De federale ministers Onkelinx en Magnette zijn dan tenslotte toch door de knieën gegaan en hebben het Vlaams Instituut voor Biotechnologie de toestemming gegeven om de genetische gewijzigde populieren (ggo's) te planten. Bijna een jaar hebben ze die toestemming tegengehouden en de toegeving nu komt er pas na een arrest van de Raad van State. Dit soort populieren was al aangeplant in Nederland, Duitsland en Frankrijk, waartegen daar niemand geprotesteerd heeft. Het grote voordeel van deze bomen is, dat ze veel sneller groeien, veel meer zacht hout produceren en uiterst geschikt zouden zijn voor het aanmaken van biobrandstoffen van de tweede generatie. Bijkomend voordeel is, dat door populieren te gebruiken, er minder tarwe en maïs zal moeten worden opgeofferd, waardoor er ook minder druk zal komen op de voedingsvoorraden in de wereld. Toch kwam er tegen deze goedkeuring nog protest uit Wallonië en meer bepaald van Benoît Lutgen (CDH), Waals minister van leefmilieu. Deze partijgenoot van madame Millefoisnon deed daarmee de reputatie van zijn partijtje alle eer aan. Volgens Lutgen is zijn oppositie van economische aard. De ggo-populieren zouden een concurrentie zijn voor de bloeiende populierensector van Henegouwen. M.a.w. het gaat hier weer om het gekende thema: als Vlaanderen met een nieuwigheid afkomt, trachten de Walen daar meteen een stokje voor te steken. Eigen bomen eerst! Opmerkelijk in de zaak van de ggo-populieren is de oorverdovende stilte bij de Vlaamse groenen in deze problematiek. Waardoor ook daar nog eens duidelijk wordt aangetoond dat het bij onze ecologisten zuiver om communautaire politiek gaat en niét om de natuur. Van zodra een probleem communautaire dreigt te worden, houden onze Vlaamse groentjes hun bek en volgen zij slaafs hun Waalse tegenhangers die in het Belgische ecologiegebeuren de eerste viool willen blijven spelen. Misschien is er echter hoop voor de toekomst. Vijf van de zes Groen!-verkozenen in het Vlaamse parlement zullen bij de volgende verkiezingen geen kandidaat meer zijn. Alleen super akela Mie Vogels blijft aan haar postje vastklampen. Dat betekent, dat het partijtje met bijna allemaal nieuwe gezichten aan de verkiezingen van 7 juni zal deelnemen. Het resultaat daarvan laat zich raden: de kans is groot dat Groen dan de kiesdrempel van 5% niet zal halen. Als dat zo zal zijn, krijgen we een herhaling van de federale verkiezingen van 2003, toen de groenen, toen nog onder de naam Agalev, aan die stembusgang deelnamen met allemaal nieuwe (uitsluitend vrouwelijke) kandidaten en ook toen de drempel (die ze zelf mee gestemd hadden!) niet haalden. Ze blijken nog steeds niet gestoord te worden door enige intelligentie...
