Eindelijk begint er wat te roeren i.v.m. het probleem van de uitstap uit de kernenergie. Die uitstap was bij Verhofstadt I hét lokmiddel geweest om Agalev onzaliger gedachtenis mee in de regering te betrekken en op die manier de door Verhofstadt gehate "tsjeven" eindelijk weer naar de oppositie te kunnen verbannen. Voor het stopzetten van de kerncentrales was aan geen enkel alternatief gedacht, toen nog minder dan nu. Toen bij de volgende verkiezingen de groenen door de kiezers werden afgestraft om hun ludieke, meestal kinderachtige politiek, was er bij de VLD toch iemand die besloot een studie te laten doen naar hoe het verder zou moeten/kunnen. Ondertussen was het 2004. Er werd een commissie in het leven geroepen, de zoveelste en die kwam deze week tot een beslissing die Jan en allemaal al lang kende, maar waarvoor ge klaarblijkelijk universiteitsprofessor moet zijn om daar twee jaar voor nodig te hebben. De conclusie is, dat we het zonder kernenergie niet zullen halen o.w.v. de steeds grotere vraag naar energie, de onmogelijkheid om het verschil op te vangen met nieuwe, dure zgz "groene stroom" én het feit dat we anders de Kyoto-normen niet halen. Voor wie alles gelooft wat Al Gore vertelt in zijn documentaire "An Inconvenient Truth", komt daar nog bij dat er in die film nauwelijks over kernenergie gesproken wordt. Het probleem voor de opwarming van de aarde is de uitstoot van CO², niet de kernenergie. Als er bij de kernenergie één probleem is, dan gaat het om het afval. Dat probleem is voorlopig onder controle en zou dat in de toekomst nog meer moeten zijn omdat er steeds nieuwe technieken en werkmethodes ontwikkeld worden die daarvoor zullen worden toegepast. Wie het met die hele gang van zaken niet eens is, is de SP.a-rood. Bij monde van voorzitter Vande Lanotte, zouden de Vlaamse roodhuiden er zelfs niet aan denken in een volgende regering te stappen, als die een einde zou willen maken aan de uitstap uit de kernenergie. En dan? Hebben wij de SP.a-rood nodig? Amper 20% van de Vlaamse kiezers. De partij zit na een reeks electorale nederlagen nog steeds in alle regeringen, enkel en alleen omdat er een cordon sanitair is rond Vlaanderens grootste partij. Van democratie gesproken. Vande Lanotte, Tobback (zoon van), Van den Bossche (dochter van), Landuyt, Vandenbroucke, Vanvelthoven (zoon van) en Co zijn figuren die bij een normale democratische afhandeling van de verkiezingen in geen jaren op ministerieel vlak zouden zijn voorgekomen. Om nog niet te spreken van al die salonsocialisten (zoals o.m. Van den Bossche - vader van) die via SP.a-rood aan lucratieve baantjes zijn geraakt bij NMBS, De Lijn, Brussels Airport enz. De VLD heeft hier een unieke kans om eindelijk nog eens te scoren. Via het verhaal van de CO²-uitstoot moet het mogelijk zijn ook aan haar progressieve, nieuwe imago het kernenergieverhaal verkocht te krijgen. Tenzij er toch zou beslist worden op SP.a-blauw te wedden. Ze hebben nog enkele maanden bedenktijd.
