De
eerste werkweek van 2013 zit erop voor de regering Di Rupo en onze media hebben
geen woorden van lof genoeg om ze te prijzen, want er is heel wat gepresteerd,
zeggen ze. Zou het? Er is inderdaad heel wat werk verricht, maar zal het ook
iets opbrengen?
Er
is een verstrenging gekomen van de beruchte wet Lejeune, waardoor criminelen na
amper één derde van hun straf konden vrijkomen. Nu wordt dat allemaal wat
moeilijker gemaakt, maar de wet wordt niet drastisch gewijzigd, laat staan
afgeschaft en met slimme advocaten en de nodige poen blijven er tal van
mogelijkheden.
Het zou ook moeilijker worden om criminelen vrij te krijgen wegens
procedurefouten, in theorie althans. Wat dat in de praktijk gaat worden, is nog
koffiedik kijken. Ook voor deze materie geldt het bovenstaande verhaal van die
slimme advocaten, waarvan men verwacht dat ze naar het Grondwettelijk Hof
zullen stappen, waarna de hele zaak misschien weer eens moet worden overgedaan.
Er
zal geknabbeld worden aan de dotaties van het koningshuis, maar dat geldt voorlopig alleen voor tante Faby, die wat te kort door de bocht was gegaan.
Dat ook de francofone volksvertegenwoordiging zo snel daarop reageerde, heeft
waarschijnlijk te maken met het feit dat de weduwe van de heilige Boudewijn
niet alleen aan haar Spaanse neefjes en nichtjes had gedacht, maar ook aan
enkele katholieke instellingen en dat laatste mag natuurlijk niet de PS.
In
t kort, zoals ik al menig keer in deze rubriek heb herhaald, was er ook in
deze zgz drukke week geen tijd om een echte hervorming door te voeren, maar
bleef alles voor de zoveelste keer bij knippen en plakken. Wie daarover
triomfantelijk doet, maakt zich blij met een dooie mus.
Met de regelmaat van een klok worden we om de oren geslagen met columns
en andere uiteenzettingen waarmee gesteld wordt hoe belangrijk Brussel voor dit
land is, ook voor Vlaanderen. Niet zelden gebeurt dat in het kader van
politieke vaststellingen omtrent separatisme of confederalisme. Als echter
puntje bij paaltje komt, gaat het altijd om hetzelfde: geld.
Dat is zopas nog maar eens gebleken, nu blijkt dat de Brusselse regering
in haar begroting voor 2013 al inkomsten heeft ingeschreven die ze pas zal
krijgen als de zo geroemde zesde staatshervorming van Elio en zijn acolieten
zal zijn uitgevoerd. Dat het nog dit jaar zal gebeuren is zeer twijfelachtig.
Het is trouwens niet de eerste keer dat de kiekenfretters zich op die
manier vergaloperen. De afspraak bij de akkoorden voor de zesde
staatshervorming was, dat Brussel inderdaad extra geld zou krijgen, 461 miljoen
euro om juist te zijn. Dat zou echter in verschillende fazen gebeuren. Zo zou
de stad de eerste schijf krijgen na de splitsing van B-H/V. Ook toen had het
hoofdstedelijk gewest echter het bedrag al in haar begroting (die van vorig
jaar) ingeschreven nog vóór de splitsing een feit was. Daar er niet tegen
geprotesteerd werd, heeft men gedacht die truc nog maar eens te herhalen. Het
lijkt allemaal zon beetje op chantage, waarin de meerderheidspartijen
blijkbaar geen graten zien. Volgens Guy Vanhengel, Brussels minister van
Begroting, heeft zijn gewest daar recht op*. En wat als er straks een kink in
de staatshervorming komt? Gaat dat zgz rijke gewest dan dat geld
terugstorten?
Er
is dezer dagen heel wat aan de hand in dit land: de commotie bij Ford Genk, de
koninklijke dotaties**, de aanpassing van de wet Lejeune, het wereldnieuws rond
Denderleeuw, de zaak Kim De Gelder en ga zo maar verder. Men zou beter opletten
dat we ondertussen niet in stilte gepakt worden in de communautaire themas
die voor ons belangrijker zijn en die ons echt geld gaan kosten. Voor
Vlaanderen, dat nu al teveel betaalt om dit land recht te houden, is elke extra
communautaire uitgave er een teveel.
