|
Met de voorlopig laatste poging om tot de vorming van een nieuwe ‘volwaardige’ federale regering te komen zijn we aan het cijfer 16 aangekomen. Twee van de drie partijvoorzitters die nu de hopelijk laatste mission impossible moeten trachten uit te voeren, zijn al eens aan de bak geweest, bakten er toen niets van en zullen dat waarschijnlijk ook nu niet doen. Het opmerkelijkste wat er nu nieuw aan de aanpak is, is dat men wel niet meer gelooft in paarsgeel of paarsgroen, Vivaldi of hoe men het ook mag noemen, maar dat men zelfs bereid is een minderheidsregering te vormen die in het parlement telkens voor elk project steun zal moeten gaan zoeken bij de oppositie. Dat ideetje was er ook al bij het plan van de rode snuffelaars, die wel zo slim waren het zelf niet verder uit te werken, maar het resultaat neerlegden bij Sophie Wilmès, die ook al met een minderheidsregering opgescheept zit en tenminste (voorlopig?) zo slim is er niet in te trappen.
Niemand binnen de traditionele partijen schijnt de ernst van de situatie na corona serieus in te schatten, ook de nieuwe voorzitters niet. Coens is een doorslag van Beke, Lachaert viel al bij zijn eerste ‘praktijktest’ door de mand en Bouchez heeft alleen het geluk dat zijn partij, na het vertrek van twee kopstukken naar Europa, nog nooit zoveel ministers heeft gekend, maar dat het ook daarbij ophoudt: kwantiteit, geen kwaliteit. Tenslotte is die Conner Rousseau wel een jonge kerel, maar hij klinkt als een oude socialist. Evenmin als zijn voorgangers, die het ook niet konden waarmaken, krijgt hij het woord ‘Vlaanderen’ amper over zijn lippen en wordt men hem alleen rekening gehouden zolang hij zijn karretje aan dat van de PS kan koppelen. Opvallend is ook de term ‘de mensen’, die hij elke paar zinnen gebruikt. Lijkt wel of Leterme terug is. Die had het ook steeds over ‘de mensen’.
Het hele probleem is dat alle traditionele partijen schrik hebben van nieuwe verkiezingen, waarbij ze bij voorbaat weten nog meer stemmen te zullen verliezen. Dat geldt trouwens ook voor de N-VA, al kan die straks misschien wel mee profiteren van de verwachte winst van het VB, mochten de Vlaamsnationalisten eindelijk eens de handen in elkaar slaan. Die kans is misschien klein maar zelfs die hebben de traditionele partijen niet, zeker niet in Vlaanderen.
|
