Toen de pensioengerechtigde leeftijd van 65 werd vastgelegd, vlak na de Tweede Wereldoorlog, leefde de gemiddelde Belg 57 jaar. Nu ligt die leeftijd ergens tussen de 75 en de 80 jaar, terwijl die gemiddelde Belg al op zijn 57ste met pensioen gaat. Men hoeft geen rekenwonder te zijn om te berekenen, dat het op die manier met onze pensioenen mis gaat lopen. Dat had ook de regering Verhofstadt II gesnapt en was er mede de oorzaak van dat men meer mensen aan het werk moest hebben en houden. Op dit ogenblik is zo'n 60% van de bevolking op arbeidsleeftijd aan de slag, een van de laagste percentages in Europa. Om de pensioenen betaalbaar te houden zou dat cijfer op 67% moeten komen te liggen. Om dat te bereiken had de regering het zgz generatiepact in de steigers gezet. Dat generatiepact is echter al zodanig verwaterd, dat de impact ervan op het arbeidsproces zal zijn dat er hoogstens 0,3 % arbeidskrachten bijkomen. En dat is nog een maximum, want de vakbonden willen nog e.e.a. "bijschaven", zodat het goed kan zijn dat er helemaal niets van overblijft. Van een lege doos gesproken! Ondertussen blijven de berichten over massale ontslagen voortduren: - Volkswagen is zinnens liefst 20.000 jobs te doen verdwijnen. Dat is dan wel wereldwijd en mogen dan ook allemaal geen echte ontslagen zijn, het zal er wel voor zorgen dat heel wat mensen ofwel hun werk kwijt zullen spelen ofwel minder gaan verdienen. Dat deze VW inkrimping zou gebeuren zonder fabrieken te sluiten duidt erop, dat er overal - dus ook bij ons - jobs zullen sneuvelen. - Beeldbuisbouwer L.G.Philips, een Nederlands-Koreaanse joint venture met o.a. fabrieken in Duitsland en Nederland en liefst 17.000 werknemers is failliet verklaard. Men spreekt over het grootste faillissement in de Nederlandse geschiedenis. Ook hier deelt ons land in de klappen. Punch International, een Belgisch toeleverbedrijf en hoofdleverancier van L.G.Philips Displays, schat daardoor 750 banen kwijt te geraken - Bij Henrad radiatoren in Herentals, gaan 112 jobs verloren en degenen die kunnen blijven verliezen hun ploegentoeslag doordat het meerploegensysteem wordt afgeschaft. Dat zijn slechts enkele voorbeelden van wat continu er aan het gebeuren is, waardoor steeds minder mensen gaan afdragen om steeds meer mensen minder sociale zekerheid te kunnen geven. Die nu nog blijven zeggen dat er geen problemen zijn, zijn mensen met een zeer korte visie. Jammer genoeg lopen er zo in de politiek en de vakbondsmiddens nog veel rond.
Het boek van Jean-Marie Dedecker is eindelijk uitgekomen en dat zullen we geweten hebben. Er zijn 6.000 exemplaren van gedrukt en het is bijna zeker dat er een tweede druk met evenveel exemplaren zal volgen. Ten titel van inlichting: een doorsnee politieker in Vlaanderen is al blij als bij de 1.500 stuks haalt... Ik heb het boek (nog) niet gelezen, maar wat er in zal staan, was voorspelbaar. Het zou een aangepaste versie van Verhofstadts burgermanifesten zijn, dik gekleurd met Dedecker's alom bekende one-liners en plattitudes. Geen verrassingen dus voor wat het boek en zijn inhoud betreft. Wél voor de belangstelling bij de voorstelling. Zoals halveling gevreesd werd, was er niemand van de top van de VLD aanwezig; er was uitgerekend één VLD-volksvertegenwoordiger, Luc Van Biesen en die mag men rustig een moedig man noemen. Waar bleef de rest van de 40% VLD-ers die voor Jean-Marie gestemd hadden bij de keuze voor de nieuwe voorzitter? Wel, misschien wilden er wel meer komen, maar de jonge leeuwen durfden niet uit schrik voor de carrière (Vlaamse leeuwen, waarschijnlijk: die zijn van het tamme soort). Verder bestaat een zeer groot deel van de volksvertegenwoordiging uit