Zoals ik al schreef in mijn blog van 18 dezer (‘De Waalse relance’) begint men in Wallonië stilaan te beseffen dat e.e.a. toch niet meer kan. Uit een rapport dat de – nota bene – linkse krant Le Soir kon inkijken, bleek o.m. dat de Waalse publieke opinie heel wat van hun eigen bedrijven wantrouwt. Dat lijkt niet onterecht, want na de schandalen die er enkele jaren geleden al waren i.v.m. Publifin voor het uitbetalen van aanwezigheden op vergaderingen die nooit plaats vonden, is het nu weer zover.
Eerder deze week werd niemand minder dan François Fornieri, ex-topman van het Luikse farmabedrijf Mithra aangehouden. De man, die ook wel eens de Waalse Marc Coucke* wordt genoemd en al eens verkozen werd tot Waals Manager van het jaar, wordt verdacht van verduistering en misbruik van vennootschapsgoederen. Heel wat draait in de eerste plaats om het bedrijf Nethys dat niet toevallig de opvolger is van het al vermelde Publifin. Evenmin even toevallig is, dat ook de naam van Stéphane Moreau weer opduikt, de man die in de zaak Publifin als PS-kopstuk burgemeester van Ans was, maar daarna door de eigen partij werd afgezet.
Zo kocht Fornieri Elicio, een Nethys dochteronderneming met zo’n dertigtal windparken van Moreau over voor de symbolische prijs van 1 (één) euro. Dat gebeurde in alle stilte en zonder enig biedproces. Verder liet hij, als voorzitter van een remuneratiefonds zo’n 15 miljoen euro overzetten op naam van diezelfde Moreau, die ook daar dus mee tussen zat. Die waren zogezegd bedoeld voor omstreden ontslag- en andere vergoedingen.
Kortom, de hele affaire werd tenslotte zo ingewikkeld dat een kat er haar jongen niet meer in terug zou vinden. Het is nu aan het Luikse gerecht om e.e.a. uit te klaren, maar de reputatie van ‘ het Palermo aan de Maas’, die de vurige stad al had, zal er nog door verscherpt worden. En het imago van een Waalse relance zal er ook niet beter van worden. Wie herinnert zich nog de uitspraak van Di Rupo (‘J’en ai mar de ces parvenus’) bij de eerste PS-schandalen in Charleroi, zo’n tien jaar geleden. Er lijkt nog steeds niet veel veranderd te zijn. Alleen gebeurt het nu in Luik en daar al voor de tweede keer..
*Marc Coucke kocht aandelen van Mithra; werd er zelfs een tijdje voorzitter, maar trad eind vorig jaar af. Hij was zeer goed bevriend met Fornieri en werd zelfs peter van een zoon van Fornieri. Coucke en Fornieri reden ook samen de oldtimerrally in het Zoute. Hem is echter niets ten laste gelegd.
Woensdag zouden de sociale partners voor de tweede keer bijeengekomen zijn voor de tweejaarlijkse interprofessionele loononderhandelingen. Dat is niet doorgegaan, omdat de vakbonden hun kat gestuurd hebben. De reden daarvoor was, dat ze na een eerste bijeenkomst niet verder waren geraakt dan een loonsverhoging van 0,4% voor dit én volgend jaar. In normale omstandigheden valt daar iets op te zeggen, maar we maken nu niet precies normale omstandigheden mee, om het nog zacht uit te drukken.
De vakbonden hebben gelijk als ze zeggen dat er in sommige sectoren nu veel harder moet gewerkt worden dan normaal. Denk maar aan de zorgsector, de distributiesector, de veiligheid en zo zullen er nog wel enkele sectoren zijn. Maar een algemene hogere loonsverhoging voor alle sectoren betekent in deze Coronatijden voor veel bedrijven het faillissement. Denk maar aan de horeca en de kappers om het daar even bij te houden.
Speciale toestanden vragen speciale oplossingen en dat betekent niet dat men – zoals gebruikelijk als er geen akkoord was – de hete aardappel doorschuift naar de regering, zeg maar: de belastingbetaler. Die kan zich een zoveelste aderlating helemaal niet meer veroorloven, zelfs niet een regering waarin alle traditionele partijen met de eigen vakbonden aanwezig zijn.
Het probleem met de loononderhandelingen is het zoveelste bewijs dat dit land niet meer werkt. Er moet komaf gemaakt worden met het ontdubbelen van alle federale en regionale items die elkaar nog steeds overlappen (denk maar aan het ziekenvervoer) en die de reden zijn van het typische Belgische zwartepietenspel tussen de verschillende beleidsniveaus als er iets fout loopt. Dat kan alleen door een verdere federalisering en een Grondwetshervorming, in het slechtste geval over 3 jaar, áls het tijdens deze legislatuur nog bespreekbaar wordt gesteld. Als dat laatste niet gebeurt, kunnen we spreken van nalatig verzuim.
Net als bij de affaire met de mondmaskers, waarbij een bestaande voorraad werd opgestookt en men er daarna niet tijdig aan geraakte of verkeerde aankreeg, zijn we nu aanbeland bij de affaire met de vaccins. Niets is wat het lijkt en elke dag verandert er wel iets, wordt er iets bevestigd en dan weer ontkent of andersom.
De plannen voor het vaccineren zijn in de eerste plaats gemaakt volgens de daadwerkelijke toepassingen en hebben weinig of geen rekening gehouden met de leveringen. En uitgerekend bij dat laatste loopt het fout. Bij Pfizer omdat men de productie wil verhogen en daardoor vertraging zal oplopen. Bij de eveneens Belgische producent van de spuitjes (Becton Dickingson uit Erembodegem) eenzelfde verhaal, maar daar heeft de directeur meteen gezegd dat hij de productie hoe dan ook niet kán verhogen en men dus nog meer geduld zal moeten hebben. Van die spuitjes heeft België er nog 8 miljoen tekort...
