Het congres van CD&V dit weekeinde was er een in mineur. Ondanks enkele stoere uitspraken, zoals die van clown Verherstraeten die zei dat de Waalse partijen nu bereid zouden zijn tot onderhandelen "na drie jaar beuken vanwege CD&V", klonken er weinig overtuigde en enthousiaste speeches. Men is er zich blijkbaar wel degelijk van bewust, dat de partij een imago van looser heeft opgelopen. Het is niet voor niets dat Leterme, de man van de 800.000 voorkeurstemmen, zich niet opnieuw kandidaat voor heel Vlaanderen durft stellen. Marianne Thijssen zal de meubelen niet redden. Haar voor te stellen als "communautair maagdelijk", zoals rode Brinckman dat recentelijk nog deed in De Standaard, is een leugen. Haar uitspraken bij het CD&V familiefeest in Plopsaland en ook op de RTBf, toen ze pas verkozen was als voorzitster, zullen haar blijven achtervolgen. Dé fout die de partij in het algemeen en Leterme in het bijzonder hebben gemaakt is niét, dat ze geen staatshervorming tot stand hebben kunnen brengen. Dat was wel beloofd, maar niet realiseerbaar omdat er geen 2/3 meerderheid voor te vinden was. Dé fout was, dat Leterme daarna een regering heeft gemaakt met een minderheid in Vlaanderen, de regio waar nu de stemmen moeten gehaald worden. De weinige wetten en verordeningen die tijdens Leterme's regeringen werden gemaakt, kwamen er tegen de Vlaamse meerderheid in. Dat zal men CD&V niet vergeven, of zijn we dan toch zó dom in Vlaanderen? Peter Van Rompuy, zoon van de "natte dweil", die ook opkomt, heeft al verklaard, dat een nieuwe federale regering zonder meerderheid aan Vlaamse kant gewoon ondenkbaar is. Hij heeft daarin 100% gelijk. Jammer dat zijn partij het niet twee jaar eerder beseft heeft. De kans dat CD&V de volgende regering zal leiden, lijkt verwaarloosbaar. In het beste geval zal ze mogen meedoen. Vraag is maar, of ze dan weer haar eigen achterban in de kou zal laten staan...
Het wereldjaarboek over de competiviteit van de prestigieuze Zwitserse IMD business school heeft nog maar eens aangetoond, dat het met België verder bergafwaarts blijft gaan. Zowat in alle diciplines glijdt ons land naar de onderste regionen (en dan staat het voetbal er nog niet bij!). Qua competiviteit in het algemeen staan we nu op plaats 25. Dat is drie plaatsen lager dan vorig jaar. De hoofdoorzaak van de achteruitgang blijken de zware overheidskosten te zijn, wat niet verwonderlijk is in een land met zes regeringen en zeven parlementen. Bij dit berekenen blijft natuurlijk de vraag hoever we zouden staan met Vlaanderen alleen. Dat wordt er meestal niet bij verteld, maar het feit alleen al dat in Wallonië 40% van de burgers op e.o.a. manier van de staat leven, laat het ergste vermoeden. Het wordt met dit land trouwens nóg erger, als men weet dat we in Europa op de derde plaats staan in een zgn "schuldenstresstest" (na Italië en Portugal,maar vóór landen als IJsland, Spanje en - jawel! - Griekenland), die door hetzelfde IMD is uitgevoerd. Om onze schulden terug te brengen tot 3% van het bbp (nog niet eens tot nul), zou het tot 2035 duren alvorens dat feit zal gelukt zijn. Wat in dat IMD rapport niét staat is, dat dit alles gebeuren moet onder voorwaarde dat België dan eerst wel binnen de vier jaar 22 miljard euro van zijn huidige schulden moet wegwerken. Zie je dat al gebeuren, met socialisten mee in een regering? Na de volgelingen van het Mathot-syndroom ("de schuld zal wel weggaan zoals ze gekomen is"), zijn er nu mensen die denken dat het wel zal lukken, omdat het in de jaren tachtig van de vorige eeuw ook gelukt was. Ze vergeten daarbij, dat men toen (nota bene: onder Eyskens, de doempreker van de Belgische splitsing) de munt heeft moeten devalueren. iets wat nu niet meer kan, zie maar wat met Griekenland is gebeurd. Kortom, dat "Griekenland aan de Noordzee" is helemaal geen fictie meer. Het enige antwoord daarop wordt misschien wel "Bye,bye, Belgium"!
