Het zit er al langer aan te komen dat er
iets te gebeuren staat i.v.m. de spaarboekjes. Dat schreef ik reeds in mijn
blog van 18 maart jl (Het (spaar)geld pakken waar het zit). Dat had toen wel
in de eerste plaats met Cyprus te maken, maar het is duidelijk dat een
armlastige regering, met een staatsschuld van zon 100% van het bbp, wát graag
aan die 250 miljard euro (= 2/3 van die staatsschuld) zou zitten die nu op de
Belgische spaarboekjes staat. Het voorstel van minister zonder financiën Geens
om daar iets aan te doen, is dan ook geen verrassing. Hij zegt trouwens
terecht, dat het idee niet eens van hem komt, maar een tijdje geleden al
gelanceerd werd door de Belgische Nationale Bank (NBB).
Open VLD en SP.a zijn al meteen in de
tegenaanval gegaan en willen van de aantasting van de spaarboekjes niet weten.
Mag ik arendsoog Rutten er echter op wijzen, dat de voorzitter van de NBB,
Luc Coene, een blauwselblauwe is, die kabinetschef was bij Verhofstadt en
daarvoor zelfs beloond werd met de titel van Minister van Staat, iets wat nog
geen enkele kabinetschef vóór hem te beurt was gevallen? Gwendolientje had toén
moeten reclameren en niet pas nadat Coenes voorstel werd overgenomen door een
CD&Ver.
Als CD&V trouwens voort doet met ideeën
spuien zoals ze de laatste weken bezig is, zal ze straks helemaal niet
verwonderd moeten zijn als er nóg minder mensen voor de partij zullen stemmen.
Eerst de grote vakantie met drie weken willen inkorten, nu aan de mensen hun spaargeld
zitten. Van masochisme gesproken!
Als men dan toch een manier zoekt om het
kwart biljoen euro (10.000 miljard oude Befkes: 10.000.000.000.000 Bfr!) dat op
de spaarboekjes inderdaad niets staat te doen (daar de opbrengst negatief is na
inflatie), dat men dan iets interessants voorstelt waaraan de mensen op
vrijwillige basis aan mee kunnen doen. Nu lijkt het er eerder op dat, na het
vrijstellen van de jacht op de everzwijnen, in dit land ook de spaarvarkens
vogelvrij zijn verklaard
Dat de belasting op arbeid in dit land veel
te hoog is, is geen nieuws meer. Op twee na heeft België ook op dat gebied de
hoogste taksen in Europa, waardoor de lonen zelf hier te hoog zijn t.o.v. die in de ons omliggende en concurrerende landen. Zoals we op de syndicale hoogdagen van 1 en 9 mei
hebben kunnen oordelen, zijn nu ook de vakbonden daarvan overtuigd geraakt en
willen zij dat daar een mouw aan gepast wordt. Die mouw heet dan wel de
vermogensbelasting. Verhoog die en met de opbrengst daarvan kunnen de lasten op
arbeid verlaagd worden, is hun adagium. Simple comme bonjour, lijkt het, maar is het niet.
De vermogensbelasting bestaat nl al in
België, alleen wordt ze zo niet genoemd. De roerende en onroerende
voorheffingen en de successie- en registratierechten zijn allemaal al
belastingen op kapitaal. De intresten op obligaties, termijn- en
spaarrekeningen worden al belast met een onroerende voorheffing van 25% (bij
spaarrekeningen is er wel een vrijstelling tot een zeker bedrag, de vraag is
wel: hoe lang nog?). De dividenden die bedrijven aan hun aandeelhouders
uitbetalen zijn eveneens onderworpen aan een voorheffing van 25%. Ondernemingen
betalen al een tarief van 33,99% op dividenden voor hun aandeelhouders en ga zo
maar door. Op het einde van de rit blijft er voor de bedrijven 0,495 euro over
op elke euro winst die gemaakt wordt. Daar bovenop nóg eens belastingen gaan
heffen én gelijktijdig de notionele intrestaftrek afbouwen is de ideale remedie
om de laatste buitenlandse bedrijven hier straks te zien vertrekken.
