Zoals gezegd, kom ik nog even terug op de figuur van Bruno De Winter, de stichter en eerste hoofdredacteur van 't Pallieterke, het Antwerpse spotblaadje dat vorige week 60 jaar is geworden. Bruno De Winter werkte sinds 1931 als journalist bij het Handelsblad, waarin hij o.m. een "kronijkje" had, zoals hij dat zelf verwoordde, dat hij "'t Pallieterke" noemde. Daarin verkondigde hij vrank en vrij zijn mening over alles en nog wat. Het werd zo populair dat hij in 1945 besloot het Handelsblad te verlaten en van zijn kronijkje een weekblad te maken met dezelfde naam. Tien jaar later, op nauwelijks 45 jarige leeftijd stierf hij echter aan aan hartaanval. Zijn toen enige medewerker, Jan Nuyts, zette zijn levenswerk verder en onder de leiding van Leo Custers loopt het nog steeds als een trein. Enkele van De Winters uitspraken: - Zijn allereerste hoofdartikel begon als volgt: " België is een vrij land. En in dat vrije land is ook de pers vrij. Dat wil zeggen dat de eerste de beste hond met een hoed op een gazet mag uitgeven. Waarom zou ik het dan niet doen?". - Over het communautaire: " Wij zijn Vlamingen door het werk van God, Belgen door dit der diplomaten. Met een beetje goede wil kunnen wij het één en het ander blijven. Maar komt het tot kiezen, dan stel ik meer vertrouwen in het werk van God dan in dit der diplomaten". - Over het Vlaams-Waalse huwelijk: "Bovendien vergeet ik nooit dat België een fabrikaat is van grote mogendheden uit onze buurt. Ze hebben, deze democraten van toen, niet gevraagd of Vlaanderen wel met Wallonië wilde trouwen". - Over de kritiek vanwege sommige politiekers: " Een vuil tong? Misschien wel. Maar dan toch in géén geval door te veel Duitse, Russische, Amerikaanse of Engelse zolen te likken". - Over "onze" democratie: " Bij ons wordt er wel erg veel over democratie, rechten van de mens en vrijheid van mening gesproken, maar van dat spreken zijn we dan zó moe dat het doén teveel gevraagd is". - Over de vakbonden: "In de tijd toen de patroons de sterksten waren, maakten ze misbruik van het verfoeilijk "recht van de sterkste". Nu zijn de syndikaten de sterksten en men moet mij niet proberen wijs te maken dat zij op hun beurt geen geen gebruik maken van dat "recht van de sterkste". - Ons lot: "Wij Vlamingen hebben de dag van vandaag in niks iets te zeggen, maar met alles wat te maken". Zoals men zien kan, uitspraken van tussen 1945 en 1955, waarvan nog heel wat actueel is gebleven. Tot slot wil ik nog zijn bekende uitspraak over Koning Leopold III vermelden: " Het is een feit dat, toen op 28 mei 1940 Leopold II zich met zijn leger overgaf, IEDEREEN het met hem eens was. Ik bedoel iedere Belg die toen op minder dan 50 km van het gevaar verbleef. Dat er later duizenden hun woord van toen opgevreten hebben, bewijst slechts dat de politiek veel lafaards en Tartarins in ons land heeft gekweekt" "L'histoire se répète", zeggen de Fransen.
