Wat het afschaffen van de stemplicht betreft, dat noem ik een vooruitgang. Men heeft dat in de hele wereld gedaan en het is een voorbeeld van politieke volwassenheid. Wie niet gaat stemmen, om welke reden ook, heeft daarna geen excuus om verder kritiek te leveren. Mocht België ook de stemplicht afschaffen voor de federale en regionale verkiezingen, dan blijven alleen nog Griekenland en Luxemburg over. Zijn dat voorbeelden? Het eerste is een failliet land – nog meer dan het onze - en het tweede is zelfs geen land, zoals Charles De Gaulle ooit terecht opmerkte.
Het is natuurlijk wel zo dat de partijen die het momenteel bij ons voor het zeggen hebben, denken er voordeel uit te zullen slaan, maar dat kan alleen misschien tijdelijk. De mensen die de politiek niets zegt, blijven meestal thuis als ze niet moeten stemmen. Wie er wél een uitgesproken mening over heeft, gaat stemmen.
Met de nieuwe electorale wet zal men in Vlaanderen nog steeds een andere burgemeester kunnen kiezen, maar dan wel nadat de partij die de meeste stemmen heeft behaald er niet in zou slagen. Die krijgt daar twee weken de tijd voor. Dat zal inderdaad weinig veranderen als de andere partijen niet mee willen, maar de volgende regionale verkiezingen – die wel eens echt het verschil zouden kunnen maken - zijn pas in 2024. Als tegen die tijd Bart De Wever nog zou steeds weigeren met het VB samen te werken, moeten de N-VA’ers, die het wel goed voor hebben met Vlaanderen, maar eens voor het alternatief stemmen of het als partij maar doen zonder Bart De Wever, zoals ik al meer geschreven heb. Niemand kan gemist worden. Onze kerkhoven liggen vol met mensen die niet konden gemist worden.
Als de N-VA volharden zou in de boosheid, dan eindigt zij zoals de Volksunie en Bart zoals Hugo Schiltz, die zijn zoon zag vertrekken naar de belgicistische liberalen en die tenslotte zelf enkel nog vermeld werd als ‘dokter Grijzenbaard’.
‘In mei heeft elke vogel een nestje of een ei, behalve de kwartel en de spriet, die leggen in de meimaand niet’. Zo gaat het gezegde, maar denkelijk zitten er vanaf 1 mei ook nog wel wat politiekers en overheden met een ei.
Om te beginnen is de er aankondiging dat ‘men’ vandaag, op 1 mei, weer een samenscholing wil organiseren in het Brusselse Ter Kamerenbos, ‘la Boum 2’, naar analogie met ‘la Boum 1’ van 1 april, de zgz Brusselse aprilgrap die helemaal uit de hand liep.
In Middelkerke heeft ‘Deckerken’ volgens eigen zeggen de wet omzeild door de gemeente vanaf 1 mei zelf te laten zorgen voor het openen en coronaproof onderhouden van de terrassen op de zeedijk en dat dus acht dagen vóór de door de overheid gestelde datum van 8 mei.
Een groene minister van de federale regering heeft het licht op groen gezet voor het subsidiëren van twee tot drie gascentrales die bij de geplande sluiting van de laatste kerncentrales de mogelijke tekorten aan stroom moeten opvangen. Of dat echt gaat gebeuren, is maar de vraag. In Limburg is er al een vergunning voor geweigerd, in Wallonië eist het gewest dat zo’n centrale de CO2 die ze – in tegenstelling tot de kerncentrales – uitstoot, zelf opvangt waarvoor eigenlijk nog geen sluitend procedé bestaat.
Er is geen akkoord gekomen voor het loonoverleg in de privé, ook niet na de tussenkomst in blessuretijd van Crootje himself, waardoor de kans groot is, dat er een eerste serieus conflict komt binnen de federale regering tussen liberalen en socio’s, waarbij mateke van la Gauche Caviar het grote woord voert.
Tenslotte is er ook iets positiefs gebeurd. De Vlaamse regering heeft dan toch besloten de stemplicht bij de volgende gemeentelijke verkiezingen in 2024 én de lijststem af te schaffen en dan zal de partij die de meeste stemmen haalt ook de burgemeester mogen leveren, Zo worden we tenminste op dat niveau een beetje politiek volwassen. Nu nog de andere niveaus, zodat ik dat item zal kunnen schrappen van mijn lijst ‘Only in Belgium’..
Mateke Rousseau steunt met zijn Vooruit de PS van Magnette voor wat het loonoverleg betreft. Dat is geen verrassing want, zoals ik al enkele keren geschreven heb, stellen de socialisten in Vlaanderen nog zo weinig voor dat ze niet anders kunnen dan wat ze feitelijk altijd gedaan hebben: hun karretje aan dat van de Waalse familie hangen.
Wat er ook nog uit de bus komt, met dit België komt het nooit meer goed. In een opiniestuk in De Tijd van 27 dezer maakt econoom Ivan Van de Cloot een vergelijking met Nederland. Nu is het zo dat het daar momenteel ook niet meer zo lekker loopt wat de politieke toestand betreft, maar het land zelf is vrij tot zeer stabiel, om het in beurstermen te zeggen.
Nederland beschikt over immense pensioenfondsen en moet het geld niet uit een door Verhofstadt en Vande Lala geplunderde staatskas halen zoals bij ons. Wegens de lage rente zijn de doelstellingen wel moeten worden bijgesteld, maar dat zijn peanuts waar elke Nederlander mee kan leven. Het wordt hem ook duidelijk uitgelegd.
