Ondergetekende is sinds gisteren terug uit Sardinië. Het was mijn eerste reis met Ryanair en mijn kinderen, die me de reis hadden aangeboden, hadden er tevens voor gezorgd dat ik handbagage én bagage kon meenemen. Dat laatste was feitelijk niet nodig, maar waarschijnlijk hoopte de familie stilletjes dat ik genoeg lekkers van het eiland zou meebrengen, wat ook gebeurd is: pecorino (schapenkaas), verse ambachtelijk gemaakte noga (die ze daar ‘torrone’ noemen), ‘carta musica’, een flinterdun herdersbrood en ‘bottarga’, gedroogde visseneitjes van de harder, om door de pasta te doen. Meer moet dat niet zijn.

   In het Ryanair vliegtuig was ik op de heenvlucht de enige ‘priority’ passagier. De overige 20 priority zitjes bleven leeg, terwijl de ‘coach’ achteraan helemaal vol zat. Op de terugvlucht had ik alleen het gezelschap van een Duits koppel in priority. Dat deed een beetje onwennig aan, maar ik had wel plaats genoeg!

   Weer thuis lagen de kranten van bijna een hele week op mij te wachten. Even het verstand weer omschakelen, ze dan uitpluizen en vanaf morgen weer becommentariëren. Dat verhaal van steekvlampolitieker Smetje, die het probleem van de laatste schooldag(en) heeft opgelost door die laatste schooldag voor volgend jaar af te schaffen, had ik al gelezen. Dat is zo’n beetje zoals in Gent, waar men het woord ‘allochtoon’ heeft afgeschaft. Zou men dat ook eens niet met ‘België’ kunnen proberen?

   Bij de cyclocrossjuniores was het hele podium van het wereldkampioenschap ‘Belgisch’, althans volgens onze onvolprezen media. Dat het drie Vlamingen waren konden Wuyts en zijn VRT-trawanten weer niet over hun lippen krijgen. Zou er in dat wereldje trouwens één Waal meerijden?

   Dat de dagen lengen en de nachten strengen is er (nog?) niet bij. We zullen maar hopen dat we dit jaar weer niet zo’n twee weken Elfstedentochtweer krijgen zoals twee jaar geleden. Dat zou betekenen dit jaar weer geen fruit.

02-02-2014, 20:07 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (3)

   Ondergetekende trekt er enkele dagen tussenuit. Ik vlieg vanmorgen vanuit Eindhoven met een rechtstreekse vlucht van Ryanair naar Alghero, op Sardinië, waar ik vier dagen te gast zal zijn bij mijn oudste zus, die op dat eiland is blijven wonen en er een Bed & Breakfast heeft in het oude stadscentrum (‘il centro storico’), een appartement op de vierde verdieping met een groot terras van waaruit men bij het ontbijt over de haven en de zee uitkijkt.

   Alghero ligt in het noordwesten van Sardinië en is een havenstadje met een jacht en vissershaven, prachtige stranden en grotten langs de zee. In tegenstelling tot de Sardische dialecten die elders op het eiland gesproken worden – al dan niet beïnvloed door het Genuees (zoals op Corsica), het Arabisch (in het zuiden) en het Latijn (in het centrale bergland) – heeft men in Alghero te maken met Catalaans, een gevolg van enkele eeuwen Catalaanse overheersing, toen die nu Spaanse regio nog onafhankelijk was.

   Alghero was ook de eerste plaats op Sardinië die toeristisch werd. Dat kwam doordat vanaf de jaren vijftig de Britse luchtvaartmaatschappijen BOAC* en BEA er een tussenlanding hadden op hun route Londen-Malta. Dat gebeurde op het vliegveld van Fertilia, net buiten de stad, waarvan de omgeving bekend is voor de uitstekende witte wijnen van Sella & Mosca die, samen met de Vermentino, tot beste witte wijnen van het eiland behoren.

   Het is twaalf jaar geleden dat ik nog in mijn tweede vaderland geweest ben. De allereerste keer was in juni 1963, toen Alghero de eerste stad was die ik daar aandeed en waar ik meteen een bankrekening opende om van de extra grote biljetten van 10.000 Lire, die ik op zak had, vanaf te geraken en ik mijn jas kon uitlaten…

   Zaterdag ben ik weer thuis en hoop ik opnieuw met mijn blogschrijven te kunnen aanknopen.

* Grapjassen zegden dat dat stond voor ‘Better On A Camel’!

28-01-2014, 08:44 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (13)

   De kruistocht tegen toplonen in overheidsbedrijven blijft maar aanhouden. Hoe gerechtvaardigd ze misschien ook mag zijn, het zal voor sommigen nooit ver genoeg gaan, met het risico dat we straks inderdaad met ‘monkeys’ blijven zitten, ‘aapjes’ volgens Koen Geens.

   De partij die zich het felst tegen de toplonen opstelt en zich zo’n beetje een Robin Hood imago wil aanmeten, is wel dezelfde die in een nabij verleden er steeds voor gezorgd heeft dat haar mannetjes (en vrouwtjes) met de meeste poen gingen lopen. Toen Didier Bellens werd bedankt voor de (niet) bewezen diensten, had hij nog een jaarsalaris van meer dan één miljoen euro, maar toen hij werd aangenomen (op persoonlijk aandringen van de rode ‘pasionaria’ Onkelinx) kreeg hij het dubbele daarvan, met dank aan de regeringen van de ‘actieve welvaartstaat’. En Bellens was geen uitzondering.

   Kameraad Luc Van den Bossche, vader van, kreeg 690.000 euro als voorzitter van de raad van bestuur van Brussels Airport, niet eens een uitvoerende functie. Stéphane Moreau, SP burgemeester van Ans, krijgt als gedelegeerd bestuurder van de Waalse intercommunale Tecteo (dezelfde die 50 miljoen euro wil steken in Electrawinds), liefst 588.000, nu nog. En zo zullen er nog wel enkele rondlopen.

   Geloof trouwens niet dat er nu een einde aan zal komen. De oude topman van de NMBS holding, Jannie Haeck (SP.a), krijgt tegenwoordig nog maar 290.000 euro (gelijk aan het loon van Di Pippo), maar heeft er zopas nog een bestuursfunctie bij gekregen in de Vlaamse Investeringsmaatschappij PMV en ik denk niet dat ze daar met peeschijven betaald worden. Die raad is trouwens uitsluitend samengesteld met politiek benoemde creaturen.

   Zelfs Jean-Pascale Labille, de niet eens verkozen minister van overheidsbedrijven en door sommigen beschouwd als dé incarnatie van Robin Hood in de Belgische politiek, is zelf een cumulard hors catégorie (‘Champion toute catégorie’ is zijn Waalse bijnaam). In totaal heeft hij, volgens zijn laatste inventaris (januari 2013) liefst 56 bestuursmandaten, waarvan ‘slechts’ zeventien effectief bezoldigd, maar waarvan er bij die andere heel wat zijn die onrechtstreeks wel iets zullen opbrengen (‘supply side business” noemen de Amerikanen dat).

   Kortom, als de socialisten denken met hun kruistocht tegen de toplonen van openbare ambtenaren te kunnen scoren, zouden ze beter goed opletten en zullen ze op eieren moeten lopen. Het verhaal van de balk en de splinter.

27-01-2014, 08:12 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (3)