'Sell in May and go away. But remember to come back in September'. Deze oude zgz (Amerikaanse) beurswijsheid zal heden ten dage wel niet zoveel navolgers meer kennen, maar wie dat dit jaar toch zou gedaan hebben (ttz verkocht hebben in mei), zal er waarschijnlijk een goede zaak aan gedaan hebben. De vraag is maar, of die gelukzak met de huidige situatie in september zal terugkeren. Het wordt nog even bibberen tot de beurzen maandag weer opengaan. Ondertussen staan alle alarmsignalen op bloedrood en worden er tijdens dit weekeinde nog vergaderingen en consultaties verwacht van de G7, de G20, de Europese Centrale Bank, van God en klein pierke. Dit alles als gevolg van een ratingverlaging van de USA door Standard and Poors, iets wat er al langer zat aan te komen. Men kan zich natuurlijk afvragen, of zoiets uitgerekend nu moet gebeuren, maar al bij al wordt het hoog tijd dat de politiek iéts gaat doen. De tijd van de spelletjes lijkt nu wel degelijk over. Maar niet bij ons. Di Rupo, de man die het hier allemaal eens zou gaan regelen, heeft de vakantie van de acht doodzwoegers nog maar eens met een week verlengd. Dat heeft ertoe geleid dat Leterme heeft voorgesteld het parlement al begin september haar werkzaamheden (sic) te laten hervatten. Dat er deze maand - zoals Leterme hoopt - nog een nieuwe federale regering uit de bus zou komen, is zo goed als onbestaande. Er is echter een alternatief: het parlement. Dat kan maatregelen goedkeuren en de regering in lopende zaken de opdracht geven ze uit te voeren. Dat daarmee de problemen opgelost zullen geraken, is maar de vraag. Het huidige parlement is een nl weerspiegeling van de laatste verkiezingsuitslag, niet van Leterme's lopende zakenploeg. Maar eerst eens afwachten hoe zwart maandag 8 augustus gaat worden...
Vorige week verscheen er in 'The Economist' een artikel over België, waarin de schuld van de Belgische impasse gegeven werd aan De Wever en zijn N-VA. Ge moet niet vragen waar dat toch toonaangevend Britse weekblad zijn mosterd haalt. Deze week komt de Britse bankregulator dan haar banken vragen de Belgische obligaties in 't oog te houden, waarmee de trend gezet wordt dat men denkt dat ook België in het oog van de financiële storm zal komen. Hoe kan dat nu: eerst De Wever de schuld van alles geven en daarna, als blijkt dat men De Wever en zijn partij eraf gereden heeft in de aan de gang zijn de onderhandelingen, toch zeggen dat het slecht gaat met dit land? Was het hele De Wever verhaal dan toch maar een voorwendsel of weet men het 'over there' ook niet meer? Alle gekheid op een stokje, terwijl er inderdaad een financieel debacle dreigt in de Westerse wereld, gaan de partijen die zo dringend verzocht werden een nieuwe regering te vormen, hier frisch und fröhlich voor meer dan drie weken met vakantie. Van het Belgisch front geen nieuws. Ze hebben het - in hun ogen - grootste probleem immers al opgelost: De Wever ligt eraf en met de traditionele Vlaamse partijen hopen de francofonen dat te bereiken waar ze al vier jaar op aansturen, nl niets wezenlijks te veranderen aan deze vermolmde staat. Het is ver gekomen dat de populairste man in Vlaanderen, die - nota bene - tenminste zijn woord houdt t.o.v. zijn kiezers, zo'n beetje als de grote zondebok wordt bestempeld. Eens zal er echter ook aan die onverantwoorde vakantie een einde komen en zullen er nagels met koppen moeten geslagen worden. Men kan niet blijven rekenen op het knip en plakwerk van de tot Belg gerecupereerd Leterme. Alleen al het feit dat België het enige land is dat nog steeds niets, maar dan ook niets, heeft gedaan aan de aanstormende tsunami van de vergrijzingskosten, zal onze staatsschuld ver boven de 100% van het bnp jagen. En zeggen dat dat laatste nu juist een van de belangrijkste redenen is, waarom België in het vizier van de financiële markten is gekomen. Ik heb zo het idee dat er bij CD&V mensen zijn die niet gerust meer slapen. De Wever de schuld geven, zal niet meer kunnen. Toegeven al evenmin, want binnen ongeveer een jaar zijn er de gemeenteraadsverkiezingen, het laatste carré waarin de partij in Vlaanderen nog stand hield. Voor de N-VA ziet het er electoraal alles behalve slecht uit.
