Gisteren schreef ik nog dat ook Rusland zich stilaan zorgen mag gaan maken i.v.m. Noord-Korea. Het zou echter wel eens kunnen dat onze Fikken gelijk heeft, waar hij schrijft dat er meer achter zit dan alleen die Oen. Of dat nu China en/of Rusland is, moet de toekomst nog uitwijzen, maar wat dat laatste land betreft mogen wij ons ook hier wel zorgen gaan maken. Er is niet alleen Noord-Korea, maar ook Syrië, waar Putin een eigen koers vaart, er is de haat/liefde verhouding met Turkije, waar nog zo’n gek aan het bewind is. Denk maar aan wat er gebeurde toen de Turken een Russisch gevechtsvliegtuig neerschoten en Putin zijn landgenoten opriep niet meer naar Turkije op vakantie te gaan. Nu heeft Turkije, nota bene een NAVO-partner, zelfs raketsystemen besteld in Rusland, spullen die niet integreerbaar zijn in het NATO systeem. Met in het achterhoofd wat de Russen al hebben uitgespookt in Oost-Europa: Georgië een deel van haar grondgebied afgepakt, idem de hele Krim, ondersteuning van de rebellen in oostelijk Oekraïne en zopas uitgebreide militaire oefeningen aan de buitengrenzen van de Baltische staten, Polen en Oekraïne, waarbij Rusland zegt dat het om 12.500 manschappen gaat, terwijl het waarschijnlijk om zo’n 100.000 gaat.* Die landen weten wat het betekent onder de Russische knoet te liggen, ook al is het de dag van vandaag geen Sovjet-Unie meer. Putin heeft trouwens ooit zelf gezegd het spijtig te vinden dat die niet meer bestaat. Hij noemde het ooit ‘de grootste geopolitieke ramp van de 20ste eeuw’.
* Volgens internationale akkoorden hoeft geen buitenlandse controle bij militaire oefeningen als het aantal manschappen de 12.500 niet overschrijdt. Hier is dat wel het geval en liegen de Russen. Zoals zij ook altijd gelogen hebben over het neerschieten van de MH370 van Malaysian Airlines boven Oekraïense rebellengebied.
Noord-Korea heeft zopas een tweede intercontinentale raket over het Japanse Hokkaido geschoten. Het tuig is in zee terecht gekomen op een afstand die vergelijkbaar is met deze naar het Amerikaans eiland Guam. Iedereen protesteert weer en de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties gaat weer bijeenkomen en waarschijnlijk nog meer sancties tegen het regime van Kim-Jong-Oen uitspreken. Zal het allemaal wat uithalen? Ik denk van niet, maar alles is beter dan een echte oorlog waarbij men er niet zeker van is of die Oen blufpoker zal blijven spelen of niet. Het is bijna niet te geloven dat een landje van niets, dat er nauwelijks in slaagt zijn eigen bevolking te voeden, hopen geld uitgeeft aan wapentuig waar andere rijkere landen liefst van al vanaf zouden willen. Zelfs vroegere medestanders zoals China en Rusland beginnen zich ongemakkelijk te voelen en stemmen in die Veiligheidsraad nu mee met de rest, iets wat nog maar vrij recent het geval is. Beide landen weten goed genoeg dat ze feitelijk Noord-Korea mee op de kaart gezet hebben.
De oorlog in Korea begon in de jaren 1950, toen het Noorden het Zuiden aanviel. Nadat de Verenigde Naties, onder leiding van de Amerikanen, terugsloegen en op een gegeven ogenblik dreigden het Noorden te veroveren, zette China zelfs zijn eigen leger in. Rusland, toen nog de Sovjet Unie, heeft het Noord-Koreaanse regime meteen gesteund. Het is bijna niet te geloven, maar Rusland, qua oppervlakte het grootste land ter wereld, grenst ook aan Noord-Korea, al is het maar met een grensstrook van 18 km. Bedenkelijker is dat Vladivostok, Ruslands grootste stad in het Verre Oosten (de naam betekent ‘heerser van het Oosten’), op slechts 200 km van de Noord-Koreaanse hoofdstad Pyongyang ligt.