Dit weekeinde houdt de Open VLD een congres onder het motto: "Nieuwe uitdagingen, vrijheid en solidariteit". Wat dat allemaal moet inhouden, komen we misschien nog wel te weten. In hoever deze programmapunten in overeenstemming zijn te brengen met de noden van het ogenblik is een andere zaak. In volle Fortis-crisis, zowel financieel als politiek, dunkt me dat er dringendere problemen zijn. Ook binnen de partij rommelt het geen klein beetje, dit i.v.m. de verkiezingslijsten voor de stembusgang van 7 juni. Vooral in Oost-Vlaanderen, waar een krachtmeting aan de gang is tussen Fientje Moerman en de partijtop, kan het nog alle kanten uit. De lichtblauwen gaan op het congres praten over de "globalisering, het klimaat, optimale startkansen en het nieuwe gezin". Dat laatst dan, omdat de regeringen Verhofstadt er alles aan gedaan hebben om het klassieke gezin, tot nu toe dé steunpilaar van onze samenleving, om zeep te helpen. Ondertussen is uit studies o.m. gebleken dat de helft van de tweede huwelijken ook op de klippen loopt. Scheiden blijft lijden, dit ondanks alle paarse remedies. Tenslotte voelt de partij ook de hete adem van Deckerken en de zijnen in de nek. De keuze van Anne De Baetzelier mag dan wel tot een glimlach leiden, die van Derk-Jan Eppink zal de VLD-kopstukken zeker minder plezieren. De Nederbelg heeft zopas nog een vurig pleidooi gehouden vóór het behoud en zelfs de uitbreiding van kernenergie, iets waarover de politiek correcten van de Open VLD zich nog steeds niet durven uitspreken. Door het feit dat ook de huidige federale regering geen uitspraak ter zake durft doen, heerst er op het gebied van de energiebevoorrading stilaan een grote chaos, gewoon omdat niemand weet wát er nu juist te gebeuren staat. Buiten LDD heeft ook het Vlaams Belang resoluut gekozen voor het behoud van kernenergie, zeker zolang er geen degelijk alternatief is. Er moet rekening mee gehouden worden, dat er in de toekomst méér energie nodig zal zijn (denk maar aan de stroom voor elektrische wagens) en dat de alternatieve stroom veel meer tijd nodig zal hebben om het gat op te vullen. Dat Groen! het liefst terug naar de middeleeuwen wil is één zaak, dat het de zgz grote partijen nog steeds moed ontbreekt om zich daarover resoluut uit te spreken, is een teken aan de wand. Een teken van kleurloos verval.
Didier Reynders komt steeds meer in slechte papieren te zitten. Herman Van Rompuy verklaarde, dat de vraag voor het stemrecht van de 125 miljoen Fortis aandelen van de regering, van de leiding van Fortis zelf was gekomen, niet van Reynders of iemand anders van zijn regering. Dat bleek zo te zijn, alleen verklaarde men bij Fortis dat er op hen druk gezet door ... Didier Reynders én Luc Coene. Deze laatste was ooit kabinetschef van Verhofstadt en werd voor zijn diensten beloond met de titel van minister van staat, iets wat voordien nog nooit gebeurd was. Het is deze Coene, nu vice president van de nationale bank, die in feite het brein is achter heel de Fortis machinerie en dit vanaf het allereerste begin. Reynders is sluw genoeg om Coene als schild te gebruiken en op die manier alvast de Open VLD voor schut te zetten. Want Reynders zelf denkt er niet aan als minister af te treden. Dat doen alleen de Vlamingen: Tobback Sr (Semira Adamu), Vande Lanotte en Stefan Declerck (na de vlucht van Dutroux) en nu pas Leterme en Vandeurzen. Om even bij Financiën te blijven: zopas is bekend geworden dat de belastingcontroles vooral in Vlaanderen worden uitgevoerd: 70% van de controles worden in dit land verricht in Vlaanderen door 55% van de belastingsambtenaren. Dat is een dubbele overbelasting, zowel voor de burgers als voor die ambtenaren. Ook hier zijn het de Vlamingen die (meer) betalen. Staatssecretaris voor fraudebestrijding, Carl Devlies (CD&V) toegevoegd aan het departement Reynders, weet het maar zegt er niet meteen iets aan te kunnen doen. Ten vroegste in het najaar van 2010 zou er iets kunnen veranderen. Morgen scheert men gratis... Zo zouden we nog even kunnen doorgaan. Ook de wraakroepende afrekening van de flitspaalboetes blijft nog steeds wat ze is. De Vlamingen betalen en de Walen trekken, en niemand doet er wat aan, ook niet die partij die zegt voor het "goed bestuur" te zijn en die ondertussen al bijna een jaar de federale regering leidt. Die partij heeft dan nog het lef te zeggen, dat ze de volgende verkiezingen gaat winnen. Wie gelooft die nog?