plaatsvervangers. Die danken hun baan aan e.o.a. minister of staatssecretaris en hebben dus zelf niets in te brengen, maar alles te verliezen. Op die manier wordt nog eens duidelijk dat ons huidig politiek systeem nog weinig te maken heeft met democratie, maar alles met particratie. Bij de volgende gemeenteverkiezingen zal het niet anders zijn: dezelfde ministers en staatssecretarissen, die zich al eens kandidaat stelden voor de federale-, regionale-, provinciale- en/of Europese verkiezingen, komen zich ook nu weer kandidaat stellen voor de gemeenten. Steeds dezelfde gezichten. Eens verkozen nemen ze hun taak niet op maar geven die door aan een plaatsvervanger, die dan uit hun hand moet eten en slaafs hun politiek zal volgen. Totalitaire democratie heet zoiets. Tijdens de voorstelling van het boek kreeg men op het TV-scherm Dedecker te zien naast Coveliers en Freddy Van Gaever, allemaal liberalen, maar wel van drie verschillende partijen. Daarmee werd nog maar eens duidelijk gemaakt, dat de liberale gedachte in Vlaanderen niet dood is, maar dat de "L" in VLD ook niet méér voorstelt dan de tweede "D" in de vroegere DDR. Het wordt nu afwachten hoe het verder met Dedecker zal verlopen. Bij de VLD-top is het oorverdovend stil geworden. Men heeft blijkbaar (nog) geen antwoord op de argumenten van de Oostendenaar en is te laf om voor de eigen, liberale standpunten uit te komen. Di Rupo blijkt nog altijd belangrijker te zijn.
Gokken is van alle tijden. Het heeft altijd bestaan en zal altijd blijven bestaan. De mensen, sommigen ervan althans, hebben dat blijkbaar in hun genen zitten. Of gokken nu legaal of illegaal is, maakt niet veel uit. Legaal gokken is daar waar de Staat aan verdient en waar die dus feitelijk meespeelt. Wat er de laatste tijd echter gaande is in het wereldje dat men de "Belgische" voetbalcompetitie noemt, is wel iets heel aparts. Als men in het buitenland, tot in China toe, gaat gokken op matchen van tweederangs clubs in ons land, dan is dat helemaal niet meer normaal, zelfs niet in de wereld van de gokverslaving. Hoe dat tenslotte gaat aflopen is nu nog niet bekend, maar alles laat vermoeden dat er nog heel wat voetballiefhebbers hun rug zullen toekeren naar die gelegaliseerde mensenhandel die men hier beroepsvoetbal noemt, die al langer geen serieuze zaak meer was en nu helemaal in een slecht daglicht komt te staan. Er gebeurt nog meer fraude in dit land. Voor het schandaal rond de regie der gebouwen zitten er op dit ogenblik al elf in de cel, bij de Waalse huisvestingsmaatschappij ook al zoveel (min of meer), al hoort ge daar de dag van vandaag nog weinig over. Bij de Staatsveiligheid is de grote baas moeten vertrekken en ga zo maar verder. Tussendoor komt de heer Jamar, kabinetschef van Minister Reynders van Financiën ons dan wel vertellen hoe knap hij aan het werken is. Vorig jaar zou hij voor 600 miljoen euro aan fraudegeld hebben gerecupereerd. Dat bedrag wordt meteen gecontesteerd door iemand uit de meerderheid, Dirk Van der Maelen (SP.a), die zegt dat dit bedrag misschien wel ontdekt is, maar niet ontvangen en dat er integendeel voor vele miljarden euro niét gerecupereerd is. Dat zou komen mede doordat ons ministerie van Financiën o.m. nog steeds niet gereageerd heeft op de door Frankrijk doorgegeven tweede verblijven van Belgen aldaar. Zouden er teveel (vooral Waalse) politiekers belang bij hebben? Het ministerie van Financiën telt 30.000 medewerkers. Voor een landje met tien miljoen inwoners zou dat ruim voldoende moeten zijn. Toch slaagt men er niet in de reguliere belastingsformulieren tijdig na te zien en af te werken. Hoe zou men dan nog tijd hebben voor het niet-reguliere circuit?
