Leterme heeft zijn slag thuis gehaald. Nadat hij eerst de provinciale vertegenwoordigingen was gaan bewerken, mochten de congresgangers van zijn partij hun wrevel ventileren in drie aparte vergaderingen. Daarna was er één grote plenaire zitting waarin de oppositie (meer bepaald de CD&V-jongeren) binnen de partij niet meer aan bod mocht komen. Op die gemanipuleerde manier kreeg Leterme 80% van de partij achter zich en heeft hij zijn hoofddoel bereikt: blijven zitten in de Wetstraat op nr 16. Al de rest is bijzaak. Wat er daarna met zijn partij zal gebeuren heeft veel weg van de Fortis-ondergang. Alles is nl mogelijk. Volgens een eerste peiling van de Gazet van Antwerpen en het Belang van Limburg zou CD&V liefst 40% van zijn kiezers verliezen. Laten we aannemen, dat dit overdreven is, maar al was het nog maar de helft van dat, het zou wat geven bij de volgende verkiezingen en die komen er al aan binnen acht maanden. Het wordt hoog tijd dat die "V" uit de partijnaam verdwijnt. CD&B lijkt momenteel veel logischer. De partij ligt nu met handen en voeten gebonden aan het Belgisch bestel, net zoals vroeger de CVP. De Wever heeft nogmaals gelijk, als hij stelt dat Leterme-bis (ik schrijf niet Leterme1, want ik verwacht geen Leterme 2 meer; dat "bis" is er gekomen na zijn ontslag aan Albert second) een soort Vichy-regering is geworden. En denken, dat de partij misschien God weet wat had kunnen loskrijgen van de Franstaligen, mocht het de breuk van het kartel aan voorwaarden verbonden hebben. Ze hadden bv kunnen zeggen het kartel op te blazen in ruil voor een definitieve splitsing van B-H/V, zonder toegevingen, om maar iets te zeggen. Nu hebben de francofonen de splitsing van het kartel gratis en voor niks gekregen en kunnen ze hun verdere eisen nog scherper stellen. Als Pétain, pardon Leterme, immers zou gaan dwars liggen, is het gedaan met zijn regering en zijn postje in Wetstraat,16. Hij kan dan alsnog ontslag nemen, maar dan maakt hij zich ook hopeloos belachelijk. --- Nu, de naam van de partij zou ook bv HD&B kunnen worden. Boegbeeld Wilfried Martens, nog steeds voorzitter van de EVP, de Europese Volkspartij waarvan ook CD&V deel uitmaakt, is aan zijn derde vrouw toe. Allemaal heel christelijk. P.S. In mijn vorig artikel zat ik er inderdaad 1.000 maal naast. Het bedrag dat Bogaert aan Wallonië wil besteden is wel degelijk 34 miljard en geen miljoen...
Hendrik Bogaert is een buitenbeentje in de CD&V. De man is industrieel, stond op de lijsttrekkersplaats van West-Vlaanderen, haalde heel wat stemmen, maar viel na de verkiezingen buiten de prijzen. Hij is geen ACV-er en dat is bij CD&V nog altijd een nadeel. Vervotje, die haar mond nooit open doet en Servais Verherstraeten, die alleen vertelt wat hem wordt opgelegd (zo'n beetje de Bart Somers van onder Verhofstadt), zijn duidelijke voorbeelden van Leterme's kadaverdiscipline binnen de partij. Het doet een beetje denken aan de "karwats" van wijlen Hugo Schiltz binnen de Volksunie en we weten hoe dat is afgelopen. Nu, die Hendrik Bogaert is, ondanks alles, toch niet bij de pakken blijven zitten. Hij komt voorwaar zelfs voor de dag met een nieuw plan om een einde te maken aan de schandalige transfers die Vlaanderen elke dag armer maken. Bogaert wil een tweede soort Marshal plan voor Wallonië, waarin Vlaanderen, gespreid over enkele jaren, 34 miljard euro zou storten. Daarna zou het echter over and out zijn en zou Wallonië op eigen benen verder moeten. Het einde dus van de transfers. 