Het was me wel een krokusweek om even bij stil te staan. Het leek erop alsof men gewacht had tot onze politiekers het land uit waren (bijna allemaal op vakantie!) om voor wat sensatie te zorgen in een week die anders bijna in de komkommertijdreeks zou gepasseerd zijn. Denk maar aan de zaak Debie en de staatsveiligheid of aan het al dan niet schrappen van het woord allochtoon. Of aan het schandaal met het paardenvlees.

   Broederlijk Delen had van de start van wat tegenwoordig de ‘Veertigdagentijd’ heet, maar bij de man en vrouw in de straat nog steeds de ‘Vasten’* wordt genoemd, gebruik gemaakt om een campagne te starten om de arme boeren in Noord-Oeganda te steunen. Dat gebeurde onder de slogan: ‘Molly, de vrouw die durft dromen’, het verhaal van een alleenstaande Oegandese moeder met zes kinderen. In het door oorlog geteisterde land kunnen de gewone mensen daar nog nauwelijks overleven. Dat geldt trouwens niet alleen voor Oeganda, maar zowat voor alle landen uit die regio, het oosten van ‘onze’ Kongo inbegrepen. Een initiatief dat, merkwaardig genoeg, samenviel met het ontdekken van een kolossale voedselfraude in ons eigen Europa. Kant-en- klaarmaaltijden bleken geen rundvlees te bevatten, zoals aangeduid op de etiketten, maar paardenvlees of een mengeling van beiden. Dagelijks vallen er in deze zaak nog lijken uit de kast en alles laat voorzien dat het zo nog wel even zou kunnen aanslepen. Wat ik nergens lees is, wat ze met die vervalste maaltijden, die ze uit de rekken hebben gehaald, gaan doen. Hoe verwerpelijk de praktijk van het vervalsen van de etiketten ook moge zijn, paardenvlees op zich is verre van ongezond. Zelfs mét de kans op het bevatten van ontstekingsremmers. Die hoeveelheden liggen nl in zo één lasagna ter hoogte van Contador’s dopingproduct na het zgz eten van ‘vervuild’ vlees (0,000005 gram of zoiets).

   Dat ze die vervalste producten uit te rekken halen is niet meer dan juist. Dat men honderden, misschien duizenden tonnen van die eetwaar zou wegsmijten, terwijl men in Afrika nog net niet van de honger sterft, kan er bij mij echter niet in. Ik denk dat Molly de kant-en-klaarmaaltijden zeker niet zou weigeren. Ze zijn daar e.e.a. gewend en eten tussendoor nog wat anders dan paardenvlees, zonder zich daarover veel vragen te stellen.

* Moeten we straks dan ook spreken van een ‘Veertigdagenavond’?

17-02-2013, 00:00 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (1)

   In het kader van de beschuldigingen van N-VA tegen het ACW en de daaruit volgende onderzoeken, waarvan er al een opgestart is door John Crombez, staatssecretaris voor fraudebestrijding, is het ook uitkijken wat we nog gaan beleven tegen en op donderdag 21 dezer. Dan is het nl de aangekondigde dag van een gezamenlijke vakbondsactie, die eigenlijk eerst door het ACV was gepland. Later zijn de twee andere vakbonden op de kar gesprongen en hebben zowel rode Rudy als blauwe Vercamst er al  mee gedreigd dat de traditionele partijen maar best rekening zouden houden met de grote aantallen aangeslotenen die de drie kleurvakbonden hebben. Dat zijn er zo’n 200.000 voor het blauwe syndicaat, 700.000 voor het rode en nog een pak meer voor het ACV, dat zich in de Dexia zaak bedreigd voelt.

   Die cijfers zijn wat ze zijn, maar electoraal stellen ze niet voor wat ze syndicaal betekenen. Volgens een onderzoek dat na de laatste verkiezingen gehouden werd door het Instituut voor Sociaal en Politiek Opinieonderzoek (Ipso) van de KU Leuven,  dat zeker niet van flamingantisme kan beschuldigd worden (het is eerder belgicistisch), stemt slechts een minderheid van de vakbondsleden voor de ‘eigen kleur’. Bij het liberaal syndicaat is dat 29%, bij het ACV 30% en bij het ABVV slechts 23%. Dooreen genomen stemde vorig jaar meer dan een kwart van alle Vlaamse gesyndikeerden voor de N-VA.