Over de Mohammed cartoons van het Deense Jyllands-Posten is het laatste woord nog niet gezegd. Wat opmerkelijk is in deze zaak en eigenlijk veel te weinig aan bod komt, is het feit dat het gaat om een publicatie die reeds vier maanden oud is. Toen werd bij de Deense krant besloten eens te testen of de multiculturele samenleving ook tot zelfcensuur zou leiden. Het antwoord daarop heeft ze meteen gekregen. Eerst van de Deense moslims, dan van de ambassadeurs van een elftal moslimlanden (het Europese Bosnië-Herzogevina en Turkije inbegrepen) en zelfs van de Verenigde Naties, de Raad van Europa en de Europese Commissie. Het rare in deze zaak is dat van al deze protesten niets, maar dan ook niets terug te vinden was in onze eigen kranten, alhoewel het hier gaat om een actie over liefst vier maanden. Het is pas nadat het gewone volk in de moslimlanden zelf op straat is gekomen en daar amok is gaan maken waarbij ondertussen ook al doden zijn gevallen, dat de feiten hier aandacht kregen. M.a.w. het moet sensationeel zijn voordat onze kranten vinden dat iets uit het buitenland de moeite tot publiceren waard is. Een ander opmerkelijk punt in heel deze affaire is dat de tegenstellingen vooral zijn tussen de kranten die het linkse gedachtengoed aanhangen en nu op de bres staan ter verdediging van de vrije mening, terwijl het diezelfde kranten zijn die in eigen land steeds het meest onverdraagzaam zijn geweest tegenover medelandgenoten die er niet dezelfde mening op nahielden. Het worden moeilijke evenwichtoefeningen voor linkse journalisten die steeds de al dan niet legale immigranten geknuffeld hebben en nu daarvan afstand moeten nemen om de vrije meningsuiting te moeten redden, dezelfde die ze aan eigen mensen durfden ontzeggen. Wie in heel deze zaak bij ons de lachende derde is, is het Vlaams Belang, de enige partij die steeds de moed heeft gehad te protesteren tegen het veel te lakse immigrantgenbeleid. De partij hoeft eigenlijk geen serieuze kiescampagne meer te voeren; de anderen doen het voor haar.
Het blijft rommelen rond het Belgische koningshuis. Na de vele, vooral Vlaamse reacties op de anti-Vlaamse toespraak van Albert II tijdens diens nieuwjaarsreceptie en de stellingname daarop van VLD fractieleider Fons Borginon in de kamer, is er nu ook een moedige uiteenzetting geweest van Patrick Van Krunkelsven, die tijdens de "viering" van 175 jaar Belgische grondwet, eens duidelijk verteld heeft dat dit soort koninkrijk niet meer van deze tijd noch van deze wereld is. Moedig was het inderdaad, want hij deed die gedeeltelijk onaangekondigde speech in het bijzijn van de drie Coburgse "senatoren voor het leven". Ik ben geen fan van Van Krunkelsven, omdat ik van mening ben dat hij reeds al te veel watertjes doorzwommen heeft in ons politiek landschap en eigenlijk bij de VLD niet op zijn plaats zit. In voetbaltermen gesproken, is hij daar de linksbuiten. Van Krunkelsven is eigenlijk een groene jongen die tenslotte bij de VLD is geraakt omdat hij eieren voor zijn geld koos. Het klassieke geval: denk links, leef rechts. Wat de koningskwestie betreft, is hij echter de oude Volksunie idealen trouw gebleven en zou hij dat volksvreemde koningshuis het liefst van al opgedoekt zien. Datzelfde kunnen we ook zeggen van Fons Borginon. Als we daar nu nog Dedecker en Van Quickenborne, beide overtuigde republikeinen, aan toevoegen, dan beschikt de VLD al over een fameus kwartet jonge Turken die in hun partij voor de toekomst staan en die de partij dus op het goede spoor kunnen zetten. Dit in tegenstelling tot mensen zoals de "oude krokodil" Decroo, die voor het verleden staat en Verhofstadt die zo stilaan alleen nog zichzelf vertegenwoordigt. De jonge tak van de VLD vervoegt dan ook het republikeinse kamp van het Vlaams Belang, het NV-A én Spirit die, het moet gezegd, op dat punt tenminste consequent is gebleven. De vraag is: waar staat het CD&V in deze problematiek? Je hoort of ziet ze niet. Van Leterme moet men geen straffe taal verwachten. Die houdt zich, zoals maar al te vaak gebeurt, op de vlakte en geeft zijn tegenstanders gelijk, die hem verwijten nergens dwars te willen gaan liggen waar dat zijn positie in een eventuele volgende Belgische regering in gevaar zou kunnen brengen. Eens zal hij én zijn partij echter de keuze moeten maken: de Vlaamse toekomst of het Belgische verleden. Is dat nu zo moeilijk?
