Saparmoerat Niazov is niet meer. De man was tegelijkertijd president, eerste minister én leider van de enige toegelaten politieke partij in Turkmenistan, een van de Moslimrepublieken in de buik van de vroegere Sovjet Unie. Een van de vele kleine dictators uit die regio die aan de macht gekomen waren tijdens het communistische bewind en die daarna de greep op de macht niet meer losgelaten hebben. De man liet zich "Turkmenbachi" noemen, wat zoveel betekent als "leider van alle Turkmenen". Waarschijnlijk had hij dit afgezien van een van zijn Turkse voorvaderen, Mustafa Kemal, die zich "Kemal Ataturk" liet noemen, de "vader van alle Turken". Misschien kan het ook naar analogie van Stalin zijn. Die werd ook "vadertje" genoemd, de troetelnaam van een massamoordenaar... Turkmenbachi was een speciaal geval. De rijkdommen van zijn land, vooral uit olie-inkomsten, misbruikte hij op grote schaal voor eigen familie en vrienden. Hij hield er massale maneges op na, richtte grote stoeten en volksfeesten in en was gewend aan belangrijke bezoekers een raspaard cadeau te doen. Dat een groot deel van de Turkmeens bevolking aan de rand van de armoede leefde, kon hij blijkbaar weinig schelen. Hij verbood o.a. autoradio's en wou geen muziek in de televisie. Uit een Vlaams lied van vroeger onthoud ik nog dat men zong: "slechts de bozen zingen niet". Dat zal ook wel voor Turkmenbachi gegolden hebben. Het meeste extravagante wat de man echter uitspookte was, mijns inziens, dat hij de naam van de eerste maand van het jaar naar zich had genoemd. Van grootheidswaanzin gesproken. Januari had hij dus afgeschaft! Turkmenbachi (66) stierf officieel aan een hartstilstand, maar geruchten doen de rond dat hij vergiftigd zou zijn. Vergiftiging kan ook leiden tot een hartstilstand. Hoe het verder moet met het land is op dit ogenblik nog koffiedik kijken. Turkmenistan is een van een half dozijn landen van Turkse oorsprong. Turkije probeert er, sinds het uiteenvallen van de Sovjet Unie, voet aan wal te krijgen, zijn (Latijns) alfabet op te dringen en een soort Turkse gemeenschap op te richten. Dat zou mede als gevolg kunnen hebben, dat - mocht Turkije ooit lid worden van de Europese Unie - Europa riskeert ook een golf van nieuwe Turken recht vanuit de steppen aan de Aziatische kant van de Kaspische Zee hier binnen te krijgen. Een reden temeer om Turkije hier buiten te houden.
Reacties op bericht (1)
26-12-2006
Turkmenistan...
Veel landen met eigen middelen om zich te redden, maar geen hersenen in huis hebben, willen graag bij Europa horen! Die moeten wij zeker niet toelaten! Daarmee is Europa ook niet gediend! En of Turkije ooit de kans zal krijgen lid te worden van de Europese gemeenschap blijft heel twijfelachtig. Trouwens de Turken zelf vinden wel meerdere redenen om niet naar Europa te komen. Cyprus is daarvan maar één prangend probleem. Maar zolang Europa onderling verdeeld blijft met zijn eigenbedruipende staten, zonder eigen grondwet , zonder algemene euro-munt, zonder eigen president en algemeen Europees bestuur , zal de organisatie in dit continent mank blijven lopen. Ondanks alles blijft Europa nog wel voor velen het werelddeel van belofte! En de grenzen van dit Europa blijken dan ook nog een zeef te zijn! Europeaan worden kan snel, Europeaan zijn gaat moeilijker...
