Na de jaarlijkse klucht met de federale begroting, met zijn verkwanselen van het staatspatrimonium, het hijacken van pensioenfondsen en het niet betalen van rekeningen, allemaal zaken waardoor de toekomst van ons nageslacht serieus gehypothekeerd wordt, is het een verademing te weten dat het met de begroting van de Vlaamse deelregering helemaal anders loopt. Minister Dirk Van Mechelen, die al sinds een zestal jaren de portefeuille van de Vlaamse begroting beheert, is er in die tijdspanne in geslaagd het deficit van méér dan 6 miljard euro op nauwelijks een half miljard terug te brengen en dit zonder kunstgrepen zoals die van het licht (ge)wicht dat de nationale begroting beheert of van de kemelschieter uit Luik die men de minister van Financiën noemt. Als alles normaal verloopt zou Vlaanderen tegen 2008 schuldenvrij zijn. Met Vlaanderen bedoelen we in dit geval de Vlaamse deelregering. Want officieel mag Vlaanderen ook na 2008 het overgrote deel van de Belgische schulden betalen. Op Brussel en Wallonië moet men niet rekenen als het op betalen op aan komt. Om nl van alle schuld af te zijn zouden Brussel, Wallonië en het federale België hetzelfde moeten doen als Vlaanderen, ttz niet alleen zorgen dat de schulden betaald worden, maar ook dat er een overschot wordt gecreëerd. Wie ziet dat gebeuren? Om te beginnen is de tegenhanger van Van Mechelen in de Waalse deelregering niemand minder dan Michel Daerden (spreek uit: "daardén"). Die is op dit ogenblik nog steeds geld aan het lenen, laat staan besparen. Dat de man, die tot de parti scandaleux behoort, in het zuiden van dit land toch immens populair is, heeft niets met zijn functie te maken, maar met het feit dat hij regelmatig dronken rondloopt en dan zelfs vóór de camera zijn zattemanspraat komt uitlallen. Van een voorbeeld gesproken! Het lijkt goed te gaan met België, maar dat is maar schijn. We genieten nog van de gevolgen van de fiscale amnestie, de lage rentevoeten en de overheidsinvesteringen n.a.v. de gemeenteraadsverkiezingen. De extra inkomsten die de regering Verhofstadt kreeg, heeft ze echter meteen weer uitgegeven. Ze is zelfs gaan lenen om de uitgaven betaald te houden, waardoor de staatsschuld dus opnieuw is opgelopen. Van Mechelen is een VLD-er, waarbij men zich afvraagt waarom Verhofstadt zo'n bekwame partijgenoot niet in zijn eigen kabinet heeft opgenomen. Klaarblijkelijk past die niet in het paarse clubje, waar men zich van geen kwaad bewust is waar het gaat om geld over de balk smijten. In het succesverhaal van Van Mechelen zit trouwens ook één valse noot. Hij zegt dat Vlaanderen, doordat het de tering naar de nering zet, sterker zal staan in eventuele latere communautaire gesprekken. Dat zal helemaal niet het geval zijn. Met het excuus dat Vlaanderen er beter voorstaat en de tegenpartij slechter, zal het voor laatstgenoemde een reden te meer zijn om van ons nog meer af te pingelen. Daarom blijf ik erbij, dat we beter geen verdere communautaire onderhandelingen meer houden tenzij we eerst krijgen waar we recht op hebben.
Het nepjournaal van de RTBF blijft nazinderen. De reacties houden niet op. De RTBF heeft Vlaanderen wel degelijk op de kaart gezet, voor een tijdje althans. Misschien is dit allemaal niet gegaan zoals het hoorde, maar tot aan de andere kant van de wereld heeft men Vlaanderen ontdekt. Mede dank zij de Amerikaanse en ook de Spaanse omroepen is het nepjournaal tot in Azië en Zuid-Amerika geraakt. In eigen land heeft het er alvast voor gezorgd dat de Vlamingen nu weten dat de mogelijkheid bestaat. Het volstaat dat twee derde van het Vlaamse parlement onze onafhankelijkheid uitroept en het is zover, wat het orakel van Brakel ook moge beweren. Bij de Walen zit de schrik er goed in, bewijs daarvan de eerste uitspraak van Di Pippo ná de uitzending: "Nous avons peur!". "Vlaanderen op de wereldkaart zetten", men hoort dat verhaal wel eens meer van onze heren politici. Pogingen zijn er al genoeg geweest: een Vlaams Huis hier, een Vlaamse missie daar. Dat klinkt allemaal mooi maar blijkt erg beperkt te blijven. Als Vlaanderen echter zijn onafhankelijk uitroept, zelfs al blijkt dat later verzonnen te zijn, dan wordt er wereldwijd gereageerd. Koenraad Elst verwoordde het zo in 't Pallieterke van deze week: "Vroeger behoorde Slovenië tot Joegoslavië. Onbekend in de rest van de wereld. Nu is het onafhankelijk, staat het op elke landkaart, wordt het genoemd in elke VN-naamafroeping en weerklinkt zijn volkslied in elke competitie, in elke discipline. Het is nu onafhankelijk". Het heeft geen zin verder over "meer bevoegdheden" te onderhandelen. Vlaanderen moet een zelfstandige staat worden en liefst zo snel mogelijk. Alleen op die manier kan het er, evenals Slovenië, Kroatië e.a., zeker van zijn dat het op de wereldkaart zal staan. Om het met de bekende Feyenoord-slogan te zeggen: geen woorden, maar daden!
Rudy Demotte, minister van Volksgezondheid, lijkt schrik te hebben dat de geschiedenis hem zal vergeten. Regelmatig komt hij dan ook uit de hoek met de meest uiteenlopende initiatieven, die niet altijd even gelukkig in elkaar steken. Er is zijn kruistocht tegen het roken, wat voor zijn ministerie vrij logisch is: hoe minder rokers, hoe minder zieken en hoe minder kosten voor de ziekteverzekering. Dat hij daarvoor soms extreme maatregelen treft, heeft ook de maken met het feit dat zijn moeder (een Vlaamse, N.B. en de reden waarom Demotte ook vrij goed Nederlands spreekt) gestorven is aan longkanker. Zijn laatste nieuwe maatregel tegen het roken: het verbod tot roken in restaurants en cafés is eigenlijk niets nieuw. Het bestaat al in Ierland, Italië en Spanje en zal waarschijnlijk vroeg of laat algemeen worden in de hele Europese Unie. Dat er van deze wet weer een typisch Belgische variant moest gemaakt worden, is natuurlijk weer iets anders. Als een café of taverne meer dan 30% van zijn omzet uit de verkoop van voeding haalt, mag er niet meer gerookt worden, anders wel. begin dat maar eens uit te rekenen. Het gevolg daarvan is, dat sommige café-uitbaters er allerlei uitvluchten op gevonden hebben om onder die drempel van 30% te kunnen blijven (het niet meer verschaffen van het duurste gerecht, biefstuk/frites bv). Enfin, een beetje een klucht. Kan er met die nieuwe anti-rokerswet nog gelachen worden, dat kan niet meer bij een nieuw voorstel van het napoleonneke van onze sociale zekerheid. Hij zou nu gratis heroïne gaan uitdelen aan wie daaraan verslaafd is. Het zou nog wel gaan om een proefproject in Luik, stad die zelf vragende partij is. In de "cité ardente" zouden niet minder dan 5.000 junkies ronddwalen die aan heroïne zijn verslaafd. Een enorm aantal, zeker als men daarmee bedenkt dat deze groep mensen, meestal jongeren, voor de maatschappij zijn afgeschreven. Heroïne is een hard drug die van de mens een wrak maakt en hem afschrijft voor de samenleving. Gratis dat spul gaan verstrekken is m.i. al even misdadig als het te verkopen. Men lost er niets mee op: het leven van die mensen zal hoe dan ook getekend blijven en is eigenlijk afgelopen. Daaraan moet de staat niet meehelpen. Door gratis heroïne te verschaffen zullen er alleen nog maar junkies bijkomen, waarschijnlijk zelfs vanuit het buitenland. Luik grenst aan zowel Nederland als Duitsland en ligt op vrij korte afstand van Luxemburg en Frankrijk. Wat de staat zou moeten doen is veel harder optreden tegen de verkopers van die hard drugs. Zij zijn de handelaars van de dood. Wat zij doen is moord met voorbedachte rade. Er is nl geen weg terug uit de harde drugsverslaving. De enkelingen die daar toch in slagen zijn op één hand te tellen en vormen de uitzondering die de regel bevestigt. Er zijn regimes waar men drugshandelaars de doodstraf geeft. Dat hoeft men hier niet te doen; dat kan trouwens niet meer in dit land waar een Michelle Martin, de gezellin van Dutrouw, na 10 jaar al vrij zou kunnen komen. Maar men kan ze wel voor de maximumstraf uit de circulatie halen en alles verbeurd verklaren wat ze met hun misdadige handel hebben verworven. Zowel verslaafden als dealers moeten van de straat gehaald worden. Als dat niet gebeurt zal onze maatschappij helemaal verloederen.
