Een zekere Jean-Pierre Deraedt, zaakvoerder van een aantal automatenshops in Ronse, is al vijfmaal slachtoffer geworden van inbrekers. Tijdens een van de processen, waarop hij als slachtoffer optrad, verklaarde hij dat het het kotsbeu was en dat hij een volgende keer niet zou aarzelen de inbrekers dood te schieten. Die verklaring werd in de kranten vermeld zonder ook maar een verdere commentaar. Filip Dewinter, die op het laatste VB-congres, over veiligheid, verklaarde dat mensen die overvallen worden in staat moeten zijn zich én hun eigendom te verdedigen, denoods met de wapens, krijgt nu alle zonden Israels over zich. Dit gebeurt niet omdat, na zijn speech, e.o.a. handelaar zijn voorstel in de praktijk zou hebben omgezet, maar omdat een achtienjarige "Halbstarke" door het lint is gegaan en als een waanzinnige enkele onschuldige voorbijgangers heeft doodgeschoten. Dewinter noch zijn partij hebben ooit tot fysiek geweld tegen allochtonen aangezet, tenzij die allochtonen criminelen waren en dan nog als wettige zelfverdediging. De kans dat de inbrekers die de automaten van Jean-Pierre Deraedt kraken allochtonen zijn is trouwens groot, daar een serieus deel van alle criminaliteit in dit land door allochtonen en mensen van vreemde origine gepleegd wordt. Het is alleen moeilijk om het nog terug te vinden in krantenberichten, omdat de nationaliteit en oorsprong van de daders meestal niet meer vermeld (mag) worden. De dramatische criminele gebeurtenis in Antwerpen is nog maar eens een reden voor de correcte politiek om te proberen de Vlaamse opmars in dit land tegen te houden. Socialisten, groenen en spiritisten zijn opnieuw bereid de Waalse partijen achterna te lopen die weer eens gaan trachten de dotatie van het Vlaams Belang af te pakken. Voor de socialisten, schandalenpartij bij uitstek, gebeurt dit door een schaduwgroepje dat zich Kif-Kif noemt en dat door de rode partij wordt gefinancierd. Als grond voor hun klacht verwijzen Walen en linksen nog maar eens naar een uitspraak van Filip Dewinter bij het Amerikaanse weekblad "Jewish Week" van begin dit jaar, artikel waarin Dewinter zei eerder "Islamofoob" te zijn en dat alleen maar op het Internet te zien was; het werd nooit gepubliceerd. Als men hoort wat die nieuwe president van Iran, Ahmejinedad (of zoiets) er allemaal uitslaat, dan is er voor het hele Westen wel degelijk reden om Islamofoob te worden. Of moeten we wachten tot de eerste moslim-atoombom gevallen is en Israel van de kaart zal zijn geveegd? Ik las ergens deze week in de krant dat Vlamingen, Polen en Hongaren bij de meest racistische van Europa behoren. Als reden daarvoor werd aangegeven dat deze volkeren een groot deel van hun geschiedenis door vreemden bezet zijn geweest en daardoor deze reactie in zich hebben. Polen en Hongaren zijn nu helemaal vrij, maar heel wat Vlamingen hebben nog steeds het gevoel bezet te worden: door het francofone België en haar nestvervuilende Vlaamse slippendragers van de SP.a, Spirit en Groen!
