Wat er allemaal in Zimbabwe, het vroegere Zuid-Rhodesië gebeurt, moet ik hier niet herhalen. De kranten staan er dagelijks vol van. Wat er in die krantenartikels met bijna geen oog te bespeuren valt, is de oorzaak van al die ellende daar. Dat heeft niets met democratie, of wat daarvoor doorgaat, te maken, maar alles met wat soms de "hervorming van de landbouw" wordt genoemd. Cynischer kan moeilijk. Men zou eerder mogen spreken van de vernietiging van de landbouw. Tot zo'n tien jaar na de onafhankelijkheid ging alles nog betrekkelijk goed in Zimbabwe. Tot Mugabe dus aan "zijn" landbouwhervorming begon. Die bestond erin alle blanke boeren van hun landerijen te verjagen en hun gronden te geven aan vrienden, kennissen en partijgenoten. Onder het voorwendsel dat het toch maar kolonialisten waren die de zwarten enkele eeuwen verdrukt hadden, werd de blanke boeren alles afgepakt. Sommigen betaalden het zelfs met hun leven. De zwarten, die zich op de achterlaten landerijen vestigden, bebouwden nog juist een stukje grond voor eigen gebruik en dat was het dan. Het gevolg is, dat Zimbabwe, dat tot dan zelfs voedsel uitvoerde, nu een tekort heeft. De levensstandaard daalde zienderogen. Niet alleen de blanke boeren waren vertrokken, ook heel wat andere blanke professionals, dokters, chirurgen, ingenieurs hielden het voor bekeken en verdwenen richting Zuid-Afrika, Australië en Amerika. Ikzelf heb er twee families gekend die DAF-vrachtwagens CKD (completely knocked down) invoerden en ze ter plaatse assembleerden. Ook dat bedrijf is verdwenen. Zimbabwe kent tegenwoordig een inflatie van 100.000 % (of is het 150.000?). Ter vergelijking: "onze Kongo", waar het ook niet goed gaat, heeft een officiële inflatie van 16%. Over die blanke boeren leest ge weinig of niets meer in onze politiek correcte kranten. Democratie moest het worden en is het geworden. Het resultaat is dat we nu straks verondersteld zullen worden onze bijdrage te leveren voor de heropbouw van Zimbabwe, zoals we dat al zouden moeten doen voor driekwart van zwart Afrika. "Afrika aan de Afrikanen", hoort men wel eens. Wanneer beginnen ze ermee?
In tegenstelling tot de ruchtbaarheid die gegeven werd aan de palavers tijdens de oranjeblauwe onderhandelingen, is het muisstil in de aan de gang zijnde besprekingen voor een (mogelijke) staatshervorming. Het enige dat uitsijpelt is de steeds terugkomende eis van de Franstaligen voor een gebiedsuitbreiding van Brussel, een opdeling van de faciliteitengemeenten en - natuurlijk - de "corridor". De Vlaamse partijen aan de onderhandelingstafels moeten, wat dat betreft, voet bij stek houden. De taalgrens ligt er al 45 jaar en er kan geen sprake van zijn die te veranderen. Wij moeten ons gewoon houden aan het territorialiteitsprincipe, iets wat internationaal erkend wordt. De Vlaamse gemeenten rond Brussel laten zich trouwens niet onbetuigd. Na Merchtem, Liedekerke en Zaventem, heeft ook de stad Vilvoorde zijn duit in het zakje gedaan. Daarmee zal het niet ophouden. Ook de gemeente Londerzeel heeft de verkoop van gemeentelijke kavels ondergeschikt gemaakt aan tenminste de bereidheid om Nederlands te leren. In Geraardsbergen denkt men er zelfs aan de toekenning van het leefloon afhankelijk te maken aan een elementaire kennis van onze taal. Of al die gemeentelijke acties juist of verkeerd zouden zijn, doet er niet toe. Het is een krachtig signaal naar de Vlaamse partijen toe om erop te wijzen, dat hun achterban radicaliseert en men er rekening mee zal moeten houden bij de volgende verkiezingen. Vergeten we niet, dat alle tot nu toe ondernomen acties uitgaan van gemeentebesturen waar de traditionele partijen het voor het zeggen hebben. Het gaat dus niet op, te doen alsof deze acties zouden uitgaan van het VB