De mensen die vinden, dat alles hier pico bello loopt en er derhalve
geen nood is aan verandering, wil ik er even aan herinneren dat de
faillissementen en ontslagen blijven oplopen, de staatsschuld blijft stijgen
(we zitten al aan meer dan 105% vanhet
bbp) en steeds meer bedrijven het hier voor bekeken houden. Voorlopig laatste
in de rij is de Finse uitgeversgroep Sanoma, die al haar week- en maandbladen
in België in de etalage heeft gezet. In Nederland blijft de groep wél aanwezig.
Bij Tessenderlo Chemie gaan 170 jobs verloren en ligt de fabriek plat wegens
een staking én een lock-out. Economen verwachten dat bij een volgende, zelfs
kleine crisis, Frankrijk en België de perifere landen zullen vervoegen.
Gewoon omdat die laatste vorderingen maken en wij niet.
De
beslissing van de Raad van State om de uitvoering van het uitbreidingproject
van de haven van Antwerpen op te schorten, is ook al niet van die aard om vrolijk
van te worden. Dat project voorziet o.a. in de aanleg van het Saeftingedok, een
dok dat nóg groter zou worden dan het Deurganckdok. Misschien zouden we ons hierom
echter beter niet té veel zorgen maken. Mocht het reeds bestaande Deurganckdok
op volle toeren draaien, dan is de kans groot dat de daar afgeleverde goederen
straks helemaal de haven niet meer uit geraken o.w.v. het verkeersinfarct dat
ze daar de Ring noemen en dat Antwerpen wurgt.
Een eerste firma die dat laatste begrepen heeft, is de van oorsprong
Nederlandse logistieke groep Wim Bosman, die zijn activiteiten in Wijnegem stopt
en ze overbrengt naar Zeebrugge en Genk. Door zijn landinwaartse ligging had
Antwerpen steeds de voorkeur, maar de files in en rond de koekenstad kosten het
bedrijf teveel geld, vandaar. Toevallig kende ik dat bedrijf uit s Heerenberg
vrij goed, daar ze vroeger althans uitsluitend met DAFs reden. Sinds het
werd overgenomen door het Nieuw-Zeelandse Mainfreight, is ook dat geen
zekerheid meer. Op hun officiële website staat nu een Mercedes vrachtwagen
uitgebeeld en die worden niet in Nederland en Vlaanderen gemaakt, zoals de DAF
trucks.
Wim Bosman zal gegarandeerd navolgers krijgen, gewoon omdat geen zinnig
mens er nog in gelooft dat de verkeersknoop rond Antwerpen op korte of zelfs
middellange termijn zal worden opgelost. De geschiedenis zal later uitwijzen,
wat voor stommiteit het was het Lange Wapperproject te kelderen na een
schertsreferendum waaraan slechts 40% van de Antwerpse kiesgerechtigden deelnam en 60%
van die 40% tegenstemde (t.o.v. het totale aantal kiesgerechtigden is dat
slechts 25%) en waarbij de regio buiten de stad niet eens de kans kreeg mee te
doen, terwijl die het hardst getroffen wordt.
Tenslotte heeft een van de twee overblijvende grotere
luchtvaartmaatschappijen op de luchthaven van Deurne de handschoen in de ring
gegooid (degene die de stad verbindt met Manchester) en kan men de paarse oppositie
straks weer de sluiting van de Antwerpse luchthaven horen eisen. Met als reden, dat het openhouden van het vliegveld van Deurne elk jaar
enkele miljoenen euro kost. Ik ga dat niet ontkennen, maar als we die logica
doortrekken, wordt het meer dan tijd dat we de NMBS sluiten. Die kost de staat
jaarlijks drie miljard
Staan er in de institutionele ontwerpteksten van de N-VA voor haar later
congres heel wat zaken die de francofonen van dit land doen steigeren, ook de
Vlaamse diehards zullen wel niet alles kunnen smaken van wat nu wordt voorop
gesteld. Zelfs al zal daarover op de volgende bijeenkomsten ook binnen de
partij nog wel heel wat te beknibbelen vallen, toch denk ik niet daar er veel
aan zal veranderd worden. Over het werkstuk is teveel nagedacht en gediscussieerd om het te gaan amenderen als een vulgaire Belgische wet.