Op de klimaatsconferentie in Nairobi pakte België dus uit met een wereldprimeur: een huisvrouw kwam daar even de wereld vertellen hoe het verder moet. Of er buiten Belgenland veel van blijven hangen is, zal voor de initiatiefnemer, Tobback Jr, worst wezen. Hij heeft ermee gescoord op het thuisfront en dat is wat voor hem telt, zeker in het vooruitzicht van de komende verkiezingen. Terloops nog dit: die "Belgische" huisvrouw is een Nederlandse, gehuwd met een Italiaan, die in haar eigen huis o.m. een TV met plasma scherm heeft staan, die zeven (7!) keer meer stroom verbruikt dan een normaal toestel. 't Is maar dat je het weet. Het hele verhaal is terug te brengen tot de essentie van de documentaire film "An Inconventient Truth", gemaakt door Al Gore, vroegere vice-president van de States. De film moest vooral dienen als steun voor de democraten tijdens de tussenverkiezingen in de U.S.A. en heeft daar inderdaad zijn nut bewezen. Wat er in "An Inconvenient Truth" verteld wordt, is ondertussen al door enkele wetenschappers tegengesproken. In de eerste plaats door Bjorn Lomborg, een Deens statistiek professor, die door Time Magazine ooit werd uitgeroepen tot een van de 100 meest invloedrijke personen, niet de eerste de beste dus. Lomborg zegt o.m. dat er inderdaad een opwarming is, maar dat die niet catastrofaal hoeft te zijn en zeker zoveel geld niet moet kosten. De uitvoering van de Kyoto-normen zou meer dan 100 miljard euro kosten en de problemen slechts zes jaar verleggen. Dat geld zou beter voor andere doeleinden gebruikt worden, zoals gezondheidszorg, basisonderwijs en drinkbaar water. De stijging van de zeespiegel volgens Gore, zou ook niet kloppen. Lomborg houdt het bij hoogstens 70 centimeter i.pl.v. Gore's 7 meter! Dat er door de opwarming meer mensen zouden sterven, zou ook al niet kloppen. Er sterven nu ook veel mensen door de koude, iets wat dan niet meer in die mate zal gebeuren. Lomborg is verre van de enige die het met Gore en de groen-rode acolieten van eigen bodem niet eens is. Gernot Patzelt, die tot oktober 2004 het instituut voor hoogtegebergtevorsing van de universiteit van Innsbruck leidde, zegt dat er nog tijden zijn geweest, bv tijdens de Romeinse bezetting, dat er in Beieren nauwelijks gletsjers waren. De huidige gletsjers kunnen volgens hem verder smelten, maar evengoed terug aangroeien. De Finse hoogleraar Pekka Kauppi zegt dan weer, dat het steeds beter gaat met onze bossen. In Europa, Rusland misschien uitgezonderd, en in heel Noord-Amerika groeien de bossen aan. Zelfs in ons eigen land is de ontbossing enkele tientallen jaren geleden al gestopt. Zo zie je maar dat het niet allemaal zorg en kwel is. Het lijkt er alleen op dat de politiek ons op klimatologisch vlak met een schuldgevoel wil opzadelen, net zoals ze dat geprobeerd heeft op het gebied van ontwikkelingshulp en derde-wereld landen. De kleine Tobback zal het een zorg zijn. Met zijn "Belgische" huisvrouw zit hij op rozen. Ge moet er maar aan denken!
Er ligt in het parlement een wetsvoorstel klaar om de snel-Belg-wet te verstrengen. Bij nader toezien lijkt eerder het tegenovergestelde te gebeuren. Hetzelfde doet zich voor als bij de aanpassing van de wet Lejeune, die ook neerkwam op een versoepeling. En om het helemaal "af" te maken heeft justitieminister Laurette O. de nieuwe aanpassing netjes weggemoffeld in een verzamelwet met diverse bepalingen, zodat er niet afzonderlijk over gestemd kan worden. De man die het zoveelste slinkse maneuver van onze linkse regering aan de kaak stelt, is niemand minder dan Jo Vandeurzen, voorzitter van het CD&V en in politieke kringen eerder beschouwd als een "grijze muis". Maar Jo blijkt zich gespecialiseerd te hebben in nationaliteitswetgeving en migratie en bijt deze keer van zich af. De nieuwe wet zou ervoor zorgen, dat alle meerderjarige kinderen van een vreemdeling die Belg werd en in België woont, automatisch ook Belg kunnen worden. Dat betekent dan de hele familie, ook diegenen ervan die in het buitenland wonen: kinderen én kleinkinderen en ga zo maar voort. In het wetsontwerp worden helemaal geen voorwaarden gesteld en zeker geen talenkennis. --- Er zijn ook nog andere manieren om Belg te worden. Zwangere Zuid-Amerikaanse vrouwen komen naar hier als toerist, bevallen hier maar geven hun kind niet aan bij hun ambassade. Volgens onze onvolprezen wetten