De Nationalistische Studentenvereniging (NSV) is terug officieel aanvaard in de Gentse universiteit. Dat na 27 jaar in het verdomhoekje te hebben gezeten.Vorige maandag stemden acht van de vijftien organisaties, die samen het Politiek en Filosofisch Konvent van de universiteit uitmaken, voor de rehabilitatie. Daarmee wordt alvast het laatste cordon sanitair binnen het Vlaamse universitair onderwijs opgeheven. In Leuven en Brussel was dat al eerder gebeurd. Daar nogal wat hoogstudenten later in de politiek terecht komen, wordt verwacht dat de beslissing van Gent een weerslag zal hebben op het echte cordon tegen het Vlaams Belang in de regionale en federale politiek en dat men ook in Vlaanderen eindelijk eens tot een echte democratie zal kunnen komen. Dat is dan echter voorlopig nog zonder onze media gerekend, die blijven doordrammen alsof er in dit land geen andere problemen zijn dan uiterst rechts dood te zwijgen. Dat bleek nog eens uit enkele voorvallen van de laatste weken: - De Standaard, niet toevallig De Standaard, pakte dit weekeinde uit met een reportage in zijn magazine, waarbij de zgz 50 "geweldigste" Vlamingen van het decennium in het licht werden gezet. Bij deze 50 geen enkele Vlaamsgezinde, of wat dacht je? Geen Vlaams Belanger, natuurlijk, maar zelfs geen N-VA-er. Het waarom daarvan wordt duidelijk, als men weet dat de "jury", die daarover moest beslissen o.a. bestond uit linkse en belgicistische creaturen à la Noël Slangen, Marc Reynebelg, Peter Vandermeersch, Phara De Aguirre en ... Goedele Liekens. Helemaal dus in de stijl van "ons kent ons", net zoals het beproefde recept bij de VRT. Die VRT riskeert trouwens weer een veroordeling door de Vlaamse mediaregulator. Enkele weken geleden kreeg de omroep reeds te horen, dat ze grondig in de fout was gegaan in de aanloop naar de federale verkiezingen van 2007, toen alle partijvoorzitters aan bod mochten komen met uitzondering van die van het Vlaams Belang. Nu blijkt er weer zo'n "vergetelheid" te zijn gebeurd. In het programma "Villa Politica" slaagde de rode zender erin vanuit Straatsburg vertegenwoordigers van alle partijen aan bod te laten komen, behalve die van het VB. Eurokritisch blijkt nl bij de VRT geen kans te krijgen, evenmin als milieukritisch. Het VB heeft nu dus weer een klacht neergelegd die meer dan waarschijnlijk zal aanvaard worden. Kijk, een krant doet wat ze wil. Wie het er niet mee eens is, hoeft die krant niet (meer) te kopen. Bij de VRT ligt dat anders. Die is openbaar en wordt gespekt met het geld van de belastingbetalers, van álle belastingbetalers, ook die van Vlaams nationalistische strekking. De VRT moet dus objectief zijn, maar is dat helemaal niet. Na het ontslag van de zoveelste directeur (die er een bonus van 300.000 euro aan overhield), wordt het hoog tijd dat men die rode augiasstal eens grondig gaat uitmesten. Ingrid Lieten, die zelf van socialistische strekking is, heeft al verteld dat de overheadkosten, die bij de VRT op 16% liggen (t.o.v. bv maar 3% bij De Lijn), naar omlaag moeten. Misschien kan ze dat doen door enkele van die cryptocommunisten daar buiten te smijten. Vlaanderen kan er alleen maar beter van worden.