Alle acties van kerkbezettingen door de zgn "asielzoekers" blijken één grote orkestratie te zijn van een organisatie die zich UDEP noemt, de Franstalige afkortingen van "Unie voor de verdediging van mensen zonder papieren". Sterker nog, het hele gebeuren wordt hoofdzakelijk georganiseerd door één man, een zekere Ali Guissé, een zwarte Afrikaan die vorig jaar al met zo'n kerkbezetting begonnen was en die in de loop van April 2006 van minister Dewael een verblijfsvergunning heeft gekregen. Dewael krijgt zo stank voor dank, want moet nu toezien hoe diezelfde man hem het leven meer dan zuur maakt. De UDEP van Guissé roept alle zgn asielzoekers op om kerken en andere openbare gebouwen te bezetten. Hij heeft voor zo'n bezetting een speciaal charter opgemaakt dat aan de kandidaat-bezetters én aan de kerkverantwoordelijken wordt voorgelegd. Daarna krijgen de bezetters een soort reglement van huishoudelijke aard dat ze mogen (niét moeten) ondertekenen en waarin staat hoe ze zich in de kerk moeten gedragen. De UDEP houdt van alle bezetters de persoonlijke gegevens bij, inbegrepen hun registratienummer bij de dienst vreemdelingenzaken. De UDEP hoopt op een soort sneeuwbaleffect waardoor steeds meer "sans-papiers" geregulariserd kunnen worden. Onze bisschoppen zijn dus netjes in de UDEP-val getrapt, met hun ogen wijd open, want het bovenstaande verhaal kwam in de kranten nog vóór de eerwaarde heren hun vergadering terzake hadden. M.a.w. zij hadden de kans om een stap terug te zetten en te zeggen dat ze met die gang van zaken niet akkoord konden gaan. Zij hebben dat echter niet gedaan, waarbij nog maar eens bewezen wordt dat de meeste van onze bisschoppen volksvreemde mensen zijn, die absoluut niet meer met hun voeten op de grond staan. Het is niet voor niets dat onze kerken steeds meer leeglopen: zij, de bisschoppen, zijn er de eerste schuldigen voor. Mgr Daneels is alleen bekommerd om België in het algemeen en het koningshuis in het bijzonder, maar zeker niet om Vlaanderen. Mgr Van Gheluwe heeft zich al eens laten pakken in de zaak Remmery en bewijst daarmee dat hij geen ezel is: die stoot zich nl geen twee keer aan dezelfde steen. Mgr Van den Berghe is een simpele ziel, waarvan ik me nog herinner dat hij, vlak na de val van de Berlijnse Muur, een pleidooi hield voor het socialisme. Kortom, een kringetje wereldvreemde heren die leiders zouden moeten zijn, maar die in werkelijkheid een deel van hun kudde achterna lopen en de rest verwaarlozen. Stel eens voor dat al die "sans-papiers" een verblijfsvergunning zouden krijgen. Dat zou als gevolg hebben dat er nog meer kandidaten zullen opduiken, nog meer kerken zullen bezet worden en er een soort domino-effect zou ontstaan waardoor ons land tenslotte zou overspoeld worden door een deel van de derde wereld. De mensen die de gegeerde papieren zullen gekregen hebben moeten dan in onze samenleving worden "opgenomen". Ik durf het woord "geïntegreerd" niet te gebruiken. Dat betekent dat die aan een echte job dienen te geraken. Hoe gaat dat gebeuren? De meesten kennen onze Nederlandse taal niet en hebben geen enkele specifieke opleiding. Het zal ermee eindigen dat ze allemaal onderdak en steun zullen moeten krijgen. Terwijl elke modale Belg daarvoor zijn hele leven heeft moeten afdragen, krijgen die lui het zo toegeworpen. België mag dan de dag van vandaag nog een betrekkelijk rijk land zijn, lang zal dat niet blijven duren, zeker als Eurostat gelijk krijgt (nl dat de Belgische begroting een gat vertoont van liefst 7,5 miljard euro, waardoor de schuldenlast t.o.v. het BNP weer over de 100% zou stijgen. Ondertussen is er een petitie opgestart vanwege de Beweging voor Christelijke Solidariteit, die er niet mee akkoord gaat dat onze bisschoppen de toelating hebben gegeven dat onze kerken bezet mogen worden. Men zal maar een gelovig katholiek zijn die telkens hij naar de kerk gaat, daar geconfronteerd wordt met de aanwezigheid van een grote groep vreemden waarvan men niet eens weet of ze gelovig zijn. Wat men er wel van weet is dat deze massa wordt uitgebuit door linkse groeperingen en politieke partijen. De vraag is nu of en hoe onze bisschoppen gaan reageren op de klachten van hun eigen gelovigen. Als ze dat niét doen, zijn ze inderdaad volksvreemd en moeten ze er niet versteld van staan dat hun kerken nog verder zullen leeglopen.