Het is mij al eerder overkomen: ge hoort 's morgens een bepaald bericht tijdens het nieuws, dat wordt soms herhaald, soms ook niet. In het beste geval haalt het nog het middagjournaal op de TV, maar dan is het plots verdwenen of compleet afgezwakt, gecorrigeerd door de politiek-correcte censuur van onze multiculturele pro-paarse media. De voorlaatste keer dat ik zo'n bericht hoorde was toen men op een vrijdagmorgen zei dat Verhofstadt naar Marokko had moeten vliegen om daar een definitief akkoord te tekenen voor het overbrengen van Marokkaanse veroordeelden vanuit Belgische naar Marokkaanse gevangenissen. Die deal is op het laatste ogenblik door Marokko afgeblazen. Het bericht werd 's middags niet meer gegeven en daarover heeft men, tot hier toe, niets meer vernomen. Gisteren was het weer zover. In de nieuwsberichten van negen en tien uur 's ochtends op de radio wist men te vertellen dat er een gezamenlijke nota was van zeven (7) ambassadeurs van West-Europese landen, die er bij de Thaise regering hadden op aangedrongen eens werk te maken van het identificeren van slachtoffers van de Tsunami van twee jaar geleden. Blijkbaar is dat nog steeds niet volledig gebeurd en zou het meestal gaan om Westerse toeristen. In één adem klaagden die ambassadeurs ook aan dat, volgens hen, de helft van het ter beschikking gesteld geld, verdwenen zou zijn. Het werd er niet bij gezegd, maar ik neem aan dat het hier alleen ging om de helft van het geld dat Thailand had ontvangen. Eigenlijk is dit niets nieuw. Begin augustus van dit jaar uitte de evaluatie commissie reeds zware beschuldigingen i.v.m. de internationale hulpverlening n.a.v. de tsunami. Het is triestig dat zo'n misbruiken gewoon blijven aanhouden. De gelegenheid maakt nog altijd de dief, zeker als het om uitzonderlijk hoge bedragen gaat. Dat is niet alleen ontmoedigend voor wie voor bepaalde rampen geld heeft gegeven, maar vooral voor de duizenden vrijwilligers die zich meestal gratis en voor niets inzetten om dat geld bij elkaar te krijgen. En het zal zeker niet beteren als de verantwoordelijken van de media de waarheid verzwijgen of geweld aan doen. Het zal het wantrouwen van de burger alleen maar vergroten.
Saparmoerat Niazov is niet meer. De man was tegelijkertijd president, eerste minister én leider van de enige toegelaten politieke partij in Turkmenistan, een van de Moslimrepublieken in de buik van de vroegere Sovjet Unie. Een van de vele kleine dictators uit die regio die aan de macht gekomen waren tijdens het communistische bewind en die daarna de greep op de macht niet meer losgelaten hebben. De man liet zich "Turkmenbachi" noemen, wat zoveel betekent als "leider van alle Turkmenen". Waarschijnlijk had hij dit afgezien van een van zijn Turkse voorvaderen, Mustafa Kemal, die zich "Kemal Ataturk" liet noemen, de "vader van alle Turken". Misschien kan het ook naar analogie van Stalin zijn. Die werd ook "vadertje" genoemd, de troetelnaam van een massamoordenaar... Turkmenbachi was een speciaal geval. De rijkdommen van zijn land, vooral uit olie-inkomsten, misbruikte hij op grote schaal voor eigen familie en vrienden. Hij hield er massale maneges op na, richtte grote stoeten en volksfeesten in en was gewend aan belangrijke bezoekers een raspaard cadeau te doen. Dat een groot deel van de Turkmeens bevolking aan de rand van de armoede leefde, kon hij blijkbaar weinig schelen. Hij verbood o.a. autoradio's en wou geen muziek in de televisie. Uit een Vlaams lied van vroeger onthoud ik nog dat men zong: "slechts de bozen zingen niet". Dat zal ook wel voor Turkmenbachi gegolden hebben. Het meeste extravagante wat de man echter uitspookte was, mijns inziens, dat hij de naam van de eerste maand van het jaar naar zich had genoemd. Van grootheidswaanzin gesproken. Januari had hij dus afgeschaft! Turkmenbachi (66) stierf officieel aan een hartstilstand, maar geruchten doen de rond dat hij vergiftigd zou zijn. Vergiftiging kan ook leiden tot een hartstilstand. Hoe het verder moet met het land is op dit ogenblik nog koffiedik kijken. Turkmenistan is een van een half dozijn landen van Turkse oorsprong. Turkije probeert er, sinds het uiteenvallen van de Sovjet Unie, voet aan wal te krijgen, zijn (Latijns) alfabet op te dringen en een soort Turkse gemeenschap op te richten. Dat zou mede als gevolg kunnen hebben, dat - mocht Turkije ooit lid worden van de Europese Unie - Europa riskeert ook een golf van nieuwe Turken recht vanuit de steppen aan de Aziatische kant van de Kaspische Zee hier binnen te krijgen. Een reden temeer om Turkije hier buiten te houden.
