Philippe Moureaux (79) is gestorven. ‘Van de doden niets dan goed’, zegt men, maar dat geldt niet voor de man die men in zijn gemeente, St.Jans Molenbeek, ‘Flup Moustache’ noemde en die daar bijna 20 jaar als burgemeester de scepter heeft gezwaaid. Hij was de vader van de anti-racismewet, wat op zich niet verkeerd was, maar hij paste die wet in zijn eigen Molenbeek zover aan, dat de autochtone bewoners zich afvroegen of ze in hun eigen gemeente nog wel gewenst waren. De zgz verdraagzaamheid t.o.v. vooral de moslims was er zo groot dat hij o.m. zijn politieagenten verbood tijdens de Ramadan buiten op straat iets te eten. Verder deed hij meer dan een oogje dicht voor allerlei moslim activiteiten, wat er tenslotte toe leidde dat de aanslagen in Parijs en Brussel, met telkens tientallen onschuldige slachtoffers, in alle rust in Molenbeek konden worden voorbereid. Zelf noemde hij zijn beleid daar een ‘multicultureel laboratorium’. Voor wie nog zou twijfelen aan zijn voorkeur voor de islam, volstaat het te verwijzen naar zijn derde huwelijk, op 72 jarige leeftijd, met een moslima die maar half zijn ouderdom had. Officieel staat het niet bekend, maar algemeen wordt aangenomen dat hij zich ondertussen tot die ideologie bekeerd had. Hij zal in elk geval herinnerd worden als de hoofdverantwoordelijke voor het lakse beleid t.o.v. moslims die wat later terroristen bleken te zijn.
Philippe Moureaux was niet alleen burgemeester van Molenbeek, maar tegelijk ook vele jaren vicevoorzitter van de PS en werd beschouwd als de ideoloog van de partij, waar men wát blij was de moslim inwijkelingen met open armen te kunnen ontvangen als het nieuwe proletariaat dat voor de partij zou stemmen en verkozen worden. De gemeenteverkiezingen van 14 oktober ll werden in Molenbeek trouwens weer gewonnen door de PS, die dochter Cathérine als nieuwe burgemeester installeerde. Een van de campagnepunten van de partij in die verkiezingen, was een einde te zullen maken aan het zgz ‘Kanaalplan’ van Jambon dat ondertussen al tientallen overtredingen en overtreders van de Wet had geïdentificeerd. Meestal mensen met een officieel verblijfsadres in Molenbeek, die er echter niet woonden.
Het is nu aan dochter Cathérine om de zaken daar te regulariseren of verder te laten verrotten. In dat laatste geval zal Molenbeek voor velen wel de Jihadi hoofdstad van Europa blijven.
Er was gisteren nog maar eens een soort nationale stakingsdag in dit land, een ‘actiedag’, terwijl de bedoeling was dat er zo weinig mogelijk gewerkt werd. De reden ervoor is dat er binnenkort weer afspraken moeten gemaakt worden met de werkgevers en/of de overheid en dat de vakbonden – nog vóór er één woord gesproken is – druk willen zetten, op die besprekingen. Absurd, maar typisch Belgisch. Tussendoor hoort men in de Kamer Meryame Kitir, de fractieleidster van de SP.a, vertellen dat er maar eens een einde moet komen aan vier jaar sociale afbraak in dit land. Wat ze daarmee bedoelt is mij niet duidelijk, want uit de nieuwste cijfers van Eurostat, het E.U.-orgaan van de statistieken, blijkt dat de welvaart van de Belgische gezinnen een stuk hoger ligt dan het Europees gemiddelde. 12%, om juist te zijn. Daarmee stellen we het hier beter dan bv in Nederland, Frankrijk en Zweden. Het enige negatieve in deze vergelijking is dat het verschil iets minder geworden is dan de vorige jaren. Erg, hé?