* Een van de redenen, waarom Brussel extra
geld krijgt is, omdat het zogezegd geld moet derven doordat de tienduizenden
pendelaars van buiten het gewest in Brussel geen belasting betalen. Waarover
men niet spreekt is over de steeds talrijker wordende inwoners van het
hoofdstedelijke gewest die in de Vlaamse Rand komen werken en daar ook geen
belasting betalen. Een zoveelste berekening met twee maten en twee gewichten
waarbij het tenslotte steeds Vlaanderen is dat betaalt.
** De beste quote in de verhitte discussies
over de dotaties vond ik die van Jan Jambon: Hoe blauwer het bloed, hoe rode
de diesel! Doordenkertje
Ons koningshuis is, nog maar eens, in opspraak gekomen. Deze keer dank
zij Fabiola de Mora y Aragon, die haar bezittingen in een privéfonds heeft
gestopt en op die manier haar erfgenamen in Spanje de Belgische successierechten
bespaart. Ze heeft daarbij niets onwettigs gedaan. De Belgische wetten zijn nu
eenmaal wat ze zijn en slimme immigranten hebben snel door hoe ver ze hierin
kunnen gaan. Wie genoeg geld heeft en het zich kan veroorloven, vindt hier gespecialiseerde
advocaten die het allemaal voor u zullen uitvissen. De Belgische wetgeving is
zo ingewikkeld geworden dat advocaten wel verplicht zijn zich te specialiseren
in één bepaald gebied van de rechtspraak (de zgn niche), maar er dan ook álles
van weten. Dit in tegenstelling tot de rechters, die over alles zouden moeten
kunnen oordelen, maar al lang niet meer het bos zien van de bomen.
Wat Fabiola betreft, die is met haar Pereos fonds trouwens niet aan
haar proefstuk. Hoe zou het zitten met haar onwettig gebouwd klooster in
Opgrimbie? Voor zover ik het nog weet, werd de bouwvergunning daarvoor
ingetrokken, maar staat het klooster, dat gebouwd werd in 1994, er nog steeds.
Om
nog even op dat Belgisch Gerecht terug te komen, is er ook een voorstel om
vrijlatingen na procedurefouten in te perken. De advocaten gespecialiseerd in
deze materie, Hans Rieder op kop, staan nu op hun achterste poten om deze
wijziging te betwisten en noemen het een gepruts aan de grondrechten.
Buitenlandse criminelen de kans geven te gaan lopen, zoals reeds meermaals
gebeurd is na stomweg onnozele procedurefouten, zouden dus grondrechten zijn in
dit efficiënte land (de natte droom van Kris Peeters).
Nu
nog de kieswet veranderen zodat er geen tweede Denderleeuw kan plaatsvinden
en dan kunnen onze superdemocraten weer op hun twee oren slapen.
Het gaat niet goed met onze vakbonden. Ze mogen dan nog steeds veel
leden hebben, het lijkt er steeds meer op dat hun greep op wat er in dit landje
gebeurt en nog te gebeuren staat, steeds zwakker wordt. Eén uitleg kan zijn dat
het ACV, toch nog altijd de grootste bond, een serieuze financiële aderlating
heeft moeten ondergaan met het Arco/Dexia debacle, maar er is meer aan de hand.
Neem nu de herrie bij Ford Genk. Na maanden van onrust en acties werd er
een zeer kleine meerderheid (54%) bereid gevonden om nog tijdelijk voort te
werken, op basis van een akkoord tussen directie én vakbonden. Bij de
toeleveranciers ligt voorlopig echter nog alles plat, zodat ook diegenen die
willen werken, het voorlopig niet kunnen. Bijkomende vraag is, hoe lang de werkweigeraars
het gaan volhouden, want zij krijgen op dit ogenblik helemaal niets meer, zelfs
geen stakingsgeld. Er zal m.i. nog veel moeten gepraat worden alvorens men de
situatie daar onder controle zal krijgen.