Vóór het uitbreken van de coronacrisis bedroeg de Nederlandse overheidsschuld 48,7 % t.o.v. 98,3% bij ons. Nu wordt ze door de Europese Commissie begroot op 54,4% t.o.v. 114,1 bij ons.
Nederland had in 2011 al een pensioenakkoord en een energie-, onderwijs- en zorgakkoord in 2013. Wij hebben hier momenteel nog zo goed als geen akkoord.
Volgens onze eigen Nationale Bank (NBB) lag het Belgische overheidsbeslag (dat wat de staat uitgeeft) in 2000 3,5% hoger dan in Nederland. Bij het begin van de coronacrisis was dat al 8,8%. Hoeveel het nu is, weet niemand maar het zal wel in de dubbele cijfers zijn.
Ik heb 27 jaar in Nederland gewerkt en krijg een goed deel van mijn pensioen van daar. Ik mag daarover niet klagen, wel moet ik elk jaar aan de Belgische fiscus een derde van mijn pensioen afgeven, dit na gewerkt te hebben van mijn 16de tot mijn 65ste.
N.a.v. het mislukte sociaal overleg tussen werkgevers en vakbonden, schreef ik reeds dat dit alleen nog in België op die manier gebeurt. Ik heb in mijn blogs ook al meer dan eens verwezen naar unieke situaties die alleen of bijna alleen in dit land blijken te bestaan en heb die eens op gelijst, voor zover ik ze mij kan herinneren. Het kunnen er ook méér zijn.
Bestaat alleen in België:
- De index.
- De vastgelegde koopjesperiodes, met daaraan verbonden de sperperiode en de koppelverkoop.
- De kiesplicht (samen met Griekenland en Luxemburg).
- De werkloosheidsuitkeringen zonder beperking in de tijd. Meer nog: tijdens de werkloosheid kan men in België pensioenrechten blijven opbouwen. De zo genoemde ‘gelijkgestelde periode(s)’.
- Het recupereren van feestdagen als die tijdens het weekeinde vallen.
- Het verbod van opkomst voor onafhankelijken bij bedrijfsverkiezingen (zoals bv de ondernemingsraden).
- Het cordon sanitair rond een politieke partij, die echter wel mag meedoen aan verkiezingen en subsidies krijgt in verhouding tot het aantal stemmen dat ze haalt.
- De bedrijfswagens, op die schaal. Nergens rijden er meer en dit als compensatie voor loonverhogingen die men niet geven kan wegens allerlei ‘ sociale’ akkoorden tussen werkgevers en vakbonden, het risico van verhoogde belastingen (we hebben al de hoogste ter wereld) en het verlies van concurrentiekracht t.o.v. de buurlanden.
- Het afschaffen van de Rijkswacht, wat in geen enkel ander Europees land gebeurd is (gendarmes, marechaussees, guardia civil en carabinieri zijn blijven bestaan).
- De nationale sociale loonakkoorden (elders zijn die sectorieel).
Het is niet zo dat al deze maatregelen op zich slecht zijn. Ze zijn meestal wel een handicap t.o.v. het buitenland.
Het loonoverleg in privébedrijven tussen vakbonden en werkgeversorganisaties is voor de tweede keer op een sisser afgelopen en nu hopen de bonden dat de federale regering nog wat verder Sinterklaas zal spelen met geld dat ze zelf niet heeft. Ondanks corona krijgt iedereen de volgende twee jaar 0,4% opslag bovenop de index. Hogere bedragen zou kunnen bij bedrijven die ondanks corona (sommige zelfs dank zij corona) toch goed zijn blijven draaien. Maar als men die aan iedereen moet geven, is dat wel met het risico dat loonsverhogingen bij bedrijven bij wie het water nu aan de lippen staat, erdoor zullen failliet gaan en werknemers daar hun job zullen verliezen, dit nadat velen van hen het al moesten stellen met 70% van hun normale loon..
Zoals ik reeds schreef in mijn blog van 27 februari (’This must be Belgium’), toen het eerste overleg mislukte, zou
heel die tweejaarlijkse komedie kunnen vermeden worden mocht men, zoals overal elders, de loonproblematiek per sector kunnen bespreken. Ze is mede het gevolg van het in stand houden van een index, die nergens anders nog bestaat. ‘Only in Belgium”.
Op de Zevende Dag kwam Jan Jambon zondag pleiten voor een verschillende aanpak van de coronacrisis in de Belgische gewesten. Het is nu al duidelijk dat Wallonië en Brussel geen haast maken met de vaccinaties en dat Vlaanderen straks riskeert er een stuk eerder mee klaar te zullen zijn, maar niet zal kunnen versoepelen o.w.v. de traagheid van Wallonië en Brussel, waar de bereidheid tot vaccineren niet zoveel aanwezig blijkt te zijn. Bij de Walen komt dat grotendeels omdat ze zich doodkijken (hier bijna letterlijk te nemen) op Frankrijk waar ook minder animo is, terwijl Brussel een chaotisch multicultureel poespas blijft, waar een deel van de allochtonen niet eens weet wat er in de rest van het land gebeurt..
Jambon kan gelijk hebben, maar uitgerekend hij moet niet teveel reclameren, want als er voor Vlaanderen tot nu toe niet meer uit de bus is gekomen i.v.m. de beslissingen van het Overlegcomité, is dat voor een deel zijn eigen schuld. Als puntje bij paaltje komt heeft hij tot nu toe altijd – met zgz ‘de dood in het hart – toegegeven als het er op aan kwam. Hij zou beter een voorbeeld nemen aan bv die provinciegouverneur van Luik, die wel durft dwarsliggen. Niet dat ik daarmee die man gelijk geef, maar die liet tenminste niet over zich lopen, evenmin als de burgemeester van Luik. Van Jambon weten zijn discussiegenoten dat brave Jan tenslotte wel zal toegeven en dat is een zwakte die men niet kan verwachten van de minister-president van het belangrijkste gewest in dit land.
