De krententellers, muggenzifters en
taalpuriteinen zijn eraan voor hun moeite. Gedaan met semantische discussies
over het woord 'confederatie'. Het nieuwe woord is autonomie. Met een aanhangsel voor
Brussel, dat zo ook zelf een aanhangsel zal blijven en waarmee we dan ook een
kruis zullen trekken over WalloBrux en alles wat daar maar enigszins op zal
trekken. De laatste discussies en akkoorden over Brussel hebben duidelijk
gemaakt, dat het in deze stad alleen om de centen te doen is en dat zal niet
veranderen, integendeel. Men weet nu al dat over dit en enkele jaren de
demografische evolutie van Brussel dusdanig zal zijn, dat ze daar op hun moeder
zullen roepen en dat wordt in dat geval Vlaanderen. Nu na het Vlaams Belang ook
de N-VA te kennen heeft gegeven Brussel niet op te zullen geven, wordt het tijd
dat Vlaanderen duidelijke eisen stelt.
Het is nu eens niet Bart De Wever die het
vuur aan de lont heeft gestoken, maar de eerder grijze en bedachtzame Geert
Bourgeois, de man die misschien wel als een droogstoppel overkomt, maar die
indertijd al eens zon actie met succes heeft afgerond, toen hij de
Vlaamsnationalisten uit de toen steeds linkser wordende krabbenmand van de
Volksunie heeft geleid. Geert gaat ervoor en wel al volgend jaar, 2014, niet
vijf jaar later zoals Kris Peeters het graag zou willen. Kris bedoelt het
misschien wel goed e.e.a. van die laatste staatshervorming zal toch uitlopen
en moeten behandeld worden vóór er een kruis over het huidige België kan gezet
worden maar het is toch weer typisch tsjevenwerk dat men ook hier weer de
kool én de geit wil sparen. Dit land splitsen betekent dat er potten zullen
moeten gebroken worden. En dan? Als Peeters eerst de zesde staatshervorming wil
afwerken, dan zal dat wel moeten gebeuren met een deadline en niet door de brave
kiezer weer met een kluitje in t riet te sturen en hem te vragen nog maar eens
vijf jaar geduld te hebben. Dat uitstel afstel brengt is een gegeven dat Vlaanderen al veel te dikwijls heeft meegemaakt.
Nu echter eerst nog die moeder aller
verkiezingen winnen en dat zal wel een ander paar mouwen worden. Op federaal
vlak blijven we met het gevaar zitten dat de constant verliezende traditionele
partijen zich onder een francofone unitaire paraplu gaan blijven verschuilen.
Op regionaal vlak is er een betere kans. Het is in elk geval een opluchting dat
de N-VA resoluut voor een verregaande autonomie gaat. Als ze die straks niet
alleen zal kunnen verwezenlijken, dan is er nog altijd het Vlaams Belang dat in
zon situatie niet afzijdig kan/mag blijven. Als dat laatste niet gebeurt en/of
de N-VA dat niet aanvaardt, dan mogen we een kruis maken over welke vorm van
autonomie, confederalisme of splitsing ook. Wachten tot 2019, is wachten op
Godot. Dat zal Kris Peeters ook wel weten, alleen kan hij dat zo niet zeggen,
omdat hij nu het enige boegbeeld is dat zijn partij nog kan uitspelen.
De acht partijen die het akkoord over de
zesde staatshervorming hebben gesloten, hebben eveneens een akkoord bereikt
omtrent Brussel. Min of meer althans. Op het gebied van ruimtelijke ordening en
mobiliteit zal het gewest het in de toekomst voor het zeggen hebben en zal geen
van de negentien baronnen nog veel daartegen in de pap te brokken hebben.
Enfin, dat hoopt men toch en de kans is deze keer toch groot dat er eindelijk
eens wat gaat bewegen in het politieke doolhof, dat Brussel nog steeds is.
Woensdag a.s. zal e.e.a. bekend worden gemaakt en tegen 2014 zouden de eerste
aanpassingen moeten verwezenlijkt zijn. De belangrijkste reden waarom er deze
keer in Brussel wél iets zou gaan lukken, heeft - zoals altijd met Brussel - alles met de centen te maken. Als
het akkoord er niet komt, krijgt het gewest nl het beloofde geld van de zesde
staatshervorming niet.