of andere rechtse Vlamingen (alhoewel die natuurlijk wel de lachende derde zijn). In Geldenaken, de thuisbasis van o.m. Louis Michel, net over de taalgrens, komen steeds meer Vlamingen wonen omdat ze er de bouwgronden en huizen goedkoper kunnen aankopen. Die mensen passen zich daar probleemloos aan en zorgen voor geen plaatselijke ergernis. Wat een contrast met de incivieken franskiljons uit onze faciliteitengemeenten die denken dat zij het middelpunt van de aarde zijn en dat ze de E.U en zelfs de VN bij hun gekibbel moeten betrekken. Als ze dan toch persé alles in het Frans willen hebben, waarom verhuizen ze dan niet naar Brussel of naar Waals Brabant? Waarschijnlijk omdat het daar allemaal niet zo netjes geregeld is en ze er niet kunnen rekenen op de vrijgevigheid van de Vlamingen. Vlaanderen mag geen morzel grond afgeven en evenmin toestaan dat er een Wallo-Brux ontstaat. Zo'n combinatie is onleefbaar en zou alleen kunnen bestaan als Vlaanderen bereid is ze financieel te blijven onderhouden. Want, hoe het ook draait, de francofonen blijven wel eisen dat Vlaanderen solidair blijft, ttz de kosten blijft dragen. Juist o.w.v. het argument dat alleen Vlaanderen (voorlopig althans nog) over de financiële middelen beschikt om het Brusselse waterhoofd boven water te houden, mogen we die stad niet laten vallen en ze zeker niet cadeau doen aan armlastig Wallonië, dat niet in staat is zijn eigen kosten te betalen. Ons gehoort het Noordzeestrand. Én de Rand!
Het is niet de eerste keer dat ik in deze rubriek schrijf, dat het wel eens zou kunnen dat we niet zullen moeten wachten tot 15 juli vóór men zal ontdekken dat er in dit land niets meer fatsoenlijk werkt. De controle van de begroting, voorzien vóór einde juni, zou dat moeten uitwijzen, voor zover die controle natuurlijk normaal verloopt. "Normaal" is nl iets dat in dit land steeds moeilijker wordt. Gisteren geraakte bekend, dat het vlaggenschip van de Belgische haute finance, de Fortis Bank, liefst bijna 20% van zijn waarde verloren heeft op één dag. 5,3 miljard euro ging in rook op. E.e.a. is nog het gevolg van de overname van de Nederlandse ABN-Amro bank, waarin Fortis zich wel degelijk verslikt blijkt te hebben. Ondanks de hypotheekcrisis zette het Fortis management die aankoop door, waarbij in een zeer moeilijke financiële periode 21 miljard euro vers kapitaal diende gevonden te worden. Nu zou de bank weer zo'n acht miljard extra geld nodig hebben. De enige die van de aankoop van ABN-Amro heeft geprofiteerd is Fortis topman Votron, die voor de deal een bonusje kreeg van 2,5 miljoen euro (honderd miljoen oude Befkes!). Votron had in een vroeger leven nog bij ABN-Amro gewerkt en was daar moeten opstappen. De overname was voor hem persoonlijk dan ook een zoete wraak die hem bovendien op slag nog een stuk rijker maakte dan hij al was. Wie die grap momenteel betaalt zijn de aandeelhouders, die dit jaar geen dividend in contanten krijgen uitbetaald, maar in gedevalueerde aandelen. En er is nog meer slecht nieuws. Uitgerekend ook gisteren, raakte bekend dat de inflatie voor juni 2008 op 5,8% zit en dat er voor de volgende maanden geen verbetering in het zicht is. Dit is slecht nieuws voor iedereen, maar het ergst nog voor de armlastige regering Leterme, die de intresten op de leningen voor de staatsschuld ziet oplopen en dus nóg minder geld gaat overhouden. Tegelijkertijd blijkt er een gat van 638 miljoen te zitten in de fiscaliteit. De veel te rooskleurig ingeschatte stijging van de fiscale inkomsten met 6,25% wordt niet gehaald. Daarenboven is het risico groot dat er nog dit jaar een derde "aanpassing" zal moeten komen van de pensioenen en de ambtenarenlonen, omdat de spilindex nog maar eens overschreden zal worden. En dan is er het zilverfonds, een