Kerstmis is ook niet meer wat het geweest is. De tijd van de mystieke middernachtmis Kerstdagen zijn op de meeste plaatsen voltooid verleden tijd. Deels is dit te wijten aan het steeds nijpender tekort aan priesters, deels aan de verwereldlijking van het Kerstgebeuren. We evolueren stilaan naar het Britse model, waar Kerstmis een soort carnaval is geworden. In feite is het zo dat de Christelijke Kerk vroeger een deel van de heidense gebruiken had overgenomen en verchristelijkt en dat de nieuwe heidenen van vandaag de christelijke feestdagen weer ombuigen tot wereldlijke feesten. Wat ook stilaan verandert is het feit dat men er met Kerstmis meer tussenuit trekt en er steeds minder in de familiale kring gefeest wordt. Toen ik met mijn gezin in Italië woonde, was er daar een spreekwoord dat zei: "Natale con i suoi e Pasqua dove vuoi" (Kerstmis met de zijnen en Pasen waar ge ook wilt). Misschien is dat in Italië nóg zo, maar hier in elk geval een stuk minder. Er zijn er natuurlijk ook die thuis blijven, zoals ondergetekende, en die dan ook terugvallen op wat de TV te bieden heeft. Wij, mijn vrouw en ik, zijn liefhebbers van echte klassieke muziek en hebben ons dezer dagen niet verveeld: de negende van Beethoven door het concertgebouworkest (op Nederland 2), "Nozze di Figaro" van Mozart (ook op Nederland 2), de Hafner symfonie van Mozart door het Wiener Philharmoniker (op Arte), de opera "Hänsel und Grethel" van Humperdink (ook op Arte), Così fan tutte van Mozart (op BBC 2) en nog enkele concerten. Zelfs op TVE(spaña) was er een kassiek concert. We hebben ook één (1) klassiek stuk kunnen zien op een Vlaamse zender (VRT/één): een overigens uitstekend gebracht pianoconcert van Mozart vanuit het koninklijk paleis. Moest dat niet uit dat paleis geweest zijn, dan had het noppes, niets geweest op alle Vlaamse TV-zenders samen gedurende het hele Kerstgebeuren. O, ja, er waren nog Rieu (vanuit New York) en Bocelli (vanuit Las Vegas) en José Van Dam met Kerstliederen, maar dat is eigenlijk nepklassiek voor de echte kenners. Wat we op onze Vlaamse zenders te zien krijgen, ook tijdens de feestdagen, zijn de gebruikelijke dagdagelijkse programma's: de praatprogramma's van "ons kent ons", de spelletjes met hetzelfde publiek en de reality shows waar het simpele volkje (ik zal beleefd blijven) zich op ligt te verkijken, tot en met Big Brother, het summum voor de doorsnee gluurder. Het kan me eigenlijk weinig schelen dat een bepaald publiek voor dergelijke programma's een voorkeur heeft en op zijn wensen bediend wordt. Een zender die echter betaald wordt met het geld van álle belastingbetalers zou ook iets mogen aanbieden aan de kijkers aan het andere eind van het TV-spectrum. Gelukkig kunnen we nog zappen!
In deze Kersttijd wensen we elkaar het allerbeste toe en hopen wij op vrede op aarde "aan alle mensen van goede wil". Voor Europa, met zijn christelijk verleden - de reden waarom wij deze Kersttijd vieren - zal dat wel geen probleem zijn. We leven al meer dan 60 jaar in vrede en alles laat voorzien dat het nog wel een tijdje zo zal blijven. Toch mogen we niet vergeten dat, mede door de globalisering, de wereld niet (meer) ophoudt bij Europa en dat een oorlog in bv het Midden-Oosten ook naar hier kan overwaaien. Op vele andere plaatsen in de wereld zal er ook in 2007 geen vrede zijn: - Tussen Israëli en Palestijnen komt het nooit meer goed. Volkeren die niet bij elkaar horen, dienen gescheiden te worden. Dat geldt trouwens ook voor Libanon. Multicultuur kan alleen in landen waar fundamentalisten hoogstens een zeer kleine minderheid vormen, zoals in de States en dan nog. - Momenteel is het zelfs zo dat de Palestijnen elkaar aan het uitmoorden zijn. Van verdraagzaamheid gesproken. - Dat geldt ook voor de triestige situatie in Irak. Men mag de Amerikanen daarvan de schuld geven, feit blijft dat sunni's en sjiïeten, allemaal moslims, elkaar meer haten dan de Yankees. Ook dit land kan zo niet blijven bestaan. - Hoe het met Iran verder gaat lopen, is ook nog een groot vraagteken. Gisteren nog heeft de Veiligheidsraad het land veroordeeld wegens zijn nucleaire plannen en is het zeer de vraag wat we nog gaan meemaken met Ahmadinejad en zijn fundamentele ajatollahs. - Wie ook met atoomwapens speelt is de communistische dictator Kim Jong-Il uit Noord-Korea, een van de vele kleine dictatortjes die de wereld nog "rijk" is. - Elders in de wereld zijn er nog een dozijn landen die bestuurd worden door dictators van allerlei pluimage: communisten (waarvoor een deel van het Westen de ogen sluit), fundamentele moslims en nihilisten die het gewoon voor de eigen winkel doen en daarvoor over lijken gaan (denk maar aan Mugabe van Zimbabwe). Bedenkelijk daarbij is dat er ook in het overwegend christelijke Zuid-Amerika een soort alleenheersers opduikt à la Chavez en Gonzalez. Voor de meeste mensen die in zo'n land verdrukt worden, zal het geen vrede op aarde worden. --- Als we bovenstaande vergelijken met de problemen in ons eigen land, dan komen we er nog goed vanaf. Wij houden het tenminste nog bij grotendeels verbaal geweld. Ook in andere delen van West-Europa lijkt men naar betere tijden te gaan. Denk maar aan de ETA en de IRA die beiden toch bereid zouden zijn in te binden. We zullen dan ook maar duimen dat het hier niet slechter wordt en dat we met zijn allen dezer dagen eens dieper nadenken over onze samenleving. --- Waarbij ik alle vrienden, kennissen, sympathisanten en lezers toch mijn beste wensen toedicht voor een zalig Kerstfeest en een gelukkig en voorspoedig 2007
Karel de kluns, onze minister van buitenlandse zaken, heeft weer toegeslagen! Het was al een heel tijdje geleden en velen dachten dat hij eindelijk zijn manieren zou houden, maar niet dus. Het "slachtoffer" was deze keer het Rusland van Poetin. België had dit jaar het voorzitterschap van de OVSE, de organisatie voor veiligheid en samenwerking in Europa. Veel stelt dat niet voor want deze club is nóg meer bevolkt dan de Europese Unie waar men al zo weinig serieus geregeld krijgt (en dan zal het niet op beteren). Hét wapenfeit van De Gucht was dat hij er in geslaagd was te bemiddelen in de vrijlating van enkele Russische officieren die gevangen werden gehouden in Georgië waar ze beschuldigd waren van spionage. Toen hij later probeerde de patstelling tussen dit land en Rusland uit te praten, kreeg hij van het Kremlin een droge "njet" te horen en dat heeft onze man uit Berlare blijkbaar niet kunnen verteren. In een interview met "Le Soir" (buitenlandse politiek in het België van vandaag gebeurt nog steeds in de eerste plaats in het Frans) zei de De Gucht "dat er binnen de OVSE vooral problemen waren met Rusland. Dat dit land niet echt een democratisch systeem heeft zoals wij dat kennen. En dat er daar een soort identificatie is tussen het regime en de staatseigendommen, wat wil zeggen tussen hen die regeren (Poetin, dus) en hen die de rijkdommen bezitten (Poetin's vriendjes)". De Gucht heeft gelijk met zijn vaststelling, zoals hij vroeger ook gelijk had met zijn uitspraak dat het regime van Kabila corrupt was. In Rusland gaat men steeds verder terug in de richting van een soort dictatuur. Denk maar aan het verbod op Poolse vlees, de chantage met het aardgas, het debacle van Shell in het Sachalin II project en de moord op Litvienko in Londen (met een dosis polonium nr zoveel die enkele miljoenen euro had gekost!). Alleen zijn dat zaken die een minister van buitenlandse zaken, hoofd van de Belgische diplomatie, niet in het openbaar mag zeggen. Dit bewijst nog maar eens dat De Gucht op buitenlandse zaken past als een tang op een varken. Het probleem met de man is dat men in zijn chaotische, progressieve partij niet weet wat met hem aan te vangen. Als partijvoorzitter schoffeerde hij de landgenoten, als minister van buitenlandse zaken de buitenlanders. Hij is dan ook even onbekwaam in dit kabinet Verhofstadt II als bv een Onkelinx of een Flahaut, om er maar twee anderen te noemen. Volgend jaar krijgen we de kans om dat zootje onbekwamen weg te stemmen. Hopelijk zal dat lukken.