Er werd al een sterfgeval gemeld in een woonzorgcentrum, waar een man van in de tachtig gestorven was nadat hij vier dagen ervoor zijn eerste prik had gekregen. Er was zelfs een rusthuis waar een algemene besmetting werd vastgesteld nadat iedereen er daar al een eerste spuitje had gekregen. Reden tot grote paniek, al kan het best zijn dat die besmetting één of twee dagen ervoor had plaats gevonden. Ik heb hier al eens geschreven dat men bij de gebruikelijke jaarlijkse griepprik gewaarschuwd wordt dat het twee weken duurt vóór die effectief werkt. De eerste keer dat ik daarover iets gehoord heb i.v.m. het Coronavirus was nu woensdag in het avondjournaal van de VRT toen viroloog Van Gucht moest toegeven dat het lichaam ‘enige tijd’ nodig had om zich aan te passen. Waarschijnlijk zal dat pas twee weken na de tweede prik effectief zijn. Als daar niets of te weinig over gezegd wordt, geeft dat mensen de valse hoop dat zij meteen na de eerste prik gerust kunnen zijn, wat meer dan waarschijnlijk niet het geval is.
Dit wordt de week van het ongenoegen. Er is de heisa om de zonnepanelen, om de vaccins, om de reizen naar het buitenland en om de loononderhandelingen tussen vakbonden en werkgevers. Of om het in casinotermen te zeggen: ‘rien ne va plus’. Teveel ineens om allemaal in één verhaaltje te kunnen verpakken, er rekening mee houdend
dat er ook nog de eerste problemen zijn na de goedkeuring van de Brexit (vooral voor de Britten) en de inauguratie van Amerika’s 46ste president, als sluitstuk van verkiezingen die ook niet van een leien dakje zijn gelopen.
Ik begin maar bij de zonnepanelen en het debacle van de digitale meter omdat we daar allemaal mee te maken hebben, ook diegenen die er geen hebben.
Het Grondwettelijk Hof heeft zopas de regeling vernietigd waardoor eigenaars van zonnepanelen en een digitale meter maximaal vijftien jaar het recht behielden op een terugdraaiende teller. Dat Hof, dat – nota bene - instaat voor de bewaking van onze rechtstaat, had daarvoor bij de betrokken Vlaamse minister, toen nog Lydia Peeters (Open VLD) én haar opvolger Bart Tommelein (Ook al VLD) al gewaarschuwd dat het zo niet kon, maar daar hadden beide liberale excellenties zich niets van aangetrokken. En dat na de affaire met Annemie Turtelboom (weer Open VLD), die zo faliekant afliep dat Annemie er mee stopte (en een lucratieve job kreeg bij de E.U.-rekenkamer).
Raar genoeg zijn er ook die een goede zaak doen bij de afschaffing van de terugdraaiende teller, aangezien ook het tarief voor het gratis stockeren van energie verdwijnt.
Kortom dit was een ‘blueprint for disaster’, een vleesgeworden ‘If you can’t convince them, confuse them’. Nu mag de nieuwe Vlaamse minister voor o.a. Energie, Zuhal Demir(N-VA), daar snel op hebben ingespeeld en – met goedkeuring van de Vlaamse deelregering – de gedupeerden beloofd heeft een schadeloosstelling te zullen geven in verhouding tot wat ze al hebben kunnen recupereren of niet, het zal er wel mee eindigen dat de rekening tenslotte zal betaald worden door de belastingbetaler ook als die niet eens – zoals ondergetekende – zonnepanelen heeft besteld en/of laten leggen.
Er is trouwens nog iets waarover tot nu weinig of niets is gezegd, maar na de invoering van die intelligente teller zal men ook het nachttarief afschaffen. Wie dus geen zonnepanelen heeft geplaatst, maar tot nu het zwaardere energieverbruik ’s nachts of tijdens het weekeinde deed (wasmachine, droogkast, weckketel, bakoven, om er maar enkele op te noemen) is er ook aan voor de moeite en zal straks mee moeten betalen voor het geknoei van onze Vlaamse ‘excellenties’.
Kortom, het half miljard dat de hele grap de Vlaamse regering zal kosten lost alleen het politiek probleem op, maar heeft het draagvlak voor zonnepanelen er onderuit gehaald.
---
In de marge van bovenstaande nog dit: De Vlaamse overheid is slechts bevoegd om één derde van de elektriciteitsprijs virtueel te laten terugdraaien: de naakte prijs van de stroom. De overige twee derden zijn distributiekosten en allerlei taksen...
Met alle heisa omtrent het ‘Chinese virus’ en haar varianten, plus daarbij nog de commotie over de nasleep van de Amerikaanse verkiezingen, zou men het nog vergeten, maar op 30 december 2020 sloot de E.U. nog snel een investeringsakkoord met China. Dat gebeurde via een video-conferentie waarbij de E.U. vertegenwoordigd werd door Ursula von der Leyen, Charles Michel, Angela Merkel en Emmanuel Macron, maar moet nog bekrachtigd worden door het Europese parlement. Over dat akkoord werd liefst zeven jaar onderhandeld en de deadline – die niet meer kon worden uitgesteld - was op 31.12.2020.
Met de Chinees-Europese akkoorden verwerven Europese bedrijven rechten die gevolgen kunnen hebben voor onze handel met een land met toch meer dan een miljard inwoners en met eventuele besprekingen over het klimaat en internationale conflicten zoals bv in het Midden Oosten maar ook elders.
Op dat akkoord is al heel wat kritiek gekomen, vooral vanuit Amerika, China is nu eenmaal een communistische dictatuur, waar men het niet zo nauw neemt met de mensenrechten, dat het akkoord met Groot-Brittannië over Hong Kong niet respecteert en waar dwangarbeid en doodvonnissen alledaagse kost zijn. Het zijn echter niet de Amerikanen die Europa in deze zaak de les moeten spellen, nu blijkt dat Amerika zelf vorig jaar met China al eenzelfde akkoord had gesloten. Het verhaal van de balk en de splinter. De vraag is maar of ‘Slow Joe’ straks ook aan dit driehoekverhaal nog iets zal veranderen.
---
En dan nog dit: Ons ‘mateke’ heeft positief getest op de Covid 19 test. Toch weer niet naar Saint Tropez geweest, zoals tijdens de eerste golf?
N.a.v. de gebeurtenissen in de States, de hele verkiezingscampagne tot en met de bestorming van het Capitol in Washington, blijven de vragen of de zgz democratische kiessystemen in onze westerse landen niet aan een hervorming toe zijn.
