|
Ondergetekende is sinds gisteren terug uit Sardinië. Het was mijn eerste reis met Ryanair en mijn kinderen, die me de reis hadden aangeboden, hadden er tevens voor gezorgd dat ik handbagage én bagage kon meenemen. Dat laatste was feitelijk niet nodig, maar waarschijnlijk hoopte de familie stilletjes dat ik genoeg lekkers van het eiland zou meebrengen, wat ook gebeurd is: pecorino (schapenkaas), verse ambachtelijk gemaakte noga (die ze daar ‘torrone’ noemen), ‘carta musica’, een flinterdun herdersbrood en ‘bottarga’, gedroogde visseneitjes van de harder, om door de pasta te doen. Meer moet dat niet zijn.
In het Ryanair vliegtuig was ik op de heenvlucht de enige ‘priority’ passagier. De overige 20 priority zitjes bleven leeg, terwijl de ‘coach’ achteraan helemaal vol zat. Op de terugvlucht had ik alleen het gezelschap van een Duits koppel in priority. Dat deed een beetje onwennig aan, maar ik had wel plaats genoeg!
Weer thuis lagen de kranten van bijna een hele week op mij te wachten. Even het verstand weer omschakelen, ze dan uitpluizen en vanaf morgen weer becommentariëren. Dat verhaal van steekvlampolitieker Smetje, die het probleem van de laatste schooldag(en) heeft opgelost door die laatste schooldag voor volgend jaar af te schaffen, had ik al gelezen. Dat is zo’n beetje zoals in Gent, waar men het woord ‘allochtoon’ heeft afgeschaft. Zou men dat ook eens niet met ‘België’ kunnen proberen?
Bij de cyclocrossjuniores was het hele podium van het wereldkampioenschap ‘Belgisch’, althans volgens onze onvolprezen media. Dat het drie Vlamingen waren konden Wuyts en zijn VRT-trawanten weer niet over hun lippen krijgen. Zou er in dat wereldje trouwens één Waal meerijden?
Dat de dagen lengen en de nachten strengen is er (nog?) niet bij. We zullen maar hopen dat we dit jaar weer niet zo’n twee weken Elfstedentochtweer krijgen zoals twee jaar geleden. Dat zou betekenen dit jaar weer geen fruit.
|