34 miljoen lijkt een enorm bedrag, maar met de 12 die wij nu al elk jaar betalen, zijn we dat ook op 3 jaar kwijt. Nu volgt Bogaert braaf de lijn van de Nationale bank en spreekt hij over "maar" 6 miljoen, maar dat is het klassieke verhaaltje, waarbij de afbetaling van de staatsschuld niet verrekend wordt. Als Wallonië geen geld heeft om aan zijn primaire behoeften te kunnen voldoen, dan heeft het ook geen geld om zijn deel van de staatsschuld af te betalen, waardoor Vlaanderen het allemaal op zijn eentje mag doen. Solidariteit, noemen ze dat op zijn Belgisch. Hilarisch wordt het trouwens, als men verneemt dat niet alleen Vlaanderen, maar ook Brussel aan Wallonië zou afdragen. Datzelfde Brussel dat diep in de rode cijfers zit en zelfs geen geld heeft om zijn ambtenaren hetzelfde loon te geven van wat de collega's in Vlaanderen (én Wallonië) krijgen. M.a.w. zou dit betekenen dat bv bij een tot stand komen van Wallobrux, de natte droom van het FDF, het failliete Brussel Wallonië zou moeten onderhouden. Verboden te lachen! Van het plan Bogaert zal wel niet veel van in huis komen, even weinig als van het huidige Marshall plan. De laatste tien jaar is het budget van de Forem, de Waalse tegenhanger van de VDAB, verdubbeld. Het personeel van die Forem is de laatste drie jaar met 32% gestegen. Dat heeft geen resultaat gehad: de Waalse werkloosheid is ongeveer dezelfde gebleven. Het plan Bogaert zal misschien aan bod komen om het congres van de CD&V van vandaag, niet o.w.v. het onderwerp zelf, maar grotendeels als rookgordijn om de echte problemen wat te kunnen verdoezelen. Vanavond weten we, misschien, weer wat meer.
Op zijn eerste persconferentie na de vakantie parafraseerde Leterme zijn voorganger Verhofstadt, door erop te wijzen dat zijn begroting sluitend zou zijn, met misschien zelfs een overschot, dit in tegenstelling tot enkele buurlanden, die in het rood waren gegaan. Dat laatste geldt zeker niet voor Nederland. in de zgn "miljoenennota" op prinsjesdag vertelde koningin Beatrix haar onderdanen, dat Nederland in 2009 een overschot op de begroting zal hebben van 1,2%. De Nederlandse staatsschuld zal met 39,6% van het BNP het laagste peil bereiken sinds 1814 (minder dan de helft van België). Dit alles ondanks een lastenverlaging van 2,5 miljard euro! Bij ons beweert Leterme dat hij nog aan het zoeken is naar 5,5 miljard euro om zijn begroting van 2009 sluitend te maken, dit alles terwijl er een klein overschot zou moeten zijn om de allereerste aanvang van de vergrijzingskosten in dit land aan te pakken. Volgens het weekblad Knack zou er zelfs sprake zijn van liefst 7 miljard euro... Reden voor die catastrofale toestand is in de eerste plaats het rampzalige beleid van Verhofstadt, maar ook de tegenvallende BTW-inningen. Dat laatste zal er zeker niet op beteren, als men ziet hoe slecht de internationale financiële situatie blijft evolueren. Daarbij komt dan nog een golf van stakingen voor meer koopkracht, iets waar de federale regering bitter weinig aan kan doen (tenzij bij de energievoorzieners à la Electrabel). Tenslotte zou het helemaal een mirakel zijn, als er in 2009 nog federale snoepjes zouden uitgedeeld kunnen worden, zoals bv de lastenverlaging die de Open-VLD zijn kiezers heeft beloofd. Zelfs dat zit er niet meer in. Met of zonder communautaire spanningen, dit land koerst af op een regelrechte crash. Het zwarte gat van de begroting dreigt heel de correct-politieke klasse mee de dieperik in te sleuren.
