"De wereld is een schouwtoneel. Elk speelt zijn rol en krijgt zijn deel". Zo was het, meen ik, dat Vondel het destijds formuleerde. Er sinds sindsdien niet veel veranderd. De geschiedenis herhaalt zich. Toch is het een beetje beangstigend zoals de situatie nu aan het escaleren is: - De dollar blijft maar zakken t.o.v. de euro. Dat maakt niet alleen dat Amerikaanse producten hier steeds maar goedkoper worden, maar ook alles wat van de (meestal Aziatische) landen komt en aan die dollar verankerd is. Denk in de eerste plaats maar aan China, dat men zijn overschot aan dollars haast geen blijf meer weet. - De olieprijzen blijven maar stijgen. Dat heeft ook de maken met die dalende dollar natuurlijk, maar ook met een groot deel speculatie. Ahmadinejad, Chavèz of een andere van die dolgedraaide dictatortjes moeten maar eens een hard woord laten vallen en de olieprijs stijgt meteen. Dat geldt voor wat men in Turkije zegt i.v.m. Irak. Als men bedenkt, dat de olievoorraden in Iraaks Koerdistan slechts één tiende bedragen van deze van heel Irak, dan weet men dat dit alles buiten proportie is. - Het Palestijnse probleem dat niet opgelost geraakt, is zelfs een fait divers geworden. Tegenwoordig blazen "vrome" moslims zich op van Marokko tot Pakistan, allemaal ter ere van Allah en met de belofte op 77 maagden in het hiernamaals... - De weggestemde Europese Grondwet is er terug, zij het in een andere vorm, met de nodige punten en komma's. Buiten Ierland is er geen enkel land dat het nog nodig vindt daarover een referendum te organiseren. Dat noemt men tegenwoordig Europese democratie. Op 13 december gaan de 27 regeringsleiders de nieuwe oude grondwet bekrachtigen in Brussel. Tussendoor zullen ze even over en weer vliegen naar Lissabon, waar ze het protocol gaan ondertekenen. Alles op kosten van de belastingbetaler. --- Beangstigend bij dit alles is, dat de wereld zich van dit alles weinig of niets nog aantrekt: - In Afrika gaan de kleine en grotere oorlogen gewoon verder . Hier en daar wordt daartegen wel geprotesteerd en daar we tegen 11.11.11 gaan, worden we weer een geweten geschopt om tegen die tijd niet te vergeten te storten. - De overname van de ene maatschappij door de andere, vaak voor vele miljarden euro's, loopt als nooit te voren (denk maar aan ABN-Amro: 77 miljard in cash!). - Ons land zit nu al met een gat van 3,6 miljard euro (bruto binnenland product - bbp) in zijn begroting van 2007. Wie maalt daarover: misschien lost men dat wel op met een lepeltje suiker? En zo zouden we nog even kunnen doorgaan. De vraag is alleen, waar de breuklijn zal liggen, welke druppel de emmer zal doen overlopen? Brood en spelen, zoals het er nu aan toegaat, is iets dat ook het Romeinse Rijk ten onder bracht. Zal ook hier de geschiedenis zich herhalen?