Zo
is er het feit dat de N-VA niet voor een onafhankelijk Vlaanderen gaat. Nog
niet. Het water is daarvoor nog veel te diep. Als men een soort confederatie
nog niet verkocht krijgt, hoe weinig kans zou een separatistisch voorstel dan
maken?
Ook dat de koning blijft, zal de echte republikeinen geen plezier doen.
Ook hier geldt echter, dat het kan gezien worden als een voorlopige maatregel.
Als België dan toch (nog wat) blijft bestaan, waarom dan zijn koning niet, zij
het wel in een verwaterde versie, waarin hij zich hoofdzakelijk nog zal mogen
bezig houden met protocollaire zaken en niet meer de politiek.
Met die twee demarches hoopt de N-VA ook wat koningsgezinden en
belgicisten te overtuigen voor haar te stemmen, i.pl.v. voor een traditionele partij die helemaal geen garantie op de toekomst geeft. De N-VA moet nl méér stemmen
krijgen dan de vorige keer en ook meer dan die uit de laatste peilingen (voor
wie daarin gelooft). Wie daar als Vlaamsnationalist niet mee akkoord gaat,
heeft altijd nog de mogelijkheid te stemmen voor het origineel, in dit geval het
Vlaams Belang.
Tenslotte blijf ik erbij dat de V-partijen eerst de meerderheid moeten
zien te verwerven in het Vlaams parlement, om van daaruit de belgicisten en
francofonen voor de keuze te stellen: ofwel ons confederalisme, ofwel houden we helemaal mee op met dit België dat ons geen meerwaarde meer kan bieden. Voor
de N-VA is dit nog altijd de voorzetting van de Baert doctrine uit de tijd van
de Volksunie, toen die zich nog niet aan België verbrand had: Indien een
mogelijke stap in de staatshervorming een stap vooruit betekent, waarvoor geen
onredelijke prijs moet worden betaald en indien er geen toekomstige stappen
worden geblokkeerd, dan moet deze stap worden gezet. Dat geldt ook vandaag
nog.
Maandenlang
hebben de traditionele partijen smalend gedaan over het feit dat de N-VA
blijkbaar niet uitgelegd kon krijgen wat haar confederalisme enhaar verandering eigenlijk inhielden. Die
periode is nu wel voorbij. De partij heeft zeer gedetailleerd verteld wat het
institutionele deel van haar programma inhoudt. Er is echt werk van gemaakt en
in Vlaanderen is er niemand die het weerleggen kan (laten we even de groenen
vergeten, die belgicistisch zijn). Natuurlijk zijn de Franstaligen niet akkoord.
Die zouden dat ook niet geweest zijn mocht de N-VA het tegenovergestelde hebben
voorgesteld. Net zoals de linkse oppositie in de Antwerpse gemeenteraad ook
meteen alles afkeurt wat de nieuwe meerderheid daar nog maar denkt voor te
stellen.
De
N-VA kiest dus voor een systeem zoals in Zwitserland, waar de regering ook maar
bestaat uit een handvol ministers en waar de functie van eerste minister op een
soort beurtrol staat. De Zwitserse confederatie
krijgt ook maar 30% van de begroting en toch doet dat land het behoorlijk, in
elk geval een stuk beter dan het huidige België. Dat België als confederatie
niet meer over een eerste minister van enige betekenis zal beschikken, die zo'n beetje de rol zal krijgen die Herman Van Rompuy nu heeft in Europa, wat is daar
verkeerd aan? Vergeten we niet, dat áls de zesde staatshervorming echt en
volledig zal zijn uitgewerkt (hetgeen ik meer dan ooit betwijfel), de federale
premier ook zoveel niet meer zal betekenen, want zal moeten werken met een
budget dat kleiner zal zijn als die van de Vlaamse en Waalse
minister-president.
