Wat een referendum al niet teweeg kan brengen! Het is niet voor niets dat politici in het algemeen en de onzen in het bijzonder er allergisch voor zijn. Uitspraken als "Ik weet wat goed is voor de mensen" (Stevaert) en "De mensen snappen dat toch niet" (Dehaene) maken duidelijk dat onze politici denken dat zij en zij alleen het liever voor het zeggen hebben en alles boven de hoofden van hun medeburgers willen beredderen. In België heeft deze mentaliteit zeker te maken met het feit dat men in de politieke wereld er als de dood voor is dat de twee landsgedeelten verschillend zouden stemmen, zoals ze tegenwoordig verschillend reageren op bijna alle mogelijke gebeurtenissen. Het enige officiële referendum dat ooit in België gehouden werd, dat van de koningskwestie, werd gewoon een ramp. De grote Vlaamse meerheid kreeg ook toen zijn zin niet en moest buigen voor het Waalse straatgeweld. Het was een voorbeeld hoe democratie in dit landje (niet) werkt. Europa heeft nu van hetzelfde laken een broek. In tegenstelling tot België hebben de meeste andere landen geen grote problemen met etnische samenstellingen en kan een eventueel kleine minderheid een referendum daar niet doen omkeren. Men zegt nu dat het niet goed gaat met Europa. Daarmee bedoelt men dan in de eerste plaats met politiek Europa. Er is geen reden om aan te nemen dat het met economisch Europa slecht zou gaan. Zolang we de grenzen met elkaar open houden, de euro in stand houden en een vrij verkeer van mensen en handel blijven toelaten, kan elke Europeaan zich verder ontwikkelen zoals hij dat wil. Het politieke Europa was zichzelf echter voorbijgehold en heeft nood aan bezinning, waarbij het zou moeten ontwikkelen in de diepte en niet in oppervlakte. Het was onoverzichtelijk geworden. In dat opzicht gezien is het misschien nog niet zo'n slechte zaak dat Groot Brittanië tijdens de tweede helft van 2005 het voorzitterschap zal waarnemen. De Angelsaksers zien Europa in de eerste plaats als een economische vrije handelszone en zullen trachten allereerst daarin wat orde te scheppen. De opmerking van Blair dat het waanzin is dat de Europese landbouw zevenmaal meer geld krijgt dan onderzoek, ontwikkeling en onderwijs, is iets om over na te denken. Blair mag dan wel een socialist zijn, zijn partij is "over there" baas kunnen blijven omdat het de Thatcher politiek is trouwgebleven, ook op Europees vlak. Hij heeft nu zes maanden de tijd om te laten zien dat er ook een ander Europa kan zijn, een Europa voor de burgers, zonder teveel belastingen en zonder onnodige inmenging in de dagdagelijkse beslommeringen van iedereen. De beste boswachters zijn ex-stropers, zegt men. We zullen zien of dat ook voor Europa gelden zal.
De vaudeville rond de luchthaven van Zaventem heeft nog maar eens duidelijk gemaakt dat Vlaanderen van Brussel niets te verwachten heeft. Men had die stadsregio nooit het statuut van een gewest mogen geven, de zoveelste toegeving van de klassieke Vlaamse partijen aan de Belgische francofonie, waardoor Vlaanderen definitief het voordeel van zijn meerderheid is kwijtgeraakt. Wij zijn het enige volk ter wereld dat in een democratisch bestel zijn recht van meerheid uit handen heeft gegeven. Een triestig record. Toch is alles op te lossen, ook het probleem Brussel. Iedereen weet dat het Vlaanderen is dat deze Belgische staat financieel recht houdt. Vlaanderen steunt zowel Wallonië als Brussel. Het zou dan ook volstaan de geldkraan dicht te draaien en heel die veredelde Brusselse gemeenteraad, die zich het "Brussels Gewest" noemt, ligt op de kortst mogelijk keer op apegapen. Om verder Baas Ganzendonk te blijven spelen, rekent men daar uitsluitend op geld uit Vlaanderen. Met een werkloosheidspercentage van meer dan 20%, grotendeels te wijten aan het feit dat de franstalige Brusselaars geen Nederlands willen spreken, zou de hoofdstad blij moeten zijn een werkgelegenheidspool zoals Zaventem bij de hand te hebben. Het is trouwens eveneens belachelijk dat een inwoner van de hoofdstad van een tweetalig land de taal van de meerderheid van dat land niet wil spreken. Hij zou fier moeten zijn tweetalig te zijn. Gewoon domme mensen, noem ik ze. En daar houdt het niet mee op. Alle wegen van dit land leiden naar Brussel en door Brussel, spoorwegen inbegrepen. Het minste dat er daar gebeurt, ligt het verkeer plat. Ik begrijp bv ook de firma's niet die zich rond Brussel gaan vestigen. Hun werknemers staan in de file, hun leveranciers staan in de file en de afgewerkte producten staan in de file. Als men al die files bij elkaar telt, het hele jaar door, dan vraag ik me soms af hoe die nog winst kunnen maken. Vroeger was er het excuus dat men dicht bij Brussel wou zitten omdat daar alle beslissingen werden genomen. Dat houdt in deze tijd van de elektronica geen steek meer, maar toch blijft men het doen, niet te geloven. Hopelijk zorgt de huidige heisa rond Zaventem voor een doorbraak, anders ziet het er steeds somberder uit voor Vlaanderen.
De eerste drie maanden van dit jaar is onze economie niet meer gegroeid. Zoiets is vroeger nog gebeurd, maar dat is toch al weer een heel tijdje geleden. Erger is, dat het er naar uitziet dat er ook de volgende maanden weinig of geen groei zal zijn en dat we wel degelijk in een recessie zijn aanbeland. Daarvoor zijn wel verschillende factoren verantwoordelijk, maar het valt niet te ontkennen dat de naam "China" bij de meeste problemen vermeld staat. De brandstofprijs wil maar niet zakken en dat geldt ook voor de prijzen van ruwe materialen (in de eerste plaats staal) en dat heeft meestal te maken met de grote vraag vanuit China waar men bezig is dat erg grote land drastisch om te bouwen van een landbouw naar een industriegebied. Tegelijkertijd is het echter ook zo dat Europa het steeds slechter doet. Het is erg leuk te kunnen stellen dat wij hier wat meer willen zijn dan louter een grote economie. Europa moet en zal ook een sociale dimensie behouden. De vraag is alleen, wat mag die dimensie kosten. Steeds meer verdienen en steeds minder werken, kan sociaal lijken maar lost deze problemen niet op. Het zwaartepunt van de wereldeconomie verschuift langzaam maar zeker naar het Oosten. De huidige groei van dat Oosten (niet alleen China, maar ook India, Japan en de zogenoemde "Aziatische tijgers") bedraagt momenteel 55% van de wereldhandel. Het percentage van de Atlantische wereld (West Europa en Noord Amerika) bedraagt nog ± 25%, waarvan slechts 7,4% voor West Europa. De rest wordt verdeeld onder Latijns Amerika (8,5%), het vroegere Oostblok (8,8%) en het deel van Afrika ten zuiden van de Sahara (2,5%). In een vorig artikel vertelde ik al dat men zelfs al tomatenconserven vanuit China invoert in Italië, hét land van de "pomodori", maar daar houdt het niet bij op, China exporteert nu ook andere conserven, appelen, zelfs kamerplanten. Buiten de textiel en de schoenen, waarmee de Europese markt overspoeld wordt, concureert China zelfs onze beschermde werkplaatsen uit de markt (HLN 17.06.05)! Het opnemen van China in de wereldhandelsorganisatie (WTO) gaat ervoor zorgen dat wij tegen 2008, wanneer dit officieel wordt, er iets aan gaan moeten doen. Wát dat juist gaat worden, besef ik momenteel ook niet, maar het is verhelderend dat zelfs "boekhouder" Leterme begrepen heeft, dat de bomen niet meer tot in de hemel groeien. Het is absurd in de huidige context nog extra voordelen te willen die onze concurrentiepositie alleen maar zullen verzwakken. De mensen die tegenwoordige om de haverklap het werk neerleggen, soms voor heel pietluttige dingen, zouden beter tweemaal nadenken alvorens ze nog zoiets doen. Ik vrees echter dat de vakbonden aan die kant doof zullen zijn. Er is nog meer slecht nieuws: Volgens Paul Becue, van Euler Hermes, blijkt dat in België 1,2% van de bedrijven failliet gaat, tegenover een gemiddelde van slechts 0,8% over de hele wereld. Het aantal faillissementen daalt sinds jaren al in de hele wereld, maar neemt bij ons toe en niemand schijnt daarvoor een verklaring te hebben. Waar we ook mee moeten ophouden (en ook dat heeft Leterme gezien) is met ons veel te open immigratiebeleid. In een land als het onze, waar het momenteel bergaf gaat en geen reden is om te denken dat het morgen beter zal gaan, moet men geen extra mensen laten bijkomen die niets bijbrengen aan onze economie. We worden er met zijn allen alleen maar slechter van. Kortom, het is vijf voor twaalf en hoog tijd dat het economisch roer wordt omgegooid. Leterme heeft daarvoor al een aanzet gegeven. De vraag is nu of men hem gaat volgen en wie dat gaat doen.