Gaan ze Oen maar laten doen, in de hoop dat het bij blufpoker blijft? Mocht er straks toch iemand op het knopje drukken dan zal Armageddon niet ver meer af zijn, zeker niet in het Verre Oosten
Tante Laurette gaat er dus mee ophouden, meteen als PS fractieleidster in de Kamer en na de verkiezingen van 2019 ook als voorzitster van de PS in het Brussels gewest. De vraag is maar of zij dat ook zou gedaan hebben mocht de PS erin geslaagd zijn de regering Michel ten val te brengen of haar partij de meerderheid (en het minister-presidentschap) te laten behouden in het Waals gewest. Niet alleen zijn dat nederlagen die kunnen tellen, maar de toekomst ziet er voor de PS al niet veel beter uit. Men moet alle peilingen niet geloven, maar het is een feit dat de schandalen van Publifin en Samusocial aan de partij gevreten hebben en niemand gelooft dat ze de situatie eens snel zullen gaan rechtzetten. M.a.w. Onkelinx verlaat het zinkende PS-schip.
Vergeten we trouwens niet dat ook haar privéleven niet onbesproken bleef. Haar eerste, Marokkaanse man was een drugdealer, die uit de greep van het gerecht kon blijven omdat Laurette van haar positie als federaal minister van Justitie misbruik maakte door hem uit een Turkse gevangenis te halen. Alsof dat nog niet erg genoeg was, scheidde ze wel van hem maar gaf ze hem een goedbetaalde job op haar ministerie. Haar tweede man is de duurste advocaat van dit land die het vooral heeft kunnen maken dank zij de vele overheidsopdrachten die hij via de PS kreeg. Het koppel woont in een luxueuze villa te Lasne, de duurste gemeente van Wallonië. Ondanks het feit dat ze VB en N –VA regelmatig beschuldigde van collaboratie, had ze zelf een grootvader die waarnemend burgemeester was onder de Nazi-bezetting en dus collaboreerde. Kortom, het heeft arbeidersdochter Onkelinx allemaal geen windeieren gelegd en nu ze ziet dat de mayonaise niet meer pakt, stapt ze het af. ‘Après moi le déluge’ klonk nooit reëler.
Het zal wel een toeval zijn, maar dezelfde dag dat Onkelinx haar politiek vertrek aankondigde, kwam ook Pascale Paraïta weer in het nieuws. Na een ‘dikverdiend’ verlof eist de vroegere directrice en oppergraaister van Samusocial haar oude job weer op! Die zal ze wel niet terug krijgen, maar ze zou dan officieel ontslagen moeten worden, wat haar een ontslagpremie tot 400.000 euro zou kunnen opleveren. ‘Il faut le faire’, om het nog eens in hun taal te zeggen. Voor wie het niet zou weten, het was Onkelinx die via haar tweede man, advocaat Marc Uyttendaele, nog geprobeerd heeft de onderzoekscommissie naar de wantoestanden bij de daklozen in Brussel niét te laten doorgaan. Maar dat was blijkbaar voor ‘witte ridder’ Maingain dan weer geen reden om niet met de PS verder te regeren in Brussel…
Het is me daar wat bij Volvo Cars in Gent. Na twee dagen werkonderbreking en evenveel keren afwijzing van de directievoorstellen, is het personeel nu officieel in staking. Hoe dat gaat aflopen is nog koffiedik kijken, maar de vraag is hoe ze daarover gaan denken bij de algemene directie in Zweden en zeker bij de Chinezen die momenteel eigenaar zijn van het merk en de fabriek. Het wordt er niet makkelijker op als men weet dat de directievoorstellen wel werden aanvaard door de vakbonden, maar niet door de basis en dat het de vakbonden zijn die nu het stakersgeld gaan moeten ophoesten, omdat het bedrijf bij staking geen lonen meer uitbetaalt.