Wat Brussel betreft is het N-VA - ideaalbeeld van de confederatie
feitelijk een kopie van wat al eerder werd voorgesteld door Vives, een denktank
van de KU Leuven, die eveneens stelde dat men het Brusselse gewest best
afschaft, van de negentien baronieën één stad maakt en de zes politiezones
tot één terugbrengt, net zoals al is gebeurd met de Brusselse brandweer.
Brigitte Grouwels, CD&V minister voor Verkeer van het Brusselse gewest, is
de enige die tot nu toe de moed heeft gehad positief te reageren en die
trouwens bevestigt dat het systeem waarbij de Brusselaars zullen moeten kiezen
tussen Vlaanderen en Wallonië ook nu al bestaat voor allerlei diensten en
instellingen. Feitelijk niets nieuws onder de Brusselse zon, buiten het feit
dat met het opdoeken van al die gemeenten, de OCMWs, de overbodige
politiezones én het gewest er aardig wat politieke graaiers op droog zaad
zullen komen te zitten. Dáár knelt het politieke schoentje!
Tenslotte zal dit plan nog niet voor morgen zijn, dat weten ze ook bij
de N-VA. De francofonen zullen nooit akkoord gaan met eender welk plan waardoor
zij ook op langere termijn de Vlaamse miljarden zullen moeten missen om hun
opgefokte levensstandaard op peil te houden. Reden te meer om ze op 25 mei 2014
een duidelijk signaal te geven door ervoor te zorgen dat de V-partijen aaneen meerderheid geraken in het Vlaamse
parlement en die als hefboom zullen gebruiken om het Belgisch systeem open te
breken. Het zal inderdaad de Vlaamse kiezer zijn die dan zal beslissen of hij
verder bereid blijft zijn eigen welvaart te hypothekeren, ofwel eieren voor
zijn geld te kiezen.
Het volksgezegde is dat een volk de leiders krijgt die het verdient. Als
dat ook zou tellen voor de politieke partijen, dan staat Open VLD er slecht
voor. Volgens voorzitster Rutten zou een nieuwe staatshervorming pure
masturbatie zijn. Ik laat die uitspraak voor wat ze is, of zullen we ze
newspeak noemen? Feit is dat Rutten haar partij terug naar de negentiende
eeuw wil, toen die nog de grootste was in dit land, enkel omdat er geen
algemeen stemrecht was en niet omdat de liberalen zoveel talrijker waren. Wat
bij Rutten misschien ook meespeelt, is het feit ze jarenlang net over de taalgrens
heeft gewoond en daarnaar misschien nog heimwee heeft. Ze zou beter haar oor
eens te luisteren leggen over there, want het loopt daar alles behalve
lekker, zeker op financieel vlak.
Zoals ik al meldde in mijn blog van gisteren, is het helemaal niet zeker
dat Wallonië en de Franse gemeenschap de huidige (zesde) staatshervorming
verteerd zullen krijgen. De nieuwe bevoegdheden worden nl niet vergezeld van
een sluitende financiering, wat betekent dat de deelstaten er extra geld in
zullen moeten bijpompen. De intresten op de schulden bedragen voor de Franse
Gemeenschap en Wallonië respectievelijk 215 en 260 miljoen t.o.v. slechts 169
miljoen voor Vlaanderen dat toch meer inwoners telt.