Internationale bedrijven vergelijken nl gewoon de voor- en nadelen in de
verschillende landen waarin ze werken en hebben een veel betere kijk op het
wereldgebeuren dan demagogische vakbondsmensen met oogkleppen die niet verder kijken
dan hun eigen straatje.
Misschien herinnert men zich nog, dat het
ACV de N-VA beschuldigingen tegen haar liet napluizen door fiscaal expert en
hoogleraar aan de KU Leuven Axel Haelterman. Welnu diezelfde heer, die er toch
wel wat vanaf zal weten, zegt ook dat de invoering van een vermogensbelasting
onredelijk en onwerkbaar is. M.a.w. met de retoriek van ACV-baas Leemans zit
hij zeker niet (meer) op dezelfde lijn van de vakbond die hem destijds zo nodig
had. Professor Haelterman pleit trouwens voor het behoud van de notionele
intrestaftrek, maar dan alleen voor grote bedrijven. Waarmee ook het
familiebedrijf De Leeuw buiten de prijzen zou vallen en er tenminste aan die
hypocrisie een einde zou komen.
N-VA, de boeman van het ACV/W, heeft altijd
gesteld dat deze regering een belastingregering is. De vakbonden doen hun
uiterste best om dat te bevestigen.
Men hoeft de dag van vandaag geen
euroscepticus te zijn om te twijfelen aan het voortbestaan van de Europese Unie
in het algemeen en de euro in het bijzonder. Daarvoor zijn er nogal wat redenen
die in deze rubriek al aan bod zijn gekomen. Een interessante uitleg vond ik
ook in het uitgebreid afscheidsinterview dat Marc Grammens (80), zoon van Flor,
de meest bekende taalgrensactivist van het naoorlogse Vlaanderen, gaf in t
Pallieterke van deze week. Marc, die zelf al 25 jaar Journaal uitgeeft, een
veertiendaagse nieuwsbrief die hij zelf helemaal alleen invulde en uitgaf (en
er nu mee opgehouden is), zegt in dit interview dat in de E.U. de economie
dienstbaar is gemaakt aan de politiek, net zoals vroeger in de communistische
staten. Tot de euro behoren niet de staten die er economisch bijhoren, maar wel
die er geostrategisch bij passen. Dit is niet vol te houden en steeds volgens
Grammens zal het Frankrijk zijn dat de E.U. zal vernietigen. Het was vooral
Frankrijk dat ervoor zorgde dat landen als Spanje, Portugal en Griekenland
erbij kwamen, dit met het doel om zelf sterker te staan binnen de E.U. Nu
blijkt dat Frankrijk het niet meer aan kan en het op die armlastige perifere landen
niet zal kunnen rekenen, is de kans groot dat la douce France er ooit zelf een
einde aan maakt.
Voor Vlaanderen zal het dan zaak worden, bij
een groep landen met een sterke economie en munteenheid te kunnen aansluiten en
dat zal moeten gebeuren zonder België, want onze midi is daartoe niet in
staat. Volgens The Economist zijn Belgen alleen maar zon goede Europeanen,
omdat zij een vaderland missen. België is in de E.U. de enige deelnemer die geen
natie is, geen gemeenschap. In het beste geval een diplomatieke conferentie
tussen twee volkeren. Beter kan ik het niet verwoorden zonder het over
confederalisme te hebben.
In tegenstelling tot wat men zou denken, was Marc
Grammens een eerder linkse flamingant, van het type zoals men die ook aantreft
in de Gravensteengroep (Rondas, Maddens, Verdoodt, Abicht). Hij is er geen
lid van, maar was feitelijk een Gravenstener avant la lettre. Ik ben een
tijdje geabonneerd geweest op zijn nieuwsbrief, maar heb afgehaakt, niet omdat
hij eerder linksgezind was, maar o.w.v. zijn constante kritiek op Amerika (iets
wat hij in bovenvermeld interview trouwens toegeeft). Dat neemt niet weg dat
Grammens een monument is in de Vlaamse journalistiek, volgens t Pallieterke zelfs
de beste journalist van België.