Er kan de laatste tijd geen enkele actie plaats vinden om België te redden zonder dat de naam van Wilfried Martens opduikt. Hij is erbij, op elk debat, forum of demonstratie. Ik begon me trouwens af te vragen, waar de man al die tijd daarvoor vond. Nu blijkt het dat hij van zijn (tweede) vrouw gescheiden is, vandaar de ruimte van tijd die hij tegenwoordig heeft. Martens' eerste vrouw zou schizofreen geworden zijn. Zijn tweede hopelijk niet. Anders zou men nog kunnen gaan denken dat trouwen met Martens kan leiden tot schizofrenie (dan zou Miet Smet geluk hebben gehad, zeg!). Pijnlijk is ook, dat Martens' tweede vrouw met drie jonge kinderen achter blijft. Nu hoor ik er al zeggen: dat is privé-leven, daarmee moet men zich niet bezig houden. Denk maar aan Sarkozy in Frankrijk: vijf kinderen uit drie huwelijken. Wel, dat klopt bij Martens niet helemaal. Wilfried Martens is, voor zover ik weet, nog steeds voorzitter van de Europese Volkspartij (EVP), het overkoepelende orgaan bij de Europese Unie van zo goed als alle Christelijke partijen. Dat zou tegelijkertijd ook een voorbeeldfunctie moeten zijn. Ik kan best begrijpen, dat iemands huwelijk kan stuk lopen (denk maar aan dat van Merkel), maar in een dergelijke functie zou dat geen tweede keer mogen gebeuren, tenzij men daar de consequenties van draagt. Zo zit Martens echter niet in elkaar. In zijn jeugd was hij zelfs ooit Vlaamsnationaal studentenleider (denk maar aan zijn berucht geworden "Geef ons wapens!"). Daarna heeft hij een bocht gemaakt waarbij hij zelfs Hugo Schiltz achter zich heeft gelaten. Voor de bon belges, die nu achter Martens staan omdat hij de spreekbuis van B-plus en de BUB geworden is: maak u niet teveel illusies. Wilfried Martens was ook de man onder wiens regeringsperiode de Belgische staatsschuld van 1.000 naar 8.000 miljard Belgische franken is opgelopen, een "prestatie" waarvan het land nog steeds niet bekomen is en die er mede voor zorgt dat het hier niet meer goed komt. --- Martens is niet de enige superbelg die zich momenteel in de kijker plaatst. In Luik is er een zekere Marie-Claire Houard, ambtenaar, die - via het Internet - bijna 100.000 handtekeningen bijeen heeft gekregen voor de eenheid van België. Dat betekent, dat er nog een kleine tien miljoen niét getekend hebben of, om het democratisch te houden: dat men er nog een kleine vijf miljoen nodig heeft om de meerderheid te halen. Of moet het een tweederde meerderheid zijn?
Als er een nieuwe, federale, oranjeblauwe regering zou komen (hier gaan we weer!), dan zullen de daaraan deelnemende partijen 81 zetels hebben op 150. Dat is een overschot van 6, niet veel, maar genoeg. Mocht bv het FDF dwars gaan liggen bij e.o.a. stemming, dan slinkt dat overschot tot 4, wat nog steeds te doen is. Groter zal het probleem worden, mocht de N-VA ooit tegenstemmen. Dan blijft er maar één zetel op overschot en zal de toekomstige meerderheid verplicht zijn alle hens aan dek te roepen, want met één afwezige zit de N-VA dan op de wip. De kans dat de N-VA op de wip komt te zitten wordt trouwens met de dag groter, als men weet dat voor lui zoals Herman Van Rompuy, Jo Vandeurzen en Hendrik Bogaert telkens een N-VA-er als opvolger in de coulissen zit. Mocht een van bovenvermelde heren bv een ministerportefeuille opnemen (voor Vandeurzen is dat bijna zeker), dan heeft de N-VA zes zetels en zit ze inderdaad op de wip. Ondertussen ziet het er naar uit dat Herman Van Rompuy toch kamervoorzitter zal blijven en hij dus niet vervangen zal hoeven te worden. De man ziet voor zich een grote taak als beschermheer van België weggelegd. Dat blijkt althans uit de nota's van zijn recent verkennersverleden, die regelrecht uit de pen van een belgicistische CVP-er lijken te zijn gekomen. Dit althans, als het allemaal klopt wat in de spooknota van madame Milfoisnon stond. Die nota was nl gebaseerd op haar gesprekken met de oudste Van Rompuy. Bartje De Wever heeft zich daarover al behoorlijk boos gemaakt, ten eerste omdat hij bij de verkennersgesprekken niet aanwezig mocht zijn, ten tweede omdat Van Rompuy's "non-paper", zoals men het onding noemt, in het Frans was opgesteld en ten derde omdat er wel degelijk sprake zou zijn van toegevingen i.v.m. B-H/V. Bart De Wever en met hem de N-VA, hebben wel degelijk redenen om zich ongerust te maken en te dreigen van hun "wip"-positie gebruik te zullen maken als het (voor hen, maar ook voor Vlaanderen) de verkeerde kant uit zou gaan. We zijn er dus nog niet, verre van zelfs. Het echte (splitsings)werk moet nog beginnen!
