We zijn in dit ingewikkelde landje al heel wat gewend, maar een staking van onbepaalde duur in een overheidsdienst kan ik me niet herinneren en die is nu aan de gang in al onze gevangenissen. Ze is het gevolg van jarenlange verwaarlozing van ons rechtssysteem en de politiek van onze traditionele partijen. Toen Quicky vorig jaar besliste dat álle straffen, ook de kleinsten, uitgezeten zouden moeten worden, leek dat de efficiëntie zelf. Alleen had hij noch zijn kabinet, waartoe ook zijn opvolger al jaren behoorde, erbij stilgestaan dat er geen plaats meer was voor extra gevangenen, want dat alle beschikbare cellen reeds meer dan vol zaten. Men heeft moeten wachten tot dat leidde tot excessen, met als dieptepunt de marteling in de gevangenis van Antwerpen, waar men pas na drie dagen achter kwam, mede als gevolg van een cipiersstaking.
Sinds Van Thigchelt, de nieuwe Quicky, ervoor koos na één dag staking al de minimumbezetting op te dringen, zit het spel helemaal op de wagen. ‘The drup in the emmer’, zoals Theo Francken het zou zeggen.
Hoe het verder gaat verlopen, is nog koffiedik kijken. Een tijdelijk oplossing zou het inschakelen van meer enkelbanden kunnen zijn. Daarvoor heeft men alvast niet meteen extra cellen nodig, wél extra volk, wat de staatsschuld nóg wat verder zal opdrijven. Maar of die nu op 42 of 43 miljard euro zal stranden tegen 2029, wordt het probleem van de zoveelste ‘volgende regering’…
|