De zaak Fortis wordt zo stilaan voer voor psychologen. De vergadering van de aandeelhouders, deze week woensdag, zal de zaak waarschijnlijk nóg ingewikkelder maken. Het enige noemenswaardige wapenfeit van de regering Leterme dreigt als een boemerang terug te komen. In de marge van de Fortis zaak is er de opschudding omtrent de Chinese aandeelhouder Ping An. Nu blijkt, dat er reeds in juni 2005 een bilateraal akkoord werd ondertekend door België en China ter bescherming van elkaars investeringen in beide landen. Bij onteigening zou er, volgens dat akkoord, schadevergoeding moeten betaald worden. Wat er speciaal is aan bovenstaand akkoord, is, dat het pas vorige week door de Belgische regering geratificeerd werd. Eerder kon dat niet, omdat de Waalse deelregering het verdrag nog steeds niet had goedgekeurd. Men moet nl weten, dat het verdrag in 2005 in hoofdzaak werd gesloten ter bescherming van AB Inbev en Bekaert, twee Vlaamse bedrijven die veel geld in de enorme Chinese markt hadden gestopt. Net zoals bij KBC een paar weken geleden, vertikten de Walen eerst het een verdrag goed te keuren, waarbij Vlaamse bedrijven enig voordeel zouden krijgen. Pas nu dreigt dat een Belgische regering, waarin de francofonen de meerderheid bezitten, daarvan schade zou ondervinden, heeft de Waalse deelregering haar goedkeuring gegeven, na drie en een half jaar op de rem te hebben gestaan! De francofonen staan steeds te roepen dat ze België in stand willen houden. Dat ze de belangen van datzelfde land beschadigen door Vlaamse exportbedrijven te koeioneren (82% van de Belgische export gebeurt door Vlaanderen), komt niet in hen op. Van domme Belgen gesproken..
Volgens berichten die circuleren in Vlaams-nationale kringen, zou de Vlaamse Volksbeweging (VVB) sinds vorig jaar zo'n duizend leden verloren hebben. Dat er iets in die zin gebeurd is, blijkt ook uit de webstek van de vereniging, die sinds kort haar ledenaantal niet meer vermeldt. Zoveel leden verliezen is zonder meer dramatisch. De oorzaak daarvan dient waarschijnlijk te worden gezocht in de uitspraken van de nieuwe voorzitter Eric Defoort, die in een artikel in Knack vorig jaar de mensen van o.a. voorpost en TAK de mantel had uitgeveegd en vond dat hun acties niets uithaalden. Defoort is eerder van linkse stempel. Dat de voorzitter van de VVB eerder links is, is een nieuwigheid. Toch moeten we vermijden in Vlaanderen niet te gaan overdrijven met de tegenstelling links-rechts. Zolang het gaat om interne zaken, zoals bv binnenkort de regionale verkiezingen, is daar niets mis mee. Op nationaal vlak blijft het echter een zeer punt, dat Vlaanderen hopeloos verdeeld blijft. Hoe het wél zou moeten laten de francofonen zien. Die sluiten de rangen als het er op aankomt hun zaak te verdedigen en komen als één blok naar buiten, links én (zeer gematigd) rechts samen. Links Vlaanderen is altijd een verwaterd Vlaanderen geweest, soms zelfs een anti-Vlaanderen. Dat laatste komen we nog tegen in het partijtje dat zich Groen! noemt en dat voor mijn part best (weer eens) onder de kiesdrempel zou verdwijnen. Voor de SP.a wordt het echter stilaan tijd kleur te bekennen. De partij zit nationaal in de oppositie en moet op niet teveel steun van de Waalse socio's meer rekenen. Mede als gevolg daarvan, zijn er steeds meer linkse Vlamingen die het licht hebben gezien en die beseffen, dat het zo niet verder kan. Dan heb ik het niet alleen over Defoort, maar ook over mensen zoals een Herwig Jorissen (ABVV metaal) en de Gravensteensteen groep. Electoraal stelt het allemaal niet zo veel voor, maar toch moet de Vlaamse Beweging er steeds meer rekening mee houden, al was het maar om de rangen te sluiten in de confrontatie met de francofonen over de staatshervorming en het herverdelen van het kunstmatige land dat België heet. In een confederaal of onafhankelijk Vlaanderen zal er een links-rechts discours blijven. Daar is niets mis mee. Vóór het echter zover is, moeten we vermijden onze meningsverschillen op straat uit te vechten, met de francofonen als lachende derde.