Na de beschamende nederlaag in het dossier van de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde had de Vlaamse regering, als een doekje voor het bloeden, enkele maatregelen bekend gemaakt voor de vervlaamsing van de Brusselse Rand. Eén daarvan was dat men de franstalige scholen, die door Vlaanderen worden gesubsidieerd(!), daar eens zou gaan inspecteren. Alleen dat bericht al deed de franstalige politici steigeren (voor mij hoefde men dat helemaal niet te doen; beter was geweest die scholen niét te subsidiëren, want de franstalige doen dat ook niet op Waals grondgebied). Dat zo'n inspectie geen kwaad zou kunnen, bewijst het schandaal van de "Madeleine Jacquemotte" school in Elsene, waar nu blijkt dat één op de drie ingeschreven leerlingen niet eens bestaat! Mede als gevolg daarvan zal de school een pak subsidies moeten terugbetalen én zal er op het einde van dit schooljaar een 20-tal leraars mogen vertrekken. Die probleemschool in Elsene, die o.m. in de belangstelling kwam door het brutale gedrag van de (meestal alochtone) leerlingen, waarvan er ondertussen al een tweehonderd zijn doorgestuurd, is wel geen school die voor de Vlaamse subsidies in aanmerking komt, maar het zou me niks verwonderen als er niet meer van die gevallen zouden zijn. Het is nl al jaren een publiek geheim dat het franstalige landsgedeelte er niet in slaagt het juiste aantal leerlingen op te geven en men dan ook redelijk mag veronderstellen dat er daarin gefraudeerd wordt, zeker zolang er niet serieus gecontroleerd mag worden. "Het franstalig secundair onderwijs is het duurste van Europa". Die uitspraak komt niet van mij maar van Henri Capron professor aan de ULB en staat in het ondertussen berucht geworden rapport van Alain Destexhe, MR senator. Dat rapport bestaat al langer en werd door de PS, meester in Wallonië, uitgespuwd tot er de fameuze vraag naar het Marshall Plan kwam van Di Pippo, waaruit bleek dat Destexhe gelijk had. Note bene: niettegenstaande het feit dat het secundair onderwijs bij onze zuiderburen het duurste van Europa is, is het verre van het beste. --- In de marge van bovenstaande nog enkele faits divers die aanduiden hoe er in Wallonië met geld wordt gesmeten: - De grote prijs Formula Uno van Francorchamps, waarvoor men de anti-tabaks reclamewet heeft moeten wijzigen (omdat de Walen het wilden), heeft vorige jaar, toen hij weer plaats vond, de regio met een schuld van één miljoen euro opgezadeld. Niettegenstaande dat, gaat die grote prijs ook dit jaar gewoon door. Wordt waarschijnlijk bijgepast door de Waalse deelregering (als men de voetbalsport subsidieert, kan men moeilijk bij de andere sporten achter blijven, niet?). - Volgend jaar start de Giro, de ronde van Italië, in Wallonië en blijft er liefst vier dagen. Dat kost handenvol geld en brengt - zeker op langere termijn - driemaal niks op. Vorige jaar was het trouwens de Tour die er startte en daarover hoor je niks meer. "Il faut que la Wallonie se sent aimée"!
Dat er een toenadering is tussen CD&V en de SP.a, zoals verteld in mijn vorig artikel, blijkt ook uit het standpunt van de christen-democraten, die de nieuwe wet op de homo-adoptie mee zouden goedkeuren. Dit is des te opmerkelijk, omdat die partij vroeger al - tegen de wil van een deel van haar kiezers - de wet op het homo-huwelijk goedkeurde, met daarbij de voorwaarde dat ze de adoptie niét zou goedkeuren. Het (grotendeels gelovige) deel van de achterban wordt dus nog eens tegen de schenen gestampt en zal dat bij een volgende verkiezing zeker niet in dank afnemen. Of die homo-adoptiewet er zal komen, is op die ogenblik trouwens iets twijfelachtiger geworden. De reden daarvoor is dat de Waalse ex-PSC, die zich nu CDH noemt, ondanks het feit dat ze het woord "christelijk" uit haar naam heeft geschrapt, toch van mening is dat een kind een vader én een moeder nodig heeft en dus niet akkoord gaat met de gang van zaken. Mede als gevolg daarvan is nu ook de MR, de Waalse liberalen, van standpunt veranderd. Evenzeer als de CDH niet meer op één lijn zit met het CD&V, is de MR liberaler als de VLD, nog maar eens een bewijs dat Vlaanderen en Wallonië compleet uit elkaar groeien. De kern van de zaak is, dat het huwelijk is iets tussen man en vrouw, met de bedoeling te zorgen voor een nageslacht. Een homo-huwelijk is iets pervers, in de betekenis van tegennatuurlijk. Zoals Paul Belien het stelt: het is geen alternatieve vorm van het huwelijk, het is een perverse vorm ervan. Voor de adoptie geldt hetzelfde. Het is lulkoek te beweren dat het voor het kind niets zou uitmaken: een kind heeft zowel een vader als een moeder nodig om zich normaal te kunnen ontwikkelen. Alle andere systemen doen het kind tekort, waarvoor het later meer dan waarschijnlijk een prijs zal betalen. --- Tenslotte nog dit voor de mensen die zich nog christelijk voelen: de Belgsche bisschoppen hebben zich in deze zaak nog maar eens van hun lauwe zijde laten zien, daar waar ze stellen dat ze "niet twijfelen aan de oprechtheid van het verlangen van homoseksuele koppels naar kinderen en zij zich niet verder willen mengen in een debat over de eventuele consequenties". Als ge het mij vraagt, een laffe houding die nogmaals laat zien dat we hier te maken hebben met een "lijdende kerk", geen "strijdende kerk". Benedictus XVI zal er het zijne over denken!