Het gaat trouwens bij onze vakbonden van kwaad naar erger. Ze mogen dan nog steeds veel leden hebben, de meesten zijn vooral nog lid o.w.v. de syndicale dienstverlening (ziekenfondsen, werkloosheidsuitkeringen, juridisch advies e.d.). De stakingen die worden aangekondigd op 10 oktober lijken meer te maken hebben met het eigen vakbondspersoneel dan met de gewone leden. Denk maar aan het opschorten van de statutaire ambtenarij, waar vooral vakbondsafgevaardigden nu van profiteren. De vakbonden hebben aan cliëntelisme gedaan, in Wallonië nog meer dan in Vlaanderen, waardoor het gros van hun leden eerder tot de middenklasse is gaan behoren, die geen boodschap meer heeft aan strijdleuzen uit vervlogen tijden. Verder hebben de syndicaten geen kant en klare oplossingen voor de nieuwe problemen waarmee de leden geconfronteerd worden. Denk maar aan de digitalisering, de robotisering, de e-commerce die allemaal een andere aanpak vergen. Daardoor is het bij de voor 10 oktober aangekondigde staking duidelijk dat het louter om politiek gaat, wat niet de taak is van de vakbonden.
Doelloos staken is niet meer van deze tijd en dat het sociaal overleg ook geen oplossingen meer brengt is, omdat de tijd dat de staat de rekening daarvan betaalde ook voorbij is. E.e.a. maakt dat de vakbonden zelfs intern verdeeld zijn en het onderling steeds minder eens. Dat in Wallonië de vlam nog brandt heeft te maken met de opkomst van de communisten van de PTB/PvdA waartegen het rode vakbondsfront ook geen ander antwoord heeft dan het syndicale opbod.
In mijn blog van 20 augustus ll (‘Gelukkig zijn Vuye en Wouters er nog’) schreef ik o.m. dat ik hoopte dat het V&W duo nog tot 2019 zijn best zou blijven doen om de N-VA het vuur aan de schenen te leggen ‘i.v.m. de verkiezingsbeloften van die partij, waar we nu reeds nieuwsgierig naar uitkijken’. Wel, we hebben daarvan al een voorsmaakje gekregen. Volgens een artikel in Het Laatste Nieuws zou de N-VA voor de verkiezingen van 2018/19 geen communautaire campagnes gaan voeren. Met weer meer dan 30% in de komkommerpeiling en de bevestiging van Bart De Wever als voorzitter voor een vijfde termijn (wat zo’n beetje klinkt als de reclame van Miele: ‘Er is geen betere’), lijkt de partij daar inderdaad op af te stevenen. Ze is nu de volkspartij geworden die ze altijd wou zijn en gelooft er vast in weinig weerstand te zullen krijgen van de traditionele partijen die dat vroeger ook pretendeerden.
De Wever wil blijkbaar geen campagne voeren die moet afhangen van de verkiezingsuitslag. Nochtans zal er nooit een confederale, laat staan een onafhankelijke Vlaamse staat komen zolang de Vlaamsnationalisten geen meerderheid kunnen halen in hun eigen parlement. Die Vlaamsnationalisten blijven dan ook verweesd achter. Van Grieken heeft in Steenstrate al opgeroepen tot een Vlaams front, maar daarvan zal weinig in huis komen. Zelfs al zou er een samenwerking en/of kartel komen tussen het VB, het duo V&W en misschien de restanten van LDD, zal dit nooit lukken als de N-VA daaraan niet meedoet. Nu ook cdH-voorzitter Lutgen verklaard heeft straks met de N-VA scheep te zullen willen gaan als die het communautaire loslaat, wordt de kans steeds groter dan we in 2019 inderdaad een regering Michel II gaan krijgen.
Vlaamsnationalisten die in 2014 nog het VB gewisseld hadden voor het N-VA, doen er dan ook best aan op die beslissing terug te komen, het enige waarmee men de partij van De Wever pijn kan doen. Al is ook dit laatste relatief. Met een oorlogskas van zo’n 13 miljoen euro vanwege de staat die ze zou willen veranderen, kan de N-VA tegen een stootje. Zoals ik al schreef, wordt de N-VA wel de volkspartij, maar dan van België, niet van Vlaanderen.
