Aan lef heeft het De Gucht nooit ontbroken, al heeft hij er voor intern
Belgisch gebruik weinig baat bij gehad. Met wie heeft die man nu nog géén ruzie
gehad, eigen partijgenoten inbegrepen?
De laatste in de rij is niemand minder dan
de Belgische fiscus, die zo maar even 900.000 euro van hem wil krijgen, omdat
hij geen belastingen heeft betaald op de winst bij de verkoop van aandelen. In
feite gaat het om twee zaken. Voor één ervan is hij al veroordeeld, maar is hij
nu in beroep gegaan. Hij noemt het te gek voor woorden. Die De Gucht doet me
denken aan Albert II, die de mensen ook altijd kwam vertellen hoe het moest en
zelf de regels overtrad.
In
het interview dat de aandelenspecialist uit Berlare (weet je het nog met die
Fortis aandelen, destijds?) gaf in De Zevende Dag, kon De Gucht ook niet
nalaten nog eens na te trappen naar de N-VA en haar confederalisme. Dat zou,
volgens hem, van België een rompstaat maken, waarmee Europa nog nauwelijks
rekening mee zou houden en zouden onze politici het mogen vergeten nog ooit een
belangrijke Europese post in de wacht te slepen, genre de zijne of die van de
Natte Dweil. Jongens, jongens, toch! Wat hebben die Europese verkozenen van ons
al gedaan voor Vlaanderen? Helemaal niks, rien, niente, ingenting, nitschewo!
Als er al eens een discussie was tussen Vlamingen en francofonen, in de Rand of
in Brussel, dan koos Europa steeds voor de laatste en was er nooit een eigen
europarlementair met een serieus mandaat die het voor de Vlamingen opnam.
Als Europa ons straks links zou laten liggen, wat gaan ze dan doen na
een eventueel voor Europa negatief referendum in Catalonië, in Schotland, in
Baskenland? Allemaal in een cordon sanitair steken? Men is niet overal zo
politiek enggeestig als in België.
Tenslotte nog dit: De Gucht zegt zijn Europese termijn te zullen uitdoen
en geen kandidaat te zullen zijn bij de verkiezingen van 25 mei 2014. Wel wil
hij de Open VLD tijdens de verkiezingscampagne steunen. Ik heb zo het vage idee
dat daar niet iedereen bij de Vlaamse liberalen even gelukkig mee zal zijn,
zeker niet als hij het gevecht tegen de fiscus zou verliezen
Officieel is er in dit land geen vermogensbelasting. In werkelijkheid
worden zelfstandigen en bedrijfsleiders echter op alles en nog wat belast en
meestal nog stoemelings in steeds complexere vormen. Het laatste voorbeeld
daarvan is de zgz liquidatiebonus die stijgt van 10 naar 25%. Die werd in april
van dit jaar aangekondigd en zal vanaf 01.01.2014 in voege treden. Wie nog wil
genieten van een lagere belasting, doet er dan ook best aan nog dit jaar een
beslissing te nemen omtrent het eventueel vereffenen van zijn zaak. Het gevolg
van deze maatregel is dat heel wat bedrijven, waar het minder goed gaat, er nu
ernstig aan denken er dit jaar nog mee te stoppen om zo aan die verhoogde belasting te ontsnappen.
Karel Van Eetvelde van Unizo heeft daar al langer vruchteloos tegen
geprotesteerd. Toen hij vorige week dan afkwam met een voorstel om deze nieuwe
belastingverzwaring te omzeilen, kreeg ook hij de wind tegen van Crootje, die
feitelijk kwam vertellen dat Van Eetvelde uit zijn nek kletste. Die uitspraak
heeft hij ondertussen moeten intrekken omdat men in zijn eigen partijheeft ingezien dat ze hun potentiële kiezers
aan het wegjagen zijn en de laatste liberalen morgen het zinkende blauwe schip
zullen verlaten, richting N-VA. Daarmee zit de verse vice-premier, inde politiek omhoog gevallen omdat hij de zoon
van zijn vader is, in nauwe schoentjes, want ook hij heeft de nieuwe wet mede
ondertekend.
Daar bedrijven tot 1 oktober van volgend jaar de mogelijkheid hebben hun
vennootschap te liquideren en zo heel wat belastingsgeld te besparen, is de
kans reëel dat velen dat gaan doen. Een werkgroep, die zich Fiscaal Correct
noemt, zegt weet te hebben van een holding met een vermogen van 4 miljard euro
en honderden participaties die om die reden nu wordt vereffend en dat zou nog
maar het topje van de ijsberg zijn. Fiscaal specialist Victor Dauginet noemt de
nieuwe belasting zelfs een onteigening.
De
Open VLD maakt dit weekeinde in de media reclame voor haar politieke winkel,
met de ontwerptekst voor haar congres van eind dezer maand. In De Standaard
zelfs op twee volle bladzijden, met als titel: We leven in een geweldige
tijd. Tja, t is maar hoe ge het bekijkt.
Kredietbeoordelaar Standard & Poors heeft de rating van Frankrijk
een trapje naar omlaag gebracht: van AA+ naar AA. Dat is nog steeds zeer goed,
maar duidt wel aan dat het onder de leiding van monsieur normal toch ook niet
lekker loopt in de hexagoon. In eigen land zijn er die al apetrots zijn omdat
de Europese commissie, ondanks het feit dat de regering Di Rupo de Europese
normen (net) niet haalt, toch vinden dat we hier goed bezig zouden zijn. Zou
het?
Van de ruim twaalf miljard schulden, die ze erfde, kreeg de regering Di Rupo er
slechts drie weggewerkt. De staatsschuld is verder opgelopen en staat boven de
100% van het bbp. Voor de sanering van de overheidsfinanciën was het de
bedoeling dat die zou gebeuren voor één derde door de uitgaven te beperken, één
derde eenmalige maatregelen en één derde extra belastingen. In werkelijkheid
bedragen de uitgavenbeperkingen slechts 11% van de begrotingsoperatie en kiest
de federale regering vooral voor eenmalige ingrepen (genre Paars:Van de Lala
bis, kan men zeggen) én belastingen. In tegenstelling tot de E.U., waarin nog
wel meer zwakkere broertjes zitten, bevestigen OESO en IMF regelmatig dat
België nog altijd in de kopgroep zit van de hoogste belastingen. Twee derde van
de laatste begrotingsoperatie bestaat uit nieuwe inkomsten. Verder wordt er met
de cijfers letterlijk gejongleerd en worden bv de kosten van het overhevelen
van de bevoegdheden geboekt als besparingen. Dat laatste gaat over liefst 800
miljoen euro, terwijl een bedrag van 100 miljoen dat de NMBS op 31.12.2013
terugstort als niet gebruikte investeringstoelage, op 01.01.2014 weer wordt terugbetaald
aan diezelfde NMBS.
Dit is niet meer serieus, evenmin als de actie van de nieuwbakken
minister van Financiën, die het dividend van de Nationale Bank als een
structurele inkomenspost boekt. Zulke boekhoudtrucs noemt men in de States
(waar men er ook iets van kent) voodoo politics.
De
fusie van de uitgeverijen Corelio (De Standaard en Het Nieuwsblad) en Concentra
(De Gazet Van Antwerpen en Het Belang Van Limburg) is al langer beslist. Na de
officiële goedkeuring door de Belgische Mededingingsautoriteit, is men nu aan
de 'implementatie' bezig en die zal 205 jobs kosten (op een totaal van meer dan
1100). Dat betekent zowat één op vijf en daarbij zijn heel wat journalisten.
Als hoofdredenen geeft men overal op dat het te maken heeft met de crisis en
met de terugloop van de advertenties en reclame. Dat laatste klopt niet voor de
Gazet Van Antwerpen, maar dat vindt men in onze politiekcorrecte mediawereld
natuurlijk niet terug.