Peilingen zijn natuurlijk maar peilingen en het zou niet de eerste keer zijn dat een peiling er glad naast zat. Maar als álle peilingen gedurende een zekere periode hetzelfde zeggen, zel er wel iets van kloppen: de VLD krijgt klappen en niet weinig. Eigenlijk is het allemaal niet verwonderlijk als men ziet hoe de eigen leiding er een potje van gemaakt heeft en tegen alle logica in blijft geloven in het eigen groot gelijk. Ondertussen ziet men dat socialisten en christen democraten het steeds beter met elkaar kunnen vinden en dat men gewoon zit te wachten op een gelegenheid om Verhofstadt II een voetje te lichten om dan samen te gaan regeren. "We liggen in het midden van het bed", zei Stevaert toen hij nog stuntte en hierin had hij gelijk. Toch zal een nieuwe rooms-rode regering geen voortzetting zijn van het huidige belgicistische beleid, gelukkig maar. Reden daarvoor is dat de vooruitgang van de CD&V bijna uitsluitend te danken is aan het hoger percentage van kartelpartner NV.A en die er hoe dan ook voor zal zorgen dat er geen terugkeer kan zijn naar de loodgieterspraktijken van de oude CVP. Het lijkt een beetje tegendraads, want het was toch de partij van Geert Bourgeois die haar regeringsdeelname afhankelijk maakte aan de oplossing voor Brussel-Halle-Vilvoorde. Men vraagt zich trouwens af, of er wel een partij verantwoordelijk wordt gesteld voor het B-H-V debacle. Want voor de VLD kiezers zijn er nog een rits andere redenen om af te haken. Denk maar aan DHL, het vreemdelingenstemrecht, de snel-Belg-wet, het geruzie onder elkaar, de arrogantie van De Gucht, het idiote gedrag van Bart Somers en ga zo maar door. Van Spirit schiet ook zo goed als niets meer over. Bertje Anciaux, die zich zoals steeds maar om één zaak bekommert, nl weer verkozen worden en ministertje spelen, heeft ondertussen ook al ontdekt dat zijn toekomst in een samenwerkeing met de "tsjeven" ligt. Volgens hem komen er teveel liberale kantjes aan de VLD, maar dat is natuurlijk lulkoek: we hebben nooit een linksere liberale partij gehad in dit land. De reden waarom de andere nitwits van Spirit zijn afgestraft ligt hem hoofdzakelijk in het feit dat voorzitter Lambert zijn woord niet hield i.v.m. het referendum over de Europese Grondwet. Voor die ene keer dat ze een mening hadden die verschilde van grote broer (nou ja) SP.a, moesten ze die herzien. Voor zijn partij (sic) stemt men niet meer. Of er een rooms-rode regering komt is echter nog niet zeker, omdat men er niet zeker van is dát er een volgende regering komt. Zelfs Di Pippo twijfelt ter aan!
De vrees bestond dat, na het vertrek van Steve Stunt uit de Belgische politiek, het voor een tijdje gedaan zou zijn met het spuien van originele ideeën. Die vrees blijkt ongegrond. De fakkel werd intussen overgenomen door Di Pippo uit Bergen (Mons pour les Belges). Hij stelt voor dat er een Marshall Plan komt voor Wallonië. Om het in Stevaert termen te zeggen: alles gratis, maar dit keer alleen voor de Walen. Wallonië krijgt jaarlijks reeds 11,3 miljard euro van Vlaanderen (dat zelf geld tekort heeft), heeft er de laatste 10 jaar nog minstens 3 miljard bovenop gekregen van Europa (die dat misschien nog eens gaat overdoen), maar geraakt maar niet uit het slop. Het heeft zo'n beetje weg van de Westerse steun aan de derde wereld, waar men ook maar geld blijft geven en er nergens enige vooruitgang lijkt. Di Pippo weet dat ook, de man is niet perfect, maar zeker niet dom. Hij zegt dus nu dat het hem in de eerste plaats niet om het geld gaat. Waarom noemt hij het dan een Marshall Plan? Als hij inderdaad niet dom is, weet hij dat het Amerikaanse plan om Europa na Wereldoorlog II er terug bovenop te helpen, in de eerste plaats een centenkwestie was. De Vlaamse regeringspartijen, zowel rode als blauwe, hebben al meteen positief gereageerd, zoals het Vlaamse slaven past. De roden moeten wel omdat de PS ook in een volgende Belgische regering "incontournable" zal zijn en zij op die manier weer het maximum profijt halen uit een minimale kiezerssteun. De blauwen (voor zover die nog blauw zijn) moeten ook, omdat nog eens duidelijk blijkt, dat Di Pippo de Belgische politiek in zijn macht heeft en hij Verhofstad met één knip kan laten vertrekken naar zijn Toscaans buitenverblijf. Bij die laatste partij zitten volgens mij een hele groep masochisten die gezworen hebben er volgende keer niét meer bij ter zijn. Ze hebben nog Dedecker, maar hoe lang nog? Di Pippo heeft ook nog iets zinnigs verteld. Hij zei nl dat, als er geen extra hulp komt voor Wallonië, het zeer moeilijk, misschien onmogelijk wordt een volgende Belgische regering te vormen. Daarin heeft hij gelijk en zo is er voor Vlaanderen misschien toch nog enige hoop.
Sinds het begin van dit jaar werden, in het kader van de wereldhandel,de invoerrechten voor textiel afgeschaft. Het onmiddelijk gevolg daarvan was, dat de hele wereld meteen overspoeld werd door Chinese textielproducten, die ginder voor een appel en een ei in elkaar gesmeten worden en daarna letterlijk in heel de wereld worden gedumpt. Voor het Westen betekent dit een aderlating, voor concurrerende derde-wereld landen een ramp. De Verenigde Staten, alert als steeds als het om de centen gaat ("the business of the U.S.A. is business"), namen meteen tegenmaatregelen en draaiden de invoerkraan bijna dicht. Ook de Europese Unie moest iets doen en stuurde Peter Mandelson, Europees commisaris voor handel, naar China om daar e.e.a. te regelen. Dat deed Peter ook en gisteren, 10.06.05, kon hij met fierheid mededelen, dat er met China een akkoord was bereikt over de beperking van de textielquota voor wat de invoer in Europa betrof. Die beperking houdt in dat China, dat nu reeds onze markt overspoelt met textiel, er zich toe verbindt de aantallen die het nu invoert, slechts met maximaal 10% per jaar te verhogen en dit tot 2008, het jaar dat China officieel lid wordt van de WTO, de wereldhandelsorganisatie, waarna er geen beperkingen meer mógen zijn. Dit is een belachelijke regeling waarover we helemaal niet blij moeten zijn. Over hoogstens drie jaar is het amen en uit met wat nog overblijft van onze textielindustrie. Wie nog in die business zit, krijgt in feite drie jaar de tijd om zijn zaak, hopelijk zonder te veel geldverlies, op te doeken. Als men de dag van vandaag de concurrentie al niet meer aan kan, is het over drie jaar helemaal afgelopen. Uitstel van executie, dus. --- Nu kan men misschien zeggen dat onze textielindustrie al op sterven na dood is, maar daar houdt het niet mee op. Volgens de Italiaanse krant "La Repubblica" van donderdag 9 juni, gaan we hetzelfde meemaken met de schoennijverheid. De invoer van Chinese schoenen in Italië, nota bene: hét Europese land bij uitstek van de schoennijverheid, is op één jaar tijd met 700%(!) procent gestegen. Een eerste directe gevolg daarvan is, dat de prijzen er met 28% zijn gedaald. Dat kan voor de consument als muziek in de oren klinken, maar voor Italië betekent dit wél, dat er daar 40.000 arbeidsplaatsen op de tocht staan. En niemand maakt mij wijs dat die Chinese schoenen van een betere kwaliteit zullen zijn. Dat geldt trouwens ook voor hun textielproducten. "Het Laatste Nieuws" pakte een tijdje geleden uit met een test op een serie Chinese textielproducten: overal was wat op aan te merken. Ze mogen dan al goedkoop zijn; men zal ze snel aan spullenhulp kunnen meegeven. Misschien is dat ook de bedoeling... --- Voor de grootste twijfelaars tenslotte nog dit: in datzelfde Italië kan men tegenwoordig al Chinese tomatenconserven kopen! Ondanks het feit dat die van de andere kant van de planeet moeten komen, blijken die toch nog goedkoper te zijn. "Spaghetti con sugo di pomodoro alla cinese!"
