De
uitspraak van Ben Weyts (N-VA) in de gratiskrant Metro, dat we in dit land
eerst naar een confederalisme zullen moeten, omdat er (nog) geen draagvlak is
voor een Vlaamse onafhankelijkheid, heeft de discussie daaromtrent nog maar
eens doen oplaaien. Ikzelf heb het daarover in deze rubriek al enkele keren
gehad, o.a. op 31 oktober 2012 (De moeilijke confederale discussie) en nu
woensdag, 2 januari, nog terloops in mijn artikel over de fluwelen scheiding
in Tsjecho-Slowakije en ik ga daarover niet opnieuw beginnen. In feite is het
allemaal verloren energie. Het eerste wat moet gebeuren is, dat de V-partijen
bij de volgende verkiezingen de volstrekte meerderheid halen en dit zeker in
het Vlaamse parlement. Pas dan kan men serieus gaan praten hoe het verder moet.
Dat alles neemt niet weg, dat het geen kwaad zou kunnen, mocht men ook
in Vlaanderen eens werk gaan maken van een Plan B, nóg iets waarover ik
recentelijk geschreven heb n.a.v. van een vraag daarover van Peter De Roover
(VVB). Die ergerde zich eraan dat een heleboel geleerde universiteitsprofessoren
over alles en nog wat studies maken, maar niet over een eventueel plan B, als
het straks met België finaal mis loopt. Een zekere professor Maarten Goos (KU
Leuven) blijkt zelfs een studie gemaakt te hebben over het verdubbelen van de
koopzondagen*. Zo heeft iedereen zijn problemen
We
kunnen misschien wel eens heimelijk lachen met de francofone plannen die er
zouden bestaan omtrent een plan B (en zelfs een plan W), buiten de echte
plannen die ze daar al hebben (2 Marshall plannen en Horizon 2020), maar het enige wat
daar aan Vlaamse kant tegenover staat is een wel degelijk uitgekiend boekwerk dat echter
niet aanvaard wordt because geschreven door twee niet politiek-correcten.
Hopelijk wordt het straks geen pijnlijk ontwaken met een Vlaamse
verkiezingsoverwinning waarvan we de vruchten niet zullen kunnen plukken omdat
er niet is over vóórgedacht
* Die professor stelt, dat het verdubbelen
van de koopzondagen 15.000 extra jobs zou kunnen opleveren. Die man gaat er
waarschijnlijk van uit dat de mensen hun geld twee keer kunnen uitgeven. De studie
wordt niet eens serieus genomen door Unizo, de middenstandsorganisatie die er
de grootste baten bij zou hebben
Gisteren had ik het reeds over enkele toppolitici van de traditionele
partijen, die moord en brand schreeuwen omdat het Vlaams Belang in een van hun
gemeentelijke speeltuinen de rust komt verstoren. Eén van die verongelijkten is
Étienne Schouppe, die er zich over beklaagde dat er in zijn Liedekerke een
VB-man was verkozen voor de politieraad. Erg, he?
Schouppe, die ressorteert onder de christen-democratie, is bij het grote
publiek vooral bekend als ex-gedelegeerd bestuurder van de NMBS. Hij werd uit
die functie ontheven door groene Isabel Durant, die tijdens Paarsgroen minister
van Verkeer was geworden. Buiten zijn jaarloon van 750.000 euro, dat hij 14
(veertien!) jaar lang heeft ontvangen (met daar bovenop nog de zitpenningen als voorzitter
van verschillende Europese spoorwegverenigingen), kreeg Schouppe van Paarsgroen
een gouden handdruk van 2 miljoen euro, terwijl hij nota bene de NMBS
achterliet met een schuld van bijna 2 miljard euro! Dat was tijdens het
verlichte bewind van Verhofstadt, toen de bomen van diens actieve welvaartstaat
nog tot in de hemel groeiden.
Voor wie denkt dat bovenstaande een eenmalige incasso werd, dient nog te
worden vermeld dat dezelfde Schouppe in zijn carrière ook nog kabinetsadviseur
was van Chabert, schepen en burgemeester van Liedekerke en kabinetschef bij
moederke DHondt. Ik neem aan dat men hem daarbij niet met peeschijven heeft
betaald. Tot voor kort stond hij met stip aangeduid als dé kanshebber op de job
van Belgacom voorzitter, nóg zon vet betaalde job. Dat gaat echter niet door
en als compensatie wordt hij nu, op zijn zeventigste (hoe zat dat ook weer men
die Innesto verjonging van Beke?) gecoöpteerd senator, ter vervanging van
Peter Van Rompuy, die de familietraditie in ere houdt door op zijn beurt omhoog
te vallen bij gebrek aan gewicht.
