In Nederland, waar men zo fier was een nieuwe regering te hebben na minder dan twee maanden (zelfs voor Nederlandse begrippen een record), moet nu al aan het spiksplinternieuwe regeerakkoord gesleuteld worden, nog vóór de eerste parlementsbespreking. Als de regering erin slaagt nog tijdens dit weekeinde een alternatief te vinden voor de te gekke inkomensafhankelijke zorgpremie, zullen ze er echter weer een record op hebben zitten. Dat zal dan opnieuw het gevolg zijn van het feit dat de regering bij onze noorderburen maar uit twee partijen bestaat en niet uit zes zoals in België. Hoe meer zielen, hoe groter kerkhof*. Bij ons zouden er dit weekeinde weer nagels met koppen geslagen worden en zou er misschien (dixit Vanackere) zelfs 'geland' kunnen worden, zoals dat tegenwoordig heet. Daar komt echter weer eens niets van in huis en de kans dat het de komende week zal gebeuren is ook al zo goed als onbestaande. Als excuus wordt niet verwezen naar de problemen die zich stellen, maar naar de werkomstandigheden. Vandaag wordt er niet verder gepraat omdat men in Limburg de 'mars voor de toekomst' houdt, waar enkele excellenties zich blijkbaar moeten laten zien. Morgen, maandag, neemt men een vrije dag voor de feestdag van 11 november, die dit jaar op een zondag valt (nog zo iets Belgisch dat nergens anders bestaat). Woensdag gebeurt er ook niets, want dan wordt er in Wallonië weer al eens gestaakt. Dat men in Vlaanderen die dag wél werkt, schijnt iedereen normaal te vinden. Daar moet men immers zorgen dat er geld blijft binnenkomen om de Belgische staatsschuld te betalen. 'Flandria lavora, Vallonia consuma'. Donderdag is er de feestdag van de Coburgse immigranten, waarbij onze 'prominenten' niet mogen ontbreken. En zo zoekt men maar verder naar excuses, terwijl de echte reden van de impasse is, dat men nog steeds niet weet waar het geld te vinden om het gat van 3,7 miljard in de begroting van 2013 te dichten. Tenslotte blijkt ook Europa een gat van negen miljard euro in haar begroting te hebben en vraagt de Europese commissie daarvoor een extra bijdrage aan de lidstaten. Een achttal, waaronder Nederland, weigert dat te doen en met reden. Europa dat zijn lidstaten aanmaant om te besparen, doet het zelf niet. Als negatieve voorbeeldfunctie kan dat tellen. Zopas heeft de Europese rekenkamer trouwens zelf nog laten weten dat er vorig jaar door de E.U. 5 miljard euro is weggegeven aan projecten die niet eens bestonden... De ene begroting is inderdaad de andere niet.
* Als men een meerderheid met twee kan vormen moet men er geen derde of vierde partij bij nemen. Dat geldt ook voor gemeenteraden zoals bv in Gent en Antwerpen. Teveel koks bederft het eten. Een overtollige meerderheid zorgt alleen maar voor onnodige verwarring en verzwakt de oppositie die in het belang van de burgers even nodig is als de meerderheid.
In Het Laatste Nieuws loopt er al vele jaren een politieke strip van tekenaar Meynen. Daarin was Verhofstadt steeds vergezeld van een slang (verwijzend naar zijn toenmalige raadsman Noël Slangen) en kreeg Leterme het gezelschap van een geit (toen zijn hobby). Ook Di Rupo heeft nu 'zijn' beest gekregen: een struisvogel. Dat is (weer) goed gevonden, want de man stopt zich regelmatig weg, zeker voor de echte problemen. Hij pakt ze zelfs niet aan als ze er zijn (zoals Dehaene) en als er echt geen andere uitweg is, worden ze letterlijk uitgevlooid, waar enorm veel tijd en energie verloren gaat. Dat is een van de redenen, waarom deze regering er o.m. niet in slaagt haar huiswerk tijdig af te leveren, zoals bv de begroting over volgend jaar. 2012 is al een rampjaar en Di Rupo heeft er geen antwoord op. Ik snap dan ook niet waarom vooral de geschreven pers het steeds heeft over Di Rupo I. Alsof er straks een Di Rupo II zou kunnen komen. Zoiets is m.i. ondenkbaar. Hij regeert zo'n beetje als een verlichte despoot, die naar buiten uit alleen maar goed nieuwshows wil brengen. En dat alles met een samenraapsel van zes partijen zonder meerderheid in Vlaanderen. Daarbij komt nog dat hij in de eerste plaats socialist blijft en dat ook laat zien. Denk maar aan zijn steun aan Hollande. Dat is natuurlijk zijn zaak, maar niet die van een Belgische premier die verondersteld worden boven de partijen te staan, ook de eigen partij. Tenslotte blijft zijn Nederlands schabouwelijk, zelfs als hij het maar af te lezen heeft van een briefje. Hij krijgt de zinsconstructies in onze taal niet onder de knie en zal er nooit in slagen de zachte 'g' uit te spreken. Het blijft een lachwekkende vertoning. Di Rupo II ? Doe er me niet aan denken.