---
En dan nog dit: de Israëlische voetballer Lior Refaelov gaat na zeven jaar FC Brugge en drie jaar Royal Antwerp FC twee seizoenen voor RSC Anderlecht spelen. Verblijft dus reeds tien jaar in Vlaanderen en spreekt – bij mijn weten – nog steeds geen woord Nederlands. Ik heb het van hem althans nooit gehoord, zelfs niet toen hij de Gouden Schoen kreeg. Zijn hoofd gebruikt hij blijkbaar alleen maar aan de buitenkant.
Ik ben nooit een fan geweest van de nieuwe Amerikaanse president en zal dat vermoedelijk ook niet worden, maar ik neem wel mijn petje af voor het feit dat ‘Slow Joe’, in tegenstelling tot zijn voorganger Obama, bepaalde uitspraken niet mijdt. Zo haalde hij deze week het nieuws door als eerste Amerikaanse president de Armeense volkerenmoord door het toen nog Ottomaans Turkse Rijk van een eeuw geleden te erkennen. Die genocide werd reeds door minstens 20 landen, waaronder België, erkend. So What?
Dat de huidige de facto Turkse sultan dat niet zou slikken, liet zich raden. Het wordt hoog tijd dat het Westen een einde maakt aan de samenwerking met de schurkenstaat van Erdogan en dat men dat land uit de NATO zet. Wat heeft die organisatie nog aan een militaire ‘bondgenoot’ die zijn wapens koopt bij een potentiële vijand, het Rusland van Poetin.
Joe Biden schuwde het trouwens ook niet om die Poetin ‘a killer’ te noemen. Het mag dan een krasse uitspraak zijn, het Rusland van Poetin lijkt wel een gigantische criminele organisatie, die Ruslands bodemschatten plundert en niet te beroerd is om politieke tegenstanders letterlijk te liquideren. De oppositie krijgt er geen schijn van kans en wordt brutaal onderdrukt. De kreet ‘Russia bez Putin’* (Rusland zonder Poetin) klinkt er bij betogingen echter steeds luider. In september zijn er parlementsverkiezingen en zoals het er nu naar uitziet, staat er geen kwart van de bevolking nog achter Poetins partij Verenigd Rusland. Van de halvering van de armoede, die hij bij zijn laatste verkiezing had beloofd, is niets in huis gekomen. Het gemiddelde Russische inkomen is sinds 2013 zelfs 10% gezakt, terwijl de prijzen voor voedsel het laatste jaar met bijna 8% gestegen zijn. God weet welke truc hij nog zal verzinnen om die problemen te omzeilen. Het huidige Rusland is niet zo belangrijk als bv China, zowel voor wat de economie als het klimaat betreft, maar blijft wel de belangrijkste aanstoker van de instabiliteit aan Europa’s grenzen. Onder Poetin is het een misdadige kleptocratie geworden. Die laatste benaming komt niet van mij, maar uit The Economist van deze week, dat er zijn hoofdartikel aan wijdde en dat ik iedereen aanraad te lezen.
---
* Ik heb ooit eens Tsjechisch willen leren, maar heb dat opgegeven. Slavische talen hebben nog meer verbuigingen dan het Latijn en daarbij nog 4 geslachten (het vierde is voor ‘mannelijk levend’). Toen ik met mijn vrouw ooit Praag bezocht, eind jaren 1990, had ik enkele woordjes van buiten geleerd. Eén ervan was ‘bez smetana’, wat betekent ‘zonder room’, voor wanneer we daar een ijsje bestelden.
In mijn blog van 19 dezer (‘De stekkerauto’s’) schreef ik reeds dat het nog wel even zal duren vóór we met zijn allen elektrisch zullen rijden. Om dat te verwezenlijken, zal er genoeg stroom geproduceerd moeten worden en moet die stroom betaalbaar blijven. Maar zelfs daarmee houdt het niet op.
Als er in dit land, zeg maar tegen 2030, zo’n driekwart miljoen elektrische wagens zouden rijden die allemaal een elektrische laadpaal zouden moeten hebben, dan zou dat laatste alleen al een meerkost worden van zo’n anderhalf miljard euro. Momenteel heeft de helft van de bestuurders van elektrisch aangedreven bedrijfswagens zo geen paal aan huis en is die verplicht zijn wagen op te laden op het werk (waar dat kan) of op openbare laadplaatsen. Dat betekent wel hogere kosten, maar heeft als voordeel dat het sneller gaat. Via een eigen laadpaal opladen gaat een stuk trager en zal bij de meeste bestuurders buiten de werkuren moeten gebeuren, wat een risico kan inhouden op gebied van veiligheid. Er zijn al enkele nachtelijke brandjes geweest met het opladen van elektrische fietsen en die hebben heel wat minder stroom nodig.
Daarmee is nog niet alles gezegd, want die nieuwe laadpalen zullen moeten gekoppeld zijn aan een zgz ‘slimme’ digitale meter, dit om te voorkomen dat het net het in de loop van vooral de avond – wanneer de meeste stroom verbruikt wordt - begeeft. Het zal ook een tijd duren vóór dat allemaal gerealiseerd zal zijn.
Als dat elektrisch rijden tenslotte algemeen zou worden, zal de staat een serieuze terugval kennen aan accijnzen, die dan op e.o.a. manier zal moeten worden gecompenseerd.