Ons pensioenstelsel werkt volgens het herverdelingssysteem : de overheid betaalt de gepensioneerden met het geld dat het afneemt van de beroepsactieven. Zolang het aantal actieven stijgt of gelijk blijft, is er niets aan de hand. Daalt dit aantal dan gaat een steeds kleiner wordende groep (actieven) steeds meer moeten betalen om aan een steeds groter wordende groep (gepensioneerden) steeds minder voordelen te geven. Als die situatie zo blijft doorgaan of nog verergert, riskeert men dat het systeem in elkaar gaat storten, iets wat tot de mogelijkheden blijft behoren als men er niets aan blijft doen.
In Nederland en in enkele Angelsaksische landen heeft men eenzelfde systeem, met dit verschil t.o.v. het onze, dat het geld voor de pensioenen niet zomaar lukraak uit de staatskas wordt gegraaid als men het nodig heeft, maar dat het vroeger belegd werd, waardoor de staat dus geen extra geld moet uittrekken, tenzij misschien in uitzonderlijke gevallen.
Een heel ander systeem, dat tegenwoordig opgang vindt en reeds toegepast wordt in de meeste landen van Zuid-Amerika, maar ook in Australië, Oost-Europa en zelfs in Zweden is dat van het kapitalisatiestelsel. Het is een systeem waarin de actieve bevolking geld opzij zet waarmee later hun pensioen zal betaald worden. Dit geld is een percentage van het loon en komt op een persoonlijke pensioenrekening van de werknemer.Aan het einde van zijn loopbaan krijgt de werknemer dan een bedrag dat rond de 70% van zijn laatste loon ligt. Mocht het gespaarde bedrag hoger uitvallen, dan kan de werknemer dat verschil opnemen als hij met pensioen gaat.
Raar maar waar, dit systeem werd reeds in 1980 uitgedokterd door de toenmalige minister van sociale zaken in de Chileense regering van niemand minder dan Augusto Pinochet, ge weet wel, de generaal die Allende ten val bracht en door onze correcte politici nog steeds wordt uitgespuwd (vraag het maar aan Louis Michel die een kapitaal verspeelde door te trachten hem in Groot-Brittannië te laten aanhouden!). De man kwam donderdag 9 juni naar Brussel om er deel te nemen aan een colloquium over pensioenen, maar deze gebeurtenis werd in onze media doodgezwegen.
Dat dit pensioenstelsel ook door het sociaal democratische Zweden in 1998 werd overgenomen, toont duidelijk aan dat het werkt. De Scandinaven maakten er wel een gemengd systeem van waarin herverdeling en kapitalisatie naast elkaar zijn blijven bestaan. De Zweden moeten 18,5% van hun inkomen opzij zetten. Daarvan wordt 16% door de staat gebruikt om, via herverdeling, de huidige gepensioneerden te betalen, terwijl de overige 2,5%gestort wordt op een persoonlijke rekening van de werknemer. Tegen 2030 zal zo slechts 16,5% van de Zweedse inkomens naar pensioenlasten gaan, terwijl dit 26% zou zijn als het oude systeem (dat wij in België nogsteeds hebben) was blijven bestaan.
En de Zilvervloot?, hoor ik al zeggen. Dat is praat voor de vaak. Een staat die een schuld heeft van bijna 100% van zijn Bruto Nationaal Product, kán geen geld opzij zetten. Dat weet Vande Lanotte ook, maar hij denkt dat de Belgen het geloven!
President Bush en prime minister Tony Blair zijn het eens geworden om eens wat concreets te gaan doen aan de armoede van het armste continent, Afrika en gaan de G8 voorstellen de schulden die de Afrikaanse landen hebben (en die ze waarschijnlijk toch nooit zullen kunnen terugbetalen) kwijt te schelden. Dit is een prachtig idee, maar daar moeten wel enkele kanttekeningen bij, iets wat Bush en Blair trouwens zelf al gedaan hebben. De miserie is voor de meeste Afrikaanse landen begonnen met de onafhankelijkheid in de jaren zestig. Heel wat Afrikanen dachten dat ze na de onafhankelijkheid een luilekkerleven zouden hebben, net zo iets als ze dat van de blanke kolonialen gezien hadden. Dat daarvoor moest gewerkt worden, was iets dat ze op sommige plaatsen zelfs nu nog niet schijnen gesnapt te hebben. Het werd dus pakken wat kon en als het niet kon, een robbertje uitvechten, eerst met de blanken, daarna onder elkaar. Het resultaat is dat (vooral zwart) Afrika één grote puinhoop is geworden die op een normale manier niet meer kan hersteld worden. Ook niet door het kwijtschelden van de schulden. De vraag die immers moet gesteld worden is: "wat ná de schuldkwijtschelding?". Het antwoord zal zijn: "wij hebben opnieuw geld nodig". Wie gaat dat geven, wat zijn de garanties dat ook dát geld niet in een bodemloze put terecht komt? Een vuistregel zou moeten zijn dat geen cent meer zal gegeven worden aan landen die oorlog voeren, burgeroorlog inbegrepen. Ook geen voedselhulp meer, hoe wreed dat ook mag klinken. Dat voedsel komt immers eerst terecht bij de plaatselijke machthebbers, die het zelf aanslaan en de surplus verder verkopen, meestal om er wapens mee te kopen, waarmee ze verder oorlog kunnen voeren. Door aan oorlogvoerende partijen voedsel te geven, houden we die oorlogen mee in stand. De Afrikanen moeten ophouden elkaar een kopje kleiner te maken, iets waarin ze bewezen hebben zeer bedreven te zijn. Ze moeten terug gaan zaaien en maaien, ongeacht of ze met de toestand in hun land tevreden zijn of niet. Ze moeten leren begrijpen, dat er nog andere onderhandelingstactieken zijn dan met de wapens. Als ze dat niet willen doen, heeft het geen enkele zin ze nog maar wat ook te geven. En de correct politieke wereld moet ophouden het Westen de schuld van alles te geven. Zelfs áls dat zo was, brengt dat nu geen zoden aan de dijk.