De
Gazet Van Antwerpen was zowat de laatste belangrijke krant in onze regio die
uitgesproken Vlaamsgezind én christelijk was. Dat kon natuurlijk niet in een
stad, waar de socialisten het voor het al zo lang voor het zeggen hadden. De
krant werd opgekocht door het Limburgse Concentra van de familie Baert, dit
vooral door toedoen van Steve Stevaert, die toen nog door de krant De Morgen
als een soort god werd aangeprezen. Diezelfde Stevaert zorgde ervoor dat de
eigenares van Concentra, mevrouw Baert, een baronestitel kreeg en dat Luc Van
Loon, de meer dan bekwame hoofdredacteur, de deur werd uitgestuurd toen die
niet bereid was een lagere functie te aanvaarden. Van Loons plaats werd
ingenomen door een intimus van Stevaert, een zekere Luc Rademaekers, Limburger,
logeman, gehuwd met een francofone die haar kinderen in het Frans opvoedde en
ergens rond Brussel woonde*. De Gazet Van Antwerpen werd de Gazet Van Janssens.
De meest Vlaamsgezinde journalist, Roger Van Houtte, werd ontslagen,
waarschijnlijk omdat hij het Antwerpse Visa schandaal** had uitgebracht waarbij
enkele rode coryfeeën grote sier hadden gemaakt.
Het Frutje, zoals de krant in de koekenstad heet, werd een
socialistisch propagandablaadje en de meeste Vlaamsgezinde lezers haakten af
(waaronder ondergetekende, na 35 jaar abonnee te zijn geweest). Het voorlopig
resultaat is, dat van de meer dan 200.000 abonnees, die de krant telde in het
begin van de jaren negentig er momenteel geen 100.000 meer overblijven. Sinds
de overname van de stad door de N-VA is de toon al wat veranderd, maar zo lang
er daar linkse journalisten blijven van het type Moolenaar, Kerkhove en Collier,
zal ook Mediahuis de afgang van het Frutje niet kunnen stoppen. Men moet voor de
achteruitgang van deze krant de schuld niet geven aan de crisis en de
adverteerders. De afgang was al begonnen begin der jaren negentig en zette zich
voort tijdens de boomjaren van Paars, toen de oplages van de andere kranten
niét achteruit gingen. Nu maar afwachten, of Mediahuis het opgelost krijgt.
* Deze Rademaekers heeft ondertussen de
puinhoop, die hij van het Frutje gemaakt heeft, verlaten om hoofdredacteur nieuwsdienst
van de VRT te worden, waar hij zich in dit uitgesproken linkse midden wel meer
op zijn gemak zal voelen en waar hij er geen constant te controleren leegloop
moet vrezen, dank zij de staatssubsidies, waarmee de VRT onderhouden wordt.
** Visa stond toen voor Verkwisting
Inkomsten Stad Antwerpen
Nadat de N-VA voortijdig voor de dag kwam met de ontwerpteksten voor
haar komende congres, komt nu ook de Open VLD er plots mee af. Op enkele
nuances na zou men kunnen zeggen dat het om een doordruk gaat, een soort
blauwdruk en in dit geval eerder een flauwdruk.
De partij die ooit ervan droomde een
volkspartij te worden, maakt nu weer een bocht naar rechts, terwijl de
kopstukken tegelijkertijd maar blijven zeggen dat ze socialer zijn dan de N-VA. In feite
is het hele blauwe verhaal inderdaad een doordruk, maar dan van de blauwdruk
uit de eerste burgermanifesten van Verhofstadt, waarin ook al sprake was van
o.m. het opdoeken van de inderdaad overbodige provincies, maar waarvan even weinig
is gekomen als van de sanering van de staatsschuld, toen dat nog een makkie
was.
Het hele liberale plan, mocht het ooit toegepast worden, zal pas werken
ná 2016 en efficiënt worden tegen 2020. Daarmee loopt de partij een paar
jaar achter bij dat van de N-VA, die e.e.a. verwezenlijkt wil zien tegen 2018
en niet tegen 2020. Tegelijkertijd moet Open VLD verder ijveren om de belastingregering
Di Rupo te blijven depanneren met een volgende budgetcontrole in het voorjaar
van 2014, waarbij haar huidig plan niet eens ter sprake kan komen. Mocht er
ooit een Di Rupo II komen, dan kan Open VLD haar 5-5-5 plan nu al
archiveren. Dat plan omhelst het terugdringen tegen 2020 van het
overheidsbeslag met 5%, een lastenverlaging van 5 miljard voor wie werkt en nog eens 5
miljard voor wie werk verschaft. Dat is allemaal toekomstmuziek die niet kan
worden hard gemaakt zolang de partij in een regering zit met de marxisten van
de PS, die het dan voor het zeggen krijgen. Dat terwijl een bevriezing van de overheidsgaven vanaf het aantreden van
een nieuwe regering in 2014 (de zgz Moesen*-norm waarop het herstelplan van de
N-VA geënt is) wél meteen zorgt voor een terugdringen van het overheidsbeslag.
* Wim Moesen, sinds 2006 emeritus met
pensioen - was zon dertig jaar professor aan de KU Leuven en wordt beschouwd
als een der meest onderlegde specialisten van de openbare financiën. Hij pleit
voor een tijdelijke, doch volledige bevriezing van de overheidsuitgaven om de
staatsschuld terug te dringen en het is die theorie die door de N-VA niet
alleen werd overgenomen, maar zelfs nog wat werd bijgesteld.
Zoals ik reeds meldde in mijn blog van Allerheiligen (Confoederatio Belgica)
was Brussels CD&V minister Brigitte Grouwels de enige niet-N-VA politica die
zich wat kon vinden in het confederatieplan van de N-VA, toen ze zei, dat de
Brusselaars ook nu al voor bepaalde zaken moeten kiezen, zoals bv voor het
onderwijs, waar 25% kiest voor het (betere) Vlaams onderwijs terwijl er,
officieel althans, geen kwart van de Brusselaars nog echte Vlamingen zijn. Die
eerlijke stellingname wordt Grouwels niet in dank afgenomen. Er is zelfs al een
FDF-kamerlid dat haar ontslag eist, officieel niet o.w.v. van haar
zgz communautaire uitspraken i.v.m. het N-VA-plan, maar houdt u vast omdat zij als Brussels
minister van verkeer, bij wijze van proef, enkele palen van verkeerslichten
heeft laten overschilderen met de Brusselse kleuren: geel en blauw. Die FDFer,
een zekere Emmanuel De Bock, vindt die kleuren te Vlaams! De Standaard
cartoonist RECTRR reageerde daarop met een spotprent waarop iemand tegen een
ander zegt: Natuurlijk zijn ze Vlaams: ze werken!
Doet me denken aan dat oude mopje, toen men de Boudewijn snelweg van
Antwerpen naar Luik aanlegde. De dag dat men met de werken over de taalgrens
kwam, stond er aan Waalse kant een plakkaat, waarop stond: Ici on parle le
français. De dag daarop stond er ook een plakkaat aan de Vlaamse kant, waarop
stond: Hier wordt gewerkt.
Om
even een idee te geven, hoe Brussel (niet) werkt. Anders dan in Vlaanderen, is
men daar bv niet verplicht aan te sluiten bij een zorgverzekering en wie dat
toch doet, doet dat aan minder gunstige voorwaarden. Men kan er nl pas zelf van
genieten als men er 10 jaar bij is aangesloten en wie er aanspraak op maakt,
ziet zijn recht met vier maanden opgeschort voor elk jaar dat hij niet
aangesloten was. Het resultaat is dat steeds minder Brusselaars er aan
deelnemen. Net zoals bij het onderwijs, zouden veel ketjes beter gediend zijn
met een Vlaamse aansluiting, hetgeen nu (nog) niet kan. En nu we toch met Brussel bezig zijn,
nog even iets over de schooier van Evere,Vanhengel, dus. Die liberaal stond bij de verkiezingen in 2012 als
lijstduwer op een PS-lijst(!) en haalde er amper 805 stemmen. Diezelfde
Vanhengel vertelde in Terzake (ook al n.a.v. het N-VA confederatieplan), dat
zijn partij, Open VLD, wel degelijk het confederalisme in haar programma had
staan, maar dat de liberalen toen niet wisten wat dat betekende. Men kan zich dan
ook afvragen of ze de dag van vandaag wél weten wat er in hun eigen nieuw
toekomstplan staat, waarbij ze tegen het jaar 2020 een daling van de
belastingen vragen van 10 miljard euro, netjes verdeeld tussen werknemers en
werkgevers. En dat wordt dan gezegd door de voorzitster van een partij die mee
in de huidige federale regering zit en er mee verantwoordelijk voor is dat die
regering er nog steeds niet in slaagt de Europese begrotingsnorm te halen en de
staatsschuld terug te dringen onder de 100% van het bbp. Om het Leterme nog
maar eens na te zeggen: Wie gelooft die mensen nog?.
