Mijn zoon, die in Turnhout werkt, sprak daar bij de kermis van vorig jaar met een foorkramer. De man heeft er elk jaar een attractie en doet alleen nog de grote steden, zowel in Vlaanderen als in Wallonië. In Brussel komt hij echter niet meer: "veel te gevaarlijk", zei hij. Daaraan moest ik denken, toen het nieuws verspreid werd dat er gisteren in Brussel weer eens een juwelier werd doodgeschoten. De vierde overval in twee jaar in dezelfde straat. Hopelijk hing er hier of daar een camera, want niemand heeft iets gezien of gehoord en de politie staat nog maar eens voor een raadsel. De dag ervoor was er nog het nieuws van de in gebreke blijvende Brusselse stadsriolering. Daarvan moet minstens een derde - 500 km! - heraangelegd of gerestaureerd worden. Dat komt, zegt men, omdat die riolering al 150 jaar oud is. Larie, natuurlijk, want in alle oude steden van de wereld heeft men oude rioleringen. In Rome wordt zelfs nog een deel gebruikt dat dateert uit de tijd van de Romeinen. Waarom het in Brussel niet werkt (er werd vorige week nog 80 ton (!) puin uit gehaald door de waterzuiveringsinstallatie van Brussel Noord), is simpelweg, omdat de rioleringen er niet onderhouden worden. In Brussel heeft men alleen geld om te feesten. En zo kunnen we nog even doorgaan: Brussel is een gewest én een agglomeratie van 19 gemeenten, 19 OCMW's, 19 burgemeesters, 19 schepencolleges, 19 gemeenteraden, de Franstalige gemeenschapscommissie (Cocof), de Vlaamse gemeenschapscommissie, een gouverneur, een vice-gouverneur en zes politiezones. Die zes aparte politiezones beschikken elk over een eigen radiofrequentie en lopen elkaar meer in de weg dan elkaar aan te vullen. Het is heel simpel: als men in het Brussels stadsgewest alles kan beredderen met één brandweer, dan moet dat ook kunnen met één politiekorps, met één burgemeester (maar dan liever geen zuipschuit, die het schieten met kalasjnikovs een "fait divers" vindt), één schepencollege, één gemeenteraad. Telkens het probleem Brussel aan de orde van de dag komt, vragen de ketjes meer geld. Dat geld wordt echter slecht besteed aan al die surplus die ze daar hebben. Als men van Brussel eens een gewoon stadsgewest zou maken (zoals ook De Wever ooit gesteld heeft), kan men er miljoenen euro's besparen. Geen extra geld meer voor halve moslim Flup Moustache, noch voor Vlamingenhater Maingain en consoorten. Alleen op die manier heeft Brussel nog toekomst en biedt zij misschien zelfs een reden om door de E.U. te worden overgenomen. In zijn huidige staat is iedereen Brussel liever kwijt dan rijk. met uitzondering dan van de Franstaligen, die dromen van een Wallobrux, maar dan wel een dat betaald wordt door de Vlamingen...
België en Nederland kampen momenteel met hetzelfde probleem. In beide landen zijn er verkiezingen geweest begin juni en in geen een van de twee lijkt men tot het vormen van een regering te kunnen komen. En daar houdt het niet mee op, zeker niet als men alleen Vlaanderen met Nederland vergelijkt. Want zowel hier als daar won centrum-rechts overtuigend, maar trachten allerlei duistere krachten een linkse regering te willen forceren. Dat is tot nu toe nergens gelukt, dit ondanks de steun van de in beide landen meestal linksgezinde media. In Nederland werd de liberale partij (VVD) de grote overwinnaar van de verkiezingen, samen met de PVV van Geert Wilders. Tegen die laatste bestaat er officieel in Nederland wel geen cordon sanitair zoals in dit achterlijke land t.o.v. het Vlaams Belang, maar politiek-correct probeert ze niettemin te minimaliseren. Een logische nieuwe regering in Nederland zou dan ook moeten bestaan uit twee overwinnaars, VVD en PVV en één verliezer, het centrum-rechtse CDA. Toen die laatste partij niet wilde samengaan met de PVV, stuurde men aan op een coalitie VVD en socialisten (PvdA), samen met nog eens drie kleinere, linkse partijen. M.a.w. centrum rechts won de verkiezingen, maar men zou een regering maken met vijf partijen, waarvan vier linkse, zodat de VVD eerder een Pyrrusoverwinning zou gehad hebben. Gelukkig is er in Nederland nog genoeg gezond verstand voorhanden om zo'n misbaksel van regering af te wijzen, wat ondertussen ook gebeurd is. De situatie bij ons is al niet veel beter. Als men de media zou volgen, dan zou een regering met zeven (7!) partijen hier de oplossing zijn. Zeven partijen, waarvan liefst vijf linkse! Dat alles nadat Vlaanderen voor 80% centrum-rechts heeft gekozen op 13 juni. Links houdt in Vlaanderen al enkele decennia stand, enkel en alleen omdat er een cordon sanitair bestaat. Een massa Vlamingen hebben op 13 juni dat cordon omzeild door voor de N-VA te stemmen en zouden nu daarvoor beloond worden met een federale regering, waarin links het nog maar eens voor het zeggen zou hebben (én