En
dan is er de NMBS, waarover eindelijk een beslissing is gevallen in het
kernkabinet en die voortaan nog uit twee eenheden zal bestaan (plus een interim
aanwervingsdienst) en niet meer uit drie zoals sinds enkele jaren het geval was,
iets dat niet werkte. Of het nu zal werken is nog zeer de vraag, want de NMBS
zal voortaan in feite uit twee en een halve eenheid bestaan, weer zon
oplossing à la belge. De vakbonden zijn het daarmee trouwens niet eens en het
ABVV dreigde al met acties, waarbij de reizigers waarschijnlijk nog maar eens
de dupe zullen worden. Dit alles terwijl zowel de regering als de vakbonden
zeggen dat zij in de eerste plaats de belangen van die reizigers voor ogen
hebben. Probeer er maar eens aan uit te kunnen. Ik heb zo het idee dat de
hoofdreden van al dat gehakketak het feit is dat de Spoorwegen, eens de nieuwe
structuur er zal zijn, niet meer de Nationale Maatschappij der Belgische
Syndicalisten zal zijn en dat daar het schoentje wringt. De NMBS is altijd door
de vakbonden als hun speeltuin beschouwd. Zij deelden er de lakens en de
postjes uit. Er zal nu moeten bespaard worden op die postjes, te beginnen met
de topjobs, maar ook verder in de kaders en dit pikken de vakbonden niet. Alle
andere argumenten dienen maar als rookgordijn.
Waar is de tijd toen er door de vakbonden bijna elk jaar gedreigd werd
met een hete herfst, als de zaken niet liepen zoals zij het wilden? Die
periode lijkt nu achter de rug. Het Inter Professioneel Akkoord (IPA), waarover
altijd zo veel te doen was, is in sourdine voorbereid en zal waarschijnlijk
stoemelings worden gesloten. De vraag is maar, of er dit jaar wel eens geen hete
lente zal komen. Met een ACV dat op zijn centen moet letten is de kans klein
dat men daar een vakbondsfront voor zal vinden. Anderzijds wordt het voor de
rode vakbond steeds moeilijker om verzet te plegen tegen een regering die door
gelijkgezinden gerund wordt. De man achter het nieuwe NMBS-plan, Paul Magnette,
is dan uitgerekend nog de coming man van de PS. De syndicale soep zal dan
straks waarschijnlijk ook niet zo heet gegeten worden als ze werd opgediend.
Dat is althans te hopen voor de treinreizigers, maar ook voor de werknemers van
de betrokken maatschappijen.
Ik
heb het nog altijd moeilijk met de uitspraak van Vlaams minister-president Kris
Peeters in de Zevende Dag van vorig weekeinde, waarbij hij beweerde geen
voorstander te zijn van een onafhankelijk Vlaanderen, maar van een efficiënt
België. Hoe kan een man in een dergelijke positie zon stommiteiten zeggen?
Een efficiënt België!
Dat is dat land:
-met een staatsschuld van meer
dan 100% en die nog grandioos kan oplopen mocht het fout lopen met de
restholding van Dexia (Frankrijk, dat ook al geen voorbeeld van goed beheer is
en in die zaak heel wat minder riskeert dan België, heeft daarvoor al geld
opzij gezet. België niet);
-dat nog altijd moet beginnen
geld opzij te zetten voor de aanstormende vergrijzing, iets wat in al onze
buurlanden al járen geleden werd gedaan;
-met zijn overvolle
gevangenissen, waarvoor maar geen serieuze oplossingen voor gevonden wordt. Het
toezicht op korte straffen, vooropgesteld voor september 2013, is zopas nog met
twee jaar uitgesteld omdat er geen geld voor is. Wie voor een enkelband in
aanmerking komt, komt op een wachtlijst te staan en weet hoegenaamd niet of dat
nog maanden of jaren gaat duren. En zo blijven veroordeelde criminelen vrij rondlopen.