wordt dat kind dan stateloos en heeft het recht op de Belgische nationaliteit. Op basis daarvoor krijgt de moeder een verblijfsvergunning, waarmee ze bij het OCMW een leefloon krijgt. Als ze tenslotte lang genoeg in ons land is, krijgt ze de Belgische nationaliteit, waarna eventuele andere kinderen, die ze in Zuid-Amerika heeft achtergelaten, ook Belg kunnen worden. --- De Belgische nationaliteit wordt dan ook meer dan ooit een wegwerpartikel. Ook sportlui van buiten de EU weten dat en komen daarom massaal naar hier. Eens ze de Belgische nationaliteit hebben (in geen enkel ander EU-land kunnen ze die zo snel bekomen), verhuizen ze naar een ander land binnen de EU, iets wat meestal al op voorhand gepland was. Een sprekend voorbeeld van bovenstaande is wielrenner André Tschmil, een Moldaviër die de Belgische nationaliteit aanvroeg omdat hij met zijn Moldavische paspoort teveel problemen had bij grenscontroles. Tschmil heeft nooit in België gewoond, ook niet nadat hij officieel Belg werd; hij woonde (en woont nog) in Italië. Tschmil rijdt al enkele jaren niet meer. Momenteel is hij (verschiet niet!) ... minister van Sport in Moldavië, dat alles terwijl hij nog steeds in Italië woont en de Belgische als tweede nationaliteit heeft behouden. Dat laatste komt hem nog steeds uit voor zijn internationale verplaatsingen... Als Vlaanderen ooit onafhankelijk wordt, zouden al die Belgische wetten moeten worden herzien, aangepast of afgeschaft worden. Als België zich belachelijk wil maken, wil dat niet zeggen dat Vlaanderen dat ook moet doen.
De denkgroep "In de Warande" krijgt nogal eens te horen dat ze in haar manifest één zaak min of meer over het hoofd heeft gezien: wat met Brussel? Daarop is tot nu toe geen duidelijke standpunt ingenomen. Toch zijn er Vlamingen die daarmee bezig zijn. Een mij totaal onbekende groep die zich "Vlaamse republiek voor democratie en volkswelzijn" noemt heeft een werkstuk afgeleverd over "Het probleem Brussel". De naam verwijst wis en zeker naar een Vlaamse oorsprong, dat "democratie en volkswelzijn" eerder naar een progressieve opstelling (wie niet weet wat dat is, moet dat maar eens gaan vragen bij Bartje Somers!). De Vlaamse republiek enz. stelt dat de toekomst van België alleen kan verwezenlijkt worden met twee gewesten: Vlaanderen en Wallonië. Het Brusselse gewest zou moeten verdwijnen en deel uitmaken van Vlaanderen, waarmee het - zeker economisch gezien - veel nauwere banden heeft en dus ook veel meer toekomstmogelijkheden. In dat Brussels gewest zou men de huidige situatie ongeveer moeten laten zoals ze nu is: een meerderheid van francofonen en een verplichte tweetaligheid in de openbare diensten. De Franstalige Brusselaars zouden dan "Flamands d'expression française" worden. Tot daar iets waarin heel wat Vlamingen zich zouden kunnen vinden. Jammer genoeg houdt het werkstuk van de Vlaamse republiek enz. daarmee niet op. Zij vinden dat Brussel moet worden uitgebreid tot in eerste instantie 36 en later zelfs 64 gemeenten en dat met alle bevoegdheden van vandaag in het Brussel der 19. Dit is natuurlijk te gek om los te lopen, daar Brussel dan tot aan de poorten van Leuven en Mechelen zou reiken en - wat nog het ergste is - dat Vlaanderen dat allemaal zou moeten betalen. M.a.w. een kans op complete verfransing van bijna heel Vlaams Brabant en dan nog op eigen kosten! Onze Lieve Heer moet natuurlijk zijn aantal hebben en bij die Vlaamse republiek enz. schijnt dat wel degelijk het geval te zijn. Als Brussel, in welke vorm ook, bij het Vlaamse gewest zou kunnen gevoegd worden, dan praten we alleen over het Brussel van vandaag, met zijn 19 gemeenten. Als de Brusselaars, van welk pluimage ook, het daarmee niet eens zijn, dan is er een heel eenvoudige manier om dat probleem op te lossen. Vlaanderen draait de geldkraan dicht en Brussel moet maar zien hoe ze het verder rooit. Op de kortst mogelijke tijd zou heel de francéité op haar tandvlees zitten. M.a.w. Het idee van de twee gewesten is goed, misschien met een speciaal statuut voor de Oostkantons. Het idee van de "Flamands d'expression française" is het overwegen waard, maar zou dan alleen gelden voor het huidige Brusselse grondgebied. Het idee om Vlaanderen te laten opdraaien voor de verfransing van het eigen grondgebied is de grootste nonsens die men terzake al geopperd heeft. Waar halen ze het vandaan?