Het resultaat van dat alles zal zijn, dat de francofonen van dit land
weer eens geld tekort zullen hebben en dat nog maar eens zullen opeisen. Dat
zal alleen kunnen via een volgende staatshervorming, zoals ze dat al doen sinds
de Lambermont-akkoorden, net dat wat madam Rutten nu niét wil. Helemaal te gek
is, dat het Franstalig onderwijs ook weer extra vers geld wil krijgen,
uitgerekend dát onderwijs dat als een van de slechtste van Europa wordt genoemd.
Hoe krijgen ze het klaar om steeds meer geld nodig te hebben voor een onderwijs
dat op niets trekt?
Il faut le faire, om het eens in hun
eigen taaltje te zeggen.
Er
is ooit gesteld, dat er alleen een einde zal komen aan dit land als de
francofonen dat zullen willen. Zeker met de échte veranderingen die de N-VA nu
voorstelt, komt die dag stilaan dichterbij. In de kritiek daarop wordt e.e.a.
bewust verdraaid (o.a. dat er geen Belgisch eerste minister meer zou zijn),
maar dat is voor een volgende blog.
Met Rutten komt het voor de Open VLD nooit meer goed. Het mens heeft
ooglappen op. Vergeet niet dat het woord confederalisme zelfs in het vorige
verkiezingprogramma van de partij stond. Feitelijk heeft Open VLD, volgens Rutten, haar kiezers
toen wat voorgelogen. Wie zegt dat het volgend jaar anders zal zijn? Wat kan er
voor de Open VLD nog wel, buiten het slaafs volgen van een links programma van
een belastingsregering, van begrotingen die aan elkaar hangen met knip en
plakwerk en van een staatsschuld die op die manier alleen maar groter zal worden?
De
N-VA gaat in de tegenaanval na de kritiek die de partij de laatste tijd had
gekregen, o.a. over de heisa in Turnhout, de wapendealer in Brussel die
stoemelings in de partij was geraakt, de poging om Jan Jambon letterlijk en
figuurlijk zwart te maken en de ongelukkige tussenkomsten van het ongeleid
projectiel dat Bracke heet. Als reactie daarop, om te vermijden dat de
kiescampagne een vuile campagne wordt en ook om het politiek momentum te kapen,
heeft de partij nu de sociaal-economische ontwerpteksten van haar aanstaande congres vervroegd
bekend gemaakt. Blijkbaar is ze daarin ten volle geslaagd, want zowat alle politieke
commentatoren en partijen zijn erover gevallen. Wat ze beoogt op
sociaal-economisch vlak, weten we al, wat het gaat worden op institutioneel
vlak, zullen we vandaag te horen krijgen.
Over wat we al weten, m.b.t. het sociaal-economische, zijn er feitelijk
geen grote verrassingen. De partij zegt al lang dat Di Rupo een
belastingregering is (en geen sociaal-economische hervormingsregering, zoals
Elio het zelf stelt) en dat de N-VA die belastingen omlaag wil, zowel voor de
burger (de personenbelasting) als voor de ondernemingen (de
vennootschapsbelasting). Beide behoren bij de hoogste van Europa en - zeker in Vlaanderen - krijgen we er in verhouding niet veel voor terug. Niemand kan
daar tegen zijn. Nu kunnen de liberalen wel zeggen dat dit feitelijk hun
programma is, de vraag is dan wel waarom zij er zelf nooit iets serieus aan
gedaan hebben. De doelstellingen van de N-VA zijn inderdaad vrij liberaal, feitelijk een
terugkeer naar de idealen van de Verhofstadt van de eerste drie
burgermanifesten. De bedoeling moet dan wel zijn dat die geen tweede keer
misbruikt zullen worden om straks het tegenovergestelde te doen. De liberalen
hebben ter zake in Vlaanderen het vertrouwen verloren, de N-VA heeft nog het
voordeel van de twijfel.