De kloof met de burger bestaat niet alleen bij ons. Bij onze noorderburen is het al niet veel beter. Dat hebben we o.m. nog kunnen vaststellen op de officiële Nederlandse reacties na het nepjournaal van de RTBF (ik heb zo het idee dat we daar nog dikwijls op terug gaan komen!). De aangesproken minister-president en enkele van zijn collega ministers verdedigden nog altijd het in hun ogen unitaire België. Dat deed ook koningin Beatrix toen ze vorige zomer aanzat aan een banket op het koninklijk paleis en daar vond te moeten toasten in het Frans... Kees met de pet schijnt een heel stuk realistischer te denken. Dat bleek uit een peiling die de Nederlandse krant De Telegraaf deed na het uitzenden van datzelfde nepjournaal. 56% van de ondervraagden ziet Vlaanderen onafhankelijk worden. Erger nog: 36%, dus meer dan één op drie, zou terug naar de Verenigde Nederlanden willen, naar de tijd van 1815 tot 1830 dus. Desnoods zouden ze Vlaanderen annexeren! Zo'n vaart zal het natuurlijk niet lopen, maar het doet toch deugd te vernemen dat de gewone man in de straat er zijn Hollandse nuchterheid niet bij verloren heeft. Ik zeg wel "Hollandse", omdat de peiling over heel Nederland liep. Mocht men een enquête houden onder de grote rivieren, dus in Noord-Brabant, Zeeland en Nederlands Limburg, dat zouden de procenten waarschijnlijk nog een stuk hoger gelegen hebben. Vlaanderen, een onafhankelijk Vlaanderen, hoeft niet op te gaan in een groter Nederland. Met zijn zes miljoen inwoners, zijn havens en luchthavens, zijn noeste werkers en spaarzame mensen kan Vlaanderen gemakkelijk op zich zelf bestaan. Wij hebben meer troeven dan alle Baltische landen samen, om het bij dat ene voorbeeld te houden. Opgaan in een andere staat hoeft niet, ook niet in Nederland. Ik heb er 33 jaar van mijn leven gewerkt en weet dat er nog té grote verschillen zijn tussen "ons" en "zij", zeker met die van boven de Moerdijk. Maar een federatie zou kunnen. --- Als reactie tegen de enquête van De Telegraaf schreef de zgz "Nederland kenner" Hugo Camps dat het allemaal zo erg niet is. "Hoeveel Nederlanders hebben er geen tweede huisje in de Ardennen?", vraagt hij zich af. Wat heeft dat ermee te maken. Er zijn ook Nederlanders die elders huisjes hebben, zoiets beïnvloedt het politieke denken toch niet? Het klinkt al zo dom als wat die zangeres er na het nepjournaal er uit sloeg: "Walen en Vlamingen horen bij elkaar. Ze houden allen van friet en mosselen". Van onzin gesproken!
Het heeft geen zin meer nog communautaire gesprekken te voeren en wel om volgende redenen: - Het Waals front, gevormd door de partijvoorzitters van alle Waalse partijen (met uitzondering van het kleine FN), dat gisteren bijeen is geweest heeft duidelijk gesteld dat er voor hen geen verdere communautaire gesprekken nodig zijn. - Premier Verhofstadt heeft zowel het Vlaams kartel als het Waalse front de wacht aangezegd en zegt dat we zo niet verder kunnen praten. In zijn vierde burgermanifest komt trouwens geen enkele verwijzing naar de communautaire problemen. Voor Verhofstadt bestaan die niet. Het enige wat voor hem telt is dat hij eerste minister kan blijven. - Het Vlaams kartel van CD&V en N-VA is niet meer geloofwaardig als Vlaamse gesprekspartner. Leterme wordt de wacht aangezegd door de tandem Renders/Kortebeeck van het ACW/V. Daar Leterme zelf uit dat ACV komt is van hem geen heil te verwachten. Dat heeft zich al geuit in het feit dat hij zegt liever van de corrupte PS te praten dan met het Vlaams Belang én dat hij, in eenklank met De Gucht, bereid zou zijn het agentschap voor buitenlandse handel terug federaal te maken. - Het N-VA is, na het debacle Dedecker, helemaal quantité négligeable geworden. Of deze splinterpartij al dan niet in een volgende Belgische regering zal stappen, interesseert alleen nog de eigen aanhangers die veel over hebben voor postjes, zoals we gezien hebben. - Van SP.a rood hebben we helemaal niets te verwachten. Vande Lanotte heeft de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde al opgegeven (hij laat dat over aan de francofonen!) en wil er vóór 2011 niets meer over horen. Wat links van Vande La nog overschiet, is gewoon Vlaamshatend en helemaal af te schrijven. Dat alles maakt dat er geen communautaire gesprekken meer komen en misschien is dat maar best zo. Zolang Walen en andere francofonen aan één zeel trekken en wij, Vlamingen, verdeeld blijven, zal er voor ons nooit iets goed uit de bus komen. Dan maar liever geen gesprekken meer. De enige manier om te verkrijgen waar we recht op hebben is gewoon ervoor te zorgen dat er geen nieuwe federale regering meer komt. Alleen op die manier zullen de anderen misschien bereid zijn ons de toegevingen te doen waar we al tientallen jaren naar vragen. Gaat dat dan nog niet, dan houdt men er beter mee op met dat België en laat met het Vlaams parlement de eigen onafhankelijkheid uitroepen. Zoals we weten sinds het nepjournaal van de RTBF is dan volstrekt mogelijk en legaal. België is ontstaan door een afscheuring van de Nederlanden, Vlaanderen kan bestaan door een afscheuring van België, zo simpel is dat.