Er was vorige week weer heel wat te doen over het feit dat de helft van de spoedartsen eraan denkt ermee op te houden, met als belangrijkste reden het tekort aan spoedartsen en de stress die dat meebrengt. Voor wie deze rubriek al lang leest, is dat geen verrassing. Reeds meer dan 10 jaar geleden schreef ik dat we daar een tekort aan zouden krijgen, evenals aan tandartsen en huisartsen. Er zijn momenteel in Vlaanderen al 90 gemeenten waar geen huisarts meer is. Dit alles is het gevolg van het beruchte ingangsexamen, dat niets met geneeskunde te maken had en veel jongeren, die zich geroepen voelden tot het ambt van dokter, deed afhaken. Ik heb het zelf in de familie meegemaakt dat twee jongeren niet meteen slaagden en het later hebben moeten halen via drie jaar biomedische, waardoor ze wel een jaar verloren, het zgz schakeljaar, terwijl ze het later op de universiteit meer dan behoorlijk deden. Momenteel heeft men de cursus dermate gewijzigd, dat men niet meer eist dat de kandidaten een bepaald percentage halen, maar dat op voorhand wordt vastgelegd hoeveel kandidaten er na elk examen zullen worden aangenomen, ongeacht het percentage dat ze op het ingangsexamen halen. Dat laatste is al een bewijs dat de inrichters van deze klucht zelf weten dat de test zelf niets met geneeskunde te maken heeft en men zich pas aan de Unief zelf zal moeten bewijzen.
In Francofonië, waar men 18 jaar lang het ingangsexamen heeft genegeerd, is men er nu ook mee moeten beginnen, daar ze daar dan weer teveel afgestudeerde artsen hebben, waarvan een deel niet meteen een Riziv-nummer krijgt en dus het beroep, waarvoor men een diploma had, niet kan uitoefenen. In de Franstalige media wordt er nu al gereclameerd dat ze daar over zeven jaar ook wel eens met een tekort aan artsen zouden kunnen komen te zitten. Met het overschot dat ze er nu hebben, kan men alvast daar enkele jaartjes bij tellen. In Vlaanderen zit men nu al met een nijpend tekort dat niet zal worden opgelost door wat te prutsen aan de regels. Het doet denken aan de nieuwe regels bij de e-commerce, waar men zgz nu ook ’s nachts zou kunnen werken. Dat laatste kan echter alleen maar na een akkoord met de vakbonden, die zo’n hoge eisen kunnen stellen dat er tenslotte toch niets van in huis komt.
Men zou er haast aan gaan twijfelen of Kafka toch geen Belg was…
Ik kom nog even terug op die komkommerenquête van VTM en RTL. Daarop voortbordurend denkt men nl in de zgz serieuze media dat Maingain’s broodje gebakken is. Dat zou wel eens flink kunnen tegenvallen. De man verkoopt zichzelf en zijn partij als de maagdelijkheid zelve, dit t.o.v. de andere partijen, die volgens hem corrupt zijn. Maar hij wil wel de coalities in Brussel en die van de Franse gemeenschap in stand houden, coalities waarin ook de meest corrupte van alle partijen deel van uitmaakt, nl de PS. Gisteren heb ik nog verteld dat Yvan Mayeur de ex-burgemeester van Brussel nog steeds dikbetaalde bijverdiensten heeft in intercommunales zoals Vivaqua, bij wiens werking men vragen kan stellen. Vergeten we daarbij niet dat de man nog steeds gemeenteraadslid is én parlementslid. Het gaat hier dus louter om bijverdiensten. Als men dus daar echt tegen is, moet men straks ook niet stemmen voor het Défi van Vlaamshater Maingain, die wél met de meest corrupte partij blijft samenwerken. Défi stelt buiten Brussel trouwens drie keer niks voor, terwijl het ook steeds duidelijker wordt dat de verhouding tussen Walen en Brusselaars steeds afstandelijker wordt. Vooral in de provincies Namen en Luxemburg heeft men genoeg van Brussel dat doet alsof het alles te zeggen heeft in francofoon België. Dat idee wordt versterkt door de verhuis van Waalse kopstukken naar de hoofdstad, zoals bv Onkelinx en Reynders. De termen WalloBrux en Fédération Wallonie-Bruxelles, die men gebruikt, zijn trouwens in de Grondwet niet terug te vinden en daarom onwettelijk. Ook om dat te veranderen zal er een nieuwe staatshervorming nodig zijn.
Tenslotte zouden we haast nog vergeten dat er ook Vlaamse politici meespelen in de Brusselse comedia dell’arte. Bianca Debaets (CD&V) doet nog haar best, maar een Guy Vanhengel (Open VLD) voert slaafs de politiek van de Franstaligen uit. Tenslotte is er nog Smetje (SP.a), waarvan men al blij is dat hij niet meer in de Vlaamse deelregering zit. ‘Quantité négligeable’, om het in de taal van Maingain te zeggen.