In De Standaard, dat het akkoord al eens
mocht inkijken, wordt met wierook gezwaaid naar Flup Moustache, alias Philippe
Moureaux, zon beetje de ideoloog van de PS en een van de zware PS legumes
van het hoofdstedelijk gewest, die zijn schouders eronder zou gezet hebben. Kan
zijn, maar het feit dat Flup, na vele jaren, vorig jaar zijn burgemeesterssjerp in St Jans
Molenbeek kwijt speelde en daarmee baron-af was, zal ook wel hebben bijgedragen
om zijn ex-collega barons een loer te draaien.
Tenslotte wordt het stilaan tijd dat
Brussel, dat zo graag de hoofdstad van alles en nog wat wil worden, eerst eens
zorgt dat het in staat is zijn eigen grondgebied fatsoenlijk te beheren. Nog
begin deze maand kreeg Evelyne Huytebroeck (Ecolo), Brussels minister van
leefmilieu, een vlammend schrijven van Steely Neelie Kroes, Europees
commissaris voor de Digitale Dinges, waarin deze laatste het Brussels gewest
nog net niet als een achterlijk gebied bestempelde. Dit i.v.m. de
stralingsnormen voor GSM en Internet. Die zijn in Brussel 3 volt per meter en
dat is zowat de strengste norm ter wereld. Belgacom verkondigde zopas nog aan,
dat mobiel internet op zijn 3G-netwerk dit jaar tot 30% sneller gaat worden, in
heel België - Pulderbos en Zoetenaaie inbegrepen - maar niét in Brussel. Terwijl Neelie voor Europa al bezig is met
de zgz 5G, kan men in Brussel niet eens werken met 4G dat nu gepromoot wordt, omdat
de toegestane straling binnen de stad te zwak is en Huytebroeck geen zendmasten
wil bijstellen. Nu kan men er voor of er tegen zijn, maar het blijkt dat hoe
dichter men zich bij een zendmast bevindt, hoe minder straling er van het
GSM-toestel zelf uitgaat. Waarbij dan nog komt dat men momenteel in Brussel slecht
of geen mobiel internet kan ontvangen en dat met de huidige povere stralingsnorm zelfs
hulpdiensten soms onbereikbaar blijven.
Kortom, de vooruitgang in het Brussels
gewest, waarover men nu de loftrompet steekt, is van een type dat niet meer van deze tijd is. Vóór Brussel een wereldstad zal zijn die met andere
vergelijkbaar wordt, zal er nog veel water door de ondergrondse Zenne moeten stromen.
Het begrotingsconclaaf van de federale
regering is dinsdagmorgen dan eindelijk toch van start gegaan. Met een half uur
vertraging o.w.v. een anticyclonale storing van polaire oorsprong. Tegen de
middag was het al weer afgelopen, omdat er in het parlement e.o.a. bespreking
was over de zesde staatshervorming. Woensdag werd ze hervat, donderdag en
vrijdag ligt ze zo goed als stil o.w.v. een Europese top waarop enkele
Belgische ministers schijnbaar niet kunnen gemist worden en dan gaan ze weer
verder, misschien zelfs tijdens het weekeinde, maar daarna weer niet meer. Want
maandag vertrekt Di Rupo met zijn vice-ministers naar Rome Albert II en zijn
Paola achterna - om er dinsdag de installatie van de nieuwe Paus te gaan
bijwonen.
Waar gaat 'ons' conclaaf over? Wel, in allereerste
instantie moest de federale regering nog 3 miljard euro extra vinden. Volgens
toenmalig minister zonder financiën Vanackere ging het echter slechts om één
miljard. De man verloor zijn geloofwaardigheid eigenlijk al vóór het Belfius/ACW
debacle, want het Planbureau sprak hem meteen tegen. Dat had het over 2,8
miljard. Maar ook dat zou niet kloppen. Volgens e.o.a. monitoringcomité een
groep topambtenaren zouden de
ontvangsten nl een pak lager liggen dan eerst geschat en 3 miljard zou, volgens
die groep, een juister cijfer zijn. Bij de eerste besprekinggesprekken van het kernkabinet
vond de regering dan plots 338 miljoen, omdat de kosten voor de aftrek van de
zonnepanelen te hoog waren ingeschat. Daarna werd het 2,45 miljard en het
allerlaatste cijfer dat ik gehoord heb op het VRT journaal van woensdagavond
was 2,3 miljard.
Moeten we zon bespreking nog ernstig nemen?