Het meest typerend bericht dat ik tot nu toe gezien heb over de herstructurering van Volkswagen Vorst, is een spotprent van Kamagurka in Het Laatste Nieuws. Daarop zegt een jongetje tot zijn vader: "Als ik groot ben wil ik ontslagen worden bij Volkswagen"! Het is me ook wat daar in Vorst. Volkswagen is een privé bedrijf en doet dus met zijn geld wat het zelf wil. Zolang de belastingbetaler daarvan niet de dupe wordt, heb ik daarmee geen problemen. Men kan zich echter wel afvragen waar zo'n inderdaad zeer groot bedrijf het geld vandaag blijft halen om zo'n exuberante ontslagpremies te betalen, om nog niet te spreken van de kosten die het bedrijf ondertussen heeft zolang die fabriek niet opnieuw draait. Na de massale respons op de ontslagpremies, waarbij de vakbonden door hun eigen achterban onder de voet werden gelopen, is het nog de vraag of de VW-fabriek straks nog wel genoeg volk zal hebben om het bedrijf terug op te starten cq draaiende te houden. Mocht dat niet het geval zijn dan moet men voor zorgen dat de laatste niet vergeet het licht uit te draaien! Na de massale vraag naar ontslagpremies zijn de vervroegde pensioenen aan de beurt. Ook hier toont het Duitse bedrijf zich aan zijn overgulle kant: Iedereen die 50 is geworden kan met brugpensioen en het bedrijf past dat pensioen aan tot aan hun huidig loon. Dat betekent bv voor iemand van 50, dat hij de volgende vijftien (15!) jaar zijn loon blijft behouden zonder er iets voor te moeten doen. Velen zouden voor minder tevreden zijn, maar niet de vakbonden. Die vragen er bovenop nog een afscheidspremie van liefst 10.000 euro per werknemer. Naar aanleiding van die chantage (anders kun je zoiets niet noemen), liggen de onderhandelingen over het brugpensioen stil en is er, op het ogenblik dat ik dit schrijf, nog steeds geen akkoord. En dan is er nog het generatiepact. Volgens die overeenkomst van vorig jaar, zouden de bruggepensioneerden, ook die van VW-Vorst, nog zes maanden naar een andere job moeten uitkijken en die ook moeten aanvaarden als hen die wordt aangeboden. Zie je dat al gebeuren door werknemers die nu al zeker zijn van hun volledige wedde tot ze echt met pensioen gaan en die er (misschien) nog een klets geld bovenop krijgen? Trouwens, welke werknemer gaat dergelijke mensen nog aannemen nu hij weet dat ze in dat geval alleen maar tegen hun zin zouden moéten komen werken? --- In de marge van bovenstaande nog dit: - Van al dat extra geld dat VW-Vorst waarschijnlijk gaat uitbetalen, gaat ± de helft in de vorm van belastiongen naar Verhofstadt II. Ruw geschat: ergens rond de 100 miljoen euro. Zo krijgt de regering het gat in haar begroting wel dicht. - Ge zult maar in een toeleveringsbedrijf werken waar ge ontslagen wordt volgens de "geldende" normen, t.t.z. met een aalmoes en misschien de belofte dat ge straks, áls de A1 er zou komen, bij VW-Vorst zult mogen komen werken, maar dan voor 20% minder dan wat vandaag de dag het loon is en waarschijnlijk zonder ploegentoeslag, om de eenvoudige reden dat er dan niet meer in ploegen zal worden gewerkt. - De verliezers in de herstructurering van VW-Vorst zijn tenslotte inderdaad zij die "mogen" blijven werken. Arbeid adelt niet meer... - Zoals ik vroeger reeds schreef, is het generatiepact, of wat er na de stakingen en onderhandelingen van overgebleven is, een lege doos. Daarmee kunnen ze misschien enkele werknemers van KMO's mee paaien, maar niet van grote fabrieken, zoals VW-Vorst nu duidelijk bewijst.
"Nederland is vol", zei Pim Fortuyn en daarmee bedoelde hij dat het land de verdere instroom van immigranten niet meer aan kon. Na hem werd diezelfde stelling ingenomen door achtereenvolgens Frits Bolkenstein, Rita Verdonk en Geert Wilders. Zelfs de SP van Ma(o)rijnissen, hoe links ook, is het daar grotendeels mee eens. Het resultaat is dat men in Nederland er iets aan begint te doen en dat men er in elk geval openlijk over kan praten. Bij ons niets van dat alles. Het is nu zelfs zover gekomen dat dé verdediger van de multicul in ons land, het centrum voor gelijke kansen en racisme, zelf bezwaren is gaan opperen tegen de instroom van allochtonen. Volgens het CGKR zijn er vorig jaar zo'n 35.000 legale migranten België binnengekomen. Als we er van uit gaan dat er voor elke legale migrant er twee illegalen zijn, dan betekent dat, dat er jaarlijks zo'n 100.000 bijkomen. Die andere 65.000 verdwijnen in de criminaliteit, het zwartwerk, de prostitutie en de zwarte armoede. Dat centrum hangt rechtstreeks af van het kabinet van Verhofstadt, zodat hij de laatste zou moeten zijn om dat niet te weten. Toch doet de man alsof zijn neus bloedt en houdt hij zich alleen nog bezig met het schrijven van burgermanifesten die alleen door zijn eigen aanhang worden gelezen en door niemand worden geloofd. Hij gaat achter de doppers aan en wil de belastingen verhogen, zogezegd o.w.v. het milieu, maar aan de immigratieplaag en aan de communautaire problemen schijnt hij geen boodschap te hebben. De reden, waarom er, ondanks de immigratiestop toch nog zoveel legale inwijkelingen het land kunnen binnenkomen, is eenvoudig door de zgz "gezinsherenigingen" en de huwelijken met allochtonen uit het land van origine. Vorige week was er nog de uitspraak van een professor van de UIA, die stelde dat Turken en Marokkanen hun partners halen in hun geboorteland en er mede de oorzaak van zijn dat die mensen zich hier niet aanpassen. Hij had er nog kunnen bij vertellen dat dit mede de cijfers over armoede, het analfabetisme en de werkloosheid in ons land vertekent. --- Deed het CGKR, met het uitbrengen van dat cijfer van 35.000, eindelijk eens iets positiefs, het ging daarna meteen weer de bocht uit door Paola Ruffo di Calabria voor te stellen als "de migrant van de dag". Als la dolce Paola voor één zaak niet als voorbeeld kan gesteld worden, dan is het als migrante. Na bijna vijftig (50!) jaar is ze nog steeds niet in staat de taal van de meerderheid van de bevolking te spreken en geeft ze alleen interviews als er vooraf een script wordt gemaakt. Van integratie gesproken! Gisteren was het overal ter wereld de dag van de migrant. Bij ons is het elke dag migrantendag, met telkens bijna tien nieuwe Belgen en twintig illigalen!
"België is op sterven na dood. Dat is het resultaat van de tientallen communautaire en institutionele compromissen en politieke koopjes die sinds 1970 werden gesloten.(...) Nergens ter wereld bestaat er een federale staat waarvan, zoals dat in België het geval is, de territoria van de deelgebieden elkaar overlappen. Tenzij in Joegoslavië misschien, met het gevolg dat we kennen. De hervorming van onze instellingen moet radicaal worden overgedaan en totaal anders worden aangepakt. In plaats van van bovenaf bevoegdheden, instellingen en administratieve overheden steeds verder op te splitsen, moeten de beide grote gemeenschappen in ons land aan tafel gaan zitten, nagaan wat we nog met elkaar willen doen en hoe. De federale staat moet slechts op zich nemen wat de overige niveaus samen beslist hebben om over te dragen." --- Bovenstaande tekst komt uit "De weg naar de politieke vernieuwing", een vroeger burgermanifest van een zekere Guy Verhofstadt, in 1992 uitgegeven bij Hadewijch (blz 36 tot 38). Dit dan voor de mensen die aan de leugens van Guynocchio nog enig geloof zouden willen hechten. De doelstellingen in zijn eerste drie burgermanifesten heeft Verhofstadt niet alleen niet nageleefd, hij heeft meestal juist het tegenovergestelde gedaan en compleet verloochend wat hij daar had neergeschreven. Het grote verschil met nu: toen zat de VLD, op één korte legislatuur na - in de oppositie, nu zit ze al bijna acht jaar aan de macht. Als Verhofstadt, zoals hij zelf stelt, verder zou willen regeren met paars, dan betekent dat samen met de socio's, ook met de frauduleuze Waalse tak. Dat betekent verder dat alle mooie principes, die hij nu in zijn vierde manifest neergeschreven heeft, onder de mat zullen geveegd worden. De socialisten en andere roodhuiden zullen nl nooit aanvaarden dat er gesleuteld wordt aan de stempelgelden en alles wat daarmee te maken heeft. De oppositie heeft dan ook groot gelijk als zij stelt dat Verhofstadt acht jaar de tijd heeft gehad om tenminste een deel van wat hij nu voorstelt te kunnen verwezenlijken. Hij heeft dat niet kunnen doen omdat hij regeringen heeft gevormd met de verkeerde partijen. Om ermee door te kunnen gaan zullen niet de linkse meerderheidspartijen, maar zijn eigen VLD water in de wijn moeten doen. Een eerste stap in die richting is reeds gezet doordat Verhofstadt, Slangen en Co al beslist hebben dat hun partij progressief zal worden, m.a.w. naar links zal opschuiven. Wie nog voor de VLD stemt, zal links stemmen, SP.a-blauw!