Schouppe noemt zich christen-democraat. Mocht hij geleefd hebben ten
tijde van Jesus Christus, dan had die hem waarschijnlijk samen met de andere
farizeeërs de tempel uitgejaagd
Gaat er dan toch eindelijk eens iets veranderen in onze politiek? Op
gemeentelijk vlak lijkt het er wel op. De kopstukken van de grote traditionele
partijen zien met lede ogen aan dat hun totalitaire democratie zijn beste tijd
heeft gehad. Zelfs bij elke verkiezing stemmen verliezen, leek hen niet te
deren, maar nu hun eigen gemeentelijke verkozenen het cordon sanitaire
doorbreken en het naar de prullenmand verwijzen, worden ze met hun neus op de
feiten gedrukt.
Het begon allemaal feitelijk al in Aalst, waar SP.a baasje Tobback Jr
niet kon beletten dat zijn plaatselijke afdeling scheep ging met de N-VA, die
er geen graten in vond ex-Vlaams Belanger Karim Van Overmeire niet alleen in
het schepencollege op te nemen, maar hem bovendien schepen van Vlaamse
Aangelegenheden te maken.
Nu
zijn er al electorale lekken in Kortrijk, Zandhoven, Ham, Buggenhout, Liedekerke
en Denderleeuw, waar Vlaams Belangers op e.o.a. manier mee het beleid zullen
bepalen of toch eigen mensen in bepaalde functies verkozen zien worden. Vooral
Denderleeuw wordt een test case, daar de twee grote blokken CD&V/N-VA en
Paarsgroen er even sterk staan. Het VB zit er niet alleen op de wip, maar heeft
al te kennen gegeven het eerste blok te zullen steunen en desnoods te zullen
gedogen, waarmee de zittende SP.a burgemeester de weg van Patrick Janssens op
kan.
Het is nu al zon twintig jaar geleden dat Jos Geysels, toen secretaris
van het groene Agalev politburo, op het idee van dat cordon sanitair kwam en meteen
op een einde aan een echte democratie in Vlaanderen. Als het Vlaams Blok/Belang
niet democratisch genoeg was, had men het wettelijk moeten verbieden deel te nemen
aan verkiezingen. Sindsdien mag die partij nog altijd wél deelnemen aan die
verkiezingen, maar mag ze daarna niet meer meespelen. Erger nog, de verzamelde
media hebben de partij zodanig geboycot, dat ze niet eens publiciteit ervoor
wilden opnemen, ook niet tegen betaling. Dat gebeurt nergens anders en kan best
geklasseerd worden bij de andere curiosa van dit land: de index, de
recupereerbare weekeindfeestdagen, de sper- en soldenperiodes, het uitdelen van staatsgeld voor
werklozensteun door de vakbonden en ga zo maar door. Only in Belgium.
Hopelijk houdt het kartel N-VA/CD&V het been stijf in Denderleeuw,
ondanks de zware druk die er al geweest is van Rudy De Leeuw (notionele interestaftrekker), Herman De Croo (hofnar), 'Markske' Beke en geldschepper Ètienne Schouppe, enkele van de ware zelfverklaarde democraten
en zet de trend zich verder in Vlaanderen, zodat we straks weer over een
normale democratie kunnen spreken. En dat er dan in Denderleeuw een
socialistische vakbondsman is die zegt te zullen verhuizen als dat gebeurt
met, nota bene, het excuus dat hij vreest dat vooral de allochtonen en de
Franstalige inwijkelingen er het slachtoffer van zullen worden dat hij dan
maar vertrekt. In Wallonië is nog plaats genoeg voor hem.
Alhoewel er, dooreen genomen, nogal wat scepsis heerst over wat ons dit jaar te wachten staat, is er deze eerste dagen toch verrassend veel goed nieuws te rapen:
- De Amerikaanse fiscal cliff/afgrond/dirupo is vermeden, voorlopig althans. De twee grote, ruziemakende Amerikaanse partijen hebben zichzelf twee maand uitstel gegeven om hun gigantisch scheef gelopen begroting weer wat in orde te brengen. - De nieuwe Noord-Koreaanse dictator Kim Jong 'Oen' heeft een opmerkelijke toespraak gehouden met de wens tot een toenadering met Zuid-Korea. Het was trouwens 19 jaar gelden dat een staatshoofd daar nog een nieuwjaarsboodschap had gegeven. Misschien is die Oen dan toch niet zo'n oen als eerst gedacht werd. - De Anglicaanse Kerk heeft sinds 01.01.2013 een nieuwe leider. De man komt uit de olie-industrie, zodat men mag aannemen dat daar straks alles gesmeerd gaat lopen. - 'Onze' Janssen Farmaceutica mag van de Amerikaanse overheid een nieuw, revolutionair medicijn tegen TBC op de markt brengen en dit nog vóór alle officieel vereiste proeven zijn afgerond. Zie je zoiets al gebeuren in Europa? - Verrassend goed nieuws over het sociaal overleg in eigen land. In alle stilte hebben vertegenwoordigers van werkgevers en vakbonden enkele voorakkoorden bereikt i.v.m. pensioenen en werkgeverslasten. Dat dit in alle stilte gebeurde, is grotendeels het werk van de zgz 'sherpa's' die - in tegenstelling tot de hoofdspelers - niet de behoefte hebben om elke zucht vóór de camera's openbaar te maken. - Er is een 'Stichting Michel Daerden' in de maak. Waarover? Wel, een prijs voor studententheses over de openbare financiën. Ge weet wel: 'Het oewiede boek' en zo. Waarover anders?