Het ziet er hoe langer hoe meer naar uit dat
we in dit land de industrie kwijt spelen. Na General Motors, Ford, een deel van
Arcelor Mittal en Caterpillar, om nog maar enkele groten te noemen, blijkt dat
ook Solvay aan een uitstapscenario bezig is en dat Volvo zich steeds grotere
zorgen maakt om het voortbestaan van haar fabriek in Gent. Daarbij hoort men
steeds
dezelfde
terugkerende klachten van de te hoge loon- en energiekosten. Het gaat trouwens
niet zozeer om de kosten op zich, wel om de te hoge belastingen op de lonen en
de extra belastingen en netvergoedingen op de energie. Dat door de laatste
beslissingen ter zake door de regering Di Rupo de loonkosten tegen 2018
vergelijkbaar zouden worden met die van onze buurlanden,blijkt een fabeltje. Onze hogere
productiviteit, vooral die in Vlaanderen, doet het ook niet meer. Alle nieuwe
industriële vestigingen zijn tegenwoordig overal steeds meer geautomatiseerd, wat ook
elders een verhoogde productiviteit garandeert. Tenslotte blijken onze
minimumlonen zowat de hoogste te zijn van alle Oeso-landen, waardoor bij ons
minder mensen productief aan het werk zijn.
Het kwijtspelen van de industrie op zich
hoeft echter geen ramp te zijn. Wij zijn niet het eerste land waar dat plaats
vindt. In Nederland gebeurde dat al zon 20 jaar geleden. Daar is men zich meer
gaan toeleggen op de logistiek, mede door het belang van de haven van
Rotterdam*, tot voor kort de grootste van de wereld. De ligging van een land is
nu eenmaal wat ze is en dat geldt ook voor ons eveneens vlakke Vlaanderen. Onze
regio ligt nu eenmaal centraal in West-Europa en kan met zijn luchthavens en
liefst vier zeehavens dé ideale verbinding worden tussen de Europese landen
onderling en tussen Europa en de rest van de wereld.
In het licht van bovenstaande blijft het dan
ook een ergerlijke zaak dat ons wegennet, de spoorwegen en de waterwegen
regelmatig negatief in het nieuws komen. Denk maar aan Vrasene en Wetteren. Wat
dat laatste betreft, was er begin dit jaar nog een internationaal rapport dat
stelde dat ons spoorwegennet voor tweederden aan vervanging toe is. Er zijn,
alleen al deze winter, heel wat kleinere spooraccidenten gebeurd, meestal te
wijten aan verouderde infrastructuur en rijdend materiaal. Op de weg is het al
niet veel beter. Een ouderwetse winter legde heel wat pijnpunten bloot
(letterlijk zelfs) en een oplossing voor de Antwerpse knoop is nog steeds
jarenlang van ons verwijderd, na de afkeuring van de voorgestelde Oosterweelverbinding..
Het wordt dat ook stilaan tijd dat
Vlaanderen resoluut de kaart van de logistiek trekt: opslag, overslag en
transport. Meer moet dat niet zijn en dat kan ook best op een goede manier
georganiseerd worden, zonder dat men steeds denkt dat het meer vervuilend zou
zijn dan onze huidige industrieën, waartoe nota bene ook de farmaceutische
en de chemische behoren. Tenslotte is er nog het menselijk falen, dat steeds
meer de oorzaak lijkt van heel wat rampen. Het laatste woord over deze materie
is zeker nog niet gevallen.
* Tegenwoordig is Shanghai de grootste zeehaven ter wereld.
Er is dezer dagen nog maar eens veel te doen
geweest over Brussel. Hoofdreden daartoe was nu de benoeming van een
zekere Rudy Vervoort (PS) tot nieuwe minister-president van het Brussels
hoofdstedelijk gewest. De man heeft een Franstalige moeder en een Nederlandstalige
vader. Die laatste zal dan wel een geografische Vlaming (geweest) zijn want de
Rudy spreekt amper onze taal. Hij wordt beschouwd als een grijze muis in de
hoofdstedelijke politiek, ook al was hij ondertussen burgemeester van Evere
geworden en moet hij volgend jaar de Brusselse PS leiden naar de moeder aller
verkiezingen.