Ondertussen ziet en hoort men op onze Tv-journaals allerlei vakbondsmensen klagen hoe slecht ze er aan toe zijn. Wat moeten we daarvan geloven? Ondertussen willen diezelfde mensen wél dat we wat genereuzer mogen zijn t.o.v. allerlei al dan niet echte vluchtelingen die hier binnenvallen. Dat, terwijl het officiële België zich wel solidair gaan verklaren is met het pact van Marrakech, samen met landen met een bedenkelijke reputatie zoals Saoedi Arabië, Syrië, Iran, Qatar, Iran, Kongo en Venezuela – om er maar enkele te noemen, zeg maar driekwart van Afrika en alle moslimlanden - maar niet veel meer wil te maken hebben met democratische, Europese landen zoals Italië, Hongarije, Oostenrijk, de Baltische staten e.d.
Een gevaarlijke ontwikkeling in de manier van staken en actie voeren is bovendien, dat ook de vakbondsmensen het verkeer beginnen tegen te houden, net zoals die gele hesjes. In Frankrijk zijn daarbij al doden gevallen. Moeten er ook hier drama’s gebeuren vóór men daar paal en perk aan zal stellen? Tenslotte is heel die syndicale actie een maat voor niets, want men stelt eisen aan een regering, die (nog) geen echte regering is, niet de legitimiteit heeft om haar werk te doen en waarvan op dit ogenblik niet eens zeker is dat ze een eerste vertrouwensstemming zal overleven. Om dezelfde reden is het trouwens fout ze Michel ll te noemen, zoals de media doen. Het is hoogstens, zoals ik ze zelf noem, een Michel Light.
De Europese politiek is zo stilaan een serieuze puinhoop aan het worden.
In Duitsland heeft Angela Merkel het voorzitterschap van haar partij doorgegeven aan haar rechterhand, ene Annegret Kramp-Karrenbauer (‘AKK’ voor wie het simpel wil houden), ooit minister-president van Saarland, die nu al de ‘mini-Merkel’ wordt genoemd. Ze haalde het nipt, met de hakken over de sloot (51%) van een tegenstander van Merkel, waardoor duidelijk wordt dat Merkels Christendemocratische partij, de CDU, grondig verdeeld is.
Dat laatste is ook het geval in Great (?) Britain, waar Theresa May wel een vertrouwensstemming in haar eigen Tory-partij overleefde, maar moest vaststellen dat zo’n derde van de leden niét voor haar stemde en haar eerder weg zou willen hebben. Na een zoveelste bedelronde bij de E.U. moet ze in januari zien een meerderheid te halen in het Britse Lagerhuis, wat weinig waarschijnlijk zal zijn, omdat haar partij daar geen meerderheid heeft en ze zelfs voor die Brexit stemming niet kan rekenen op het Noord-Ierse partijtje dat haar na de laatste verkiezingen tot nu toe gedoogsteun heeft gegeven. Die laatste landsverkiezingen waren trouwens een stommiteit van diezelfde May. Daarvóór had haar partij nl wél een meerderheid en door die nodeloze verkiezing uit te schrijven is ze die kwijt geraakt. Wat er daarna met de Brexit gaat gebeuren is nog koffiedik kijken, maar meer dan waarschijnlijk loopt het slecht af, voor May, voor haar partij, voor Great (?) Britain en misschien zelfs voor de E.U.
Tenslotte heeft in Frankrijk Macron bakzeil moeten halen voor het straatgeweld van de gilets jaunes en zoveel toegegeven dat het de Franse begroting zo’n 9 tot 10 miljard euro extra zal kosten, waardoor die daar finaal de mist in gaat. Als Europa dat nog eens door de vingers wil zien (het is al eens gebeurd), dan mag men het monetair beleid van de E.U. helemaal vergeten en zitten de schuldenlanden Griekenland en Italië (én België) op rozen.
Bij de bovenvermelde heibel zou men haast vergeten dat het ook in het Koninkrijk België terdege fout zit en we tot volgende week zullen moeten wachten of de door de oppositie gevraagde vertrouwensstemming er zal komen en wat het resultaat ervan zal zijn. In heel deze chaos is maar één zaak duidelijk: niemand wenst vervroegde verkiezingen en als die er toch zouden moeten komen, is het de vraag wie met de zwarte piet zal blijven zitten.
