Don Quichote leeft nog. Hij is nu, als politicoloog, hoogleraar aan de K.U.Leuven en heet Marc Hooghe. De man vertelt zijn studenten dat België het meest succesvolle politieke systeem ter wereld heeft! Jawadde! Misschien mede door zo'n visie, krijgt de geleerde man regelmatig een rubriek in De Standaard. In zijn laatste gewrocht schrijft hij o.a., dat België het jaar 2084 gaat halen. Nog zo'n straffe stoot. Hij raadt ons, Vlamingen, ook aan op te houden met onze Franstalige landgenoten te schofferen en uit te sluiten. M.a.w. mijnheer de professor draait de zaken gewoon even om. Daarvoor moet ge politicoloog zijn, waarschijnlijk. Toch heeft deze Don Quichote de Lovaina brute pech. Op dezelfde pagina waar zijn verheven proza staat afgedrukt, staan nl nog twee artikelen. Het eerste is een column die de bisschop van Namen, Mgr André-Mutien Léonard geschreven heeft in de Nederlandse krant "Katholiek Nieuwsblad". Daarin schrijft Mgr Léonard, die - nota bene - getipt wordt als opvolger van kardinaal Daneels, dat Vlaanderen al te lang het slachtoffer is geweest van de Franstalige arrogantie en dat het niet zal volstaan om de Belgische vlaggen uit te hangen om dit land te redden. Het tweede artikel is van Julien Borremans, actief in het linkse Meervoud, het (eveneens linkse) IJzerbedevaartcomité én de debatclub "Arm en Rijk". Borremans schrijft in zijn column, dat er inderdaad een Marshalplan nodig is voor Wallonië, maar dan een vanuit Vlaanderen. Wat hij voorstelt is feitelijk, dat Vlaanderen zijn transfers nog even aanhoudt en er ondertussen voor zorgt, dat Wallonië zijn broodnodige investeringen krijgt (en die dan ook degelijk investeert). Hij stelt daarvoor een tijdspanne voor van 10 jaar, waarna de kraan zal worden dichtgedraaid. Deze démarche van Borremans is in feite een doorslag van het Warandeplan en van een voorstel van VOKA; Het is echter verfrissend dit standpunt ook eens bevestigd te zien door iemand van de linkerzijde. Zoals het evenzeer te appreciëren is, dat deze Vlaamse linkerzijde het stilaan ook begrepen heeft, zie maar naar de manifesten van de Gravensteengroep en zelfs van het ABVV-metaal, waar mensen zoals Herwig Jorissen en Karel Gacoms begrepen hebben, dat men eindelijk eens moet afstappen van de 18de eeuwse retoriek van Rudy De Leeuw. Enfin, er roert entwat, om het met Gezelle te zeggen.
Leterme mag dan al de zwarte piet toegespeeld krijgen, zeker vanwege de Franstaligen, de huidige puinhoop waartoe België herleid is, is niet door hem veroorzaakt. Daarvoor tekent de heer Guy Verhofstadt met zijn "actieve welvaartstaat" en zijn paars-groene regeringen. Een overzicht: - Op financieel gebied maakten de regeringen Verhofstadt een periode mee van grote economische bloei. Ze hadden daarvan gebruik moeten maken om de staatsschuld fors te doen dalen. dat is niet gebeurd. In de plaats daarvan, werd het geld door deuren en ramen buitengesmeten. Erger nog: de begroting, die elk jaar opnieuw sluitend leek, bleek deficitair te zijn, maar werd telkens weer gered door nep-maatregelen zoals het kapen van pensioenfondsen en het verkwanselen van overheidsgebouwen. Dat de staatsschuld nu weer oploopt, wat de nieuwe regering(en) per jaar een kwart miljard euro meer kan kosten, is niet de schuld van de laatste dertien maanden, maar van de acht jaar Verhofstadt die eraan vooraf gingen. - Op gebied van immigratie zette de regering Verhofstadt I de deuren wagenwijd open voor tienduizenden economische gelukszoekers, géén asielzoekers, door de snel-Belg-wet goed te keuren. De problemen die er nu nog zijn met al die hongerstakingen en betogingen van de zgz "sans-papiers", is daarvan nog een gevolg. Ook de wet die stemrecht gaf aan immigranten, was een product van Verhofstadt I. Ze zorgde ervoor dat de eigen bevolking geminoriseerd werd. - Op het communautaire vlak is de heisa rond Brussel-Halle/Vilvoorde ook al het gevolg van de splitsing die Verhofstadt I doorvoerde, enkel en alleen met de bedoeling om alle grote politieke kannonnen bij elke verkiezing op de bovenste plaatsen te kunnen zetten. Ondemocratischer kan moeilijk. De regeringen Verhofstadt waren zowat de slechtste die Vlaanderen heeft meegemaakt na de Tweede Wereldoorlog. - Op gerechtelijk vlak werd de wet Lejeune uitgebreid, waardoor criminelen nog sneller vrij kunnen komen. Hetzelfde gebeurde met de wetten i.v.m. de echtscheiding, abortus, euthanasie. Het gevolg van daarvan is dat de traditionele familie in dit land duchtig ondermijnd is geworden. "Ethische verworvenheden", noemt men dat. De holebiwetten kaderen ook in die visie. Er zou in Vlaanderen nog steeds een groot aantal mensen zijn, die zouden willen dat Verhofstadt opnieuw premier wordt. Wel, die mensen zijn stekeblind, politiek gezien althans. Of zouden de moppen over de domme Belgen dan toch waar zijn?
