We zijn toch een raar volkje.
We protesteren tegen de aankopen van nieuwe vliegtuigen, al blijken de huidige straks vliegende doodskisten te zijn, terwijl wij de eersten zijn die profiteren van de NATO, dat zijn hoofdkwartier bij ons heeft.
Wij protesteren tegen elk lek in een van onze kerncentrales, ook als die tijdig wordt gemeld en de kerncentrale wordt stilgelegd. Amper 40 km voorbij Doel, in Borssele (aan de Westerschelde in Zeeland) staat er een kerncentrale die tien jaar ouder is en tien jaar langer zal openblijven, maar dat interesseert ons niet, want dat is in Nederland. Mocht daar iets ernstig gebeuren dan riskeert men wel ook e.e.a. in Antwerpen, Gent en Brugge, die allemaal in een straal van 100 km rond Borssele liggen…
We protesteren tegen de blijvende armoede, ook al is die geïmporteerd en zal die blijven bestaan zolang we daarmee doorgaan. Onze laatste misdaad ter zake is – volgens de poco media - dat we de nieuwkomers willen verplichten dat ze hun kleuters naar de kleuterschool sturen, zodat ze in het eerste studiejaar niet met een achterstand moeten beginnen, die vele van hun kinderen nooit meer zullen inhalen.
We protesteren omdat er maatregelen komen tegen mensen die buren in sociale woningen de duivel aandoen, omdat ze zich niet houden aan de regels, de liften saboteren en het huisvuil door de ramen naar buiten kippen.
We protesteren omdat ons Vlaams onderwijs, dat in de statistieken van de Europese regio’s steeds bij de eerste tien staat, nog steeds niet goed genoeg is. Omdat we kinderen van het bijzonder onderwijs een normaal onderwijs willen laten volgen, waardoor het algemeen peil omlaag gaat en die kinderen er zelf ook niet gelukkiger mee worden.
Het lijkt wel alsof we het protest van 1968 willen herhalen. Met dit grote verschil: toen wilde men alles veranderen en nu wil men dat alles bij het oude blijft. De progressieven van 1968 zijn de conservatieven van 2018 geworden.
|