Dat er in Vlaanderen heel wat zgn BV's rondlopen die eender wat zullen doen om in het nieuws te komen, is een publiek geheim. Dat daar ook een deel politiekers tussen zitten die van de gelegenheid gebruik willen maken om reclame te maken voor de eigen winkel, is eveneens bekend. Toch zouden sommigen van deze laatste groep af en toe ook hun hoofd eens aan de binnenkant mogen gebruiken en weten dat er ergens grenzen zijn. Mensen die bepaalde functies en verantwoordelijkheden dragen betaamt het niet regelmatig de paljas uit te hangen. Een schoolvoorbeeld van drukdoenerij is Herman De Croo, voorzitter van het federale parlement en als dusdanig beschouwd als "eerste burger" van het land. Hij moet zowat de kampioen zijn van het meespelen van spelletjes en praatcafé's die op radio en TV voorkomen. Ooit heeft hij zelfs al eens meegespeeld in een soap. De voorbije week is hij dan weer enkele keren flink uit zijn rol gevallen. Eerst ging hij prins Laurent verdedigen. Als de helft waar is van wat deze week over deze koninklijke klaploper geschreven is, dan zou ik als "eerste burger" keihard zwijgen over zo'n heerschap, vrouwenloper en geldsmijter. Maar neen, De Croo gaat eens vertellen dat de publieke opinie de prins met rust moet laten. Verhofstadt himself - als het goed is zeggen we het ook - heeft het orakel uit Brakel tot de orde moeten roepen, omdat de hele affaire nog voor het Gerecht moet worden uit de doeken gedaan. Wie weet wat komt daar nog allemaal uit de kast te vallen. Ook bij de nepreportage over de Vlaamse onafhankelijkheid stond De Croo mee te drammen. Voor Vlaanderen kwam dat misschien goed uit: het liet nogmaals zien wat voor superbelgicist onze hofnar is. Toch geldt ook hier dat hij in zijn functie daarbij niet thuis hoorde, feit waarvoor hij ook in het parlement werd aangeklaagd. Tenslotte kwam hij ook in het nieuws toen hij in een reportage in Het Laatste Nieuws over kredietkaarten, kwam vertellen dat hij nooit met betaalkaarten heeft gewerkt, er zelfs geen heeft. Hij loopt heel de dag met een pakje geld op zak en betaalt alles contant. Nu is ook dat iets waarin hij vrij is te doen en laten. Hij geeft daarmee nog maar eens wel het slechte voorbeeld. Hijzelf zal altijd wel een chauffeur of body guard bij zich hebben maar andere mensen van zijn leeftijd riskeren zelfs hun leven als criminelen te weten komen dat ze met grote geldsommen op zak lopen of thuis bewaren. In hetzelfde artikel stond trouwens het verhaal - met foto inbegrepen - van een 73-jarige man uit Geel (!) die beweerde thuis een kistje met geld te hebben staan. Als het ware een oproep van: "Kom het maar halen"! De Croo is ondertussen ook al 69 en hopelijk aan zijn laatste termijn bezig. De man hoort er niet meer bij en zou best uit de politiek kunnen verdwijnen. Misschien best nog samen met "zijn" koningshuis en de hele "belgiek"!
Uit de laatste peiling van de Stemmenkampioen van deze week is gebleken dat, zoals halvelings verwacht, het politieke landschap terug in zijn oude plooien is gevallen. De winst die de N-VA gemaakt had na de toetreding van Dedecker (meer dan een verdubbeling), is compleet verdwenen. Het klein beetje winst dat de CD&V behaald had, idem. De stemmen die bij het Vlaams Belang waren weggevloeid zijn netjes teruggekeerd. Daarmee is een einde gekomen aan de N-VA als onafhankelijke partij en wordt ze een aanhangsel van het CD&V, wat men erover ook nog mag vertellen. Men zou nu beter spreken van een NN-VA (de Nieuwste Nieuwe Vlaamse Alliantie). De Wever had, naar aanleiding van de nepreportage op La Une, in eerste instantie eenzelfde reactie als Dewinter, maar moest die meteen corrigeren van zijn broodheren en deed dit ook braafjes. Op de persconferentie die CD&V en N-VA deze week gegeven hebben over wat zij hun "verkiezingsplatform" noemde, bleek trouwens dat het woord voornamelijk gevoerd werd door Vandeurzen en dat De Wever op het einde alleen mocht zeggen dat hun kartel niet in een volgende federale regering zal stappen als er voorafgaandelijk geen duidelijke afspraken gemaakt worden over een volgende communautaire ronde. Waar hebben we dat nog gehoord? Dat is zo ongeveer hetzelfde als wat de N-VA vóór de vorming van de huidige Vlaamse regering gezegd had i.v.m. de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde en dat resultaat kennen we. Geen overtuigde Vlaming die daar nog in trapt! Op de voorstelling van dat "platform" werd trouwens gesteld dat het kartel gaat voor een confederalisme. Daarmee stapt het N-VA dan ook af van zijn eerdere stelling van Vlaamse onafhankelijkheid, die ze nog mede onderschreven had op de meeting van het VVB op 26 november. Volgens het kartel moet zowat alles in vraag gesteld worden behalve landsverdediging en buitenlandse zaken. Daarbij volgende opmerkingen: - Om tot een confederale staat te komen moet de grondwet veranderd worden en heeft men een 2/3 meerderheid nodig. Die is er momenteel niet en zal er nooit komen als de francofonen één blok er tegen blijven vormen en SP.a-rood en Groen! daarmee akkoord blijven gaan. - In het beste geval krijgen we dan de splitsing van B-H/V, maar God weet wat voor prijs we daarvoor zullen moeten betalen. Volgens art. 65 en 165 van de Grondwet (het kieswetboek), moet die splitsing er komen ten laatste op 24 juni 2007. Dat is de reden waarom men de verkiezingen vóór die datum zullen houden worden en men daarna zal moeten wachten tot 2011 (zoals Vande La al eens verteld heeft) alvorens Vlaanderen er eindelijk baat bij zal hebben. - Zelfs als het onwaarschijnlijke waar zou worden en men tot een confederaal België zou komen, dan is het nog de vraag waarom nu juist buitenlandse zaken en landsverdediging nog federaal zouden blijven. Wat stelt België nog voor in een verenigd Europa? Buitenlandse zaken en landsverdediging kunnen gerust opgaan in een groter, Europees geheel. Dat brengt ons terug tot het besluit dat de beste oplossing voor Vlaanderen zou zijn dat er géén nieuwe federale regering meer komt of hoogstens een die de inboedelscheiding regelt van dit kunstmatige land. Waarom kan Vlaanderen niet bekomen wat Schotland en Catalonië wel (zullen) krijgen? Waarom zou onze regio niet welvarender kunnen zijn dan Denemarken, Slovenië en Luxemburg? Waarom moet dat België een democratie blijven, als de regels van de democratie er niet mogen worden toegepast (meerderheid = 50+1)? België is een nepdemocratie, even nep als het nepjournaal van La Une!