Na de geschiedenis van de 11.3 miljard euro (het zou ook meer kunnen zijn), die Wallonië elk jaar van Vlaanderen krijgt, waardoor die laatste regio zo stilaan compleet blut is geraakt terwijl Wallonië even arm blijft, zou men denken reeds alles gehoord te hebben. Dit is niet zo. Er blijkt nog meer te zijn: Sinds 1994 heeft alleen al de provincie Henegouwen ongeveer 2,5 miljard euro Europese steun ontvangen (± 100 miljard oude Belgische frankskens!) en dit buiten de Vlaamse solidariteitsbijdrage om. Evenmin als met de Vlaamse steun is met dit geld zo goed als niets serieus gebeurd, t.t.z. geïnvesteerd. De bekendste verwezenlijkingen die met het Europese geld tot stand zijn gekomen zijn o.a. een opwaardering van de markt van Ath (thuisbasis van "Dieu" Spitaels die ook al een nieuwe legerkazerne kreeg, daar waar de Vlaamse" bases moeten sluiten), een vernieuwing van de stadskern van Binche (Carnaval, weet ge wel, héél belangrijk!) en een wetenschapspark in Frameries, de PASS (Parc d'Aventure scientifique) dat (hopelijk) voorlopig verlieslatend is... Nóg straffer: met die Europese subsidies werden ook enkele call centers gefinancierd. Daar men ter plaatse echter geen Waalse jongeren vindt die over de grens spreken, moeten de werknemers in die centers in ... Vlaanderen gerecruteerd worden! Het Europese geld werd, evenmin als het Vlaamse, geïnvesteerd, maar uitgegeven onder de verschillende Henegouwse intercommunales, met in de jaren negentig o.a. beheerders zoals Elio di Rupo en Rudy Demotte. Men kan het draaien of keren, maar steeds komt men bij onze zuiderburen op het einde van de rit weer bij de Parti socialiste terecht. Oh, ja, er is nóg iets: het Waalse gewest heeft wél iets geïnvesteerd: 55 miljoen euro in de infrastructuur van de Waalse voetbalclubs! Op die manier kunnen die clubs het geld, dat ze daarmee uitsparen, spenderen aan (meestal) dure buitenlandse profvoetballers zodat het bijna een wonder geheten mag dat de ploeg uit Bergen (waar Di Pippo toevallig burgemeester is) dit jaar toch zal degraderen (het was 10 jaar geleden dat er nog een Waalse club uit de eerste afdeling zakte). Die Europese subsidie liep van 1994 tot 2004. Men vermoedt nu dat er op dit ogenblik weer hard gelobbied wordt om opnieuw aan Europese centen te geraken, ditmaal voor de periode van 2007 tot 2013. Misschien dit keer voor de eerste restauratiewerken aan het hellend vlak van Ronquières of het sas van Strépy?
De ratten verlaten het zinkend schip. Zowel Stevaert als Vande Lanotte kiezen eieren voor hun geld en een vaste(re) job, nu ze weten dat Paars 2 een ramp dreigt te worden. Als de huidige staatsstructuur blijft bestaan, is Steve Stunt zeker van een dikbetaalde baan tot aan zijn pensioen. Vergeten we echter niet dat Verhofstadt in een vroeger leven de provincies ooit al eens heeft willen afschaffen. Als hij (of iemand anders) daar later op terugkomt (we hebben die provincies nl voor niks meer nodig) dan zou de vroegere cafébaas misschien toch nog eens naar wat anders moeten uitzien. Stevaert werd (en wordt) opgehemeld als de man die de SP.a terug op de kaart heeft gezet. Dat was ook zo na de federale verkiezingen van 2003, toen hij een groot deel van de Agalev kiezers aan zijn kant kreeg. Volgens de krant "De Morgen (denk links, leef rechts), was Stevaert opeens "God". Het zou daarna met de Limburgse God echter bergaf gaan: - Agalev vocht terug, werd "Groen!" en slaagde erin een deel van zijn achterban terug te winnen bij de regionale verkiezingen van 2004. - Bij diezelfde verkiezingen gingen de socialisten weer achteruit, niet alleen o.w.v. de betere resultaten van de groenen, maar vooral omdat ze, samen met alle Waalse partijen (tégen alle Vlaamse partijen) vóór de vreemdelingenstemwet hadden gestemd. - Bij het debacle van Brussel-Halle-Vilvoorde leed "God" trouwens ernstig gezichtsverlies, toen hij samen met de blauwe stroman Somers vóór de cameras zijn handtekening zette onder de belofte die kieskring te zullen splitsen. "Gods" handtekening bleek niet veel meer waard te zijn. - Ondertussen leek Steve Stunt, vroeger goed voor een nieuw idee om de zoveel dagen, ineens zijn inventiviteit verloren te hebben. Zijn "alles gratis" politiek deed het niet meer, tenzij misschien in delen van Limburg. De meeste verstandige mensen waren er nl achter gekomen dat er steeds iemand dat "gratis" moest betalen en dat het meestal