Een van de doelstellingen om ons sociaal systeem van pensioenen en vergrijzingskosten betaalbaar te houden, is ervoor te zorgen dat onze mensen langer zouden werken. Dat werd o.a. bij de nakende sluiting van Ford Genk nog vrij duidelijk gesteld, nl dat men zomaar niet opnieuw mensen met hun vijftigste uit het arbeidscircuit zou halen. Nu komt Belfius, de ex-Dexia bank, ondertussen genationaliseerd en dus van de staat, met het plan om zo'n 920 oudere werknemers op vervroegd pensioen te sturen. Zelfs de belofte, dat er een paar honderd nieuwe, jonge medewerkers zouden worden aangeworven, verandert niets aan het feit dat we zouden moeten luisteren naar de woorden van onze overheid maar niet zien naar de daden. Wie gelooft die mensen nog? Bij het leger is het al niet veel beter. Zopas werd Pieter De Crem door zijn collega-ministers nog op de korrel genomen omdat hij weigerde nog verder te besparen. Zijn departement had de laatste twee jaar al twee miljard ingeleverd. Hij krijgt nu steun via een rapport van hogere officieren, gesteund door de neutrale militaire vakbond, dat zegt dat onze krijgsmacht eerder een krijgszwakte aan het worden is en qua vuurkracht teruggevallen is op het niveau van de Koreaanse oorlog uit de jaren vijftig van de vorige eeuw. Op die manier zal ons leger straks niet meer in staat te zijn de veelvuldige buitenlandse opdrachten fatsoenlijk uit te voeren. De schuld van de huidige situatie ligt niet zozeer bij De Crem, wel bij zijn socialistische voorganger Flahaut die van militaire zaken evenveel afwist als een koe van saffraan eten en het leger eerder beschouwde als een middel voor vriendjespolitiek. Tenslotte is er voor de derde keer geld moeten gestort worden in de bodemloze put ter financiering van de Dexia rommelkredieten. Bijna 3 miljard euro, oftewel zo'n 3.000 euro per Belg. Daarenboven blijft er boven België in deze zaak een 43 miljard aan schulden hangen als garantie voor een uitdovende zaak, waarmee geen eer meer te halen is. Het doet denken aan Griekenland, dat ook steeds maar nieuw geld nodig heeft, steeds meer moet besparen en steeds verder in de problemen geraakt. Maar Vanackere vindt dat hij het clever gespeeld heeft. Blij met een dooie mus, tenzij men de zaak bekijkt vanuit zijn ACV-standpunt, waar men mede verantwoordelijk is voor het debacle. Ondertussen heeft datzelfde ACV, als gevolg van de ineenstorting van datzelfde Dexia, de erkenning aangevraagd als 'bedrijf in herstructurering". Daardoor kan het ook een aantal medewerkers op vervroegd pensioen sturen en daarmee is de cirkel rond.
Nu het stof van de gemeenteraadsverkiezingen zo stilaan wel gaan liggen is en men straks ook wel uitgepraat zal zijn over de Amerikaanse verkiezingen (die 6 miljard dollar hebben gekost om alles bij het oude te laten!), wordt het zo stilaan tijd om hier eens werk te maken van de begroting voor 2013. 26 landen hebben die gisteren bij de E.U. ingediend. Het nummer 27, België, heeft dat niét gedaan. Die werken nl aan 'kwaliteit' (dixit Vanackere). De echte reden is, dat de regering Di Rupo het gat in die begroting niet dichtgereden krijgt. Bij de E.U. schijnt men zelfs al medelijden voor Di Rupo te krijgen. Ollie Rehn is komen vertellen dat de verwachting is dat de Europese groei voor 2013 nu toch 0,7% zou bedragen en geen 0,3 zoals het IMF stelt. Het waarom daarvan is me ontgaan, maar als het klopt, betekent het nog altijd dat er nog steeds 3,7 miljard euro moet gevonden worden. Men speculeert nog maar eens op een 'allerlaatste' fiscale amnestie die een half miljard zou moeten opbrengen, maar dat zou wel eens gebakken lucht kunnen zijn. Met de dreiging van een Belgische vermogensbelasting, een idee van de PS die het hier voor het zeggen heeft, zouden heel wat fiscale zondaars er wel eens vanaf kunnen zien. Alle andere plannen hebben het over bonussen van honderd tot tweehonderd miljoen en om daarmee aan 3,7 miljard te geraken zal men er veel nodig hebben. Het gesprek dat de topministers van Di Rupo hadden met de vakbonden en de werkgevers heeft voorlopig niets opgeleverd en zal dat ook later niet doen zolang de ene partij geen BTW-verhoging aanvaardt en de andere geen indexsprong. Slechts één zaak is duidelijk: er komt een voorlopige begroting zodat men vanaf 01.01.2013 met even voorlopige twaalfden zal moeten werken en dus maandelijks niet meer zal mogen uitgeven dan één twaalfde van het budget van 2012. Slecht is dat niet, dat weten we van de regering Leterme, die dat ook heeft meegemaakt, waarbij er geen nieuwe schulden kunnen gemaakt worden. Het gezichtsverlies t.o.v. de E.U. en de andere 26 landen zal er echter niet minder door worden...