Eind september van vorig jaar stelde Bart De Wever nog voor om ons evenredig kiessysteem te vervangen door het meerderheidssysteem dat men kent in de Angelsaksische landen. In mijn blog van 30.09.2020 (‘Nieuw kiessysteem?’) schreef ik al dat, na wat er allemaal het laatste jaar gebeurd was in de U.K. en de States, het daar zeker niet beter gaat. De laatste gebeurtenissen in de USA kunnen dat alleen maar beamen. Het Angelsaksische meerderheidssysteem, dat reeds enkele eeuwen oud is, heeft bewezen niet meer te werken. In zo’n systeem heeft men in principe maar twee partijen. Dat zoiets tot polarisering leidt, hebben we de laatste maanden in Amerika meegemaakt. De partij die wint in een bepaald kiesdistrict, zal daar alle zetels krijgen en zo een zgz homogene regering vormen. Dat alles zonder rekening te moeten houden met de tegenpartij zelfs als die 49,9% van de stemmen zou halen. Het leidt ertoe dat er voor elk probleem maar twee opties zijn – een zwart-wit verhaal - waardoor de radicalisering van het land toeneemt, iets dat we nu in de States meemaken.
In een evenredig systeem, zoals bij ons, worden in een kiesdistrict de zetels verdeeld in verhouding tot het aantal stemmen dat meerdere partijen kunnen halen. Dat lijkt rechtvaardiger, maar leidt niet zelden tot chaos, waarbij men een veelvoud aan partijen nodig heeft om nog een regering te kunnen vormen, wat meestal niét leidt tot een homogene regering. Daar komt nog bij dat sinds de opkomst van de (a)sociale media de traditionele partijen hun greep op de kiezers verloren hebben en er een veelvoud aan partijen is ontstaan. Die media zijn ondertussen dan nog een eigen leven gaan leiden en beslissen zo maar wie ze wel en niet nog aan het woord zullen laten. Een gevaarlijk precedent, zoals ik al schreef in mijn blog van 12 dezer (‘Barbertje moet hangen’).
Zoals ik ook reeds schreef in mijn blog van einde september 2020, zou het beter zijn ons evenredig systeem wel aan te houden, maar de kiesdrempel te verhogen van 5 naar 10%. Op die manier zou het eenvoudiger worden om met minder partijen een meer stabiele regering te vormen, terwijl er toch een bredere waaier aan partijen zou kunnen zijn. In een meerderheidssysteem riskeert – zoals gezegd – een partij die 49,9% van de stemmen haalt, niet meer mee te kunnen spelen. In een evenredigheidssysteem met de kiesdrempel op 10% volstaat die 10% (of meer) om dat wél nog te kunnen doen. Men zou dan ook geen zeven partijen meer nodig hebben om een volwaardige regering te vormen en geen premierschap moeten misbruiken als lokaas om een partij bij een nieuwe regering te betrekken, zoals nu bij ons gebeurd is.
Als er in dit land dan toch een Grondwetsherziening zou komen, iets waar de meeste partijen voor gewonnen zijn – zelfs in Wallonië – dat ze het dan eens grondig aanpakken en een eind maken aan dit België dat zijn tijd heeft gehad en waarvan zowat iedereen vindt dat het niet meer werkt.
‘De Walen zijn dringend toe aan een mentaliteitswijziging, want de manier waarop ze tegen winst en succes aankijken, is sterk beïnvloed door een historisch wantrouwen t.o.v. bedrijven.
Ten tweede is Wallonië te afhankelijk van subsidies, een model dat niet langer houdbaar is.
Ten derde domineert in Wallonië de publieke sector; één op de vier werknemers is er in overheidsdienst, t.o.v. één op de vijf in Vlaanderen.
Tenslotte zijn er in Wallonië te veel structuren, waartegen er een groeiend wantrouwen is en pleit men dan ook voor één politieke regisseur – het Waalse Gewest bv – die men kan erkennen als gesprekspartner.’
---
Bovenstaande tekst komt niet van mij, maar uit de linkse krant Le Soir, die een audit van 200 bladzijden kon inkijken van twee studies die, nota bene, was besteld door Waals minister-president Di Rupo in het kader van diens project ‘Get up Wallonia!’(In het Engels!).
Met het tweede statement bedoelt men de transfers, waarbij de Walen zelf erkennen jaarlijks zes miljard euro van Vlaanderen te krijgen, maar daarbij telkens vergeten erbij te zeggen dat in werkelijkheid dat bedrag eens zo groot is, omdat Vlaanderen ook 90% van de staatsschuld betaalt, Brussel 10 en Wallonië nul/nihil.
Bij het vierde statement hierboven staat het niet letterlijk vermeld, maar die ene politieke regisseur betekent wel het schrappen van de Franse Gemeenschap, wat men in de francofone media ‘la Fédération Bruxelles-Wallonie’ noemt, iets dat niet eens in de Belgische grondwet is opgenomen en dus in feite illegaal. Een overbodig niveau dat Vlaanderen niet heeft en dat jaarlijks miljarden euro’s schulden opstapelt, die in de eerste plaats moeten dienen om overbodige politieke postjes en instellingen in stand te houden. Iets wat ik in deze rubriek al jaren aanklaag en waarvan ik niet begrijp dat onze Vlaamse politieke vertegenwoordigers daartegen niet méér reageren.
N.a.v. een schandaal in de kinderopvangtoeslag, waarbij duizenden gezinnen jarenlang vervolgd werden als fraudeurs, wat niet waar bleek te zijn, heeft in Nederland Lodewijk Asscher, de PvdA-lijsstrekker uit de vorige regering (Rutte 2), ontslag genomen als Kamerlid, ook al zat hij nu, onder Rutte 3, in de oppositie. Hij was als vicepremier destijds wel verantwoordelijk voor de maatregel. Het werd nog straffer. Na het ontslag van Asscher nam ook de voltallige regering Rutte 3 ontslag. O.w.v. het feit dat er in Nederland reeds in maart van dit jaar nationale verkiezingen aankomen, blijft Rutte 3 wel op post als regering in lopende zaken. Bij die verkiezingen zal het de kiezer zijn die het laatste woord krijgt en mag oordelen in hoever Rutte en zijn regeringen schuld treffen in deze onverkwikkelijke zaak en daar eventueel electoraal voor kunnen afgestraft worden.