Tussendoor is er nog een tweedaagse politiestaking, een actiedag van de vakbonden (wat dat ook moge zijn) op vrijdag (verlengd weekeinde!), een zoveelste dreiging van de hoofdzakelijk Waalse versie van de gele hesjes en een door de Brusselse PS niet toegestane ‘Mars tegen Marrakech’ door de studentenverenigingen KVHV en NSV, Voorpost, de Vlaams Belang jongeren en Schild en vrienden, waarmee men rekening zal moeten blijven houden..
Een studie uit 2012 had uitgewezen dat Vlaanderen zo’n dikke 4.000 km lintbebouwing had. Oeps, foutje, bleek later. Volgens het eerste ruimterapport ter zake door de Vlaamse regering, bleek dat maar natte vingerwerk geweest te zijn. Volgens het in Gent voorgestelde rapport zijn er liefst zo’n 13.000 km, dus meer dan drie keer meer dan eerst gedacht en zowat het dubbele van het gemiddelde in de E.U.
Voor iemand zoals ik, die 27 jaar in Nederland heb gewerkt en dagelijks het verschil kon zien, is dit geen verrassing. En in de commentaar vanuit de Vlaamse regering, die grotendeels ging over de bijdrage tot meer verkeer – en dus meer vervuiling (een geliefd argument dezer dagen) – vergeet men er nog bij te vertellen dat al die wegen extra aansluitingen moeten hebben van water, elektriciteit, gas en kabel. Deze situatie omkeren wordt iets van heel lange adem en zal – zoals de meeste klimaatverordeningen - veel geld kosten.
Het klimaat zal trouwens, net als de migratie, een rol spelen bij de volgende verkiezingen. De klimaatmars in Brussel, waar vier keer meer mensen kwamen opdagen dan eerst door de organisatoren werd geschat, heeft vele politici wakker geschud. Ook onze nationale Charel die straks met zijn Michel Light voor elke goedkeuring een meerderheid in het parlement zal moeten vinden. Daarbij moet hij rekening houden met de N-VA, die van dat Marrakech gedoe niet wil weten én van de Groenen, die hij zal moeten paaien met de belofte iets aan dat klimaat te zullen doen. Dat dat laatste een zaak van heel lange adem is, zullen de groentjes erbij moeten nemen. 2030, zoals hier en daar vooropgesteld wordt, zal nooit gehaald worden, 2040 evenmin en 2050 misschien. ‘Na ons, de zondvloed’ kan hier zelfs wel letterlijk genomen worden.
In heel die klimaatheisa moet men trouwens goed opletten het kind met het badwater niet weg te smijten. Verkeer en energie is één zaak, onze bedrijven moeten wel concurrentieel blijven. Bedrijven zoals bv ArcelorMittal en de Chemiezone in de Antwerpse haven (de tweede grootste in zijn soort ter wereld) zijn ons te kostbaar op gebied van inkomsten en werkgelegenheid. Het klimaat redden zoals onze groenen dat willen, zal onze regio regelrecht de armoede injagen, maar misschien is het juist dat wat de nieuwe roden beogen.
Ik reageer even op de diverse reacties die ik op mijn laatste blogs heb gekregen (waarvoor dank) en ik doe dat hieronder met het antwoord dat ik al aan enkele lezers rechtstreeks heb gestuurd. Mag ik er trouwens op wijzen dat de reactie van lezer Ropie exact dat was wat ik bedoelde en niets anders.
Als wij Vlaanderen ooit onafhankelijk willen zien worden, dan is een eerste stap dat de partijen, die er voor zijn, in het Vlaamse parlement een meerderheid halen. Die hebben ze nu niet, ook als ze samen zouden willen werken. Ik heb het al eens geschreven, maar wil het nog eens herhalen. Als de N-VA bv 30% haalt en het VB 15, hebben we geen meerderheid. Die gaan we ook niet halen als het omgekeerde het geval zou zijn. Het heeft dus helemaal geen zin dat die twee partijen elkaar kiezers proberen af te pakken, want zo komt men nooit aan minstens 51%.
