Het Belgische leger gaat waarschijnlijk (er loopt nog een klacht van een concurrent bij de Raad van State) een kleine 900 vrachtwagens kopen bij DAF-Trucks, waarvan er 300 gepantserd zullen zijn. Bij ons huidig militair vrachtwagenpark zijn de meeste zware vrachtwagens minstens 30 jaar oud, wat met de moderne digitale ontwikkeling niet meer aanvaardbaar is. De voertuigen zijn van verschillende merken en het probleem er nog de juiste onderdelen voor te vinden wordt alleen maar groter en kostelijker. Totale kostprijs: zo’n klein kwart miljard euro. Het werd tijd dat het gebeurde en het lijkt logisch dat DAF de juiste keuze is. Het bedrijf heeft al sinds de jaren 1960 een productie-eenheid in het Kempische Oevel/Westerlo en in het Eindhovense hoofdkwartier werken er ook honderden Vlamingen uit voornamelijk de Antwerpse Kempen en Belgisch Limburg. Dit niet alleen in de Productie, maar ook in ondersteunende afdelingen zoals Export, Bezoeken en International Truck Service (ITS), de internationale pechdienst. Na een verblijf van vijf jaar in de Vlaamse vestiging van Oevel/Westerlo, waar de cabines en de assen worden gemaakt, was ik 27 jaar lang een van hen in Eindhoven en ben ik nog altijd fier en tevreden dat ik die Nederlands-Vlaamse samenwerking heb mogen meemaken. Bij de viering van het 50-jarig bestaan van de zaak, in 1978, werkte ik er bij de afdeling Bezoeken en heb ik nog de stichters ontmoet, de broers Hub en Wim van Doorne, die in 1928 begonnen met de productie van aanhangwagens in een kleine smidse in Noord-Brabantse Deurne bij Eindhoven. DAF stond toen voor ‘van Doorne’s Aanhangwagenfabriekf’.Later werd dat ‘Automobielfabriek’.

   Het succes van de gebroeders van Doorne was grotendeels te danken aan het feit dat Hub een technisch genie was (hij vond ook de Variomatic uit, een goedkope, traploze automatische motorkoppeling) en dat broer Wim een commerciële knobbel had, die erin slaagde hun productie aan de man te brengen.

   In de marge van bovenstaande nog dit: DAF heeft ervaring met militaire bestellingen. Het maakte vroeger al voertuigen voor het Nederlandse leger, landingsstellen voor de F16’s die verkocht waren aan Nederland, België én Denemarken en assembleerde Leopard tanks voor het Duitse leger.

"De Variomatic".

Ik zie de kartonnen kaft met afbeelding van het wagentje nog levendig voor mijn ogen.

Mijn grootouders langs moeders kant hadden zo een kaft met afbeelding in de kranten-houder staan.

Enkele weken later kwam ik er achter dat zij zo een wagentje wilden aankopen.

Aangezien mijn grootvader geen auto kon rijden en geen rijbewijs had, en je dat toen nog gewoon (zonder enige opeleiding) op het gemeentehuis kon ophalen lag autorijden voor hem binnen  bereik.

Uiteindelijk is het er (om een voor mij nog altijd onduidelijke reden) niet van gekomen en bleven ze het openbaar vervoer gebruiken.

Het kaftje heb ik zelf uiteindelijk rond +/- 1980 (jammer genoeg) met de huisvuilkar meegegeven toen wij het appartement van mijn grootouders zijn gaan leegmaken voor verkoop.

Wat de vrachtwagens betreft: zelf heb ik bij den ABL nog met  Bedford, MAN gereden (enkel ter opleiding omdat men bij ons chauffeurs te kort had, ik slaagde wel voor mijn rijbewijs, maar kreeg het niet omdat ik 3 dagen in mijn zevende dienstmaand was. En je moest je rijbewijs halen voor je zevende dienstmaand.)

Wie die planning gedaan had weet ik niet, en het maakte mij ook niet veel uit (hoewel je toen nog je burger rijbewijs C kon krijgen als je dat (rijbewijs C) in het leger behaald had).

Dit laatste om de "efficiëntie" van den ABL nog maar eens aan te tonen.

07-01-2021, 13:50 Geschreven door Walter F.

Ik ben het met de onkosten voor het leger 100% eens op voorwaarde dat het leger zorgt voor ONZE veiligheid w.w.z. de politie ondersteuning geeft bij straattuig opruimwerken, ons leger heeft niets te zoeken in Afghanistan of eender welk buitenland en zeker niet in Afrika.

Onze defentie moet zorgen voor ONZE veiligheid.

07-01-2021, 12:14 Geschreven door Jean