"Governo balneare" is bekend in de Italiaanse politiek. Daar hebben ze ervaring met het wisselen van regeringen (althans tot Berlusconi kwam). Het betekent zoveel als "strandregering" ("stazione balneare = badplaats). Nu Albert II het ontslag van de regering Leterme niet aanvaardt heeft, zitten we met zo'n soort regering die het zal moeten uitzingen tijdens de grote vakantie. Om toch enigzins zijn gezicht te kunnen redden op 21 juli, is Bébert dan toch in gegaan op de vraag van de Vlamingen, om deze keer de Franstaligen eens aan zet te laten. Na dertien maanden vruchteloze Vlaamse pogingen, gaan nu een drietal dapperen van ten zuiden de taalgrens eens iets proberen. Een van hen is zelfs geen Franstalige, maar een Duitser uit de Oostkantons: Karl-Heinz Lambertz. De man is nog de slechtste niet. Hij was op 11 juli gastspreker op de Vlaams nationale feestdag in Brugge. De vraag is maar, hoe hij zal kunnen wegen op de andere twee, "ridder" de Donnea en ex-Kamervoorzitter Langendries, burgemeester van het Waals-Brabantse Tubeke/Tubize en voorzitter van de plaatselijke voetbalclub die volgend seizoen in de eerste afdeling gaat spelen (met liefst 700 eigen supporters!). Het feit, dat de koning in het francofone landsgedeelte alleen enkele tweederangsfiguren heeft kunnen strikken om hun nek uit te steken, zegt veel. Louis Michel wou het ook wel doen, maar wordt gebarreerd door zonnekoning Reynders die absoluut wil vermijden dat big Loulou terug een belangrijke plaats zou innemen in de nationale politiek. Hetzelfde gebeurde min of meer ook met Rudy Demotte, die stilaan een bedreiging wordt voor de man met het strikje uit het arme Bergen/Mons (28% werklozen, knap palmares voor een partijvoorzitter!). Enfin, na 21 juli gaat iedereen met vakantie. De drie randfiguren gaan wat rondjes draaien in het politieke circus. Het resultaat zal noppes zijn, want het zal er altijd mee eindigen, dat Vlaanderen toegevingen zal moeten doen die het niet hoeft te doen (uitbreiding van Brussel, B-H/V, nationale kieskring, paritaire senaat etc.). Komt er ook deze keer geen oplossing, dan wenken de ongrondwettelijke verkiezingen, zonder dat er daarna een oplossing zal zijn. Het enige, wat dan nog overblijft, is eindelijk werk maken van artikel 35 van de Grondwet, dat voorziet in het opdelen van de bevoegdheden tussen de regio's en het vaststellen wat er daarna nog overblijft voor het federale niveau. --- Tenslotte nog dit. Stel eens voor, dat op dit ogenblik niet Albert II, maar Philippe I koning van België zou zijn. Dat zou nog eens lachen geblazen zijn. Jammer genoeg is dat niet het geval en moeten we wachten tot de Olympische Spelen van Peking, vóór we gegarandeerd weer enige kolder van Albert's oudste koter zullen kunnen meemaken...