   Andere vraag is, of het ACV, misschien gevolgd door de andere syndicaten, in de toekomst nu ook eigen leden, die opkomen voor de N-VA, uit de vakbond zullen zetten, zoals ze dat vroeger al eens gedaan hebben met Vlaams Blok/Belang leden. Dat is pas iets voor volgend jaar, neem ik aan, maar het is toch uitkijken wat volgende donderdag de reacties zullen zijn van de syndicale ‘fundi’s’. Of dat veel aan de lauwe loyauteit van de meerderheid der gesyndikeerden zal veranderen, is zeer de vraag.

16-02-2013, 08:43 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (1)

   In mijn blog van 31 januari (‘Het syndicale kapitalisme’) had ik het reeds over enkele financiële constructies vanwege onze vakbonden om te ontsnappen aan de Belgische fiscus. Hetgeen toen verteld werd, blijkt nog klein bier te zullen worden t.o.v. wat er nu zo stilaan boven water aan het komen is. Het gaat nl thans niet meer alleen om belastingontwijking, nu spreekt men zelfs over fiscale fraude en valsheid in geschriften. Dat alles i.v.m. de opbrengst van de reeds aangehaalde winstbewijzen van het ACW bij Belfius (ex-Dexia), waarvoor de vakbond zo’n 102 miljoen euro (!) zou geïncasseerd hebben via een nieuw opgerichte financiële constructie, een zogenoemd ‘sociaal engagement’, waarbij op dat immens bedrag slechts 58.000 euro aan onroerende voorheffing zou betaald zijn i.pl.v. de 25% die u en ik daarvoor eventueel hadden moeten neerleggen. Daardoor zou het ACW zo’n 7 miljoen euro aan belastingen hebben ‘ontweken’.

   Nu is het wel zo dat bepaalde financiële constructies eventueel toelaten daar e.e.a. volledig legaal van af te kunnen trekken (in vaktermen: een ‘DBI’), maar dan moet de belanghebbende wel voldoen aan een paar eisen die in het geval van het ACW onbestaande zouden zijn. Dat zou o.m. te maken hebben met het feit dat het Arco was dat het geld aanbracht en niet het ACW, dat echter wel het geld voor het aanbrengen kreeg, terwijl de Arco-coöperanten nog steeds dreigen hun spaarcenten kwijt te raken.

   Om een lang verhaal kort te maken: het N-VA heeft bloed geroken en heeft gesteld dat hier best eens een parlementaire commissie over zou geïnstalleerd worden. In geval dat niet gebeurt, is de partij zinnens ermee naar het gerecht te stappen. Dat laatste wordt haar zelfs aanbevolen door de Vlaamse federale meerderheidspartijen, waarbij CD&V dan waarschijnlijk hoopt dat de zaak zo op de lange baan zal geschoven worden (misschien zelfs tot ze verjaart). Het Belgische gerecht kennende en zijnde een zaak tussen een Vlaamsnationale partij en een Belgicistisch syndicaat is dit geen utopie. Zo eenvoudig zal het echter niet gaan, want het hele verhaal is in eerste instantie niet uitgebracht door de N-VA, maar door Johan Van Overtveldt, de hoofdredacteur van het economische weekblad Trends. Wie de hele technische uitleg erover wil lezen kan dat op de website van het weekblad.

   De N-VA heeft, met de ruggensteun van VOKA het gros van de liberale kiezers al over de meet gehaald. Via de slag om Arco is nu ook de aanval ingezet op die van CD&V. Een slag die het moeilijk verliezen kan. Zelfs als het ACW ongeschonden uit dit debat zou komen, zullen de Arco spaarders zich bedrogen blijven voelen en het idee hebben dat niet CD&V maar N-VA voor hun rechten is opgekomen.

15-02-2013, 09:12 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (1)

   Over onze onvolprezen staatsveiligheid is het laatste woord nog niet gevallen. Vooral de suggestie van Renaat Landuyt, zgz justitiespecialist van de SP.a, om die dienst maar af te schaffen, heeft voor de nodige beroering gezorgd. Volgens Landuyt kunnen de taken van onze staatsveiligheid best worden overgenomen door politie en parket. Zeker wat dat laatste betreft, is dit met een grove korrel zout te nemen, als men ziet hoeveel kemels er ook binnen die dienst geschoten worden. De laatste in de rij is die van de vrijlating van een van medeplichtigheid tot moord beschuldigde, zogezegd weer eens wegens procedurefouten of iets in dien aard*.