"Als de oranjeblauwe regering er ooit komt", is een zin waarmee ge tegenwoordig elk artikel over de Belgische politiek kunt beginnen. Ondanks enkele voorakkoorden, is het nog steeds koffiedik kijken of Leterme I de eindmeet haalt. Bij elke discussie slaagt madame Milfoisnon erin dwars te gaan liggen en uiteindelijk een deel van de koek naar zich toe te trekken. Als dat echter straks ook zal gebeuren bij de communautaire besprekingen, dan mag Leterme het wel vergeten, tenzij hij wil riskeren over achttien maanden, in 2009, met zijn partij van tafel te worden geveegd. Nog zo iets dat dagelijks te horen is bij elk nieuw probleem dat in de media besproken wordt: "Dat is iets voor de nieuwe regering". Zo te zien, zal die nieuwe regering nogal wat te doen hebben, niet in het minst met het herwerken van de wetten die tijdens Paars in elkaar werden gesmeten. Waar de eventuele nieuwe regering (ik geloof het nog altijd niet) wel zeker van kan zijn, is van het gat in de begroting. Na zeven jaar zogezegd een sluitende begroting te hebben gehad (de laatste jaren alleen mits eenmalige acties die schadelijk waren voor het land), is de regering Verhofstadt II erin geslaagd een gat achter te laten van zo'n 2,5 miljard euro (± 100 miljard oude Befkens!). Paars zal geen 0,2% overhouden, zoals in maart werd vooropgesteld (met de verkiezingen in aantocht, weet ge wel), maar 0,5% in het rood gaan. "Na ons de zondvloed", was de slogan en oranjeblauw mag dat nu zien op te lossen. Van die 2,5 miljard euro zijn er meer dan 200 miljoen op rekening van het ministerie van landsverdediging (ge weet wel: van die minister die er prat op ging nooit extra geld gevraagd te hebben!) én een klein miljard op rekening van de notionele intrestaftrek, hét paradepaardje van het excentrieke duo Verhofstadt/Reynders, iets enig in de wereld. De voorzitter van het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO) mag dan al komen zeggen, dat België daardoor meer nieuwe investeringen heeft aangetrokken dan China, die investeringen betroffen niet het scheppen van nieuwe werkplaatsen. Enkele voorbeelden: - Bayer gaat fors investeren, maar dankt meer dan 300 man af. - De diamantsector gaat investeren in Antwerpen, maar niet in de verwerkende nijverheid, wat ook weer minder jobs zal betekenen. - Electrabel heeft, dank zijn de notionele intrestaftrek, 30 miljard (!) extra kunnen besparen (door minder belasting te moeten betalen), zonder dat dit geleid heeft tot extra werk. Grote bedrijven hebben doorgaans creatieve boekhouders en die hebben de wet op de notionele intrestaftrek op hun manier geïnterpreteerd. Net zoals de meeste andere Verhofstadt wetten, hangt ook deze met haken en ogen aan elkaar. Kortom, de nieuwe regering, "áls die er ooit komt", zal weten waarmee te beginnen: met de broeksriem aan te halen!