Een jongen wordt doodgestoken voor een MP3-speler, een man wordt in elkaar geslagen omdat hij niet snel genoeg voort maakt bij het tanken, een knaap van 18 schiet "zomaar" drie mensen neer, een man steekt zijn huis in brand als de deurwaarder langs komt, een andere laat zijn huis en daarbij een halve straat bijna ontploffen omdat zijn vrouw hem wil verlaten. Om die laatste reden gebeuren er regelmatig moorden, ook op kinderen die dan het gelag moeten betalen. En zo zou ik nog een tijdje kunnen doorgaan. De vraag is: in wat voor een samenleving zijn we terecht gekomen? Wat zijn de oorzaken van deze verloedering? Er zijn er meerdere De ontkerstening natuurlijk, maar ook het idee dat iedereen recht heeft op welstand en luxe en dat het niets mag kosten. De schuld wegens de recente moorden in Antwerpen nu allemaal aan extreem-rechts toeschrijven is goedkope, populistische politiek. Dat een premier daaraan meedoet, strekt hem niet tot eer. Extremisme blijft extremisme, ongeacht of dat links of rechts is. Is men de Rote Armee Fraktion al vergeten, of de CCC, of de brigate rosse? De rode draad doorheen het hele criminele gebeuren vandaag in ons land, is het gebrek aan gerechtigheid in het algemeen en het falen van Justitie in het bijzonder. Iemand die zich de dag van vandaag een goede advocaat kan veroorloven, kan zijn straf ontlopen. Denk maar aan die Gentse dokter die zijn vrouw vermoordde of aan die verpleegster die een handje toestak om haar tante naar het hiernamaals te krijgen (waardoor haar familie er 300.000 euro rijker op werd). Maar ook wie effectief gestraft wordt, moet niet wanhopen. De zwaarste straf in België vandaag is levenslang en dat betekent 36 jaar. Bij goed gedrag in de gevangenis, kan men echter al na één derde van de straftijd vrijkomen, na 12 jaar dus, dank zij de wet Lejeune. Recidivisten, mensen die bv na zo'n straf weer een groot misdrijf begaan (een tweede moord bv), moeten die tweede keer 14 jaar in de gevangenis blijven, weer op voorwaarde dat ze zich daar goed gedragen. Het zou feitelijk om mee te lachen zijn, was het allemaal niet zo gruwelijk. Kleine misdaden, die er vooral voor zorgen dat mensen met een onveiligheidsgevoel rondlopen, worden zo goed als niet meer bestraft. Wie een straf krijgt van minder dan 6 maanden, moet die niet meer uitzitten. In andere gevallen krijgen gestraften een elektronische enkelband, waardoor ze niet meer naar de gevangenis moeten en toch gecontroleerd kunnen blijven. Van die enkelbanden hadden er al 1300 moeten zijn. Het zijn er nu zo'n 300 (600 tegen het einde van het jaar, zegt tante Laurette). Tenslotte is er nog de kans om een werkstraf te krijgen, maar ze niet te moeten uitvoeren, omdat er ook in die materie zo'n grote achterstand is dat het jaren kan duren vooraleer daarover een beslissing kan vallen. Tegen die tijd kan het zijn dat de straf vervallen is of dat men terugvalt op een effectieve gevangenisstraf. Als die laatste dan weer minder dan 6 maanden is, vervalt die dus ook. Dan hebben we nog niet gehad voor de stilaan ontelbare criminele feiten die gewoon geseponeerd worden bij gebrek aan personeel (of werklust). In Brussel alleen spreekt men van 80% van alle gevallen, iets hallucinant in een land dat zich een rechtstaat noemt. Voor één keer ben ik het trouwens eens met moraalfilosoof Etienne Vermeersch, die stelt dat alleen strengere straffen misdadigers zullen afschrikken. Strenger straffen wil zeggen: meer gevangenissen. Dat moet dan maar en liefst zo snel mogelijk. Geen luxe hotels meer zoals in Brugge en Hasselt, maar Spartaanse, propere en veilige cellen, desnoods gebouwd in snelbouw materialen, kwestie van tijd te winnen. Cipiers vinden zou geen probleem mogen zijn. Vorig jaar waren er voor een toegangsexamen voor cipier liefst 4000 kandidaten. Tenslotte moet men die wet Lejeune afschaffen en veroordeelden pas vrijlaten na twéé derden van hun straftijd, zoals nu al in Nederland gebeurt. Voor misdaden met voorbedachte rade zou men helemaal geen strafvermindering meer mogen geven. Als Madame Onkelinx en haar PS-clan persé wil willen vasthouden aan hun voorrang voor preventie, het stokpaardje waarmee ze al jaren elke serieuze gerechtelijke vernieuwing tegenhoudt, dan moet Justitie in dit land maar gefederaliseerd worden. Als Verhofstadt écht wil ingrijpen, dan maakt hij er nú werk van en schuift hij deze problemen niet door naar een volgende regering. Er zich vanaf maken met het Vlaams Belang alle schuld te geven, is hypocriet en een eerste minister onwaardig.