   Het is wél opmerkelijk dat er in onze politiek eindelijk ook eens iemand komt voorstellen iets af te schaffen. Misschien is de staatsveiligheid daarbij niet het juiste voorbeeld, maar dat er in dit land nog heel wat nutteloze diensten en instellingen zijn, heb ik in deze rubriek al meer dan eens aan de kaak gesteld. Dat is het gevolg van het feit dat men wel veel over hervormingen spreekt, maar zo goed als geen enkele ervan grondig aanpakt. Ik vrees dat het met die staatsveiligheid nog van dattem zal worden. Milquet heeft al gezegd, dat ze er aan werkt maar dat is helemaal geen garantie dat er grondig zal hervormd worden, hoogstens weer wat knippen en plakken zoals we dat bij de regering Di Rupo gewend zijn..

   In verband met het hierboven aangehaalde verhaal van een zoveelste vrijlating van een verdachte crimineel, stelt Tony Van Parys (CD&V), zelf een ex-minister van justitie, voor om fouten van magistraten in de toekomst te laten beoordelen door onafhankelijke tuchtrechtbanken. ’t Is maar te zien hoe men kan garanderen dat die echt onafhankelijk zijn. Zeker niet zoals nu, met magistraten die een partijkaart op zak hebben. Dat laatste geldt ook voor de staatsveiligheid. De grote baas ervan, Alain Winants, die al sinds 2006 die job ‘ad interim’ doet (nóg zo’n aberratie) zou een blauw etiket hebben. Een kandidaat die veel kans maakt om hem op te volgen, heet Cédric Visart de Bocarmé en die behoort tot de CDH, niet toevallig de partij van Milquet, die over een eventuele opvolging moet beslissen. Het hoofd van de afdeling ‘analyse’ bij de staatsveiligheid is een zekere Robin Libert, voor Open VLD gemeenteraadslid in Mortsel. En zo heeft daar iedereen wel een partijkaart op zak die hem de garantie geeft verder carrière te kunnen maken binnen het gerecht en/of de politie. Het best van al zou men bij politie en justitie moeten stellen dat men daar helemaal geen partijkaart mág hebben of dat men er alleen kans op promotie maakt als men minstens – ik zeg zo maar iets – één jaar ervoor van een eventuele partijkaart afstand heeft genomen.

* Terwijl sommige  ‘specialisten’ het bij een procedurefout houden zeggen andere dat het gaat om een ‘onduidelijkheid in de strafwet’ en nog andere om ‘verschillende interpretaties van de wet’. Een bewijs te meer dat de wetten hier niet goed gemaakt worden.

14-02-2013, 08:29 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (1)

   Er is dezer dagen nieuws zat: de inschrijvingskosten in Antwerpen, de zaak Debie bovenop de heisa die er al was over de staatsveiligheid, het voornemen van Benedictus XVI om op 28 februari op te stappen als Paus. Daardoor dreigt ander nieuws, dat ook interessant kan zijn, niet meer relevant. Het ene ontslag is bv het andere niet.

   Een van dat andere nieuws is dat van een eveneens aangekondigd ontslag, dat van Charles Picqué als minister-president van de Brusselse ‘regering’. De man heeft die functie vervuld van 1989 tot 1999 en daarna opnieuw van 2004 tot op de dag van vandaag. In mei van dit jaar   wordt hij weer gewoon burgemeester van de gemeente Etterbeek. Hij mag dan al 65 zijn, een politieker in dit land heeft schijnbaar geen haast om op pensioen te gaan. Picqué geeft in het Brussels hoofdstedelijk gewest de fakkel door aan zijn PS-partijgenoot Rudy Vervoort, ook al burgemeester (van Evere) en eerder een grijze muis in het politiek bestel van de hoofdstad.

   Wat er allemaal bijzonder is aan bovenstaande? Wel, die Picqué laat zijn opvolger een erfenis na om de Brusselse krabbenmand te reorganiseren. Hijzelf heeft daar nu acht jaar aan één stuk de tijd voor gehad, maar er zo goed als niets aan gedaan. Om zich niet helemaal belachelijk te maken, beweert hij dat hij de laatste twee jaar aan een plan gewerkt heeft, dat hij ‘intensief’ zou hebben voorbereid.

