Dat er tijdens de legislatuur van Leterme II nog een staatshervorming, of iets dat daar op trekt, zal plaats vinden, zal wel een droom blijven. De francofonen, die deze regering van openbare stilstand beheersen, willen eenvoudig niet dat er iets verandert in dit land. L'union fait la farce, ook als dit het einde van België zou betekenen. Ondertussen blijft het communautaire wel aanwezig. Een bom in een koelkast blijft een bom. Bij gebrek aan beter, houdt men zich dan maar bezig met wat vuurwerk en dat bestaat erin elkaar wat te jennen. Een eerste teken ervan, was de landkaart van de Vlaamse toeristische dienst in New-York, waarbij alles ten zuiden van de taalgrens stond aangeduid als Frankrijk. Grote heisa daarover in Walenland, al zijn er ook daar voorstanders van een aansluiting bij la douce France. Geert Bourgeois moest van zijn hart een steen maken en het hele zaakje herroepen als zijnde een spijtige vergissing. Wie die gang van zaken wél genegen is, is natuurlijk het Vlaams Belang. Die bracht de bovenvermelde kaart terug in beeld op haar nieuwjaarsreceptie, mét daarbij de oproep aan de N-VA-ers om één front te vormen voor een onafhankelijk Vlaanderen. Vraag is maar of - en wie - daarop gaat reageren. Zelfs Bart De Wever betwijfelt al openlijk, of er van heel die staatshervorming nog iets zal in huis komen vóór de federale verkiezingen van 2011. Diezelfde De Wever zorgde wel voor de volgende speldenprik richting belgicisten, door op de cover van P-magazine te staan naast de nieuwe miss België, waarbij hij met een schaar haar tricolore band schijnt door te willen knippen, terwijl het mooie wicht op de nationale vod staat. Daarmee jaagt Bart francofoon België nog maar eens in de gordijnen. Volgens een enquête van La Dernière Heure (de la Belgique?) wil bijna driekwart van haar lezers dat Cilou (waar halen ze zo'n naam vandaan?) haar kroontje inlevert. De Bruggelinge van (naar 't schijnt) francofone afkomst was daarvan zo geschrokken, dat ze zich opnieuw liet fotograferen, waarbij ze deze keer op een pamflet van de N-VA stond (mét daarbij de beeltenis van volumineuze Bart). Geert Bourgeois heeft ooit eens gezegd dat zijn mensen zich niet wensten belachelijk te maken voor het grote publiek. Dat geldt blijkbaar niet voor De Wever, die weet dat hij met zijn ludieke acties het klootjesvolk kan amuseren en er electoraal beter van wordt. Ook dat is Vlaanderen. Ondertussen worden de francofonen toch nog eens lekker gejend, zal hij er wel bij denken. Jennen de Walen ons, Vlamingen, dan nooit? Toch wel, denk maar aan de fratsen van kameraad Porsche. Probleem is dat - om het bij die man te houden - ze blijkbaar niet inzien dat dit geen normale gang van handelen is. Gek doen blijkt bij de man van het intussen beruchte revisorenkantoor een normaal leven te zijn...
In Brussel was er deze week een openingsconferentie van het Europese jaar tegen armoede en sociale uitsluiting. In De Standaard werd dat gecommentarieerd onder de titel: "België profileert zich in armoedebeleid EU". De reden daarvoor was niet, dat België ergens een voorbeeld zou zijn in de bestrijding van de armoede. Verre van zelfs. Ondanks het feit dat dit land officieel bij de rijkere landen behoort, heeft het een van de kleinste pensioentjes van de hele Europese Unie. Hetzelfde geldt voor de werkloosheidsuitkeringen, waar als enige voetnoot kan worden bij verteld dat ze bij ons - in tegenstelling tot de meeste andere landen - niet uitdovend zijn. Maar wat doet men daarmee als ze te klein zijn om van te leven? In ons land leeft zo'n 15% van de mensen onder de armoedegrens. Een deel daarvan zijn oudere gepensioneerden, die gewerkt hebben in een tijd toen moeder de vrouw nog thuis bleef en het nu moeten doen met een te karig pensioentje (pensioensparen bestond toen ook nog niet). Terwijl deze groep steeds kleiner wordt o.w.v. het feit dat we hier niet zijn om hier te blijven, is er een tweede groep, die steeds groter wordt. Dat zijn de al dan niet illegale inwijkelingen, waarvoor zopas nog een extra regularisatieronde werd op gang gezet. Een van de mensen die over die regularisatie moet beslissen is de Waalse federale staatssecretaris Philippe Courard (PS), uitgerekend dezelfde die op die conferentie in Brussel het hoge woord mocht voeren. Het klassieke verhaal van "luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden". Ondertussen maken we in onze grootsteden een steeds groter wordende bevolkingsboom mee. In steden zoals Brussel, Antwerpen en Gent groeit de bevolking sneller aan dan het Belgische planbureau ooit voorspeld had. En het gaat vooral om kansarme gezinnen van meestal allochtone afkomst, die meestal in achtergesteld wijken wonen. In Antwerpen zijn er al meer vreemden dan eigen mensen die profiteren van het OCMW. Officieel probeert de federale regering de meeste inwijkelingen (88%) naar het Vlaamse platteland te versassen (zonder ook maar enige voorwaarde op taalgebied), maar in werkelijkheid trekken veel van die mensen naar de steden, waar ze een verdere gettovorming in de hand werken. Enfin, in de tweede helft van dit jaar van de armoede mag België het voorzitterschap van de E.U. waarnemen. Als het daar op gebied van de armoedebestrijding geen verder gezichtsverlies wil lijden, zal meneer Courard iets meer mogen presteren dan wat er hier tot nu toe gebeurt. Vraag is maar hoe dat zal kunnen met dat grote gat in de staatskas...
Gisteren, 21 januari 2010, zal een memorabele dag blijven in de Belgische economie. Er was zowel goed als slecht nieuws. Bij AB-Inbev wonnen de vakbonden een slag, bij Opel Antwerpen werd bekend dat de zaak in juni van dit jaar definitief dicht gaat. Speciaal bij de zaak van AB-Inbev was, dat er feitelijk gestaakt werd zonder stakers en dat bijna twee weken lang. Dat was, voor België althans, een primeur. Een groepje vakbondsmilitanten blokkeerde de brouwerijen, terwijl het personeel op het werk aanwezig bleef. M.a.w. de vakbond hoefde in de staking geen geld te steken; die werd a.h.w. betaald door de werkgever. Zoals gezegd, wonnen de vakbonden een slag. Of ze daarmee de oorlog zullen gewonnen hebben is nog zeer de vraag. Dat Opel Antwerpen dicht zou gaan, stond in de sterren geschreven. Het was alleen afwachten wanneer het zou gaan gebeuren. Met het blokkeren van AB-Inbev is men bij Opel Antwerpen ook gaan nadenken over een dergelijke aanpak. Het resultaat daarvan is, dat de geproduceerde auto's niet van hun parking af mogen en daar dus door de vakbonden worden vastgehouden. Zien hoe dat gaat aflopen. Ondertussen beseft wel iedereen dat Opel Antwerpen, met zijn 2400 rechtstreekse en misschien evenveel onrechtstreeks banen, een veel groter verlies is dat wat de 299 ontslagen bij AB-Inbev hadden kunnen veroorzaken. Met man en macht wordt nu gezocht naar een alternatief voor al die verloren werkplaatsen. Daarbij wordt steevast verwezen naar Renault Vilvoorde, waar - na de sluiting - toch een deel mensen aan het werk kon blijven, zij het dan met ander werk (en minder betaald). Wel, het zal nu een stuk moeilijker worden, omdat de economische situatie verre van goed is, in elk geval een stuk slechter als ten tijde van het Renault debacle. Sinds de val van het IJzeren Gordijn en de opkomst van de Aziatische landen, is het duidelijk dat wij hier in West-Europa nog moeilijk zullen blijven concurreren in industrieën waar mankracht bij te pas komt. Voor ons land komt daar nog bij, dat onze uurlonen te hoog liggen, ook t.o.v. die van onze buurlanden. Niet dat onze mensen meer mee naar huis nemen, integendeel zelfs. Het probleem zit hem nog altijd bij de in ons land hogere belastingen op arbeid. Daar tegenover stond vroeger onze alom geprezen productiviteit. Die blijkt echter ondertussen zijn grenzen gehaald te hebben. M.i. is er voor Vlaanderen maar één toekomst en dat is de verdere uitbouw van onze logistiek. We hebben nu eenmaal een zeer gunstige ligging in West-Europa en daarvan kunnen we gebruik maken zonder al te veel massale eigen investeringen. Om dat te bereiken, moeten we wel zorgen voor een beter bereikbaarheid en een betere doorstroming van het Europees verkeer. Te beginnen met Antwerpen, dat nu reeds de draaischijf is van de eigen economie. Als men echter ziet, wat voor problemen daar al rijzen om een extra verbinding met de linkeroever van de Schelde te verkrijgen, dan vraag ik me af hoe men dat opgelost zal krijgen.