Tenslotte zullen het de beter bemiddelden zijn die het meest van deze vergroening zullen genieten. In Noorwegen, waar elektrische wagens al enkele jaren grote fiscale vrijstellingen krijgen, vallen de minder bedeelden uit de boot. Dat is wat men het ‘Mattheus effect’ noemt, wanneer steeds meer wordt gegeven aan wie al veel heeft. Tegelijk wordt wie minder heeft, nog meer afgenomen. (‘Wie heeft zal gegeven worden’ : Mattheus 25.29).
Ik heb zo het idee dat de zgz ‘groene omslag’ nog niet voor morgen zal zijn.
---
En dan nog dit:
- ‘Wat is het leukst aan Brussel?’
- ‘De trein naar huis’.
(Vrij naar Bert Kruismans, die het toeschrijft aan de Luikenaars, maar dat m.i. ook voor de meeste overtuigde Vlamingen geldt).
Op 5 mei 2021 zal het 200 jaar geleden zijn dat Napoleon is gestorven. Dat zal herdacht worden en – zeker in Frankrijk – voor de nodige commotie zorgen.
Napoleon Bonaparte maakte van het Europa van zijn tijd één groot slachtveld waarop, naar schatting, zo’n drie miljoen mensen het leven lieten, waarvan ongeveer één derde Fransen. Tegelijkertijd zorgde de Corsicaan echter ook voor een historische omwenteling in de Franse en Europese maatschappij. De Code Civil, ook wel de Code Napoléon genoemd, veranderde van feodale wantoestanden naar een systeem van gelijkheid voor alle burgers.
Ze veranderde de administratie, het onderwijs, het gerecht en de financiële wereld. Men introduceerde de rijksregisters en de allereerste vaccinaties, de straatverlichting, de trottoirs en zelfs de huisnummers. Dat was natuurlijk niet het werk van de man alleen. Er waren vóٕór hem al andere mee bezig geweest, denk maar aan Voltaire en Rousseau, om er twee te noemen. En tussendoor was er ook nog de Franse revolutie. Dat de verlichting kwam en bleef, was wel omdat men een dictator nodig had om het door te drukken en dat was het werk van Napoleon. Daarbuiten sloot Napoleon een verdrag met de Paus, dat de basis werd van de scheiding van Kerk en Staat, schafte hij de joodse getto’s af en stichtte hij in Nederland zelfs de Rijkswaterstaat, die na de Franse bezetting behouden bleef.
Dat alles gebeurde tijdens de eerste helft van zijn bewind. Daarna werd de man echter zot van glorie, kroonde hij zichzelf tot keizer, schafte hij het parlement en de persvrijheid af en trok hij ten oorlog tegen jan en alleman. Tot men hem in Waterloo een halt toeriep en hem tenslotte verbande naar het eiland Sint Hellena in het midden van de Atlantische Oceaan, waar hij op 51jarige leeftijd stierf aan maagkanker.
Wat ik in de commentaren die nu reeds circuleren mis, is dat niemand schijnt te beseffen dat Napoleon geen echte Fransman was. Hij werd geboren op het eiland Corsica, dat 4 jaar vóór zijn geboorte door de stadsstaat Genua aan Frankrijk was verkocht geworden. Men sprak (en spreekt er nog steeds) Ligurees, een Italiaans dialect uit de Riviera dei Fiori. En zoals vele inwijkelingen werd Napoleon fanatieker dan de autochtonen zelf. Hitler was ook geen echte Duitser en in Wallonië vinden we voorbeelden te over van mensen die van buitenaf kwamen, met namen als Onkelinx, Cools, Van Cauwenberghe en Hedebouw, die dachten (en denken) een tandje te moeten bijsteken om te laten zien dat ze wel degelijk geïntegreerd zijn in hun nieuwe Waalse vaderland. Het is blijkbaar van alle tijden.
Ik heb het trouwens in mijn eigen familie meegemaakt. De huidige burgemeester van Nassogne, een buurgemeente van Marche-en-Famenne, heet Quirijnen (dat spreken ze ginder nu ‘kirenèn’ uit). Hij is een kleinzoon van een neef van mijn vader, die na WO II zijn boerderij op het Gooreind in de gemeente Wuustwezel verkocht en met vrouw en 7 (!) kinderen vertrok naar Harsin, nu een deelgemeente van Nassogne, waar hij een verlaten boerderij kocht met vijf keer zoveel grond als wat hij in Gooreind had.
---
En voor de petite histoire:
Van Napoleon gesproken, heb ik altijd de gewoonte gehad als iemand me vroeg ‘Weet ge wie er dood is?’, te antwoorden ‘Napoleon’. Toen ik die vraag ergens in november 1970 weer kreeg en ik dus, zoals steeds, ‘Napoleon’ antwoordde, zei de andere: ‘Ge bent er niet ver naast. ’t Is Charles De Gaulle’.
De inkomsten van het project ‘Let’s Go Urban’ (LGU) blijken, in tegenstelling tot de verenigingen die wij sinds jaar en dag bij ons kennen – en die het voornamelijk van vrijwilligerswerk moeten hebben – voor bijna 100% gesubsidieerd te zijn met belastinggeld. Dat zou nog niet het einde van de wereld betekenen, maar LGU blijkt helemaal geen uitzondering te zijn. In ’t Pallieterke van deze week staat er zelfs een bloemlezing van die zgz ‘sociaal-culturele volwassenen-organisaties’, die ik niemand wil onthouden:
- ‘Climaxi’, dat opkomt voor klimaat en sociale rechtvaardigheid.
- ‘Fairfin’, voor ethische en sociale investeringen.
- ‘Curieus’, voor progressieve cultuurfabriek.
- ‘Furia’, feministen voor een solidaire en meer gelijke wereld.