In een vorig leven heb ik 27 jaar in Nederland gewerkt, terwijl ik in België woonde. Dat betekende elke dag een rit van 50 km heen en 50 terug. Bij echt winterweer was het steeds oppassen geblazen en dan vooral de eerste 20 km op Belgisch grondgebied. Als het gesneeuwd had, al dan niet onverwachts, was er op het laatste stukje vóór de grens - en dat was autosnelweg - meestal maar één rijvak berijdbaar. Eenmaal de grens voorbij werden dat er telkens vlot twee. Het zal nog wel zo zijn als in mijn dagen. Op dat gebied verandert er hier (ook al) niets. Aan bovenstaande moest ik denken toen eergisteren, bij de eerste aangekondigde sneeuwval, het verkeer in bijna heel Vlaanderen weer muurvast zat. En dat ondanks de inzet van een vloot van 320 strooiwagens. Gisteren, de tweede dag, was het al even erg en dit ondanks het feit dat er geen sneeuw was bijgevallen. Een zgz misverstand tussen de strooidiensten en het terug aanvriezen van het gesmolten sneeuwwater waren nu de boosdoeners. Een lichte helling in of uit een autosnelweg was genoeg om alle verkeer tegen te houden en/of te doen slippen. Wat voor zout wordt hier feitelijk gebruikt, als dat zo snel weer aanvriest? Kan men dan eens niet een ander product uitproberen, zeker op die hellingen? Of doen zoals men in het hoge noorden doet, waar men elk jaar de hele winter met dergelijke toestanden geconfronteerd wordt en waar men helemaal geen zout strooit, maar zand? Zand maakt de wegen wel vuil, maar is dat niet te verkiezen boven telkens vast te rijden? Of komt het sommigen misschien niet uit als men hier met goedkopere spullen zou werken (minder aan te verdienen)? Het blijft gewoon belachelijk, dat men met een vloot van 320 strooiwagens een aangekondigde sneeuwval niet de baas kan; vroeger niet, nu niet en straks misschien weer niet. Het zo geprezen openbaar vervoer was trouwens ook weer geen valabel alternatief. Met de NMBS ("Nooit Meer Bij Sneeuw"; voor de francofonen: "Sans Neige Ça Bouge") rijden was ook weer een loterij. En dat zonder dat er deze keer ergens gestaakt werd...
Zoals te verwachten was (ik verwachtte het althans) denkt Madame Huytebroeck (Ecolo) er niet aan ontslag te nemen als hoofdverantwoordelijke voor het Brusselse milieu. Zoals ik al menigmaal geschreven heb: francofone ministers treden nooit af. Denk maar aan Gendebien na het Heizeldrama van 1985, Wathelet Sr die Dutroux vrij liet, Reynders die niet wou aftreden in Fortisgate. Alleen Vlaamse ministers blijken genoeg schaamtegevoel te hebben om rekenschap te geven van hun verantwoordelijkheid als zij, of hun departement serieus in de fout gaan. Huytebroeck behoort tot de klassieke denk links, leef rechts generatie die in België weelderig tiert in linkse kringen en dito partijen. Het is trouwens opmerkelijk dat ze gesteund wordt door haar eigen partij, door de andere partijen in de Brusselse meerderheid én door Groen! dat wel enkele opmerkingen heeft, maar niet wil dat ze aftreedt. En dit voor een beleidsverantwoordelijke die de grootste binnenlandse milieuramp van de laatste vijftig jaar (het kan ook meer zijn) op haar geweten heeft. Natuurlijk is zij niet de enige schuldige, maar zij draagt wel de eindverantwoordelijkheid. Als het om de baten gaat, staat dat volkje steeds op de eerste rij, als het fout loopt hebben "de anderen" het gedaan. Uitgerekend in de weken van de klimaatconferentie van Kopenhagen (Huytebroeck was daar ter plaatse!) zijn het de groene partijen die in de hoofdstad van de E.U. grandioos te kort komen - en dan nog in een materie die ze zelf altijd geclaimd hebben - en die duidelijk laten zien wat voor minachting zij hebben voor ons zgz democratisch systeem. Niet voor niks staan ze bekend als de nieuwe communisten die, als ze het voor het zeggen hadden, de hele bevolking eens zouden vertellen hoe ze in hun gelid zou moeten lopen. Tot slot nog dit: zelfs de Brusselse FDF-woordvoerder gaf toe, dat de Aquirisramp geen communautaire, maar een ecologische materie is, ondanks het feit dat ze in de eerste plaats een ramp is voor Vlaanderen. Een duidelijkere afkeuring kan er niet zijn.
