Wie dacht dat het onderdrukken van de nationalistische stromingen in Europa zou stoppen als men de Catalanen onder het Spaanse juk zou kunnen houden, mag zijn mening herzien. De Schotten houden zich gedeisd tot er meer klaarheid is over de Brexit, terwijl de grens tussen Noord-Ierland en de rest van het eiland ook nog wel eens voor verrassingen zou kunnen zorgen. Niemand, zowel in de Ierse republiek als in Ulster, wil dat er terug een harde grens komt. Komt die er wel, dan kan daar nog van alles gebeuren.
Ondertussen is er echter een serieuze nieuwigheid in de opmars der Europese volkeren. Vandaag en volgende zondag zijn er regionale verkiezingen op het eiland Corsica. Bij de recente Franse verkiezingen haalden de Corsicaanse nationalisten drie van de vier zetels in het Frans parlement. Van de zeven partijen die nu opkomen zijn er drie van nationalistische strekking. Ze willen geen onafhankelijkheid, althans niet meteen, maar wel een verregaande autonomie, net zoals Catalonië. Tot 2014 was er op het eiland zelfs een gewapende vrijheidsbeweging, maar die heeft sindsdien de wapens afgezworen, wat geleid heeft tot het politiek succes van de nationalisten, in de eerste plaats de partij ‘Pé a Corsica’ (‘Voor Corsica’/Per la Corsica, in het Italiaans). Het geboorteland van Napoleone Bonaparte spreekt nog steeds Ligurees, het Italiaans dialect van de regio Genua.
Eén van de Catalaanse (ex)ministers die samen met Puigdemont naar Vlaanderen gevlucht is, verklaarde voor het Tv-journaal dat de hoop van de Catalaanse nationalisten nog steeds een onafhankelijk Catalonië is, maar dat ze bereid zijn daarover te blijven praten met de Spaanse regering, zoals ze dat al tien jaar vragen. Onder Rajoy blijft de kans daarvoor echter uiterst klein. Zal Macron straks ook die weg uitgaan als hij met dezelfde vragen zal geconfronteerd worden vanuit Corsica? Hij zal het niet gemakkelijk hebben, zeker niet omdat na 01.01.2018 het eiland één regio wordt. Tot nu toe was het verdeeld in twee Franse departementen, wat Parijs de gelegenheid gaf ze tegen elkaar uit te spelen (‘Divide et impera’, vrij naar Julius Caesar).
En wat met Vlaanderen? Wel, er bestaat nog steeds een mogelijkheid tot dromen. Als de linkse koers van de PS, zoals Di Rupo ze heeft uitgestippeld op het recente PS-congres in Luik, zich door zou zetten en er in Wallonië (en misschien ook in Brussel) een uiterst linkse coalitie van PS, Ecolo en PTB aan de macht zou komen, dan wordt het vormen van een volgende federale Belgische regering een mission impossible. Vergeet het record van 541 dagen dan maar.
Ik heb hier al enkele keren geschreven dat de zesde staatshervorming, goedgekeurd door de drie traditionele partijen en de groenen, een draak was, waarbij men, zonder voorwaarden, Brussel jaarlijks een half miljard euro extra heeft gegeven, maar nog meer door wat bij Justitie zgz werd ‘hervormd’. De Vlamingen kregen wel een eigen parket in de Rand, maar de rechtbanken zelf niet. Die bleven in het oude kiesarrondissement B-H/V, waarbij de bevoegdheden van de Franstalige rechters zelfs nog werden uitgebreid. Zo kan een Franstalige die aan de andere kant Vlaanderen woont, voor de rechtbank in Brussel kiezen en krijgt hij daar gegarandeerd een soort voorkeursbehandeling, omdat het gros van de Franstalige Brusselse rechters uitgesproken links en anti-Vlaams is.