- ‘Kliq’, een trainingscentrum voor genderdiversiteit.
- ‘Labo’, een borrelend laboratorium voor activisme.
- ‘Orbit’, thuis in de wereld van diversiteit en migratie.
- ‘Vzw Vrede’ voor ontwapenen om te ontwikkelen.
Misschien is de lijst niet eens volledig, maar de organisaties hierboven vermeld krijgen jaarlijks tussen ven 150.000 en 1.500.000 euro aan subsidie. En dat is dan alleen nog maar op Vlaams niveau.
Er is dus nog werk aan de winkel voor onze onderzoeksjournalisten. LGU mag misschien wel de grootste slokop (geweest?) zijn, het totaal bedrag dat deze organisaties aan subsidies opstrijken, zal ook niet mis zijn, zeker mocht blijken dat die alleen maar zouden gebruikt worden als bezigheidstherapie.
---
En dan nog dit:
Ik heb er maar met een half oor naar geluisterd, maar dinsdagvond vertelde men in een Tv-journaal dat er ergens in Vlaanderen een school is die vanaf volgende schooljaar ook een vak ‘darts’ gaat geven. Dat caféspelletje dat wij vroeger ‘vogelpik’ noemden. Voor wanneer ‘boereboeren’ en/of ‘zwartepieten’?
N.a.v. de discussies over de naamsverandering van (de) Vooruit en de zaak El Kaouakibi begint men zo stilaan te beseffen dat de diverse politieke partijen geld zat hebben. Dat is ook zo, alles samen krijgen ze van de Staat jaarlijks meer dan 70 miljoen euro. Vroeger konden de traditionele partijen dat netjes onder elkaar verdelen. Daar de subsidies echter afhangen van het aantal stemmen dat partijen halen bij verkiezingen, krijgen zij die veel stemmen verliezen ook veel minder geld, zoals ik reeds schreef in mijn blok van gisteren (‘Traditionele problemen’). Daartegenover staat dat nieuw opkomende partijen die wél de wind mee hebben, nu ook hun deel krijgen. Daarmee kan bv het Vlaams Belang voor honderdduizenden euro’s adverteren op de (a)sociale media – waarmee ze het cordon van de officiële media omzeilt - en heeft de N-VA er zelfs al een kantoorgebouw mee gekocht dat ze verder door verhuurt.
Als de traditionele partijen - socialisten, liberalen en christendemocraten hun zetels hadden kunnen behouden, dan zou er geen sprake zijn van enige discussie over de subsidies, maar nu ze het geld moeten delen met de opkomende oppositiepartijen, is dat er teveel aan. Nochtans zijn zij het die de wetten daaromtrent vroeger hebben goedgekeurd.
---
Van geld gesproken, nog enkele cijfers over het onverkwikkelijke El Kaouakibi gebeuren in Antwerpen:
Volgens de audit heeft de dame in kwestie in totaal 202 facturen bij de stad Antwerpen ingediend, voor in totaal 3,4 miljoen euro aan stedelijke subsidies. Van die 202 waren er maar 71 helemaal in orde. Bij de resterende 131 waren er problemen, gaande van ‘onduidelijk’ tot ‘onterecht afgerekend’ en zelfs ‘gemanipuleerd’ of ‘dubbel betaald’. Voor 41 facturen, in totaal goed voor 350.000 euro, blijkt er een serieus probleem te zijn. Dat is wat anders dan wat ‘slordigheid’ zoals Vande Lanotte eerst beweerde. Die heeft zich nog eens laten horen en beweert nu dat er heel wat niet bewezen is en het bedrag waarover geen uitleg is ‘maar’ een kleine 100.000 euro zou zijn. Walter Van Steenbrugge, voor wiens advocatenbureau hij tegenwoordig werkt, werd ooit door Kaaiman omschreven als ‘de advocaat met de meeste verloren zaken in België’. Daar zouden er straks nog wel enkele bij kunnen komen.
Onze Vlaamse traditionele partijen zitten met serieuze problemen en wel o.w.v. dezelfde reden: Sinds het Agustaschandaal mogen ze niet meer gefinancierd worden van buitenaf, maar krijgen ze als compensatie subsidies van de Belgische staat. Die subsidies worden gegeven in verhouding tot het aantal stemmen dat de partijen hebben behaald in de laatste verkiezingen. Door het feit dat zowel socialisten, liberalen als christendemocraten bij die laatste verkiezingen echter flink wat stemmen verloren hebben, is die steun een stuk minder geworden en dat laat zich voelen.
Zo is er bij de socio’s heel wat discussie over de beslissing van ‘mateke’ om de naam van de partij te veranderen in ‘Vooruit’, exact dezelfde als die van Gentse kunstencentrum dat die naam reeds draagt sinds mensengeheugenis. Partij en centrum zouden daarover nu een ‘dading’ hebben, wat in mensentaal wil zeggen dat ze een akkoord hebben om tot een minnelijke schikking te komen. Hoe die er juist uit gaat zien, is nog koffiedik kijken, maar wat wel al zeker is, is dat die grap van ons Mateke zo’n 150.000 euro zou kunnen kosten, waarbij de partij er ‘maar’ een derde van voor haar rekening zou nemen .
Bij Open VLD zullen ze voortaan ook wel twee keer nadenken vóٕór ze nog eens 50.000 euro gaan neerleggen om een wit konijn te lanceren in de politiek (nota bene: ten koste van de eigen andere kandidaten en met de centen van de overheidssubsidies).