Na de verkiezing van Fausto Bertinotti van de "Rifondazione communista" (het herstichte communisme) tot voorzitter van de kamer van volksvertegenwoordigers, is nu een andere communist, Giorgio Napolitano, verkozen tot president van Italië. Hij wordt de eerste communistische president van West Europa. Dat hij en Bertinotti verkozen zijn heeft alles te maken met het feit dat zijn partij als een der sterkhouders van Prodi's coalitie uit de stembus is gekozen. Prodi, "il professore" zoals hij genoemd wordt is dan wel van katholieke huize, hij is de "nuttige idioot", zoals Lenin het ooit verwoordde, die ermee voor zorgt dat de communisten kunnen terugkomen. Waarschijnlijk vindt ook hij dat communistische presidenten nog altijd goed ontvangen dienen te worden in deze hypocriete westerse wereld. Zie maar hoe de Chinees Hu overal ontvangen wordt en hoe Fidel Castro met de nodige egards behandeld wordt. Nochtans heeft bv die Fidel Castro sinds zijn aantreden zo'n 17.000 tegenstanders van zijn regime laten fusilleren. Agusto Pinochet, een rechtse dictator, heeft ook heel wat tegenstanders op zijn geweten, maar dat is maar een fractie van die van Fidel. Tegen Pinochet werd echter een aanhoudingsbevel uitgevaardigd (door o.m. Louis Michel, evenals Steve Stevaert een persoonlijke vriend van Castro), tegen de Cubaanse dictator moet het eerste aanhoudingsbevel nog altijd uitgesproken worden. Wij leven dan ook in een schizofrene wereld, waar heel wat waarden onder de mat worden geveegd als ze niet passen in de politieke kraam. Voor wat Italië betreft is het nu afwachten waar daar te gebeuren staat. Om te beginnen moet er eerst een nieuwe regering komen. Met zijn negen fracties is de kans groot dat daar al heel wat heibel zal zijn over de te verdelen postjes (er was al ruzie over de job van kamervoorzitter, maar die werd bijgelegd). Een mixt van links-liberalen, christen-demokraten (ja,ja!), radicalen, groenen, socialisten en communisten kan het daar nooit lang uithouden. Zeker niet met de flinterdunne meerderheid die de groep Prodi heeft. In de senaat bv hangt zijn meerderheid af van enkele voor het leven benoemde senatoren zoals bv de 97(!) jarige Rita Levi Montalcini, ooit Nobelprijswinnares. Italië heeft een schuldenlast van bijna 108% t.o.v. het BNP en een staatsschuld van 4,4%. Om hier iets aan te doen moet de nieuwe ploeg van Prodi er meteen iets aan doen en zullen er enkele tientallen miljarden euro (!) nodig zijn, die zullen moeten komen van het besparen op uitgaven en het innen van nieuwe belastingen. In Italiaanse economische kringen (maar ook daarbuiten) houdt men zijn adem in. Zoals Giuseppe Turani, economisch hoofdredacteur van de krant La Repubblica al schreef: "Dat wordt zoiets als het vervangen van een motor van een jumbo tijdens de landing"! "Allacciare le cinture" (gordels vast)!