Albert II heeft nog altijd het ontslag van Leterme niet aanvaard en daarmee is de impasse compleet. De brave (?) man heeft al wel een negental partijvoorzitters ontvangen, maar of dat allemaal veel zal oplossen is een ander paar mouwen. Het is trouwens interessanter te zien wie hij niét ontvangt: het Vlaams Belang natuurlijk (alhoewel die 20% van het Vlaamse kiezerskorps vertegenwoordigt), het FDF (met zijn twee zetels een quantité négligeable), de Vl.Pro (ex-Spirit, bijna ex-parlement en dus nog négligeabeler) maar evenin de N-VA. Dit laatste is een stommiteit, want het is juist die partij die de sleutel in handen heeft om de stekker uit de regering Leterme te trekken. Albert II speelt dus het spel van de francofonen en de Open VLD mee en probeert het Vlaamse kartel uit elkaar te krijgen. Dat zal meer dan waarschijnlijk niet lukken, omdat het niet alleen de N-VA is die dwars ligt in dat kartel, maar ook een hele rechtse CD&V-vleugel, die resoluut de Vlaamse kaart trekt. Denk maar aan Eric van Rompuy, Tony Van Parijs, Stefan Declercq, Michel Doomst e.a. waaronder ook de CD&V-jongeren. N-VA én een groot deel van CD&V, zeg maar heel de partij buiten de door het ACV/W gecommandeerde linkervleugel, kan geen uitstel van de staatshervorming aanvaarden tenzij daar weer een deadline wordt opgeplakt. Wat de belgicisten willen, is juist het tegenovergestelde, nl géén deadline meer, zodat men de hele communautaire zaak in de koelkast kan stoppen. In de marge van de bezoekjes aan de koning is het ergerlijk, te moeten vaststellen dat hij de N-VA niet uitnodigt, maar wel dat stuk onbenul van een Mie Vogels, die zelfs haar eigen, klein partijtje maar gedeeltelijk vertegenwoordigt. Dat hij "Deckerke" liet komen, was ook maar voor de galerij, want die wil ook, net als het Vlaams Belang, een einde maken aan de monarchie. Deckercke heeft trouwens tegenwoordig maar één programmapunt meer. Hij wil nieuwe verkiezingen. Verkiezingen die niets zullen oplossen, ongrondwettelijk zijn en waarschijnlijk voor nog meer chaos zullen zorgen. De reden waarom hij die nieuwe verkiezingen wil, is alleen omdat hij zo enkele zetels denkt te kunnen winnen en wat meer geld in het laatje zal krijgen. Van kortzichtig populisme gesproken...
De politieke chaos is nu compleet. De volgende zet is aan de koning, maar die weet het blijkbaar ook niet meer. Er wordt dan maar gespeeld met het idee om onderhandelingen te beginnen tussen de deelstaten. Dat is inderdaad een oplossing. De vraag is alleen, hoe dat moet gebeuren. Door ze te laten plaats vinden onder voorzitterschap van Reynders, Vandeurzen of wie ook van de huidige aftredende regering is geen optie. Dat zou alleen een voortzetting zijn van de eindeloze palavers die we al dertien maanden kennen. Het enige wat men, voorlopig althans, tracht te bereiken, is de zaak te rekken. Eigenlijk mag dat ook, zolang er maar geen besluiten worden genomen die Vlaanderen verder onrecht aandoen. Het beste zou, m.i., nog zijn de zaak wat te laten aanmodderen tot B-H/V officieel gesplitst kan worden via een gewone meerderheid. Pas daarna kan men gaan denken aan nieuwe verkiezingen, omdat die dan weer wettelijk geldig worden. Onwettelijk gehouden verkiezingen, die daarna door het verkozen parlement worden bekrachtigd, is werken à la Mugabe. Ik denk niet dat we met die persoon vereenzelvigd willen worden. Belachelijk in de hele huidige situatie is het gejammer van de francofone partijen. Dat het zover gekomen is, is enkel en alleen hun eigen schuld. Vanaf het begin zijn ze dwars gaan liggen en hebben ze Leterme zoveel mogelijk geboycot en trachten belachelijk te maken. Nu is hij opeens weer een hele goeie. Laat me niet lachen. Zeker die Milquet heeft boter op haar hoofd, maar ook Reynders slaat een modderfiguur. De man, die zichzelf als de grote overwinnaar van de laatste verkiezingen voor doet, in Wallonië althans, durft het nog altijd niet aan zelf eens formateur te spelen. Verantwoordelijkheid nemen blijkt een onbestaande attitude in het zuiden van dit land. Tenslotte is het Vlaams Belang de lachende derde. Een situatie zoals die van vandaag is "a dream come true". Al mogen we de N-VA niet vergeten. Ondanks alles, heeft dat partijtje toch het been stijf gehouden, waardoor CD&V niet anders kon dan meedoen. Het enige wat nog zou moeten kunnen, is een ronde tafel conferentie van alle Vlaamse partijen (buiten Groen!, dat domweg toch de Belgische kaart blijft spelen). De francofone partijen geven ons daarin het voorbeeld. Ondanks hun rivaliteiten, trachten ze naar buiten te komen als één blok. De dag dat de Vlaamse partijen dat ook zouden doen, is het met dit België in elk geval afgelopen.