Bij de laatste Ipsos peiling (die van het VTM, RTL en Laatste Nieuws) was het de eerste keer dat béide Vlaamsnationale partijen vooruitgingen. Dat betekent dat er ook stemmen bij waren gekomen van de andere kiezers en dat is een goed teken. Als die trend zich doorzet – en dat zit er dik in als de migratie blijft spelen – bestaat er een kans dat ze in mei van volgend jaar wél een meerderheid halen in het eigen parlement.
Als het zover zou zijn, moet de Senelle* doctrine worden toegepast. Ik herhaal ze u even:
‘ Als België onbestuurbaar zou worden, bv omdat er geen federale regering meer kan gevormd worden, dan moet het Vlaams Parlement Vlaanderen uitroepen tot deelstaat van het federale België, met als grenzen de bestaande grenzen van het Nederlandse taalgebied. Dat is weliswaar grondwettelijk niet volgens het boekje, maar democratisch volstrekt legitiem, want het Vlaams parlement, verkozen om Vlaanderen te besturen, is de uitdrukking van het Vlaamse volk. En de wil van het soevereine volk is voor overtuigde democraten het enige dat telt.’
(Bovenstaande tekst vindt u ook terug in ‘De Ordelijke Opdeling van België’ door Annemans en Utsi). Blz 165.
Als bovenstaande zou gebeuren, zal Vlaanderen nóg niet onafhankelijk zijn, maar het is wel een eerste stap naar confederalisme en hopelijk dan naar die onafhankelijkheid. Mocht er, na de volgende regionale verkiezing, zo’n Vlaamse meerderheid zijn en de Vlaamsnationale partijen zouden dan nog steeds niet willen samenwerken – om welke reden ook – dan kunnen we best de boeken toe doen en stop ik er alvast mee op SeniorenNet.
* Robert Senelle was een Brusselse grondwetspecialist, die in zijn laatste jaren een overtuigde Vlaming was geworden.
Aan de argeloze, brave zielen die nog altijd zouden denken dat onze nationale Charel en zijn acolieten van CD&V en Open VLD het met ons goed voor hebben, raad ik even aan eens het wekelijks artikel van Rik Van Cauwelaert te lezen in de laatste weekeindeditie van De Tijd. Rik is verre van een Vlaamsnationalist, maar heeft nog wel het gezond verstand dat de meeste van onze journalisten compleet lijken verloren te hebben.
Het artikel gaat over de zgz ‘schaduwpopulatie’ in de grote Europese steden: de illegale papierloze migranten, de zgz ‘sans papiers’ die ofwel niet erkend werden als asielzoekers ofwel het niet eens hebben aangevraagd, zoals de meeste transmigranten. De bevoegde schepen van de stad Brussel weet niet hoeveel het er in zijn stad kunnen zijn. Specialisten schatten het in Brussel alleen al op tienduizenden, misschien zelfs tegen de honderdduizend! Wie er iets meer over kwijt wou, was het Europese ‘Clandestino Research Project’ dat voor de grote Europese steden al in 2008 sprak van tussen 1,9 en 3,8 miljoen!
Alleen al in 2017 kregen 45.000 migranten, waarvan zo’n 30% transmigranten, het bevel het Belgisch grondgebied te verlaten. Niemand die controleert of dat ook werkelijk gebeurt. En dat was dan nog onder Theo Francken. De kans bestaat dat big Maggy nu een van haar al kleine oogjes dicht zal knijpen, waardoor het aantal min of meer illegalen inderdaad officieel zal dalen. Er wordt echter nergens iets gezegd tegen welke prijs dat zal gebeuren.
Intussen zorgt officieel België, maar in werkelijkheid het Waals Gewest, dat eigenaar is van FN, ervoor dat er voor zo’n miljard euro Belgische wapens geleverd worden aan Saoedi Arabië, waarmee in Jemen en omstreken massale moordpartijen worden aangericht, die er mede voor zorgen dat er nóg meer asielzoekers bij ons zullen terecht komen. Die hebben echter geluk nu Michel Light, gesteund door zijn oranjeblauwe coalitie van tsjeven en postjespakkers, er eens werk van zal maken.
