Na een paar opinieartikels heeft de Leuvense politicoloog Bart Maddens nu ook een boek* geschreven over zijn theorie met betrekking tot de communautaire problemen. Maddens was er al achter gekomen, dat het steeds de Vlamingen zijn geweest die vragende partij zijn in dit land en dat het ook steeds diezelfde Vlamingen zijn die telkens het gelag hebben mogen betalen. Een soort uitzondering was het Lambermont akkoord, waarbij de Walen vragende partij waren en de Vlaamse regio er (ook) een pak geld aan heeft overgehouden. Met wat goede wil, kan men zeggen dat dit de uitzondering was die de regel bevestigt. Nu de nationale politiek weer naar een "onderhandelde oplossing" wil voor het probleem van de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde, weet men reeds op voorhand dat van de Vlamingen weer toegevingen zullen gevraagd worden. Nota bene: om een onwettelijke situatie, bevestigd door de Raad van State, op te lossen. Als dit niét gebeurt, dan zullen de volgende verkiezingen, die van 2011, nl onwettig zijn. Democratie op zijn Belgisch... De Maddens-doctrine wil, dat Vlaanderen niets meer vraagt ("On n'est demandeur de rien", om het nog eens in de taal van de tegenstrevers te zeggen) en gewoon wacht tot de francofonen zelf met vragen afkomen. Ondertussen moet de Vlaamse regering wel alles uit de kast halen om zijn gelijk te krijgen en dit in overeenstemming met de bestaande Belgische wetten. Dat laatste is wat er nu gebeurd is met het Vlaams decreet dat zegt dat Vlaanderen het recht heeft het Franstalig onderwijs in zijn eigen regio te kunnen inspecteren. Het kabaal dat de francofonen hierover maken, is helemaal naast de zaak. Ook bij het Grondwettelijk Hof, waar naartoe ze nu willen stappen, zullen ze nul op het rekest krijgen. Hierbij dient trouwens te worden aangestipt, dat bij eenzelfde situatie in de Duitstalige kantons de francofonen wél akkoord gegaan zijn om diezelfde Franstalige scholen daar te laten inspecteren door de Duitstalige gewestregering. Waarbij in feite wordt gesteld, dat Vlamingen in dit land voor de francofonen geen tweede- maar derderangsburgers zijn. Van een Herrenvolk gesproken! Zoals ik in mijn blog van 20 dezer reeds vermeldde, is de kans groot dat Vlaanderen voor een tweede keer een belangenconflict zal inroepen, mocht minister Milquet vasthouden aan haar nieuw federaal wetsvoorstel, waarbij 50-plussers opnieuw (en dit voor de tweede keer) gediscrimineerd zouden worden. Ook dat behoort tot de Maddens-doctrine en zal waarschijnlijk nog meer dan eens worden bovengehaald. Met de N-VA in de Vlaamse regering, kan deze niets anders dan Maddens' theorieën toepassen. Ze zijn de logica zelf. De vraag is, hoelang het zal blijven duren, dat het CD&V van de Vlaamse regering het met de francofonen collaborerende CD&V van de federale regering zal kunnen blijven uitdagen...
* Maddens' boek: "Omfloerst separatisme?" is verkrijgbaar bij Pelckmans, Kapellen (176 blz, 15,5 euro).