De
staatsuitgaven voor een legislatuur bevriezen, moet kunnen. Leterme heeft ook
een hele tijd met twaalfden gewerkt en dat lukte ook. Zon bevriezing zou voor
Vlaanderen drie tot vier miljard euro per jaar kunnen opbrengen. Daarmee kan
men al iets compenseren, mocht dat nodig zijn. Vergeten we niet dat de
deelstaten met de zesde staatshervorming al een deel bevoegdheden bij krijgen
die niet volledig gefinancierd zijn. In Vlaanderen kan men zich daar
terecht zorgen over maken, voor Brussel en Wallonië zal dat nog erger zijn,
gewoon omdat die twee regios er financieel slechter voor staan en o.a. meer
schulden hebben, zelfs in absolute cijfers
Kortom, er zal vanaf vandaag over e.e.a. nog een aardig woordje
gedebatteerd worden, waarbij we rustig kunnen stellen dat de
verkiezingscampagne lang en zwaar zal zijn. Het zal tenslotte echter de kiezer
zijn die zal moeten weten wat hij wil. Ondertussen heeft de N-VA echter de
leiding in de eerste ontsnapping en dreigt het voor de gezamenlijke
concurrentie een lange achtervolging te worden.
In
mijn blog van zondag, over de stinkend rijke PSers, had ik het reeds terloops
over het feit dat Laurette Onkelinx vindt dat de Belgacom-baas Didier Bellens*
ziekelijk verslaafd is aan geld. Als uitspraak van een minister van
Volksgezondheid t.o.v. een partijgenoot kan dat tellen. De normale reactie
daarop, die velen zich stellen, is: waarom zet men de man dan niet af? Wel, dat
gebeurt niet, omdat die ziekelijke geldwolf ervoor zorgt dat de staat aan het
overheidsbedrijf Belgacom jaarlijks een flinke cent overhoudt. Men zou haast
kunnen stellen dat de Belgische staat ziekelijk verslaafd is aan Belgacom. Er
is echter ook een tweede reden. Mocht men Bellens ontslaan, dan is men
verplicht hem een miljoenenbonus uit te betalen. Bellens valt nl niet onder de
nieuwe regeling waarbij topambtenaren in overheidsdienst niet meer dan 290.000
mogen verdienen en als uitstapbonus niet meer mogen krijgen dan één jaar loon. Bellens heeft daar geen last van. Voor hem en nog een paar protegés werden daar in de nieuwe wet de gebruikelijke Belgische uitzonderingen gemaakt.
Wie dacht, dat na de grote schoonmaak in Charleroi, de PS een cleane
partij is geworden, is eraan voor de moeite. Er blijkt nu nog zon rotte appel
in de partijmand te liggen, onder de naam van ene Pascale Peraita, topvrouw van
de daklozenorganisatie Samusocial, die er tijdens de winter voor zorgt dat
daklozen in Brussel een onderkomen krijgen. Terwijl het gros van de Samusocial
medewerkers vrijwilligers zijn, die hun werk doen voor letterlijk amper een
appel en een ei, blijkt madame Peraita een loon te krijgen van een kleine
200.000 euro plus allerlei premies en een riante onkostenvergoeding, waarvan ze
misbruik zou maken (voor o.a. snoepreisjes). Ze kwam in 2001 al eens in de problemen wegens financieel
wanbeheer, werd toen afgezet, maar daarna weer opgevist. Ook het nieuws van
haar buitensporige verloning kwam aan het licht via een onderzoek naar nieuwe onregelmatigheden
in de Samusociale boekhouding.
Daar houdt het trouwens niet bij op. Madame Peraita heeft de ambitie om haar
mentor en partijgenoot Yvan Mayeur in Brussel op te volgen als voorzitter van
het OCMW, in de hoofdstad een miljoenenbusiness. Dit noemt men de kat bij de
melk zetten. Vernoemde Mayeur zelf is de gedoodverfde kandidaat om Freddy
Thielemans (ook al PS) op te volgen als burgemeester van Brussel stad
Voor de petite histoire: Yvan Mayeur was de eerste man van de PS
volksvertegenwoordigster die zich de dag van vandaag (de tweede) madame Rik
Daems (Open VLD) mag noemen. Om maar te zeggen dat het daar een wereldje apart
is, om beleefd te blijven.
