In het jongste nummer van Visie, het weekblad van enkele katholieke organisaties waaronder ACV/ACW, doet ACW voorzitter Jan Renders een oproep tegen sociale uitsluiting. Jan zegt dat het ACW deuren wil openen die voor veel mensen gesloten blijven. Hij heeft het verder over een deur tot welvaart, een deur tot sociale zekerheid, naar een woning, tot betaalbare energie en een naar het Gerecht. Jan wil niemand uitsluiten, zegt hij. Is dat wel zo? De man die in vernoemd artikel zo diepmenselijk overkomt, is nl degene die zelf mensen uitsluit, uit zijn eigen organisatie dan nog wel. Het volstaat dat enig lid van ACV/ACW op een VB-kieslijst heeft gestaan, of hij/zij wordt door Jan Renders uit zijn organisatie gesmeten. Voor wie het niet zou weten: de "C" in ACV/ACW staat voor "christelijk", ge wet wel: die leer die zegt de andere wang aan te bieden... Dat geldt dan niet voor Vlaams Belangers die iets meer wilden doen voor Vlaanderen door zich kandidaat te stellen bij de verkiezingen waarbij de grootste Vlaamse partij volgens alle democratische regels mag meedoen. Die partij stelt zich trouwens veel christelijker op dan de CD&V, want het Vlaams Belang is niet alleen voor het traditionele gezin en tegen de "ethische" holebiwetten van Paars, maar ook tegen abortus en euthanasie en op dat gebeid zit de partij op één lijn met de Paus himself. Jan Renders trekt een beetje op Lenin. Zou dat ermee te maken hebben of zit zijn verzuurdheid gewoon in zijn genen? Het zou misschien allemaal nog niet zo erg zijn, tenzij dan voor de betrokkenen, maar daarbij komt nog dat de combinatie ACV/ACW ook haar stempel drukt op de CD&V. Tot wat dat kan leiden hebben we meegemaakt in de vaudeville rond de N-VA en Dedecker. Het duo Leterme/Vandeurzen moest braafjes in het syndicaal gareel blijven lopen. Niet voor niets zijn beide heren oud-ACV-ers, net zoals vroeger Dehaene en Martens (denk bij deze laatste maar aan Poupehan). Met achter de deur een belgicistische vakbond die alle communautaire problemen onder de mat blijft vegen, zie ik niet in hoe Leterme ook maar iets zal waarmaken van de Vlaamse beloften die hij gedaan heeft en nog blijft doen.
Nog maar pas was uit de tijdelijke samenwerking van De Standaard en Le Soir gebleken, dat Vlaanderen en Wallonië twee verschillende werelden zijn. Deze feitelijke situatie is nog maar eens duidelijk geworden nu er in De Standaard een rapport over Verhofstadt II verschenen is, mét daarbij de commentaar van Le Soir. In zijn geheel krijgt Verhofstadt II van De Standaard, nochtans een verborgen supporter van het genie uit Gent, een onvoldoende. Gezakt dus. Dat zal voor de meeste Vlamingen helemaal geen verrassing zijn. Van hen krijgt de paarse regering nog veel minder dan de 49,46 van De Standaard, al was het maar o.w.v. het volledig ontbreken van ook maar één oplossing op communautair vlak en de ondergeschiktheid van zowat alle programma's aan de Waalse behoeften. Als we echter gaan kijken naar de "prestaties" van de ministers afzonderlijk, dan blijkt daaruit dat "excellenties" die bij De Standaard een nul op het rekest krijgen, door Le Soir de hemel in geprezen worden. Onnodig te zeggen dat het dan om Waalse ministers gaat, in de eerste plaats Onkelinx, Flauhaut en Reynders, stuk voor stuk mislukkelingen voor de Vlamingen, helden voor de Walen. Van Onkelinx, die erin slaagde van Justitie een puinhoop te maken ondanks het feit dat haar departement 275 millioen euro méér kreeg dan haar voorganger Verwilghen, zegt Le Soir dat ze "historische stappen" heeft gezet. Of dat nu met het compleet mislukken van de informatica te maken heeft, met de ontsnapping van Erdal en de 28 van Dendermonde of de continuë stakingen van de cipiers, wordt niet vermeld. Reynders is, volgens Le Soir, een man met "visie" en Flahaut zou het imago van het leger hebben opgekrikt. Nou, nou... De enige twee die zowel door Vlaanderen als door Wallonië zowat gelijkmatig (slecht) beoordeeld worden zijn Verwilghen en staatssecretaris Gisèle Mandaila. Na de zaak Dutroux was Verwilghen de gedoodverfde minister van Justitie maar is hij geboycot geworden door de PS, die daardoor tante Laurette op zijn plaats kon parachuteren. Buiten Justitie stelde Verwilghen inderdaad niets meer voor, maar de man heeft dus de kans niet gehad zijn levenswerk af te maken waardoor hij ook niet meer gemotiveerd kon zijn. En dan Mandaila. Mandaila wie? Deze dame, van Kongolese origine, FDF-lid nota bene, blijkt gedurende vier jaar staatssecretaris voor het gezin en personen met een handicap te zijn geweest. Ooit van gehoord? Ik eenmaal, toen zij (waarom zij?) in de senaat een hulde bracht aan de overleden Hugo Schiltz en dit in zo'n beschamend schabouwelijk Nederlands deed, dat daartegen terecht werd geprotesteerd vanuit de Vlaamse oppositie. Het blijft wel veelbetekenend dat die Schiltz alleen maar door belgicisten en Vlaamshaters is gehuldigd geworden (ook door bv "Flup Moustache", ook bekend als Philippe Moureaux, uitvinder van de "institutionele atoombom"). De Vlamingen blijven het trouwens maar slikken, dat hun francofone tegenstanders geen of slecht Nederlands spreken. De Walen doen dat niet. In hetzelfde verslag kregen Landuyt, Tobbackske en Vanvelthoven van Le Soir een slecht rapport omdat hun Frans niet goed genoeg is. Hierbij - als het goed is zeggen we het ook - een punt voor de kleine Tobback. Het schijnt dat hij gewoon weigert Frans te spreken, hetgeen voor mij althans te verkiezen is boven die taal slecht te spreken en zich belachelijk te maken. Tenslotte nog het oordeel over Verhofstadt zelf. Die haalt 63% bij De Standaard en liefst 71% bij Le Soir. Hij blijft de populairste politicus in Wallonië, waar men alleen maar zijn vierde burgermanifest heeft kunnen lezen (in het Frans) waarin ook weer geen letter stond over de communautaire problemen van dit land. Van een huichelaar gesproken!
Met de verkiezingen in het zicht zat het er natuurlijk aan te komen: een hoop onleesbare flauwe kul in de kranten. Ongelooflijk hoeveel inkt en papier er wordt weggesmeten voor artikels die eigenlijk de moeite niet waard zijn gelezen te worden. Eerst kwamen zowel De Standaard als De Morgen, kranten die zich, nota bene, zelf bestempelen als "kwaliteitskranten" (eigen lof stinkt!), met een soort eindrapport af van onze afscheid nemende parlementariërs. Dat de vertegenwoordigers van het Vlaams Belang het daarbij zouden moeten ontgelden, was al op voorhand geweten. Zeker bij de linkse De Morgen van perspaus Desmedt kon geen enkele VB-er dan ook maar iets goed verricht hebben. De vraag is natuurlijk in hoever men zulke artikels moet blijven lezen als er van objectiviteit geen sprake meer is. Kort samengevat: men sluit een schutkring rond een partij, in dit geval de grootste van Vlaanderen, geeft haar mensen niet eenmaal de kans ergens aan mee te doen, zwijgt ze dood tenzij het gaat om negatief nieuws te brengen en komt daarna vertellen dat ze het in het parlement niet goed doet! Als men dit echter bekijkt in het kader van een parlement dat zelf zijn werk meestal niet goed doet, vraagt men zich wel af wie er dan wel iets goed doet. De Standaard maakte ook een aparte beschouwing over de partijvoorzitters en daar was het liedje niet anders. Frank Vanhecke van het VB kwam dus als laatste uit de bus, nog achter Veraatje Dua van het minuscule groene groepje. Als voornaamste reden ervoor werd opgegeven dat Vanhecke niet bereid was compromissen te sluiten. Eigenlijk klopt dit nog ook: het VB sluit inderdaad geen compromissen à la Schiltz en doet niet mee aan de Belgische koehandel zoals we dat van de andere partijen gewend zijn. Als Vanhecke zo iets zou doen, dan zou zijn Vlaams-nationalistische achterban hem dat zeer kwalijk nemen. Het Vlaams Belang heeft altijd gezegd alleen in een Belgische regering te zullen stappen als het de laatste Belgische regering zou zijn en dient zich daaraan te houden. Tenslotte is het nu al dagen durende gezeur over Yves Leterme. Doet hij het of doet hij het niet? Mag hij het wel doen? Natuurlijk is deze gang van zaken ethisch niet netjes, maar politiek is nu eenmaal geen exacte wetenschap. Het merkwaardige van de hele heisa is dat het de liberalen zijn die staan te pruilen, terwijl het hun boegbeeld Verhofstadt is geweest die de kieswet zodanig heeft verkracht dat zulke uitwassen nu mogelijk zijn geworden. Alle ministers van de Vlaamse regering doen mee aan de federale verkiezingen en vice versa. Of ze daarna al dan niet een federale functie zullen opnemen, zal velen worst wezen. Dewael heeft dat toch ook gedaan? Verhofstadt windt zijn gemeentezitje in Gent soms ook belangrijker dan zijn taak van premier? Op één punt heeft Leterme alvast gelijk: laat de kiezer daarover oordelen. Voor mijn part zou ik zeggen: stem niét voor tweezakken, stem niét voor ministers die hun werk in de steek laten door geen enkele verkiezing te willen missen. Laat ze voelen dat we hen niet nodig hebben. Wie leeft zal zien.