Ruw geschat zijn ongeveer 70% van de Vlamingen gewonnen voor e.o.a. vorm van onafhankelijkheid. De helft daarvan wil een echte onafhankelijkheid, de andere helft een soort confederalisme, waarbij België blijft bestaan maar er op federaal vlak alleen nog landsverdediging en buitenlandse zaken overblijven. Toen de Vlaamse Volksbeweging, n.a.v. haar 50-jarig bestaan, op 26 november een meeting hield met als thema: "Vlaanderen onafhankelijk", gaven de media daarop niet thuis. Men kon rustig zeggen dat de meeting door de kranten, radio en TV geboycot werd. Komt daar nu de Franstalige TV-zender "La Une" met hetzelfde thema, zij het wel op een spectaculairdere manier aangepakt en het land staat in rep en roer. Wat zeg ik: het land? De hele wereld reageerde erop. Daarop is wel e.e.a. aan te merken: - De Vlaamse media stellen niets voor, zeker niet buiten hun eigen regio. Buitenland is voor de meeste van onze kranten en zenders een ver van mij bed show, met als resultaat dat datzelfde buitenland zich voor ons ook interesseert. Komt daar natuurlijk nog bij, dat België zich naar buiten toe nog steeds gedraagt als een francofoon land en dat de meeste vreemde ambassadeurs en consuls hier alleen maar de francofone kant van het Belgische verhaal te horen en te zien krijgen. Van Vlaanderen kennen ze alleen maar de negatieve kanten, omdat onze regio meestal zo wordt voorgesteld. Zelfs het taalverwante Nederland kiest eerder voor België dan voor Vlaanderen. - Zelfs de reporters van La Une hebben een vertekend beeld van Vlaanderen. Hoe knap hun reportage ook was, Vlaanderen zou nooit een telg van de Coburgers (in casu Astrid) als staatshoofd willen, mocht het ooit onafhankelijk worden. Ons Vlaamse land is zijn hele geschiedenis door geteisterd geworden door vreemden koningen en keizers en daar heeft de doorsnee Vlaming nu wel degelijk zijn buik van vol. Als Vlaanderen ooit onafhankelijk wordt, dan zal het een republiek zijn. "Geen tronen blijven staan"! Nog zo iets uit de reportage was dat men treinen en trams liet stoppen aan de taalgrens. Dat doen die nu ook niet als ze naar Nederland, Frankrijk of Duitsland rijden. Flauwe kul dus. - De reportage heeft in elk geval als resultaat gehad, dat de Franstaligen nu weten dat de Vlamingen dit België beu zijn. Ik heb er niets alles van gezien maar het zou me verwonderen als men er de Walen bij verteld heeft dat Vlaanderen hen jaarlijks 6% van zijn welvaart af staat, twaalf miljard per jaar, a.u.b., en dat wij daar niets voor terug krijgen, tenzij wat verwijten en scheldpartijen van de francofone politici die nog altijd vinden dat zij superieur zijn t.o.v. de Vlaamse boerkens. Ik begrijp dan ook niet dat Leterme zich over die reportage boos maakt. Als hij de volgende keer met zijn francofone tegenpartij aan tafel zit, dan weet hij nu tenminste dat ook de Franstalige achterban kennis heeft van het feit dat 70% van de Vlamingen willen scheiden. Van een stok achter de deur gesproken!
Prins Laurent is weer eens in het nieuws gekomen en blijkt daar de eerste tijd niet meer uit weg te slaan. En, zoals we dat van hem gewend zijn, is er weinig positief nieuws over hem te vertellen. Deze keer heeft hij - o, toeval! - voor zo'n 137.000 euro verfraaiingen aan zijn (ter beschikking gestelde) villa gratis ende voor niks gekregen en blijkt dat geld te komen uit een frauduleuze zaak, opgezet door ... ja door wie? Volgens de enen door zijn vrienden van de Zeemacht, volgens anderen door zijn vroegere adviseur, een ex-kolonel N.B., volgens nog anderen door beiden. De zaak is dit keer zodanig in het openbaar gekomen, dat we het toch te weten zullen komen, want op 8 januari 2007 start hierover een proces. Het totaal verdwenen bedrag ligt op zo'n 2 miljoen euro, allemaal geld dat aan de Staat had moeten worden terugbetaald maar dat op het einde van een boekjaar verdwenen is via, naar nu blijkt, valse rekeningen. Het is aandoenlijk vast te stellen hoe de gevestigde machten er als de kippen bij waren om de prins in bescherming te nemen. In de eerste plaats onze onvolprezen Justitie, die - ongeacht het feit of de prins nu al dan niet kon aangeklaagd worden - niet eens de moeite heeft gedaan hem zelfs maar als getuige op te roepen. Naar het schijnt zou dat alleen kunnen als de koning daarvoor toestemming geeft. Maar men heeft het niet eens geprobeerd. Ook het orakel van Brakel, Herman Decroo, superbelg, slaaf van het establishment en het Hof, ging meteen de prins verdedigen. Dat alles terwijl er nog een openbaar proces over de zaak moet beginnen. Ook de legerleiding houdt zich gedeisd, evenals de Belgische kerk. Heel die comedie toont nog maar eens duidelijk aan dat heel dat koningshuis hier (en ook elders in Europa) overbodig is. Wat hebben wij, in een steeds kleiner wordend Europa, nog aan zo'n middeleeuwse bedoening? Straks komt Albert II weer af met zijn Kerstboodschap, om ons te vertellen wat we allemaal moeten doen en zal hij het weer hebben over respect, verdraagzaamheid en nog van die mooie principes. Hij zou er beter voor zorgen dat er in zijn eigen omgeving eens wat meer respect was tegenover de belastingsbetaler.
Zelfs na zijn dood kan Pinochet, de ex-dictator van Chili, op weinig waardering rekenen, zeker niet vanuit het buitenland. In eigen land blijkt hij echter nog wel een zekere aanhang te hebben en was hij niet voor iedereen de baarlijke duivel zoals hij in onze kranten meestal wordt afgeschilderd. Al bij al had hij reeds in 1990 afstand gedaan van de macht en dit na het uitschrijven van een volksreferendum aan wiens uitslag hij zich gehouden heeft. Ondertussen is Chili een volwaardige democratie geworden die mag gezien worden, zeker in Zuid-Amerika. Het is een van de weinige landen in dat werelddeel, misschien zelfs wel het enige, dat een gezonde economie en zo goed als geen staatsschuld heeft. Dit dankt men ook mede aan het bewind van Pinochet. Dat was misschien wel moorddadig tegenover zijn opposanten maar liet de vrije markt zijn rol spelen. Dat niet iedereen in Chili van de betrekkelijke welvaart kan genieten is waar, maar dat is bij ons ook zo. Men kan nooit goed doen voor iedereen. Zonder de staatsgreep van Pinochet zou Chili een communistisch bewind gekregen hebben en wat dat als gevolg zou hebben gehad is niet moeilijk te raden. Vergelijk het maar eens met het regime van Fidel Castro op Cuba. Sinds die dictator aan de macht kwam zijn daar drie miljoen mensen het land uitgevlucht. Het aantal opposanten dat Fidel geliquideerd heeft is een tienvoud van dat van Pinochet. Toch wordt Castro door heel wat zgz democratische landen ontzien, het onze inbegrepen. Het is nog niet zo lang geleden dat onze toenmalige minister van buitenlandse zaken, Louis Michel, een aanhoudingsbevel uitvaardigde tegen Pinochet (die zich toen in Groot-Brittannië bevond), maar zelf in Havana platte broodjes ging bakken met "el Líder Máximo". Wie herinnert zich niet de foto waarop Louis te zien was toen hij met een oude motor (zonder helm!) door Havana reed. Ook superdemocraat Steve Stevaert behoort tot Castro's vriendenkring. Castro loopt waarschijnlijk op zijn laatste benen. Als Fidel definitief verdwijnt, verdwijnt ook het Castrisme en zullen de Cubanen misschien ook de kansen krijgen die de mensen uit de vroegere Oostbloklanden gekregen hebben. Met Castro van het toneel verdwenen, staan er echter al enkele andere kandidaat dictators klaar om het linkse roer in Zuid-Amerika over te nemen. Op kop Hugo Chávez van Venuzuela, die al zeven jaar aan de macht is en aardig op weg om ook van zijn betrekkelijk welvarend land een puinhoop te maken. De intelligentsia en de middenstand trekt er weg, net zoals in Cuba, en de armsten - Chávez' supporters - zullen er niet beter van worden als hun land straks een puinhoop wordt. Met schelden op Bush en de USA bezorg je de mensen geen welvaart. Hét voorbeeld van hoe het in Zuid-Amerika mis kan gaan werd vele jaren geleden al bewezen door Juan Peron in Argentinië. Hij en zijn Evita hebben toen ook alles weggegeven aan de armen via hun peronistische vakbonden. Het gevolg daarvan was dat Argentinië, na de Tweede Wereldoorlog een welvarend land, herleid werd tot een puinhoop dat eigenlijk al een paar keer failliet is gegaan. Hoe erg Pinochet voor sommigen onder hen ook geweest is, veel Chilenen mogen blij zijn dat ze niet terecht zijn gekomen in een Cubaans, Argentijns of Venezolaans model. Ze hadden nooit de kans tot een referendum gekregen en waren van de regen in de drop beland. Allemaal gelijk, allemaal even arm.