De vraag is maar, wat men in Brussel
verstaat onder een grijze muis. Charles Picqué, zijn voorganger, heeft bijna 20
jaar de dienst uitgemaakt. Wat heeft die man ooit verwezenlijkt, buiten het
voorstellen van enige megalomane projecten waarvan tot nu toe weinig of niets
van in huis is gekomen? Bij een van zijn afscheidsinterviews zei de Charel dat,
als hij opnieuw mocht beginnen, hij de zaken anders zou aanpakken en wat meer
naar Vlaanderen en Wallonië zou trekken om het daar (wat beter) te gaan
uitleggen. M.a.w. geeft hij toe dat hij zijn dikbetaalde job niet naar behoren
heeft vervuld. Het resultaat is er ook naar: ondertussen vinden de Vlamingen
dat Brussel slecht bestuurd is en dat ze zelfs vijandig staat t.o.v. Vlaanderen en
de Walen vinden dat de kiekenfretters op hen neerkijken. De man valt straks zeker
niet in een donker gat: hij blijft burgemeester van Sint Gillis en wordt ook
nog eens ondervoorzitter van de Brusselse PS. Kassa, kassa!
Pascal Smet, die buiten de functie van
Vlaams minister voor Onderwijs (waarin hij er ook al niet veel van bakt*),
tevens Vlaams minister voor Brussel is, verklaarde dat in Brussel met zijn,
nota bene, 1.000 (duizend!) politieke verkozenen - iedereen bevoegd is, maar
niemand verantwoordelijk. Smetje kan het weten want hij zat al eens in zowel de
Brusselse regering als in de gemeenteraad van de stad.
Zowel het Brusselse stadgewest als de stad
zelf blijven ten prooi aan verfransing, verstedelijking (lees: verpaupering),
internationalisering en islamisering. Brussel wordt in het buitenland verkocht
als ons venster op de wereld. Die titel heeft ze echter niet aan zichzelf te
danken, maar aan de aanwezigheid van de E.U., van het hoofdkwartier van de NAVO
en van de duizenden pendelaars van buiten het hoofdstedelijk gebied (en dan nog
hoofdzakelijk vanuit Vlaanderen) die moeten zorgen dat de zaak daar blijft
draaien. Zonder hen en zonder het vele geld dat de stad van Vlaanderen (via
België) krijgt, zou Brussel economisch niet leefbaar zijn. De grijze muis die
er nu minister-president is zal daaraan niets veranderen.
* Voor
wat het Vlaamse onderwijsbeleid betreft, is Smetje het ideale voorbeeld van het
principe If you cant convince them, confuse them.
Volgens Geertrui Windels, echtgenote van
onze President Herman, zou prins Filip haar tijdens de kroning van Willem
Alexander toevertrouwd hebben, dat hij het fantastisch zou vinden als de
troonswissel in België ook zo warm en plechtig zou verlopen. Dat zal wel en
daarmee neemt de troonopvolger waarschijnlijk zijn dromen voor werkelijkheid.
Dromen zijn echter bedrog en in zijn plaats zou ik daar maar niet teveel op rekenen.
Misschien kan Filip straks even de
temperatuur van het land meten, als papa en mama de ronde van België gaan doen
ter gelegenheidvan de twintigste
verjaardag van de troonsbestijging door Albert II. Ze zouden ergens tussen 17
en 21 juli vier steden bezoeken, één in elk gewest en de keuze zou gevallen
zijn op Gent, Luik, Brussel en Eupen. Laten we de Oostkantonners er even
buiten. Als het er op aan kwam (tijdens de discussies over B-H/V) kozen ze de
kant van de francofonen en al bij al zijn ze een te verwaarlozen minderheid. De andere drie zijn toch wel toevallig drie steden met
de socialisten mee in de meerderheid én met een rode burgemeester. Dat Albert
niet naar Antwerpen zou komen, ligt voor de hand, maar er zijn toch nog heel
wat steden waar hij niet direct uitgefloten zou worden, denk ik. Dat laatste
wil daarom niet zeggen, dat hij er hartelijk onthaald zou worden, maar zijn
voorkeur geven aan één politieke strekking is wel wat van het goede teveel.