Er zijn de laatste dagen nogal wat straffe uitspraken gevallen. De beste kwamen van Bart De Wever, een specialist van oneliners. Denk maar aan die over dat Belgisch staatsmanschap: "In België wordt men staatsman door zijn Vlaamse overtuiging in de frigo te stoppen zolang de carrière het vereist". Pak vast, Leterme! Of ze het allemaal helemaal alleen gevonden heeft, weet ik niet, maar er is deze keer ook een goeie van SP.a-voorzitster Caroline Gennez: "De N-VA is uit een regering gestapt waar ze niet in zat". Ook dit doordenkertje mag er zijn. In feite is immers de regering van Leterme-bis deze week exact dezelfde als die van vorige week. Wat er veranderd is, is de achterban. Leterme regeert nu tegen Vlaanderen, waar hij geen meerderheid meer heeft. Het wordt nog erger in de gespreksgroep die begin oktober de communautaire dialoog gaat aangaan. De Vlaamse groep vertegenwoordigt slechts 60% van de eigen bevolking, waarbij dan nog de SP.a, die weigert Leterme te steunen. De Walen zijn voor bijna 100% vertegenwoordigd. Wie er langs die kant niét bij is, is de enige vertegenwoordiger van het Front National. 40 % van de Vlaamse oppositie mag niet meedoen. Daarbij dient dan nog gesteld dat bij de Vlaamse gespreksgroep de meest Vlaamse (en rechtse) vertegenwoordiger is uitgesloten en dat bij de francofonen de kans groot is dat de meest racistische FDF-er, in casu Maingain, er wél bij zal zijn. Dit kan voor Vlaanderen nooit goed aflopen, alle verklaringen van Kris Peeters ten spijt. Het is dan ook uitkijken naar het congres van de ampersanters, nu zaterdag. Het zou me niet verwonderen, dat het daar flink zal gaan stuiven. Al bij al vergeten Leterme en zijn kliek twee kapitale zaken: 1. Het Vlaanderen van vandaag is niet meer dat van voor 10.06.2007. 2. Christendemocraten, die vroeger afkerig stonden om hun stem te geven aan het Vlaams Belang en/of Lijst De Decker, zouden dit nu wel veel gemakkelijker kunnen doen met het N-VA, waarmee ze vijf jaar hebben samengewerkt (en nog dikwijls samenwerken op gemeentelijke vlak). Nog twee keer slapen en dan zullen we weer iets meer weten.
De oude CVP is terug, beter dan ooit tevoren. "Met de dood in 't hart", zoals ze dat vroeger al zo dikwijls gedaan hebben, gaan ze Vlaanderen weer in de steek laten. Verkiezingsslogans blijken weer alleen te tellen tot na de verkiezingen, beloftes om niet gehouden te worden om van "woord houden" niet te spreken. Leterme en Co zijn bereid door te gaan tot het uiterste, zonder N-VA en feitelijk ook zonder Vlaamse reflex. Op een beperkte vergadering was alleen jongerenvoorzitter Bert de Brabandere zo moedig om bij zijn standpunt te blijven om het kartel niet te laten vallen. Zelfs Eric Van Rompuy, tot voor kort de grote mond van de interne CD&V oppositie, blijkt zijn tong verloren te hebben. Zoals ik vorige week al stelde (in "Leterme, alias Verhofstadt), spreekt de geitenboer uit de Westhoek inderdaad alleen nog dezelfde taal als zijn voorganger. Toen was het de uitleg over de begroting, nu komt hij vertellen dat het wordt: "ons of de chaos". Net hetzelfde als wat Verhofstadt vertelde vóór de verkiezingen van juni 2007. Waar de CD&V-leiding blijkbaar geen rekening mee houdt is, dat sinds die laatste verkiezingen de openbare opinie in Vlaanderen duchtig geradicaliseerd is. De vraag is maar, hoeveel van die 800.000 kiezers die hun hoop hadden gevestigd op Leterme, hem nog gaan volgen. Hij wordt nu de gevangene van de Waals-paarse politiek, die in haar opzet geen tegenstand zal ondervinden van de lafaards van de Open VLD. Leterme denkt nu geen rekenschap meer te moeten geven over het communautaire, vermits heel dat probleem zal worden aangepakt door zijn collega en opvolger Kris Peeters. Die Peeters mag dan wel een bekwaam en intelligent iemand zijn, in de politiek is hij een groentje dat waarschijnlijk met haar en huid zal worden opgepeuzeld door de oude politieke ratten van onder de taalgrens. Als er tegen juni 2009 al iets hervormd zal zijn, zal het waarschijnlijk gaan om veel minder dan de peanuts, laat staan de vette vis. De enige in de club van Peeters waarop Vlaanderen nu nog zou kunnen terugvallen, is Bertje Anciaux. Mijn God, waar hebben we dit verdiend?