De SP.a heeft een weinig slimme electorale zet gedaan: Johan Vande Lanotte, de grote verliezer van de zgz "kanseliersverkiezingen" van 2007 is weer opgevist en nog wel als boegbeeld van de nieuwe campagne. De man had zich drie jaar bijna niet meer laten horen, maar zat wel heel die tijd knusjes in zijn dikbetaalde senaatszetel, die hij combineerde met zijn job als universiteitsprofessor en het eveneens lucratieve voorzitterschap van enkele maatschappijen (w.o. Electrawinds en de haven van Oostende). Voor wie het niet zou weten: Vande La spant zich in voor de werkman. Een partijboegbeeld moet actie voeren. Als eerste zet heeft Vande Lanotte niets beter gevonden dan Geert Bourgeois aan te vallen omdat die, als Vlaams minister van Binnenlandse Zaken, wel de drie fransdolle burgemeesters uit de faciliteitengemeenten uit de Rand heeft bestraft maar niet de Vlaamse burgemeesters die weigeren mee te doen aan de onwettige verkiezingen van dit jaar. Ondanks al zijn geleerdheid zit Vande La er grandioos naast. De drie niet-benoemde burgemeesters hadden wel degelijk de (taal)wetten overtreden. De Vlaamse burgemeesters die nu die onwettige verkiezingen boycotten, komen in feite op voor het toepassen van de Belgische wetten. In dit laatste geval zijn het niet de burgemeesters, maar de Belgische regering(en) die de wet overtreden hebben en dit reeds zeven jaar lang. Vande Lanotte zou dan ook beter zwijgen. Jammer genoeg voor hem heeft de man niet veel anders te vertellen. Hij die mee het land heeft mismeesterd, met zijn zgz "sluitende begrotingen", die - met zijn "sales & lease back" campagnes en het kapen van pensioenfondsen - een structurele last op de komende begrotingen heeft gelegd en die mee verantwoordelijk is voor alle niét genomen beslissingen (i.v.m. de pensioenen bv), toen zijn partij achttien jaar mee aan het bewind heeft gezeten. Wie gelooft, dat zo'n man morgen iets anders gaat doen, mocht hij weer in een federale regering geraken? Uitgerekend gisteren geraakte nog bekend, dat de huidige begroting een extra tekort heeft van meer dan 1% (in totaal 3,5 miljard euro). Dat foutje werd gemaakt tijdens het bewind van de Rustige Vastheid, waar Vande La dus niét bij was. Als Ti-ta-tovenaar ligt hij wel mee aan de basis van het ontstaan van de enorme schuld die dit landje aan het vergaren is en waarbij tot nu toe geen enkel teken is, dat er iets aan zal worden gedaan. Hét motto waarmee tegenwoordig verkiezingen worden gewonnen in Europa is: "Besparen, besparen, besparen". Net dát wat de partij van Vande Lanotte niét wil doen...
Annemie Turtelboom, tot nader orde ontslagnemend minister van Binnenlandse Zaken, heeft zich boos gemaakt omdat een aantal Vlaamse burgemeesters uit de Rand de komende verkiezingen boycotten én tegelijkertijd op de kieslijsten staan. Het lijkt inderdaad de omgekeerde wereld, maar zo ziet dit landje er nu eenmaal uit. Turtelboom heeft ongelijk en wel om verschillende redenen. Om te beginnen maakt ze deel uit van de Open VLD, een partij die zopas drie regeringen heeft geleid, ermee voor gezorgd heeft dat de kieskringen veranderd werden en zo aan de basis ligt van heel het electorale circus van de laatste jaren. Ten tweede heeft diezelfde partij ruim de tijd gehad om, samen met haar coalitiepartners (waaronder de "nooit opgevende" CD&V) om het probleem B/H-V op te lossen. Ten derde is Turtelmie zelf iemand die nooit verkozen werd. Vroeger ressorteerde zij onder de CVP/CD&V. Van die partij is ze overgestapt naar de liberalen. Dat ze tenslotte de post kreeg van staatssecretaris van asiel en migratie, was niet omdat ze daarvoor zo bekwaam werd geacht, maar omdat niemand anders - Patje Dewael in de eerste plaats - die pispaalfunctie nog wou. Toen diezelfde Dewael voor de tweede keer bakzeil haalde en zijn ministerpost inruilde voor die van Kamervoorzitter, schoof Turtelboom gewoon op. Dat de situatie in het kiesarrondissemenet Brussel-Halle/Vilvoorde is wat ze nu is, ligt niet aan de Vlaamse burgemeesters die zich daartegen steeds verzet hebben. Dat het Belgische kiessysteem o.m. daardoor een grandioze klucht is geworden evenmin. Dan danken we de koekoek, in dit geval Verhofstadt en Co. Het woord "democratie" wordt hier dagelijks verkracht door figuren zoals Turtelboom en haar collega's, niet in het minst die van ten zuiden de taalgrens. Om hun eigen zwakheden te verdoezelen schieten ze dan maar op de mensen die hier de wetten willen laten naleven. Van een omgekeerde wereld gesproken!