Binnenkort hebben we in Vlaanderen meer dan waarschijnlijk een politieke partij minder. "Partijtje" zou misschien beter klinken, want de SLP, waarover het gaat, haalde in de regionale verkiezingen nog amper 1% van de stemmen. SLP staat voor "sociaal linkse liberalen" en is feitelijk een contradictio in terminis, zoals ik vroeger hier al eens uit de doeken heb gedaan. Er bestaan geen linkse liberalen, ook al zijn er die zich zo noemen. Evenmin als er bv rechtse communisten zouden bestaan. SLP is het overblijfsel van Spirit, dat op zijn beurt het overblijfsel was van de linkervleugel van de Volksunie, ooit eens de hoop voor Vlaanderen, maar grondig om zeep geholpen door Schiltz, Maes en Anciaux Sr en Jr. Deze laatste is socialist geworden en met een deel gelijkgezinden overgestapt naar de S.P.a., waarbij ze in juni niet verkozen geraakten. Geert Lambert, het boegbeeld van wat er van de resten van Spirit nog overbleef, praat nu met de groenen. Dat betekent, dat hij van een gematigde V-partij zou gaan overstappen naar de meest on-Vlaamse B-partij van onze regio. Il faut le faire. Het moment om naar Groen! over te stappen is bovendien erg slecht gekozen. Juist op een tijdstip waarbij de partij, via haar Waalse zusterpartij, waarmee ze één fractie vormt in Brussel, de politieke hoofdverantwoordelijke is voor de onverantwoorde Zenne-vervuiling, waarvan Vlaanderen het grote slachtoffer is geworden. En dat juist wanneer de hele wereld over het milieu debatteert in Kopenhagen. Het klassieke verhaaltje: "luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden". Enfin, Lambert doet maar wat hij niet laten kan. Na de grondige afslanking die hijzelf, blijkbaar met succes, heeft ondergaan, doet zijn partij nu hetzelfde. Wie zal ze missen?
Zondag zijn de Catalanen nog maar eens ter stembus getrokken om hun intenties voor de onafhankelijkheid van hun regio te bevestigen. Het was maar een symbolische bedoening, maar toch werd er gestemd in 166 gemeenten, was er een opkomst van zo'n 30% en sprak die zich met een ruime meerderheid uit voor onafhankelijkheid (bijna 95%). Het stelt misschien allemaal niet veel voor, vooral omdat het officiële Spanje Catalonië zomaar niet de onafhankelijkheid zal geven. Het is de welvarendste en hardstwerkende regio van het Iberische schiereiland en Madrid kan niet zonder. Een beetje te vergelijken met bij ons Antwerpen en Brussel (Antwerpen werkt, Brussel verteert (en vervuilt). Ondanks dit alles blijven er in Europa heel wat regio's die naar onafhankelijkheid streven. Zeker als streken zoals Slovenië, Montenegro en zelfs Kosovo onafhankelijk mogen worden, waarom dat Catalonië (en Vlaanderen) niet? Ook Schotland wil dezelfde weg op. Daar wordt de regio al een tijdje geregeerd door de eigen Schotse nationale partij. Premier Alex Salmond heeft nu een witboek gepubliceerd, waarin hij stelt dat er volgend jaar een officieel referendum over de toekomst van Schotland moet komen. Wat opmerkelijk is in het land van de Highlanders en de wisky is, dat de Schotse groenen, die daar in de oppositie zitten, ook gewonnen zijn voor de Schotse onafhankelijkheid. Wat een wereld van verschil met onze groentjes die hun eigen volk slag op keer in de steek laten ten voordele van een stilaan archaïsche Belgische staat. En Vlaanderen? Waarom zouden wij niet onafhankelijk mogen worden? Met zijn zes miljoen inwoners, zijn wereldhavens, zijn gunstige centrale ligging binnen Europa, kunnen wij rustig mee met de meeste landen en landjes die nu al in de Europese Unie zitten. En Brussel en Wallonië dan? Brussel kan aansluiten, onder voorwaarden. Wallonië wil niet ons, maar wel onze centen. Waarom zouden we medelijden blijven hebben voor een regio die zelf niets doet, van ons profiteert en ons verder boycot waar ze het ook maar kan? Stel dat morgen Catalonië en/of Schotland onafhankelijk worden. Wat houdt er ons dan nog tegen om hetzelfde te eisen? De V-partijen vertegenwoordigen nu al bijna 40% van de Vlaamse bevolking, dat is 10% meer dan er in Catalonië kwam opdagen. Nog enkele federale kemels verder en we geraken wel aan de 50%. Eens daarover zullen we zien wat we gaan zien.
