Kerstmis is ook niet meer wat het geweest is. De tijd van de mystieke middernachtmis Kerstdagen zijn op de meeste plaatsen voltooid verleden tijd. Deels is dit te wijten aan het steeds nijpender tekort aan priesters, deels aan de verwereldlijking van het Kerstgebeuren. We evolueren stilaan naar het Britse model, waar Kerstmis een soort carnaval is geworden. In feite is het zo dat de Christelijke Kerk vroeger een deel van de heidense gebruiken had overgenomen en verchristelijkt en dat de nieuwe heidenen van vandaag de christelijke feestdagen weer ombuigen tot wereldlijke feesten. Wat ook stilaan verandert is het feit dat men er met Kerstmis meer tussenuit trekt en er steeds minder in de familiale kring gefeest wordt. Toen ik met mijn gezin in Italië woonde, was er daar een spreekwoord dat zei: "Natale con i suoi e Pasqua dove vuoi" (Kerstmis met de zijnen en Pasen waar ge ook wilt). Misschien is dat in Italië nóg zo, maar hier in elk geval een stuk minder. Er zijn er natuurlijk ook die thuis blijven, zoals ondergetekende, en die dan ook terugvallen op wat de TV te bieden heeft. Wij, mijn vrouw en ik, zijn liefhebbers van echte klassieke muziek en hebben ons dezer dagen niet verveeld: de negende van Beethoven door het concertgebouworkest (op Nederland 2), "Nozze di Figaro" van Mozart (ook op Nederland 2), de Hafner symfonie van Mozart door het Wiener Philharmoniker (op Arte), de opera "Hänsel und Grethel" van Humperdink (ook op Arte), Così fan tutte van Mozart (op BBC 2) en nog enkele concerten. Zelfs op TVE(spaña) was er een kassiek concert. We hebben ook één (1) klassiek stuk kunnen zien op een Vlaamse zender (VRT/één): een overigens uitstekend gebracht pianoconcert van Mozart vanuit het koninklijk paleis. Moest dat niet uit dat paleis geweest zijn, dan had het noppes, niets geweest op alle Vlaamse TV-zenders samen gedurende het hele Kerstgebeuren. O, ja, er waren nog Rieu (vanuit New York) en Bocelli (vanuit Las Vegas) en José Van Dam met Kerstliederen, maar dat is eigenlijk nepklassiek voor de echte kenners. Wat we op onze Vlaamse zenders te zien krijgen, ook tijdens de feestdagen, zijn de gebruikelijke dagdagelijkse programma's: de praatprogramma's van "ons kent ons", de spelletjes met hetzelfde publiek en de reality shows waar het simpele volkje (ik zal beleefd blijven) zich op ligt te verkijken, tot en met Big Brother, het summum voor de doorsnee gluurder. Het kan me eigenlijk weinig schelen dat een bepaald publiek voor dergelijke programma's een voorkeur heeft en op zijn wensen bediend wordt. Een zender die echter betaald wordt met het geld van álle belastingbetalers zou ook iets mogen aanbieden aan de kijkers aan het andere eind van het TV-spectrum. Gelukkig kunnen we nog zappen!
Reacties op bericht (1)
25-12-2006
Kersttijd...
De kersttijd en Kerstmis zelf zijn heel veel van hun oorspronkelijke mooie Vlaamse en christelijke gezelligheid verloren: een echte versierde dennenboom, de kerststal, het kaarslicht, de oorspronkelijke kerstliederen, het o zo gezellige kerstavondfeest en daarna de stemmige nachtmis. Misschien is het nu onze rustige nostalgie van weleer die ons hierbij parten speelt. Maar alhoewel in deze moderne tijd alles grootser , duurder en sneller moet zijn, vinden wij dat er erg veel verloren is gegaan van de kerstboodschap van vrede, van de samenhorigheid en de solidariteit. Wij kunnen ons daarenboven niet van de indruk ontdoen dat de in wezen in onze cultuur niet passende verschrikkelijke kerstman onze samenleving in deze periode fel aan het amerikaniseren is! En het eerste medium dat zich daaraan laat vangen is natuurlijk de T.V., die onder de mom van modern-zijn, daar gretig op inspeelt. De T.V.-programma's op de Belgische televisie waren zoals de kertsboodschap van de koning: lauw en nietszeggend en duidelijk van de hand van Verhofstadt... Geen directe of merkwaardige zaken werden er aangehaald, alleen een reeks saaie opsommingen die iedereen reeds wist en kende. Er zijn momenteel andere dringende zaken in België die aan de orde zijn! Eén uitschieter: " Niemand staat boven de wet en Justitie moet haar taak in volle onafhankelijkheid kunnen uitvoeren." Er wordt echter niet bijverteld wie " niemand " is! Gokken dan maar!. En natuurlijk ook de jaarlijkse weerkerende wens die de koning en koningin en hun familie aan de zo broodnodige financiële zekerheid kan helpen: " Het spreekt vanzelf dat de inzet van ons land voor de vrede, overal ter wereld, des te geloofwaardiger zal overkomen als ook binnen onze eigen grenzen wederzijds respect, goede verstandhouding en verbondenheid geen fictie(!) maar werkelijkheid zijn...." In zulke holle woorden trapt geen enkele rechtgeaarde Vlaming nog in! Onze goedgelovigheid is al lang geschiedenis door alle grappen en leugens die wij hier in ons apenland al meegemaakt en gehoord hebben.