virtuele uitvinding van professor Vande Lanotte, die ervoor zou zorgen dat er in de toekomst voldoende geld zou zijn voor het uitbetalen van de (toch al lage) pensioenen. Welnu dat zilverfonds is een lege doos (iets wat ik ook al meerdere keren geschreven heb). Om te beginnen kan een staat geen schulden hebben en tegelijkertijd een soort zwarte kous. Ten tweede had paars voorzien, dat er pas vanaf 2007 extra geld in dat fonds zou gestopt worden. Dit is niet gebeurd. Ten derde heeft men bv het pensioenfonds van Belgacom daarin gestort, wat niet kan, want de medewerkers van die firma moeten daar tot het einde van hun dagen ook hun pensioen van krijgen. M.a.w. dit is een nepfonds, dat trouwens alleen in actie zou kunnen treden van het ogenblik dat België aan de 60% staatsschuld t.o.v. het bbp zou komen. Het land zit daar nog zo'n 25% boven en in het licht van de huidige crisis zal dat eerder verslechteren dan verbeteren. Zelfs als er een echt zilverfonds zou zijn, wat niet het geval is, dan heeft dat fonds, voortgaande op de prognoses van de regering Leterme in april, minstens zeven miljard tekort. Kortom, dit land zit, financieel gezien, op zijn tandvlees. Vergeet de oeverloze comunautaire en andere gesprekken. Zonder geld zal het helemaal niet lukken.
Bij Groen! is er flink wat gemor en tandengeknars, dit n.a.v. het uitlekken van een interne nota van Flor Orij, voormalig Vlaams parlementslid en ex-lijsttrekker voor de partij in 2003 en 2004. Flor is daarin erg kritisch tegenover Mie Vogels en haar Antwerpse clan, die - steeds volgens Orij - de partij beheersen en er mede voor verantwoordelijk zijn dat het er niet beter op wordt. De problemen bij Groen! dateren al van in de tijd toen de partij nog anders ging leven. Bij de oprichting van Agalev was beslist dat verkozen mandatarissen na twee mandaten een stapje opzij zouden zetten. Dat zou inderdaad anders gaan leven zijn. Daarvan is niets in huis gekomen. Toen Mie en haar medeverkozenen van het eerste uur de smaak van de politiek te pakken kregen, werden de regels gewijzigd. Sindsdien, en ook na de deelname van de partij aan de regering Verhofstadt I, is het nooit meer goed gekomen. Dat momenteel alle belangrijke posten van Groen! in handen zijn van Antwerpenaars, is symptomatisch voor de ontwikkeling van de laatste jaren. Uitgerekend uit datzelfde Antwerpen, waar de partij tijdens de laatste verkiezingen liefst tweederden van haar kiezers verloor, komen nu alle beleidsmensen. M.a.w. het motto bij Groen! luidt: "Doe het slecht en ge wordt daarvoor beloond". Er is nog een tweede reden waarom Groen! niet van de grond komt en zelfs riskeert opnieuw onder de 5% drempel te verdwijnen. De partij is anti-Vlaams. Bij elke confrontatie heeft ze de Belgische kaart getrokken tegen de Vlaamse. In Wallonië is de zusterpartij Ecolo wél gegroeid, maar de reden daarvan is dat ze daar het enige alternatief is voor proteststemmen tegen de traditionele partijen. In Vlaanderen gaan die stemmen naar het Vlaams Belang en LDD. Een partij, zoals Groen!, die de eigen mensen in de rug schiet, is voor de Vlamingen geen alternatief. Tenslotte nog dit. Ondanks het feit dat heel dat Groen! gedoe politiek weinig of niets meer voorstelt, krijgt ze wel uitgebreide fora in onze Vlaamse media ("Mieke" noemen ze Vogels, verkleinwoord, als zou ze iets sympathiek zijn). Datzelfde geldt trouwens ook voor Vl.Pro, het vroegere Spirit, dat feitelijk nog minder betekent. Daartegenover krijgt een partij zoals het VB, dat groter is dan al dat niet verenigd links, geen kans zich in die media serieus te uiten. Op 7 juni van volgend jaar krijgt de Vlaamse kiezer nog eens de kans zijn mening daarover te zeggen. Laat ons hopen, dat hij groenlinks terug naar de mottenballen stemt!