1302 revisited. De slag werd nog eens overgedaan. In de nieuwe variant versloeg het voetvolk der aandeelhouders uit de Lage Landen het Frans Herrenvolk. Net als in 1302 werd het onwaarschijnlijke werkelijkheid. Het werd ook nu een dubbeltje op zijn kant. Mede door het verraad van Chatillon Reynders, die nog probeerde 125 miljoen aandelen zonder stemrecht toch stemrecht te geven, werd het een afgang voor het grootkapitaal en vooral de Belgische staat, die nu met de gebakken peren zit. Ik ben geen specialist ter zake, maar volg de hele lijdensweg al sinds Fortis ABN-Amro (mede) wou overnemen. Die laatste bank kende ik wel vrij goed uit mijn Nederlandse ervaring en ik vond het toen al een waanzinnige zaak dat de grootste bank uit Nederland mee zou worden overgenomen door de bank van de nobiljon uit Knokke. Ik ben nooit klant geweest bij Fortis en heb er (gelukkig) ook nooit aandelen van bezeten. Mocht dat echter wél het geval geweest zijn en ik dus (een deel van) vermogen zou verspeeld hebben, dan zou ik inderdaad ook tegen gestemd hebben, al was het alleen maar om razernij om wat die hautaine heren daar allemaal hadden uitgespookt. Ondertussen hebben de experts, die - in dezelfde zaak - waren opgeroepen om de Kamercommissie over de schending van de scheiding van parlement en justitie, de handdoek in de ring gesmeten. Ook daar zal niet veel van in huis komen. Waarmee bovenvernoemde Reynders waarschijnlijk nog maar eens de dans zal ontspringen, tenzij men hem nu de affaire van de 125 miljoen niet stemgerechtigde aandelen zal kunnen aanrekenen. Als hij nu nog kan aanblijven, kunnen we beter gaan spreken van Reynders de Vos, vrij naar het (bijna) gelijknamige dierenepos uit de 13de eeuw...
De huidige federale regering is het best te vergelijken met het orkest van de Titanic. Ze blijft gewoon doorspelen terwijl de staat (Titanic) zich te pletter vaart op een (ijs)schuldenberg. Nadat de regering Leterme vorig jaar, tegen ieders beter weten in, nukkig bleef vasthouden aan een groei van 1,2% van het BNP, heeft zelfs de Belgische Nationale Bank nu laten weten, dat er waarschijnlijk een krimp zal zijn van 2%. Dat zal dan als gevolg hebben, dat het gat in de begroting zo'n 11 miljard euro zal bedragen. Voor volgend jaar spreekt men zelfs van 14,5 miljard. Voor de ziekteverzekering, waarvoor in de huidige begroting nog een overschot van 300 miljoen staat aangeduid, zou er ondertussen een tekort zijn van 1,765 miljard. Dat laatste cijfer wordt gegeven door tante Laurette herself... Wat doet de regering Van Rompuy daaraan? Niets, helemaal niets. Volgende week gaat ze de begroting evalueren, de cijfers aanpassen en verder geen enkel noemenswaardig initiatief nemen. M.a.w. deze regering laat haar begroting doodgewoon ontsporen. Het wordt niet "ná ons de chaos", maar "mét ons de chaos"! Nu de regering en haar meerderheid eindelijk redenen te over hebben om voor een grondige staatshervorming te zorgen (ambtenaren niet vervangen, senaat en provincieraden opdoeken e.d.), doet ze alsof haar neus bloedt. En er is meer. In de regering Leterme was Begroting in handen gegeven van een staatssecretaris, niet een minister. De reden daarvoor was, dat er anders meer francofone dan Vlaamse ministers zouden zijn, wat grondwettelijk niet kan. Die staatssecretaris van Begroting moet echter bijna bij alle beslissingen aanwezig zijn, zodat hij de facto een presence van minister heeft. Het feit dat Van Rompuy bij zijn aantreden deze perverse vorm van politieke vervalsing niet ongedaan heeft gemaakt (hij had Wathelet minister kunnen maken en een andere francofone minister staatssecretaris), bewijst nog maar eens hoe weinig de Vlamingen in dit land effectief te vertellen hebben. Het feit alleen dat een regering met een dergelijke schuldenlast vindt dat Begroting onder een staatssecretaris moet vallen, is al hilarisch. Vandaag maken we de zoveelste akte mee van het Fortis bedrijf. Als dat voor de regering slecht afloopt, riskeert dit land haar kredietwaardigheid te verliezen en zal de Belgische staat alle volgende buitenlandse leningen aan een hogere intrest moeten terugbetalen. En zeggen, dat dit land in de jaren tachtig haar goudvoorraad grotendeels van de hand heeft gedaan. Had ze die nu nog gehad, dan was die minstens het dubbele waard geweest. Als regeren vooruitzien is, zoals beweerd wordt, dan hebben wij in dit land het omgekeerde meegemaakt. Met dank aan de traditionele partijen, die dat zelfs "goed bestuur" durven noemen...