Op voorstel van Christian Dupont, minister van maatschappelijke integratie, heeft het kernkabinet vandaag beslist dat asielzoekers voortaan geen financiële steun meer zullen krijgen via het OCMW. Zij krijgen alleen (sic) nog woning, voeding, kledij en andere materiële steun. Dat was voor mij even schrikken. Simpele ziel als ik ben, dacht ik nl dat het verstrekken van geld aan zgn asielzoekers al enkele jaren geleden was stopgezet. Dat was toen inderdaad zo gesteld, maar zoals zovele van de beslissingen die in dit land getroffen werden en worden, was daar klaarblijkelijk niets van in huis gekomen. Telkens hier iets nieuw beslist worden, ben je verplicht je af te vragen of er wel iets van zal komen. Dat asielzoekers, maar daarbij bedoel ik échte asielzoekers, geholpen worden is de normaalste zaak van de wereld en een gebruik dat al eeuwenlang wordt toegepast. Dat geldt voor mensen die in eigen land hun leven en vrijheid riskeren, waar (burger)oorlog heerst of die vervolgd worden o.w.v. hun politieke gezindheid of hun geloof. Bij de huidige, échte asielzoekers wil ik er zelfs de Iraniërs nog bijnemen, want de meeste van deze mensen riskeren inderdaad veel als ze naar het land van de Ayatollahs worden teruggestuurd. Het gros van wat zich hier tegenwoordig echter asielzoeker noemt, zijn gewoon economische gelukzoekers en daar kan je rustig alle Afrikanen bijtellen. Of die nl thuis al dan niet iets riskeren, is niet te controlereen. Misschien vandaag wel, morgen weer niet of omgekeerd. De Verenigde Naties bv steken momenteel zo'n 400 miljoen euro in de verkiezingen in Kongo (16 miljard oude Belgische frankskens!), wat toch wel betekent dat men daar democratisch bezig is, dunkt me. Welnu, wat komen Kongolese asielzoekers hier dan doen? Ondertussen blijken de OCMW's hier belangrijker te worden dan de gemeenten. Langs hun kanalen worden de geldstromen steeds groter. Jammer genoeg hebben de eigen mensen er percentsgewijs gezien niet veel aan. Woning, voeding, kledij en andere materiële hulp gaan in de eerste plaats naar vreemdelingen waarvan meestal nog moet worden uitgemaakt of ze hier wel wettelijk kunnen blijven. Voor hen is dit inderdaad het land van melk en honing.
Een paar weken geleden stond er in Humo een dubbelinterview met de hoofdredacteurs van De Standaard en De Morgen. Daaruit bleek dat beide heren gerust van job zouden kunnen veranderen zonder iets aan hun manier van werken te moeten wijzigen. M.a.w. beide kranten, die zich - nota bene - kwaliteitskranten noemen, zijn links-progressief en schrijven gewoon hetzelfde. Dat is ooit anders geweest, toen De Standard uitgesproken Vlaamsgezind was en het logo AVV-VVK op zijn eerste bladzijde prijkte. Sinds het vertrek van Manu Ruys en de komst van enkele nieuwlichters is er van die Vlaamsgezindheid helemaal geen sprake meer en is de politieke correctheid er het dogma geworden. Zelf ben ik bijna mijn hele leven abonnee geweest van de Gazet Van Antwerpen, die tot voor enkele jaren Vlaams en Christelijk geïnspireerd was. Sinds het ontslag van hoofdredacteur Luc Van Loon en de komst van een Stevaert-boy, n.a.v. de overname van het "frutje" door Het Belang van Limburg, is de krant het uithangbord geworden van het "onderlijfke", troetelnaam van de huidige, niet verkozen burgemeester van de "koekenstad". Sindsdien heb ik ook afgehaakt en een abonnement genomen op Het Laatste Nieuws. Dat blad is niét links, laat Vlaamsvoelende lezers ook aan het woord, maar daarbij is dan zowat alles gezegd. Het mag dan wel de titel van "grootste krant" van het land voeren, het overgrote deel van wat men erin te lezen krijgt is pulp, veel kwaliteit is er niet bij. Men