Het kan verkeren, zei Bredero. Dat hebben we nu ook meegemaakt met "onze" Stella. Sinds die achtereenvolgens Interbrew, Inbev en AB-Inbev werd, is de brouwerij wel gegroeid tot de grootste van de wereld, maar wat hebben we daar aan? De aandeelhouders zullen misschien nóg rijker zijn geworden, de werknemers zeker niet. De grote beslissingen worden hier niet meer genomen, zelfs niet in Europa, maar in New-York en in het nog verdere Brazilië. Om de streefcijfers te halen, waarvoor de directie miljoenenbonussen kan opstrijken, wordt er steeds meer geautomatiseerd en heeft men steeds minder werknemers nodig, zeker hier bij ons, waar de biermarkt elk jaar wat meer krimpt. Wat nu bij AB-Inbev aan de gang is, is trouwens iets van speciale omvang. De brouwerijen zijn al bijna twee weken geblokkeerd door de vakbonden en liggen momenteel stil bij gebrek aan grondstoffen en verpakkingsmateriaal. Toch is er geen staking, wat betekent, dat de vakbond nog steeds geen extra geld heeft moeten stoppen in de hele actie. Tot nu toe werden de werknemers betaald door de maatschappij en, sinds het stilvallen, zou men terugvallen op een technische werkloosheid. Ge moet er maar op komen! Hoe het verder loopt is nog koffiedik kijken (of moeten we zeggen "biergist kijken"?). Hierbij alvast toch enkele merkwaardigheden: - Een ABVV vakbondsman zei gisteren op het journaal, dat zij - de werknemers - het recht op arbeid hadden. Dat klopt, al is dat niet altijd het geval als vakbonden stakingen beginnen. Dan worden de werkwilligen meestal niet toegelaten en krijgen die van de vakbonden dat recht op arbeid niét. Het toont wel aan dat de bonden bij AB-Inbev wel degelijk op verdediging spelen. - In de directie van AB-Inbev zit nog een zekere Jean-Luc Dehaene, Brabants trekpaard voor CD&V én afkomstig uit de ACV vakbond. De man krijgt van de brouwer een jaarlijkse "tegemoetkoming" van minstens 70.000 euro, plus daarbij aandelenopties die een veelvoud waard kunnen zijn van die tegemoetkoming. De man heeft over de hele zaak zijn mond nog niet opengedaan. Heeft het waarschijnlijk te druk met het uitpluizen van hoe hij de Vlamingen een hak kan zetten in de splitsing van B-H/V... - Tenslotte nog dit: bij elke syndicale actie is het tegenwoordig de gewoonte een vuurtje aan te leggen. Als ik als gewone burger zoiets doe in mijn tuin, riskeer ik daarvoor een boete. Het lijkt er wel op, dat men tweederangsburger is als men hier niet bij een vakbond is aangesloten.
Gisteren verscheen in de krant een opmerkelijk artikel, bijna weggestopt op een van de binnenbladzijden, 5 op 10 cm groot, over de veelbesproken klimaatswijziging. Het verwees naar de resultaten van een Frans-Canadees zoekteam, dat erbij uitgekomen was, dat de gletsjers in Alaska in de periode tussen 1963 en 2006 liefst 34% minder waren afgesmolten dat eerst werd gedacht. De vraag is maar, of dat nieuws al bekend was vóór "Kopenhagen" of daarna. Het is niet de eerste keer dat er nl met dergelijke gegevens gesjoemeld wordt. Eerst echter even duidelijk op een rijtje: 1. Het klimaat warmt wel degelijk op. Metingen hebben uitgewezen dat de gemiddelde opwarming tijdens de voorbije eeuw zo'n 0,6°C. bedroeg. De jongste tien jaar is daar echter - gemiddeld genomen over de hele aarde - geen verdere verhoging vastgesteld. 2. Ook het CO² gehalte van de atmosfeer is toegenomen. Van 0,035% tot 0,04%. Om daarom nu van een broeikaseffect te spreken, is voorbarig. Het kan natuurlijk geen kwaad dat men dat gehalte onder controle krijgt. De vraag is maar, of wij daar echt iets aan kunnen doen. De aardbeving op Haïti heeft nog maar eens bewezen, dat de natuur haar zinnen doet en de mensheid alleen maar kan trachten de schade te beperken. 