De nationale thesaurie publiceerde gisteren haar jaarcijfers. Daaruit bleek, dat de Belgische staatsschuld nog steeds 285,8 miljard euro bedraagt. Volgens het journaal van de VTM was daarmee onze staatsschuld gestegen, volgens dat van de VRT was het gedaald. Ra, ra, wie heeft de bal? In absolute cijfers is de Belgische staatsschuld inderdaad gestegen en daarmee heeft VTM gelijk. Om een vergelijking te maken, zetten we ze even om in oude Befkes en bedraagt die schuld momenteel zo'n elf duizend vijfhonderd miljard oude Belgische franken. Dat is 3.500 miljard meer dan op het einde van de regeringen Martens. Het was tijdens diens legislaturen, dat de staatsschuld opliep van 1.000 tot 8.000 miljard. "Ordentelijk besturen" noemt hij dat nog steeds. Ik vraag me trouwens af om welke reden die man nog regelmatig voor de camera's wordt gehaald. Hij moest zich diep schamen. Als men de Belgische staatsschuld echter afgezet wordt tegen de omvang van onze economie (het bruto binnenlands product - bbp), dan is ze gezakt, zoals de VRT zegt, van 88,2 naar 84,8 procent. Dit laatste echter onder voorbehoud van een sluitende begroting voor dit jaar en zover zijn we nog niet. Verre van zelfs, want Reynders heeft al toegegeven dat de inkomsten van de BTW een stuk lager liggen dan geschat en dat het voor de rest van het jaar niet veel beter zal worden, gezien de daling van de koopkracht. Daarenboven weet de regering Leterme dat er nog zo'n miljard euro extra ergens zal moeten "gevonden" worden. Er zou trouwens deze maand nog een controle van die begroting moeten komen. Tenslotte moet hierbij worden aangestipt, dat een schuldgraadmeter dan 80% nog steeds minstens 20% te hoog ligt om feitelijk mee te mogen doen aan de euro. België blijft dan ook flagrant in overtreding. Dit is niet de schuld van de regering Leterme, maar van de regeringen Verhofstadt, die ervoor gezorgd hebben, dat de daling van de staatsschuld drie jaar achterop hinkt op het eigen programma en negen jaar op het plan van de Hoge Raad van Financiën. De huidige Belgische staatsschuld staat op een niveau dat al in 2004 bereikt had moeten worden. Zoals een lezer van De Standaard vandaag opmerkte, wordt het tijd dat onze jongeren gaan beseffen dat niet alleen de toekomst voor hen is, maar ook de financiering ervan. Waaraan ik kan toevoegen, dat ze zeker niet moeten rekenen op de huidige politieke klasse. Die heeft het te druk met corridors en andere spitsvondigheden.