Gisteravond op het journaal bij de RTBf insinueerde de ondertussen beruchte reporter De Borsu (van o.a. "Bye, bye Belgium" en de Marseillaise), dat door de breuk in het Vlaamse kartel de liberalen nu de grootste politieke familie zijn in dit land en dat het dan ergens ook maar logisch zou zijn als de huidige regering zou geleid worden door een liberaal. Men begint zo stilaan het idee te krijgen, dat het daarom allemaal te doen is geweest tijdens de laatste vijftien maanden: de federale topjob. De regering Leterme-bis heeft niet alleen geen meerderheid meer in Vlaanderen (iets waartegen Leterme zich vroeger altijd hevig had verzet), ze heeft nu ook geen tweederde meerderheid meer in het federale parlement, waarmee eventueel een grondwetswijziging kan worden doorgevoerd. Om dit laatste te bewerkstelligen zal Leterme verplicht zijn ook de groenen mee aan boord te nemen (de SP.a weigert onder Leterme te dienen). Dat zou dan als gevolg hebben, dat Leterme in dezelfde positie komt te zitten als Verhofstadt tijdens zijn tweede ambtstermijn. Toen hing diens regering ook af van de goodwill van de Waalse socio's. Toen kon Di Rupo zelfs verklaren, dat Verhofstadts regering kon vallen op een simpele vingerknip van de man van het rode strikje. Hetzelfde dreigt zich ook nu voor te doen met Leterme, die - om het even wat te doen - zal moeten leven onder de voorwaarden van paars en eventueel paars/groen. Die tweede formule is ook mogelijk zonder de CD&V en dan ook zonder meerderheid in Vlaanderen. Het beste wat Leterme kan doen, is de eer aan zich zelf houden. Hij heeft "de mensen" (waar hij het altijd over heeft) een hoop zaken beloofd, die hij niet heeft kunnen waarmaken. Ondertussen heeft hij al minstens twee keer zijn woord niet gehouden. Dit nu nog "goed bestuur" noemen is hilarisch. Het wordt nog even wachten op het congres van de CD&V-ers einde dezer week. Als men echter daar toch zou beslissen verder te doen in de federale regering, dan kunnen ze er nu al van op aan dat de electorale afstraffing op 7 juni 2009 grote dimensies zal aannemen. Een kopie van het Vlaams Belang programma overnemen, zoals dat op 10 juni 2007 is gebeurd, zal geen tweede uitgave kennen. Als men dan toch een Vlaams Belang programma wil, kan men beter voor het origineel kiezen. Met of zonder de media boycot .
Als er ergens een overeenkomst is tussen de internationale financiële crisis en de Belgische politieke crisis, dan is het dat elk nieuw bericht een uur later weeral oud nieuws is. Dat is ook de reden, waarom ik even wachtte met enige commentaar, maar men kan niet blijven wachten. Hierbij dan enkele vaststellingen: - In het federale parlement heeft de regering Leterme-bis geen meerderheid meer aan Vlaamse kant. Dat wil zeggen dat in dit land, waar de Vlamingen 60% van de bevolking uitmaken, ze een minderheid zijn geworden in het parlement, nadat ze eerder al tot minderheid gebombardeerd waren in de regering Leterme zelf. - Paars is er na vijftien maanden in geslaagd het enige programmapunt dat ze had, te verwezenlijken, nl het Vlaamse kartel uiteen spelen. Men zegt wel eens dat CD&V nog steeds de oude CVP is. Welnu, dat geldt ook voor de al dan niet Open-VLD. Zij is nog steeds de PVV (Pest Voor Vlaanderen). - Vlaanderen is voor de zoveelste keer weer eens hopeloos verdeeld. De grootste vijand zijn we zelf. Voor de zich bedrogen gevoelde Vlaamse kiezers blijft er één troost: de volgende verkiezingen. Als straks zal blijken, dat Vlaanderen voor de zoveelste keer bij de bok is gezet, dan moet ge toch een uilskuiken zijn om nog te stemmen voor de partijen die dat zullen hebben klaargespeeld. - Of B-H/V nu al dan niet onderhandeld moet worden, staat nog steeds niet vast. Wie gelooft die mensen nog? - Vergeten we tenslotte niet dat het niet alleen N-VA is, die niet akkoord gaat met wat er nu gebeurt. Dat geldt ook voor de Vlaamse Volksbeweging, de Vlaamse werkgevers en de jongerenafdelingen van zowel CD&V als Open-VLD, die allemaal gesteld hebben dat de Vlaamse partijen uit de federale regering zouden moeten stappen. Voor de rest wordt het verder afwachten wat er misschien nog allemaal gaat gebeuren en eventueel veranderen, maar er is weinig reden tot feestvieren.