   Dat plan Picqué blijkt een lege doos te zijn vol goede voornemens, maar met geen enkel duidelijke richtlijn. Hij begrijpt – pas nu hij opstapt – dat Brussel niet verder kan met zijn negentien gemeenten (de zgz ‘baronieën’) en wil die herleiden tot zes regionale zones (die men nu al ‘hertogdommen’ noemt). Binnen die zones blijven de gemeenten wel bestaan, al kunnen ze ‘eventueel’ fusioneren. M.a.w. elke burgemeester die ‘baron’ wil blijven zal dat nooit laten gebeuren en de kans dat men in de toekomst in Brussel verder zal aanmodderen blijft dan ook reëel. De fusies zijn zgz ‘bespreekbaar, maar niet meer dan dat. Het kan zelfs nóg ingewikkelder worden, omdat er in Picqué’s plan ook sprake is van het indelen van Brussel in een honderdtal(!) wijken. En zelfs daar houdt het niet mee op, want ondertussen blijven de Brusselaars ook maar praten van de zgn ‘metropolitane regio Brussel’, een samenwerkingsverband met liefst 135 gemeenten rond Brussel. Hoe kan daarvan ooit iets in huis komen, als men er nog niet in slaagt orde op zaken te stellen binnen het eigen gewest?

   Brussel moet zo’n beetje de enige grootstad ter wereld zijn die niet uit één geheel bestaat. Zelfs New-York, toch ook een multiculturele stad, met meer inwoners dan heel België, is één geheel, met één burgemeester, één politiecorps en één brandweer. Dat het in Brussel anders kan, bewijst het feit dat er voor het hele Brusselse territorium ook slechts één brandweerkorps is. Maar daar houdt het mee op. Men zou ook districten kunnen instellen, zoals bv in Antwerpen, maar dan verliezen de baronnen hun privileges…

   Het zal Picqué worst wezen. Hij gaat uitbollen in zijn Etterbeek. ‘Après moi le déluge’. En dan maar klagen dat de Vlamingen zich te weinig interesseren voor Brussel. Waarom zouden we ons blijven druk maken om een stedelijk gewest dat niet in staat is zelf orde op zaken te stellen?

13-02-2013, 00:00 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (4)

   De heisa die is losgebarsten rond het feit dat Bart Debie, ex-politiecommissaris van Antwerpen, ex-VB’er en nu ook ex-vriend van Filip Dewinter, drie jaar binnen de partij als ‘mol’ heeft gefunctioneerd voor de Belgische staatsveiligheid, mag dan wel opmerkelijk zijn, verbazingwekkend is het allerminst. Het is toch al lang geweten dat de Belgische staatsveiligheid de Vlaamsnationalisten als een gevaar voor de staat beschouwen? Die willen nl het einde van dit onland. Reeds in de beginjaren van de Volksunie, toen die partij zich nog niet verbrand had aan de Belgische postjes, werden hun vergaderingen stiekem bijgewoond door zgz ‘stillen’ van de staatsveiligheid . Bij het Vlaams Blok/Belang was dat niet anders en bij de N-VA moeten ze niet denken dat ook zij niet in de gaten worden gehouden.  Dat het ‘mol’ spelen door Debie zelf was aangekaart verandert daar niets aan. Bij de N-VA zou men maar best niet te gerust in zijn dat zoiets ook bij hen niet gebeurt. Fehriye Erdal kon de staatsveiligheid niet onder controle houden, het VB blijkbaar wél. Het is maar te zien hoe ge het bekijkt en waar ze in dit land de prioriteiten leggen.

   Raar genoeg is de zaak ‘Debie’, zoals we ze maar zullen noemen, losgebarsten nadat de spilfiguur het zelf te grijs vond dat Mie Turtelboom vorige week verklaarde dat de Belgische staatsveiligheid zich niét bezig houdt met het bespioneren van eigen parlementsleden. Ofwel liegt ze, ofwel weet ze zelf niet wat er zich binnen onze 'KGB’ afspeelt (wat goed zou kunnen). In elk geval heeft Debie toch een geste gedaan door de zaak in het openbaar te brengen en aan Filip Dewinter een uitstekende gelegenheid gegeven om Turtelmie daarover te kunnen interpelleren in het parlement en desnoods zelfs een parlementaire onderzoekscommissie te vragen. Debie is trouwens, na zijn afzetting als politiecommissaris omdat hij enkele Turkse drugdealers te hard had aangepakt (dat mág niet hé, dat zijn geen Vlamingen!), jarenlang gesteund door het VB dat hem zelfs zijn boetes betaalde.