Het blijft onwezenlijk stil rond de aan de gang zijnde regularisatie van zgz "asielzoekers". Als men bv leest dat die asielzoekers artsen en tandartsen lastig vallen, waarbij enige agressiviteit niet geschuwd wordt, dan kan men denken wat voor truken er nog allemaal niet te voorschijn zullen getoverd worden tot 15 december. Wees ervan overtuigd, dat er achter de schermen aan honderd per uur wordt gewerkt om ervoor te zorgen dat we er een leger nieuwe landgenoten zullen bij krijgen. De daarvoor opgerichte ngo's, advocatenbureaus en andere schimmige organisaties van het type Vluchtelingenwerk Vlaanderen (met de al even grijze zuurkijker Pieter De Gryse) hebben teveel belangen om deze keer niet het onderste uit de kan te halen en de prachtige voorzet van de regering Van Rompuy in het lege (c'est le cas de le dire) Belgische doel te koppen. Volgens het nieuwste boek van Deckerken ("Hoofddoek of Blinddoek") zou het hele immigratiebeleid ons land meer dan 7 miljard per jaar kosten. Nu kan Deckerken soms wel eens overdrijven, maar in dit geval zal hij er wel niet zover naast zitten. In Nederland, waar dergelijke gegevens wél goed worden nagetrokken (én gepubliceerd), zit men al over de 12 miljard. Dat alles zou niet zo erg zijn, mocht ons land in weelde baden, maar dat is nu juist niét het geval. Het getal van 100.000 personen die beroep doen op het leefloon, is bijna bereikt. De armoede treft nu zelfs ook al werkende mensen. Dat wordt gemeld door verschillende OCMW's. Bijna 75.000 gezinnen krijgen al energie van een sociale leverancier. 70.000 mensen hebben een schuldbemiddelingsdossier lopen. En deze cijfers zijn alleen voor Vlaanderen. België heeft geen geld meer over om zijn eigen mensen een menswaardig bestaan te geven, om zijn leger te onderhouden, om zijn brandweer te hervormen, maar wél om een steeds groeiende stroom van meestal illegale gelukszoekers te ontvangen en te pamperen. En dat alles terwijl aan de andere kant de afgrond wenkt, in de vorm van een jaarlijks gat van 25 miljard euro. Een schuld die door curator Van Rompuy en kompanen wordt doorgeschoven naar de volgende regering en misschien wel naar de volgende generatie. Het adagium "regeren is vooruitzien" is waarschijnlijk bedoeld voor de export...
In mijn blog van eergisteren ("Het federale onvermogen") heb ik pas nog gesteld dat Vlaanderen tot nu toe slechts één (1!) keer een belangenconflict heeft ingeroepen en in feite nog niet eens om een echt communautair probleem, nl het duurder maken van het in dienst houden van 50-plussers door de federale regering (iets wat in Vlaanderen wel actueler is dan in Wallonië). Anderzijds hebben de francofonen al een hele sloot belangenconflicten ingeroepen. Om de haverklap gebeurde dat al. Denk maar aan de afschaffing van de radio en Tv-taks (die in Wallonië nog bestaat), aan de Zorgverzekering (die in Wallonië niet bestaat) en nog van die dingen. Het "catenaccio" tegen B-H/V spant wel de kroon, maar er zijn er nog andere. Zo is er door de Franstaligen ook al drie keer een belangenconflict ingeroepen tegen het voornemen van de Vlaamse regering om de Franstalige scholen in de Vlaamse Rand te onderwerpen aan de Vlaamse schoolinspectie. Dit lijkt de natuurlijkste zaak van de wereld: Vlaanderen subsidieert enkele Franstalige basisscholen in de Rand en moet dan ook het recht hebben te controleren of dat Vlaamse geld wel goed besteed wordt. Zeker als men weet, dat het Franstalige onderwijs in België mede tot de slechtsten van heel Europa behoort, is het logisch dat daarover twijfels waren en zijn. Toen het derde belangenconflict tegen deze Vlaamse eis was afgelopen, heeft het Vlaamse parlement eindelijk zijn tanden eens getoond en het decreet op dat faciliteitenonderwijs dievelings goedgekeurd. Normaal zou er nl een vierde aanvraag tegen dit decreet komen, deze keer van het Brusselse parlement, maar dat gaat nu niet meer. Marie Dominique Simonet (CdH), minister van het Brusselse Leerplichtenonderwijs, heeft daar al verontwaardigd op gereageerd. Ze zegt, dat ze de Franse Gemeenschap nu zal vragen naar het Grondwettelijk Hof te stappen. En zo kabbelen de comunautaire problemen hier maar verder en doen de francofonen telkens maar uitschijnen, dat het allemaal de schuld is van de Vlamingen. In werkelijkheid zijn zij het die de dialoog niet wensen aan te gaan en zich verschansen in hun negentiende-eeuwse mentaliteit van het Franse Herrenvolk. Vergeten we tenslotte niet, dat er ook enkele Vlaamse basisschooltjes zijn aan de andere kant van de taalgrens, maar dat Wallonië daarvoor nooit één cent subsidie heeft gegeven. In strijd met de wet, is Vlaanderen daar (o.m. in Komen) verplicht zelf financieel bij te springen. Van hypocrisie gesproken!
