Nog maar pas was uit de tijdelijke samenwerking van De Standaard en Le Soir gebleken, dat Vlaanderen en Wallonië twee verschillende werelden zijn. Deze feitelijke situatie is nog maar eens duidelijk geworden nu er in De Standaard een rapport over Verhofstadt II verschenen is, mét daarbij de commentaar van Le Soir. In zijn geheel krijgt Verhofstadt II van De Standaard, nochtans een verborgen supporter van het genie uit Gent, een onvoldoende. Gezakt dus. Dat zal voor de meeste Vlamingen helemaal geen verrassing zijn. Van hen krijgt de paarse regering nog veel minder dan de 49,46 van De Standaard, al was het maar o.w.v. het volledig ontbreken van ook maar één oplossing op communautair vlak en de ondergeschiktheid van zowat alle programma's aan de Waalse behoeften. Als we echter gaan kijken naar de "prestaties" van de ministers afzonderlijk, dan blijkt daaruit dat "excellenties" die bij De Standaard een nul op het rekest krijgen, door Le Soir de hemel in geprezen worden. Onnodig te zeggen dat het dan om Waalse ministers gaat, in de eerste plaats Onkelinx, Flauhaut en Reynders, stuk voor stuk mislukkelingen voor de Vlamingen, helden voor de Walen. Van Onkelinx, die erin slaagde van Justitie een puinhoop te maken ondanks het feit dat haar departement 275 millioen euro méér kreeg dan haar voorganger Verwilghen, zegt Le Soir dat ze "historische stappen" heeft gezet. Of dat nu met het compleet mislukken van de informatica te maken heeft, met de ontsnapping van Erdal en de 28 van Dendermonde of de continuë stakingen van de cipiers, wordt niet vermeld. Reynders is, volgens Le Soir, een man met "visie" en Flahaut zou het imago van het leger hebben opgekrikt. Nou, nou... De enige twee die zowel door Vlaanderen als door Wallonië zowat gelijkmatig (slecht) beoordeeld worden zijn Verwilghen en staatssecretaris Gisèle Mandaila. Na de zaak Dutroux was Verwilghen de gedoodverfde minister van Justitie maar is hij geboycot geworden door de PS, die daardoor tante Laurette op zijn plaats kon parachuteren. Buiten Justitie stelde Verwilghen inderdaad niets meer voor, maar de man heeft dus de kans niet gehad zijn levenswerk af te maken waardoor hij ook niet meer gemotiveerd kon zijn. En dan Mandaila. Mandaila wie? Deze dame, van Kongolese origine, FDF-lid nota bene, blijkt gedurende vier jaar staatssecretaris voor het gezin en personen met een handicap te zijn geweest. Ooit van gehoord? Ik eenmaal, toen zij (waarom zij?) in de senaat een hulde bracht aan de overleden Hugo Schiltz en dit in zo'n beschamend schabouwelijk Nederlands deed, dat daartegen terecht werd geprotesteerd vanuit de Vlaamse oppositie. Het blijft wel veelbetekenend dat die Schiltz alleen maar door belgicisten en Vlaamshaters is gehuldigd geworden (ook door bv "Flup Moustache", ook bekend als Philippe Moureaux, uitvinder van de "institutionele atoombom"). De Vlamingen blijven het trouwens maar slikken, dat hun francofone tegenstanders geen of slecht Nederlands spreken. De Walen doen dat niet. In hetzelfde verslag kregen Landuyt, Tobbackske en Vanvelthoven van Le Soir een slecht rapport omdat hun Frans niet goed genoeg is. Hierbij - als het goed is zeggen we het ook - een punt voor de kleine Tobback. Het schijnt dat hij gewoon weigert Frans te spreken, hetgeen voor mij althans te verkiezen is boven die taal slecht te spreken en zich belachelijk te maken. Tenslotte nog het oordeel over Verhofstadt zelf. Die haalt 63% bij De Standaard en liefst 71% bij Le Soir. Hij blijft de populairste politicus in Wallonië, waar men alleen maar zijn vierde burgermanifest heeft kunnen lezen (in het Frans) waarin ook weer geen letter stond over de communautaire problemen van dit land. Van een huichelaar gesproken!