Die twee maanden in lopende zaken, waarbij in de eerste plaats zal gekeken worden naar het managen van de tweede Coronagolf, is natuurlijk maar voor de politieke Bühne. Toch kan men zich afvragen of zoiets ooit bij ons zou gebeuren. Met in het achterhoofd de zgz Turteltaks, waarbij Annemie Turtelboom aftrad, zou men zich kunnen afvragen waarop haar Open VLD-partijgenote Lydia Peeters wacht om hetzelfde te doen na wat er hier bekend is geworden in het schandaal omtrent de zonnepanelen. Peeters (én haar voorganger op het departement Tommelein, ook al een partijgenoot) had nl bij het plaatsen van zonnepanelen een tegemoetkoming ter zake beloofd al wie die panelen plaatste (meer dan een half miljoen gezinnen ondertussen!) zodat ze een deel van die investering konden terugwinnen over een termijn van 15 jaar. Dit alles ondanks het negatieve advies van het Grondwettelijk Hof. Nu dat negatief advies bevestigd is geworden, riskeren die mensen een serieuze financiële aderlating. Het dient gezegd dat Peeters' opvolgster als minister van o.m. Energie, Zuhal Demir (N-VA), niet bij de pakken is blijven zitten, meteen de Vlaamse deelregering om een reactie heeft gevraagd er ze de dag daarop al verkregen heeft dat de 571.000 mogelijke gedupeerden een aangepaste schadevergoeding zullen krijgen. Die grap zal Vlaanderen wel zo’n half miljard euro kosten!
In tegenstelling tot wat in Nederland is gebeurd, heeft hier bij ons nog niemand zijn excuses, laat staan zijn ontslag aangeboden. Waarom zou men dat doen als een Beke er ook zonder kleerscheuren vanaf kwam na zijn blunder bij de Woonzorgcentra, die in feite nog veel zwaarder was. Het ging toen om mensenlevens, hier alleen om centen.
Verdient onze noorderbuur de term ‘Nederland gidsland’ nog? Die kwam serieus in de verdrukking, maar blijkt door het ontslag van de initiatiefnemer en van daarna de hele regering, waarbij de kiezer het laatste woord krijgt, toch stand te houden als er moet gereageerd worden op grove fouten en nalatigheden. Zie je dat bij ons al gebeuren?
In de Terzake van dinsdag 12 dezer nam Open VLD-voorzitter Lachaert het Bart De Wever kwalijk dat hij hem steeds maar blijft bekritiseren, terwijl hij zegt in november al een streep onder het verleden te hebben willen trekken, maar Bart daar niet is op in gegaan. Men kan Bart geen ongelijk geven. Eerst een mes in de rug krijgen en uit de federale regeringsvorming worden gesloten om daarna weer business as usual te hebben, is inderdaad te gek om los te lopen.
Lachaert zou zich beter bezig houden met de kritiek op hem door zijn eigen donkerblauwe achterban die hem tot voorzitter had verkozen na zijn belofte geen paarsgroene regering op de been te zetten, zoals Gwendolientje het wou, maar - eens de post binnen - het daarna toch deed. ‘Wie zijn principes niet naleeft, gaat naar de hel’ schreef Friedrich von Hayek, Oostenrijks staatshuishoudkundige en voorstander van het neoliberalisme, Nobelprijswinnaar 1974 voor Economie, waar de Verhofstadt van de Burgermanifesten naar opkeek, tot ook hij zijn principes verkwanselde voor een federale premierpost. Iets wat werd nagevolgd door Mathias Declercq (in Gent, voor de burgemeesterspost aldaar) en door Lachaert toen hij voor Decroo Jr het federale premierschap kreeg als judasgeld om met zijn Open VLD in Paarsgroen+ te stappen.
Heel de controverse N-VA-Open VLD straalt wel af op de werking van de Vlaamse gewestregering, die er eerder vleugellam bij loopt omdat zowel liberalen als CD&V’ers dubbelspel spelen door hun aanwezigheid in zowel de federale als de regionale regering. Het is er mede de oorzaak van dat Jambon en de zijnen niet de Vlaamse oppositie kunnen voeren die men van de N-VA verwacht had. Een uitspraak zoals die van De Wever dat hij nooit met het Vlaams Belang zal samenwerken zal de zaak alleen maar verergeren. Als Bart niet oplet wordt zijn N-VA in 2024 opnieuw koud gepakt door Lachaert en zijn Leliaards.
Het enige pluspunt voor Vlaanderen is, dat het nog vier jaar duurt vóór er weer regionale verkiezingen kunnen plaats vinden en dat men alleen maar kan hopen dat er tegen die tijd een consensus zal zijn tussen alle overtuigde Vlaamsnationalisten.
Er is de laatste dagen veel te doen geweest over het sluiten van de grenzen. Zeker nu er nieuwe Corona-varianten opduiken en er in de omliggende landen – de UK en Ierland inbegrepen - meer besmettingen blijken te zijn dan bij ons. Dit gezegd zijnde zou men er ook eens aan moeten denken dat er nog een tweede reden is om onze grenzen beter te bewaken, nl de al dan niet illegale immigratie. Dat blijkt uit een rapport van Statbel, het Belgische statistiekbureau, waarin staat dat liefst 3,7 miljoen inwoners van dit land geen Belgische achtergrond hebben. Dat zou ± één derde van de hele bevolking zijn , met uitlopers tot driekwart in Brussel en meer dan de helft in Antwerpen, waar men nog het excuus heeft dat het een internationale havenstad is waar dergelijke toestanden altijd meer hebben bestaan dan elders.
Het is een feit dat de immigratie, zowel de legale als de illegale, de laatste 50 jaar bij ons in een versnelling is geraakt. Dat begon in de jaren 1960/70 met de zgz ‘gastarbeiders’, van wie men dacht dat ze ooit naar hun land van herkomst zouden terugkeren. Niet dus. Eerst waren er de gewone gezinsherenigingen, waarbij partners en kinderen naar hier konden komen, laten kwamen daar ooms, tantes en grootouders bij die in de eerste plaats kwamen genieten van onze Sociale Zekerheid. Sinds de mislukte Arabische Lente en het ‘wir schaffen das’ van Merkel lijkt er helemaal geen rem meer op te staan, om nog te zwijgen van de duizenden die jaarlijks hun leven riskeren door in gammele bootjes via de Middellandse Zee Europa trachten te bereiken. Wij kunnen de halve wereld niet opvangen en dus ook niet blijven aanmodderen zoals men in West- en Zuid-Europa bezig is te doen. Als daaraan niet ernstiger gesleuteld wordt, krijgen we inderdaad een ‘omvolking’ en worden we tegen het einde van deze eeuw een minderheid op ons eigen continent.