En tenslotte, beste Vlaamse vrienden, nog dit: houdt op met elkaar te bestrijden. De echte vijanden van ons volk zijn de traditionele partijen aan beide zijden van de taalgrens, plus Groen/Ecolo en PvdA/PTB die zich blijven profileren als Belgische partijen. Met een SP.a die in de touwen hangt en een zwalpende CD&V, die haar stemkanonnen ziet vertrekken, is er voor het eerst sinds lang een kans op een Vlaamsnationale meerderheid in het eigen parlement. Aan ons om die kans samen te grijpen.
Dat de N-VA de rekening zal betalen bij de volgende verkiezingen, is alles behalve zeker. Het zou wel eens de uitzondering kunnen worden die de Belgische regel bevestigt. Voor de nieuwe minderheidsregering van Michel zal het geen wandeling in het park worden. De reeds aangekondigde versoepeling van de immigratieregels door Maggie De Block zal in geen goede aarde vallen, evenmin als nieuwe initiatieven op gebied van de Klimaatverordeningen, die bedoeld zijn om de Groenen te paaien, maar zullen leiden tot nieuwe belastingen. De laatste politieke peiling heeft daarenboven aangetoond dat zowel N-VA als VB erop vooruitgaan, wat duidelijk aangeeft dat ook kiezers van de traditionele partijen er stilaan genoeg van hebben en overkomen naar de Vlaamsnationalisten.
Zoals ik reeds vermeldde in mijn blog van 15 november, is de migratiecrisis een welgekomen alternatief voor de verkiezingscampagne van de N-VA, die moeilijk haar communautaire argumenten van 5 jaar geleden kan herhalen om ze daarna in de frigo te stoppen. Europa ondergaat al enkele decennia een massale immigratie zonder dat de kiezers daarover geraadpleegd te zijn. Het is niet meer dan logisch dat daartegen eindelijk verzet gekomen is, ook in dit land. Met het pact van Marrakech hopen de traditionele partijen alleen maar de autochtone bevolking op dit gebied monddood te maken. Dat het pact niet bindend zal zijn, is een lachertje. De rechtspraak en zeker de E.U.-arresten van Straatsburg zullen er zich gegarandeerd op beroepen. Het zal tevens als resultaat hebben dat het een soort Magna Carta zal worden van de immigratie. De instemming die heel wat landen, waaronder het onze, in New York vooraf gegeven hadden, gebeurde zonder enig overleg met het thuisfront. Elf Europese landen, waaronder Oostenrijk, Italië en Zwitserland, plus de VS en Australië hebben al aangekondigd dat ze het pact niet zullen ondertekenen. Waarom moet ons land dit dat wél doen? De derde wereldlanden worden zelfs niet eens verplicht uitgewezen onderdanen terug op te nemen. Dat Merkel en Macron dit pact aanvaarden is geen garantie. De eerste is bezig aan een fin de carrière en de tweede is momenteel zelfs in eigen land de gebeten hond.
Tenslotte is het afwachten of het kortgeding dat Filip De Winter bij de Raad van State heeft aangespannen nu Charles Michel toch naar Marrakech is vertrokken, op korte termijn iets aan de politieke situatie kan veranderen. In eerste instantie was die klacht er omdat Michel een mandaat had van het parlement en niet van zijn regering. Hoe dat nu – na het vertrek van de N-VA zit – is mij niet duidelijk. Anderzijds zou de nieuwe regering Michel – ‘Michel Light’ (5 postjes minder) – volgens de Wet een parlementaire fiat moeten krijgen in de vorm van een investituurdebat met daaropvolgend een vertrouwensstemming, waarbij hij de meerderheid van het parlement achter zich zou moeten krijgen, iets wat in de huidige omstandigheden erg problematisch zou zijn. Het zou wel eens kunnen dat de Raad van State eerder daarover een negatief advies zou geven. Met het allereerste minderheidskabinet in dit land zou het nog wel eens spannend kunnen worden…