Voor wie het niet zou geloven: zopas werd er nog klacht neergelegd tegen zo’n rechter, die het gepresteerd had de Vlamingen te beschuldigen van racisme tegen de Franstaligen. Zwart op wit, a.u.b. En daar hield het niet bij op. Verder kreeg het nu Vlaamse parket van Halle-Vilvoorde te horen dat het haar aan een minimum van intelligentie ontbreekt en werd zij beschuldigd van bevooroordeelde strafonderzoeken tegen Franstaligen, enkel en alleen omdat ze Franstalig zouden zijn.
Als reactie op zoveel onzin hebben de burgemeesters van Halle-Vilvoorde laten weten dat ze een eigen rechtbank willen voor hun regio. Of ze die ooit gaan krijgen is een vraagteken, want daarvoor hebben ze ook een meerderheid nodig van Franstalige parlementsleden. Wat ook een vraagteken vergt in deze zaak is, waarom ze Hans Bonte (SP.a), burgemeester van Vilvoorde, als spreekbuis voor de actie hebben genomen, dezelfde Bonte die vijf jaar geleden, samen met zijn collega’s van de traditionele partijen, voor de huidige situatie had gekozen. Er is natuurlijk nog altijd meer vreugde voor het terugwinnen van één verloren schaap – althans volgens de Bijbel – maar men had een betere keuze kunnen maken.
In dit land is iedereen tegen discriminatie, maar blijkbaar niet als het om Vlaamse eisen gaat…
---
De twee vorige dagen staakte de TEC (Transport en commun), de Waalse tegenhanger van De Lijn. Geen hond die zich daar nog druk maakt over wat ze zelf de TEG noemen (Transport en grève). Alleen in de provincies Waals Brabant en Luxemburg reden er bussen, omdat daar een deel van het vervoer is uitbesteed aan private maatschappijen.
Nieuw was gisteren de staking van de wegpolitie in Henegouwen. Een dag zonder snelheidscontroles of alcoholtests! Bij calamiteiten moest de politie van de andere provincies maar personeel naar Henegouwen sturen…
Na Patrick Dewael is nu ook Pascal Smet (SP.a), minister van Mobiliteit en Openbare Werken in de Brusselse gewestregering, bevallen van een plan om van Brussel één stad te maken die zou samenvallen met het gewest. Daar de andere Vlaamse partijen er ook zo over denken, is dat niets nieuws onder de zon. Probleem is dat de 19 huidige baronnen, sorry: burgemeesters, allemaal behoren tot Franstalige partijen en van geen wijken weten. Smetje rekent op een nieuwe generatie Franstalige politici om van Brussel een normale (hoofd)stad te maken. Ik denk dat men dan evengoed kan wachten op Godot. Brussel heeft nu 19 gemeenten, evenveel burgemeesters, schepencolleges, gemeenteraden en OCMW’s. In totaal meer dan 1.000 postjes, waarvan er zo’n 900 zouden moeten verdwijnen. Zie je dat al gebeuren?
Brussel zal dan ook een ‘hellhole’ blijven, als enige grootstad van betekenis die niet beheerd wordt door één burgemeester en beveiligd oor één politiecorps. Dat diezelfde stad het wel kan rooien met één brandweercorps is dan weer iets dat men nergens uitgelegd krijgt.
Mochten Brussel stad en het Brussels gewest samenvallen, dan had men genoeg aan één burgemeester/minister-president, zeven (gewest) ministers en 69 parlementsleden en bespaarde men jaarlijks een klein miljard euro. Nu zal het steeds meer geld kosten. Vlaanderen heeft er dan ook alle belang bij Brussel geen enkele eurocent extra nog toe te kennen, het is het enige wapen waarover het daar nog beschikt.