Toen ik twee jaar geleden een nieuwe auto kocht (een A2tje, uiterst zuinig en milieu vriendelijk, wordt echter sinds vorige zomer niet meer gemaakt. Audi geraakte hem niet kwijt aan zijn welstellend cliënteel!), heb ik daar meteen ook een nieuwe, digitale DAB radio in laten installeren. Die DAB bevat ook een kanaal met herhalingen van de recentste nieuwsberichten. Vorige week vrijdag, in de vroege namiddag, vertelde men op dat radiokanaal dat Verhofstadt en enkele van zijn ministers (waarbij gegarandeerd tante Laurette) die dag normaal naar Marokko waren gereisd voor de officiële ondertekening van een nieuw verdrag met dat land. Dat verdrag was in België al geparafeerd en stelt dat Marokkanen, die géén Belgische nationaliteit hebben en hier bij ons een definitieve veroordeling opliepen, hun straf voortaan in een Marokkaanse gevangenis zullen moeten doorbrengen. Het onmiddellijk gevolg daarvan zal zijn dat er enkele honderden, misschien wel een kleine duizend veroordeelde Marokkanen uit onze gevangenissen zou verdwijnen. Op langere termijn zou het Marokkaanse would-be misdadigers moeten afschrikken hier in België nog criminele feiten te plegen, omdat die lieverds maar al te goed weten wat een Marokkaanse gevangenis betekent (Wie de film "De Hel van Tanger" nog niet gezien heeft, moet dat dringend doen, al was het maar om een idee te hebben van wat zich daar allemaal afspeelt). Die reis van Verhofstadt en Co van vorige vrijdag is niet doorgegaan. In laatste instantie had Marokko immers gesteld dat er nog enkele extra punten in dat verdrag dienden te worden bijgevoegd. M.a.w. een soort chantage, waarbij de Belgische regering waarschijnlijk nog eens extra zal moeten afdokken of toegevingen zal moeten doen zoals bv iets met het aanleren van het Arabisch in onze scholen (die eis is al eens gesteld geworden)... Het rare van heel die zaak is dat, na dat bericht op mijn DAB radio, ik er verder niets meer van gehoord heb, noch op de radio, noch op de TV, noch in de krant waarop ik een abonnement heb. M.a.w. het hele verhaal is gecensureerd geworden uit schrik voor multiculturele reacties. Alles wat gaat over moslimlanden, moslimreligie en moslims tout court wordt hier minstens driemaal gefilterd alvorens het kans maakt op het nieuws vermeld te worden. Als dat per ongeluk toch eens gebeurd, dan is men er als de kippen bij om het in de doofpot te stoppen. Van de transparantie, een van de stokpaardjes van Verhofstadt toen hij pas aantrad als premier, is niets overgebleven.
