kaaiman’, stopt met zijn dagelijkse sarcastische humor in De Tijd. Het zal even wennen worden zijn column te moeten missen.
Koen was zijn carrière als columnschrijver begonnen bij Knack, waar hij bevriend werd met Rik Van Cauwelaert. Toen in oktober 2012 de directie van dat toen nog Vlaamsgezind blad een nieuwe hoofdredacteur benoemde in de persoon van Jörgen Oosterwaal, stapten beide heren op bij Knack en werden ze dezelfde dag nog binnengehaald bij De Tijd, De reden van het vertrek was dat die Oosterwaal de campagneleider was van Patrick Janssens en Knack dus een bocht naar links maakte- Janssens had hetzelfde ook al klaargespeeld met de Gazet Van Antwerpen. Die overslag naar links hebben zowel Knack als het ‘Frutje’ veel abonnees gekost.
Sindsdien schrijft Van Cauwelaert elk weekeind een relaas over politiek en economie in De Tijd en Meulenaere dagelijks zijn column. Dat zijn er tenslotte 1.815 geworden, waarin hij heel wat politiekers in hun hemd zette en regelmatig boze reacties kreeg. Ik weet wat het betekent, elke dag. Ik doe dat zelf ook al 15 jaar, zeven dagen per week Ik zit, dit nummer inbegrepen, dan ook al aan nr. 4.309.
Ik zal wel niet de enige zijn die Koens schrijfsels zal missen. Vraag is maar of hij het zal uithouden niét meer te schrijven.