Bij het Open VLD verkiezingscongres van vorige week zaterdag zouden er 180 voorstellen geformuleerd zijn geworden! Als men zoiets hoort, dan kan men zich terecht afvragen wat die partij gedurende de laatste acht jaar aan de macht heeft gepresteerd om er nu pas achter te komen dat er nog zoveel veranderingen en/of verbeteringen kunnen worden aangebracht. De hele lijst is me (nog) niet bekend, maar ik heb zo het vage voorgevoel dat het er waarschijnlijk wel 181 hadden kunnen zijn. Een oplossing voor de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde, dat nochtans wettelijk verplicht is, zal er wel niet bij zijn. Eén voorstel van de jongliberalen is wel bekend geraakt en heeft ondertussen al voor de nodige commotie gezorgd. Jong blauw wil nl een kerkbelasting invoeren voor aanhangers van religies en daarmee de Staat daarvoor geen geld meer laten uitgeven. In enkele landen bestaat al iets dergelijks. In Duitsland bv is er een Kirchensteuer, waarbij mensen die zich tot e.o.a. religie bekennen daarvoor een taks betalen die gaat van 8 tot 10% van hun inkomen en daarvoor recht hebben om aan die religie deel te nemen (o.a. via erediensten en eigen scholen). In Duitsland is dat historisch gegroeid als gevolg van de tweedeling van het land in katholieke en protestantse regio's. Zie je dat bij ons al gebeuren? Als gevolg van het liberale voorstel is er in de kranten al heel wat inkt gevloeid over deze kerkbelasting. Het merendeel van de schrijvers, zowel voor- als tegenstanders, zit echter naast de kern van de zaak en wel om volgende reden: Tot aan de Franse revolutie en de bezetting van ons land door die zuiderburen, was zo ongeveer de helft van Vlaanderen eigendom van de Kerk en de kloosterorden, zeg maar de abdijen. De Fransen hebben de Kerk toen alles afgenomen. Nadat we van hen weer verlost waren is er bij ons een akkoord gekomen tussen Kerk en Staat, waarbij de Kerk de meeste landerijen en gronden niet terugkreeg, maar waarbij de Staat er zich toe verplichtte de bedienaars van de (toen bijna uitsluitend) katholieke eredienst een soort loon te geven. Ook werd overeengekomen dat het onderhoud van de kerken zou gebeuren door de gemeenten en steden waarin die gebouwen zich bevonden. Toen de Belgische Staat in 1830 tot stand kwam, heeft die het akkoord overgenomen. Als de Staat nu, volgens het voorstel van de jongliberalen, geen geld meer zou uittrekken voor de religies, dan zou zij feitelijk de destijds verbeurd verklaarde eigendommen van de katholieke kerk moeten teruggeven, iets wat onmogelijk is. Dat zo'n voorstel tot kerkbelasting moet komen uitgerekend van een partij die het altijd maar over belastingverlagingen heeft, is natuurlijk hilarisch. Waarschijnlijk gaan ze er van uit dat die belasting toch alleen maar mensen zou treffen die niet voor hen stemmen. Erg "open" lijkt me dat allemaal niet. Het is natuurlijk een feit dat België steeds minder christelijk wordt en dat er waarschijnlijk in de toekomst nog initiatieven in de aard van het jongblauwe voorstel zullen komen. Misschien is het dan ook wenselijk een andere formule te vinden voor de financiering van de religies, maar dan een op vrijwillige basis, niet opgelegd door een zoveelste slechte wet. Een voorbeeld zou kunnen zijn wat nu reeds in Italië gebeurt. Daar kan elke belastingbetaler 0,8% van zijn belastingen (dat is maar een tiende van de Duitse Kirchensteuer) zelf toewijzen aan een religie, een seculiere organisatie of aan de Staat. Niemand betaalt er méér belasting voor en zelfs mensen die niet meer praktiserend gelovig zijn (en zo zijn er veel, ook bij ons) kunnen dan uit sympathie een godsdienst steunen. Iets om over na te denken.
P.S. Het concordaat tussen Kerk en Staat was alleen met de katholieke kerk. Bij een compensatie zouden de andere erediensten helemaal niets meer krijgen. Het Italiaanse voorstel is dan ook een win-win situatie voor iedereen.
De verkiezingen worden ook wel eens bollekenskermis genoemd. Wat er nu gaande is met de kieslijsten van SP.a/Spirit zou men eerder bollekenscircus kunnen noemen. Een overzicht: - Een paar zeer geleerde dames van over de vijftig, beiden universiteitsprof, die zich nooit in hun leven met actieve politiek hebben bezig gehouden en dat ook in de toekomst niet zinnens zijn te doen. Zij zijn nl vastbesloten hun eigen universiteitsonderzoeken voort te zetten en zullen in het parlement waarschijnlijk alleen te zien zijn als er op de knopjes zal moeten gedrukt worden. Of dat de kartelpartij veel extra stemmen zal opbrengen, is zeer de vraag. - Wie wel meer stemmen zal opbrengen, is het drietal "werkende mensen", zo worden ze althans aan de kiezer voorgesteld. In werkelijkheid gaat het om vakbondsafgevaardigden van de (rode) vakbond die in jaren al niet meer echt gewerkt hebben, daar ze in hun fabriek werden vrijgesteld van arbeid. De mogelijke verkiezing van deze "werklieden" zal de vakbond nog meer macht geven binnen het kartel en dat is slecht nieuws voor Vlaanderen, want het ABVV is pro-Belgisch en anti-Vlaams. - Nog straffer wordt het als we weten dat de Antwerpse socialistische senator van Marokkaanse origine Mimount Bousaka niet meer op de lijst voorkomt. In 2003 haalde zij nochtans 30.000 voorkeurstemmen en was ze zo goed ingeburgerd dat ze zelfs een keer betrapt werd wegens dronkenschap achter het stuur. Van integratie gesproken! Geen Bousaka meer dus, haar plaats wordt ingenomen door een andere dame van dezelfde oorsprong, Anissa Tensamani, die eveneens al goed ingeburgerd is. Ze werd zopas nog verkozen toch de meest sexy politica van Vlaanderen en had al enkele "affaires", waaronder een met een vooraanstaande VLD-er. Daarenboven was ze al eens staatssecretaris, maar had ze van die job moeten afzien, toen bleek dat ze gelogen had over haar diploma's. Oh, ja, ook dit nog: Temsamani ging in een vorig leven drie maal failliet en lichtte dus zo de staat op, maar dat is geen schande bij de socialisten die op dat gebied al e.e.a. gewend zijn. Denk maar aan Agusta en Dassault. - Kers op de taart is echter Margaretha Guidone, dé Belgische milieubewuste huisvrouw, van Nederlandse origine en getrouwd met een Italiaan én fifi van Tobbackske. In april slaagde deze huismus erin in het blad Humo te beweren dat moleculen ook een ziel hebben. "In de kwantumfysica", zei ze, "is bewezen dat als je tegen een waterdruppel praat, de watermolecule verandert"! Zo te zien blijkt dyslexie niet eens haar grootste handicap te zijn... Voor wie zijn stem niet kwijt geraakt aan een van bovenstaande rariteiten, is er nog de mogelijkheid te stemmen voor Wendel Trio, de bebaarde en behaarde ex-manager van Greenpeace en, of ge het gelooft of niet, ook voor enkele gewone zich socialist noemende kandidaten op die lijsten. Na bovenstaande overdondering zou men tenslotte nog vergeten dat er op de SpaSpi lijsten ook spiritisten staan. Figuren zoals Bertje Anciaux, Geert Lambert en Els (Wie?) De Weert van wie we al langer circusakten gewend zijn waardoor ze op de lijsten dus helemaal niet misstaan. De vraag is alleen, hoeveel van dit kleurrijke volkje 10 juni zullen overleven...