De referenda in Frankrijk en Nederland hebben meteen voor een Europese crisis gezorgd. Toch is alles relatief, ook zo'n crisis, want de meeste Europeanen zien nu met andere ogen tegen dat soort Europa aan. Het Europa dat almachtig werd, dat met niemand nog rekening diende te houden. Het mooiste bewijs daarvan was het feit dat men er niet eens aan gedacht had een plan B op te stellen "voor het geval dat". Men was zo arrogant te stellen dat de Europese burger het maar moést slikken. Zelfs na het Franse débacle beweerde men hooghartig dat de Fransen het later maar eens moesten overdoen. Nu blijkt dat de kloof tussen de Europese politici en hun burgers nooit zo groot is geweest en dat niet alleen in België. Overal waar de parlementen het op hun eentje mochten beslissen kwamen Stalinistische monsterscores uit de bus; bijna iedereen was akkoord ook al kenden de meeste van die politici de nieuwe grondwet evenmin als de burgers. Het frappantste is nog dat uitgerekend in de landen waar men een referendum hield, de mensen wel degelijk goed geïnformeerd werden en men dus met recht en reden een grondwet verworpen heeft die Europa de voorrang gaf op de nationale wetten. Nu zowel Groot Brittannië als Tsjechië het bij hen voorziene referendum in de ijskast hebben gezet, kan men redelijk aannemen dat die nieuwe grondwet dood en begraven is en dat men inderdaad verder zal moeten met de vroeger bestaande regels. Dat betekent op zijn beurt dat er minder zal kunnen beslist worden op politiek gebied, maar dat is juist wat de meeste burgers willen: minder (vooral nieuwe) regeltjes. Europa moet een economische reus zijn en (hopelijk) blijven. Politiek kan daarbij best achterwege gelaten worden. Verhofstadt jankt dan wel dat we dan nooit een wereldmacht zullen worden. Dat hoeft ook niet, want dat betekent dat we ons extra moeten gaan bewapenen om God weet waar conflicten te moeten gaan uitvechten. Laat dat maar aan de Amerikanen, die het hier in de Balkan ook voor ons hebben opgelost. En als die Amerikanen het morgen niet meer willen doen, dat de betrokken partijen het dan maar zelf uitvechten. Het enige dat een economisch sterk Europa dan moet doen is geen cent meer geven aan landen of volkeren die oorlog voeren. De nu nog bestaande oorlogen blijven duren omdat het Westen zogezegd de sukkelaars in die landen wil blijven helpen, terwijl het de strijdende partijen zijn die ervan profiteren en zo de conflicten laten voortduren. --- In de marge van de referenda is het opmerkelijk dat arrogante De Gucht niet de enige is die voor zijn postje moet vrezen. In Frankrijk heeft men Laurent Fabius, oud eerste minister, uit de socialistische partij gezet omdat hij, tegen de wil van die partij in, zijn kiezers gezegd had neen te stemmen. Wedden dat Fabius bij de presidentsverkiezingen van volgend jaar zelf zal opkomen als onafhankelijke of met een nieuwe partij en dat daardoor de Parti Socialiste er nu al een kruis over mag maken? Mei 1968 is achterhaald. Mei 2005 zal nog een tijdje nazinderen.
Koning Albert II brengt dezer dagen een officieel staatsbezoek aan China. China is "in", een economische reus die aan het ontwaken is. Er zijn meer dan één miljard Chinezen, die nog voor een appel en een ei werken en niemand wil de gelegenheid missen om die enorme ontwikkeling mee te maken. Albert heeft in zijn zog trouwens een volle vliegtuiglading zakenlui mee en zijn reis is in feite al de tweede handelsmissie op korte tijd, na deze van Prins Filip met o.a. het incident over de heer Morel (de rolstoelpatient, vader van Marie Roze van het Vlaams Belang) en de uitspraak van "de taaie" over datzelfde Vlaams Belang. Over die eerste handelsmissie is niet veel meer vernomen, buiten de hoger vernoemde incidenten dan, zodat men men rustig kan stellen dat ook in China niet alles goud is dat blinkt. In het nummer van twee mei 2005 verscheen in het Amerikaanse "Newsweek" trouwens een speciaal rapport over China, waarin uitdrukkelijk wordt gewaarschuwd dat er daar heel wat met vuur gespeeld wordt. China is inderdaad "the place to be" voor investeringen en zaken. De rush er naartoe zou echter best vergeleken kunnen worden met de vroeger gold rushes, waarin fortuinen werden gemaakt en ... verspeeld. Volgens Henry Blodget, de Newsweek reporter die het artikel schreef, is de veiligste manier van zaken doen met China, naar daar te gaan, zich daar te vestigen, de taal te leren en er een strategie uit te bouwen over enkele decennia. Dat is niet zo eenvoudig. Zelfs als men het dan niet maakt, kan men nog altijd zijn kennis kwijt aan anderen, wat ook geld opbrengen kan. Om even terug te komen op vader Morel: die reist al enkele decennia voor Alcatel naar het grote land en is er zowaar ereburger geworden van de stad Shangai. Dat is daar een prestatie die kan tellen en Alcatel zal dat wel heel wat opbrengen. Een reden te meer om in te zien hoe belachelijk het was dat onze kroonprins zich juist daarover druk maakte. Tenslotte mag niet uit het oog verloren worden dat China stilaan een zeer controversieel land aan het worden is: méér dan één miljard inwoners, een economie die puur kapitalistisch lijkt en een politiek systeem dat nog altijd echt communistisch is. Er zal niet veel nodig zijn opdat één vonk daar een onnoemelijk chaos zou kunnen teweeg brengen. Denk bv alleen maar eens aan de verschillende beurzen die daar reeds bestaan (Shangai, Shenzhen) en die niet te stuiten lijken. Vergeten we echter niet dat we dat al eens hebben meegemaakt in Japan op het einde van de jaren tachtig van vorige eeuw. De Nikkei index staat op dit ogenblik nog op slechts één vierde van toen...