Op het VRT journaal van gisteren werd een zekere Jef Van Damme opgevoerd. De man is e.o.a. mandataris van de SP.a in Brussel. Hij kwam vertellen, dat hij zich een GSM-contract had laten aansmeren door een eentalige francofoon en dat hij het daarna niet erg vond dat zijn GSM-rekeningen dan ook in het Frans verstuurd werden. M.a.w. hij kwam ons vertellen, hoe dom hij was. Zo'n mensen moeten dan Vlaanderen verdedigen in een steeds Vlaamsvijandiger Brussel. Tot wat bovenstaande kan leiden blijkt uit het feit dat Belgacom in onze hoofdstad maar naar 7% van zijn klanten facturen in het Nederlands stuurt. Als dat bij die Van Damme zo is, dan zal dat bij nogal wat meer personen gebeuren. Er zijn, jammer genoeg, nog heel wat Vlamingen die het allemaal niet erg vinden of die - erger nog - te beschaamd zijn om daarop te reclameren. Wij zijn nu eenmaal een volkje zonder lef. Het verhaal van die 7% Nederlandstalige facturen van Belgacom in Brussel wordt ondertussen wel misbruikt om voor te stellen het politieke gewicht van de Vlamingen daar nog wat meer in de verdrukking te brengen. Wat helemaal niet nodig is. Ik vind dat een hoofdstad, die naam waardig, de hoofdstad moet zijn van alle bevolkingsgroepen en dan ook de drie officieel erkende talen administratief op gelijke voet moet behandelen. Of een bevolkingsgroep nu 10% of 1% van de stedelijke bevolking uitmaakt, heeft daar hoegenaamd niets mee te maken. Zopas werd ook nog bekend dat slechts de helft van de jobs in Brussel wordt ingevuld door mensen die in Brussel zelf wonen. Als al die Frans- en anderstaligen eens begonnen met ook Nederlands te leren, dan zou dat probleem er niet zijn. Het is altijd hetzelfde liedje in dit land: wij moeten ons aanpassen, zij niet. Hoelang nog?
Het verhaal over het tekort aan artsen in Vlaanderen lijkt zo stil een Loch Ness story te worden. Ik had het er vorige week zelf al over, maar dan in het kader van een zoveelste discriminatie t.o.v. de Vlamingen, maar ook de Vlaamse media pakten er deze week weer mee uit. Er is nl nogal wat controverse over het feit of we nu al dan niet te weinig huisartsen hebben. Sommigen maken de vergelijking met Nederland, waar men rekent op 1 huisarts per 2.000 patiënten, daar waar dat bij ons maar 1.000 is. Men vergeet erbij te zeggen, dat Nederlandse patiënten, zelfs op consultatie, hun eigen huisarts nauwelijks te zien krijgen. Bijna alles gaat daar via een assistent, die de huisarts er alleen bij zal betrekken als hij/zij het zelf niet opgelost krijgt. Daardoor kan de Nederlandse thuisarts die, nota bene, ook een wagen met chauffeur ter beschikking krijgt, veel meer patiënten doen. Of er op dit ogenblik al dan niet te weinig huisartsen in Vlaanderen zijn, wil ik in het midden laten. Feit is wel dat we er over pakweg tien jaar gegarandeerd te weinig zullen hebben. En niet alleen huisartsen, maar ook spoedartsen en tandartsen. Het is dan ook stupied dat men dat multiple choice ingangsexamen, dat niets met geneeskunde te maken heeft, in stand houdt, waardoor heel wat gemotiveerde jonge mensen hun toekomstdroom bij ons niet verwezenlijkt krijgen. Geef ze de kans tenminste dat eerste jaar geneeskunde aan te vangen Wie het dan niet haalt, komt tenminste tekort in medicijnen, niet in een computerspelletje. Bij onze francofonen kan het wel, bij ons niet. Wat we zelf doen, doen we meestal niét goed, lijkt het wel.