Zopas zijn er nog maar eens enkele schrijnende toestanden van druggebruik(ers) in het nieuws geweest: - Een Limburgse chauffeur van De Lijn werd bestolen door een junkie, die als wapen een injectienaald bij zich had en beweerde HIV positief te zijn. De chauffeur werd tweemaal geprikt en riskeert e.o.a. besmettelijke ziekte te hebben opgelopen. - In Sint Niklaas hadden enkele kerels bij een fuif het er niet beter op gevonden dan met een luchtkarabijn vanuit een woning op voorbijgangers te schieten. De jongelui bleken "onder invloed " te zijn. Dit zijn maar twee sporadische voorbeelden van wat regelmatig gebeurt in onze maatschappij, waarbij mensen door het nemen van drugs echt niet meer weten wat ze doen. Dat sommige politici (voornamelijk uit Wallonië, maar ook uit de hoek van Spirit) nog steeds pleiten voor het vrij gebruik van drugs, is dan ook misdadig te noemen. Jammer genoeg wordt er veel te laks tegen opgetreden en zijn de straffen ervoor zo goed als lachwekkend, tenzij... Tenzij het blijkt dat, zoals in Sint Niklaas, een van de getroffenen een allochtoon is. Dat de andere twee slachtoffers autochtonen waren bleek van geen tel. Dan wordt zo'n zaak meteen een "racistische" aanslag en worden alle hens aan dek geroepen. De gedachtenpolitie (CGKR) staat dan meteen op de stoep en het verleden van de beschuldigden wordt uitgerafeld om te zien of er toch nergens een spatje uiterst rechts extremisme te ontdekken is. Desnoods vinden ze nog dat er iemand een Duitse herder heeft, als dat geen aanwijzing zou zijn! Volgens de gedachtenpolitie van de heer De Witte zijn racisme en discriminatie immers alleen mogelijk door daden van een meerderheid tegen een minderheid. Niet andersom. De moord op de treinconducteur in Antwerpen werd dan ook herleid tot een "busincident", de aanslag van de Turken op de orthodoxe Joden werd met de mantel der liefde bedekt (alleen wat werkstraffen) en het vandalisme op het kerkhof van Gentbrugge werd afgedaan als het werk van iemand die handelde uit een onweerstaanbare dwang (gelooft u ook dat het van origine Turkse vrouwtje helemaal alleen 300 graven zwaar beschadigde?). Professor Armand Vandenplas, een hoogleraar op rust, heeft zopas nog gewaarschuwd tegen de laksheid van ons Gerecht. Volgens hem is 90% van het werk van onze rechtbanken totaal nutteloos. De uitgesproken straffen worden niet of nauwelijks uitgevoerd. De gevatte criminelen worden meestal meteen weer vrijgelaten (zie maar bij die kerel van die gewapende overval die zijn bivakmuts te snel had omhoog getrokken). Dit alles ligt niet aan onze politie, wel aan de magistraten van ons Gerecht, want het zijn zij die beslissen over het al dan niet aanhouden van wetsovertreders. Zaterdagavond werden er vernielingen aangericht aan de feestzaal "Roma" in Borgerhout nadat jongeren van Marokkaanse origine er bezoekers hadden lastig gevallen. Dat gebeurde nadat die jongeren opgehitst zouden geweest zijn door enkele orthodoxe moslim fundamentalisten die vonden dat de westerse muziek die in de Roma werd gebracht niet paste in "hun" wijk. Ik schrok er even van dat zelfs de VRT het vermeldde (zij het met twee dagen vertraging). In de krant waarop ik voorlopig nog een abonnement heb (tot einde januari), was er niets van te vinden en - bij mijn weten - heeft het Gerecht er zich zelf niet eens mee gemoeid. Het zal dan ook weer maar een "incident" geweest zijn!
N.a.v. de grote stemmenwinst die de N-VA had behaald in de laatste peiling van de Stemmenkampioen, schreef Luc Van der Kelen, opinieschrijver van Het Laatste Nieuws in zijn artikel van zaterdag, dat "fatsoenlijk rechts" leek te kunnen. Om te beginnen was dit een belediging aan de één miljoen Vlamingen die voor het Vlaams Belang stemmen. Dat werd wel niet met zoveel woorden gezegd, maar kon men duidelijk tussen de lijnen lezen. De N-VA was, volgens Van der Kelen, dus wél fatsoenlijk. Wat moet een partij als de N-VA doen om fatsoenlijk te zijn? - Zeggen dat ze niet in een regering zal stappen als de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde niet eerst geregeld werd en daarna tóch in die regering stappen ondanks het feit dat de splitsing er niet kwam (en nog steeds niet gekomen is)? - Zeggen dat ze tegen het cordon sanitaire is, maar ze wél toepassen? - Een stemmenkanon binnenhalen, hem tien dagen aan het lijntje houden en hem ondertussen gebruiken als pasmunt om een zeker aantal politieke postjes binnen te halen. En hem daarna laten vallen? - Ondanks het vooruitzicht op een meer dan verdubbeling van de stemmen, toch de eigen onafhankelijkheid als partij opgeven en zich ondergeschikt maken aan een partij die gecommandeerd wordt door een linkse vakbond? Allemaal heel fatsoenlijk voorwaar. Het zal dan ook niet verwonderen dat nu nóg meer Vlamingen zullen verkiezen voor een minder fatsoenlijke partij (dixit de media) te zullen stemmen! --- Als eens nagedacht over "fatsoenlijk links". Onze media alvast niet, want links zijn is tegenwoordig in pers, radio en TV gelijk aan fatsoenlijk zijn. Van de door de linkse vakbond gecommandeerde CD&V over de nu progressieve VLD, de aan de PS (Parti Scandaleux) ondergeschikte SP.a, de belgicisten van Groen! tot de PvdA (ex-Amada), die nog steeds gelooft in de moorddadige communistische systemen: ze zijn alle links, dus fatsoenlijk. 't Is maar dat ge het weet!