* Bellens werd bij de RTL Group ontdekt
door niemand minder dan Elio Di Rupo, toennog voorzitter van de PS
Nadat vorige week bekend werd, dat er bij de laatste (gemeentelijke) verkiezingen
meer dan één miljoen kiesgerechtigden niet bij de stemlokalen was komen opdagen,
was het te verwachten dat iedereen daarover eens zijn mening zou verkondigen.
Voor wat de partijen betreft, kwam het er op neer dat alleen CD&V en SP.a
vóór stemplicht en tégenstemrecht zijn,
maar dat alle andere partijen (75% a.u.b.) vinden dat we met het huidige
systeem er best mee op houden. In de Zevende Dag werd daarover gedebatteerd, waarbij
bleek dat de twee partijen die alles bij het oude wilden laten, geen serieuze
argumenten (meer) hadden.
In
de Zevende Dag kregen we zowaar CD&Ver Steven Vanackere nog eens te zien
en te horen. De man heeft pas nog een boek geschreven, dat misschien in
politieke middens gelezen wordt, maar dan ook alleen maar daar. Het lijkt erop
alsof de man rekent op een politieke terugkeer, wat ik hem af zou raden. De
mensen houden niet van losers. Hij heeft zijn kans gehad en kon het niet aan.
Zo simpel is dat. Even simpel was trouwens zijn uitleg dat mensen het leuk
zouden moeten vinden als ze in de file staan aan te schuiven. Daarbij haalde
hij het voorbeeld aan van mensen die aanschuiven voor e.o.a. ticketverkoop. Hij
had er even goed de winkels van de vroegere Sovjet Unie kunnen bijhalen, waar
men ook steeds moest aanschuiven. Dat laatste gebeurde mede om de mensen in t
oog te kunnen houden en in het gareel te laten lopen.
Kathleen Van Brempt (SP.a) vond dan weer dan het huidige systeem
democratischer is. Men had haar kunnen voorwerpen (maar zoiets gebeurt niet
op de linkse VRT) dat dit land, samen met Griekenland (maar dat is geen
voorbeeldland) en Luxemburg (dat, volgens De Gaulle, zelfs géén land was), nog
het enige ter wereld is waar nog een stemplicht geldt. Zijn al die andere westerse
landen op deze aardbol dan ondemocratisch? Trouwens, wat is er democratisch aan
iets in stand te willen houden waar driekwart van de eigen politieke partijen tégen
zijn?
Het kan trouwens nog hilarischer. Bij de vorige gemeenteverkiezingen had
de federale minister van Justitie zelfs vooraf gezegd, dat wie niet ging
kiezen, daarvoor niét zou beboet worden. Van hypocrisie gesproken! Als men dit
systeem aanhoudt zou men dus, volgens de wet, moéten gaan stemmen, maar wordt
men, volgens de minister die de wet zou moeten doen naleven, daarvoor niet
bestraft. Dubbelzinniger en Belgischer kan moeilijk.
Als er geen stemplicht zou zijn, dan is het aan de politieke partijen om
ervoor te zorgen dat de politiek interessant genoeg blijft om de mensen aan te
zetten tot stemmen. En aan wie zich daarover zorgen maakt, omdat het vooral de
mensen van allochtone afkomst zouden zijn die dan niet zouden gaan stemmen
(buiten Gent dan, want daar zijn geen allochtonen meer!), raad ik aan eens na
te gaan hoeveel allochtonen hier bv naar musea gaan of naar andere culturele
activiteiten zoals de opera of het festival van Vlaanderen. Gaat men zich daar
dan ook druk over maken of is het alleen maar te doen om de extra stemmen die
die bevolkingsgroepen zouden kunnen opleveren?