3. Het is een goede zaak, dat we steeds meer gaan investeren in groene stroom en alles wat daarmee te maken heeft. Dat de overheden daar zwaar in moeten tussenbeide komen, is een ander verhaal. Zeker in ons land, dat virtueel failliet is, zal men het subsidiëren van zowel het verwekken van stroom, de isolatie van de huizen als het CO²-vrij verkeer niet kunnen blijven volhouden. We moeten er voor oppassen dat we van heel dat klimaatverhaal geen nieuwe religie maken, waarbij de niet gelovigen meteen als ketters worden behandeld. Vrijwel alle huidige beweringen over de opwarming van de aarde steunen op computervoorspellingen en gaan over plaatselijke gebeurtenissen. De aardse atmosfeer is geen vast gegeven, geen vaststaande wetenschap. Als de aarde echt erg veel zou opwarmen, zoals men beweert, dan zou dit als gevolg moeten hebben dat er meer water zou verdampen. Het vochtgehalte zou toenemen en een deel zou ook op de polen neerkomen in de vorm van sneeuw en ijs. M.a.w. een fikse opwarming van de aarde zou ervoor zorgen, dat de poolkappen eerder zouden uitbreiden dan inkrimpen. Dat laatste komt niet van mij, maar van Gerard Bodifee, een bekend sterrenkundige en wetenschapper, die er toch wel iets vanaf zal weten. In 't kort: we moeten ervoor zorgen, dat we onze planeet bewoonbaar houden. Er is echter geen reden om te gaan overdrijven, alsof we voor een Apocalyps staan. Met doemdenken heeft men nooit vooruitgang gemaakt.
Vorige week verscheen er in De Standaard een uitvoerig interview met SP.a-er Johan Vande Lanotte en zijn zgz "politieke zoon", John Crombez. Daarin deed de vroegere minister van Begroting nogal schamper over de huidige, de liberaal Vanhengel. Die laatste slikte dat echter niet en antwoordde, in de zelfde krant, dat Vande La beter zijn mond kon houden. Hij noemde hem de "Ti-ta-tovenaar" van de Begroting en deze benaming deed mij deugd. Ik heb die nl ook ooit gebruikt voor dezelfde Vande Lanotte, in mijn blog van het verre 13 december 2005 over de "Nepbegrotingen van Verhofstadt". Vanhengel verwijt Vande Lanotte zijn Belgacom-operaties, de miljarden van de overgenomen pensioenfondsen, de honderden miljoenen van Alesh (de sociale huisvestingsmaatschappijen), de verkoop van de ambassadewoning in Tokio en van de goudreserves enz., enz... Kortom, volgens Vanhengel - en daarin heeft hij gelijk - zijn een heel deel van de huidige problemen er gekomen door het kunst en vliegwerk van de Ti-ta-tovenaar uit Oostende. Hij vergeet er wel bij te zeggen dat de geleerde professor toen lid was van de paarse regeringen, die geleid werden door super liberaal en partijgenoot Verhofstadt. Op één punt heeft Vande Lanotte wel gelijk: meer dan een derde van het huidige tekort van 20 miljard op de Begroting van 2009 heeft niets met de crisis te maken en dat zal ook zo zijn bij die van 2010. Want deze regering Leterme doet niet alleen niets aan de staatshervorming, hetzelfde geldt voor de staatsschuld. Ze hoopt alleen op een Mathot-effect, nl dat een deel van de schulden zal verdwijnen dank zij een gunstigere economische groei, die de inkomsten zal doen stijgen en de uitgaven zal doen dalen. Heel wat economen zijn er daar echter niet mee eens, omdat ze vrezen dat er in 2010 en/of 2011 wel eens een nieuwe dip zou kunnen komen. Ondertussen moet de federale regering twee jaar na elkaar zo'n 2,5 miljard extra geld in de sociale zekerheid storten. Dat komt, doordat de sociale bijdragen van de mensen die werken niet meer voldoende zijn om het gat te dichten en er steeds meer mensen van die sociale zekerheid genieten zonder er zelfs maar één cent aan bij te dragen. De regering moet dan op zoek naar alternatieve bijdragen, zoals het verhogen van BTW, de accijnzen en andere taksen. In 2001 ging dat nog over 3,5 miljard euro, dit jaar wordt dat meer dan 14 miljard! Kortom, het blijft een verhaal van de pot die de ketel verwijt dat hij zwart is. Jammer genoeg is het slachtoffer van dat alles de belastingbetaler die vroeg of laat zal voelen wat die begrotingsministers allemaal (niet) hebben uitgespookt..