Voor curator Van Rompuy blijkt alles goed te lopen. Tout va très bien. Dat is wat men althans zou kunnen opmaken uit het feit dat hij nu heel Europa aan het afdweilen is om zijn voorzitterschap van de E.U. (vanaf volgend jaar juli, aub) voor te bereiden. Wat hij zijn buitenlandse collega's over België gaat vertellen, zal hij ons wel niet laten weten. Misschien iets over zijn "rustige vastheid". Ondertussen is er in zijn België heel wat mis aan te lopen. Zo blijkt er nog steeds helemaal geen werk gemaakt te zijn van de informatica bij Justitie. Dat hele project, dat reeds zo'n miljoen euro heeft gekost, werd stopgezet onder Onkelinx en ligt daar bijna dood en begraven. Op Justitie werkt men nog steeds zoals in de tijd van Napoleon. Op zijn "Jan boerefluitjes", zoals ze dat zo mooi zeggen in Holland. Wat ook in de ijskast is gezet, is de hervorming van de brandweer. Die zou hervormd worden zoals de politie, maar daarvan komt voorlopig niets van in huis. Het kostenplaatje staat daar op 200 miljoen en die heeft men niet. Dat geld zal men wel moeten uitgeven als straks de eindrekening zal gemaakt worden van de regularisatiegolf. Daarvoor blijkt deze regering wél geld te hebben, niet voor de eigen brandweer of het leger... Waar de organisatie wél werkt, is in Brussel. Raar, maar waar. De brandweer is daar nl de enige organisatie die het hele grondgebied van het hoofdstedelijk gewest bestrijkt. Dat zou men daar ook met de andere instellingen, zoals bv de politie, kunnen doen, maar dat schijnt dan weer niét te lukken. Ondertussen is Brussel zo goed als failliet. Dat werd zopas nog meegedeeld door de plaatselijke minister van Begroting, Vanraes (die trouwens onberispelijk Nederlands spreekt; als het goed is, zeggen we het ook). Brussel krijgt trouwens steeds meer het imago van een onveilige stad. Na de biecht van "groene" Van der Taelen, drong dit zelfs door tot in het Europese parlement, waarvan enkele leden al werden overvallen, in elkaar geslagen en beroofd! In Vlaanderen is het al niet veel beter. Na het Antwerpse referendum is het duidelijk geworden dat Nimby een factor is waarmee men in de toekomst steeds meer rekening zal moeten houden. Buiten het blokkeren van de Oosterweel-verbinding zit Antwerpen (en met haar heel Vlaanderen) ook nog met de problemen van de IJzeren Rijn en de Scheldeverdieping. Zoals we nu bezig zijn, wordt de stad straks "Antwerpen aan de Schelde", zo'n beetje op dezelfde hoogte als "Mechelen aan de Dijle" en dat zal het dan zijn. Waar is de tijd toen de eerste Vlaamse minister-president (Geens) nog kon zeggen, dat wat wij doen, wij beter doen?