de belastingbetalers waren. Maar, zoals gezegd, Stevaert heeft nu een vaste job tot aan zijn pensioen. Het is wel gemakkelijk als ge daar zelf over kunt beslissen, niet? Doet me denken aan (toevallige?) partijgenoot Luc Van Den Bossche die zichzelf ook benoemde tot directeur van Biac. --- De nieuwe voorzitter van de Vlaamse socialisten wordt Johan Vande Lanotte, die daarmee ook op rozen zit. Hij zal nl die functie kunnen combineren met die van volksvertegenwoordiger en is daarenboven nog universiteitsprofessor. Ook Vande Lanotte ziet het bij Verhofstadt niet meer zitten, als zal hij dat zo wel niet toegeven. Als minister van begroting heeft hij al enkele jaren na elkaar een aantal spectaculaire kunstgrepen moeten uitvoeren om een begroting in evenwicht te kunnen presenteren. Denk maar aan het overhevelen van het Belgacom pensioenfonds, dat tegelijk moest dienen voor het dempen van het gat in de begroting én het zilverfonds én het naar beneden brengen van de staatsschuld (iets wat niet kàn, maar we leven in België). Nu Verhofstadt op zoek moet naar een extra één miljard euro, omdat de OESO België verteld heeft dat er dit jaar slechts een groei zal zijn van 1,3%, mag Vande Lanotte die onmogelijk taak uitvoeren. Misschien vindt hij er ook dit keer wel iets op, maar erg veel zal het hem niet meer kunnen schelen. Eens de laatste begrotingscontrole van einde juni voorbij, is er immers de vakantie en daarna stapt hij op. --- En dan nog dit: De SP.a zal nu geleid worden door de acteurs uit de soap "Zonen & Dochters": het trio Freia Van Den Bossche, Bruno Tobback en Peter Vanvelthoven, "versterkt" met Frank Vandenbroucke, de man die uit de federale regering werd verbannen omdat hij zowaar enige Vlaamsgezindheid begon te vertonen. Toch maar goed dat het allemaal echte democraten zijn!
Met "L'Enfant" hebben de gebroeders Dardenne hun tweede gouden palm in Cannes behaald. Voorwaar een hele prestatie voor deze twee mensen, die heel professioneel bezig zijn. Toch dient e.e.a. ook hier gerelativeerd te worden. Zoals hier en daar reeds vermeld, maken de broers Dardenne échte films over échte problemen. Dat klopt volkomen. Die échte problemen moeten zij trouwens niet ver gaan zoeken, die vinden zij buiten aan hun voordeur. De broers wonen nl in de buurt van Seraing, een troosteloze streek met een werkloosheidsgraad van ergens rond de 20%. Die werkloosheid is daar zo structureel dat niet alleen hele families, maar zelfs hele generaties er sinds vele jaren geen werk meer hebben. Soms maakt men het mee dat zowel ouders, kinderen als kleinkinderen er werkloos zijn. Wie er werk heeft, "is" dan meestal nog aan de Staat of bij de alomtegenwoordige Parti Socialiste die er haar cliënteel verzorgt. De streek wordt er gekenmerkt door enkele oude steengroeven wier stofferig poeder overal aanwezig is, zwarte huizen, verlaten fabrieken. Einde van de jaren negentig, toen men overal volk tekort kwam, konden de inwoners van deze streek gemakkelijk werk vinden in de buurt van Maastricht, 10/15 km verderop, maar niemand wou daar naartoe. Stel je voor, daar sprak men geen Frans. Een typische Waalse benadering, want in West Vlaanderen werken wel zo'n paar tienduizend Noord Fransen, die hun best doen twee woordjes Westvlaams te spreken (In de regio Rijsel wordt er trouwens steeds meer Nederlands geleerd, zelfs op school!). Eenzelfde situatie maakt men ook mee rond Brussel, waar ook een werkloosheidsgraad is van boven de 20% en waar men zelfs geen werk ter plaatse aanneemt omdat men de taal van de meerderheid van de bevolking niet wil spreken... Voor de rest maakt de parti socialiste er zich helemaal niet druk om, of er daar werk is of niet. Zolang de Belgische Staat (lees: de Vlamingen) blijft zorgen dat er vervangingsinkomens zijn, blijft men nog liever werkloos. Het is ook daarom dat dezelfde partij (en haar zusterpartij bij ons) zo voor de immigranten is: die zorgen voor een nieuwe stroom van proletariërs, nieuwe klanten die zij aan zich kunnen binden. Om terug te komen op de broers Dardenne, nogmaals: knap werk. Zij doén tenminste iets. Maar, zoals gezegd, het wordt hun wel gemakkelijk gemaakt. Een Vlaams cineast zou dergelijke droevige verhalen niet verfilmd krijgen, tenzij hij over een zeer ruime fantasie zou beschikken. Die fantasie hebben de Dardennes niet nodig: zij zien de miserie het elke dag vóór hun ogen plaatsvinden...