---
Dit eindejaar hebben we in Vlaanderen niet alleen Sinterklaas en de Kerstman, we hebben ook nog Puigdemont. Die brave man kan in Vlaanderen op nogal wat bijval rekenen, ondanks het feit dat Beke, de voorzitter van een partij die zich christelijk noemt, hem schuwt. De nummer één van de echte Catalanen heeft al een uitgebreide rondleiding in Brugge gehad, krijgt horden streekgenoten naar hier en was zelfs uitgenodigd door de intendant van de opera van Gent om daar het ballet ‘De Hertog van Alva’, van Gaetano Donizetti*, bij te wonen. De Spaanse ambassadeur was ook uitgenodigd, maar stuurde zijn kat. Raar, he?
* Voor de afeccionados : ‘Le Duc d’Albe’, was een onafgewerkt ballet van Donizetti dat werd gereconstrueerd door zijn landgenoot Giorgio Battistelli. Het speelt zich af tijdens de Geuzenopstand tegen de Spaanse bezetter hier, grotendeels in Brussel. Van toevalligheden gesproken…
Gisteren kreeg ik een telefoontje van Artsen zonder Grenzen. Twee jaar geleden had ik die eens gesteund met de uitbraak van de besmettelijke Ebola ziekte in West-Afrika. Dat was eenmalig want ik heb het er niet mee met al die Internationale Wereldverbeteraars. In datzelfde West-Afrika verspeelde het Rode Kruis recentelijk nog enkele miljoenen euro’s.
Nu kwam men vragen om steun voor de bevolking van ‘onze’ Kongo. Daar zouden honderdduizenden, misschien zelfs miljoenen mensen riskeren te sterven van de honger door het aanhoudende oorlogsgeweld. Dat gebeurt dan in een land waar de bodem zo vruchtbaar is dat er – bij wijze van spreken - takken zouden groeien aan een bezemstok mocht men die in de grond steken en laten zitten. Ik heb ze daar bij AzG laten weten dat ik niet meespeel voor een land waar alles wat dit land er ooit geïnvesteerd heeft, is kapot gemaakt en alle geld dat er later aan gegeven is, verloren is gegaan of niet terecht is gekomen bij de mensen waarvoor het bedoeld was..
Toch zijn er bij ons mensen, voornamelijk francofonen die Kongo nog steeds beschouwen als hun nalatenschap, die dat nog altijd niet begrepen hebben. Zo is er dezer dagen in Kinshasa nog een splinternieuw megalomaan, waarschijnlijk peperduur ambassadegebouw ingehuldigd. Didier Reynders was aanwezig, maar van Kongolese kant niemand van de regerende partij van Kabila Jr, het staatshoofd dat vorig jaar al had moeten aftreden, maar dit – naar gangbare Afrikaanse gewoonte – niet wil doen. Mugabe kan zelfs geen uitzondering genoemd worden, want men heeft daar moeten wachten tot hij 93 was (en half dement) om hem opzij te kunnen schuiven. In Angola heeft de nieuwe president de dochter van de oude uit haar functie van CEO van de nationale oliemaatschappij ontheven. Volgens onze media, die men voor een keer kan geloven, wordt zij beschouwd als de rijkste vrouw van Afrika. In Kenia hebben ze wel de verkiezingen moeten overdoen, een primeur voor het zwarte continent, maar met hetzelfde resultaat, waarbij men nooit zal weten of die verkiezingen, wel eerlijk verlopen zijn.
Dezer dagen is er in Abidjan (Ivoorkust) een topoverleg tussen de 27 staten van de E.U. en 55 landen van de Afrikaanse Unie. De E.U. komt er niet meer praten over ontwikkelingshulp, maar over een ‘investeringsfonds’ en wil daarbij ook de Europese privésector inschakelen. Zolang men echter het geld zal moeten blijven storten via Afrikaanse overheidsbedrijven is de kans groot dat er daarbij e.e.a. zal fout lopen. Met de Afrikaanse elite zal het wel los lopen. Voor het proletariaat moeten de Internationale wereldverbeteraars zorgen. Maar toch niet meer met mijn centen.
* Naar ‘Skokiaan’ van Louis Armstrong (jaren 1950).