Het lijkt er eerder op alsof daar wat losse babbels verkocht worden en die begroting geregeld wordt tussen de soep en de patatten. Wie gelooft die mensen
nog? Probleem is wel, dat het om de geloofwaardigheid van dit land bij Europa
gaat en dat het tenslotte de belastingbetaler zal zijn die de rekening
gepresenteerd zal krijgen. En dan hebben we het nog niet gehad over wat er nog
uit de bus kan komen van het Dexia/Arco/ACW verhaal
De kern van het verhaal is echter, dat men
er in het kernkabinet niet uitkomt of men nu zal besparen of belasten en hoe
dat moet gebeuren. De PS heeft steeds meer last van de hete adem van haar linker vleugel* en CD&V en Open VLD willen de andere kant op. Ondertussen wordt gesteld dat de regering een weekje in
lopende zaken gaat doen. Niets dus, wat nog de enige regeringsvorm lijkt die
in dit land met succes kan beoefend worden.
* Wijlen Franz-Jozef Strauß, de vroegere voorzitter van de Beierse CDU, had daar een mooie uitdrukking voor: 'Ze zijn zo links, dat links van hen alleen nog de afgrond gaapt'!
Een ondertitel in De Standaard van gisteren: 'Als er vandaag al witte rook uit de Sixtijnse Kapel kringelt, kan er maar één man gewonnen hebben: Angelo Scola, de aartsbisschop van Milaan'. Einde citaat. Zelfs een zgz 'kwaliteitskrant' kan er flink naast zitten*. Na amper 24 uur en vijf stembeurten heeft het conclaaf in Rome inderdaad een nieuwe Paus gekozen, maar het werd niet Angelo Scola, maar Jorge Maria Bergoglio, de aartsbisschop van Buenos Aires, Argentinië, de allereerste Latijns-Amerikaanse Paus, de eerste die niet uit Europa komt**, de eerste Jezuïet en de allereerste die de naam Franciscus heeft aangenomen. Dat laatste is op zich al een hele uitdaging.Er mogen dan al heel wat
heiligen zijn met de naam Franciscus, in de eerste plaats denkt men toch aan
Franciscus van Assisi, die model stond voor armoede en nederigheid. Als de
nieuwe Paus die naam eer aan wil doen, zal hij zijn werk wel hebben.
Het zat er al langer aan te
komen, dat we een Paus uit Zuid-Amerika konden krijgen en dat is nu gebeurd.
Voor de Italianen is er in elk geval de troost dat kardinaal Bergoglio (spreek
uit: Bergólio) van Italiaanse afkomst is, zoals trouwens het merendeel van de
Argentijnen. Er zal dezer dagen nogal wat papier vuil gemaakt worden over deze
Pauskeuze en nog meer over wat van hem verwacht wordt. De wereld blijft
veranderen, meer dan ooit tevoren en de Kerken ontsnappen daar niet aan. Het
grote voordeel van de katholieke Kerk is steeds geweest dat ze zich kon
aanpassen en dat zal ook nu moeten gebeuren. Themas zoals o.a. het celibaat,
de rol van de vrouw in de Kerk, de toenadering tot de andere godsdiensten in
de eerste plaats de christelijke - zullen actueler worden dan ooit. Als men
ziet dat bv in de anglicaanse, protestantse en orthodoxe Kerken het celibaat is
afgeschaft voor de lagere clerus, wordt deze situatie in de katholieke Kerk
alvast in Europa en zeker in West-Europa zo goed als onhoudbaar. Ook in ons
eigen Vlaanderen moet men maar eens rond zich kijken om te zien hoe pover het
met onze katholieke Kerk gesteld is. In mijn eigen parochie hebben we een
pastoor van 80, die officieel al op rust is, maar in werkelijkheid nog steeds
zijn taken uitvoert omdat er geen opvolger is.
Van deze nieuwe Paus, toch ook al
76, wordt verwacht dat hij niet alleen een goede herder, maar ook een goede
manager zal zijn. De keuze van zijn naam, Franciscus (I), laat alvast het
beste verhopen.
* Doet me denken aan de reporter van de VTM die, acht jaar geleden, vond dat de verkiezing van Ratzinger een grote verrassing was, terwijl het ging om de gedoodverfde kandidaat. Maar VTM noemt zich dan ook niet een 'kwaliteitszender'.
** In de eerste eeuwen na Christus zijn er een paar Pausen geweest die
uit Noord-Afrika kwamen. Dat was echter voordat deze regio door de Islam werd
ingenomen en toen nog werd beschouwd als Romeins grondgebied en behorende tot
Europa.
We maken een speciale winter mee, zowat de
langste van de laatste twintig jaar en daar houdt het niet bij op. Deze week
hadden we ook nog twee ijsdagen, wat ook niet meer was voorgevallen sinds de
negentiende eeuw, zo laat in maart.
Buiten het feit dat die ijsdagen en de
sneeuw zo laat in de winterperiode vielen, was er feitelijk niets abnormaals.