De Aalsterse socialisten hebben tenslotte getoond dat ze meer gezond verstand hebben dan enkele van hun rabiate regionale voormannen en hebben met een tweederde meerderheid gestemd om het gemeentelijk gesloten akkoord na te leven. Ze hadden het mee ondertekend en hebben dus toch hun handtekening niet verloochend. Daarmee komt (voorlopig?) een einde aan deze wansmakelijke soap, waarbij de rode kopstukken Landuyt, Gargamel Termont en de twee Tobbacks in hun hemd worden gezet. Misschien, heel misschien, gaan die nu eens beseffen dat heel die haatdragerij er mede de oorzaak van is dat hun partij in Vlaanderen blijft verliezen. Het is hoog tijd dat men ophoudt met verwijzingen naar de jaren dertig en met het culpabiliseren van al dan niet ex-VB'ers. Zelfs al zou men fout geweest zijn - het is maar te zien hoe men het bekijkt - dan moet men kunnen vergeven, ook al moet men niet vergeten. Van socialisten moet men niet verwachten dat ze christelijke reflexen zouden hebben, maar een beetje menselijkheid zou ook hen niet misstaan. Nu even afwachten wat het verder wordt in het rode huishouden. Met de haatdragerij verder gaan, zal hun geen baat brengen. De man spelen evenmin, denk maar aan de zaak Vandenbroucke, al had dat met bovenstaande niets te maken. De rode leiding heeft zich maar al te lang laten kennen op haar smalst. Laat Aalst hen een les wezen.
Er zijn in de Belgische politiek al vele zgz 'cruciale' weken geweest, maar deze die er nu aankomt zou wel eens het begin van het einde kunnen worden voor de regering Di Rupo. Knippen en plakken helpt niet meer, de kaasschaaf is uitgewerkt en de kam haalt niets meer op. En dat terwijl er nog zo'n 4,4 miljard euro moet gevonden worden zonder belastingen van welke soort ooit. Mission impossible. Dit alles terwijl de deadline voor Europa feitelijk al verstreken is en er waarschijnlijk deze week nog een paar miljard euro zou kunnen bijkomen als er e.o.a. beslissing over de Dexia Holding zou genomen worden. Dat die laatste miljarden niet meteen op de begroting zouden wegen - maar wel op de staatsschuld - is een magere troost. Dat het ernstig, zeer ernstig is bewijst het feit dat de regering de sociale partners (werkgevers en vakbonden) erbij wil betrekken. De politieke meerderheid in België (niet in Vlaanderen) ziet het niet meer zitten. Ondertussen blijft de overheidsschuld stijgen (met het Dexia verhaal zal het alleen nóg erger worden), wordt de werkgelegenheid steeds problematischer, zullen steeds meer bedrijven dit land verlaten en is er in feite nog altijd geen beslissing genomen over hoe men de vergrijzingskosten op korte en middellange termijn* zal financieren. Zoals ik mijn blog van 29 oktober jl reeds meldde, dreigt de wallonisering van Vlaanderen. Gewoon omdat de francofonen ontdekt hebben dat het neerhalen van de Vlaamse welvaart naar het Waalse niveau, volgens hen, de enige manier is om België nog te redden. Dat we daarmee op de Griekenlandroute zullen terecht komen, is voor hen, de PS op kop, de laatste zorg. Armageddon, de eindstrijd, lijkt ingezet en zou er wel eens sneller kunnen komen dat ooit verwacht werd.
* Op lange termijn is er geen probleem. Tegen 2050 lost dat probleem zichzelf op, wanneer de laatste babyboomer naar de eeuwige jachtvelden zal vertrokken zijn...