   Tenslotte nog twee woorden over het initiatief van het VB om (goedkoop) aan kalasjnikov geweren te geraken, ook dat is niets nieuws. Er is, enkele jaren geleden, een journaliste geweest die in Brussel aan zo’n geweer geraakte voor, als ik me niet vergis, 500 euro en die daarover toen een artikel geschreven heeft. Ik weet niet of dat vóór of na het VB initiatief was. Ze had dat gedaan om te bewijzen hoe gemakkelijk dat kon in dit land en het kon dus wel degelijk. Bij mijn weten is die journaliste daarvoor nooit aangeklaagd.

   Mijnheer Winants, hoofd van de Belgische staatsveiligheid, die zopas nog heel verontwaardigd een persconferentie hield om te zeggen dat men het op hem gemunt had in de zaak van het vermelden van Belgische politici in een onderzoek naar de Scientology sekte, mag zijn herbenoeming nu wel op zijn buik schrijven en Mie Turtelboom zal haar beste uitleg mogen boven halen wil ze geen gezichtsverlies lijden. De tijd dat Vlaming zijn het synoniem was van aangeschoten wild, mag nu zo stilaan wel ophouden.

  En, om in de stijl van ’t Pallieterke te blijven (‘Wat niet vrolijk kan gezegd worden, is de waarheid niet’): ‘Debie is de mol en De Mol is (ribbe)debie’! (doordenkertje).

12-02-2013, 09:08 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (2)

   In Antwerpen gaat de nieuwe coalitie rustig door met de bestaande heiligenhuisjes af te breken. Het volgende ‘slachtoffer’ is de inschrijvingstaks geworden die would-be inwijkelingen, meestal verkeerdelijk ‘asielzoekers’ genoemd, moeten betalen. Die bedroeg amper 17 euro en dat was net genoeg om de kosten van een nieuwe identiteitskaart te dekken. De werkelijke, totale kosten liggen rond de 330 euro. Als men weet dat er vorig jaar in de koekenstad zo’n 11.000 aanvragen waren van nieuwe kandidaat Belgen, dan kostte dat de stad toen 3.630.000 euro, waarvan er nauwelijks 187.000 kon gerecupereerd worden. Nota bene: in die 330 euro zijn de ambtenarenlonen dan nog niet eens meegeteld…

   De nieuwe inschrijvingskost wordt vanaf nu 250 euro per persoon. Daarmee werkt de stad nóg met verlies, al is dit ongeveer de som die men ook vraagt in Frankrijk en Duitsland maar slechts zowat één vierde van wat men in het zuinige Nederland moet neertellen! Niettegenstaande dat alles, is er weeral eens een storm van protest gekomen van de politiek correcte wereld en o.a. ook van de schepen van burgerzaken uit Gent, van Bartje Somers uit Mechelen en van de onvermijdelijke Lewie brulboei uit Leuven. Die vrezen, dat heel wat van die economische gelukzoekers nu naar hún steden zullen afzakken om daar de aanvraag te doen. Dat zou inderdaad kunnen en dat is ook de reden waarom er veel van die inwijkelingen ons land verkiezen en bv niet Nederland. Wat houdt er de OCMW’s van die andere steden echter tegen om ook hun prijzen fors te verhogen? Wij kunnen niet het OCMW worden van heel Europa.

   In de marge van bovenstaande nog dit: in De Standaard van 31 januari stond een artikel over twee bladzijden van een dame van 43 jaar uit Tanzania, die in haar geboorteland een diploma medisch assistent heeft en hier verplicht is die studies opnieuw te doen omdat haar diploma hier niet erkend wordt. Zegt de dame in kwestie: ‘ In Australië, Duitsland of Engeland kon ik meteen aan de slag, maar hier niet’. Wat houdt dat mens tegen om dan te gaan werken in een van die landen, waar ze wél aan de slag kan? Waarom verliest ze hier haar tijd (en ons geld, want waarschijnlijk krijgt ze hier of daar wel een 'tegemoetkoming'), terwijl ze elders haar beroep wél zou kunnen uitoefenen, zonder daarbij te vergeten dat er in haar thuisland waarschijnlijk een tekort is aan medische assistenten? De kans bestaat trouwens dat tegen de tijd dat ze hier haar diploma haalt, ze nog niet aan de slag zou kunnen gaan. Zorgnet Vlaanderen heeft zopas bekend gemaakt dat er in ons gewest zo’n 700 banen in de zorgsector zullen worden afgebouwd, via natuurlijke afvloeiingen weliswaar.  Ik zie het nog niet gebeuren dat men dan iemand gaat aannemen die hier ondertussen al tien jaar(!) rondloopt zonder te assisteren…

11-02-2013, 08:57 Geschreven door guido van alphen  
Reageren (2)