Als straks de onderhandelingen met de acht zouden herbeginnen, dan zit CD&V met een groot probleem. Ofwel slaagt ze erin de door Beke bedwongen voorwaarden er door te krijgen - wat niemand ik Vlaanderen gelooft - ofwel moet ze haar geloofwaardigheid op het spel zetten. In dat laatste geval wordt het dan uit die vergaderingen stappen of - zoals vroeger de CVP - weer een partij worden die toegeeft o.w.v. de Belgische belangen, ook als die (weer eens) slecht uitvallen voor Vlaanderen. Opmerkelijk in die hele zaak is wel, dat de besprekingen zullen aanvatten in de tweede helft van augustus, wanneer 'de politiek' nog met vakantie is. Dat houdt o.m. in dat het Vlaamse niveau, dat er toch bij betrokken zal worden o.w.v. de bijdrage die men haar zal vragen, tijdens haar vakantie geconfronteerd wordt met een federaal niveau dat op hoge toeren zal draaien. Feitelijk is dat een vervalsing van de spelregels, maar zoiets zijn we in dit land wel gewend. Neem nu bv onze nationale voetbalcompetitie. Die is al einde juli van start gegaan, maar de spelersmarkt blijft voortdraaien tot einde augustus. Dat is gewoon spelvervalsing, daar clubs nog steeds spelers kopen en verkopen. Ik heb medelijden met de echte voetballiefhebber die dat allemaal moet ondergaan en die nog amper weet wie voor zijn club voerbalt of nog zal voetballen. Voor één keer geef ik Louis Tobback gelijk, waar die stelt dat een voetbalploeg tegenwoordig bestaat uit elf Bvba's die nu al uitrekenen aan wie ze zich tegen Nieuwjaar gaan verkopen. Of het sport of politiek is, in dit land blijkt niets nog op een zuivere manier beoefend te worden.
Op mijn blogs krijg ik regelmatig vrij negatieve commentaren van iemand die zich als 'Frans' meldt. Ik heb het daar niét moeilijk mee, want - zoals ik ooit al eens schreef - leven we nog altijd in een vrij land en dat wil zeggen dat iedere hond met een hoed op hier zijn mening mag verkondigen. Waarom zou ik het niet doen? En Frans evenmin? Trouwens, een beetje tegengas kan nooit geen kwaad om te beseffen dat men niet altijd gelijk kan krijgen. Met de laatste commentaar van deze Frans, dat Vlaanderen bij een splitsing van België een ministaatje gaat worden zonder betekenis, ben ik het helemaal niet eens. Om te beginnen zijn wij, Vlamingen, niet zinnens Brussel op te geven, zoals ik in mijn blog van, gisteren al stelde. Zelfs met een bevolking waarbij er straks in Brussel nog 10% Vlamingen overblijven, blijft Brussel geografisch in Vlaanderen liggen en zal het met Vlaanderen moeten leven, al was het maar omdat Wallonië Brussel niet kan onderhouden en Frankrijk het van Europa niet zal mogen. Een confederatie van een meertalig Brussel (50% van de huidige Brusselse bevolking is nu al allochtoon of van allochtone afkomst en spreekt thuis ook geen Frans) en een ééntalig Vlaanderen dringt zich daar dan ook op en kan voor beide gewesten alleen maar voordelen opleveren.. Ten tweede is het niet zo dat landen er beter van worden door groter te worden en slechter als ze maar klein zijn. Zie maar naar de States, zo'n groot land, dat bijna failliet ging. Het zal zover niet komen, maar het is een feit dat de Amerikanen al lang boven hun stand leven en dat - zelfs percentsgewijs - er veel meer Amerikanen onder armoedegrens leven dan inwoners van kleine landjes. Eens komt echter loontje om zijn boontje en dat is wat ze er nu