Iedereen heeft wel eens het verhaal gehoord over economische gelukzoekers, in onze media steevast "asielzoekers" genoemd (wat meestal niet klopt), die dankbaar misbruik maken van onze sociale diensten en daarvoor - in tegenstelling tot de autochtonen - niets moeten betalen. Dat gaat van een simpele busrit tot een behandeling bij de tandarts. Mijn eigen tandarts heeft het één (1) keer meegemaakt, dat de klant na de behandeling zei dat het OCMW het wel zou betalen. Het is bij hem geen tweede keer gebeurd. Het kan echter nog veel erger. Het blijkt nl dat die zgz asielzoekers hier zelfs gratis vruchtbaarheidsbehandelingen en fertiliteitonderzoek kunnen laten verrichten, behandelingen die in sommige landen van herkomst niet eens bestaan. Er zijn gevallen bekend, o.a. bij de Rijksuniversiteit van Gent, waarbij buitenlanders alleen voor dat doel naar hier kwamen... Nu Verhofstadt II op zijn einde loopt, Paars in het algemeen en Open VLD in het bijzonder dreigt de rekening te worden gepresenteerd voor zoveel geknoei, worden er ter elfder uur enkele wetten van kracht die dergelijke misbruiken aan banden moeten leggen. Men kan nu wel zeggen: "beter laat dan nooit", maar als Paars zijn werk goed had gedaan, was ons heel wat miserie én geld bespaard gebleven. Die miserie is feitelijk begonnen, toen de roodgroene vleugel van de regering Verhofstadt I persé het stemrecht voor vreemdelingen erdoor wilde halen. De VLD zag dat niet zitten, zodat de zaak in eerste instantie niet doorging. Als compensatie gaven de liberalen wel hun akkoord voor de snel-Belg-wet, die de deuren voor een massale immigratie openzette. Toen de nefaste snel-Belg-wet er eenmaal was, heeft men het stemrecht voor vreemdelingen er tóch doorgedrukt via een wisselmeerderheid van SP.a/Spirit, Groen! en alle Waalse partijen en stond de VLD in haar hemd. Sindsdien is die snel-Belg-wet zelfs nog uitgebreid, zodat België het paradijs werd voor alle soorten inwijkelingen, niet zelden met een criminele achtergrond. De nieuwe wet was er trouwens mee voor verantwoordelijk dat Paars na de regionale verkiezingen van 2004 flink moest inleveren. Na een regeringsperiode van liefst acht jaar, zou daar nu eindelijk enige verandering in komen. Would-be Belgen krijgen vanaf 1 juni van dit jaar geen geld meer, ook niet van het OCMW, alleen nog onderdak in een collectieve opvangstructuur en voedsel. De behandeling van de dossiers mag van dan af nog maximaal één jaar duren. Er is geen enkele reden voor Paars om hierover nu euforisch te doen. Na acht jaar pas met een (gedeeltelijke) oplossing komen, lijkt eerder een verkiezingsstunt. Ondertussen zijn er enkele tienduizenden Belg kunnen worden en/of hebben ze lekker gratis kunnen profiteren van voordelen waarvoor de eigen mensen moeten betalen. Onrechtvaardiger kan moeilijk.
Nicolas Sarkozy heeft het in Frankrijk gehaald, zoals alle peilingen de hele tijd door voorspeld hadden. Er zijn dus toch nog zekerheden. Opmerkelijk is dat Sarkozy een afstammeling is van immigranten en op dat gebeid volgt hij dus Napoleon op en, in een zekere mate, Charles de Gaulle. Laatstgenoemde kwam uit een Frans-Vlaamse familie die oorspronkelijk Van de Walle heette. Zoals alle inwijkelingen die zich goed inburgeren, heeft ook Sarkozy zijn best gedaan om dat te bewijzen en zal hij dan ook trachten franser te zijn dan de Fransen. Datzelfde maken we ook bij ons mee met afstammelingen van Vlamingen in Wallonië die daar, zeker in de politiek, waalser willen zijn dan de Walen zelf (zie maar naar Onkelinx, Van Cauwenberghe, Eerdekens en Co). Of Sarkozy zijn politiek van verandering in Frankrijk zal kunnen doorvoeren, zal afhangen van de zgz "derde en vierde ronde", omdat er in juni opnieuw moet worden gestemd, deze keer voor een nieuw Frans parlement. Een linkse overwinning in dat parlement zou leiden tot een co-habitation (linkse regering, rechtse president) waarvan we weten dat het niet veel positiefs inhoudt. Toch is links in Frankrijk niet meer zo sterk als het resultaat van Ségolène Royal laat uitschijnen. In de eerste ronde haalde zij bijna 25%, maar alle andere acht (!) linkse kandidaten haalden samen slechts 12%. De communistische kandidate zelfs geen 2%. Dat maakte dat links slechts voor 38% vertegenwoordigd was. Royal was zich daar wel degelijk van bewust, reden waarom zij op het einde van haar campagne hatelijk begon te doen en stelde dat een overwinning van Sakozy geweld zou oproepen. Haar oproep had succes, want na de zege van Sarko werden er in de bekende banlieues 370 auto's in brand gestoken. De VRT reporter ter plaatse, Peter Bruyninckx, die het als echter VRT-er al langer moeilijk had om zijn linkse sympathie te verbergen, vergoelijkte die brandstichtingen door te zeggen, dat 370 in Frankrijk een "normaal" getal was. "Dat aantal wordt elk jaar bij de jaarwisseling in brand gestoken", zei hij. Hij vertelde er terloops nog een pertinente leugen bij, toen hij zei dat de onlusten van vorig jaar in de banlieues het gevolg waren van Sarkozy's uitspraak dat bepaalde "jongeren" daar crapuul waren ("racaille"). Dit is de zaak volledig omkeren. Sarkozy zei dat ná het uitbreken van de brandstichtingen en dan nog als antwoord op een buurvrouw die de brandstichter inderdaad crapuul had genoemd. Enfin, zelfs in haar buitenlandse commentaar kan onze rooie VRT niet objectief blijven. Het blijft ondertussen een vast gegeven dat linkse groepen die hun zin niet krijgen, steevast naar straatgeweld grijpen. Telkens er ergens een vergadering is van een rechtse groepering of zelfs nog maar van de G8 of iets in die aard, dan moet er van alles kapot geslagen worden en, als het enigzins kan, winkels worden geplunderd. Als links ergens vergadert, gebeurt dat zo goed als nooit en áls het dan eens fout loopt, dan is dat meestal het werk van Einzelgänger en niet van georganiseerde groepen. Links noemt zo iets dan democratie...
