|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
In Antwerpen gaat de nieuwe coalitie rustig
door met de bestaande heiligenhuisjes af te breken. Het volgende slachtoffer
is de inschrijvingstaks geworden die would-be inwijkelingen, meestal
verkeerdelijk asielzoekers genoemd, moeten betalen. Die bedroeg amper 17 euro
en dat was net genoeg om de kosten van een nieuwe identiteitskaart te dekken.
De werkelijke, totale kosten liggen rond de 330 euro. Als men weet dat er vorig
jaar in de koekenstad zon 11.000 aanvragen waren van nieuwe kandidaat Belgen,
dan kostte dat de stad toen 3.630.000 euro, waarvan er nauwelijks 187.000 kon
gerecupereerd worden. Nota bene: in die 330 euro zijn de ambtenarenlonen dan
nog niet eens meegeteld
De nieuwe inschrijvingskost wordt vanaf nu 250
euro per persoon. Daarmee werkt de stad nóg met verlies, al is dit ongeveer de
som die men ook vraagt in Frankrijk en Duitsland maar slechts zowat één vierde
van wat men in het zuinige Nederland moet neertellen! Niettegenstaande dat
alles, is er weeral eens een storm van protest gekomen van de politiek correcte
wereld en o.a. ook van de schepen van burgerzaken uit Gent, van Bartje Somers
uit Mechelen en van de onvermijdelijke Lewie brulboei uit Leuven. Die vrezen,
dat heel wat van die economische gelukzoekers nu naar hún steden zullen
afzakken om daar de aanvraag te doen. Dat zou inderdaad kunnen en dat is ook de
reden waarom er veel van die inwijkelingen ons land verkiezen en bv niet
Nederland. Wat houdt er de OCMWs van die andere steden echter tegen om ook hun
prijzen fors te verhogen? Wij kunnen niet het OCMW worden van heel Europa.
In de marge van bovenstaande nog dit: in De
Standaard van 31 januari stond een artikel over twee bladzijden van een dame
van 43 jaar uit Tanzania, die in haar geboorteland een diploma medisch assistent
heeft en hier verplicht is die studies opnieuw te doen omdat haar diploma hier
niet erkend wordt. Zegt de dame in kwestie: In Australië, Duitsland of
Engeland kon ik meteen aan de slag, maar hier niet. Wat houdt dat mens tegen
om dan te gaan werken in een van die landen, waar ze wél aan de slag kan?
Waarom verliest ze hier haar tijd (en ons geld, want waarschijnlijk krijgt ze hier of daar wel een 'tegemoetkoming'), terwijl ze elders haar beroep
wél zou kunnen uitoefenen, zonder daarbij te vergeten dat er in haar thuisland
waarschijnlijk een tekort is aan medische assistenten? De kans bestaat trouwens
dat tegen de tijd dat ze hier haar diploma haalt, ze nog niet aan de slag zou
kunnen gaan. Zorgnet Vlaanderen heeft zopas bekend gemaakt dat er in ons gewest
zon 700 banen in de zorgsector zullen worden afgebouwd, via natuurlijke
afvloeiingen weliswaar. Ik zie het nog
niet gebeuren dat men dan iemand gaat aannemen die hier ondertussen al tien
jaar(!) rondloopt zonder te assisteren
|