meemaken. Rusland is een nóg groter land. Is het daar beter? Er zijn heel wat kleine landen die welvarend zijn: Monaco, Luxemburg, Singapore, Slovenië, om er maar enkele op te noemen. Tegenover deze staten heeft Vlaanderen dan nog het voordeel dat het zeer centraal te ligt in een industrieel en economisch ontwikkeld Europa, dat het meerdere zeehavens heeft en een bevolking die hard werkt. Dat er meer Vlamingen zijn dan bv Denen, nog zo'n land dat niet zo groot is, minder goed gelegen maar toch welvarend. Als Vlaanderen onafhankelijk wordt - en dat komt toch vroeg of laat van - dan blijft Wallonië sowieso een buurland, waarmee we zullen kunnen blijven samenwerken zoals we dat nu doen, maar dan wel zonder verplicht te zijn het te moeten onderhouden met transfers die in de wereld hun gelijke niet vinden. Wij geven de Walen elk jaar meer dan de USA geven aan Israël en Egypte. In verhouding geven we meer dan wat westelijk Duitsland ooit aan oostelijk Duitsland heeft gegeven. Als die situatie blijft voortduren - en dat is wat o.m. de nota van Di Rupo beoogt - dán zullen we pas echt arm worden.
Volgens een peiling van de krant Le Journal du Dimanche zou 39% van de Walen gewonnen zijn voor een aansluiting bij Frankrijk, mocht er ooit een einde komen aan België. Nu nog de overige 61% overtuigen en het Belgische probleem is opgelost. Alle gekheid op een stokje: zover zijn we nog niet, verre van zelfs, maar het geeft wel aan dat er iets roert bij onze zuiderburen. Ondanks het feit dat de francofone partijen dit niet zullen toegeven, leeft er in Wallonië wel degelijk een onderstroom die (terug) naar Frankrijk wil. Terwijl bv de meeste Vlamingen naar de Vlaamse Tv-zenders kijken (hoe weinig die ook meestal te bieden hebben), staart het overgrote deel van de Walen bijna uitsluitend naar de zenders van la douce France, niét naar de RTBf. Heel wat Walen beseffen ook dat, mocht België ophouden te bestaan, ze van dat België (lees: Vlaanderen) niet veel meer te verwachten hebben en dat Frankrijk hen dan gaat onderhouden. M.a.w. ze geloven nog steeds niet in hun eigen kunnen. Ook de retoriek van Maingain en gelijkgezinden die een WalloBrux willen, doen dat op de eerste plaats met in het achterhoofd de eventuele splitsing van dit land. Het is hun plan B, waarmee ze veel meer bezig zijn dan wij, Vlamingen. Daarbij vergeten ze echter een paar politieke waarheden: - De Vlamingen zijn niet zinnens Brussel op te geven. Desnoods een confederatie met een meertalig Brussel, maar geen WalloBrux, met of zonder corridor. - Europa zal nooit dulden dat Frankrijk zowel Brussel als Straatsburg zou herbergen en zo twee van de drie Europese hoofdsteden zou bezitten. Een aansluiting van WalloBrux bij Frankrijk zou dan ook bijna automatisch het einde betekenen van Brussel als Europese hoofdstad, waardoor de stad meteen nóg een stuk armer zou worden dan ze nu al is. - Geografisch ligt Brussel in Vlaanderen en volgens alle bestaande internationale regelgevingen zijn de grenzen van Vlaanderen die van de huidige bestaande taalgrenzen. Dat laatste wordt haarfijn uitgelegd in het boek van Annemans en Utzi 'De ordentelijke opdeling van België'. Dat boek is eigenlijk het enige plan B dat Vlaanderen heeft. Alle Vlaamse partijen hebben het in hun bibliotheek, maar officieel durven ze er niet mee voor de dag komen. Het cordon, weet je wel...