Bij CD&V tenslotte broedt kersvers voorzitter Coens op een ‘aanpassing’ van de statuten, waar heel wat gevestigde namen in de partij het moeilijk mee hebben. Het probleem daarbij is dat de partij geen boegbeelden meer heeft zoals vroeger een Martens of een Dehaene. Yves Leterme kon er nog net door, maar Kris Peeters was een ramp en na hem gaapt de afgrond.
Als die partijen morgen in Vlaanderen nog willen meetellen, dan moeten ze in de eerste plaats Vlaams denken en niet langer meedoen aan een anti-Vlaamse federale regering waarvoor in het eigen Vlaanderen geen meerderheid is. België heeft afgedaan, het werkt niet meer. Eens de coronacrisis voorbij zal dit meer dan ooit duidelijk worden.
‘Royal Excel Mouscron’, zoals de voetbalclub uit Moeskroen officieel heet, is eindelijk uit de Jupiler Pro League gezakt en verwezen naar 1B (en misschien lager). Voor de zesde keer in zeven jaar hing de club tussen hangen en wurgen en dat had meestal niet direct met voetballen zelf te maken. Constant geldgebrek, waardoor spelers en staf regelmatig hun loon niet tijdig kregen uitbetaald. Grote problemen om elk jaar aan de broodnodige proflicentie te geraken (dat geldt ook nu weer). De club was in feite al jaren in handen van enkele eerder schimmige makelaars, wat volgens het voetbalreglement niet mocht. Er ging geen jaar voorbij zonder dat andere clubs tegen die van Moeskroen beroep aantekenden bij het verkrijgen van de licentie, omdat zij zich benadeeld vonden. Trainers die werden opgedrongen door het Franse Lille, waarmee e.o.a. akkoord was en dat ook spelers uitleende die dan de voorrang kregen om te spelen. Enfin, er waren weinig regels die bij Royal Excel Mouscron niet overtreden werden. Dat het allemaal nog zo lang heeft kunnen duren, is waarschijnlijk het gevolg van het feit dat Moeskroen ten zuiden van de taalgrens ligt. Een Vlaamse club zou het in de belgicistische competitie met een allochtone voorzitter die het Nederlands niet machtig is, al lang hebben moeten opgeven. En dat in een competitie waarin 14 van de 18 clubs uit Vlaanderen komen.
Topvoetbal is geen feest meer, maar keiharde business, zoals we uitgerekend zopas nog hebben kunnen vernemen, nu een twaalftal topclubs uit Engeland, Italië en Spanje zinnens zijn een aparte competitie op te starten, met als enig doel dat ze denken zo nóg meer geld te zullen incasseren.
Bijna een kwart van de nieuwe bedrijfswagens in België heeft een stekker. Twee derde ervan zijn wel een plug-inhybrides, die dus zowel een elektrische- als een verbrandingsmotor hebben. Zuiver elektrisch rijden blijft voorlopig een risico. Het is trouwens opmerkelijk dat het marktaandeel voor particulieren van de ‘stekkerauto’s’ in het eerste kwartaal van dit jaar maar 3,5% bedroeg. Dit heeft niet alleen te maken met de schrik om mogelijke problemen en een nog altijd te beperkte radius, maar ook door de prijs van die wagens. Met de bedrijfswagen is men destijds begonnen als alternatief voor loonsverhogingen, die niet konden o.w.v. de wet van 1996 i.v.m. de concurrentiepositie van het land t.o.v. de buurlanden en waarover nog steeds discussie bestaat. De kosten van de bedrijfswagens kunnen nl worden afgetrokken van de belastingen.
Het zal nog wel even duren voor we met zijn allen elektrisch zullen gaan rijden, zeker voor mensen die verder rijden dan de onmiddellijke omgeving. E.e.a. zal ook te maken hebben met de extra aanmaak van energie wat zeker in dit land te wensen over laat. De huidige dreiging van een falende en/of te dure stroomvoorziening is niet van dien aard om daarin veel verandering te brengen.
Met al dat nieuws over corona en de vaccinaties zou men nog vergeten dat er in dit land nog andere problemen zijn. Dat van de stroomvoorziening bv.
De federale regering moet nog altijd definitief beslissen wat er zal gebeuren om de stroomproductie van de twee laatste kerncentrales op te vangen. Dit zou kunnen door ze te vervangen door negen (9!) gascentrales die niet alleen miljarden euro gaan kosten, maar bovendien CO2 uitstoten, terwijl de Europese normen een verhoging van CO2 niet meer toestaan. Daar komt nog bij dat deze gascentrales niet constant zullen draaien en misschien maar af en toe moeten invallen, wat ze niet rendabel maakt en de poort opent naar de zoveelste zware subsidiëring.
Zopas werd er in Limburg door de provincie zelf een vergunning voor de bouw van zo’n gascentrale aan de Duitse energiereus RWE in Dilsen-Stokkem afgewezen. Dat gebeurde recentelijk ook bij BASF in Antwerpen en in Maasbracht. Die laatste plaats ligt dan wel in Nederland, maar vlak over de grens, zodat die ook op het Belgische net had kunnen worden aangesloten. Verder eist de Waalse deelregering voor een geplande gascentrale in Manage dat die 30% van de CO2 uitstoot moet opvangen en dat via een technologie die nog in haar kinderschoenen staat.
Het probleem dat er straks zir aan te komen, zal zijn dat er voor de laatste kerncentrales helemaal geen alternatief meer zal zijn, nu ook de uitbater ervan, Engie/Electrabel, de uitbating niet meer voorziet in haar begroting. Het resultaat van deze patstelling is, dat er ofwel een tekort aan stroom zal zijn in dit land, ofwel dat de beschikbare stroom zal moeten worden ingevoerd en nog duurder zal worden. België heeft nu al een stroomvoorziening die de verbruiker meer kost dan die uit de buurlanden.