Er zijn weinig materies waarover het hele jaar door zoveel gepraat en gediscussieerd wordt als over het Onderwijs. Van kleuterklas tot en met universiteit hebben zowel leraars, (ex)leerlingen, onderwijskoepels en de media zelf elke week wel iets nieuws om over te bakkeleien. Het laatste in de reeks is het voornemen van het Gemeenschapsonderwijs (GO) om de thuistaal van in de eerste plaats allochtonen toe te laten op school, niet alleen op de speelplaats maar ook in de klas. Vlaams minister Crevits is er voor omdat ook zij vindt dat kinderen tussendoor via hun hier vreemde moedertaal beter Nederlands zouden begrijpen en onthouden. Daar mag iedereen het zijne van vinden, maar voor mij is dat onzin.
Het Gemeenschapsonderwijs heeft in Vlaanderen altijd qua kwaliteit ondergelegen bij het Vrij Onderwijs. Door die nieuwe maatregel zal dat verschil nóg groter worden. Het Franstalig onderwijs, dat vooral in Brussel al jaren op die manier voortsukkelt, staat in de rangschikkingen van de Europese regio’s niet eens bij de eerste 25, het Vlaams Onderwijs bij de eerste 5! Dat alleen zegt al genoeg. Als men straks in elke klas elke dag een deel van de tijd moet verliezen om iets uitgelegd te krijgen waarbij het ene kind het tussendoor aan het andere moet vertalen, dan zal dat gaan ten koste van de algemene kwaliteit van het onderwijs zelf, ook voor de kinderen wier thuistaal het Nederlands is. Het zou kunnen dat er hier en daar een allochtoon kind baat bij heeft, op die manier zal het echter nooit een hoog niveau Nederlands halen en hypothekeert het zijn eigen toekomst.
Als men echt wil dat allochtone kinderen hier vlot Nederlands leren, moet men hun ouders ertoe aanzetten dat thuis ook te doen, of althans te proberen. Wie thuis Turks, Arabisch of Lingala blijft spreken, en naar radio- en Tv-programma’s uit het thuisland blijft horen en kijken, zal het hier nooit ver brengen.
Het wordt me daar wat in de koekenstad. Ik heb zo het idee dat de laatste modder er nog niet gesmeten is. Na de beschuldigingen aan het adres van De Wever en zijn omgeving omdat ze een etentje hadden met een vastgoedmakelaar die ook projecten voor de stad zou behandelen – en De Wever’s reactie daarop – bleek dat een van de hoofdaanklagers zelf nauwe contacten had met Land Invest, het bedrijf in kwestie. Het gaat om Tom Meeuws, de kersverse SP.a voorzitter en mede kopman van het ‘Samen’ allegaartje (Groen, SP.a en ‘onafhankelijken), die in een vorig leven een bestuursfunctie had bij De Lijn. Daar de campagne voor de gemeentelijke verkiezingen al van start is gegaan, moeten die verklaringen met een grote korrel zout worden genomen, ook die van De Wever die m.i. óver acteerde. Ook als men, zoals Meeuws, (nog) geen openbaar mandaat heeft, is het in deze zaak niet gepast woorden te gebruiken als ‘immocratie’ en ‘paaitaks’. Zelfs bij De Morgen konden ze er niet mee lachen*.
Meeuws tafelde zelf nl ook met de veel besproken Eric Van der Paal in het eveneens veelbesproken ‘Fornuis’ restaurant, toen hij daar ooit in zijn functie bij De Lijn mee ging praten over laadinfrastructuur voor elektrische bussen in ondergrondse parkings. Die Van der Paal schijnt trouwens een gladde jongen te zijn, ‘een aardje naar zijn vaartje’ Rudi, die ik trouwens persoonlijk gekend heb.