Leterme heeft tenslotte de handdoek geworpen, één dag vroeger dan gepland. Hij moest ook kiezen tussen, pest en cholera: ofwel zijn persoontje, ofwel zijn kartel. Hij heeft tenslotte voor zijn kartel gekozen, in de eerste plaats om de schade te beperken. Daarmee is nog eens duidelijk gesteld, dat dit land niet meer functioneert, althans niet in zijn huidige vorm. Een land, dat zich democratisch noemt, moet de regels van meerderheid en minderheid kunnen laten spelen. Dat is in het België van vandaag niet meer mogelijk. Als een minderheid van elke wind die er waait gebruik maakt om haar veto te stellen, dan komt men nergens meer. Het is trouwens als gevolg van die continuë blokkering door de francofonen, dat Vlaanderen wel verplicht is meer bevoegdheden op regionaal vlak te eisen. Het wordt nu wachten hoe het verder zal lopen. Laat de Franstaligen nu maar eens het initiatief nemen. Dat had men ze feitelijk al langer moeten opdringen, bv toen Leterme voor de tweede keer informateur ging spelen. Laat ook de liberalen maar eens uit hun schelp komen. Zij hebben de hele tijd de kat uit de boom gekeken, zogezegd "constructief" meegespeeld, maar in werkelijkheid geen poot uitgestoken in de hoop, dat Leterme op zijn bek zou vallen en ze zo het kartel uit elkaar zouden kunnen spelen. Het eerste is gelukt, het tweede niet. Ondertussen moeten de Vlaams nationalisten zich geen te grote zorgen maken. Zoals ik eerder al schreef, is het beter geen akkoord te hebben dan een slecht akkoord. Als de zaken blijven zoals ze zijn, kunnen we, uiterlijk in mei van volgend jaar, Brussel-Halle/Vilvoorde splitsen zonder de minste toegeving. We moeten gewoon de wet toepassen en die staat aan onze zijde. Net zoals dat vorige week gebeurd is met de Vlaamse wooncode en de toepassing van de taalwet in de faciliteitengemeenten. Er is trouwens geen enkele reden meer om het ontslag en de vervanging van de drie wetsovertredende burgemeesters daar nog verder uit te stellen. Er is weer Vlaamse hoop!
Doet hij het of doet hij het niet? Het klinkt als het vroegere Tv-programma van wijlen Jos Brink. Binnen de vierentwintig uur zouden we iets meer moeten weten. Er zou een akkoord zijn over het sociaal-economisch programma, maar ook dat moet met een stevige korrel zout worden genomen. De begroting klopt helemaal niet. Er is niet alleen de 400 miljoen van de Vlaamse regering, die kan worden teruggetrokken als er geen voor Vlaanderen bevredigend akkoord uit de bus komt. In de begroting staan ook de 250 miljoen die de staat van Electrabel zou krijgen, althans volgens de natte droom van Magnette. Daarvan staat helemaal niets op papier. Er zijn er de veel te rooskleurige vooruitzichten in een jaar waarin de economische en financiële situatie in de wereld alleen nog slechter zal worden. Tenslotte wordt er voor de zoveelste keer geschermd met de fraudebestrijding die ik weet niet wat zou moeten opbrengen. Een eentonig refrein, dat al enkele decennia oud is. Als er al een akkoord uit de bus zal komen, dan zal dit er een zijn dat Vlaanderen niet zal passen, zoveel is zeker. De francofonen hebben nog nooit toegegeven en zullen dat ook nu niet doen. Leterme is waarschijnlijk de zoveelste Vlaamse premier die zich laat recupereren door de Belgische "raison d'état". "Goed besturen" zal weer gaan dit ten koste van de Vlaamse eisen. Maar zelfs áls er een akkoord zou zijn, dan moet dit nog bekrachtigd worden door de zeven partijen die nu mee aan de onderhandelingstafel zitten en daarna nog door de SP.a die van de gelegenheid gebruik kan maken om extra eisen te stellen. Tenslotte is dé hamvraag, wat de N-VA zal doen. Als die neen zegt, is de kans groot dat de steeds groter wordende clan van Vlaamsgezinden binnen CD&V, inbegrepen de CD&V-jongeren, ook zal afhaken. Dan mag Leterme het helemaal vergeten. Zou het kartel splitsen, dan gaat dat CD&V veel stemmen en zetels kosten en zit het er goed in, dat we bij een volgende, al dan niet wettelijke verkiezing een rechtse Vlaamse vleugel krijgen van 35% of meer. Nog één keer slapen en we zullen misschien iets meer weten.