Winter is nu eenmaal winter, maar blijkbaar is één nacht sneeuw nog altijd
voldoende om het verkeer op al onze wegen in de knoop te brengen. Buiten het
record van die ijsdagen hebben we er nu nog een ander bij, dat van de langste
file ooit: 1.640 km!
Misschien kunnen we nog iets leren van de Fransen. Die verboden bij dit weer alle
verkeer voor zware vrachtwagens en dat scheelt meteen een pak. Of van de
Nederlanders, die hier met strooiwagens kwamen helpen terwijl ze zelf ook
winterweer hadden maar het blijkbaar beter onder controle houden. Ikzelf heb 27
jaar van België uit naar mijn werk in Nederland gereden en kan er over
meespreken.
Uitgerekend in dit land waar zgz zoveel
inspanningen worden gedaan om minder autoverkeer te hebben en meer mensen op
het openbaar vervoer, liep dat laatste weer eens in het honderd. Voor de
zoveelste keer trouwens deze winter en dan heb ik het niet eens over de Fyra.
De NMBS (Nooit Meer Bij Sneeuw*) deed haar naam weer alle eer aan. Reizigers
moesten soms tot meer dan drie uur wachten alvorens ze konden vertrekken. Mocht
dit nu de eerste keer deze winter geweest zijn, zou het nog niet zo erg geweest
zijn. Het gebeurt echter met de regelmaat van een klok. Dan zijn het weer de
bovenleidingen, dan de wissels, dan de locomotieven zelf,dan ontspoort er weer een trein. De lijst
voor deze winter is ellendig lang al even ellendig als het weer.
Net als in de politiek heeft men bij
winterweer het gros van de problemen in en rond Brussel. Daar loopt het dan
vast en meteen zit het hele land in de knoei.
Wat de laatste dagen in dit land voor
nationale politiek doorgaat is moeilijk te vatten. Men zou het een soort
uit de hand gelopen dorpspolitiek kunnen noemen, al zou viswijvenpraat misschien iets correcter
zijn. CD&V-voorzitter Beke had zich al eens serieus boos gemaakt op Didier
Reynders, die hij van geklungel beschuldigde in zijn oude job als minister van
Financiën. Nu krijgt Karel De Gucht een bolwassing, omdat die in De Morgen
verklaard had, dat het akkoord tussen Dexia en Belfius indertijd gesloten was na
chantage vanwege de Vlaamse christendemocraten. Van De Gucht zijn we nu al
jaren gewend dat hij niets liever doet dat provoceren en dat hij daarvoor zelfs
zijn eigen partij niet spaart als het hem goed uitkomt. Misschien was dat ook
de reden waarom Beke gisteravond bij Terzake zoete broodjes bakte met collega
Rutten. Ze waren het opeens over zowat alles roerend eens en ook voor Open VLD
hoeft de parlementaire onderzoekscommissie nu ineens niet meer.
Zo simpel liggen de zaken echter niet.
Vooreerst heeft De Gucht, bij mijn weten, geen jota terug genomen van wat hij
gezegd heeft. Merkwaardig daarbij is wel dat hij dit als liberale kopman is
(moeten?) gaan uitleggen bij een linkse krant. Misschien was de belgicistische
hoofdredacteur van Het (liberale) Laatste Nieuws, Luc Van der Kelen (lid van de
Belgische Unie/Union des Belges BUB), het daar niet mee eens. Anderzijds zou
het Van Biesen geweest zijn die voor Open VLD de papieren over de Belfius/ACW deal is gaan
inkijken. Ik schrijf wel zou, want van de media heeft niemand Van Biesen
gezien en er zijn er die beweren dat hij helemaal niet gaan kijken is. Dat
zou toch maar raar zijn voor uitgerekend dé Open-VLDer die naar een
parlementaire onderzoekscommissie had gevraagd. De man was gisteren trouwens
voor niemand bereikbaar, zodat mag worden aangenomen dat de Vlaamse blauwen het
idee van die commissie hebben laten varen en dit ondanks het feit dat die meer
dan ooit nuttig zou kunnen zijn om alle geroddel en verdachtmaking omtrent het
ACW eens en voorgoed te stoppen. Iets dat zeker niet het geval zal zijn zolang
er lijken uit de kast blijven vallen en zowel ACW als CD&V achter de feiten
kunnen blijven aanlopen.