Dat het nieuws over het zgz communautair ideaalbeeld van de N-VA nog
lang zou nazinderen, was te verwachten. Gisteren hebben ook Open VLD en
CD&V de Vlaamsnationale communautaire plannen al afgeschoten. Het is
trouwens opmerkelijk dat Markske Beke steeds meer Leterme speak gebruikt.
Hij kan ook geen twee zinnen meer zeggen zonder het te hebben over de mensen.
Beke en Rutten waren trouwens niet de eerste CD&Vers en Open
VLDers die hun negatieve mening gaven. Misschien waren ze wel verplicht een
uitspraak ter zake te doen, nadat in een politiek debat op de RTBf Eric Van
Rompuy, Guy Van Hengel en de
onvermijdelijke Mark Eyskens dat in hun plaats al hadden gedaan. Het was daar zo
ergerlijk, dat zelfs de rode VRT het nodig vond enkele van hun uitspraken te
tonen. In werkelijkheid was er van een debat geen sprake, omdat ook de zgz
Vlamingen de francofonen waaronder Vlaminghater Maingain - naar de mond
praatten.
De
schooier van Evere, zoals Van Hengel bekend staat in financiële middens, noemde
het N-VA plan duivels, dit in fel contrast met zijn eigen Brusselse collega
Brigitte Grouwels (CD&V) die het twee dagen eerder aannemelijk vond. Van
Hengel kent Vlaanderen alleen maar als hij denkt er geld van te (kunnen)
krijgen. Eric Van Rompuy is de steeds groter wordende incarnatie van een
azijnpisser. De nijd en weerzin kan je echt van zijn gezicht zien afdruipen. De
man, die ooit een Vlaamsgezinde voorzitter van de CVP-jongeren was, maar het
daarna nooit verder heeft kunnen brengen dan fractieleider (lijder zou hier
beter passen), terwijl zijn broer - die letterlijk nergens vóór was - het tot
president (nou, ja) van de E.U. schopte, wordt met de dag ongenietbaarder. Dat
men Eyskens blijft uitnodigen is waarschijnlijk bij gebrek aan andere kandidaten.
De man zijn politieke houdbaarheidsdatum is al lang vervallen.*
Het zijn een stel nestbevuilers, die geen andere argumenten meer hebben
en netjes passen in de anti-Vlaamse haatcampagne waarvan de RTBf het brevet
heeft. De N-VA bedankte terecht om aan een dergelijk debat mee te doen. Het is
trouwens een publiek geheim dat de partij van De Wever wel regelmatig op het
scherm komt van de eveneens Franstalige RTL, die echter objectiever is
t.o.v. de Vlamingen.
* Nog iemand wiens politieke houdbaarheidsdatum
al lang vervallen is, is Willy Claes, die geregeld als specialist wordt
opgevoerd door de VTM. Indertijd, bij het Agusta schandaal, herinnerde hij zich
niets meer, nu weet hij het weer allemaal
Al
enkele dagen worden de radio- en Tv-journaals beheerst door de beroering omtrent
al dan niet legale inwijkelingen, met als kers op de taart de aangekondigde
ontruiming van het gekraakte Gesù-klooster in Sint-Joost-ten-Node. De meeste
van die krakers wonen daar al tot drie jaar en de vraag is dan ook hoe zoiets
kan, zeker voor een deel ervan dat hier illegaal verblijft.
Na
de ramp bij Lampedusa, waarbij zon dikke driehonderd vluchtelingen verdronken,
heb ik ergens de aantallen gelezen die de verschillende landen in Europa elk
jaar opnemen. De juiste cijfers kan ik me niet meer herinneren, wel het feit
dat, in verhouding tot het aantal inwoners (dus niet in absolute cijfers),
België een van de koplopers in Europa is. De hoera politiek van Di Rupo,
waarbij big Maggie als dé ster van het veld wordt afgeschilderd, zou dan ook
wat minder mogen zijn. Sinds staatssecretaris De Block in functie trad, is er al
e.e.a. veranderd, zeg maar verbeterd, maar het blijft dweilen met de kraan
open. Dat dankt Maggie aan haar partijgenoot en promotor van het grote Europa,
Guy Verhofstadt en zijn regeringen van de actieve welvaartstaat. Het is onder
Paars dat men de snel-Belg-wet heeft goedgekeurd en ervoor gezorgd heeft dat er
sindsdien zon half miljoen Belgen zijn bijgekomen. Dat en het feit dat
economische gelukzoekers meestal als asielzoekers worden afgeschilderd (wat
de meesten niét zijn), maakt dat er nog veel water door de Zenne zal moeten lopen
vóór die situatie enigszins beheersbaar zal worden.
Wat die ontheemden hier meemaken is onwezenlijk, maar zij zijn er zelf
ook mede voor verantwoordelijk. Wie zijn eigen land achterlaat zonder dat daar
enig gevaar is, zet zijn toekomst op het spel en ook die van zijn kinderen. Zo
staat er in De Standaard van dit weekeinde een artikel waarin er sprake is van
een Slowaak die hier met 11 (elf!) kinderen is aanbeland. Uit Slowakije, een
land dat deel uitmaakt van de E.U.! Voor zon mensen moet het eigen land
instaan, niet een ander willekeurig land dat daarom niet gevraagd heeft.
België is vol, Brussel overvol. Wij kunnen hier de hele wereld niet
ontvangen. De mensen en media die denken ons daarover een geweten te moeten
schoppen, plegen eerder chantage. Anders kan ik dat niet noemen.
De mensen die vinden, dat alles hier pico bello loopt en er derhalve
geen nood is aan verandering, wil ik er even aan herinneren dat de
faillissementen en ontslagen blijven oplopen, de staatsschuld blijft stijgen
(we zitten al aan meer dan 105% vanhet
bbp) en steeds meer bedrijven het hier voor bekeken houden. Voorlopig laatste
in de rij is de Finse uitgeversgroep Sanoma, die al haar week- en maandbladen
in België in de etalage heeft gezet. In Nederland blijft de groep wél aanwezig.
Bij Tessenderlo Chemie gaan 170 jobs verloren en ligt de fabriek plat wegens
een staking én een lock-out. Economen verwachten dat bij een volgende, zelfs
kleine crisis, Frankrijk en België de perifere landen zullen vervoegen.
Gewoon omdat die laatste vorderingen maken en wij niet.
De
beslissing van de Raad van State om de uitvoering van het uitbreidingproject
van de haven van Antwerpen op te schorten, is ook al niet van die aard om vrolijk
van te worden. Dat project voorziet o.a. in de aanleg van het Saeftingedok, een
dok dat nóg groter zou worden dan het Deurganckdok. Misschien zouden we ons hierom
echter beter niet té veel zorgen maken. Mocht het reeds bestaande Deurganckdok
op volle toeren draaien, dan is de kans groot dat de daar afgeleverde goederen
straks helemaal de haven niet meer uit geraken o.w.v. het verkeersinfarct dat
ze daar de Ring noemen en dat Antwerpen wurgt.
Een eerste firma die dat laatste begrepen heeft, is de van oorsprong
Nederlandse logistieke groep Wim Bosman, die zijn activiteiten in Wijnegem stopt
en ze overbrengt naar Zeebrugge en Genk. Door zijn landinwaartse ligging had
Antwerpen steeds de voorkeur, maar de files in en rond de koekenstad kosten het
bedrijf teveel geld, vandaar. Toevallig kende ik dat bedrijf uit s Heerenberg
vrij goed, daar ze vroeger althans uitsluitend met DAFs reden. Sinds het
werd overgenomen door het Nieuw-Zeelandse Mainfreight, is ook dat geen
zekerheid meer. Op hun officiële website staat nu een Mercedes vrachtwagen
uitgebeeld en die worden niet in Nederland en Vlaanderen gemaakt, zoals de DAF
trucks.