Onze burgemeester hier in Kasterlee heet Ward Kennes (CD&V). Sinds kort zetelt hij ook in het Vlaamse parlement als invaller voor Kathy Berx, die provinciegouverneur van Antwerpen is geworden. Erg populair is Ward niet in de eigen gemeente. Er circuleert o.a. een mop met 8 x W ("Wij Willen Ward Weg, Wij willen Walter Weer"). Die Walter is Walter Otten, de oude burgemeester van, nota bene, dezelfde partij. N.a.v. van mijn artikel van gisteren, over een begin van opstand van CD&V-burgemeesters tegen de gang van zaken in hun partij, had ik Ward Kennes een kopie van mijn blog gestuurd met de vraag, of die actie niets voor hem was. Hij heeft me vriendelijk geantwoord van niet, dat hij ook bezorgd is, maar dat hij denkt dat we alleen uit de problemen zullen komen als zijn partij de zaken mee onder controle houdt. "Het land moet bestuurd worden", weet ge wel. Enfin, op Ward moeten we dus niet rekenen en ik neem aan, dat er nog wel een deel lotgenoten zijn, die er zo over denken. We zitten immers in een pre-electorale tijd en de kieslijsten moeten nog worden opgesteld en ingediend. De vraag is maar, hoeveel CD&V-ers hun goed betaalde job gaan kunnen redden als ze mordicus blijven vasthouden aan de steun voor een anti-Vlaamse regering. In elk geval komt de opstand van Broers en zijn medestanders op een erg ongelukkig moment voor de carrièrejagers binnen de Vlaamse regering, Kris Peeters op kop. Gewoon maar tot de orde van de dag overgaan, zou niet wijs zijn. Enige doorbraak in de staatshervorming zit er evenmin aan te komen. Als men er nog niet in slaagt de zgn "borrelnootjes", een eerste communautair akkoord uit de tijd van de oranjeblauwe vergaderingen, erdoor te drukken, hoe zou men dan ook maar één ernstige oplossing kunnen vinden vóór 7 juni a.s.
Bij de CD&V-basis zijn er nu toch mensen die het licht beginnen te zien. Aanleiding is een schrijven dat ze kregen van hun "eerste militant" Leterme, waarin deze zegt dat ze de gelederen moeten sluiten, dat de partij zich bij de volgende verkiezingen zal presenteren met een programma dat bijna hetzelfde is als dat van het ter ziele gegane kartel en dat ze zo de verkiezingen weer eens zullen winnen! In De Standaard van vandaag staat, onder een foto, dat het programma, waarmee CD&V/N-VA nog de laatste federale verkiezingen won, "verre van gerealiseerd" is. Dat is er dan vreselijk over, want van dat programma is NIETS gerealiseerd: geen kartel meer, geen staatshervorming, tot nu toe zelfs geen "borrelnootjes", geen splitsing B-H/V, een ontspoord budget en helemaal geen "goed bestuur", waarmee Leterme ons anderhalf jaar om de oren heeft geslagen. Erger nog, de huidige federale regering, door Leterme in elkaar gestoken en door Herman van Rompuy verstevigd, heeft als basis een meerderheid van francofonen (tegen de geest van de Belgische Grondwet) en heeft géén parlementaire meerderheid in Vlaanderen. De CD&V burgemeesters van Voeren (Broers), Alken (Verbrugge) en Overijse (Brankaer) distanciëren zich dan ook van de partij. Ze zijn in hun gemeente ook na de splitsing samen blijven werken met de N-VA en willen dat zo houden. In een open brief klagen zij dan ook de top van de partij aan, die lijdzaam de oekazen van de francofonen ondergaat en als konijnen naar een lichtbak staan te gapen om het gevecht binnen de federale regering tussen MR en PS gade te slaan. Ongetwijfeld zal het dichterbij komen van de regionale verkiezingen meespelen, want de Vlaamse kiezer is sinds juni 2007 een stuk geradicaliseerd en gaat hopelijk geen tweede maal in Leterme's val trappen. Hij zal op 7 juni a.s. keuze zat hebben om zijn Vlaamse overtuiging in een stem voor Vlaanderen om te zetten. CD&V hoort daar voorlopig niet meer bij.