Terwijl de federale oppositie ondertussen
die parlementaire commissie blijft eisen, is het afwachten of het francofone
MR, die dat eerst ook deed, dat zal blijven doen. Na de aanval van Beke op
Reynders zit die kans er nog steeds in, al schat ik ze wel klein. Het is weinig
waarschijnlijk, maar mocht het MR de stekker eruit trekken dan valt die partij
ook uit de laatste regering waarin ze nog vertegenwoordigd is, wat voor een
francofone partij een primeur zou zijn.
---
In de marge van de federale bekvechterij
heeft de nieuwe CD&V vice-premier De Crem, ook minister van buskruit en schietgeweren,
zijn intrede niet gemist door te verklaren dat volgens hem - de
gelijkschakeling van de statuten van bedienden en arbeiders nog niet voor morgen
zal zijn. De man heeft daarin overschot van gelijk (regering noch werkgevers hebben daarvoor
het geld), maar zo zien het de linkse vakbonden ABVV én ACLVB* niet.
Alleen het ACV heeft er niet op gereageerd. Daar hebben ze momenteel blijkbaar
andere problemen
* ACLVB is officieel een liberale vakbond,
trouwens een unicum in Europa. In werkelijkheid is hij echter linkser dan de
andere twee. Soms zou men denken met een vakbond van de PvdA te maken te hebben.
Terwijl er in de federale meerderheid steeds
meer gekibbel komt: CD&V tegen MR (Beke contra Reynders), Open VLD tegen PS (Crootje tegen la Onkelinx), wordt het hoe langer
hoe onzekerder of deze regering Di Rupo 2014 nog wel gaat halen. Zoals ik in
mijn blog van vrijdag (Vijgen vóór of ná Pasen) al suggereerde zou het
vanwege CD&V nog niet zó dom zijn er de stekker uit te trekken. Momenteel
speelt de partij zon beetje de grote verongelijkte (het zgz calimero
effect), waarbij ze waarschijnlijk niet meteen veel stemmen gaat winnen, maar
misschien toch de schade kan beperken. De juridische tegenaanval van het ACW is
geen garantie op succes, gezien er maar lijken uit de Belfius/ACW kast blijven
vallen.
Mocht deze regering er de brui aan geven,
dan zet dat natuurlijk wel een serieuze hypotheek op de verdere afwerking van
de akkoorden i.v.m. de zesde staatshervorming. Niet dat iedereen daar rouwig om
zal zijn. Zeker voor wat de splitsing van B-H/V in het algemeen en deze van het
gerechtelijk luik in het bijzonder daarin betreft, is het laatste woord nog
niet gevallen.
Ondertussen zouden we in Vlaanderen er
echter goed aan doen erop te letten, dat we straks geen tweede B-H/V in huis
halen: de HGB oftewel Hoofdstedelijke Gemeenschap van Brussel. Dit gedrocht
kan een nieuw Trojaans paard worden dat de Franstaligen in Vlaanderen willen
binnenbrengen.
De reden van het ontstaan van de zogenaamde
Brussels Metropolitan was het beter afstemmen van Brussel en de Rand op het
vlak van mobiliteit, tewerkstelling en nog enkele van die eerbare principes.
Het feit dat ook de werkgeversorganisatie VOKA daar achter stond, moest
vertrouwen in het project inboezemen.
Jammer genoeg schiet er van dat vertrouwen
weinig over, nu gebleken is dat de Franstaligen de hele zaak langzaam maar
zeker anders zijn gaan interpreteren. Typisch Belgisch, zeg maar.
Dat Brussels
Metropolitan zou nl niet alleen alle gemeenten van zowel Vlaams als Waals
Brabant omvatten, maar ook die van het huidige Brussels hoofdstedelijk gewest,
de provincies zelf én de federale overheid. Klap op de vuurpijl is dat de
gemeenten niet meer op vrijwillige basis zoals eerst gesteld maar verplicht
zouden moeten meedoen.
Om een lang verhaal kort te maken:
Vlaanderen doet er best aan deze zaak niet goedschiks te slikken. Voor we het
beseffen, zitten we straks met een B-H/V in het kwadraat. De gemeente Overijse
heeft alvast een klacht neergelegd bij het Grondwettelijk Hof. De N-VA was
eerst zinnens de andere Vlaamse gemeenten hetzelfde aan te praten, maar lijkt
daar nu vanaf te stappen. Het zou echter verkeerd zijn zo maar mee in dit avontuur
te stappen en ons nog maar eens te laten rollen. Het feit dat kaakslagunitarist
Van Rompuy achter deze zaak aan zit, is een reden te meer om waakzaam te zijn. Samenwerken
is één zaak, weer eens gediscrimineerd worden is echter iets anders. Het moet In
Vlaanderen Vlaams blijven.