Wim Bosman zal gegarandeerd navolgers krijgen, gewoon omdat geen zinnig
mens er nog in gelooft dat de verkeersknoop rond Antwerpen op korte of zelfs
middellange termijn zal worden opgelost. De geschiedenis zal later uitwijzen,
wat voor stommiteit het was het Lange Wapperproject te kelderen na een
schertsreferendum waaraan slechts 40% van de Antwerpse kiesgerechtigden deelnam en 60%
van die 40% tegenstemde (t.o.v. het totale aantal kiesgerechtigden is dat
slechts 25%) en waarbij de regio buiten de stad niet eens de kans kreeg mee te
doen, terwijl die het hardst getroffen wordt.
Tenslotte heeft een van de twee overblijvende grotere
luchtvaartmaatschappijen op de luchthaven van Deurne de handschoen in de ring
gegooid (degene die de stad verbindt met Manchester) en kan men de paarse oppositie
straks weer de sluiting van de Antwerpse luchthaven horen eisen. Met als reden, dat het openhouden van het vliegveld van Deurne elk jaar
enkele miljoenen euro kost. Ik ga dat niet ontkennen, maar als we die logica
doortrekken, wordt het meer dan tijd dat we de NMBS sluiten. Die kost de staat
jaarlijks drie miljard
Staan er in de institutionele ontwerpteksten van de N-VA voor haar later
congres heel wat zaken die de francofonen van dit land doen steigeren, ook de
Vlaamse diehards zullen wel niet alles kunnen smaken van wat nu wordt voorop
gesteld. Zelfs al zal daarover op de volgende bijeenkomsten ook binnen de
partij nog wel heel wat te beknibbelen vallen, toch denk ik niet daar er veel
aan zal veranderd worden. Over het werkstuk is teveel nagedacht en gediscussieerd om het te gaan amenderen als een vulgaire Belgische wet.
Zo
is er het feit dat de N-VA niet voor een onafhankelijk Vlaanderen gaat. Nog
niet. Het water is daarvoor nog veel te diep. Als men een soort confederatie
nog niet verkocht krijgt, hoe weinig kans zou een separatistisch voorstel dan
maken?
Ook dat de koning blijft, zal de echte republikeinen geen plezier doen.
Ook hier geldt echter, dat het kan gezien worden als een voorlopige maatregel.
Als België dan toch (nog wat) blijft bestaan, waarom dan zijn koning niet, zij
het wel in een verwaterde versie, waarin hij zich hoofdzakelijk nog zal mogen
bezig houden met protocollaire zaken en niet meer de politiek.
Met die twee demarches hoopt de N-VA ook wat koningsgezinden en
belgicisten te overtuigen voor haar te stemmen, i.pl.v. voor een traditionele partij die helemaal geen garantie op de toekomst geeft. De N-VA moet nl méér stemmen
krijgen dan de vorige keer en ook meer dan die uit de laatste peilingen (voor
wie daarin gelooft). Wie daar als Vlaamsnationalist niet mee akkoord gaat,
heeft altijd nog de mogelijkheid te stemmen voor het origineel, in dit geval het
Vlaams Belang.
Tenslotte blijf ik erbij dat de V-partijen eerst de meerderheid moeten
zien te verwerven in het Vlaams parlement, om van daaruit de belgicisten en
francofonen voor de keuze te stellen: ofwel ons confederalisme, ofwel houden we helemaal mee op met dit België dat ons geen meerwaarde meer kan bieden. Voor
de N-VA is dit nog altijd de voorzetting van de Baert doctrine uit de tijd van
de Volksunie, toen die zich nog niet aan België verbrand had: Indien een
mogelijke stap in de staatshervorming een stap vooruit betekent, waarvoor geen
onredelijke prijs moet worden betaald en indien er geen toekomstige stappen
worden geblokkeerd, dan moet deze stap worden gezet. Dat geldt ook vandaag
nog.
Maandenlang
hebben de traditionele partijen smalend gedaan over het feit dat de N-VA
blijkbaar niet uitgelegd kon krijgen wat haar confederalisme enhaar verandering eigenlijk inhielden. Die
periode is nu wel voorbij. De partij heeft zeer gedetailleerd verteld wat het
institutionele deel van haar programma inhoudt. Er is echt werk van gemaakt en
in Vlaanderen is er niemand die het weerleggen kan (laten we even de groenen
vergeten, die belgicistisch zijn). Natuurlijk zijn de Franstaligen niet akkoord.
Die zouden dat ook niet geweest zijn mocht de N-VA het tegenovergestelde hebben
voorgesteld. Net zoals de linkse oppositie in de Antwerpse gemeenteraad ook
meteen alles afkeurt wat de nieuwe meerderheid daar nog maar denkt voor te
stellen.
De
N-VA kiest dus voor een systeem zoals in Zwitserland, waar de regering ook maar
bestaat uit een handvol ministers en waar de functie van eerste minister op een
soort beurtrol staat. De Zwitserse confederatie
krijgt ook maar 30% van de begroting en toch doet dat land het behoorlijk, in
elk geval een stuk beter dan het huidige België. Dat België als confederatie
niet meer over een eerste minister van enige betekenis zal beschikken, die zo'n beetje de rol zal krijgen die Herman Van Rompuy nu heeft in Europa, wat is daar
verkeerd aan? Vergeten we niet, dat áls de zesde staatshervorming echt en
volledig zal zijn uitgewerkt (hetgeen ik meer dan ooit betwijfel), de federale
premier ook zoveel niet meer zal betekenen, want zal moeten werken met een
budget dat kleiner zal zijn als die van de Vlaamse en Waalse
minister-president.
Wat Brussel betreft is het N-VA - ideaalbeeld van de confederatie
feitelijk een kopie van wat al eerder werd voorgesteld door Vives, een denktank
van de KU Leuven, die eveneens stelde dat men het Brusselse gewest best
afschaft, van de negentien baronieën één stad maakt en de zes politiezones
tot één terugbrengt, net zoals al is gebeurd met de Brusselse brandweer.
Brigitte Grouwels, CD&V minister voor Verkeer van het Brusselse gewest, is
de enige die tot nu toe de moed heeft gehad positief te reageren en die
trouwens bevestigt dat het systeem waarbij de Brusselaars zullen moeten kiezen
tussen Vlaanderen en Wallonië ook nu al bestaat voor allerlei diensten en
instellingen. Feitelijk niets nieuws onder de Brusselse zon, buiten het feit
dat met het opdoeken van al die gemeenten, de OCMWs, de overbodige
politiezones én het gewest er aardig wat politieke graaiers op droog zaad
zullen komen te zitten. Dáár knelt het politieke schoentje!
Tenslotte zal dit plan nog niet voor morgen zijn, dat weten ze ook bij
de N-VA. De francofonen zullen nooit akkoord gaan met eender welk plan waardoor
zij ook op langere termijn de Vlaamse miljarden zullen moeten missen om hun
opgefokte levensstandaard op peil te houden. Reden te meer om ze op 25 mei 2014
een duidelijk signaal te geven door ervoor te zorgen dat de V-partijen aaneen meerderheid geraken in het Vlaamse
parlement en die als hefboom zullen gebruiken om het Belgisch systeem open te
breken. Het zal inderdaad de Vlaamse kiezer zijn die dan zal beslissen of hij
verder bereid blijft zijn eigen welvaart te hypothekeren, ofwel eieren voor
zijn geld te kiezen.