De Europese Migration Policy Group heeft, samen met de British Council, een studie gemaakt over de integratie van immigranten in de E.U., Noorwegen, Zwitserland en Canada. Daarin wordt o.m. verteld, dat België bij de koplopers zit i.v.m. het verstrekken van de nationaliteit aan de inwijkelingen, maar aan de staart bengelt m.b.t. het zorgen voor werkgelegenheid voor die categorie van mensen. De studie én de politiek correcte media verbazen zich daarover, terwijl het de logica zelf is. Als men vreemden de nationaliteit verleent zonder tegenprestaties, in de eerste plaats het leren van de plaatselijke taal, dan is het toch logisch dat die immigranten zich niet inburgeren en op die manier ook niet aan een fatsoenlijk werk geraken. Zo simpel is dat. Áls de oranjeblauwe regering er komt en áls die de plannen uitvoert die voorlopig in de regeringsbesprekingen zijn overeengekomen, dan zal e.e.a. in onze wetgeving veranderen en zal men o.m. Nederlands, Frans of Duits moeten kennen om aan de nationaliteit te geraken. De vraag is alleen of iemand die bv Frans kent, dan zomaar de nationaliteit krijgt als hij zich in Vlaanderen gaat vestigen, want - voor zover ik het gelezen heb - staat dat in de ontwerpteksten niet vermeld. Als we niet opletten, zal dit weer zorgen voor een verdere sluipende verfransing van de Rand. Interessant is ook te lezen, dat - in tegenstelling tot Vlaanderen - Brussel en Wallonië geen enkele steun (noch financieel nog andere) geven aan migrantenorganisaties. M.a.w. de francofonen hebben wel de mond vol over solidariteit en begrip voor immigranten, maar geven er zelf geen cent aan uit. Zij vinden het niet meer dan logisch dat wie bij hen komt wonen zich automatisch aanpast, of dat nu Vlamingen of andere vreemden zijn. Als zijzelf zich bij ons vestigen, dan geldt ineens het territorialiteitsprincipe niet meer. Van een perverse logica gesproken.
Toen loodgieter Dehaene destijds zijn regering vormde waarmee hij de (voorlopig) laatste staatshervorming zou doorvoeren, had hij een overeenkomst gemaakt, waarbij het uitgesloten werd dat er in die legislatuur iets zou beslist worden met een andere meerderheid dan deze van de regering, m.a.w. met een wisselmeerderheid. Dehaene had, als kabinetschef van Wilfried Martens, de hele heisa rond de abortuswet meegemaakt, waardoor niet alleen de CVP buiten spel werd gezet, maar ook koning Boudewijn enkele dagen "afstand" deed van zijn troon (Bij zijn dood werd door sommigen gesteld dat Boudewijn een heilig man was. Welnu, hij had dat kunnen worden als hij toen definitief afstand had gedaan, niet voor twee dagen). Ook Verhofstadt maakte mee dat zijn partij gerold werd door een wisselmeerderheid (van alle Waalse partijen plus SP.a en Groenen), toen die het stemrecht voor vreemdelingen goedkeurde. Met deze twee voorbeelden voor ogen, stelde Étienne Schouppe, ex-NMBS-baas, huidig secretaris en misschien toekomstig voorzitter van de CD&V, om ook bij de volgende regering een soort stop op een eventuele wisselmeerderheid in te stellen. men weet maar nooit wat er nog uit de bus kan komen i.v.m. de wetten op euthanasie en de holebi affaires. Welnu, Schouppe is stante pede teruggefloten door Leterme himself, die stelt dat er niets zal veranderen aan de zgn "ethische" wetten van Paarsgroen, iets waartegen hij wél gekant was toen zijn partij de oppositie aanvoerde. Dat houdt in, dat Leterme I, als die er al komt, niet alleen de hele tijd in de achteruitkijkspiegel zal moeten kijken naar het gekonkelfoes van het CDH, maar tevens de deur openlaat voor eventuele wisselmeerderheden, die de "C" van de eigen partij steeds meer in vraag zullen stellen. Deze week zullen we trouwens waarschijnlijk ook al enig idee krijgen hoeveel de "V" van dezelfde partij nog waard zal zijn. Misschien kunnen ze die partij ook maar CDH gaan noemen: "Centrum voor Democratische Humanisten" en komen de ex-katholieken op die manier weer op één lijn te zitten... --- Van hypocrisie gesproken: het partijtje Spirit of wat er van overblijft, heeft steeds in de bres gestaan voor de allochtone inwijkelingen en zelfs de "sans papiers". Na de verkiezing van Bettina Geysen als voorzitster, moest er ook een ondervoorzitter gekozen worden. Daarbij was de keuze tussen Nelly Maes (rooie Nel voor de Belangers), Fauzaya Talhaoui, Fouad Aidar en Ali Salmi. Vlaamser kan moeilijk. Rooie Nel haalde het met 70% van de stemmen. Eigen volk eerst!