Leterme heeft dan eindelijk officieel aangekondigd, dat hij de senaatslijst voor de CD&V zal trekken bij de verkiezingen van 10 juni a.s. Eigenlijk wist iedereen dat al maanden. Het was zo een beetje het geheim van poesjenel:"Sst, zeg het niet voort", maar iedereen wist het al. Of de man zich nu ook kandidaat stelt voor de post van eerste minister in de federale regering, houdt hij weer in beraad. Zo kan dat welles-nietes spelletje blijven duren, tot groot ongenoegen van zijn politieke tegenstrevers die het hoe langer hoe meer op hun zenuwen krijgen. Er zijn er die beweren dat Leterme eigenlijk al drie jaar campagne voert. Misschien klopt dat nog ook, is heel dit geheimzinnig gedoe wel netjes gepland en maakt het deel uit van een goed beraamd plan om de concurrentie te jennen. Dat Slangen aan zo iets nooit gedacht heeft! Bij de Open VLD kan men er niet mee lachen en his master's voice, Bartje uit Mechelen, heeft voor een keer gelijk als hij zegt dat het allemaal komedie is. Dat geldt trouwens niet alleen voor Leterme's spelletje "doe ik het of doe ik het niet", maar voor de hele Belgische politiek tout court. De bevestiging van Leterme aan het hoofd van de senaatslijst voor de CD&V verandert tenslotte niets aan de huidige en toekomstige politieke situatie. Eigenlijk heeft hij zelfs gelijk waar hij zegt dat het niet gaat over "ik en hij" of over "200.000 jobs of 260.000 jobs". De volgende regering zal moeten kunnen beslissen of men al dan niet weer communautaire gesprekken aanknoopt en de grondwet nog eens wijzigt. Om dat laatste te kunnen verwezenlijken moet de volgende federale regering over een tweederde meerderheid beschikken. Als dat niet het geval zal zijn of als men in Wallonië niet over een meerderheid zal beschikken die daarmee akkoord gaat, dan moet de CD&V consequent zijn en niét in die regering stappen, zoals Leterme steeds heeft voorgehouden. Doet hij dat wel dan verspeelt hij zijn laatste greintje geloofwaardigheid. Zonder die tweederde meerderheid krijgt men immers geen enkele wet veranderd en kan men de francofonen en hun linkse Vlaamse slippendragers nooit dwingen aan Vlaanderen ook maar één toegeving te doen. Tekenend voor deze situatie is trouwens de reactie van Di Rupo op Leterme's officiële kandidatuurstelling. De man met het strikje noemde de kandidatuur "goed nieuws" en verzette zich daarbij meteen tegen een verdere regionalisering van de federale bevoegdheden... --- Ik weet niet of het aan spindokter Slangen ligt, maar de Open VLD maakte nog eens een grove tactische fout door uitgerekend op 6 mei een verkiezingscongres te houden. Men wist dat het de finale dag van de Franse verkiezingen was en met het nieuws van Leterme's kandidatuur (én daarbij nog het bericht dat Clijsters ermee stopt), werd er over dat congres nauwelijks nog gesproken. Het komt daar niet meer goed in de "Slangenkuil).
Het is aandoenlijk te zien hoe de socio's zich inspannen om toch maar de beste te zijn in de milieuklas. Zij zijn groener dan groen (en zeker dan Groen!) en willen dat geweten hebben. Buiten de vele beloftes die zij doen n.a.v. de komende federale verkiezingen, is er die ene over kernenergie, waar ze niet alleen zomaar tegen zijn, maar waar ze beweren nooit in een regering te zullen stappen als die het sluiten van de eigen kerncentrales ongedaan zou maken. Alsof de mensen gaan wakker liggen omdat er geen socio's in de regering zouden zitten. De zoveelste milieutop vond deze keer plaats in Bangkok. Op die manier reizen die milieuactivisten de wereld rond (op wiens kosten, denkt u?). En ik die dacht dat al dat vliegen ook slecht was voor het milieu... Op die laatste top werd o.m. gezegd dat kernenergie niet kon worden uitgesloten. Eigenlijk is dat de logica zelf. Het grootste onmiddellijke probleem van de wereld is de uitstoot van CO². De enige manier om deze uitstoot op korte termijn niet verder te laten stijgen, is onze kerncentrales langer open te houden. Dat voorbeeld gaf ons al Nederland, dat zijn kerncentrale van Borssele heeft gemoderniseerd waardoor het enkele tientallen jaren langer kan functioneren. Kernenergie stoot nl geen CO² uit: 0,0%! Bij ons zou dat niet kunnen, althans niet volgens de geleerde professor Vande La en zijn acolieten. Zonder die kerncentrales zal het elektriciteitsverbruik echter stukken duurder worden. Daarvoor heeft Vande La een simpele, proletarische oplossing: hij gaat de meerkost laten betalen door de stroomproducent. Daarbij vergeet hij (of doet hij alsof; zó dom is hij ook niet), dat het produceren van elektrische stroom in België voor 90% in handen is van het Franse Suez (via Electrabel), hetzelfde Suez dat voor kernergie heeft gekozen. Als dat niet in België kan, dan zal dat in Frankrijk gebeuren en zullen wij het zijn die de kosten zullen betalen. Ook Total, het Franse petroleum- en energieconcern lonkt naar kernenergie. Het is feitelijk zo eenvoudig: laat de kerncentrales een tijd langer meedraaien en zoek ondertussen naar degelijke, betaalbare alternatieven. Zorg ervoor dat er ook auto's op waterstof komen. Die zullen duurder uitvallen, maar dat blijft dan de keuze van de verbruiker. Ga voort met mensen incentieven te geven als ze hun huizen beter isoleren, maar hou er rekening mee dat niet iedereen daarvoor geld opzij heeft liggen. Ik zag recentelijk een dame die haar huis zo had heringericht, dat ze bijna geen verbruikskosten meer zou hebben. Het had haar wel 25.000 euro gekost, die zij beweerde na 10 jaar terug te hebben verdiend. Dat betekende dat zij daarvoor 2.500 euro per jaar verbruikte. Geen sukkelaars, dus. Mensen die van een pensioentje moeten leven en andere behoevende kunnen zo'n investeringen niet aan. Groen lijkt de dag van vandaag een speeltje te zijn geworden van leef rechts, denk links. De salonsocialisten en de cryptocommunisten. Als uw portemonnee u lief is, mijdt deze lui dan maar!
Dat de Belgische Justitie niet werkt, is een open deur intrappen. Ik schrijf er al over zolang ik hiermee bezig ben. Een aflevering per week zou een makkie zijn. Het laatste nieuws terzake komt van een groep mensen van de Bijzondere Belastinginspectie, die stellen dat de meeste rechtszaken i.v.m. grote fraudes systematisch zo worden gerokken en getrokken tot ze verjaren, waardoor de schuldigen niet meer kunnen gestraft worden. Deze keer gaat het niet om een Delcroix of een Slangen, maar om grote banken zoals de KB-Lux en (ex) An-Hyp, om er maar twee te noemen. De "klokkenluiders", zoals die mensen genoemd worden zeggen met zoveel woorden dat hun werk gesaboteerd wordt door Justitie zelf én door Financiën, waarbij de naam van minister Reynders expliciet vernoemd wordt. Tot daar het goede nieuws. Het slechte nieuws is, dat de groep klokkenluiders vraagt een parlementaire onderzoekscommissie op te richten tijdens de volgende legislatuur, dus ná de verkiezingen van 10 juni. Dat worden dus vijgen na Pasen. Als we weten hoeveel andere knopen de nieuwe regering, als die er überhaupt nog komt, eerst nog zal moeten doorhakken, kan deze commissie ondertussen zelf al lang verjaard zijn. Denk maar aan het Forum dat de communautaire problemen zou oplossen na de oprichting van de regering Verhofstadt I. M.a.w. het wordt in België business as usual, zeker zo lang de augiasstal van Justitie niet zal zijn opgekuist en onder voorwaarde dat tante Laurette (én Didier le beau) niet meer op hunzelfde plaats zullen zetelen. Terloops trouwens ook nog even aanstippen dat het voorstel van de klokkenluiders verstuurd werd naar alle partijvoorzitters, met uitzondering van die van het Vlaams Belang. Misschien had men schrik dat deze laatste partij er echt eens serieus werk van zou gaan maken? --- En nu we het toch over klokkenluiders hebben, wat gedacht van het "verschijnsel" Rudy Aernoudt? De man, die al kabinetschef was bij Waals minister Kubla en Vlaams minister Moerman en op dit ogenblik secretaris-generaal van de Vlaamse administratie Economie, Wetenschap en Innovatie (oef!), heeft een klacht neergelegd over vermeende onregelmatigheden bij de toewijzing van studieopdrachten. Om het allemaal nog een beetje moeilijker te maken: op het ogenblik dat die onregelmatigheden zouden hebben plaatsgevonden, was dezelfde Aernoudt kabinetschef van... dezelfde Moerman. Aernoudt was de bedenker van het antimanifest (tegen het Warandemanifest) én van het manifest tegen het lentemanifest. De man, die ongetwijfeld een intellectueel met een hoog IQ gehalte is, heeft blijkbaar een nóg hoger gehalte van mediageilheid. Hij wijst constant op de fouten van het Belgische bestel maar denkt die te kunnen corrigeren binnen het unitaire staatsbestel of wat daarvan overblijft. Op die manier wordt hij door de Belgicisten uitgespeeld als de speerpunt voor het behoud van dit kunstmatig land. Door de gekke bokkensprongen die hij blijft uithalen en waardoor hij inderdaad in de persbelangstelling blijft, vraagt men zich wel af of de man niet tegen zichzelf moet beschermd worden en of het geraadzaam is zo'n Don Quichote aan het hoofd te houden van welk Vlaamse administratie ook. Misschien kunnen ze met hem eens een reality show maken, type "De Pfaffs" of "De Planckaerts"?