Nu nog de Lotto winnen en 2013 kan niet meer stuk!
Gisteren was het twintig jaar geleden dat Tsjecho-Slowakije gesplitst werd. Het land bestond toen uit twee regio's met elk zijn eigen bevolking. De talen, Tsjechisch en Slowaaks, zijn beide Slavische talen en verschillen niet zoveel, zoiets als het onderscheid tussen Hollands en Vlaams. Voor de rest leek de tot dan toe verenigde republiek vrij goed op België: in de regio waar de meeste mensen woonden (Tsjechië) was er ook de meeste welvaart, te vergelijken met het huidige Vlaanderen en in Slowakije was het dus het tegenovergestelde, zoals nu Wallonië. Er waren ook transfers van de rijkere naar de armere regio en die laatste voelde zich, niettegenstaande dat, steeds tekort gedaan. Waar hebben we dat nog gehoord? Maar de toenmalige politiekers leiders van Tsjechië en Slowakije, Vaclav Kraus en Vladimir Meciar, besloten er een einde aan te maken en kwamen op een vreedzame manier tot een akkoord om het land te splitsen. Na de fluwelen revolutie, waarbij het land zich bevrijdde van het communisme, volgde er zo een fluwelen scheiding. Nadat Slowakije na enkele jaren van wanordelijke beleid, onder de linkse Meciar, koos voor een centrumrechtse regering, is deze achtergestelde regio er flink op vooruit gegaan, in zoverre dat men begon te spreken van een 'Oost-Europese Tijger'. Niemand die er de dag van vandaag nog aan denkt de klok terug te draaien. Beide volkeren, die vroeger regelmatig met elkaar overhoop lagen, komen nu goed overeen, gewoon omdat er geen redenen meer zijn om nog ruzie te maken. Wanneer gebeurt er zoiets bij ons? De verschillen tussen Vlamingen en Walen zijn veel groter dan die in het vroegere Tsjecho-Slowakije (denk nog maar aan de taal) en wat ginder - toch ook in Europa - mogelijk was, moet hier toch ook kunnen. Er zijn natuurlijk wel enkele verschillen. Tsjechen en Slowaken konden twintig jaar geleden hun land splitsen vóór hun toetreding tot de E.U. en de euro. Bij ons zal dat niet zo vlot verlopen en moeten we waarschijnlijk een ommetje maken via een soort confederatie. Verder hebben wij het probleem Brussel, alhoewel ook dat op te lossen is. Brussel is omgeven door Vlaanderen en heeft er alle (financiële) belang bij met Vlaanderen nauw te blijven samenwerken, ongeacht haar verdere relatie met het armlastige Wallonië. Tenzij men daar zou kiezen voor de oplossing die onlangs door een lezer van de Frankfurter Allgemeine werd vooropgesteld: 'Verkoop Brussel aan het meestbiedende Noord-Afrikaanse land. De bevolking is er al'!