Open grenzen waar vooral groenen, liberalen en socialisten voor pleiten, leiden naar een inperking van onze eigen vrijheden en de vermindering van onze Sociale Zekerheid. ‘Weg met ons’ zou wel eens werkelijkheid kunnen worden.
---
In de marge van bovenstaande is het opmerkelijk dat in het rapport van Statbel de mensen met een Nederlandse achtergrond daar zijn bijgeteld. Ergens klopt dat niet, want Vlamingen en Nederlanders waren ooit één volk, nog vóór er ooit van België sprake was, hebben nog steeds eenzelfde taal en hebben nog altijd eenzelfde afkomst en achtergrond. Dat dat nu officieel niet meer zo zou zijn, heeft alles te maken met de buitenlandse inmenging bij het ontstaan van België, een verfranst België dat van de Vlaamse numerieke meerderheid een politieke minderheid heeft gemaakt.
In mijn blog van 6 dezer (‘Een hete lente?’) had ik het al over de miljarden die België van Europa zou krijgen in het kader van het Europese Herstelfonds. Men maakte zich in Vlaanderen al behoorlijk zorgen daarover, omdat Europa er alleen met het federale België over onderhandelde en niet met de gewesten, Met 60% van de bevolking, 70% van de economie en meer dan 80% van de export hoopte Vlaanderen te krijgen waar het recht op heeft. Volgens Matthias Diependaele, Vlaams minister van Begroting, was dat zo’n 3/5 van de 5,9 miljard euro die Europa zou doorstorten.
Maandag bereikten De Croo, de minister-presidenten van de deelstaten en de staatssecretaris voor de Relance, Thomas Dermine (PS) daarover een akkoord. Van de 5,9 miljard gaat 1,25 miljard naar het federale niveau, waarom wordt niet gezegd. Van wat er overblijft krijgt Vlaanderen 2,255 miljard, 49%, net niet de helft. Zoals gevreesd werd, o.a. door Wouter De Geest, CEO van Voka, is het toch weer een regeling ‘à la belge’ geworden. Wallonië krijgt 1,48 miljard, het Brussels gewest 395 miljoen de Duitstalige Gemeenschap 50 miljoen. De Franse Gemeenschap, die feitelijk geen reden tot bestaan meer heeft (Vlaanderen heeft zoiets niet), gaat wel met een half miljard lopen. Volgens Di Rupo zou België zo’n hoog bedrag gekregen hebben omdat Wallonië het economisch moeilijker heeft. Straks moeten we nog blij zijn dat het daar zo blijft. Hopelijk wordt het geld goed besteed, in de eerste plaats aan projecten die toekomstgericht zijn.
Tenslotte krijgt Vlaanderen wel 2/3 van het Brexit-fonds, maar dat fonds gaat ‘maar’ over 300 miljoen euro in totaal en onze regio krijgt die 2/3 omdat het hele bedrag voor de Visserij – 60 miljoen – naar Vlaanderen gaat. Wallonië heeft nu eenmaal geen Visserij, anders was het ook daar een regeling ‘à la belge’ geworden.
Voor wie Spanje niet kent of alleen maar zijn meestal zonnige costas, is het even slikken als men ziet dat men in het Spaanse binnenland met de storm ‘Filomena’ de ergste koudegolf in 50 jaar meemaakt en dat Madrid onder een dik pak sneeuw ligt. Nu is het wel zo dat Madrid, in het midden van het Iberische schiereiland, op een hoogvlakte ligt, een micro-landklimaat heeft en elk jaar wel wat winter meemaakt, in zoverre dat de Madrilenen er een weerspreuk aan over hebben gehouden : ‘cuatro meses de invierno y ocho meses de infierno’ (vier maanden winter en acht maanden hel). Maar wat ze nu meemaken is ongezien en is iets dat de meeste hoofdstedelingen daar nog niet hebben meegemaakt. Buiten Madrid zijn ook de regio’s van Guadalajara, Cuenca, Albacete en Toledo zwaar getroffen en noteerde men in de Spaanse Pyreneeën de laagste temperatuur ooit gemeten op het Iberische schiereiland: -34,1°C!
De verdedigers van de klimaattheorie over de opwarming van de aarde zullen er daar nu wel even stil bij blijven en niet alleen daar, want ook in Noordoost Italië, in de regio Friuli, viel de sneeuw er met bakken uit. Hetzelfde heeft zich trouwens ook voorgedaan aan de andere kant van de wereld, in Japan
---
Ik denk dat ze in de getroffen regio’s van de klimaatfanatici de eerste tijd nog weinig zullen horen over de opwarming van de aarde. Die is er wel, 2020 was in Europa het warmste jaar sinds 1901 toen men die metingen begon. Maar dat is een trend die zomaar niet omkeerbaar is. Een werk van lange adem, waarbij men bij alle nieuwe beslissingen die er daaromtrent nog zullen genomen worden rekening zal moeten houden met een aantal factoren, zoals het terugdringen van de CO2 uitstoot en het aanplanten van bomen op grote schaal. Dit hoeft niet meteen de vele miljarden te kosten die men er nu aan wil spenderen zonder enige concrete garantie op succes, zoals bij ons bv de bouw van nieuwe gascentrales. Die laatste gaan niet alleen miljarden kosten, maar ook weer CO2 uitstoten, wat kerncentrales bv niet doen. Zolang er niet genoeg productiecapaciteit is om de energie van de huidige kerncentrales te vervangen met hernieuwbare energie uit windmolens, zonnepanelen en biomassa, moeten we enkele kerncentrales achter de hand houden. Door het feit dat Engie/Electrabel in België daarin echter niet verder investeert, kan dat een hachelijke zaak worden die Paarsgroen+ eind dit jaar zou moeten oplossen.
‘Het verschil tussen de pers en de Trump-kiezers is, dat de pers hem niet ernstig, maar wel letterlijk neemt, terwijl zijn kiezers hem niet letterlijk, maar wel ernstig nemen’. (Freddy Gray, gevolmachtigd uitgever van The Spectator).