Zonder moed kom je nergens. Zonder tong ook niet. Dat laatste weet Jean-Marie De Decker maar al te goed. Na het onverwachte succes van de laatste federale verkiezingen, heeft hij er zo'n zin in gekregen dat hij geen verkiezingen genoeg kan hebben. Hij zit met zijn partij in de lift bij alle peilingen en hij droomt van de macht. Hij wil mee regeren. In de eerste plaats zal dat moeten gebeuren in de volgende Vlaamse deelregering. Hij ziet al een coalitie van zijn partij met CD&V en de Open VLD. Precies, alsof die op hem staan te wachten. Als dat al zou doorgaan, is de kans groot dat hij eindigt zoals de Volksunie. Dedecker speelt het spel niet open en bloot of, zoals hij het zelf zegt, "recht(s) voor de raap". Hij is zogezegd tegen het cordon, maar zegt anderzijds dat hij ervan moet profiteren, omdat het Vlaams Belang in de touwen zou liggen. Dat zullen we pas in juni weten. Anderzijds schreeuwt hij het ook uit, dat het VB langs de zijlijn blijft staan. Dat is zo voor wat de federale politiek betreft (het VB treedt daar alleen toe als het om de laatste Belgische regering gaat). Regionaal wil het VB wél meedoen, maar krijgt het de kans niet, ook niet van Deckerken. Daar het in juni om Vlaamse verkiezingen gaat, kan De Decker de Vlaamse schijn van zijn partij hoog houden. Zouden er federale verkiezingen komen, dan moet hij kleur bekennen en dat zou kunnen betekenen, dat hij een akkoord zou sluiten met de Lidé-partij van zijn vriend Aernoudt. Daarenboven zou hij dan hetzelfde moeten doen wat nu CD&V en Open VLD uitspoken, nl compromissen maken met de francofonen. Het resultaat daarvan is op voorhand gekend en slecht voor Vlaanderen. Tenslotte valt het nog te bezien in hoever de overlopers, die nu het gros van Deckerkens troepen uitmaken, tot de verbeelding van de kiezer zullen spreken. Persoonlijk ben ik van mening, dat men niet voor dergelijke mensen zou moeten stemmen, evenmin als voor deze die op verschillende lijsten tegelijk opkomen en deze die op voorhand zeggen niet te zullen zetelen als ze verkozen worden. Het wordt hoog tijd dat onze kiezers eens politiek volwassen worden.