Bij Daf-Trucks in Eindhoven, waar ik vroeger werkte, hing er bij de kassier een bordje aan de muur waarop stond: 'Nadenken is goed, voordenken is beter'. Daaraan moest ik denken, toen in gisteren in de krant een artikel las van enkele geleerde universiteitsprofessoren, die reageerden op een eerder verschenen column van Peter De Roover van de Vlaamse Volksbeweging (VVB). Die vroeg zich nl af waarom er in onze universiteiten over alles en nog wat studies worden gemaakt, maar geen enkele op de kosten die een splitsing van België met zich zou meebrengen. Vanuit Belgicistische hoek krijgen we wel regelmatig te horen dat Vlaanderen er niet beter van zal worden, maar cijfers staan daar nooit bij. Onze professoren schijnen daar geen behoefte aan te hebben, omdat dit - volgens de meeste van hen - geen wetenschappelijke, maar een politieke keuze is. 'De separatisten moeten, dat zelf maar eens uitrekenen', was een reactie. Wel, de separatisten hebben dat al eens uitgerekend, grosso modo dan, en wel in het boek van Annemans en Utsi, 'De Ordentelijke Opdeling van België'. Daar bovenvernoemde heren echter niet als politiekcorrect worden aanvaard, spreekt men er liever niet over. Waar evenmin over gesproken wordt is, wat België Vlaanderen nu kost. Het is een publiek geheim dat de Vlaamse belastingbetaler minstens driekwart van de Belgische staatsschuld voor zijn rekening neemt en samen met Brussel zowat de hele schuld. Als het op betalen op aan komt, heeft Wallonië nooit overschot, alleen maar schulden. Een reden waarom er aan onze Vlaamse universiteiten niet gedacht wordt aan het berekenen van de scheidingskosten, zou kunnen zijn, omdat daarvoor geen subsidies gegeven worden. Net zoals het artistieke wereldje, draait ook dat van die professoren grotendeels op staatssteun en voelen die zich beter beschermd in de Belgische situatie. Officieel doen ze nog niet aan zelfcensuur, maar veel scheelt het niet.
Aan de moedigen die de 'Wende' overleefd hebben en nog fit genoeg zijn om op deze eerste dag van het nieuwe jaar deze rubriek te lezen, nogmaals mijn beste wensen aan hen en aan hunne dierbaren!
Na de aftocht in mineur van 'P' van 'A', is Yasmine Kherbache de SP.a-fractieleidster geworden van de socialistische oppositie in de Antwerpse gemeenteraad. De dame is een advocate van Algerijnse origine (vader Algerijn, moeder Vlaams) en woont op het intussen in Vlaanderen wereldberoemd geworden De Coninckplein (Pieter, niét Herman!), bij de Sinjoren bekend als 'Keuningsplentje'. Nog specialer is het feit, dat ze sinds de laatste regeringsvorming kabinetschef is geworden van niemand minder dan Elio Di Rupo. Voor die laatste job was ze wel een tweede keuze. Normaal had het Anne Poutrain moeten worden, de dame die 'Cliff' door de lange regeringsonderhandelingen had geloodst, maar tenslotte voor de topjob moest afhaken omdat ze geen Nederlands sprak. Dat laatste is blijkbaar geen hinderpaal om eerste minister van dit land te worden, wel voor de baan van kabinetschef. In het kader van de campagne 'Shoot De Wever' - de laatste in de voorlopige rij is Wilfried Martens - mocht ook mevrouw Kherbache in de media haar beklag komen doen over de nieuwe burgemeester van 'haar' stad. Dat gebeurde o.m. in een uitgebreid interview in De Standaard met als titel 'Een burgemeester moet een bestuurder zijn, geen commentator'. Dat zou kunnen, maar is te begrijpen als het om een tijdelijke overbrugging gaat. Eenzelfde situatie is vroeger ook al voorgekomen, o.m. met Tobback Sr, nota bene: een partijgenoot van Kherbache. Het wordt er trouwens alleen maar lachwekkender op, als men weet dat Kherbache zelf ook van twee walletjes eet: kabinetschef van de federale premier én SP.a-fractieleidster op het Schoon Verdiep. Het verhaal van de pot die de ketel verwijt. De Wever is trouwens niet zinnens de twee taken te blijven combineren en we hopen voor mevrouw Kherbache hetzelfde. In hetzelfde interview bekent de advocate trouwens dat ze de nota voor de beruchte toespraak van Albert II niet te zien heeft gekregen. 'In een onderhoud met de premier wordt wel alles voorgelegd' zegt ze, 'maar daar was ik dus niet bij'. Waaruit we kunnen afleiden dat Di Pippo de nota ofwel alléén heeft gelezen en de finesse ervan niet snapte, ofwel ze helemaal niét heeft gelezen, wat de zaak alleen maar erger maakt. Daaraan koppelen, dat de Vlamingen onbetrouwbaar zijn, zoals ouwe veeltrouwer Martens (officieel nog altijd katholiek!), is er helemaal over. Hoe moeten we nu zo'n man noemen? Een 'Cliffhanger'? (doordenkertje).
Ray de Bouvere van Angeltjes heeft het, jammer genoeg, niet gehaald en is bezweken aan de hersenbloeding die hij vorige week vrijdag opliep. Deze week vrijdag is zijn uitvaart. Gegevens daarover vindt men op de site van Angeltjes. Ik heb zijn echtgenote mijn medeleven betuigd, zoals ook Ray dat mij gedaan had, een kleine twee jaar geleden (wat vliegt die tijd!), toen ik mijn echtgenote verloor na meer dan 48 jaar huwelijk...