Bovenstaande stond al in mijn blog van 2 mei 2020 en dat blijkt nog steeds zo te zijn, met als enige variante dat nu ook de (a)sociale media zich in de melée zijn gaan mengen.
Ik heb vorig jaar, ergens bij het begin van de Amerikaanse verkiezingscampagne, al geschreven dat ik me met die Amerikaanse politieke toestanden niet te veel ging bezig houden en daar blijf ik bij. Ik vond het niveau waarop daar politiek gevoerd werd ronduit beschamend voor een land dat beschouwd wordt als een voorbeeld van democratie en als de machtigste democratie ter wereld. In feite ging de hele ruzie er in de eerste plaats minder tussen Republikeinen en Democraten dan tussen Trump en de media, die in de States al even links zijn als bij ons. Dat geldt trouwens, zoals gezegd, ook steeds meer voor de (a)sociale media, die voor een gevaarlijk precedent hebben gezorgd door zelf te beslissen wie ze zijn of haar mening laten zeggen en wie niet.
---
Dat alles neemt niet weg dat wat op Driekoningen in en rond het Capitool in Washington is gebeurd, demagogie van de bovenste plank was. Ondertussen heeft ‘The Donald’ begrepen dat, net zoals bij de leerling-tovenaar uit het sprookje, de geest uit de fles is en dat noch hij noch zijn partij er die binnen een redelijke termijn weer in zullen krijgen. Zeker het bijkomend verlies van de twee senaatzetels in het eerder republikeinse Georgia heeft ervoor gezorgd dat als we hem ooit in de politiek zullen terugzien, dat op zijn vroegst pas zal zijn bij de primaries naar de verkiezingen van 2024, een jaartal dat voor de Amerikanen al even belangrijk wordt als voor de Vlaamsnationalisten.
*’Barbertje moet hangen’ betekent 'íémand moet de schuld krijgen, of hij/zij het nu gedaan heeft of niet'.
De uitdrukking is ontleend aan het motto van de Max Havelaar (1860), het beroemde boek van Multatuli.
De Coronacijfers dalen niet meer zo snel en de besmettingen beginnen zelfs hier en daar toe te nemen. Men doet daar moeilijk over, maar op de laatste vergadering van de veiligheidsraad in 2020 was wel degelijk voorspeld dat de cijfers zouden dalen tijdens de Kerstvakantie – wat gebeurd is – en waarschijnlijk weer zouden kunnen stijgen in januari als de diegenen die toch naar het buitenland op vakantie waren gegaan, zouden terugkomen. Ik schreef dat reeds in mijn blog van 29 december 2020 (‘Corona wars. The empire strikes back’).
Verder zit er niets anders op dan de zaak op de voet te blijven volgen, de noodzakelijke testen te doen, te hopen dat men zo snel mogelijke degenen die willen kan inenten met de pas ontworpen vaccins en dat die niet alleen zullen werken, maar ook blijven werken.
Alhoewel het in dit land momenteel toch iets minder slecht blijkt te gaan dan in onze buurlanden (inbegrepen de UK en Ierland) staat het nog altijd op de nummer 2 van de landen met het grootste aantal aan het Covid 19 gerelateerde sterfgevallen t.o.v. het aantal inwoners: 20.000 ! We moeten alleen nog het dwergstaatje San Marino laten voorgaan. Hierbij dient wel opgemerkt dat het gaat om een lijst van landen die betrouwbare cijfers geven en dat het hoge aantal overlijdens gerelateerd aan Covid 19 bij ons vooral nog te maken heeft met de eerste Coronagolf, toen men de woonzorgcentra sloot voor de bezoekers, maar een maand verloor alvorens in te grijpen binnen in de rusthuizen zelf.
In de marge van bovenstaande is er nog de hypocrisie dat onze poco media voor Covid 19 de term ‘Chinese griep’ angstvallig blijven ontwijken, terwijl de mutatie ervan in de UK meteen de naam ‘Britse variant’ kreeg. Ook de griep die begin vorige eeuw in Spanje uitbrak en miljoenen slachtoffers maakte, werd meteen de ‘Spaanse griep’ genoemd. Maar ‘Chinese griep’? Nee, dat kan niet en zeker niet nadat ‘The Donald’ dat juiste woord gebruikt had.
Open VLD mag dan al de premier van België leveren, in Antwerpen, Vlaanderen grootste stad, waar de partij mee in de meerderheidscoalitie zit, haalde ze bij de laatste gemeentelijke verkiezingen amper 5,6% van de stemmen en is het de kleinste partij in de gemeenteraad met 2 gemeenteraadsleden. Ze hield daar één schepenzetel aan over. Die had normaal voor Philippe De Backer – ook bekend van zijn passage in de regering Wilmès - moeten zijn, maar die zag daarvan af na een meningsverschil met Gwendolientje die toen nog partijvoorzitster was. Het werd tenslotte Claude Marinower, waarbij wel bepaald werd dat deze dat ambt slechts voor een halve termijn kreeg. Echt Open VLD voluit: de postjes, weet je wel.
Begin 2022 moet Marinower dus opstappen als schepen van de koekenstad en wordt hij meer dan waarschijnlijk opgevolgd door Willem-Frederik Schiltz, zoon van, die momenteel nog fractieleider is van de partij in het Vlaamse parlement en denkt vanaf 2022 de twee functies te kunnen combineren. Willem-Frederik raakte bij de laatste gemeentelijke verkiezingen in Antwerpen niet verkozen; maar dat lijkt tegenwoordig geen probleem meer te zijn als men ziet wat er allemaal in de federale regering zit aan niet verkozenen (de ministers Verlinden en Vandenbroucke, terwijl de staatsecretarissen Mahdi en De Bleeker maar opvolgers waren – evenals Wilmès daarvoor en die viel nog hoger bij gebrek aan gewicht).