Rudi Van der Paal heeft nl ook een tijdje gronden verkocht op Sardinië. Hij was daar in feite een concurrent van ons en ik heb er eenmaal een lange babbel mee gehad aan de bar van het hotel Mediterraneo in Cagliari. Toen later mijn vrouw’s moeder en jongste zuster, die bij ons op vakantie waren geweest, op de terugvlucht via Rome daar strandden wegens een staking, zat Rudi op hetzelfde vliegtuig met een groep klanten. Om zijn mensen bezig te houden gaf hij het hele gezelschap een dag rondleiding door de eeuwige stad en nodigde moeder en dochter uit mee te doen op zijn kosten. Daar kon ik alleen maar ‘chapeau’ op zeggen.
* Volgens de laatste berichten blijkt er van hetzelfde verjaardagsfeestje een foto te zijn opgedoken van Freya Piryns van Groen, partner/vriendin (schrappen wat niet past) van Willem-Frederik Schilz, zoon van (Open VLD). Zou er echt niemand geweest zijn van CD&V?
België heeft (nog maar eens) van Europa een onvoldoende gekregen voor zijn begroting. Het komt zo’n 2,5 miljard euro tekort, maar niemand maalt er nog om, zelfs niet de oppositie die om de haverklap méér geld vraagt voor allerlei – volgens haar – dringende maatschappelijke problemen. Met de staatsschuld komt het m.i. hier nooit meer goed. Het heeft zelfs geen zin nog te blijven kankeren op de zgz neoliberale cultuur, want dat slaat ook nergens op. De schulden die België gemaakt heeft, werden niet gemaakt door centrumrechtse, maar door centrumlinkse of enkel linkse regeringen. De linkse partijen, die nu zowat overal in de oppositie zitten, hebben dan ook geen reden tot reclameren. Het zijn zij die de schuldenberg mee gecreëerd hebben, af en toe geholpen door de christendemocraten of door zgz links-liberalen van bv het type Verhofstadt.
Van de regeringen Verhofstadt weten we dat die de buffer van 6%, die Dehaene had achtergelaten als een appeltje voor de vergrijzingsdorst, hebben opgesoupeerd. Dat verhaal is bekend. Ook bekend, maar minder in het politieke daglicht, is de zogeheten ‘sales & backlease” operaties die de regeringen Verhofstadt, met hun begrotingsspecialist Vande Lanotte, op poten hebben gezet. Om het budget te doen kloppen werden staatseigendommen verkocht en meteen terug gehuurd aan abnormaal hoge prijzen, allemaal om tot een sluitende begroting te komen, niettegenstaande het Rekenhof toen al zei dat ze onrendabel waren.
De Koninklijke Munt, een van de gebouwen die de regering Verhofstadt destijds verkocht en terug huurde, gaat eind dit jaar dicht. Er moet nog wel tot 2021 jaarlijks 635.125 euro huur voor betaald worden. In de Brusselse Paleizenstraat staat een overheidsgebouw waar nog amper 40 ambtenaren werken, maar dat de staat jaarlijks meer dan 2 miljoen euro huurgeld kost en dit tot 2026. En dat zijn dan nog maar enkele voorbeelden. Toen Yves Leterme in 2008 Verhofstadt opvolgde, bleek dat er van Dehaene’s buffer helemaal niets meer overschoot en sindsdien is het alleen maar erger geworden.
De huidige centrumrechtse regering wou de staatsschuld drastisch verminderen. Dat was trouwens de reden waarom de N-VA het communautaire voor een legislatuur in de koelkast wou stoppen: eerst de staatsschuld afbouwen. De eerste helft van die legislatuur leek dat te lukken. Nu ziet men dat het niet het geval zal zijn. Geen enkele al dan niet nieuwe Belgische federale regering zal de staatsschuld naar beneden krijgen, tenzij met drastische structurele maatregelen die men maar niet gerealiseerd krijgt, zoals het afschaffen van de senaat, de provincieraden, de subsidies aan media en politieke partijen, aan overbodige politieke organen en dubbelmandaten op alle niveaus, waarbij men niet moet vrezen het aantal werklozen te zien vermeerderen. Er zijn tienduizenden vacatures die men niet eens ingevuld krijgt..