daarenboven nog eens de premier zou mogen leveren). Alleen het feit al dat in Vlaanderen 80% van de kiezers centrum-rechts stemde en in Wallonië 80% links, zegt duidelijk dat we hier te maken hebben met twee verschillende landen die, samengevoegd, niet meer bestuurbaar blijven. Dat woordvoerders van SP.a en Groen! hier in Vlaanderen door de media in de watten blijven gelegd worden, laat zien hoe blind die media zijn en hoe weinig invloed ze electoraal nog hebben. Als er straks geen regering zou komen, wat tot de mogelijkheden behoort, dan heeft opnieuw te gaan stemmen geen zin. De enige oplossing is dan een vergelijk tussen de gewesten, over het federale heen. Daarvan wil men nu natuurlijk niets horen, maar tijd brengt raad. Als er straks na vele maanden nog geen regering uit de bus komt die een weerspiegeling is van de laatste stembusslag, dan zal er toch iéts moeten gebeuren.
In heb het hier vroeger al enkele keren geschreven: met Milquet en haar CDH, die door haar dictatoriaal beheerst wordt, is geen vooruitgang te maken. Nog maar pas had ze haar zoveelste veto gesteld i.v.m. de aanpassing van de Belgische kentekens aan de euronorm, of ze zegt alweer "non" en dit keer tegen Elio Di Rupo, waarmee ze zgz zo goed om kon gaan. De oranjeblauwe gesprekken heeft ze destijds geboycot omdat de PS er niet bij was (en ze heeft tenslotte haar zin gekregen). Nu ligt ze dwars, omdat Di Rupo (zeg maar, de N-VA) niet wil dat de geitenwollensokkendragers van Groen! mee in de eventuele nieuwe federale regering komen. Hoe men het ook draait of keert, met Milquet en haar CDH lijfeigenen wordt het nooit iets, eender wat voor regering er ook zou komen. De enige federale oplossing is er een met de francofone liberalen i.pl.v. de groenen en Ecolo. Dat geeft een overschot van 10 zetels boven de tweederde meerderheid en laat toe eventueel de drie zetels van het FDF te negeren. Dat zou dus zijn zonder Milquet en met een machteloze Maingain. Door het feit, dat die MR momenteel in een knoop ligt als gevolg van de twisten tussen de clans Reynders en Michel, kan dat nog even duren. Erg is dat niet: we zijn ondertussen de lange regeringscrisissen gewend en het is trouwens geen uniek Belgisch verschijnsel: in Nederland geraakt men er ook niet uit. Mocht het zijn, dat de MR niét meedoet, dan kan men er best mee ophouden en het Copernicaans plan van Kris Peeters bovenhalen, al dan niet versterkt met de vijf Vlaamse resoluties van 1999. Artikel 35 van de Belgische grondwet, dus op en top legaal. Het is al erg genoeg, dat de Belgische politiek beheerst wordt door partijtjes van niemendal zoals dat CDH en Groen!, terwijl een partij die zelfs na haar laatste nederlagen nog zoveel stemmen haalt als die twee samen, aan de kant wordt gezet. Democratie op zijn Belgisch...
De Ronde van Frankrijk zal nooit (meer) gewonnen worden door een Waal. Reden hiervoor is, dat hij dan in het geel moet rijden en dat kán niet. Dat mág zelfs niet van de francofone politiekers van het ogenblik, want geel is de Vlaamse kleur! Voor wie het niet zou snappen: bovenstaande is een hypothese, afgeleid van de weigering van de francofone ministers van de regering van samenwerkingsfederalist Leterme. Die willen nl niet dat de nieuwe Belgische autokentekens, voorgesteld door Europa, zwarte letters met een gele (of witte) achtergrond zouden hebben. De gele achtergrond is te verkiezen omdat die het duidelijkst herkenbaar is, wat meer bijdraagt tot de veiligheid op de weg. In Luxemburg, Nederland en Groot-Brittannië heeft men daarvoor al gekozen. In België mag dat niet, omdat "geel een Vlaamse kleur is". Wie zijn hier de extremisten? Étienne Schouppe, staatssecretaris voor verkeer in dezelfde anti-Vlaamse regering, had toen de mogelijkheid zelf een beslissing te nemen en wat doet de hij? Hij neemt een witte plaat met donkerrode letters! De brave man is in de verkiezingen van 13 juni niet meer herkozen en komt, volgens eigen zeggen, een volgende keer ook niet meer op. Wat houdt hem dan tegen op toch eens één keer te laten zien dat hij niet alleen Vlaming is, maar dat hij in zijn functie de veiligheid op de weg voorrang geeft op de Franstalige afbraakpolitiek? Nee, hij doet een zoveelste tsjeventoegeving aan de francofonen, helemaal in de stijl van "eerst het staatsbelang, dan dat van de eigen kiezers". En dat alles nadat CD&V-boegbeeld Marianne Thyssen na 13 juni zelf had toegegeven dat dat juist de hoofdreden is van de zware nederlaag van haar partij. Het zal beteren als Rikske Torfs het bij de tsjeven voor het zeggen krijgt. De gebuisde universiteitsrector, die - nota bene - in Wallonië woont, in de buurt van Ottignies*, is de gedroomde opvolger van Thyssen om het Belgisch staatsbelang nog meer en beter te kunnen dienen. Op naar de kiesdrempel!