In mijn blog van 15 dezer had ik nog vermeld, dat Vlaanderen één keer gebruik had gemaakt van het recht om een belangenconflict in te roepen, dit n.a.v. een federale wet die het in dienst houden en nemen van 50-plussers duurder maakte, terwijl de Vlaamse regering juist het tegenovergestelde wilde, nl meer mensen aan het werk houden en zo de kosten van de vergrijzing meer onder controle houden*. Het zou best kunnen dat die Vlaamse regering binnenkort een tweede keer een belangenconflict zal moeten inroepen. Je houdt het niet voor mogelijk, maar deze keer gaat het om juist hetzelfde probleem! Minister Milquet, federaal minister van Arbeid, wil nl een nieuwe wet lanceren, waarbij werkgevers aangemoedigd worden jonge laaggeschoolde werklozen en 45-plussers die een half jaar werkloos zijn, aan te werven. Dit lijkt sociaal, maar gaat voorbij aan het feit dat er op die manier nóg meer 50-plussers uit de boot zullen vallen. Waarom doet dat mens zo iets? Wel, het blijkt nu dat van alle werklozen onder de 26 jaar 80% Waal of Brusselaar is, terwijl bij de werkenden boven de 50 jaar 80% Vlaming is... Moet ik daar nog een tekeningetje bij maken? Het is de zoveelste poging van de francofonie om Vlaanderen te benadelen, de zoveelste discriminatie. Tegelijkertijd geeft het nog maar eens duidelijk aan, dat we hier in een land met twee verschillende snelheden en culturen wonen. Het communautaire kan men best vergelijken met een bom: men kan ze in de koelkast steken, maar het blijft een bom. De federale regering doet dus juist het tegenovergestelde van de Vlaamse regering en negeert tegelijkertijd de noodzaak om ook maar iets te doen aan de op ons afkomende vergrijzingskosten. Dat Milquet met zo'n voorstel afkomt, tot daar toe, maar dat CD&V en Open VLD zo iets zouden aanvaarden, toont nog maar eens duidelijk aan, dat het bij deze twee partijen er alleen maar om te doen is om politiek te overleven. In de hoop dat er tegen 2011 enige kentering te zien zal zijn om dan de kiezer weer wat anders wijs te kunnen maken. Als men ziet wat er tegenwoordig allemaal gebeurt, zou het nog kunnen zijn, dat ze nog gelijk krijgen ook.
* Dat eerste belangenconflict was trouwens niet het werk van CD&V en/of Open VLD, maar van Frank Vandenbroucke, de man die daarna door zijn eigen partij bij het groot vuil werd gezet...
De "nee"-stemmers hebben het dus gehaald in Antwerpen. Bijna 60% van wie was komen opdagen. Dat er in totaal maar 34% van de kiezers is komen stemmen, moeten we erbij nemen. Er zijn in de States ooit al presidenten verkozen met een dergelijke opkomst. Dat heet vrije democratie. Wat er nu verder te gebeuren staat, laat zich raden. De partijen van de Antwerpse gemeenteraad zullen wel geen risico nemen met het oog op de volgende gemeenteraadsverkiezing en zullen meer dan waarschijnlijk ook een negatief advies geven aan de Vlaamse regering. Die zal op zijn beurt het BAM-project zoals het nu is, niet kunnen laten uitvoeren. De vraag is alleen: wat dan? Het verkeer rond de koekenstad zal helemaal vastlopen. De lucht zal er nog meer verpest worden (stilstaande auto's met draaiende motoren vervuilen veel meer dan rijdende wagens). De stad Antwerpen wordt een te mijden plaats en wie erlangs moet zal sluipwegen uitzoeken. Er zal gegarandeerd gezocht worden naar een alternatief, maar wat dat ook moge worden: het zal járen duren vóór er iets zal gebeuren. Als de economie zou optrekken, wordt alles nóg erger. Grote klanten zullen dan de haven de rug toekeren. Vele jobs zullen verloren gaan. "Nimby" heeft gewonnen: "Not In My Back Yard". De mensen willen allemaal jobs, een goede verkeersregeling, veiligheid en nog van die dingen. Van zodra het echter blijkt, dat de fabriek, de brug of de gevangenis in de eigen buurt zal worden neergepoot, staan de meesten op hun privacy. Men wil de lusten, niet de lasten. Als er straks een alternatief wordt voorgesteld, bv via de Liefkenshoektunnel, zal men dan ook de omwonende van dat goed verborgen geheim (men noemt het ook wel eens de LiefkensZoektunnel) raadplegen? Feitelijk zou dat moeten. Als er trouwens iets fundamenteel verkeerd was aan het Antwerpse referendum, dan was het dat niet álle betrokkenen de kans kregen zich daarover uit te spreken. In de eerste plaats de inwoners van de omliggende gemeenten (zoals o.a. Ekeren, Kapellen, Zwijndrecht), die - zeker bij een lange tunnel, meer vuil te slikken zullen krijgen dan de Sinjoren nu met hun Lange Wapper project. Datzelfde geldt ook voor het eventueel doortrekken van de E34 (vanuit Eindhoven) van Ranst naar Kontich, waardoor het verkeer vanuit de Noorderkempen en oostelijk Nederland niet meer over de Antwerpse Ring zou moeten rijden. Kortom, bij dit referendum zijn er alleen verliezers. Zij die zondag juichten, zullen er later misschien nog spijt van krijgen.
