1 mei is het feest van de arbeid en daarom wordt er dus niét gewerkt. De nuchtere Nederlanders werken die dag wél, maar dat heeft te maken met het feit dat ze dag voordien koninginnedag hebben gevierd. Ik werkte vroeger in een 24-uursservice in Nederland en daar maakten we de gekke situatie mee dat op 30 april er in Nederland niet gewerkt werd en in de rest van Europa wél, terwijl op 1 mei nergens werd gewerkt tenzij in Nederland. De tijd dat 1 mei de dag van de socialisten was, is ook al een tijdje voorbij. Dat komt grotendeels omdat heel wat werkende mensen, zeg maar het echte socialistische voetvolk, de partij de rug heeft toegekeerd. De SP.a is op dit ogenblik echt wat ze zegt te zijn, een socialistische partij, maar dan anders. Een partij die er niet meer is voor de werkende landgenoot, hoogstens nog voor de ingeweken proletariër en die verder in de eerste plaats een lucratieve jobwerving garandeert voor hoger geschoolden, de mensen van denk links, leef rechts. De salonsocialisten, zeg maar. De partij moet het niet meer hebben van de ideologie dat de rijkdom evenredig verdeeld moet worden. De slogan is nu: hebben is hebben en laat de anderen maar betalen. Dat deze partij in Vlaanderen nog meetelt komt: 1) omdat ze, ondanks alles, tot dezelfde familie behoort als de (corrupte) PS en dank zij die link steeds mee kan stappen in eender welke Belgische regering. Dat profiteren gebeurt nu al 18 jaar ononderbroken. 2) Omdat ze enkele markante figuren in haar rangen telt die het moeten hebben van hun BV-bekendheid (denk maar aan o.a. Freya Van den Bossche, Kathleen van Brempt en Johan Vande Lanotte). Een aantal mensen kiest voor hun persoontje, niet direct voor de partijslogans. 3) Omdat nogal wat mensen er zelf rechtstreeks profijt uit halen, meestal via de vakbond of een andere (gesubsidieerde) organisatie. Die vakbond profiteert trouwens eveneens van het feit dat ze haar wagentje aan dat van de Waalse rode vakbond gekoppeld heeft en nog steeds echt unitair Belgisch is van instelling. Wat er tegen de volgende verkiezingen nieuw is aan de SP.a, is niet wat ze allemaal belooft. Daarvoor heeft ze 18 jaar al de tijd gehad om het te verwezenlijken. Nieuw is dat ze zgz "werkvolk" op haar kieslijsten heeft geplaatst. Ik schrijf "zogezegd", want het gaat hier enkel om "délegués" (nog zo'n Belgische woord), vakbondsafgevaardigden dus, die zelf al jaren niet meer hebben gewerkt. Zij werden nl vrijgesteld en vullen hun tijd met door de fabrieken te lopen. Tegelijk met dat soort "werkvolk" staan er op de rode lijsten ook een paar vrouwelijke universiteitsprofessoren, die al op voorhand verklaard hebben dat ze hun universitair werk niet in de steek zullen laten en het politieke mandaat dus beschouwen als een parttime job. Van politieke motivatie gesproken! Van de werkende mensen die vroeger voor de SP stemden, is nu een klein deel uitgeweken naar links (PvdA, CAP) en een groot deel naar rechts (het Vlaams Belang). Typerend voor de evolutie van werkvolk naar elite is trouwens, dat de leider van het VB, de pas overleden Karel Dillen, een werkman was en de huidige voorzitter van de SP.a een universiteitsprofessor. Groter verschil kon er niet zijn.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
|