Schiltz Jr, die – volgens mij - veel lijkt op de beeltenis van Guy Fawkes die men dikwijls meedraagt in progressieve betogingen, is getrouwd met Freya Piryns, ex-Groen, die echter in 2019 niet verkozen raakte en uit de partij én de politiek stapte. Freya is een kleindochter van Remi Piryns, tekstschrijver van het ‘Gebed voor het Vaderland’, waarvan ik de lezers de tekst niet wil onthouden:
---
Gebed voor het Vaderland
Heer, laat het prinsenvolk der oude Nederlanden
Niet ondergaan in haat, in broedertwist en schande;
Maak dat uit de oude bron nieuw leven nogmaals vloeit,
Schenk ons de taaie kracht om fier, vol vroom vertrouwen,
Met nooit gebroken moed ons land herop te bouwen;
Tot statig als een eik voor U ons volk herbloeit.
Op te dragen aan al onze Vlaamse politieke partijen!
Ik schreef reeds eerder dat de reden waarom kersvers Open VLD-voorzitter Lachaert zijn woord niet hield t.o.v. zijn donkerblauwe achterban en koos voor Paarsgroen i.pl.v. Paarsgeel, niét was om zijn francofone zusterpartij mee in de regering te krijgen – zoals hij beweerde - maar eenvoudig omdat de PS zijn partij dan het federaal premierschap had beloofd. Het is niet normaal dat de zevende partij van een land een federaal premierschap krijgt. Dat gaat normaal naar de grootste partij, bij Paarsgroen is dat de PS.
Met het premierschap en enkele niet eens verkozen Vlaamse ministers op Binnenlandse Zaken, Financiën en Volksgezondheid (Vandenbroucke!) - lijkt het wel alsof de regering Decroo sterk Vlaams getint is. De waarheid is wat genuanceerder: zij mogen de kastanjes uit het vuur halen.
Het is in dit land meestal wel zo dat de partij die de premier levert de ambities van zijn eigen partij moet temperen. Een schoolvoorbeeld daarvan was het premierschap van Di Rupo die, als socialist, moest toelaten dat o.a. de werkloosheiduitkeringen in de tijd beperkt werden voor de wachtuitkeringen. Crootje staat iets dergelijks te wachten als hij straks de gigantische putten van de Coronacrisis zal moeten dempen. Als liberaal zijn ook voor hem belastingen uit den boze, maar zal hij verplicht zijn ze door te voeren. Zoals ik reeds schreef in mijn blog van 3 dezer: ‘als judasgeld’ voor het aanvaarden van het premierschap.
Om zijn gezicht, dat van zijn partijvoorzitter en zijn partij te redden, zal Decroo dan ook trachten de belastingen, die er sowieso zullen aankomen, te verkopen via achterpoortjes. Zo weten we al dat de lasten op de bedrijfswagens zullen stijgen en dat de nieuwe effectentaks, die normaal voorzien was voor rekeningen boven één miljoen euro, nu ook zullen gelden voor kleinere beleggingen via de zgz tak 23-fondsen, die gekoppeld zijn aan de verzekeringscontracten. Verder zal de indexering van een aantal fiscale uitgaven tot 2023 worden bevroren, wat ook al een verdoken belasting is die voorlopig slechts tijdelijk is maar straks altijd kan worden verlengd.
Kortom, een litanie van stoemelingse belastingen waarvoor Open VLD straks de electorale rekening zal gepresenteerd krijgen, terwijl de PS straks de relance – die ook weer veel geld zal kosten - op haar naam zal kunnen schrijven en waarbij in de eerste plaats de werkende bevolking en middenstand – vooral vertegenwoordigd in Vlaanderen - weer niet zal krijgen waar het recht op heeft. Met dank aan Lachaert en zijn leliaards.
Na de nodige trammelant – niets lijkt op het ogenblik nog te gebeuren zonder de onmiddellijke algemene kritiek op elke maatregel van wie ook – is het toedienen van de vaccins dan toch officieel van start gegaan. Wat mij een beetje opvalt, is dat men precies doet alsof u niets meer kan gebeuren van het moment dat ge het vaccin heb toegediend gekregen. Bij een normale griepprik bv werkt die pas effectief twee weken na de inspuiting. Over de Coronaprik moet ik dat nieuws nog altijd voor de eerste keer horen. Laat ons hopen dat alles normaal zal verlopen en dat we mogen gaan dromen van het post-Corona tijperk.
Wie na de Coronacrisis nog niet van de problemen af zal zijn, zal onze federale regering zijn. Die moet nl dat hele zootje betalen en dat zal niet weinig zijn. Zoals ik al eerder schreef, komt daar nog bij dat de nieuwe Begroting, de eerste volwaardige sinds 2018, tegen 30 april bij Europa moet liggen (én kloppen), wil men gebruik kunnen maken van de beloofde Europese miljarden van het Herstelfonds. Weinigen die dat zullen geloven.
Eens Corona (min of meer) bedwongen en die Begroting, al of niet in evenwicht, er zou zijn, mag Paarsgroen+ zich klaarmaken voor een najaar, waarin nóg hardere noten zullen te kraken zijn. Tegen 1 september moet de nieuwe minister van Pensioenen, Karine Lalieurx (PS) haar voorstel klaar hebben. Dat zou geen probleem geweest zijn, had het duo Verhofstadt-Vande Lanotte de miljardenspaarpot, die Dehaene daarvoor had aangelegd, niet had opgesoupeerd. Nu is men verplicht dat er hier en daar flink zal moeten worden bespaard, wil men nieuwe belastingen vermijden. Een van de ideetjes die de ronde doet is het schrappen van de zgz ‘gelijkgestelde periodes’ waarbij men bij bv werkloosheid nu nog wel verder pensioen opbouwt. Nog zoiets van ‘Only in Belgium’. Een gevolg daarvan kan zijn dat minder mensen in aanmerking zullen komen voor het beloofde verhoogde minimumpensioen, dat in het regeerakkoord staat.