In De Standaard van gisteren verscheen er een brief van een zekere Charles van der Vinck, uit Borgerhout. In 't kort samengevat kwam het er op neer dat, volgens die Charel, er een tijd was dat het zwaartepunt van de Belgische economie in Wallonië lag, dat Vlamingen daar toen werk vonden en dat iedereen daarvan de vruchten plukte. Het streven naar Vlaamse onafhankelijkheid is, steeds volgens briefschrijver, een stank voor dank operatie. Brieven van dat genre duiken wel eens meer op in onze Vlaamse pers. Meestal zijn ge georkestreerd vanuit B-plus; het laatste Belgische carré in de strijd voor la Belgique de papa (met Belgische relicten zoals o.a. Wilfried Martens en Willy Claes). Het zal nu wel niet anders zijn. Eerst even duidelijk stellen, dat het inderdaad zo geweest is dat het zwaartepunt van de Belgische economie en industrie ooit in Wallonië heeft gelegen. Het klopt ook dat de Vlaamse arbeiders daar werk vonden, maar hier moet al grof genuanceerd worden. De Vlamingen die in de negentiende en begin twintigste eeuw naar Wallonië trokken, deden dat uit bittere noodzaak. In het kroostrijke Vlaanderen was er geen werk genoeg. Het zijn vooral de Vlamingen geweest die toen in het zuiden het vuile werk zijn gaan opknappen: vooral West-Vlamingen in de koolmijnen van de Borinage en Limburgers in de hoogovens van het Luikse. Men had bv ook hoogovens en staalfabrieken in Limburg kunnen bouwen, naast de nieuwe mijnen en het eveneens nieuwe Albert-kanaal, maar dat werd verhinderd door het (grotendeels Franstalig) groot kapitaal. De Vlamingen die toen naar Wallonië trokken moesten van de ene dag op de andere maar zien dat ze Frans verstonden. Er was toen geen pamperbeleid zoals nu gebeurt met de meestal vreemde inwijkelingen. Ook van stempelgeld was er toen zo goed als geen sprake, waarbij nog kwam, dat gaan "doppen" in Vlaanderen toen beschouwd werd als iets waarvoor men zich moest schamen. Geldstromen van Wallonië naar Vlaanderen, zoals nu omgekeerd gebeurt met de jaarlijkse transfers van om en bij de 12 miljard euro, zijn er nooit geweest. Dat wordt ook af en toe verteld, maar zijn sprookjes van moeder de (Belgische) gans. De 25% (of meer) Walen die de dag van vandaag werkloos zijn, kunnen ook naar Vlaanderen komen werken, maar zij vertikken dat te doen. Ze blijven nog liever "genieten" van de uitkeringseconomie van de parti socialiste. Als we zien dat tienduizenden Noord-Fransen hier wél komen werken, dan is het onbegrijpelijk dat Walen zo iets niet kunnen opbrengen. Vive la misère! Tenslotte nog dit: een Vlaamse krant die brieven zoals die van die Charles van der Vinck klakkeloos publiceert, zou wel een beetje meer eergevoel mogen hebben en er tenminste een rechtzetting bij plaatsen. Zoals dat nu gebeurt (ook in andere kranten) gaat het om pure nestvervuilerij.
Hoe meer men erover nadenkt, hoe zekerder men kan zijn dat het met die volgende grondwetsherziening niets zal worden. De francofonen zitten met een luxeprobleem: ze hebben tijdens de vorige herzieningen alles gekregen wat ze wilden en zijn hoegenaamd geen vragende partij meer. Dat kwam nog eens duidelijk tot uiting tijdens de 1 mei toespraak van Di Rupo. Hij houdt vast aan zijn Waalse uitkeringseconomie en wil niets meer veranderd zien. Hij zegt nog altijd "non" tegen elke nieuwe staatshervorming. Als we er van uit gaan, dat men voor een grondwetsherziening tweederden van de stemmen moet hebben en men die niet bereikt zonder een meerderheid in Wallonië, mag men het dus vergeten. Tenzij... tenzij natuurlijk de Vlamingen nog maar eens zullen betalen, hetzij in geld, hetzij in territorium of in een zoveelste wetsaanpassing in het Waalse voordeel. Daarbij komt nog dat Vlaanderen verdeeld blijft. Zelfs al bestaat er in Vlaanderen een wisselmeerderheid: CD&V/N-VA, Vlaams Belang + (misschien) Spirit, dan moet men niet teveel op de andere Vlaamse partijen rekenen: - De VLD mag zich dan al "open" noemen, zij staat niet open voor zuiver Vlaamse eisen en opteert alleen om bij de volgende regeringsvorming mee te zijn, met of zonder tweederde meerderheid, met of zonder een meerderheid in Vlaanderen. - De SP.a laat het initiatief aan de francofonen, zoals Vande Lanotte al expliciet gesteld heeft, zodat we van hen geen hulp moeten verwachten, integendeel. - Uit een recente peiling van de Gazet Van Antwerpen/Het Belang van Limburg is gebleken dat Groen! veruit de minst Vlaamse en de meest Belgicistische partij van onze regio is. Van hen is helemaal geen steun te verwachten. En er is nog meer. Een volgende regering, hoe die er ook zal uitzien, zal het aartsmoeilijk krijgen om de begroting rond te krijgen. De trukendoos van de regeringen Verhofstadt is leeg. Paars heeft het overschot van de goede jaren opverteerd. Er zijn geen pensioenfondsen meer te kapen, de duurste overheidsgebouwen zijn versjacheld en tegen hoge prijzen terug geleast. De kosten voor de reeds gedane hervormingen van de non-profit, het gevangeniswezen en de politie, plus wat er nog aankomt inzake brandweer en civiele bescherming, zijn structureel en zorgen ervoor dat het budget stukken zwaarder zal wegen. Daarbij komt nog dat, volgens Luc Coene van de nationale bank (vroegere kabinetschef van Verhofstadt) het volgende budget niet sluitend moet zijn maar 2% zou moeten overhouden om de kosten van de vergrijzing betaalbaar te houden. Volgens Ivan Van de Cloot, de ING-econoom zal het zelfs 4% moeten zijn, wat zo'n 3.700 euro extra zal betekenen voor iedereen die werkt. En dan hebben we het nog niet gehad over de vele snoepjes die nu door de verschillende partijen in het vooruitzicht worden gesteld: - Eén miljard extra voor Justitie (Van Parijs/CD&V). - +4,5% extra voor de ziekteverzekering (PS). - 12% voor alle pensioenen (PS en SP.a) en ga zo maar verder. Kortom, dit wordt een mission impossible voor wie ook de volgende federale regering zal leiden. Zeker met een PS aan het been, lukt het nooit en zit België op koers naar een perte totale. Voor Vlaanderen is er maar één oplossing: ervoor te zorgen dat er géén nieuwe federale regering komt. Het zal de enige manier zijn om de francofonen ertoe te dwingen tot nieuwe communautaire gesprekken te komen. Lukt dat niet, dan maken we een einde aan dit België. Met jaarlijks 12 miljard euro extra kunnen we heel wat putten vullen.