Bart De Wever heeft een klacht ingediend tegen Le Soir bij het centrum voor gelijke kansen en racisme. Hijzelf en zijn partij worden in deze zgz "kwaliteitskrant" voor vergif uitgescholden, vergeleken met Hitler en de Nazi's. De Vlamingen worden in Le Soir regelmatig afgeschilderd als een volk met criminele eigenschappen, als fascisten en racisten. Bart had er nog kunnen bijvoegen, dat de Vlaams Belangers, die toch 20% van de Vlaamse kiezers vertegenwoordigen, in dezelfde krant gewoon "crapuul" worden genoemd. Zoals De Wever terecht opmerkt, zouden dezelfde beschuldigingen, maar dan bv tegen allochtonen, meteen een reden geweest zijn tot een veroordeling door het Belgische gerecht. Vlamingen beledigen hoort daar blijkbaar niet bij, tot nu toe toch. Het is nu afwachten wat het fameuze centrum waard is. Op te merken, dat het hier gaat om Le Soir, een krant die nauw samenwerkt met die andere zelfbenoemde Vlaamse "kwaliteitskrant" De Standaard. Samen hebben ze vorig jaar nog een heldhaftige poging gedaan om België/La Belgique te redden, wat blijkbaar niet gelukt is. Nog op te merken is, dat één van de door De Wever gewraakte artikelen in Le Soir, ook in die Standaard verschenen is. Ze was van de hand van nestbevuiler Stefan Brijs die in De Standaard af en toe te kans krijgt zijn hatelijkheden tegen Vlaanderen uit te spuwen, dit alles in het kader van de vrije meningsuiting. Diezelfde vrije meningsuiting geldt bij de ex- AVV/VVK-krant niet voor rechtse Vlamingen. En nu we het toch over de kwaliteitskrant De Standaard hebben. Die moet het de laatste maanden hebben van de verkoop van seksistische boekjes en erotische schetsen, waarvoor een barnum reclame wordt gevoerd. Waarlijk, dat is nog eens kwaliteit!
We gaan de laatste week van juni in en het blijft koffiedik kijken of er überhaupt iets uit de bus zal komen i.v.m. wat voor staatshervorming ook. Zelfs het Waalse front lijkt niet meer zo solidair. Er was al het schampschot van Philippe Moureaux, dat voor de Vlamingen niet te aanvaarden is maar bij de francofonen toch al voor veel ophef heeft gezorgd. Tussendoor zijn de Franstalige kopstukken ook niet vies van slagen onder de gordel. Hoofdspeelster is ook hier weer la Milquet, die hoopt dat haar partij tegen de volgende verkiezingen garen zal spinnen bij haar koppige weerstand tegen alles wat anti-Belgisch is. Dat juist daardoor België op de helling wordt gezegd, schijnt zij (en heel wat Walen) niet te beseffen. Het zou wenselijk zijn, dat de Vlaamse regering eens uit haar krammen schiet. Het wordt nl hoe langer hoe duidelijker dat er op federaal vlak niets zal gebeuren. Minister-president Peeters heeft toe nu toe laten zien dat hij vooruit wil en steeds meer Vlaamse collega's schijnen bereid te zijn hem daarin te steunen. Zelfs Bertje Anciaux ziet België niet meer zitten. Het ogenblik lijkt me dan ook aangebroken om eens een serieus initiatief te nemen en een offensief in te zetten voor een zelfstandiger Vlaanderen, hoe dat er ook moge uitzien. Met aan de andere kant van de taalgrens een Rudy Demotte, die nog niet van de slechtste is en een der weinige francofonen is die Vlaanderen tenminste begrijpt, moet tenminste een aanvang van dialoog kunnen. Peeters kan desnoods nog even wachten tot het definitief blijkt, dat het huidige België niet meer haalbaar is. Als er tegen 11 juli, de Vlaamse feestdag, geen doorbraak is, is die dag aangewezen om ten aanval te trekken. Het heeft nu lang genoeg geduurd en de geesten zijn er rijp voor. "En Brussel?", hoor ik al zeggen. Wel, ook Brussel geven wij niet af. Desnoods wordt het een samengaan met Vlaanderen als veeltalig gebied (niet alleen Frans en Nederlands, maar bv ook Engels en Duits). Wij hebben in Brussel niet meer de numerieke meerderheid, wel de monetaire. Die moeten we gebruiken, nu het nog kan.