Vandaag, op 19 mei, wordt 't Pallieterke 65 jaar. Op dezelfde dag in 1945 werd het opgericht door Bruno De Winter, toen journalist bij het Handelsblad, die de gevolgen van de brutale anti-Vlaamse repressie niet langer kon aanzien. Op dit ogenblik is 't Pallieterke het oudste nog bestaande weekblad van Vlaanderen en dat is geen klein bier: het blad verschijnt nl al die jaren zonder subsidies, bijna zonder reclame, zonder promoties in de media en hangt voor een groot deel aaneen dank zij vrijwilligers en lezersbijdragen. In 't Pallieterke kan de overtuigde Vlaming ook dat nieuws vinden, dat in de zgz politiek-correcte media gecensureerd wordt, meestal nog door die media zelf, die het grotendeels moeten hebben van reclame en zware staatssubsidies. Ikzelf maakte kennis met het blad in zeer dramatische omstandigheden. Het eerste nummer kreeg ik van thuis toegestuurd, toen ik op internaat was bij de paters Redemptoristen in Essen. Het was het nummer van donderdag 2 juni 1955, dat de dood van stichter De Winter aankondigde en helemaal aan hem gewijd was. Slechts vier bladzijden groot, stond het vol met uitspraken en artikels van de man in kwestie, waarvan ik er me nog jaren vele van herinnerd heb en waarvan er heel wat nog steeds actueel zijn. Wat dacht ge bv van deze: "Wij Vlamingen hebben de dag van vandaag in niks iets te zeggen, maar met alles wat te maken". Geschreven vóór 1955! Ik heb dat rouwblaadje zorgvuldig bewaard. Het zit in een speciale map, samen met o.m. het jubilarisnummer van het 25-jarig bestaan (21 mei 1970) en het doodsprentje van Jan Nuyts, Bruno's enige medewerker op het moment van zijn overlijden en zijn opvolger voor zo'n 50 jaar, ook een hele prestatie. Hopelijk zet Leo Custers, de huidige hoofdredacteur, die traditie voort en houdt hij het zo lang uit als Jan Nuyts, want Vlaanderen heeft een Pallieterke nodig. In de eerste plaats om de vele leliaards wekelijks aan de schandpaal te spijkeren en de al even talrijke Lamme Goedzakken van onze regio een schop onder hun achterste te geven. Meer dan ooit heeft Vlaanderen nood aan Uylenspiegels en waar kunnen die zich beter uitleven dan in een blad dat als motto heeft: "Wat niet vrolijk kan gezegd worden, is de waarheid niet"?
In De Standaard verscheen er gisteren een artikel aan de hand van Koert Debeuf. Voor wie hem niet zou kennen: de ex-woordvoerder van Verhofstadt. De man schreef in feite een open brief aan nieuwbakken N-VA-er Bracke en deed dat in eigen naam. Daarin een hoop verwijten aan de Vlaamse partijen in het algemeen en N-VA in het bijzonder, Waarschijnlijk omdat de door Verhofstadt gehersenspoelde Debeuf ook aanvoelt dat zijn partij aan die kant wel eens flink wat stemmen zou kunnen verliezen. In zijn betoog herinnert hij er o.m. aan, dat er tijdens de jaren Verhofstadt steeds een sluitende begroting was. Dat is een pertinente leugen, omdat ondertussen zowat iedereen weet dat het niét het geval was, ook niet na het versjacheren van staatseigendommen en het kapen van pensioenkassen. Dat laatste werd trouwens zondag in de Zevende Dag nog eens expliciet toegegeven door niemand minder dat Karel De Gucht, nu Europees Commissaris van Handel. Zei De Gucht: " De eerste job van eender welke regering zal zijn 10 miljard te vinden in 2011 en 2012. En dat moet met recurrente, niét met eenmalige besparingen". Met die geleerde uitleg bedoelde de Fortis specialist, dat de truken van Verhofstadt nu niet meer kunnen. De uitvinder van die zgz sluitende begrotingen, Vande Lanotte, doet trouwens weer mee aan bollekenskermis. M.i. is dat geen goede zet vanwege zijn partij, die trouwens nog meer blunders maakt. O.m. het angstvallig verzwijgen van de communautaire problemen, het weer maar eens te berde brengen van het afgezaagde thema