Het leven kan wreed zijn, ook voor een peetvader. Dat heeft Van Cau(wenberghe) van de PS ondertussen ook ondervonden. Na een tweeënveertigste ( 42ste!)inbeschuldigingstelling in de regio Charleroi was hij nog altijd buiten schot gebleven. Komt hij daar nu toch niet in de problemen via een "fait divers" in Kinshasa zeker? De Waalse deelregering had het nl opportuun gevonden een blijvend kantoor te openen in de hoofdstad van onze vroegere kolonie Voor wat zoiets goed is, laat ik even buiten beschouwing, alhoewel zoiets voer is voor moppentappers ("zwarte" markt en zo). Dat kantoor zou zo'n 270.000 euro per jaar kosten (meer dan tien miljoen Befkens!). Voor een rijk gewest als Wallonië zou ook dat geen probleem mogen zijn. Wat wel een probleem werd is, dat de huur van dit kantoor geregeld werd "op zijn Charleroi's", t.t.z. dat niet de goedkoopste bieder het contract kreeg, wel een "bevriende" connectie en dat dit alles zo bekokstoofd was na een tussenkomst van Van Cau. Enfin, er was daar net hetzelfde gebeurd als met de contracten in Charleroi, met één verschil. De nieuwe vennootschap die de opdracht kreeg, bleek een samensmelting te zijn van de goedkoopste bieder én de bevriende relatie. Van creativiteit gesproken! Di Rupo wil nu een onderzoek en hoopt waarschijnlijk heimelijk dat hij Van Cau zal kunnen klasseren bij wat hij de "parvenus" noemde. Wordt vervolgd. --- Er is trouwens ook goed nieuws voor de PS. De laatste twee schandalen in eigen land hebben nu eens niets te maken met PS-ers, een nieuwigheid dus. De toekomstige nieuwe burgemeester van Namen zou zijn zoon een sociale woning hebben bezorgd en de directeur van de Franse gemeenschap wordt verdacht van illegaal laten afluisteren van vakbondsgesprekken. --- Nóg beter nieuws voor Wallonië in het algemeen is, dat het daar de goede kant op zou gaan met de tewerkstelling. Er zouden daar het laatste jaar zo'n 30.000 jobs zijn bijgekomen. Bij nader toezien blijken dat echter grotendeels banen te zijn die gecreëerd werden via de dienstencheques, dus bestaande banen die gelegaliseerd werden en er zo mee voor moeten zorgen dat Verhofstadt aan zijn 200.000 komt. Er is nog veel werk voor Rudy Aernoudt en zijn 50...
Ik blijk niet de enige te zijn die zich doodergert aan de verkwisting door Paars van het geld van de belastingbetaler. Van een vriend-accountant, die zich uit hoofde van zijn job in dezelfde situatie bevindt, kreeg ik een tip die aan duidelijk niet te wensen overlaat. Daar het hier gaat over een specialist ter zake, geef ik u hierbij zijn relaas: " Men zou eens een lijst moeten opstellen van de opbrengstprijzen van alle onroerende goederen die de Staat de laatste 7 jaar verkocht heeft om ze daarna terug te huren tegen astronomisch hoge bedragen. Op deze lijst zou, per gebouw, ook vermeld moeten worden hoeveel de Staat per jaar zal betalen als huur. Als men vervolgens, per project, de opbrengstprijzen deelt door de jaarlijkse huurlast, dan bekomt men, steeds per project, een getal dat voor de koper kan beschouwd worden als "terugverdientijd" en voor de Staat als "verliestijd". Als men daarna het saldo in jaren (nl 36 jaar min de zgn terugverdientijd in jaren) vermenigvuldigt met de actueel verschuldigde jaarhuur, dan bekomt men een astronomisch getal dat een goede indicatie geeft van de torenhoge kapitalen die de regeringen Verhofstadt al verkwist hebben. Hetzelfde moet gedaan worden door de ingepikte pensioenfondsen waarvoor nog verplichtingen zullen moeten worden nagekomen tot het einde der dagen. Deze twee enorme bedragen worden door Verhofstadt I en II weggemoffeld om toch maar een begrotingsoverschot te hebben en worden wetens willens verschoven naar onze kinderen en kleinkinderen. Wraakroepend is hier het juiste woord." Men vraagt zich af of politici én partijen die zich laten lenen tot dergelijke wraakroepende praktijken, niet ter verantwoording kunnen geroepen worden. Schijnbaar is er maar één mogelijkheid: een veroordeling door de kiezer. Daar de federale verkiezingen eraan komen in mei/juni van volgend jaar, zou het Rekenhof, dat over alle cijfers zou moeten beschikken, daarvan werk moeten maken. Als dat niét gebeurt, dan is het de plicht van de oppositie, in de eerste plaats CD&V en het Vlaams Belang, om - aan de hand van het blunderboek van datzelfde Rekenhof - enkele specialisten aan het werk te zetten die op een vrij korte termijn, alvast vóór die verkiezingen, met de uitslag kunnen komen. Het gaat toch niet op dat een regering de Staat uitkleedt en de belastingbetaler, zijn kinderen en kleinkinderen ervoor laat opdraaien. Verhofstadt zelf, maar ook zijn ministers van Begroting en Financiën zullen afgaan als een gieter als eens kond wordt gedaan van hun financiële rooftochten.