* Om mee te kunnen doen aan de verkiezingen van 13 juni, moest Torfs zich in allerijl laten inschrijven bij zijn moeder in Limburg...
Grote titel in De Standaard van gisteren: "SP.a zet afschaffing senaat op agenda". Eindelijk, denk je dan, ook de socialisten beseffen nu de waardeloosheid van die praatbarak. Als men echter het artikel zelf leest, dan blijkt het dat ze inderdaad de huidige senaat willen opdoeken, maar hem daarna wel willen vervangen door een andere,een paritaire zoals die uit de natte droom van Verhofstadt, met netjes evenveel Vlamingen als Franstaligen (plus één Oostkantonner). Het idee is van Vande Lanotte, nog steeds de partijfilosoof en de man achter de rode schermen. Ze leren het nooit, de Vlaamse linksen. Al drie (of waren het vier?) verkiezingen na elkaar hebben ze op hun donder gekregen, grotendeels omdat de principes van de partij de man in de straat niet meer aanspreken en vooral omdat de partij weigert de Vlaamse kaart te trekken (ander volk eerst). Zo'n paritaire senaat, al dan niet betaald, is een zoveelste discriminatie van de Vlamingen, evenzeer als een nationale kieskring (ook een dada van SP.a (én groenen), die maar blijft opdagen. Ik kan me niet voorstellen dat De Wever, wiens partij ook de senaat wil afschaffen, in die val gaat trappen. Hij zal het al kwaad genoeg hebben, nu blijkt dat ook il preformatore niet aan een tweederde meerderheid geraakt. Zonder tweederde meerderheid en mét het CDH van madame Mugabe, kan De Wever er beter niet aan beginnen. Het resultaat zal dan zijn, dat we weer in een impasse terecht komen genre oranjeblauw. Zo erg is dat nu ook weer niet, zolang de Vlamingen maar bereid zijn hun plan B boven te halen via grondwetsartikel 35, waarbij de gewesten onder elkaar beslissen wat zij verder zullen doen en wat er zal overblijven op het federale vlak. Ergens zal er toch iéts moeten beslist worden.
In de discussies over de vorming van een nieuwe regering is er zowaar gesproken over amnestie. Waar is de tijd? Het was hét codewoord, waarmee de Vlaamse heropstanding na de Tweede Wereldoorlog tot stand kwam. Eerst met Herman Wagemans, die het als eerste punt op zijn agenda had staan, daarna overgenomen door de Volksunie en het Vlaams Blok/Belang. De vraag naar amnestie was (en is nog steeds) een rechtvaardige reactie op de uitspattingen van de genadeloze repressie die dit land na die Tweede Wereldoorlog heeft gekend. België moet zowat het enige land in Europa zijn, waar geen amnestie is verleend voor al dan niet vermeende politieke misdaden tijdens het wereldconflict. Nederland en Frankrijk, om maar twee buurlanden te noemen, deden dat al eind jaren tachtig. Frankrijk gaf zelfs al een amnestie voor de misdaden tijdens de Algerijnse oorlog, waarvan vele heel wat zwaarder waren dan wat bij ons is gebeurd. Iemand die het hier als burgemeester tijdens de oorlog opnam voor zijn medeburgers, riskeerde zijn leven en was in elk geval alles kwijt.En er is nog meer. De schuld van de collaboratie is in België een Vlaamse exclusiviteit geworden. Alsof er geen enkele Waal of francofoon met de Duitsers had meegedaan. Wat met Léon Degrelle dan, inciviek nummer één van dit land? Die heeft men laten ontsnappen en verder gerust gelaten in Spanje. Er was geen apart Vlaams korps bij de Wehrmacht, wel een Waals en zo kunnen we nog even verder gaan. Het item amnestie werd nu weer bovengehaald. De reden ervan is ver van duidelijk. De slachtoffers van de repressie, voor zover die nog leven, zijn allemaal ouderlingen van meer dan vijfentachtig jaar. Zoiets nu als pasmunt te gaan bovenhalen om huidige communautaire problemen op te lossen, klinkt eerder pervers. Stel u voor: de Vlamingen krijgen amnestie en Brussel mag uitbreiden met de faciliteitengemeenten. Klinkt natuurlijk absurd, maar in dit absurdistan lijkt alles mogelijk. Als er een amnestie zou komen in dit haatdragende land, dan moet dan een amnestie zijn voor álle Belgen, niet alleen voor de doodgeverfde Vlamingen en heeft dit de dag van vandaag niets meer te maken met de huidige situatie.