krijgt er bv wel een artikel in te lezen over een Griekse hond die werd aangereden en in België verzorgd wordt, maar niet over het Vlaams zangfeest, om maar een voorbeeld te geven. Zelf heb ik aan de lijve mogen ondervinden wat sensatie-journalistiek betekent, toen ik er werd ingeluisd door een van hun reporters, die even kwam informeren over een plaatselijke discussie er die er meteen een sensationeel verhaal van maakte dat nergens op sloeg, maar toch goed was voor enkele negatieve reacties waarmede niemand gediend was. Vlaanderen heeft geen kranten meer die het lezen waard zijn. De laatste die dat nog een beetje was, De Tijd (vroeger de Financieel-Economische Tijd) is overgenomen door de groep Van Thillo en omgebouwd tot een zuivere zakenkrant, waar men helemaal geen serieuze politiek meer in moet gaan zoeken. Ik lees regelmatig buitenlandse kranten: De Telegraaf, de Süddeutsche Zeitung, El Mundo, La Repubblica, Corriere della Sera, Berlingske Tidende, om er maar enkele te noemen. Die kranten mogen enkele dagen oud zijn, het meeste van wat erin staat blijft zo interessant en actueel dat men het het ook enkele dagen later nog kan blijven lezen. Tegen die tijd ligt mijn Laatste Nieuws al lang bij het oud papier. Arm Vlaanderen...
Het voorbij weekeinde was er in Auschwitz een bijeenkomst in het vernieuwde paviljoen dat daar de Belgische doden in het vernietigingskamp herdenkt. Bij deze gelegenheid was er een delegatie van de Belgische regering, geleid door premier Verhofstadt. Niets op aan te merken, deze keer, integendeel: wat daar gebeurd is mag nooit vergeten worden, niet door ons en ook niet door onze nakomelingen. Een tijdje geleden was er het idee van Leterme (dacht ik), die bij zijn bezoek aldaar stelde dat de Vlaamse middelbare studenten daar best regelmatig op schoolreis zouden komen. Zelfs dat moet kunnen, al denk ik dat er prettigere schoolreizen te organiseren zijn. Waar ik het wel moeilijk mee heb is, dat het hier lijkt alsof alleen de nazis dergelijke beestigheden hebben uitgehaald. Wat met de Goelag-slachtoffers? Was dat niet erg genoeg, misschien? Dat men in het huidige Rusland van Poetin dat potje gedekt wil houden, is nog te begrijpen maar niet goed te praten. Want de Goelag was minstens even erg als de nazi-uitroeiïngskampen, alleen gebeurde het op een meer gesofistikeerde manier, hoorden wij hier in het westen er veel minder van en waren het de eigen mensen die daar werden uitgeroeid. Er waren op een gegeven ogenblik in de hele USSR 512 plaatsen waar mensen werden gevangen gehouden, gefolterd en vermoord. Tijdens de Stalin terreur schat men het aantal slachtoffers op 50 miljoen. Alleen al in de jaren 1937 en 1938 werden er 680.000 mensen gefusilieerd (± 2.000 per dag!). Bij het begin van de tweede wereldoorlog zat er anderhalf millioen mensen opgesloten, 429.000 in strafkolonies, 488.000 in gevangenissen en bijna twee miljoen in wat men "speciale steden" noemde. Dat was één veroordeelde elke twee Russische families! Op dit ogenblik zijn er nog communistische staten, waar het Westen het blijkbaar niet moeilijk mee heeft. Denk maar aan Cuba en Noord-Korea. Van dat laatste land weet men, dat er nog dagelijks mensen sterven van de honger. Dat onmenselijk systeem bestaat nog. Auschwitz blijven herdenken: zeker en vast, maar niet alleen Auschwitz. Ook de slachtoffers van de Goelag-archipel. Ook die van de "killing fields" van Pol Pot, de "sprong voorwaarts" van Mao, de gras-etende Noord-Koreanen en de Cubanen die in Castro's gevangenissen wegkwijnen omdat ze het niet eens waren met diens zienswijze. Over al deze mensenrechten-schendingen blijft het in het Westen beangstigend stil.