Graaien betekent, volgens het woordenboek, in iets rond grijpen, pakken wat men kan. Sinds kort is het ook binnengeslopen in ons politiek woordgebruik. Dit laatste is er gekomen via Nederland. Daar had de traditionele socialistische partij, de PvdA, vorig jaar glansrijk de gemeenteverkiezingen gewonnen, dank zij de massale opkomst van de allochtonen, maar moest ze daarna twee keer het onderspit delven in de nationale en provinciale verkiezingen. Heel wat van haar kiezers zijn overgestapt naar de linkse socialisten van de SP, ook al omdat die partij niet akkoord is met de aanpak van de toevloed van vreemdelingen in het zo al volle Nederland. De PvdA dus in crisis en op zoek naar een argument om weer mee te kunnen praten. Dat argument vond ze bij wat men het "graaien" is gaan noemen. Nederland heeft veel meer maatschappijen van wereldformaat dan bv België. Denk maar aan Shell, Unilever, KLM en Philips, om er maar enkele te noemen. Bij deze firma's werden aan verschillende toplui lonen en bonussen uitgedeeld die in de ogen van Jan Modaal gewoon ergerlijk leken. In enkele gevallen werden ook gouden handdrukken uitgereikt om meer dan U tegen te zeggen. De vraag is alleen, in hoever de staat of een politieke partij zich daarbij moet moeien. Hetzelfde gebeurt nu bij ons, waar de linkse partijen, de SP.a op kop, bij een volgende regeerperiode wetten wil laten stemmen om het loon van topmanagers en konsoorten vast te leggen. Dit is kinderachtig gelul. Een privé-maatschappij doet men zijn geld wat het wil. Ook de aandeelhouders, die toch mee beslissen over de uitgaven van het bedrijf, moeten zelf weten of ze hun topmanagers veel of weinig willen betalen. In dat laatste geval zullen ze meestal trouwens geen topmanagers meer vinden. Die verhuizen dan naar het buitenland of de firma trekt zelf de grens over en dan houdt onze staat er helemaal niets aan over. Iets helemaal anders wordt het als het gaat om topmanagers bij staatsbedrijven. Die werken nl met het geld van ons allemaal, de belastingbetaler. Als we bv zien dat een Tony Mary bij de VRT is buitengezet met een gouden handdruk van zo'n driekwart miljoen euro, dat is dat niet meer koosjer te noemen. Dat graaien is trouwens iets dat onze politiekers al decennia lang doen (en misschien nog langer). Hoeveel van hen hebben nl geen lucratieve bijverdienste in e.o.a. grote maatschappij of instelling? Tijdens het blootleggen van de fraudes in Charleroi was er zelf een bij die liefst 35 bestuursmandaten had, een socialist, nota ben. Of, om het even bij een bekendere persoon te houden, hoeveel dikbetaalde bijbaantjes heeft Jean-Luc Dehaene, de man die - volgens zijn eigen zeggen - misschien liever socialist was geweest? Is dat géén graaien? Ook het tegenvoorstel van Verhofstadt op de SP.a demarche, is er een vol schijnheiligheid. Verhofstadt stelt nu voor, de werknemersparticipatie in de bedrijven uit te breiden. Welnu, dat kader bestaat al jaren, maar daaraan heeft hij zelf ook nooit iets gedaan gedurende zijn achtjarig bewind, al even weinig als aan de communautaire problemen. Dat laatste geldt trouwens ook voor de vakbonden, die zo'n participatie altijd hebben tegengehouden (in Duitsland bv bestaat die wel). Welvaart kan nl alleen verdeeld worden als de koek groot genoeg is. Wat als er geen koek overblijft? Tenslotte nog dit. De doorsnee Belg betaalt elk jaar minstens 50% van zijn loon aan belastingen. Voor bepaalde hogere categorieën kan dat tot 60% gaan. Daar gaat de Belgische staat mee lopen. Van graaien gesproken...
1 mei is het feest van de arbeid en daarom wordt er dus niét gewerkt. De nuchtere Nederlanders werken die dag wél, maar dat heeft te maken met het feit dat ze dag voordien koninginnedag hebben gevierd. Ik werkte vroeger in een 24-uursservice in Nederland en daar maakten we de gekke situatie mee dat op 30 april er in Nederland niet gewerkt werd en in de rest van Europa wél, terwijl op 1 mei nergens werd gewerkt tenzij in Nederland. De tijd dat 1 mei de dag van de socialisten was, is ook al een tijdje voorbij. Dat komt grotendeels omdat heel wat werkende mensen, zeg maar het echte socialistische voetvolk, de partij de rug heeft toegekeerd. De SP.a is op dit ogenblik echt wat ze zegt te zijn, een socialistische partij, maar dan anders. Een partij die er niet meer is voor de werkende landgenoot, hoogstens nog voor de ingeweken proletariër en die verder in de eerste plaats een lucratieve jobwerving garandeert voor hoger geschoolden, de mensen van denk links, leef rechts. De salonsocialisten, zeg maar. De partij moet het niet meer hebben van de ideologie dat de rijkdom evenredig verdeeld moet worden. De slogan is nu: hebben is hebben en laat de anderen maar betalen. Dat deze partij in Vlaanderen nog meetelt komt: 1) omdat ze, ondanks alles, tot dezelfde familie behoort als de (corrupte) PS en dank zij die link steeds mee kan stappen in eender welke Belgische regering. Dat profiteren gebeurt nu al 18 jaar ononderbroken. 2) Omdat ze enkele markante figuren in haar rangen telt die het moeten hebben van hun BV-bekendheid (denk maar aan o.a. Freya Van den Bossche, Kathleen van Brempt en Johan Vande Lanotte). Een aantal mensen kiest voor hun persoontje, niet direct voor de partijslogans. 3) Omdat nogal wat mensen er zelf rechtstreeks profijt uit halen, meestal via de vakbond of een andere (gesubsidieerde) organisatie. Die vakbond profiteert trouwens eveneens van het feit dat ze haar wagentje aan dat van de Waalse rode vakbond gekoppeld heeft en nog steeds echt unitair Belgisch is van instelling. Wat er tegen de volgende verkiezingen nieuw is aan de SP.a, is niet wat ze allemaal belooft. Daarvoor heeft ze 18 jaar al de tijd gehad om het te verwezenlijken. Nieuw is dat ze zgz "werkvolk" op haar kieslijsten heeft geplaatst. Ik schrijf "zogezegd", want het gaat hier enkel om "délegués" (nog zo'n Belgische woord), vakbondsafgevaardigden dus, die zelf al jaren niet meer hebben gewerkt. Zij werden nl vrijgesteld en vullen hun tijd met door de fabrieken te lopen. Tegelijk met dat soort "werkvolk" staan er op de rode lijsten ook een paar vrouwelijke universiteitsprofessoren, die al op voorhand verklaard hebben dat ze hun universitair werk niet in de steek zullen laten en het politieke mandaat dus beschouwen als een parttime job. Van politieke motivatie gesproken! Van de werkende mensen die vroeger voor de SP stemden, is nu een klein deel uitgeweken naar links (PvdA, CAP) en een groot deel naar rechts (het Vlaams Belang). Typerend voor de evolutie van werkvolk naar elite is trouwens, dat de leider van het VB, de pas overleden Karel Dillen, een werkman was en de huidige voorzitter van de SP.a een universiteitsprofessor. Groter verschil kon er niet zijn.
Volgens Leterme's verklaringen tijdens het dovemansgesprek met Di Rupo, zouden er in Vlaanderen 150.000 vacatures zijn. Een enorm aantal, vooral als men weet dat er toch ook honderdduizenden werklozen zijn in dit land. Het is ook weinig waarschijnlijk dat er bij die 150.000 ook geen serieus aantal jobs zouden zijn voor minder geschoolden. Hoe zo'n situatie kan blijven bestaan heeft niet alleen te maken met de onwil van heel wat werklozen om zich te verplaatsen (en dat geldt in de eerste plaats voor Wallonië), maar ook doordat er hier en daar geknoeid wordt met cijfers en - erger nog - met documenten. Iedereen, die de arbeidsmarkt volgt, heeft wel eens gehoord van de werkloze die zich voor werk komt aanmelden maar geen zin heeft om te werken en eigenlijk alleen maar komt om een bewijs te hebben dat hij gesolliciteerd heeft en zodoende verder werkloos kan blijven. Wel, dat is feitelijk nog de goede kant van de zaak, want zo iets is officieel na te trekken. Er is veel erger dan dat. Zopas is nl uitgekomen dat een aantal spookfirma's erin geslaagd waren om zo'n 4.000 nepwerklozen te creëren door ze - tegen betaling - valse papieren te bezorgen, zowel C4's als loonbriefjes. Wat ik ervan gelezen heb, is dat het Franstalige Gerecht er zich mee bezig houdt, waaruit men kan besluiten dat het hier (weer eens) gaat om een fraude die hoofdzakelijk in het francofone landsgedeelte gepleegd wordt en niet in Vlaanderen. Dat zal dan ook wel de reden zijn, waarom we daarover later niets meer vernomen hebben in onze oh zo correcte media... De RVA, die het geld terugvordert van mensen die valse aangiften hebben gedaan of om een andere reden niet voor steun in aanmerking komen, wist toevallig dezelfde week te vertellen, dat ze vorig jaar 13.000 terugvorderingen heeft gedaan. Er werd zelfs bij verteld dat het ging om 6.000 Vlamingen, 4.000 Walen en 3.000 Brusselaars. Dat laatste had ze misschien beter niet gedaan, want eens te meer blijkt uit deze cijfers dat ook hier de Vlamingen weer de klos zijn. Het werkloosheidscijfer ligt in Vlaanderen nl op de helft van dat van Wallonië en op één derde van dat van Brussel. Dat er desondanks meer Vlamingen zijn "gepakt", heeft er waarschijnlijk alleen mee te maken dat er bij ons veel strenger wordt gecontroleerd en dat men in het francofone landsgedeelte een oogje dichtknijpt. Niet te verwonderen dus dat daardoor ook spookfirma's en nepwerklozen zo lang door de mazen van het net geglipt zijn. Met mijn slecht karakter, stel ik me daarbij trouwens de vraag hoeveel échte Vlamingen en hoeveel "nieuwe" Vlamingen (Open-VLD versie) er in die cijfers zaten... En zo moddert men hier maar verder aan. Volgens mij is dat RVA-bericht alleen maar bedoeld om verwarring te stichten. Ergerlijk daarbij is, dat geen enkele Vlaamse journalist of hoofdredacteur zich daarbij ook maar één vraag stelt. Straks staan ze weer verwonderd te kijken als na een zoveelste enquête zal blijken dat journalisten hier even erg gewantrouwd worden als politiekers.