De kranten hebben dezer dagen maar één hoofdartikel: de uitspraken van buitenlandminister Karel De Gucht i.v.m. de referenda over de Europese grondwet in Frankrijk en Nederland en meer specifiek over de rel na zijn uitspraken over de Nederlandse premier Jan Peter Balkenende. Er is echter veel ernstiger nieuws dan dat gekrakeel van een onbekwame minister: de staatsschuld is voor het eerst sinds 12 jaar weer gestegen. Toen de eerste regering Martens aantrad, in 1979, bedroeg de Belgische staatsschuld 64% van de het Bruto Nationaal Product (tegenover een Europees gemiddelde van 42%). Tien jaar later waren die cijfers respectievelijk 135 en 59%! Aan die voorwaarden kon België onmogelijk meedoen met de euro. Een geluk bij een ongeluk: de enige die er nog aan uit kon, Jean Luc Dehaene, toen nog kabinetschef van Martens, werd tenslotte zelf eerste minister en kon dan ook de chaos, die hij mee had veroorzaakt, enigzins oplossen. Door te beloven dat België tegen 2010 rond het Europees gemiddelde zou zitten, kon hij zijn Europese collega's overtuigen dat die de torenhoge Belgische staatsschuld duldden en ons land binnen lieten in de eurozone (het zou anders nogal een zicht geweest zijn: het land dat de hoofdstad van Europa leverde zou niet mee hebben mogen spelen!). Sinds het aantreden van Dehaene en de regeringen Verhofstadt was de staatsschuld gezakt tot 95,9% vorig jaar. Begin dit jaar vertelde Verhofstadt nog heel trots dat zijn regering op koers zat en dat hij ervan overtuigd was dat die staatsschuld over zes à zeven jaar tot nul(!) herleid zou worden. De waarheid is (weer eens) anders. De eigen nationale bank zegt, dat er dit jaar weer minstens een half procentje bij komt. Ze hoopt wel dat het volgend jaar weer onder controle zou zijn, maar dit is wishfull thinking. Voor het deficit van anderhalf miljard euro voor dit jaar is nog geen oplossing gevonden en voor volgend jaar weet men nu reeds dat er een gat van vier en een half miljard dreigt. Het risico bestaat nu dat het alleen maar slechter kan worden. De rentelasten kunnen nauwelijks nog omlaag en tegen 2008/2010 begint de vergrijzing toe te slaan met hogere pensioenuitkeringen en dito ziektekosten. Hier dient trouwens aan toe gevoegd dat de staatsschuld sinds 1993 wel procentueel gedaald is, maar in absolute cijfers nu nauwelijks lager ligt. In de marge van bovenstaande is het begrijpelijk dat alle beloften van de VLD over belastingverlagingen op los zand gebouwd zijn. Alleen al voor de laatste fase ervan, moet Vande Lanotte, minister van begroting, nog zo'n 1700 miljard(!) euro vinden om de minder inkomsten aan belastingen en sociale lasten te compenseren. En dan zullen we best maar zwijgen over die andere zoethoudertjes, zoals de "fair tax" en de "vlak tax", op zichzelf heel redelijke voorstellen, ware het niet dat de VLD nergens kan aantonen hoe ze de minder inkomsten (± 18 miljard euro) gaat compenseren. De Gucht lacht met "Harry Potter". De VLD zou best een leerling tovcnaar kunnen gebruiken om de eigen plannen ooit uitvoerbaar te maken!
"Karel de kluns" heeft weer toegeslagen! Nadat hij indertijd als voorzitter van de VLD al menig landgenoot had beledigd, had men waarschijnlijk gehoopt dat hij op een delicaat departement als dat van Buitenlandse zaken wel zijn manieren zou houden. Het heeft niet mogen zijn. Nadat De Gucht eerst een paar keer president Kabila en zijn entourage in hun hemd had gezet, heeft hij nu de premier van een buurland belachelijk willen maken. Laten we even duidelijk zijn: als minister van Buitenlandse Zaken is De Gucht het hoofd van de Belgische diplomatie. Als van diplomaten wordt verwacht dat ze hun woorden wikken en wegen, dan geldt dit zeker in de eerste plaats ook voor het hoofd van dat departement. Kareltje zit echter zo niet in elkaar. Hij zit er dan ook helemaal niet op zijn plaats (evenmin trouwens als Onkelinkx en Flahaut, om er maar twee te noemen). Met de heisa rond de vreemdelingenstemwet, kreeg hij het zelfs gedaan zijn eigen partij in een zodanige mate overhoop te zetten, dan men hem op een zijspoor moest zetten om verder onheil te voorkomen. Toen de job van Louis Michel onverwachts vrijkwam (nog zo een die waar voor zijn geld koos, hallo Steve!), heeft men Karel maar meteen daar gedropt, zodat hij in de binnenlandse politiek geen verdere schade kon aanrichten. Jammer genoeg richt hij die nu aan in het buitenlands beleid van dit land. Het probleem met De Gucht is dat, hij zeker in het geval Kabila, wel gelijk had, maar het niet op zo'n manier mocht verwoorden. Voor wat de beledigingen aan de Nederlanders in het algemeen en premier Balkenende in het bijzonder betreft, hád hij zelfs geen gelijk. Erger nog: zijn partij, de VLD wou ook bij ons een referendum. Toen dat gekelderd werd door die Spiritist met dat belachelijk groen plastiek grotenwarenhuisbrilletje, had hij zijn pijlen op die man moeten richten, niet op staatsleiders die vonden dat hun volk wel volwassen genoeg was voor een referendum. Het is trouwens ook een leugen van De Gucht dat de Nederlanders niet goed zouden zijn voorgelicht: zowel in Frankrijk als in Nederland is er nooit zoveel over Europa gepraat als tijdens de campagnes vóór de referenda. Uitgerekend bij ons, waar we geen referendum kregen, zijn de mensen helemaal niet voorgelicht. Het schijnt trouwens dat men zinnens is elk Belgische gezin de tekst van die fameuze Grondwet, die er nooit zal komen, te gaan laten bezorgen, hetgeen helemaal absurd is, daar het toch niets (meer) uithaalt en er nog een keer een hoop geld over de balk zal gesmeten te worden. Om op Karel de kluns terug te komen: hij is momenteel met koning Albert en een afgeladen vol vliegtuig naar China vertrokken. Afwachten wat hij daar gaat vertellen. Misschien wel iets in de aard van "Met alle Chinezen...".
"België is een apenland". Die uitdrukking komt niet van mij, maar van Mark Eyskens, toen hij minister van Buitenlandse zaken was in een van de regeringen van Wilfried Martens, de man die er in slaagde, na negen regeringen geleid te hebben, de nationale staatsschuld van duizend naar achtduizend miljard frank te hebben "opgekrikt". Ik dacht aan bovenvernoemde uitspraak na een zoveelste misstap van ons Belgische Gerecht. Na de jeugddelinquenten die men vrij moest laten omdat er geen plaats was in de strafinrichtingen, na de man die vrijgesproken werd van de moord op zijn vrouw omdat hij dronken was, is er nu een serieverkrachter die men laat gaan omdat de man eenvoudig beroep heeft aangetekend. Het gaat om een "Belg" met Rwandese wortels die, als nachtwaker in een opvanghuis in Chastres (Waals Brabant), niet alleen zeven mentaal gehandicapte vrouwen heeft verkracht, maar hen tevens besmet heeft met het aids virus. Nadat men daar was achtergekomen via bloedstalen en het virus van het centraal Afrikaanse type bleek te zijn, was er geen andere uitleg, want hij was de enige die daar mee rondliep. Noteer dat de man wel degelijk veroordeeld werd, maar na beroep te hebben aangetekend gewoon naar huis kon. God weet wat hij nog heeft uitgespookt en nog kàn uitspoken! De realiteit blijkt steeds gruwelijker te worden dan de fictie... --- Een andere Belgenmop die ons blijft achtervolgen, is de tragi-comedie rond Zaventem. Tot het jaar 2000 landden en stegen daar de vliegtuigen op zoals op alle andere vliegvelden in de wereld: tegen de heersende wind in. Dat is de snelste, goedkoopste en minst lawaaimakende en tevens minst vervuilende manier van handelen. Toen kwam madame Durant van de franstalige groenen er zich mee moeien en sindsdien worden om de haverklap de regels voor landen en opstijgen veranderd, wat niet alleen de veiligheid in gevaar brengt, maar er tevens voor zorgt dat de meeste piloten hun motoren meer moeten aanspreken, waardoor meer lawaai veroorzaakt wordt, meer brandstof verbruikt wordt en er automatisch ook meer milieuverontreiniging is. Heel die hetze tegen Zaventem kan herleid worden tot een zoveelste verdoken actie van de franstaligen tegen de luchthaven van Zaventem, die in Vlaanderen ligt, ten voordele van de Waalse luchthavens van Luik en Charleroi. Die twee Waalse luchthavens blijven continu uitbreiden, daartegen wordt niet geprotesteerd. Het gaat trouwens niet alleen om Zaventem, maar ook om Deurne. Ook daar probeert men met alle middelen het vliegveld weg te krijgen. Terwijl de Waalse minister Happart langs het vliegveld van Luik 300 (!) bomen liet kappen, niet omdat zij het vliegverkeer in de weg stonden, maar enkel en alleen omdat men zo het vliegveld beter kon zien vanaf de autosnelweg, krijgt een actiegroep uit Borsbeek gelijk van een rechter om een handvol bomen niet eens te moeten snoeien, laat staan omkappen. Het ergerlijke van al die zaken is, dat men steeds een groepje Vlamingen vindt die bereid zijn de vooruitgang van hun eigen regio mee te boycotten. Utopia, dat is echt hier!