Boudewijn zou zoiets nooit gedaan hebben.
Waar is de tijd dat de Waalse socialisten de
grootste tegenstrevers waren van de monarchie, dat ze de uitslag van het
referendum om Leopold als koning te laten terugkeren boycotten? Nu zijn ze de
grootste voorstanders van de Coburgers, omdat ze ondertussen begrepen hebben
dat het koningshuis een van de laatste bolwerken tot behoud van België geworden
is en hun garantie op het voortbestaan van de miljardentransfers. Misschien
slagen ze er straks nog in Albert II mee de Internationale te laten zingen
Ondertussen tikt de klok echter verder en
zal de dag dat Albert het roer aan Filip moet laten steeds naderbij komen. Men
kruist nu al de vingers dat dit niet vóór de verkiezingen van 2014 zal zijn. Anders krijgen we nl waarschijnlijk weer explosieve regeringsonderhandelingen, met daarbij als toetje een losgeslagen projectiel waarvan niemand kan voorstellen
hoe die het er vanaf zal brengen. Vuurwerk gegarandeerd. Lunion ferà la farce!
Zoals bekend, is de Belgische regering door
Eurocommissaris Rehn teruggefloten omdat ze van het beloofde objectief van 1%
structurele besparingen één kwart niet verwezenlijkt heeft en daardoor blijft
riskeren zich een boete op te hals te halen. Reden hiervoor is, dat men het superdividend
van de Nationale Bank aan Europa heeft willen verkopen als structureel, omdat
dat er ieder jaar zou zijn. Olli met de echogalm trapte daar echter niet in,
want die zgz opbrengst is niet altijd even super en kan volgend jaar even goed
0 zijn.
In de Zevende Dag is aangetrouwde tsjeef
Geens (met de dochter van ex- staatssecretaris Jos Dupré) dan moeten komen
verklaren, hoe de vork aan de steel zit. Het blijkt nu dat het ontbrekende
kwart, zon 800 miljoen euro, had moeten betaald worden door het Waalse gewest,
het Brusselse stadsgewest en de Franse gemeenschap. Niet door Vlaanderen, dat
sinds enkele jaren een sluitende begroting heeft. Zo te zien is er dan toch nog
één goede kant aan het Vlaamse besparingswerk en is Geens tenminste zo eerlijk
geweest dat te beamen (de vraag is, of Vanackere dat ook zou gedurfd hebben).
Nu even wachten op de Franstalige reacties,
die er zeker gaan komen. Voor hen is het immers de normaalste zaak van de wereld
dat de Vlamingen en alleen de Vlamingen in België de rekeningen betalen.
Dat is, dank zij de bereidwillige medewerking van de traditionele Vlaamse
partijen, altijd zo geweest en dat willen ze zo houden. Vanuit Brussel was er
alvast al een reactie van Guy Vanhengel, minister van begroting van het failliete
Broekzele, die vond dat Geens berekening niet klopt. Vanhengel mag dan wel van
Vlaamse afkomst zijn, hij werd vorig jaar verkozen op een Franstalige lijst en
moet dus andere broodheren dienen. De schooier van Evere, zoals hij in
financiële kringen bekend staat, zal zijn slavenrol blijkbaar blijven
vervullen.
Een zaak om te blijven volgen, al was het
maar om te zien of Kris Peeters, die men volgend jaar ook federaal wil
uitspelen, zijn eerdere verklaringen zal bevestigen dat het Vlaamse gewest de federale staat niét
zal bijspringen als de andere deelstaten dat ook niet doen.