Het volksgezegde is dat een volk de leiders krijgt die het verdient. Als
dat ook zou tellen voor de politieke partijen, dan staat Open VLD er slecht
voor. Volgens voorzitster Rutten zou een nieuwe staatshervorming pure
masturbatie zijn. Ik laat die uitspraak voor wat ze is, of zullen we ze
newspeak noemen? Feit is dat Rutten haar partij terug naar de negentiende
eeuw wil, toen die nog de grootste was in dit land, enkel omdat er geen
algemeen stemrecht was en niet omdat de liberalen zoveel talrijker waren. Wat
bij Rutten misschien ook meespeelt, is het feit ze jarenlang net over de taalgrens
heeft gewoond en daarnaar misschien nog heimwee heeft. Ze zou beter haar oor
eens te luisteren leggen over there, want het loopt daar alles behalve
lekker, zeker op financieel vlak.
Zoals ik al meldde in mijn blog van gisteren, is het helemaal niet zeker
dat Wallonië en de Franse gemeenschap de huidige (zesde) staatshervorming
verteerd zullen krijgen. De nieuwe bevoegdheden worden nl niet vergezeld van
een sluitende financiering, wat betekent dat de deelstaten er extra geld in
zullen moeten bijpompen. De intresten op de schulden bedragen voor de Franse
Gemeenschap en Wallonië respectievelijk 215 en 260 miljoen t.o.v. slechts 169
miljoen voor Vlaanderen dat toch meer inwoners telt.
Het resultaat van dat alles zal zijn, dat de francofonen van dit land
weer eens geld tekort zullen hebben en dat nog maar eens zullen opeisen. Dat
zal alleen kunnen via een volgende staatshervorming, zoals ze dat al doen sinds
de Lambermont-akkoorden, net dat wat madam Rutten nu niét wil. Helemaal te gek
is, dat het Franstalig onderwijs ook weer extra vers geld wil krijgen,
uitgerekend dát onderwijs dat als een van de slechtste van Europa wordt genoemd.
Hoe krijgen ze het klaar om steeds meer geld nodig te hebben voor een onderwijs
dat op niets trekt?
Il faut le faire, om het eens in hun
eigen taaltje te zeggen.
Er
is ooit gesteld, dat er alleen een einde zal komen aan dit land als de
francofonen dat zullen willen. Zeker met de échte veranderingen die de N-VA nu
voorstelt, komt die dag stilaan dichterbij. In de kritiek daarop wordt e.e.a.
bewust verdraaid (o.a. dat er geen Belgisch eerste minister meer zou zijn),
maar dat is voor een volgende blog.
Met Rutten komt het voor de Open VLD nooit meer goed. Het mens heeft
ooglappen op. Vergeet niet dat het woord confederalisme zelfs in het vorige
verkiezingprogramma van de partij stond. Feitelijk heeft Open VLD, volgens Rutten, haar kiezers
toen wat voorgelogen. Wie zegt dat het volgend jaar anders zal zijn? Wat kan er
voor de Open VLD nog wel, buiten het slaafs volgen van een links programma van
een belastingsregering, van begrotingen die aan elkaar hangen met knip en
plakwerk en van een staatsschuld die op die manier alleen maar groter zal worden?
De
N-VA gaat in de tegenaanval na de kritiek die de partij de laatste tijd had
gekregen, o.a. over de heisa in Turnhout, de wapendealer in Brussel die
stoemelings in de partij was geraakt, de poging om Jan Jambon letterlijk en
figuurlijk zwart te maken en de ongelukkige tussenkomsten van het ongeleid
projectiel dat Bracke heet. Als reactie daarop, om te vermijden dat de
kiescampagne een vuile campagne wordt en ook om het politiek momentum te kapen,
heeft de partij nu de sociaal-economische ontwerpteksten van haar aanstaande congres vervroegd
bekend gemaakt. Blijkbaar is ze daarin ten volle geslaagd, want zowat alle politieke
commentatoren en partijen zijn erover gevallen. Wat ze beoogt op
sociaal-economisch vlak, weten we al, wat het gaat worden op institutioneel
vlak, zullen we vandaag te horen krijgen.
Over wat we al weten, m.b.t. het sociaal-economische, zijn er feitelijk
geen grote verrassingen. De partij zegt al lang dat Di Rupo een
belastingregering is (en geen sociaal-economische hervormingsregering, zoals
Elio het zelf stelt) en dat de N-VA die belastingen omlaag wil, zowel voor de
burger (de personenbelasting) als voor de ondernemingen (de
vennootschapsbelasting). Beide behoren bij de hoogste van Europa en - zeker in Vlaanderen - krijgen we er in verhouding niet veel voor terug. Niemand kan
daar tegen zijn. Nu kunnen de liberalen wel zeggen dat dit feitelijk hun
programma is, de vraag is dan wel waarom zij er zelf nooit iets serieus aan
gedaan hebben. De doelstellingen van de N-VA zijn inderdaad vrij liberaal, feitelijk een
terugkeer naar de idealen van de Verhofstadt van de eerste drie
burgermanifesten. De bedoeling moet dan wel zijn dat die geen tweede keer
misbruikt zullen worden om straks het tegenovergestelde te doen. De liberalen
hebben ter zake in Vlaanderen het vertrouwen verloren, de N-VA heeft nog het
voordeel van de twijfel.
De
staatsuitgaven voor een legislatuur bevriezen, moet kunnen. Leterme heeft ook
een hele tijd met twaalfden gewerkt en dat lukte ook. Zon bevriezing zou voor
Vlaanderen drie tot vier miljard euro per jaar kunnen opbrengen. Daarmee kan
men al iets compenseren, mocht dat nodig zijn. Vergeten we niet dat de
deelstaten met de zesde staatshervorming al een deel bevoegdheden bij krijgen
die niet volledig gefinancierd zijn. In Vlaanderen kan men zich daar
terecht zorgen over maken, voor Brussel en Wallonië zal dat nog erger zijn,
gewoon omdat die twee regios er financieel slechter voor staan en o.a. meer
schulden hebben, zelfs in absolute cijfers
Kortom, er zal vanaf vandaag over e.e.a. nog een aardig woordje
gedebatteerd worden, waarbij we rustig kunnen stellen dat de
verkiezingscampagne lang en zwaar zal zijn. Het zal tenslotte echter de kiezer
zijn die zal moeten weten wat hij wil. Ondertussen heeft de N-VA echter de
leiding in de eerste ontsnapping en dreigt het voor de gezamenlijke
concurrentie een lange achtervolging te worden.
In
mijn blog van zondag, over de stinkend rijke PSers, had ik het reeds terloops
over het feit dat Laurette Onkelinx vindt dat de Belgacom-baas Didier Bellens*
ziekelijk verslaafd is aan geld. Als uitspraak van een minister van
Volksgezondheid t.o.v. een partijgenoot kan dat tellen. De normale reactie
daarop, die velen zich stellen, is: waarom zet men de man dan niet af? Wel, dat
gebeurt niet, omdat die ziekelijke geldwolf ervoor zorgt dat de staat aan het
overheidsbedrijf Belgacom jaarlijks een flinke cent overhoudt. Men zou haast
kunnen stellen dat de Belgische staat ziekelijk verslaafd is aan Belgacom. Er
is echter ook een tweede reden. Mocht men Bellens ontslaan, dan is men
verplicht hem een miljoenenbonus uit te betalen. Bellens valt nl niet onder de
nieuwe regeling waarbij topambtenaren in overheidsdienst niet meer dan 290.000
mogen verdienen en als uitstapbonus niet meer mogen krijgen dan één jaar loon. Bellens heeft daar geen last van. Voor hem en nog een paar protegés werden daar in de nieuwe wet de gebruikelijke Belgische uitzonderingen gemaakt.
Wie dacht, dat na de grote schoonmaak in Charleroi, de PS een cleane
partij is geworden, is eraan voor de moeite. Er blijkt nu nog zon rotte appel
in de partijmand te liggen, onder de naam van ene Pascale Peraita, topvrouw van
de daklozenorganisatie Samusocial, die er tijdens de winter voor zorgt dat
daklozen in Brussel een onderkomen krijgen. Terwijl het gros van de Samusocial
medewerkers vrijwilligers zijn, die hun werk doen voor letterlijk amper een
appel en een ei, blijkt madame Peraita een loon te krijgen van een kleine
200.000 euro plus allerlei premies en een riante onkostenvergoeding, waarvan ze
misbruik zou maken (voor o.a. snoepreisjes). Ze kwam in 2001 al eens in de problemen wegens financieel
wanbeheer, werd toen afgezet, maar daarna weer opgevist. Ook het nieuws van
haar buitensporige verloning kwam aan het licht via een onderzoek naar nieuwe onregelmatigheden
in de Samusociale boekhouding.