Vandaag is het dan officieel: Mgr Léonard, de bisschop van Namen, wordt de nieuwe aartsbisschop van België. Dat bericht was al een week officieus en dat was voldoende om de hele linkse Kerk, of wat daarvoor doorgaat, op haar achterste poten te zetten. Het kot was weer te klein, nu bleek, dat de Paus nog eens een echte katholiek benoemd had. Zelfs Onkelinx zou het er niet mee eens zijn. Sinds wanneer mag zo iemand zich moeien met kerkelijke zaken? Zou die madam zich eerst eens niet beter bezig houden met haar eigen ontwricht gezin? Er werd zelfs een echte katholieke priester gevonden, die de benoeming van Léonard schandalig vindt. Een zekere Pieter Delanoy, die er niets beter op vond dat de nieuwe aartsbisschop meteen aan te klagen via Facebook. Met blijkbaar "groot" succes, want hij werd al uitgenodigd op de Zevende Dag, bij de linkse papenvreters van de VRT en kreeg reeds enkele honderden ondertekenaars op zijn internetprotest. Enkele honderden op een totaal aantal katholieken van één miljard en zo veel in de hele wereld! Wat die priester - de man is 25, wat betekent dat hij voor zijn taak amper droog is achter zijn oren - waarschijnlijk niet weet is, dat het soort katholieke geloof dat hijzelf predikt en dat inderdaad in Europa zijn navolgelingen heeft, niet meer zo belangrijk is in de rest van de wereld. Het overgrote deel van de huidige katholieken bevindt zich niet meer in het oude avondland, maar in Afrika en Latijns Amerika. De volgende Paus wordt, meer dan waarschijnlijk, een Zuid-Amerikaan. Delanoy vertelt ook, dat Léonards opvattingen helemaal in de lijn liggen van Rome. So what? Zou hij willen, dat we hier nogmaals opgescheept worden met een "watje" zoals Daneels, onder wiens legislatuur de katholieke Kerk in België een karikatuur geworden was? Onder Daneels liepen hier de kerken leeg, verdwenen de priesterroepingen, werden abortus en euthanasie doorgevoerd, gedoogt de laatste partij met een "C" van christelijk in haar naam, het homohuwelijk en de laatste ethische verworvenheden van de regeringen Verhofstadt. De enige partij die het Christelijk geloof hier nog regelmatig verdedigt, is niet CD&V, maar het Vlaams Belang, die - net als Léonard - gekant is tegen abortus, euthanasie en de ethische paarse wetten. Daneels liet alles begaan, zonder er ook maar tegen te protesteren. De enige keer dat hij het wél deed, bij de zelfmoord van Hugo Claus, werd hij door een homoschrijver uitgekafferd en kroop hij terug in zijn schelp ("onder de plaveien", zoals Erwin Mortier het zo tactvol uitdrukte). Daneels was het hoofd van een lijdende Kerk, geen strijdende Kerk. Dat zou onder Léonard wel eens kunnen veranderen. Dat de "Belgische" Kerk dan kleiner zal worden? Zou kunnen, maar is dat slechter? Van een leger zegt men toch ook dat het wel kleiner, maar dan beter uitgerust en beter gemotiveerd kan zijn? Tenslotte zijn er nog de Vlamingen, die vinden dat de nieuwe aartsbisschop een Vlaming had moeten zijn. Waarom? Zijn er de dag van vandaag meer Vlaamse dan Waalse katholieken? En zelfs, al zou dat zo zijn, wat zou het uithalen? Wij, Vlamingen, leveren al sinds Martens, over Dehaene, Verhofstadt tot Leterme de eerste minister van dit land. Heeft ons dat enig voordeel opgeleverd, nee toch? Misschien heeft Vlaanderen meer aan een Waalse Léonard dan aan een nieuwe Vlaamse Daneels. Misschien zou het nuttig zijn ook de Kerk in dit land te federaliseren, zodat zowel Vlaanderen als Wallonië een eigen aartsbisschop konden hebben. Men kan het echter Rome moeilijk kwalijk nemen, dat het zoiets niet doet vóór dit land effectief gesplitst is, op welke wijze ook. En zo komen we terug bij "af": dit land moet een staatshervorming hebben, eerder zal het nooit van zijn problemen vanaf geraken.