Dat de Belgische senaat een compleet nutteloze instelling is, weet zo stilaan iedereen. Ook diegenen die erin zitten, misschien die zelfs nog meer dan de anderen. Er zijn trouwens al enkele partijen die het opdoeken van de senaat in hun programma hebben. Uiteraard zijn dat Vlaamse partijen; de francofonen in dit land zullen België blijven uitmelken tot de laatste eurocent. Zopas raakte bekend dat die senaat een extern expertenbureau heeft aangesteld om haar vermogen te beheren. Ze blijkt nl te beschikken over een pensioenfonds met een eigen vermogen van liefst 175 miljoen euro. Alle senatoren die vóór 1995 aantraden, kunnen vanaf 55 jaar een dik pensioen krijgen. De anderen ook, maar die moeten wel 20 jaar hebben afgedragen om het volledige pensioen te krijgen. Het gaat hier, nota bene, om mannen en vrouwen die het senatorschap zo'n beetje als bijverdienste beschouwen. Denk maar aan Vande Lanotte, die ook universiteitsprofessor is én nog enkele vetbetaalde bestuurstaken heeft. Maar dat is dan ook een socialist, ge weet wel: van de partij van de arbeiders, die met hun linkervuist omhoog de internationale zingen op hun congressen. De pensioenkas van de Belgische senaat is drie keer groter dan die van het Vlaams parlement. Het blijft trouwens ergerlijk dat beide instellingen überhaupt aparte fondsen kunnen hebben om hun pensioenkasreserves aan te leggen. De gewone bevolking heeft dat niet, dit in tegenstelling met bv Nederland waar iedereen die met pensioen gaat ,dat pensioen krijgt via aparte pensioenkassen. Kortom, het wordt hoog tijd dat heel die nutteloze praatbarak wordt afgeschaft. Het zal het Belgische deficit misschien nauwelijks verminderen, maar het zou een teken kunnen zijn naar de bevolking toe dat ook de politieke klasse in dit land bereid is om in te leveren.
Dat de Belgische senaat een compleet nutteloze instelling is, weet zo stilaan iedereen. Ook diegenen die erin zitten, misschien die zelfs nog meer dan de anderen. Er zijn trouwens al enkele partijen die het opdoeken van de senaat in hun programma hebben. Uiteraard zijn dat Vlaamse partijen; de francofonen in dit land zullen België blijven uitmelken tot de laatste eurocent. Zopas raakte bekend dat die senaat een extern expertenbureau heeft aangesteld om haar vermogen te beheren. Ze blijkt nl te beschikken over een pensioenfonds met een eigen vermogen van liefst 175 miljoen euro. Alle senatoren die vóór 1995 aantraden, kunnen vanaf 55 jaar een dik pensioen krijgen. De anderen ook, maar die moeten wel 20 jaar hebben afgedragen om het volledige pensioen te krijgen. Het gaat hier, nota bene, om mannen en vrouwen die het senatorschap zo'n beetje als bijverdienste beschouwen. Denk maar aan Vande Lanotte, die ook universiteitsprofessor is én nog enkele vetbetaalde bestuurstaken heeft. Maar dat is dan ook een socialist, ge weet wel: van de partij van de arbeiders, die met hun linkervuist omhoog de internatinale zingen op hun congressen. De pensioenkas van de Belgische senaat is drie keer groter dan die van het Vlaams parlement. Het blijft trouwens ergerlijk dat beide instellingen überhaupt aparte fondsen kunnen hebben om hun pensioenkasreserves aan te leggen. De gewone bevolking heeft dat niet, dit in tegenstelling met bv Nederland waar iedereen die met pensioen gaat ,dat pensioen krijgt via aparte pensioenkassen. Kortom, het wordt hoog tijd dat heel die nutteloze praatbarak wordt afgeschaft. Het zal het Belgische deficit misschien nauwelijks verminderen, maar het zou een teken kunnen zijn naar de bevolking toe dat ook de politieke klasse in dit land bereid is om in te leveren.