Daar houdt het trouwens niet bij op. Madame Peraita heeft de ambitie om haar
mentor en partijgenoot Yvan Mayeur in Brussel op te volgen als voorzitter van
het OCMW, in de hoofdstad een miljoenenbusiness. Dit noemt men de kat bij de
melk zetten. Vernoemde Mayeur zelf is de gedoodverfde kandidaat om Freddy
Thielemans (ook al PS) op te volgen als burgemeester van Brussel stad
Voor de petite histoire: Yvan Mayeur was de eerste man van de PS
volksvertegenwoordigster die zich de dag van vandaag (de tweede) madame Rik
Daems (Open VLD) mag noemen. Om maar te zeggen dat het daar een wereldje apart
is, om beleefd te blijven.
* Bellens werd bij de RTL Group ontdekt
door niemand minder dan Elio Di Rupo, toennog voorzitter van de PS
Nadat vorige week bekend werd, dat er bij de laatste (gemeentelijke) verkiezingen
meer dan één miljoen kiesgerechtigden niet bij de stemlokalen was komen opdagen,
was het te verwachten dat iedereen daarover eens zijn mening zou verkondigen.
Voor wat de partijen betreft, kwam het er op neer dat alleen CD&V en SP.a
vóór stemplicht en tégenstemrecht zijn,
maar dat alle andere partijen (75% a.u.b.) vinden dat we met het huidige
systeem er best mee op houden. In de Zevende Dag werd daarover gedebatteerd, waarbij
bleek dat de twee partijen die alles bij het oude wilden laten, geen serieuze
argumenten (meer) hadden.
In
de Zevende Dag kregen we zowaar CD&Ver Steven Vanackere nog eens te zien
en te horen. De man heeft pas nog een boek geschreven, dat misschien in
politieke middens gelezen wordt, maar dan ook alleen maar daar. Het lijkt erop
alsof de man rekent op een politieke terugkeer, wat ik hem af zou raden. De
mensen houden niet van losers. Hij heeft zijn kans gehad en kon het niet aan.
Zo simpel is dat. Even simpel was trouwens zijn uitleg dat mensen het leuk
zouden moeten vinden als ze in de file staan aan te schuiven. Daarbij haalde
hij het voorbeeld aan van mensen die aanschuiven voor e.o.a. ticketverkoop. Hij
had er even goed de winkels van de vroegere Sovjet Unie kunnen bijhalen, waar
men ook steeds moest aanschuiven. Dat laatste gebeurde mede om de mensen in t
oog te kunnen houden en in het gareel te laten lopen.
Kathleen Van Brempt (SP.a) vond dan weer dan het huidige systeem
democratischer is. Men had haar kunnen voorwerpen (maar zoiets gebeurt niet
op de linkse VRT) dat dit land, samen met Griekenland (maar dat is geen
voorbeeldland) en Luxemburg (dat, volgens De Gaulle, zelfs géén land was), nog
het enige ter wereld is waar nog een stemplicht geldt. Zijn al die andere westerse
landen op deze aardbol dan ondemocratisch? Trouwens, wat is er democratisch aan
iets in stand te willen houden waar driekwart van de eigen politieke partijen tégen
zijn?
Het kan trouwens nog hilarischer. Bij de vorige gemeenteverkiezingen had
de federale minister van Justitie zelfs vooraf gezegd, dat wie niet ging
kiezen, daarvoor niét zou beboet worden. Van hypocrisie gesproken! Als men dit
systeem aanhoudt zou men dus, volgens de wet, moéten gaan stemmen, maar wordt
men, volgens de minister die de wet zou moeten doen naleven, daarvoor niet
bestraft. Dubbelzinniger en Belgischer kan moeilijk.
Als er geen stemplicht zou zijn, dan is het aan de politieke partijen om
ervoor te zorgen dat de politiek interessant genoeg blijft om de mensen aan te
zetten tot stemmen. En aan wie zich daarover zorgen maakt, omdat het vooral de
mensen van allochtone afkomst zouden zijn die dan niet zouden gaan stemmen
(buiten Gent dan, want daar zijn geen allochtonen meer!), raad ik aan eens na
te gaan hoeveel allochtonen hier bv naar musea gaan of naar andere culturele
activiteiten zoals de opera of het festival van Vlaanderen. Gaat men zich daar
dan ook druk over maken of is het alleen maar te doen om de extra stemmen die
die bevolkingsgroepen zouden kunnen opleveren?
Belasting ontduiken is altijd een Belgische sport geweest, maar het
wordt de laatste tijd steeds moeilijker. De belangrijkste reden hiervoor is de
digitalisering, waardoor zowat alle mogelijke gegevens kunnen uitlekken, ook
die van de banken en hun klanten. Dat laatste werd nog eens duidelijk met de
data die De Tijd in haar bezit heeft gekregen van klanten van HSBC uit
Zwitserland*, die door de bank zelf zouden zijn aangeraden hun geld voor de
Belgische fiscus te verstoppen via e.o.a. offshore business. Vergeten we niet,
dat het hier niet gaat om Janneke en Mieke, maar om superrijken, waaronder
nogal wat diamantairs. Wat in de HSBC zaak wel de aandacht trekt, is dat er ook
een Belgische minister van staat onder de sjoemelaars zit. Dat zijn die mensen
die, als ze sterven, een staatsbegrafenis krijgen, zoals Wilfried de evidente
nog pas. De sjoemelaar van staat heet Roger Lallemand en is van PS signatuur.
Ge weet wel: de partij die vecht voor de belangen van de kleine man, maar
waarin het principe links lullen en rechts zakken vullen weliger tiert dan in
welke andere partij ook.
Die Lallemand blijkt nl niet de eerste rijkaard te zijn binnen de PS die
geld zat schijnt te hebben. Deze week nog raakte bekend dat Paul Furlan, Waals
minister voor Lokale Besturen en Toerisme, zon 44.000 euro heeft geschonken
aan een theaterfestival in de Franse Alpen. Dat geld komt niet uit eigen zak,
maar uit hetzelfde pakket waaruit men ook bv de verliezen van Francorchamps
bijpast (6 miljoen euro dit jaar!). Maar die Furlan blijkt in het dorpje Le
Grand-Bornand, waar dat festival plaats grijpt, ook al een appartement te
bezitten en gaat daar jaarlijks skiën. Ook geen proletariër, dus.
En
er zitten in die PS nog meer superrijken. Denk maar aan wijlen papà Daerden,
in de eigen partij kameraad Porsche genoemd, die buiten die bolide ook nog
wel wat vastgoed bezat, zelfs in Frankrijk (waar hij die beroerte trouwens
kreeg) en die, samen met zoon Frédéric, een revisorenkantoor had, dat in
opspraak kwam wegens belangenvermenging met de PS). Frédéric is nual Europarlementslid, burgemeester ergens
rond Luik en krijgt van de PS nog het lijsttrekkerschap voor de komende Europese
verkiezingen er bovenop. Largent fait la guerre.
Daarmee
houdt het trouwens niet op, want zelfs Laurette Onkelinx, die zich regelmatig
voordoet als de engelbewaarder van onze sociale zekerheid en geen kans onbenut
laat om met geld van de belastingbetaler te smijten, zit er warmpjes in. Die
tante heeft een officieel adres in Schaarbeek, waar ze al twee keer zonder
succes getracht heeft burgemeester te worden, maar woont feitelijk bij haar
(tweede) man, advocaat Marc Uyttendaele, een van de toppleiters van dit land.
Het koppel bewoont een riante villa in Lasnes, de duurste gemeente van
Waals-Brabant en een van de duurste van het hele land. Diezelfde Laurette heeft
geen goed woord meer over voor Belgacom-baas Bellens, die volgens haar
verslaafd zou zijn aan het geld. Nogal logisch, als ge weet dat Bellens ook al van
PS signatuur is.