De zgz "grote tenoren" Di Rupo en Decroo verklaren eensgezind dat de koning zijn macht moet behouden. Voor Di Rupo is dit vrij duidelijk. Zijn partij wil dat dit België blijft bestaan. Zolang de koning een vinger in de politieke pap heeft, kunnen de Walen gerust zijn dat zij hun privileges blijven behouden. Voor het orakel van Brakel zouden wij niet zonder een constitutionele koning kunnen, "omdat die na de verkiezingen de informateur en de formateur moet aanduiden". Wat een excuus! Precies alsof een president dat niet zou kunnen. Feit is wel dat Decroo in zijn eigen partij zo stilaan een overlevend fossiel aan het worden is en door een deel van de jongere VLD-ers niet meer gevolgd wordt. Voor wie nog wakker ligt van het doembeeld van de splitsing van dit land is er echter nog slecht nieuws. Het ABVV, de enige vakbond die nog unitair is in dit land, begint ook uiteen te vallen. Het was maar een klein berichtje in de kranten, maar het ABVV-metaal, een van de belangrijkste afdelingen, gaat splitsen in een Vlaamse en Waalse vleugel. De reden daarvoor is stof voor een echte vaudeville. Enkele maanden geleden had men nl ontdekt dat Herwig Jorissen, de voorzitter van het ABVV-metaal, toen hij 17 was (!) enkele maanden (!) lid was geweest van de VMO (de Vlaamse Militanten Orde). Stel u voor: enkele maanden lid van een veredelde plakploeg. Dit kon niet en de Franstalige metallo's willen hem niet meer als voorzitter. Het conflict loopt nu uit op een feitelijke splitsing van het ABVV-metaal en dat zou wel eens de voorbode kunnen zijn van een algehele splitsing van de rode vakbond. De wraking van Jorissen heeft in werkelijkheid trouwens weinig te maken met dat kortstondig militant verleden, maar alles met de strijd die er in het ABVV nog steeds woedt i.v.m de opvolging van Mia Devidts als grote baas. Het is gewoon de stok waarmee men de hond wil slaan. Maar voor de rest zijn onze Waalse broeders één en al verdraagzaamheid. De moslims kunnen er nog wat van leren!
Sinds tante Laurette de wet invoerde om geen effectieve gevangenisstraffen meer te moeten uitzitten bij veroordelingen tot minder dan zes maanden, is er wel degelijk gebeurd wat gevreesd werd. De meeste die veroordeeld worden en kunnen kiezen tussen het betalen van een boete en een gevangenisstraf die ze toch niet moeten uitzitten, kiezen voor de tweede oplossing. Als gevolg van deze situatie loopt de Staat hopen geld mis: ongeveer 2/3 van de tot boete veroordeelde chauffeurs betalen eenvoudig niet (in Antwerpen loopt dat cijfer op tot 3/4!). Dat is dan alleen maar voor de verkeerszondaars. Erger wordt het als mensen die tanken zonder te betalen niet vervolgd kunnen worden. Zoiets kan men rustig aansporing tot criminele daden noemen. Brandstof stelen is nog geen plaag, maar kan er wel een worden en zal dan het gevolg zijn van een gerechtelijke dwaling. Onze justitie werkt al langer niet meer zoals het hoort. Een proces voor een serieuze criminele daad (moord bv) laat meestal 5 jaar op zich wachten (in Nederland is dat binnen het jaar). Wie geld genoeg heeft om dure advocaten te betalen krijgt zijn proces meestal uitgesteld sine die, tot de zaak tenslotte verjaart (denk maar aan Beaulieu, waar men al een tiental jaren mee bezig is). Anderzijds zijn er ophefmakende processen, zoals dat van de KBLux die waarschijnlijk nietig zullen worden verklaard. De enige processen die wel degelijk stipt op tijd schijnen te kunnen doorgaan, zijn de politieke processen, zoals dat tegen het Vlaams Blok indertijd. Waarmee nog maar eens bewezen wordt dat recht in dit land eerder krom is, tenzij het in het politieke straatje past.