van de fiscale fraude en het verhogen van de pensioenen. Niet dat dit geen verantwoorde items zouden kunnen zijn, maar bij de SP.a klinken ze vals. Diezelfde partij heeft, tot het einde van Verhofstadt II, liefst 18 jaar mee in de federale regering gezeten en heeft toen alle tijd van de wereld gehad om de problemen, waarmee ze nu afkomt, op te lossen. Toen had ze daarvoor blijkbaar geen tijd. "Eigen postjes eerst", was indertijd waarschijnlijk de (interne) slogan. CD&V heeft trouwens ook ooit al betere slogans gekend dan deze "Nooit opgeven". N-VA is al met een variant op te proppen gekomen, waarop, naast de foto van Marianne Thijssen, staat: "Alles opgegeven". 't Pallieterke van deze week maakt ervan "Ooit geven". Wie gelooft die tsjeven nog? Wat er nu moet gebeuren is, dat er eindelijk eens oplossingen komen voor bv de problemen van de vergrijzing, van de arbeidsmarkt en vooral voor het wijzigen van de financieringswet. Die laatste is de wet die de geldstromen naar de regio's regelt. Zonder een drastische aanpassing ervan, gaat dit land failliet. Als dat niet kan, dan moet de hele structuur van België in vraag gesteld worden en dat zal dan snel moeten gaan. Als de slechtste leerlingen uit de Euroklas hun begrotingen zullen hebben aangepakt, zal België straks de pineut zijn en wordt het inderdaad - zoals Thomas Leysen al zegde - het Griekenland aan de Noordzee.
Het eerste voetbalseizoen met play-offs zit erop en daar zullen weinig mensen rouwig om zijn. De competitie sleepte zich naar zijn einde en voor veel supporters hoefde het echt niet meer. Dat het geen succes zou worden, stond in de sterren geschreven. Als een handelsland zoals Nederland met een dergelijke competitie stopt, betekent het dat er geen geld mee te verdienen is. Men was er dan ook beter nooit mee begonnen. De vraag is nu, wat er volgend seizoen gaat gebeuren. Buiten de competitie was er vorige week dan nog het nieuws dat België én Nederland zich bij de FIFA officieel kandidaat hadden gesteld voor het inrichten van de wereldkampioenschappen van 2018 of 2022. Ook daar zal niet veel van in huis komen. Voor 2018 zijn de mede kandidaten o.m. Rusland, Groot-Brittannië en het duo Spanje-Portugal. Allemaal landen met meer mogelijkheden, meer capaciteit en grotere stadions. Want om dat laatste zal het vooral gaan. België stelt zich nl kandidaat met liefst zeven stadions. Die moeten, tegen die tijd, een capaciteit hebben van minstens 44.000 plaatsen. Op dit ogenblik zijn er in ons land hoogstens een drietal stadions die de helft ervan nipt halen en die het grootste gedeelte van de tijd dan nog niet gevuld geraken. Zelfs als die stadions er zouden komen, zal het reëel zijn, dat die - na een eventueel WK - meestal hoogstens halfvol zullen zitten, wat de sfeer zeker niet ten goede zal komen. En er is nog meer. De meeste van die Belgische stadions die WK-kandidaat zijn, moeten nog gebouwd worden. Voorbeeld daarbij is dat van A.A. Gent. Daarvan werd twee jaar geleden de eerste steen gelegd. De tweede steen moet er nog altijd komen! O.w.v. problemen met de aannemer en de financiering ervan, gebeurt er daar nog steeds niets. Dat zal bij de anderen niet veel beter en/of sneller gaan. M.a.w. mochten België en Nederland het wereldkampioenschap van 2018 binnenhalen, dan is de kans reuzegroot, dat we later met een half dozijn witte olifanten blijven zitten. Zeker nu men weet dat de crisis de eerste jaren nog niet voorbij zal zijn, is het maar al te zeer de vraag waar het geld vandaan zal komen. Tenslotte nog dit, mocht het organiseren van het WK in 2018 niet lukken, dan mag men ook dat van 2022 vergeten. Als nl dat van 2018 in Europa wordt toegewezen (wat normaal zal gebeuren), dan zal het volgende tornooi buiten Europa plaats grijpen...