Proletariërs aller landen, verenig u en betaal maar best uw
belastingen, want uw leiders, les Prolétairs Superriches, kunnen de centen
goed gebruiken in dienst van het volk, natuurlijk.. .
*HSBC wordt in onze media voorgesteld als
een Zwitserse bank, maar is dat niet. De Hongkong Shangai Banking Company,
zoals de voluit geschreven naam luidt, is van Britse origine. De heisa die er
nu daaromtrent is, gaat om de Zwitserse afdeling van deze bank.
Jongens, jongens, wat een veropenbaring: Jan Jambon heeft twaalf jaar
geleden, als vertegenwoordiger van de Vlaamse Volksbeweging (VVB), een
toespraak gehouden bij een jubileumviering van het Sint-Maartensfonds, een
organisatie die zich ontfermde over Oostfrontstrijders, die de Tweede
Wereldoorlog en de Belgische repressie overleefd hadden. Mensen wier grootste
misdaad erin bestond in al hun jonge idealistische dromen ten strijde te trekken
tegen het communisme, dikwijls daartoe aangemoedigd door de plaatselijke pastoor. Tien jaar te vroeg. Zij, die dat tien jaar later nog eens
overdeden en naar Korea tegen diezelfde communisten gingen vechten, werden bij
hun terugkomst gevierd als helden. Een mens moet wat geluk hebben in het leven.
De Romeinen wisten dat al: Vae victis, wee de overwonnenen.
Dat Jambon op die vergadering aanwezig was, is nu geen nieuws meer. Dat
hij er toen niet op aangesproken werd, had te maken met het feit dat Johan
Sauwens, CVPer en kandidaat minister er ook was. Die was zelfs al 25 jaar lid van
dat Sint-Maartenfonds (dat in 2006 ophield te bestaan) en kreeg toen bakken kritiek over zich. Sauwens was een BV,
Jambon toen een nobele onbekende, die bij geen enkele partij was aangesloten
(De N-VA bestond toen nog niet). Hij zou later trouwens nog eens in opspraak
komen bij de belgicisten. Hij ondertekende in 2005 mede het Warande Manifest
voor een onafhankelijk Vlaanderen, stel u voor! Of zijn familie tijdens de
oorlog een Duitse scheper had, wordt waarschijnlijk nog onderzocht!
Alle gekheid op een stokje, dit is nieuws om mee te lachen, ware het
niet dat het deze keer niet uit de linkse hoek komt, maar uit de uiterst
rechtse, terwijl het uitgerekend onze linkse poco media zijn die er veel
misbaar over maken. Het Nieuw-Solidaristisch Alternatief (N-SA)* pakte ermee
uit en beschuldigt Jambon van kazakdraaierij t.o.v. de Vlaamsnationalisten. Volgens mij schieten deze lui op de verkeerde
vijand. Nu is het zo dat heel wat Vlaamsnationalisten inderdaad niet gelukkig
zijn met de dikwijls dubbelzinnige koers die de N-VA vaart, maar we zullen
daarmee moeten leven, zeker tot aan de verkiezingen van mei 2014. Dan zal het
zaak zijn zoveel mogelijk stemmen te halen voor de Vlaamse zaak, maar wie niet
akkoord gaat met de N-VA heeft een alternatief: Het Vlaams Belang. Beide
partijen moeten zien zoveel mogelijk kiezers van de traditionele partijen weg
te halen, niet van elkaar. Slechts zo bestaat de kans om tot een Vlaamse
meerderheid te komen in het regionale parlement en pas dan zal er klare wijn
kunnen geschonken worden.
* N-SA, toevallig ook de afkortingen van dat
Amerikaanse afluistercentrum dat niet uit het nieuws is weg te slaan, is zon
beetje de rechtse afspiegeling van de PvdA op links. De groep kwam even in het
nieuws, toen ze van Bart De Wever de toestemming kreeg om op 1 mei te gaan
betogen in Borgerhout. Vóór het zover was, had Bart die toestemming echter weer
ingetrokken. Jammer, want dan hadden we de (bloed)neuzen kunnen tellen!
Vorige week heb ik in de cinema toevallig nog de voorstelling
(live vanuit Covent Garden) meegemaakt van Don Quichot, het ballet naar de gelijknamige wereldberoemde
roman van Cervantes. Nu blijkt dat wij ook een Vlaamse versie hebben van het
verhaal van de man van La
Mancha. Daarin vecht men echter niet tégen windmolens, maar
ervoor. Electrawinds, het bedrijf dat bij aanvang een zoveelste succesverhaal
scheen te worden in de groene stroomsaga, is al een tijdje wanhopig op zoek
naar vers geld om zijn kolossale schulden (men spreekt van enkele honderden
miljoenen euro!) af te kunnen betalen. Net zoals dat andere groene verhaal, dat
van de zonnepanelen*, dreigt het hier slecht af te lopen, tenminste toch voor
de oprichters ervan. Groene stroom mag dan wel de energie van de toekomst zijn,
zonder massale overheidssteun en subsidies is ze nog steeds niet leefbaar. Het
mag al een klein wonder heten dat Electrawinds nog bestaat en dat dankt het
bedrijf uit Oostende aan de plaatselijke keizer, de peetvader van de NMBS en de
stichter van het eveneens zo goed als failliete Zilverfonds. Ik ga zijn naam
hier niet geven; de lezer mag drie keer raden.
Dank zij de politieke steun uit Oostende kreeg Electrawinds geld van zo
goed als elk overheidsfonds: de Gemeentelijke Holding (ondertussen zelf in
vereffening!), DG Infra, Gimv, Gimv-XL, PMV (Participatiemaatschappij voor
Vlaanderen), FPIM (Federale Participatie en Investeringsmaatschappij) én de
banken Belfius, BNP Paribas Fortis, ING en KBC. Die laatste groep heeft 44
miljoen tegoed waarvoor nog deze week een oplossing moet komen. De verzameling
overheidsfondsen zit er voor een klein 140 miljoen mee tussen.
Ondertussen was Electrawinds koortsachtig op zoek gegaan naar een nieuwe
partner en vond die in Colruyt, zowat de grootste Vlaamse investeerder in de
windmolenparken op zee. Daar dit bedrijf het totaalbedrag toch een beetje aan
de hoge kant vond, maakte het een akkoord met een Japans conglomeraat, dat al
eigenaar is van een materialenfabriek in Genk, van Hanssens International
Transmissions en referentie-aandeelhouder bij Daikin (niet toevallig ook al in
Oostende). Dat akkoord leek in kannen en kruiken in zoverre dat minister-president
Peeters de Japanners al feliciteerde met de deal. Er kwam echter een kink in de
kabel in de vorm van een omgekeerde deus ex macchina, een die het probleem niet
oploste, maar het nog erger maakte: een energiebedrijf dat Aspiravi heet. Dat
laatste is een verzameling van liefst 95 Vlaamse steden en gemeenten en blijkt
een voorverkooprecht te hebben waarvan het gebruik wil maken. Dat alles maakt,
dat heel die deal met Colruyt op losse schroeven is komen te staan en Kris
Peeters een flink gezichtsverlies lijdt t.o.v. de Japanners.
Alsof bovenstaande nog niet erg genoeg was, is er nóg een kandidaat
redder zich komen melden in de persoon van Duco Sickinghe, de Hollander die
Telenet uit de problemen heeft gehaald en daardoor stinkend rijk is geworden.
Als koele noorderling smeedt die echter het ijzer als het heet is en stelt hij
keiharde voorwaarden. Nu maar zien, hoe heel dat verhaal gaat aflopen. Feit
blijft dat heel dat groene stroomverhaal tenslotte zal betaald worden door de
eindafnemer van de energie, u en ik dus, al dan niet via de belastingen en dit
met dank aan o.m. die knappe koppen uit Oostende en de man daar achter de
schermen.
(Ook Jo Cornu, de nieuwe baas van de NMBS zit mee in het bestuur van Electrowinds...).