Alles wat koning Midas, zo leert ons de legende uit de oudheid, aanraakte, veranderde in goud. Hij is er wel aan ten onder gegaan, want dat gebeurde ook met het eten dat hij aanraakte! Bij ons maken we een variant op dit thema mee. Wij hebben een minister, die alles kapot helpt van zodra hij er zich mee bemoeit: Bertje Anciaux nl. Eerst heeft Bertje de Volksunie op zeep geholpen. Daarna het partijtje van de Vlaams Progressieven. Toen hij zich ging uitspreken over de Palestijnse kwestie, en de oorlog in Gaza vergeleek met de kindermoorden van Dendermonde, werd de wereld te klein. Bertje had het weer gedaan. Eigenlijk had hij toen zijn excuses moeten aanbieden, maar zo zit Bertje niet in elkaar: hij heeft altijd gelijk! Daarmee hield het niet op. Anciaux schrapte het veldrijden als topsport. Uitgerekend een sport die in Vlaanderen bijzonder populair is. En uitgerekend in die sport kroonde een Vlaming, een nieuw talent nog wel, zich vorige zondag tot wereldkampioen. Deze week bekroonde Bertje violist en dirigent Sigiswald Kuijken met de cultuurprijs vanwege zijn 35-jarige bijdrage tot de klassieke muziekcultuur. De dag daarop moest Kuijken ervaren dat zijn ensemble, "La Petite Bande" haar jaarlijkse subsidie kwijtspeelde vanwege, ja, het departement van Anciaux! Die vindt dat het ensemble geen vernieuwing meer brengt en alleen teert op het succes van de beginperiode. Dat alles, terwijl Bertje zelf de dag voordien nog verteld had, dat Kuijken erg vernieuwend was: "geroemd en beroemd in de hele wereld". Nu is het zo, dat er met veel te veel subsidiegeld gesmeten wordt in onze cultuurwereld. In totaal hebben dit jaar zo'n 369 verenigingen en organisaties om subsidies gevraagd. Dat is echt des Guten zuviel. Dat wil daarom echter nog niet zeggen, dat Anciaux de clown moet blijven uithangen elke keer hij in de schijnwerpers komt. Op 7 juni krijgen de Vlamingen de kans deze kluchtfiguur weg te stemmen, hoe erg dat ook mag zijn voor de nieuwste partij die hem heeft binnengehaald, de SP.a. Als de geschiedenis zich herhaalt zal het Bertjes volgende slachtoffer inderdaad de partij van Gennez en Co worden.
Het Gentse Gerecht is nog maar eens in het nieuws gekomen. Zoals ook de voorgaande keren, was het ook ditmaal in de slechte betekenis van het woord. Nadat ze al eens drie Franse carjackers had laten lopen en daarna een tiental drugs- en mensenhandeldelinquenten, blijkt dat ze nu ook een Oekraïense familie heeft laten vertrekken, waarvan twee zonen beticht zijn van poging tot moord op een Gentse tiener. Kers op de taart was dan nog, dat de familie in kwestie, die illegaal in ons land verbleef, een oprotpremie kreeg om uit te wijken naar ... Israel! Die twee zoontjes zien we hier waarschijnlijk nooit meer terug en het proces, als dat er al komt, zal er een voor niets zijn, met extra kosten en een rekening die tenslotte zal betaald worden door de belastingsbetalers... Nog maar pas had de fameuze advocaat Hans Rieder, die in hetzelfde Gent aan de basis lag van de procedureslag waardoor die tien criminelen "legaal" konden ontsnappen, de Gentse rechters nog beschuldigd van politieke partijdigheid. Dat laatste gebeurde n.a.v. het verdict in de dioxinezaak Verkest (van meer dan tien jaar geleden, aub!). Rieder mag dan al een buitenbeentje zijn, in dit geval heeft hij gelijk. Het Gentse parket is politiek geïndoctrineerd. Dat hebben we gezien bij de veroordeling van de VZW's van het Vlaams Blok. De parketten van Antwerpen en Brussel hadden zich toen onbevoegd verklaard, dat van Gent kon de partij wél veroordelen, nadat stadsgenoot Verhofstadt daarop had aangedrongen. Er is daar dus nog niet veel veranderd, zeker niet in de goede zin. Ondertussen ligt de Belgische Justitie ook grondig overhoop met het politiek establishment en dit over de zaak Fortis. Men moet trouwens al een knappe bol zijn, om aan heel dat Fortis kluwen nog aan uit te kunnen. Als de aandeelhouders op 11 dezer tegen stemmen, kan die zaak nog alle kanten uit. En zeggen dat de Fortis zaak zowat de enige pluim was die ex-premier, nu eerste militant Leterme op zijn hoed kon steken...