Van de verwachte clash tussen Milquet en de Vlaamse deelregering en/of tussen het federale en regionale CD&V niveau is dus niets in huis gekomen. Beide partijen zouden wijn in hun water hebben gedaan en zijn (voorlopig?) tot een akkoord gekomen. Een maat voor niets en wel om volgende redenen: - De brave Vlaamse technocraten Peeters en Muyters waren geen partij voor de gehaaide federale politiekers Milquet en Leterme, die nu voor België speelt. Voor de zoveelste keer hebben zij zich laten rollen. - Het resultaat is nog maar eens een compromis à la belge dat met haken en ogen aan elkaar hangt, met de nodige uitzonderingen, voorwaarden en grendels, waaruit nooit iets serieus zal voortkomen. - Alleen al het feit dat er na zes maanden een revaluatie komt, zegt al genoeg dat men er - zeker van Vlaamse zijde - niet in gelooft. Waarom dan zo'n akkoord sluiten? De kans is trouwens groot dat er binnen zes maanden over deze materie zelfs niet meer zal gepraat worden Dan zullen we bezig zijn met B-H/V en het Belgische voorzitterschap van de E.U. - De werkgelegenheid blijft een federale materie terwijl iedereen weet dat er te grote verschillen zijn tussen Vlaanderen en de andere regio's om op dit vlak met eenzelfde soort wetten te worden geconfronteerd. - Buiten het nu behandelde thema dreigt de Vlaamse deelregering nog met een drietal andere belangenconflicten, allemaal omdat Milquet erover nieuwe wetten wil maken. - Het nu bereikte compromis kost de federale regering 13 miljoen euro extra, geld waarmee Milquet de sociale zekerheidskas plundert. De regering zelf heeft nl geen geld meer over, alleen nog miljarden euro schulden. Als de Vlaamse regering, die toch zelf gesteld had de Maddens doctrine te zullen naleven, zich niet meer weert dan wat ze nu gedaan heeft, dan staat Vlaanderen er, in het vooruitzicht van een beslissing over B-H/V, bijzonder slecht voor. Het "Milquettaplan" is banenplan nr zoveel. In totaal zijn er in dit land al meer dan 50 banenplannen, die dikwijls elkaar kruisen en zelfs tegenspreken. Als "Q" zich daar eens mee bezig hield?
Zoals al halvelings verwacht werd, zit het er bovenarms op tussen la Milquet en de Vlaamse deelregering. De reden daarvoor is een zoveelste werkgelegenheidsplan, deze keer opgemaakt door Milquet, dat geen rekening houdt met het feit dat Vlaanderen en Wallonië ook op het gebied van de werkgelegenheid twee verschillende landen zijn. Het plan heeft veel weg van een déjà vu. Tien jaar geleden haalde tante Laurette eenzelfde stunt uit, met wat toen het "Rosettaplan" genoemd werd, naar de naam van een van de vele armoedefilms die de gebroeders Dardenne draaiden aan hun Waalse voordeur. Dat plan paste toen ook op Vlaanderen als een tang op een varken en moest ettelijke keren worden aangepast. De huidige Vlaamse regering wil geen herhaling van die toestanden en heeft dus gezegd een belangenconflict in te zullen roepen als Milquet op woensdag van deze week haar nieuw plan niet zou hebben aangepast aan de noden van álle Belgen, niet alleen aan die van Brussel en Wallonië zoals tot nu toe het geval is. De Brusselse furie is nu in alle staten en staat te roepen dat Vlaanderen haar boycot, dat wij - Vlamingen - gaan zorgen voor een zoveelste communautaire crisis en nog van dat francofone moois. Wat Vlaanderen nu dreigt te doen (en hopelijk doet ze dat ook echt) is de Maddens doctrine toepassen en de francofonen lik op stuk geven. Het belangenconflict is immers al jaren misbruikt door de Franstaligen van dit land. Denk maar aan B-H/V waar zelfs de Duitstalige gemeenschap werd ingeschakeld om voor de vierde (!) keer een door de Raad van State goedgekeurde wet niét toe te passen. Er is trouwens nóg een belangenconflict dat Vlaanderen dreigt in te roepen en wel tegen het voornemen van dezelfde Milquet die een federaal vormingsfonds wil oprichten (met Vlaams geld, of wat dacht je?). Dat kan niet, want dat is een deelstaatbevoegdheid. In de marge van bovenstaande valt er waarschijnlijk nog iets interessants te beleven. Volgens Milquet zouden al haar collega's in de regering Leterme II het met haar eens zijn, ook die van CD&V en Open VLD. Dat zou dan inhouden, dat de federale en de regionale CD&V-ers voor een eerste keer tegenover elkaar zouden komen te staan. Nu maar hopen, dat Maddens gelijk krijgt!