In de Zeve(re)nde Dag, dezelfde uitzending waarin vorige week verteld werd dat zijn partij "plat op de buik" zou moeten, is De Wever tekst en uitleg komen verschaffen. Misschien is Weverke weer wat te impulsief geweest, want daarna is hij e.e.a. gaan relativeren, maar was het ongeluk weer geschiedt. Zoals gewoonlijk als men de waarheid vertelt, komt dat bij sommigen hard aan, in dit geval bij de Vlamingen in het algemeen en bij de N-VA in het bijzonder. Volgens De Wever zal het Vlaamse kartel verplicht worden de francofonen "een lepeltje suiker" te geven om de bittere pil van de splitsing B-H/V door te kunnen slikken. Dat betekent dus e.o.a. toegeving, wat in strijd is tot wat hij vroeger steeds beweerd heeft. Hij gaf ook toe dat de woensdagmiddag vergaderingen in de kamercommissie inderdaad worden afgeremd en alleen niet worden afgeblazen omdat ze al bij al een stok achter de deur kunnen zijn om de francofonen te verplichten verder mee te marcheren. Over de staatshervorming zei de brave man, dat die niet meteen kon plaatsvinden, omdat men inderdaad zonder de PS niet aan een tweederde meerderheid geraakt. Dit laatste is feitelijk de logica zelf. Het kleinste kind wist vanaf het allereerste begin van de regeringsonderhandelingen dat men alle wijzigingen die een tweederde meerderheid vragen, alleen kan doorvoeren als men die meerderheid heeft. Nu wordt er geschermd met de regionale verkiezingen van 2009, maar feitelijk verandert dat niets aan de zaak. Zelfs al zou de PS in die verkiezingen verder achteruitgaan, wat eerst nog te bezien is, dan zal men ook in 2009 geen tweederde meerderheid hebben. Een ander probleem zal zijn, dat die regionale verkiezingen helemaal in het teken van de staatshervorming zullen staan, een federaal thema dus. Dat gaat de tegenstelling Vlaanderen-Wallonië nog vergroten, iets wat gefundenes Fressen is voor de separatisten onder ons. En dat is nog niet alles: áls Leterme erin zal slagen een regering met een oranjeblauwe coalitie op poten te zetten, dan zal hij, ook na de vorming van de regering, de hele tijd met een oppositie in eigen rangen te maken hebben. Of denkt hij dat het CDH daarna zal inbinden, nee toch? Als de regering Leterme I er komt, zal het een Leterme light worden, een regering die zal moeten rijden met de handrem op en die misschien, met veel vallen en opstaan, tot 2009 overeind zal blijven. Wat er daarna zal gebeuren, is nog koffiedik kijken. Leterme kan alleen een regering mét staatshervorming krijgen, als de PS daaraan mag meedoen (en dan liefst zonder CDH en misschien zonder SP.a). Vóór het zover is, moet deze week nog een akkoord worden gevonden voor de hervorming van Justitie én B-H/V. Het wordt weer nachtbrakerij!