*De
saga van de zonnepanelen werd gelanceerd door ene Patrick Decuyper, die vooral
in het nieuws kwam toen hij de voetbalploeg van Oostende kocht en Zulte
Waregem wou verhuizen naar het Antwerpse Kiel. Daarvan kwam niets in huis,
evenmin als van zijn zonnepanelenbedrijf Enfinity, dat ook zo zwaar in de
schulden geraakte dat hij het tenslotte letterlijk voor een appel en een ei
moest verkopen (één dollar!) aan een Amerikaanse firma. Medeslachtoffer van
deze deal was Marc Coucke van o.m. Omega Pharma, die mee geïnvesteerd had in
Enfinity en daardoor liefst acht miljoen euro (320.000.000 Bfr!) verspeelde
Na
de eindeloze discussies over de geluidsnormen in en rond Brussel, krijgen we nu
die over de windnormen. Staatssecretaris voor mobiliteit Wathelet heeft er nl
niets beters op gevonden dan die windnormen aan te passen. Waarvoor dat goed
is, mag Joost weten, want ze blijken enkel en alleen voor Zaventem te gelden,
niet voor de andere Belgische luchthavens en helemaal niet buiten dit land,
waar men de internationale richtlijnen volgt, de zgz Icao-norm. Die norm zegt,
dat landen en opstijgen met een rugwind mag tot 5 knopen (9km/uur), windstoten
inbegrepen. Wathelet gaat die voor Zaventem nu uitbreiden tot liefst 12 knopen,
dit ondanks het protest van pilotenverenigingen en luchtverkeersleiders.
De
nieuwe regeling volgens Wathelet betekent nl een gevaar voor het luchtverkeer.
Met een rugwind boven de 10 knopen (dus minder dan wat we maar de Wathelet-norm
zullen noemen) heeft geen enkel vliegtuig nog enige operationele
veiligheidsmarge. Daarmee stelt hij piloten, bemanning, passagiers én omwonende
bloot aan een veiligheidsrisico. Waarom doet die man dat?
De
uitleg is heel eenvoudig en typisch Belgisch electoraal. Hij verplaatst
hiermee het vliegtuiglawaai van het dunner bevolkte Waals Brabant en de rijke,
overwegend franskiljonse Oostrand naar de dichtbevolkte Brusselse agglomeratie
en de Vlaamse Noordrand. Eigen volk eerst, francofone versie. Dat de door de
nieuwe regeling ontstane omleidingsroutes ook economisch niet verdedigbaar zijn
(hoger kerosineverbruik, vertragingen, plus verhoging van het lawaai en de
luchtvervuiling), daar veegt Wathelet Jr zijn voeten aan. Het zou trouwens de
eerste stommiteit niet zijn in zijn familie: Wathelet Sr was destijds de
minister van Justitie die Dutroux vervroegd vrij liet, met de gevolgen die we
allen kennen
Kijk, dat de Waal Wathelet dergelijke communautaire fratsen uithaalt, is
zijn eigen verantwoordelijkheid. In de Kamercommissie Infrastructuur, waar de
zaak eergisteren besproken werd, werd er wel tegen geprotesteerd door o.m. N-VA
en CD&V, maar dat is niet voldoende. In de plenaire vergadering moeten de
Vlaamse partijen een dergelijk roekeloos voorstel eenvoudig wegstemmen.
Indertijd heeft CD&V al eens vruchteloos geprobeerd de al even ridicule
wetgeving omtrent de geluidsnormen van groene Isabelle Durant te bestrijden.
Toen zat de partij echter in de oppositie (tegen paarsgroen). Nu ze mee in de
federale regering zit, zou het des te pijnlijker zijn mochten de tsjeven weer
eens met de dood in het hart een wetswijziging goedkeuren die voor de Vlaamse
bevolking van de Rand schadelijk is, die effectief mensenlevens in gevaar zou
kunnen brengen en die ook ingaat tegen de principes van het Vlinderakkoord, dat
heel duidelijk stelt dat de veiligheid bij het vliegverkeer primeert. Het is
feitelijk te gek voor woorden dat uitgerekend een week na de vliegramp bij Namen een
federale staatssecretaris een bom legt onder de luchtverkeersveiligheid van de
grootste luchthaven van het land.
Amper drie jaar nadat de fraudezaak bij KB-Lux op een sisser was
geëindigd door een procedurefout, is het weer van dattem. De gelukkige, die nu
aan een zware boete en een gevangenisstraf ontsnapt, is zelfs een echte
Belgische prins (nee, niét Lorenzo!), die ervan beschuldigd werd eind jaren
negentig winsten van zon drie miljard oude Befkes niet te hebben aangegeven,
waardoor hij ongeveer de helft van dat bedrag op zak kon houden. De man zat
enkele maanden in voorhechtenis, betaalde een borg van 1,5 miljoen euro en
krijgt nu ook dat geld terug. De hoofdreden, waarom ook deze zaak toch op een
sisser is uitgelopen, is omdat men een getuige onder ede heeft ondervraagd, wat
niet zou mogen want en nu komt het verdachten hebben in dit land het recht
om te liegen en kunnen derhalve niet onder ede ondervraagd worden!*
Aan deze zoveelste onverkwikkelijke juridische zaak zitten nóg een paar
typisch Belgische kantjes. Zo was het proces eerst begonnen in Antwerpen door
substituut-procureur Van Calster (dezelfde die door zijn meerderen opzij werd
gezet in de diamantaffaire, nog zon zaak met een reukje) en verhuisde alles
naar Brussel, omdat het merendeel van de 43(!) beschuldigden Franstalig was**.
Verder vond de vrouwelijke rechter, dat BBI-directeur Karel Antonissen, die
zich ook in deze zaak had vastgebeten, dit te hardnekkig had gedaan en veel
meer gedaan had dan wat een ambtenaar gevraagd wordt. M.a.w. madame la juge
vindt dat een ambtenaar hier niet te hard mag werken!
Tenslotte blijkt, dat een aantal niet toevallig Vlaamse bedrijven, die
met de fraude te maken had, reeds jaren geleden met justitie een minnelijke
schikking had getroffen en dat geld nu dus niét terugkrijgt. De gekende
geschiedenis die zich herhaalt: Vlamingen, die de wetten naleven, betalen. Franstaligen,
die de wetten omzeilen, niet. Wie zei daar weer dat we het communautaire best
voor enkele jaren de ijskast in zouden moeten zetten? Alles is hier
communautair. Als men in dit land wil frauderen, doet men dat best op grote
schaal, maakt men het zo ingewikkeld mogelijk (het kan niet gek genoeg zijn) en
zorgt men ervoor dat het proces in Brussel of Wallonië plaats vindt. De kans
dat men daar veroordeeld wordt is te verwaarlozen. België lijkt zelf wel een
procedurefout te zijn.
---
Bovenstaande rechtszaak is trouwens niet de enige die deze week ongedaan
wordt gemaakt wegens een procedurefout. Het hoeft zelfs niet eens om geld te
gaan. Ook de man die aan de basis lag van de onlusten in de Houthalense allochtone
wijk Meulenberg en tenslotte toch werd aangehouden, is weer vrijgelaten, ook al
wegens een procedurefout. De reden waarom men de man kwam arresteren waarmee
de hele heisa begonnen is was, omdat hij zich had moeten aangeven bij de
gevangenis wegens een vroegere veroordeling. M.a.w. die crimineel hoorde op dat
moment in de cel te zitten en wordt nu, na wat er daar allemaal gebeurd is,
terug op vrije voeten gesteld, zonder dat er verder onmiddelijk gevolg wordt
gegeven aan zijn eerste veroordeling!
*De KB-Lux zaak strandde op een geënsceneerdehuiszoeking, op touw gezet door het Belgische
gerecht. Onze justitie moet zowat de Belgische variant zijn op de Italiaanse
comedia dellarte!
**Iets
dergelijks gebeurde ook in de zaak van de Bende van Nijvel. Die werd ook
onttrokken aan het Vlaamse gerecht van Dendermonde en belandde in Charleroi,
waar het dossier in een kast stof bleef vergaren. Tot iemand opmerkte dat ze
riskeerde te verjaren en de hele gerechtelijke mallemolen sindsdien weer draait,
waarbij gerecht en politie nu elkaar beschuldigen van malversaties