‘Regeren is vooruitzien’ wordt wel eens gezegd. Dat geldt blijkbaar niet voor dit land. Tinne Van der Straeten, federaal minister van Energie (Groen) noemt het een ‘gedeelde verantwoordelijkheid van iedereen’ Doet bijna denken aan de zaak El Kaouapiki, waarin die uitspraak ook al gevallen is.
China mag dan een probleem zijn voor de wereldvrede, het Rusland van Poetin is dichter bij huis en blijft in de eerste plaats een bedreiging voor de buurstaten uit het voormalige Oostblok. De laatste tijd rommelt het daar weer flink tussen Rusland en Oekraïne. De toename van gevechtstroepen aan de Russische zijde van de grens lijkt veel op wat er in 2014 gebeurde vóór Poetin de Krim annexeerde. Zou nu de Don Bas aan de beurt zijn?
Ook het proces over het neerschieten van het toestel van Malaysian Airlines boven Oekraïne in 2014 blijft de geesten beroeren, in de eerste plaats in Nederland waar de meeste van de 300 slachtoffers vandaan kwamen en waarover nog steeds een proces loopt.
Dat ‘Slow Joe’ uitgerekend nu een aantal Russische diplomaten en technici van de ambassades zijn land uitwijst en tegelijkertijd zegt betere betrekkingen te willen hebben met Poetin is dan weer een contradictio in terminis. Dat is warm en koud tegelijk blazen. Het is trouwens ook fout uitgerekend nu de Amerikaanse en geallieerde troepen terug te trekken uit Afghanistan. Iedereen weet dat de Taliban dan straks weer vrij spel zal hebben. Het reguliere Afghaanse leger, of wat ervoor moet doorgaan, is geen partij voor de rebellen.
---
En dan nog dit:
Noord Korea zal deze zomer niet deelnemen aan de Olympische Spelen van Tokio. Kim Jong-Oen wil op die manier zijn atleten beschermen tegen de Covid19. Ondertussen heeft hij ook alle grenzen met China afgesloten, het enige land waarmee Noord Korea handel drijft, waardoor zijn land niet meer bevoorraad kan worden. Dat zijn mensen straks niet van Covid19, maar van de honger zullen sterven is voor Oen blijkbaar geen probleem.
In ’t Pallieterke van deze week staat een uitgebreid interview met Rik Van Cauwelaert, de éminence grise van de Vlaamse journalistiek. Ik volg hem al jaren, eerst in Knack, waar hij in 2012 – als hoofdredacteur, nota bene - samen met Koen Meulenaere (‘Kaaiman’) opstapte omdat hij het niet meer eens was met de eerder pseudolinkse en belgicistische richting die het blad insloeg. Later volgde ik hem en Kaaiman in hun column in de weekeindedities van De Tijd en dat doe ik nog steeds voor wat Rik betreft. Kaaiman heeft ondertussen – jammer genoeg – afgehaakt.
Wat mij trof in het verhaal van Van Cauwelaert in mijn lijfblad - ik lees ’t Pallieterke van mijn vijftiende, vanaf een juninummer van 1955 – is, dat hij de school verliet op 16-jarige leeftijd. Dat is nu krak hetzelfde van wat ik gedaan heb. De dag van vandaag is het voor iedereen zaak dat de wereld zo verandert dat men moet blijven leren, ook als men een diploma heeft. Vroeger was dat niet zo. Wie een diploma had, zat goed voor een groot deel van zijn leven en soms zelfs voor heel zijn leven. Rik dus niet en Ik evenmin.
Ik had er wel vier jaar Grieks-Latijnse humaniora opzitten toen ik de school verliet en na mijn legerdienst en enkele omzwervingen toch terecht kwam in het immobiliënkantoor van vader die men gerust een fantast mocht noemen. N.a.v. het bericht dat de Aga Khan op Sardinië rond de jaren 1960 een paar honderd hectaren aan kustgronden had gekocht, besloot hij daar ook zijn kans te wagen. Ik mocht er heen, 23 jaar jong, met een vrouwtje van 20 en een eerste kindje van negen maanden. En ik moest nog snel wat Italiaans leren. Daar kreeg ik twee weken de tijd voor en deed dat met een Assimilboekje.
Ik ga hier heel mijn geschiedenis niet vertellen, maar later – toen ik bij DAF terecht kwam - leerde ik er daar bij de afdeling Bezoeken nog Spaans en spijkerde ik mijn Duits wat bij via de avondschool. Eens in Eindhoven aanbeland, heb ik daar nog Portugees bij geleerd en de Scandinavische talen. Dat gebeurde met Engelstalige Teach-Yourself boekjes en met de medewerking van DAF’s importeurs in die landen, die me de rondleidingsteksten vanuit het Engels vertaalden. De internationale pechdienst, waar ik later bij DAF in terecht kwam, was de ideale plek om talenkennis te onderhouden. Als daar de telefoon ging, wist men nooit in welke taal men zou spreken. De kennis van vier talen: Nederlands, Frans, Engels en Duits was er verplicht. Op kosten van de zaak kon men er nog Spaans en Italiaans bij leren, maar die talen kon ik toen al.
Om maar te zeggen dat het loonde - en nu nog meer dan vroeger - te blijven leren. Ik denk niet dat Rik Van Cauwelaert me zal tegenspreken.
In Luik, ‘de vurige stede’, dreigde maandag de rebellie en de burgerlijke ongehoorzaamheid. Volgens het avondnieuws van maandag op RTL, dat dinsdag op de Vlaamse zenders werd bevestigd, had de plaatselijke horeca gezegd dat ze – wat er ook nog beslist zou worden - op 1 mei tenminste de terrassen toegankelijk zou maken voor de klanten en zowel de gouverneur (MR) als de burgemeester (PS) hadden al laten verstaan dat zij zich daartegen niét zouden verzetten.