-waar geen geld meer is voor het
vernieuwen van de onderhoudscontracten voor de boten en de helikopters van de
zeevaartpolitie, waardoor o.m. die van Gent met een opblaasbare zodiac moet
uitvaren
-waar we de hoogste
energieprijzen betalen, de hoogste consumptieprijzen, de hoogste
telefoontarieven en op één na de hoogste belastingen van heel Europa;
-met het hoogste aantal
ambtenaren, ministers en kabinetten van heel West-Europa;
-met zowat de laagste pensioenen
van Europa;
-waarvoor de Walen kiezen dat
het zou blijven bestaan omdat ze op die manier door de Vlamingen onderhouden
worden, iets waartoe ze zelf niet in staat blijken te zijn;
Als Kris Peeters wacht op een efficiënt België, dan kan hij even goed
wachten op Godot. Als hij ook dat verkiest boven een onafhankelijk Vlaanderen,
dan is de man niet waardig nog langer minister-president van datzelfde
Vlaanderen te blijven.
N.a.v. de discussies over de uitspraken van Di Rupo in twee Vlaamse
gratiskranten schreef ik gisteren al, dat hijzelf daar electoraal geen last van
zal hebben, maar de Vlaamse partijen in zijn regering wél. Als we bij die
uitspraken dan ook nog eens het initiatief van Reynders tellen die een Vlaamse
ambassadeur terug roept uit Congo-Brazzaville omdat hij daar teveel Nederlands
heeft gesproken of de verklaringen van Loulou Michel die ons komt zeggen dat
wij het cordon sanitaire* niet mogen doorbreken, dan vraag ik me af waarmee we
bezig zijn.
Bovenstaande uitspraken maken het nog maar eens duidelijk, dat we met
deze zesde staatshervorming de problemen van dit land nog verre van opgelost
hebben. Zolang politici, zowel francofone als Vlaamse, mensen in een andere
regio kunnen schofferen zonder daar zelf electoraal voor gestraft te worden, is
het duidelijk dat dit land nog verre van hervormd is en dat we die zevende
staatshervorming zeker nodig zullen hebben.
Wie trouwens bij de bespreking van deze problemen uit zijn rol gevallen
is, is Vlaams minister-president Kris Peeters. Tot nu toe was hij zon beetje
het enige CD&V boegbeeld dat ontsnapte aan de federale malaise die zijn
partij doormaakt en waar ze maar niet uit geraakt. De spreidstand die Peeters nu al
enkele jaren uitvoert, wordt echter steeds hachelijker. Hij kan niet de Vlaamse
kool en de Belgische geit blijven sparen. Peeters vertelde in de Zevende Dag dat
men eerst de zesde staatshervorming moet doorvoeren en dan pas aan de zevende
kan beginnen. Als er echter nog lang getreuzeld wordt (tweederde van die zesde
moet nog gerealiseerd worden) dan geeft hij de federale regering van Di Rupo
een uitstekend excuus om alles inderdaad te rekken en te trekken, iets waarin
Di Rupo al bewezen heeft een crack te zijn. En mogen we het confederalisme voor
2014 vergeten. Tenzij de V-partijen dan een volstrekte meerderheid zouden halen
in het Vlaamse parlement, wat inhoudt dat ze dan ook de partij van Peeters niet
langer nodig zouden hebben en Peeters zelf dus ook niet. De brave man moet dan ook
geen uitspraken doen dat hij geen voorstander is van een onafhankelijk
Vlaanderen, maar wel van een efficiënt België. Peeters mag dan al een
achtenswaardig man zijn, die tot nu toe zo slim was zich niet aan de Belgische
brij te verbranden, met uitspraken zoals die hierboven riskeert hij dat wél.
Een efficiënt België, laat me niet lachen
* Ondertussen zijn de vier 'grote' partijen het in Dendcrleeuw niet eens geraakt en 'gedoogt' het VB er het kartel N-VA/CD&V. Het eerste resultaat was al dat de OCMW voorzitter uit dat kartel is gekozen. De schepenen volgen een dezer dagen. Denderleeuw is hopelijk een beginpunt om een eind te maken aan het cordon en de daarbij behorende totalitaire democratie.