In de marge van de referenda in Frankrijk en Nederland over de nieuwe Europese grondwet, had de VRT, samen met de gelijkgezinde Standaard nog maar eens een enquête verricht en zei daarbij uit te komen op een meerheid van Vlamingen die vóór de nieuwe grondwet waren. Op zich zelf al een idiote bedoening, want als ge echt wil weten wat de Vlamingen dachten, had ge beter ook een referendum gehouden, in plaats van te zeggen dat ze daar hier te dom voor zijn ("De mensen snappen dat toch niet", dixit Dehaene). Hiermee twee opmerkingen: In de eerste plaats moet een officiële staatszender geen nieuws maken, wél nieuws brengen. De VRT is echter zo gewend de mensen te willen indoctrineren, dat ze het gewoon niet laten kan. Ten tweede hebben vorige enquêtes van bovenvernoemd duo al laten zien dat ze weinig betrouwbaar zijn. De enige enquête die in België op politiek vlak enigzins betrouwbaar is, is deze van de Libre Belgique, raar maar waar. In het 19.00 uur nieuws van 1 juni kwam Wim De Vilder bij het nieuws van hun enquête daar nog maar eens de VRT duiding bij vertellen. Volgens hem zouden de Vlamingen niet alleen ja stemmen, maar de ja stemmers waren voornamelijk intellectuelen en studenten. Bij de neen stemmers ging het in de eerste plaats om de arbeiders en de lager begoede klassen, én, zei hij, de meerderheid van die neen stemmers behoorden tot het Vlaams Belang. Zo zei Wimpie het! Of hij dat alleen gevonden had, weet ik niet, maar denkelijk ligt dan zijn denken wel in lijn met die van de rode nomenklatuur die de VRT bevolkt en er de lakens uitdeelt. Wat een pretentie voor een zender die veertig procent van zijn kijkers verslijdt voor dommeriken, nota bene, allemaal mensen die ook belasting betalen, geld waarmee o.m. de VRT betaald wordt. Het wordt hoog tijd dat Minister Bourgeois, de nieuwe media minister, eens zijn tanden laat zien. Dan kan hij misschien eindelijk eens iets compenseren voor de zware nederlaag die hij en zijn partij geleden hebben in de zaak Brussel-Halle-Vilvoorde ("Als dat niet geregeld werd, zou zijn partij nooit in de regering komen", weet ge wel) en zou ook hij eens iets geloofwaardiger voorkomen. Of gaat Geert de Vlaamse zaak ook verloochenen, enkel en alleen omdat de VRT de meest gehate tegenstander van het Vlaams Belang blijkt te zijn en hij daaruit profijt denkt te halen?
Hoe men het ook draait of keert: het is een feit dat de aarde opwarmt. Of dit nu al dan niet komt o.w.v. het gat in de ozonlaag is niet helemaal zeker, maar sinds het einde van de jaren tachtig van de vorige eeuw zijn de temperaturen gestegen, heeft men minder koude winters en nam de vorstkans in het voorjaar af. Het feit, dat men voor het planten en zaaien van bepaalde planten en bloemen moest wachten tot na de ijsheiligen (12/13/14 mei) is al lang niet meer actueel. Toch gebeurde er dit jaar iets dat we de vorige jaren niet meer hadden meegemaakt. De winter was niet erg koud, maar duurde vrij lang. Het bleef 's nachts vriezen tot half april en zelfs daarna was het weer eerder aan de koude kant. Het vroor nog hier en daar aan de grond nà de ijsheiligen (zelfs nog in de nacht van 30 op 31 mei in Noord-Oost Limburg). Mocht deze trend zich doorzetten dan wordt het tijd dat we ons zorgen gaan maken. Volgens een studie van enkele Britse wetenschappers van de universiteit van Cambridge, vertraagt nl de invloed van de Golfstroom op ons klimaat, wat op lange termijn zou kunnen zorgen voor een fikse afkoeling, vooral tijdens de wintermaanden. De Golfstroom vertrekt in de Golf van Mexico (vandaag zijn naam) en brengt warm water tot aan Noord-Europa. Het temperatuurverschil tussen het warme water en de koudere lucht er omheen zorgt voor een verdamping die het klimaat van West en Noord-Europa gunstig beïnvloedt. Op het einde van de reis duwt het warme water het koude, zoutere (en dus zwaardere) zeewater naar de bodem en stuurt het dat terug richting Mexico. Door de toevloed van extra grote hoeveelheden zoet smeltwater, niet alleen van het pakijs van de Noordpool maar ook van de ijskap van Groenland, wordt die cyclus echter verstoord waardoor er dus steeds minder warm water onze richting uitkomt. Het verzwakken, laat staan het uitvallen van de Golfstroom zou als gevolg hebben dat bv Groot-Brittanië het klimaat van IJsland zou krijgen, Lissabon dat van New York en Brussel dat van Montreal: strenge winters en af en toe hete zomerperioden. Daardoor zou ons klimaat 5 tot 8° C kouder worden en zouden we te maken krijgen, niet met een verwarming van ons klimaat maar integendeel met een soort koudegolf. Het is in elk geval een evolutie die men best op de voet kan blijven volgen.