Enkele weken geleden schonk een draagmoeder, ergens in de Verenigde Staten, het leven aan een vijfling. Voor haar "job" had ze de wensouders, een koppel dat geen kinderen kon krijgen, vijfduizend dollar gevraagd. Toen men echter tot de vaststelling kwam dat alles vrij goed verlopen was en alle vijf de kindjes in leven waren, besloot de draagmoeder geen geld te aanvaarden, daar ze er van uitging dat de wensouders met een vijfling al onkosten genoeg zou hebben. Van een menselijke daad gesproken, zeker als we die vergelijken met wat in ons eigen Vlaanderen is gebeurd, waar een draagmoeder uit St. Lievens Houtum (nota bene: hetzelfde dorp waar die moord en zelfmoord onder advokaten plaatsvond!) er niet beter op vond dan de wensouders voor de gek te houden. Eerst vertelde zij hen dat het kind dood was (ze had toen al wel 3000 euro gekregen), daarna bleek dat niet zo te zijn, maar wou ze het kind niet afstaan en nu blijkt dat ze het gewoon "verkocht" heeft via het Internet. Van een gewetenloos mens gesproken! Nu is het wel zo dat onze wetgeving (weer) eens in gebreke is gebleven, maar dat neemt niet weg dat het hier om mensonterende zaken gaan. Men is dit land niet half streng genoeg voor misdaden tegen kinderen. In de verdorven maatschappij waarin we terecht zijn gekomen zijn kinderen nog bijna het enige waaruit de onschuld spreekt. Zich daaraan vergrijpen kan niet erg genoeg gestraft worden. Om te beginnen zou men voor misdaden tegen kinderen de Wet Lejeune buiten werking moeten stellen. Die laat criminelen terug vrij na het uitzitten van één derde van hun straf "als ze zich in de gevangenis goed gedragen". Welnu, pedofielen en aanverwanten gedragen zich altijd goed in de gevangenis, want daar krijgen zij niet de kans hun lusten uit te werken. Ik lach ermee als men spreekt van zware straffen en dan hoor dat dergelijke mensen een paar jaar gevangenis hebben gekregen. Wie bv drie jaar krijgt, is na één jaar vrij, dikwijls zelfs meteen omdat het sujet meestal reeds in voorhechtenis heeft gezeten. Een lachertje! Als men zaakjes met "babes" doet, noemt men dat mensenhandel. Als het gaat om "babies" kan het zo goed als niet bestraft worden. Het is hoog tijd dat men daar iets aan gaat doen en zich wat minder gaat bezig houden met flitspalen en rookverbod...
Toen Gerard Schröder voor de eerste keer verkozen werd tot Bundeskanzler in Duitsland, verscheen er in Time Europa een artikel over hem met als titel "A man with a plan". Wat speciaal was aan dat artikel (ik had het moeten bijhouden) was, dat, als men het gelezen had, men tot de conclusie kwam dat de man helemaal geen plan had! Na enkele jaren werd dat allemaal duidelijk, ook voor de meeste Duitsers. Een vreselijke watersnood, twee jaar geleden, zorgde er echter voor dat Schröder een goede crisismanager bleek waardoor zijn imago flink werd opgepoetst en hij nog nipt kon herkozen worden. Toch had Schröder zich zelf niet herkiesbaar mogen stellen. Hij had de Duitsers immers beloofd, dat hij dat niet meer mee zou doen als er in Duitsland méér dan 4 miljoen werklozen zouden zijn. Zoals bij echte politiekers wel eens meer gebeurt (denk maar aan B-H-V), slikte hij echter zijn belofte in en kon hij dus toch aan een tweede ambtstermijn beginnen. Vandaag, na de zoveelste zware verkiezingsnederlaag in een deelstaat (Rijnland-Westfalen, zeg maar: het Ruhrgebied) en met meer dan vijf miljoen werklozen, heeft Schröder begrepen dat hij zich beter niet langer aan de macht vastklampt. De man heeft dan toch ergens nog een greintje eergevoel. Dat greintje eergevoel moet men bij zijn Belgische tegenhanger niet gaan zoeken. Ook wij staan ervan te kijken dat er in het grote Duitsland, de vroegere locomotief van Europa, nu meer dan vijf miljoen werklozen zijn. Bij nader toekijken, is dat slechts iets meer dan 7% van de bevolking. Bij ons zijn er ook reeds meer dan één miljoen werklozen.Wij zijn echter slechts met tien miljoen (de Duitsers met tachtig miljoen), wat betekent dat bij ons méér dan TIEN procent werkloos is. Dit is bij ons echter geen reden om er zich druk over te maken. Men belooft dan 200.000 extra werkplaatsen en de bevolking is weeral gerustgesteld. Of niet?