In hoever die dreiging heeft meegespeeld en in hoever de beslissingen die gisteren genomen werden door het Overlegcomité zullen gevolgd worden, blijft koffiedik kijken. Maar ook hier lijkt de klassieke uitdrukking ‘If you can’t convince them, confuse them’ mee te spelen. Belangrijk is wel dat de overheid belooft dat men hoe dan ook zal kunnen blijven rekenen op de heersende steunmaatregelen, want anders zal het voor veel zaken niet lonen gedeeltelijk open te gaan.
Tussendoor heeft Pfizer/BioNTech extra vaccins beloofd, die de twijfels bij die van AstraZeneca en Johnson & Johnson kunnen compenseren, alhoewel ook in deze situatie men er het raden naar heeft. Ondergetekende krijgt morgen zijn tweede Pfizer-prik en dat zal dan wel degelijk doorgaan.
Tenslotte nog iets voor de taalfanaten: zo’n prik wordt in het Oxford Engels ‘a jab’ genoemd, maar in Amerika ‘a shot’. Als het kind maar een naam heeft.
Als er één ding goed is aan die affaire El Kaouakibi dan is het dat het heeft aangetoond dat er e.e.a. niet klopt met de subsidierage in Vlaanderen. De Vlaamse regering wil dit jaar meer dan 13 miljard euro aan subsidies uitgeven, allemaal geld dat wordt weggegeven zonder dat daar veel tegenover staat. En dat in een jaar waarin de coronafactuur niet mals zal zijn. Vlaams minister van Financiën Matthias Diependaele (N-VA) wil daar tegen het einde van dit jaar iets aan doen door een subsidiebank op te richten waardoor men een klaardere kijk zal hebben op de doolhof aan subsidies waarin men door de bomen het bos niet meer ziet. Als de drie bestuursleden van ‘Let’s Go Urban’ niet waren opgestapt, waarna een voorlopige bestuurster diende te worden aangesteld, dan had het hele geldverkeer in El Kibi’s netwerk waarschijnlijk nog lustig verder kunnen draaien. Er was gewoon geen controle op.
Het probleem daarbij is, dat subsidies de enige manier is die Vlaanderen heeft om economisch wat bij te sturen. De bedrijfsfiscaliteit en met name de vennootschapsbelasting is grotendeels federaal gebleven, Een reden temeer om dit land te splitsen.
Dit betekent niet dat men alle subsidies zou moeten afschaffen. Na het uitkomen van de zaak El Kaouakibi is het echter wel duidelijk dat het zo niet verder kan met deze steekvlampolitiek en dat een controle ervoor moet zorgen dat het niet verder de spuigaten uitloopt.
---
N.a.v. de reactie van lezer Ottorongo op het uitdelen van geld door minister Kitir (Vooruit), kan ik alleen maar zeggen dat hij gelijk heeft. ‘Het probleem met socialisme’ zei Margaret Thatcher, ‘is dat je op termijn steeds op het punt komt dat je andermans geld hebt opgebruikt’.
Dit geldt trouwens niet alleen voor het Overheidsgeld (dat van de belastingbetaler), zoals lezer Rob het terecht stelt, maar nog meer voor dat van de ngo’s. Een Italiaanse studie daarover stelde vast dat amper 10% van het gestorte geld terecht komt bij de mensen die het nodig hebben. De rest gaat naar ‘kosten & administratie”.
Abiy Ahmed, de premier van Ethiopië kreeg in 2019 de Nobelprijs voor de Vrede omdat hij gezorgd had voor verzoening in zijn land en de regio. Begin november 2020 begon diezelfde Ahmed wat hij een ordehandhavingsoperatie noemde, maar wat eerder een oorlog was tegen een opstandige beweging in Tigray, de noordelijkste provincie van het land. Hij werd daarbij gesteund door het buurland Eritrea, wiens militairen een handje kwamen toesteken en er gruwelijke misdaden pleegden. Een maand later kondigde Ahmed wel de overwinning af, maar daar blijkt ter plaatse weinig van te merken. Hij vroeg ook aan Eritrea haar troepen uit Tigray terug te trekken, maar niets wijst erop dat dit gebeurd is.
Het is niet de eerste keer dat het Noorse comité, dat de Nobelprijs voor de vrede uitkeert, zich verslikt heeft. Denk maar aan Palestina en Myamar. Men zou tenminste mogen verwachten dat dat comité eens van zich zou laten horen, maar dat gebeurt bij mijn weten niet.
Ondertussen mag het Westen weer eens bijspringen en heeft o.a. ook onze nieuwe minister van Ontwikkelingssamenwerking, Meriame Kitir (Vooruit), al vier miljoen euro ter beschikking gesteld voor de slachtoffers van al dat geweld, gelukkig niet rechtstreeks maar via het Internationale Rode Kruis. Dat terwijl het er sterk op lijkt dat die Ahmed het geld van zijn Nobelprijs voor de Vrede gebruikt heeft om oorlog te voeren i.pl. verzoening.
---
En dan nog dit.
In onze media ooit al gehoord over Vlaamse renners? Altijd maar over Belgen, zelden over Vlamingen. Dat terwijl minstens 90% van de beroepsrenners Vlamingen zijn. Sinds Maxime Monfort er vorig jaar mee ophield en met het (tijdelijk?) uitvallen van Philippe Gilbert (38) zou ik niet weten welke Waalse coureur van enige betekenis er nog rondrijdt bij de beroepsrenners.