Het Belgische leger gaat waarschijnlijk (er loopt nog een klacht van een concurrent bij de Raad van State) een kleine 900 vrachtwagens kopen bij DAF-Trucks, waarvan er 300 gepantserd zullen zijn. Bij ons huidig militair vrachtwagenpark zijn de meeste zware vrachtwagens minstens 30 jaar oud, wat met de moderne digitale ontwikkeling niet meer aanvaardbaar is. De voertuigen zijn van verschillende merken en het probleem er nog de juiste onderdelen voor te vinden wordt alleen maar groter en kostelijker. Totale kostprijs: zo’n klein kwart miljard euro. Het werd tijd dat het gebeurde en het lijkt logisch dat DAF de juiste keuze is. Het bedrijf heeft al sinds de jaren 1960 een productie-eenheid in het Kempische Oevel/Westerlo en in het Eindhovense hoofdkwartier werken er ook honderden Vlamingen uit voornamelijk de Antwerpse Kempen en Belgisch Limburg. Dit niet alleen in de Productie, maar ook in ondersteunende afdelingen zoals Export, Bezoeken en International Truck Service (ITS), de internationale pechdienst. Na een verblijf van vijf jaar in de Vlaamse vestiging van Oevel/Westerlo, waar de cabines en de assen worden gemaakt, was ik 27 jaar lang een van hen in Eindhoven en ben ik nog altijd fier en tevreden dat ik die Nederlands-Vlaamse samenwerking heb mogen meemaken. Bij de viering van het 50-jarig bestaan van de zaak, in 1978, werkte ik er bij de afdeling Bezoeken en heb ik nog de stichters ontmoet, de broers Hub en Wim van Doorne, die in 1928 begonnen met de productie van aanhangwagens in een kleine smidse in Noord-Brabantse Deurne bij Eindhoven. DAF stond toen voor ‘van Doorne’s Aanhangwagenfabriekf’.Later werd dat ‘Automobielfabriek’.
Het succes van de gebroeders van Doorne was grotendeels te danken aan het feit dat Hub een technisch genie was (hij vond ook de Variomatic uit, een goedkope, traploze automatische motorkoppeling) en dat broer Wim een commerciële knobbel had, die erin slaagde hun productie aan de man te brengen.
In de marge van bovenstaande nog dit: DAF heeft ervaring met militaire bestellingen. Het maakte vroeger al voertuigen voor het Nederlandse leger, landingsstellen voor de F16’s die verkocht waren aan Nederland, België én Denemarken en assembleerde Leopard tanks voor het Duitse leger.
Er moet dit jaar niet alleen een volwaardige begroting gemaakt worden, er zou ook een nieuw interprofessioneel loonakkoord moeten komen tussen werkgevers en vakbonden, waarbij de eersten willen vermijden dat de concurrentie met de buurlanden weer in gevaar zou komen en de anderen zeggen al jaren een loonmatiging te hebben moeten aanvaarden. Vergeten we niet dat de Waalse tak van de socialistische vakbond zwaar geïnfiltreerd is door de Parti du Travaille de Belgique (PTB), de Waalse tegenhanger van de Vlaamse PvdA, waardoor de PS een linksere koers moet varen dan ze zelf wel zou willen.
Kortom, we zullen dit jaar geen hete herfst hebben, misschien wel een hete lente.
---
Ik kom nog eens terug op mijn blog van gisteren over de Europese miljarden die dit land kan krijgen via het Europees Herstelfonds en waarvan Vlaams minister van Begroting Diependaele (N-VA). zei dat 3/5 daarvan naar Vlaanderen moet komen daar onze regio in eenzelfde mate tekent voor de Belgische economie. In een interview in De Standaard van maandag wordt hij daarin bijgetreden door Wouter De Geest, ex-CEO van de chemiereus BASF Antwerpen en momenteel voorzitter van VOKA, het orgaan van de Vlaamse ondernemers (het vroegere ‘Vlaams Economisch Verbond (VEV) en de Kamers van Koophandel. Hij beklemtoont daarin dat Europa eist dat het gaat om projecten die hervormingen beogen, dat in Vlaanderen een hele economie (70% van de Belgische) klaar staat om te transformeren en diezelfde economie niet gediend is met een ‘relance à la belge’, waarbij geld zou worden uitbesteed in verhouding tot het aantal inwoners.
De man die het kan weten, weet echter ook dat Europa niet met Vlaanderen onderhandelt, maar met België en dat de kans groot is dat de hele zaak op de tafel van premier Decroo zal belanden. ‘Eine Chefsache’, zoals ik het reeds vermeldde. En dat diezelfde Decroo meer dan waarschijnlijk het wél ‘à la belge’ zal aanpakken, gewoon omdat hij – als liberaal, nota bene – in de eerste plaats zijn overwegend linkse coalitiegenoten niet voor het hoofd wil stoten en het overleven van Paarsgroen+ en zijn premierpost voor hem de voorrang krijgen.
De ‘politique policienne’n zeg maar, die ook in de eerste plaats Belgisch is.
Dit voorjaar moet er nog een federale begroting worden opgemaakt. Dat zou dan de eerste volwaardige begroting worden sinds die van 2018. Opmerkelijk is nu al dat de uitgaven, met alle extra uitkeringen die er zijn gebeurd, reeds tot in de details beschreven zijn, maar de inkomsten omgeven blijven met veel mist. Door de verwachte ontsporing die er zal zijn, was al in het regeerakkoord overeen gekomen dat die Begroting zou bestaan voor één derde uit besparingen, één derde uit nieuwe inkomsten (belastingen, zeg maar) en nog een uit ‘diversen’, wat dat ook moge betekenen. De kans dat er besparingen zouden komen in de Sociale Zekerheid (wat goed zou zijn voor Vlaanderen, omdat daaruit de meeste Noord-Zuid transfers komen) mag men vergeten, gezien het overwicht van de linkse partijen in de Paarsgroen+ regering (SP.A, PS, Groen en Ecolo).
Een van de middelen waarop deze federale regering rekent om de gemaakte putten gevuld te krijgen, zijn de meer dan 5 miljard euro die het land van Europa zou krijgen in het raam van het Europese herstelplan. De N-VA, grootste partij in de Vlaamse regering maar federaal in de oppositie, zegt bij monde van Vlaams minister van Begroting Matthias Diependaele, dat Vlaanderen recht heeft op zo’n drie miljard van dat Europees geld, omdat het in België goed is voor drie vijfde van het Bruto Binnenlands Product (bbp). Uit ervaring weten we echter dat Brussel – en zeker Wallonië – steeds op de eerste rij staan als er iets te ontvangen valt. Als de partijen er niet uitkomen tegen de deadline van 30 april, wanneer dit land zijn herstelplan aan Europa zal moeten voorleggen, zal Crootje himself de knoop moeten doorhakken. Een ‘Chefsache’ zoals ze dat in Duitsland noemen..