We hebben in dit land geen tekort aan allochtonen. Met sommigen hebben we altijd last, met anderen minder, met nog andere bijna helemaal niet. Tot die laatste categorie behoren de niet-moslim Aziaten. Als er met die mensen problemen zijn, dan is dat meestal onder elkaar, niet met de autochtonen. Een groep waarmee we ook betrekkelijk weinig problemen hebben, zijn de plaatselijke joden. Die leven meestal in hun eigen wereldje. Toch moet men blijkbaar goed opletten ze niet tegen hun schenen te stampen, want dan gaan ze zich weren. Dat heeft het VRT programma "Man bijt hond" nog pas mogen meemaken. Vorig jaar gebeurde hetzelfde met Bart De Wever toen die het Antwerpse stadsbestuur aanpakte over de, volgens hem, nogal "gratuite manier" waarop die de repressie tegen de joden tijdens de tweede wereldoorlog in de koekenstad uit de doeken dacht te doen. Een ander incident was er deze week, toen enkele plaatselijke rabbijnen de gelovige joden aanraden zich niet meer in België te vestigen, omdat ze de plicht tot inburgering hier maar niks vinden. Vooral de ultraorthodoxe joden (de zgn "chassidim") willen niets te maken hebben met ethische kwesties zoals bv abortus en het homohuwelijk en andere paarse uitvindingen. Het zal nooit voor iedereen goed zijn, natuurlijk. Maar toch moet men er van uitgaan dat mensen die zich hier komen vestigen zich hier moeten aanpassen, zeker voor wat het publieke leven betreft. Dat geldt voor alle allochtonen, dus ook voor hen, die zich het uitverkoren volk noemen. Wij houden niemand tegen om terug naar het eigen land te gaan als hij/zij het hier niet goed vindt. Terloops ben ik niet zinnens nog veel papier vuil te maken aan de gevechten tussen joden en moslim in Palestina. Dat krijgt men daar toch nooit opgelost. Ik kan best begrijpen dat de joden daar moeten blijven vechten om te overleven, zeker omringd als ze zijn door volkeren die hun ondergang willen. Maar een oplossing zie ik er nooit komen. En het verhaaltje dat na elke oorlog de VN of de EU daar de wereldopbouw moet gaan betalen, is helemaal te gek. Laat ze het zelf maar doen, misschien houden ze er dan ooit eens mee op. Is dat niet het geval, dan hebben ze in elk geval hun handen vol met de wederopbouw. Terwijl ze daarmee bezig zijn, doen ze niets anders.
Yves Leterme noemt zich nu de "eerste militant" van zijn partij en zegt in die functie mee te zullen gaan doen bij de volgende regionale en Europese verkiezingen. De man van de 800.000 voorkeurstemmen verwittigt echter al op voorhand, dat hij in geen van die twee parlementen zal gaan zetelen. Hij is bij de vorige federale verkiezingen verkozen als senator en wil die term uitdoen (tot 2011, als de huidige regering het tot dan uit zal zingen). M.a.w., wie voor Leterme kiest, weet dat het niet hij, maar wel zijn opvolger zal zijn die zal mogen gaan zetelen (steeds in de veronderstelling dat Leterme het zou halen). Dit is gewoon kiezersbedrog. Om duidelijk te zijn: dit geldt niet alleen voor Leterme (en, misschien, Vervotje), maar ook voor leden van andere partijen, zoals Deckerken en zelfs Frank Vanhecke van het Vlaams Belang. Deze perverse politieke situatie is de zoveelste slechte beslissing gecreëerd door Paars en heeft ondertussen het hele politieke spectrum aangetast als een kanker. Voor één keer ben ik het dan ook eens met Pieter Vandermeersch, de hoofdredacteur van De Standaard, die zegt deze gang van zaken te zullen bestrijden. Ook zijn krant zal de kiezers aanraden niet te stemmen voor mensen die op voorhand zeggen niet te zullen zetelen als ze verkozen worden . Om even terug te komen op Leterme: het is niet de eerste keer dat deze man zijn woord breekt. Hij is indertijd verkozen voor de Vlaamse deelregering en heeft ook daar zijn termijn niet uitgedaan (datzelfde geldt trouwens voor Vervotje). Zijn woord breken blijkt voor Leterme zo stilaan het handelsmerk te worden. Te mijden, zou ik zeggen.