Op maandag 16 april besteedde het programma Ter Zake een uitzending over de Franse presidentsverkiezingen. Daarbij kwam een journaliste van de Franse openbare omroep aan het woord die commentaar gaf bij de kandidatuur van Sarkozy, Royal en Bayrou. Op het einde van het programma vatte die journaliste alles nog eens samen en sprak ze over de "vier" kandidaten in de running. M.a.w. zij had ook haar relaas gegeven over de vierde kandidaat, Le Pen, maar dat was keurig (nou, ja) door de VRT censuur uit het programma geknipt. Net zo iets als wat vroeger gebeurde in de Sovjet Unie, waar nieuws over in ongenade gevallen "kameraden" werd weggeknipt en zelfs foto's werden geretoucheerd. Terloops trouwens even aanstippen dat dit in Frankrijk niét gebeurt; daar krijgen álle kandidaten op de openbare omroep, ook zij waarvan men op voorhand weet dat ze geen enkele kans maken, dezelfde uitzendtijd ter beschikking. Dit is echte democratie, een woord dat ze hier alleen maar misbruiken als het in hun kraam past. Met de verkiezingen van 10 juni in het vooruitzicht, weten we dus nu al dat onze zo gerenommeerde omroep, die regelmatig pleit voor verdraagzaamheid, die laatste deugd zelf denkt niet te moeten toepassen. Ze is trouwens zo brutaal toe te geven, dat ze alle nieuws dat het Vlaams Belang enig voordeel zou kunnen geven, niet uitzendt of censureert terwijl ze er als de kippen bij is om nieuws dat het VB in een slecht daglicht zou kunnen plaatsen, te vermelden. Maandag ll kregen we daarvan trouwens nog een hatelijk voorbeeld van Marc Van de Loverbosch, een van de vele marxisten binnen de VRT, die in hetzelfde programma dacht garen te moeten spinnen van het vertrek van Verstrepen uit het VB. Van de Loverbosch is bij de VRT de zgn "wetstraatwatcher". Arm Vlaanderen, dat van zo'n triestigaards zijn politiek nieuws moet krijgen. Het is trouwens niet alleen het VB dat gediscrimineerd wordt bij de VRT. De N-VA zou tegen de verkiezingen geen politieke zendtijd krijgen, met het excuus dat deze partij niet in alle kiesdistricten opkomt. Als gevolg van deze beslissing verliest die partij zo vijf minuten zendtijd, vijf minuten die ook niet teruggegeven worden aan haar kartelpartner CD&V, zodat die het moet stellen met tien minuten, tegenover een kwartier voor de paarse concurrenten. Van discriminatie gesproken. De N-VA heeft trouwens hiervoor een rechtszaak ingespannen tegen de VRT. Vergeten we niet dat de staatszender wordt betaald met geld van de belastingbetaler, dus ook van álle kiezers, links of rechts. Het is trouwens ironisch te noemen dat diezelfde VRT onder de bevoegdheid valt van Minister Bourgeois, zelf N-VA, wat nog maar eens laat zien hoe weinig grip de Vlamingen hebben op onze Sovjet media.
Karel Dillen (1925-2007), een leven voor Vlaanderen
Karel Dillen is niet meer. Na een slepende ziekte die hem enkele jaren geleden van het politiek toneel deed verdwijnen, heeft de stichter van het Vlaams Blok/Vlaams Belang het tijdelijke met het eeuwige ingeruild. Dillen was van eenvoudige afkomst: vader dokwerker, moeder huisvrouw. Hijzelf deed allerlei jobs, was o.m. taxichauffeur en werkte in een garage. Dat belette niet dat hij al zijn vrije tijd in zijn enige hobby stak: Vlaanderen. Hij was een der eersten die na Wereldoorlog II in de bres sprong voor de slachtoffers van de onmenselijke repressie die België tegen hoofdzakelijk Vlamingen had ontketend. Hemzelf viel niets te verwijten, hij had niet gecollaboreerd. Datzelfde geldt trouwens voor bijna alle VB-leden die regelmatig beschuldigd worden van connecties met de nazi's, een van de vele leugens die door de correcte media worden gevoed en die we dit voorjaar, in de aanloop naar de verkiezingen, nog wel enkele keren zullen horen. Er waren weinig Vlaamse initiatieven waar Dillen niet in meespeelde: o.a. Were Di, Dietschland Europa en Protea, de vriendenkring die ijverde voor nauwere banden met Zuid-Afrika in tijden toen dat land op de letterlijk "zwarte" wereldlijst stond. Karel Dillen hengelde niet naar populariteit, hij was geen groot redenaar en eerder stuurs van opzicht, maar voor Vlaanderen gaf hij zich ten volle. Toen de Volksunie, waartoe hij ook behoorde, tijdens de Egmontonderhandelingen volksverraad pleegde en koos voor de Belgische vetpotten, stichtte hij de Vlaams Nationale Partij, die in 1978 samensmolt met de Vlaamse Volkspartij van Lode Claes en daarmee was het Vlaams Blok geboren. Dillen zetelde toen moederziel alleen in het parlement, maar daaraan zou snel verandering komen. Hij maakte nog mee dat zijn partij de grootste van Vlaanderen werd. Dat ze door de zgz democratische partijen niet werd aanvaard, zou voor Dillen een zorg wezen. Hij smaakte ook nog het genoegen te zien dat de Volksunie onder Schiltz en Anciaux roemloos ten onder ging en tenslotte uiteen viel, waarbij de overlevenden alleen nog politiek actief kunnen blijven dank zij hand en spandiensten aan de traditionele partijen. Hoe het met het Vlaams Belang verder moet, is nog koffiedik kijken. Het Belgische establishment, onder leiding van de corrupte PS en met de hulp van de gedweeë Vlaamse Quislings, doet er alles aan om de partij te liquideren. "Met alle middelen", zoals Tobback Sr het ooit verwoordde. De rechtuit communistische middelen, zo afgekeken van de hatelijke DDR, waarmee het officiële België zich denkt te bedienen en die een kopie zijn van dezelfde repressie die ons land al gekend heeft, zullen het op lange termijn toch niet halen. Karel Dillen is niet meer. Hopelijk blijven zijn vrienden en volgelingen even consequent in hun Vlaamse koppigheid. Alleen op die manier wordt Vlaanderen ooit onafhankelijk.