Na jaren van dispuut over het opnieuw openstellen van een spoorwegverbinding tussen de haven van Antwerpen en het Duitse Ruhrgebied, een lijn die bestaan heeft van 1839 tot 1991, hadden de regeringen van Nederland en België beslist deze zaak voor te leggen aan het Internationale Arbitragehof van Den Haag. Vorige week nam dat Hof een besluit en besliste dat België het historische recht heeft op een doortocht door Nederland. Dit recht had België gekregen in het scheidingsverdrag van 1839 en was nog ondertekend door de Nederlandse koning Willem I. Of die zgz "IJzeren Rijn" er nu snel zal komen, is een ander paar mouwen. Het Haagse Hof besliste nl ook, dat de reactivatie van dat spoor door de Nederlanders zal moeten worden bekostigd, terwijl beide landen samen nog eens de kosten voor de bescherming van het natuurgebied, waar de spoorlijn nu doorloopt, zullen moeten delen. Om te weten te komen hoeveel die kosten gaan bedragen, heeft men een commissie opgericht die daarvoor tien maanden de tijd gekregen heeft. Men kan nu reeds aanvoelen dat het nog heel wat jaren zal duren alvorens de eerste trein over die nieuwe spoorlijn richting Duitsland zal rijden. Ook aan Belgische kant staat men niet te springen voor dit project. De nationale regering heeft geen geld, de NMBS nog veel minder en met het excuus dat er eerst nog centen moeten gevonden worden voor de Liefkenshoektunnel en een tweede spoorlijn naar de Antwerpse haven, is het duidelijk dat we praten over misschien 2015 als het geen 2020 zal worden. --- Er had ook een tweede oplossing kunnen komen voor die zgz "IJzeren Rijn", nl door een andere spoorlijn te reactiveren, deze van Antwerpen over Turnhout naar Eindhoven. Ook deze spoorlijn heeft bestaan tot na de eerste wereldoorlog en werd daarna gewoon afgeschaft. Vanuit Vlaanderen kan men sindsdien alleen naar Nederland sporen via de Lijn Antwerpen-Roosendaal. Net alsof men met opzet de grenzen tussen Vlaandere en Nederland heeft willen sluiten. Daardoor werd Turnhout bv een stad in een uithoek, waar wel nog een trein aankwam, maar daar niet meer verder kon. Als men het oude traject tussen Turnhout en Eindhoven, een tracé dat er nog steeds ligt, zou reactiveren, dan zou dat ook Turnhout ontsluiten en zou het ophouden een sluimerend provinciestadje te zijn dat enkel bekend is om zijn speelkaartenindustrie. Men heeft het dikwijls over het ontsluiten van de Kempen, maar zo'n simpele oplossing is er teveel aan.
Frankrijk heeft dus duidelijk "non" gezegd en daarmee zou Europa nu in een grote crisis zitten. Niets is minder waar. Het is wel juist dat dit referendum veel mensen heeft aangezet om hun ongenoegen te uiten voor thema's die misschien weinig met Europa te maken hebben, maar anderzijds is het ook zo dat Europa steeds verder van de gewone burger af staat en in feite alleen nog een lonende zaak blijft voor politiekers en groot-kapitalisten. Na Frankrijk zullen waarschijnlijk ook Nederland, Groot Brittanië, Denemarken, Polen en Tsjechië de voorgestelde grondwet verwerpen. Misschien zou het zelfs ook nog in andere landen gebeurd zijn, mochten de kiezers daar de kans gekregen hebben hun eigen mening te zeggen. Bij ons heeft men het niet aangedurfd een referendum te organiseren (Dat danken we in de eerste plaats aan die Spiritist met zijn groen grootwarenhuisbrillletje). Men staat nu te roepen dat, volgens peilingen, men bij ons "ja" zou stemmen. Als men daar zo zeker van is, waarom houdt men dan geen referendum? Europa heeft een nieuwe grondwet nodig om in de toekomst goed te kunnen functioneren, dat is duidelijk. Maar even duidelijk is, dat Europa zichzelf aan het voorbijrijden is Het kan allemaal niet snel genoeg gaan en de gewone burger heeft, zeer terecht, het idee dat er een en ander grondig fout gaat. Karel Van Miert, in een vorig leven socialist en voorstander van de nieuwe grondwet, legt heel duidelijk de vinger op de Europese wonde, waar hij zegt men al te snel gegaan is om de Europese Unie van 15 naar 25 leden uit te breiden. Men had eerst de instellingen en de werkwijze moeten aanpassen alvorens tot die stap te komen, zegt hij. Nu zijn we nog maar pas met 25 en men wil er al Bulgarije en Roemenië bij, landen met achtergebleven streken waar het nog bijna middeleeuwen is, om nog maar te zwijgen van het idee om Turkije erbij te nemen (iets waar ook Van Miert tegen is). Men heeft niet eens de moeite gedaan om de grenzen van Europa vast te leggen. Het resultaat van het Franse "non" heeft het grote voordeel dat men nu eindelijk in de euro-euforie eens terug met de voeten op de grond komt en eens gaat zien de huidige situatie te consolideren, alvorens zich te pletter lopen in een unie waarvan niemand nog zal weten wat ze voorstelt.
Zoals gezegd, kom ik nog even terug op de figuur van Bruno De Winter, de stichter en eerste hoofdredacteur van 't Pallieterke, het Antwerpse spotblaadje dat vorige week 60 jaar is geworden. Bruno De Winter werkte sinds 1931 als journalist bij het Handelsblad, waarin hij o.m. een "kronijkje" had, zoals hij dat zelf verwoordde, dat hij "'t Pallieterke" noemde. Daarin verkondigde hij vrank en vrij zijn mening over alles en nog wat. Het werd zo populair dat hij in 1945 besloot het Handelsblad te verlaten en van zijn kronijkje een weekblad te maken met dezelfde naam. Tien jaar later, op nauwelijks 45 jarige leeftijd stierf hij echter aan aan hartaanval. Zijn toen enige medewerker, Jan Nuyts, zette zijn levenswerk verder en onder de leiding van Leo Custers loopt het nog steeds als een trein. Enkele van De Winters uitspraken: - Zijn allereerste hoofdartikel begon als volgt: " België is een vrij land. En in dat vrije land is ook de pers vrij. Dat wil zeggen dat de eerste de beste hond met een hoed op een gazet mag uitgeven. Waarom zou ik het dan niet doen?". - Over het communautaire: " Wij zijn Vlamingen door het werk van God, Belgen door dit der diplomaten. Met een beetje goede wil kunnen wij het één en het ander blijven. Maar komt het tot kiezen, dan stel ik meer vertrouwen in het werk van God dan in dit der diplomaten". - Over het Vlaams-Waalse huwelijk: "Bovendien vergeet ik nooit dat België een fabrikaat is van grote mogendheden uit onze buurt. Ze hebben, deze democraten van toen, niet gevraagd of Vlaanderen wel met Wallonië wilde trouwen". - Over de kritiek vanwege sommige politiekers: " Een vuil tong? Misschien wel. Maar dan toch in géén geval door te veel Duitse, Russische, Amerikaanse of Engelse zolen te likken". - Over "onze" democratie: " Bij ons wordt er wel erg veel over democratie, rechten van de mens en vrijheid van mening gesproken, maar van dat spreken zijn we dan zó moe dat het doén teveel gevraagd is". - Over de vakbonden: "In de tijd toen de patroons de sterksten waren, maakten ze misbruik van het verfoeilijk "recht van de sterkste". Nu zijn de syndikaten de sterksten en men moet mij niet proberen wijs te maken dat zij op hun beurt geen geen gebruik maken van dat "recht van de sterkste". - Ons lot: "Wij Vlamingen hebben de dag van vandaag in niks iets te zeggen, maar met alles wat te maken". Zoals men zien kan, uitspraken van tussen 1945 en 1955, waarvan nog heel wat actueel is gebleven. Tot slot wil ik nog zijn bekende uitspraak over Koning Leopold III vermelden: " Het is een feit dat, toen op 28 mei 1940 Leopold II zich met zijn leger overgaf, IEDEREEN het met hem eens was. Ik bedoel iedere Belg die toen op minder dan 50 km van het gevaar verbleef. Dat er later duizenden hun woord van toen opgevreten hebben, bewijst slechts dat de politiek veel lafaards en Tartarins in ons land heeft gekweekt" "L'histoire se répète", zeggen de Fransen.