Wat bezielt ACV-militanten om een nieuwjaarsreceptie van de N-VA te gaan
verstoren? Om te beginnen doet men zoiets niet bij zon gelegenheid. Ten tweede
hebben die mensen zich van partij vergist. In de federale regering zit N-VA in
de oppositie en in de Vlaamse regering werkt ze samen met CD&V, toch
officieel nog altijd de partij waarmee de christelijke arbeidersbeweging
verbonden is. Dat ze in haar hetze tegen de Vlaamsnationalisten dan nog de
steun krijgen van Peter Mertens, de communist uit de Antwerpse gemeenteraad, is
helemaal te gek voor woorden.
Leven die mensen misschien op een andere planeet? Weten die nog altijd
niet dat De Wever niets liever vraagt dan aangevallen te worden? Ze kregen
trouwens bij Barts openingsspeech meteen lik op stuk, toen diezelfde die
hen herinnerde aan de vuile spelletjes die ze zelf gespeeld hebben via Arco bij
Dexia en het Gemeentelijk Fonds en waarbij ze voor de vuigste kapitalisten niet
moesten onderdoen. Wat gaan ze nu verder doen? De N-VA leden uit hun vakbond smijten
zoals ze dat met de VB-leden hebben gedaan? Er zal straks in Vlaanderen niet
veel volk meer overblijven in de tot nu toe grootste vakbond van het land.
Uitgerekend de dag daarop, één dag vóór verloren maandag*, valt Di Rupo
diezelfde Vlaamsnationalisten frontaal aan in de gratiskrant van bij de warme
bakker. Hij vindt dat er in die kerstboodschap van Albert II waarvoor hij als
premier verantwoordelijk is - niets
verkeerd staat, dat hij daar achter blijft staan en zegt dat de N-VA zéér
gevaarlijk is voor dit land. Dat laatste klopt, zeker voor wat hij zijn land noemt.
Want zijn land is al lang niet meer ons land en de vraag is alleen nog hoe lang
de collaborerende Vlaamse partijen van de huidige federale meerderheid
dergelijke aanvallen tegen Vlaanderen in het algemeen en tegen Vlaanderens
grootste partij in het bijzonder gaan blijven steunen. Twee van die partijen
hebben nl enkele jaren geleden zelf ook gekozen voor een overgang naar het
confederalisme, maar doen nu alsof dat maar om te lachen was. Iets duidelijker:
om de mensen wat wijs te maken. Waar is de tijd toen Verhofstadt dat nog zwart
op wit in zijn burgermanifesten schreef en Leterme het daarover met De Wever
roerend eens was? Zelf durven CD&V en Open VLD De Wever en de zijnen niet openlijk
meer aanvallen. Ze zijn al te dikwijls van een kale reis thuis gekomen. Ze
laten het vuile werk dan maar over aan hun vakbonden en aan hun grote vriend Di
Rupo, zonder schijnbaar te beseffen dat ze zich op die manier nog meer in de
vernieling gaan rijden, want Di Rupo kan in Vlaanderen niet worden weggestemd;
zij wél.
Er
is maar één uitleg voor de hevigheid waarmee de Vlaamsnationalisten in het
algemeen en de N-VA in het bijzonder worden aangevallen: de schrik zit er diep
in bij tsjeven en liberalen. Hun
gebruikelijke argumenten doen het niet meeren ze hopen dan maar op e.o.a. soort schoktherapie of een deus ex
macchina. De tijd die nog rest tot de volgende verkiezingen wordt voor hen wel
akelig kort
* 'Verloren maandag' wordt in het Antwerpse gevierd op de eerste maandag na Driekoningen. Het was vroeger de dag waarop de ambtenaren weer aan de slag gingen en nieuwe medewerkers werden onthaald. Dat werd er zodanig gevierd, dat er van werken die dag niet veel meer in huis kwam. Nu beperkt men zich tot het uitdelen en eten van worstenbroden en appelbollen.