Eerder toevallig zag ik woensdagavond een stuk van de confrontatie tussen Yves Leterme en Elio Di Rupo, dat gelijktijdig werd uitgezonden door VTM en RTL. Eerder toevallig, daar ik nog zelden VTM zie. De berichtgeving van de commerciële zender lijkt steeds meer te verkleuteren én daarbij steeds Vlaamsonvriendelijker te worden. Leterme en Di Rupo spraken beiden in hun eigen taal en dat deden ook de twee moderatoren, wat vrij storend overkwam, zelfs met de ondertiteling erbij. Na een tijdje heb ik het trouwens laten afweten, niet alleen omwille van dat storend door elkaar gepraat, maar ook omdat er niets nieuws uit die confrontatie te leren viel. Leterme bleef maar herhalen dat Vlaanderen een grondwetswijziging wil, zoals Wallonië die in 2001 gevraagd én gekregen had. Di Rupo kletste maar wat uit zijn nek en legde alle (harde) cijfers glimlachend naast zich neer alsof het evenveel vergissingen waren. De hele discussie was een dovemansgesprek waarmee duidelijk bewezen werd dat we in dit land te maken hebben met twee compleet verschillende bevolkingen, mentaliteiten, economieën en sociale toestanden, om nog maar te zwijgen over de talen die niet eens tot eenzelfde taalgroep behoren. Om dat allemaal te weten te komen, hadden we trouwens deze confrontatie niet nodig. De Standaard en Le Soir hadden al drie weken lang uitvoerig over noord en zuid geschreven in de ijdele hoop een oplossing te vinden voor de problemen van dit kunstmatige land. Op het einde van die campagne pro België moesten de professoren Deschouwer en Van Parijs, beiden doorwinterde belgicisten, toegeven dat we hier in twee verschillende landen leven en dat de contrasten niet groter konden zijn. Dat er hier en daar een nuttige idioot van het type Guido Fonteyn en Rudy Aernoudt nog het tegendeel beweert, slaat alleen op de vooringenomenheid van eerstgenoemde en de mediageilheid van de tweede. Wat ik in het debat Leterme-Di Rupo helemaal niet begreep was, dat de minister-president van Vlaanderen heel de tijd door maar bleef herhalen dat de solidariteit van noord naar zuid nooit in het gedrang zou komen. Dat is zoveel als de Walen een vrijbrief geven dat er feitelijk niets zal veranderen en dat Vlaanderen zal blijven betalen tot het eraan ten onder gaat. Dit is grote nonsens en trouwens helemaal in strijd met het standpunt van de eigen Vlaamse werkgevers van VOKA die de transfers willen afbouwen over een periode van tien jaar, zodat Wallonië nu al zou weten wat haar te wachten staat als zij niets doet aan haar werkloosheidsprobleem. Als men er niet in slaagt Wallonië aan het werk te krijgen, dan zal België straks niet meer te redden zijn. Het moet ginder maar eens stilaan gedaan zijn met die generaties van werklozen die hun hele leven betaald worden om niets te doen en die het vertikken om over de (taal)grenzen te gaan werken. Als 50.000 Noord-Fransen naar West-Vlaanderen komen werken, waarom kunnen Walen dat dan niet? Het debat Leterme-Di Rupo was een maat voor niets, ook al omdat beide heren zich vrijblijvend konden uiten zonder de schrik afgestraft te worden door elkaars kiezers. Een reden temeer om aan te duiden dat we hier in twee verschillende werelden leven.
Het zit er weer bovenarms op tussen Vlaanderen en wat men het "Brusselse Hoofstedelijke Gewest" is gaan noemen. De reden is nog maar eens het probleem met de nachtvluchten op Zaventem. In tegenstelling tot de rest van de wereld, waar vliegtuigen opstijgen en landen volgens de windrichting, gebeurt dat hier volgens de plaatselijke, steeds veranderende wetten. Een wereldprimeur in absurditeit, die we te danken hebben aan ene Isabelle Durant, een francofone verpleegster die tijdens Verhofstadt I omhoog viel tot minister van mobiliteit en dat zullen we geweten hebben. Het is een onvergeeflijke fout geweest van de traditionele partijen, de CD&V inbegrepen, dat ze van Brussel een volwaardig derde gewest hebben gemaakt. In feite is heel die Brusselse regering niets anders dan een veredelde gemeenteraad, waarvan de burgemeester zich minister-president mag noemen en de schepenen minister. Het is eigenlijk het klassieke sprookje van de kikker en de os, maar dan een Belgische versie waarbij de kikker evenveel waard geworden is als de os. Bij de zoveelste grondwetsherziening is men nl vergeten te bepalen dat, bij betwistingen, de federale regering voorrang had moeten krijgen. Nu Verhofstadt's euro gevallen is, staat hij te janken dat het bepalen van geluidsnormen terug naar het federale niveau zou moeten terugkeren. Dat zal echter tijdens zijn verlicht bewind niet meer gebeuren en de vraag is maar of de francofonen er ooit mee zullen instemmen. Met de huidige Brusselse normen wordt Zaventem geboycot ten voordele van de vliegvelden van Luik en Charleroi, waar men zich om dergelijke normen niet druk hoeft te maken. Ondertussen blijft Brussel verloederen. Het Brussels binnenlands product zakt ieder jaar verder weg, meer dan 20% van de bevolking is werkloos (grotendeels omdat ze geen Nederlands kan/wil praten), de middenklasse ontvlucht de stad, het centrumverkeer zit regelmatig muurvast, de bedrijven wijken uit naar de rand o.w.v. de huizenhoge belastingen en de ziekenhuizen zijn allemaal in overtreding met de taalwet. Ziek worden in Brussel kan dodelijk zijn voor niet-francofonen. De enige oplossing om van die Brusselse kanker vanaf te geraken is een einde maken aan zijn status van derde gewest. Als Brusselaars en andere francofonen het daarmee niet eens zijn, rest er maar één zaak te doen: de geldkraan naar de Brusselse feesttent dichtdraaien. Alleen Vlaanderen kan Brussel helpen, Wallonië heeft daarvoor het kapitaal niet. Het komt er op aan dat onze eigen Vlaamse politici, nog maar eens, de moed zullen hebben Brussel in de kou te zetten en de stad een alternatief te bieden onder Vlaamse voogdij, min of meer zoals dat ook gebeurd is met de Duitstalige Oostkantons binnen Wallonië. De vraag is maar wanneer dat gaat gebeuren...
Volgens de kranten is er een Vlaams front in de maak in Brussel. Politici van verschillende partijen hebben samen een blauwdruk gemaakt voor de volgende verkiezingen. Zo iets klinkt hoopvol, tot men er achter komt dat het weer van het oude liedje is: het gaat weer alleen om de drie traditionele partijen, aangevuld met Spirit. De gangmakers van de blauwdruk heten Vic Anciaux (Spirit), Annemie Neyts (Open VLD), Hugo Weckx (CD&V) en de mij onbekende Lydia Deveen (SP.a). Als de francofonen in dit land front vormen, dan betekent dat alle francofone partijen, met uitzondering van het FN, dat in Wallonië en Brussel (voorlopig?) een te verwaarlozen minderheid is. Als de Vlamingen front vormen, betekent dat dat ze er de grootste Vlaamse partij, het VB, niet in betrekken, waardoor men ipso facto geen gemeenschappelijk front krijgt maar een verdeelde slagorde, wat slecht is voor de Vlaamse zaak. Het ergerlijkste aan dit gekonkel is dan nog dat het VB meestal nog de schuld van alles krijgt, terwijl het niet mag meespelen. De opstellers van de blauwdruk willen niet weten van separatisme, ook niet van een Brussels Europees district en zeggen dat er aan de grenzen van het Brusselse gewest niet mag geraakt worden. Dit laatste klinkt goed, maar in één adem voegen ze erbij, dat een "ondoordachte" splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde af te wijzen valt. Bij die splitsing zouden er nl afzonderlijke lijsten komen voor Brussel en Vlaams-Brabant, waardoor de Vlaamse Brusselaars verkozenen zouden verliezen. M.a.w. het zgz Vlaams front denkt in de eerste plaats weer eens aan de postjes. De heren Bert Anciaux, Guy Vanhengel, Pascal Smet en mevrouw Brigitte Grouwels (in een vroeger leven ooit flamingante!) zijn nog maar eens met zichzelf bezig. Er zijn nog altijd veel Vlamingen die, tegen beter weten in, blijven geloven in één Vlaams front, ook voor de regio Vlaanderen. Een front van desnoods uiterst links tot en met uiterst rechts. Wel, beste mensen, vergeet dat maar. Frans Van Cauwelaert zaliger gedachtenis, dezelfde die ooit eens gezegd heeft dat er maar vijf minuten moed nodig waren om Vlaanderen onafhankelijk te maken, diezelfde Van Cauwelaert had nog een andere, straffe uitspraak: "Wij, Vlaams volk", zei hij, "zijn onze eigen vijand". Een echt Vlaams front, dat maken wij niet meer mee. Wat we wél kunnen doen, dat is op 10 juni voor die ene zweeppartij kiezen die de politieke profiteurs, de lamme goedzakken waaraan Vlaanderen zo rijk is, blijft dreigen hun vetbetaalde Belgische postjes af te pakken. Dat is het enige waar de traditionele partijen bang voor zijn en ook het enige waarmee we hen kunnen dwingen voor Vlaanderen te kiezen. Als we de zgz politiek correcte partijen het idee geven dat we ze nodig hebben, dat mag Vlaanderen het weer vergeten.
