Sinds het begin van dit jaar werden, in het kader van de wereldhandel,de invoerrechten voor textiel afgeschaft. Het onmiddelijk gevolg daarvan was, dat de hele wereld meteen overspoeld werd door Chinese textielproducten, die ginder voor een appel en een ei in elkaar gesmeten worden en daarna letterlijk in heel de wereld worden gedumpt. Voor het Westen betekent dit een aderlating, voor concurrerende derde-wereld landen een ramp. De Verenigde Staten, alert als steeds als het om de centen gaat ("the business of the U.S.A. is business"), namen meteen tegenmaatregelen en draaiden de invoerkraan bijna dicht. Ook de Europese Unie moest iets doen en stuurde Peter Mandelson, Europees commisaris voor handel, naar China om daar e.e.a. te regelen. Dat deed Peter ook en gisteren, 10.06.05, kon hij met fierheid mededelen, dat er met China een akkoord was bereikt over de beperking van de textielquota voor wat de invoer in Europa betrof. Die beperking houdt in dat China, dat nu reeds onze markt overspoelt met textiel, er zich toe verbindt de aantallen die het nu invoert, slechts met maximaal 10% per jaar te verhogen en dit tot 2008, het jaar dat China officieel lid wordt van de WTO, de wereldhandelsorganisatie, waarna er geen beperkingen meer mógen zijn. Dit is een belachelijke regeling waarover we helemaal niet blij moeten zijn. Over hoogstens drie jaar is het amen en uit met wat nog overblijft van onze textielindustrie. Wie nog in die business zit, krijgt in feite drie jaar de tijd om zijn zaak, hopelijk zonder te veel geldverlies, op te doeken. Als men de dag van vandaag de concurrentie al niet meer aan kan, is het over drie jaar helemaal afgelopen. Uitstel van executie, dus. --- Nu kan men misschien zeggen dat onze textielindustrie al op sterven na dood is, maar daar houdt het niet mee op. Volgens de Italiaanse krant "La Repubblica" van donderdag 9 juni, gaan we hetzelfde meemaken met de schoennijverheid. De invoer van Chinese schoenen in Italië, nota bene: hét Europese land bij uitstek van de schoennijverheid, is op één jaar tijd met 700%(!) procent gestegen. Een eerste directe gevolg daarvan is, dat de prijzen er met 28% zijn gedaald. Dat kan voor de consument als muziek in de oren klinken, maar voor Italië betekent dit wél, dat er daar 40.000 arbeidsplaatsen op de tocht staan. En niemand maakt mij wijs dat die Chinese schoenen van een betere kwaliteit zullen zijn. Dat geldt trouwens ook voor hun textielproducten. "Het Laatste Nieuws" pakte een tijdje geleden uit met een test op een serie Chinese textielproducten: overal was wat op aan te merken. Ze mogen dan al goedkoop zijn; men zal ze snel aan spullenhulp kunnen meegeven. Misschien is dat ook de bedoeling... --- Voor de grootste twijfelaars tenslotte nog dit: in datzelfde Italië kan men tegenwoordig al Chinese tomatenconserven kopen! Ondanks het feit dat die van de andere kant van de planeet moeten komen, blijken die toch nog goedkoper te zijn. "Spaghetti con sugo di pomodoro alla cinese!"
Ons pensioenstelsel werkt volgens het herverdelingssysteem : de overheid betaalt de gepensioneerden met het geld dat het afneemt van de beroepsactieven. Zolang het aantal actieven stijgt of gelijk blijft, is er niets aan de hand. Daalt dit aantal dan gaat een steeds kleiner wordende groep (actieven) steeds meer moeten betalen om aan een steeds groter wordende groep (gepensioneerden) steeds minder voordelen te geven. Als die situatie zo blijft doorgaan of nog verergert, riskeert men dat het systeem in elkaar gaat storten, iets wat tot de mogelijkheden blijft behoren als men er niets aan blijft doen.
In Nederland en in enkele Angelsaksische landen heeft men eenzelfde systeem, met dit verschil t.o.v. het onze, dat het geld voor de pensioenen niet zomaar lukraak uit de staatskas wordt gegraaid als men het nodig heeft, maar dat het vroeger belegd werd, waardoor de staat dus geen extra geld moet uittrekken, tenzij misschien in uitzonderlijke gevallen.
Een heel ander systeem, dat tegenwoordig opgang vindt en reeds toegepast wordt in de meeste landen van Zuid-Amerika, maar ook in Australië, Oost-Europa en zelfs in Zweden is dat van het kapitalisatiestelsel. Het is een systeem waarin de actieve bevolking geld opzij zet waarmee later hun pensioen zal betaald worden. Dit geld is een percentage van het loon en komt op een persoonlijke pensioenrekening van de werknemer.Aan het einde van zijn loopbaan krijgt de werknemer dan een bedrag dat rond de 70% van zijn laatste loon ligt. Mocht het gespaarde bedrag hoger uitvallen, dan kan de werknemer dat verschil opnemen als hij met pensioen gaat.
Raar maar waar, dit systeem werd reeds in 1980 uitgedokterd door de toenmalige minister van sociale zaken in de Chileense regering van niemand minder dan Augusto Pinochet, ge weet wel, de generaal die Allende ten val bracht en door onze correcte politici nog steeds wordt uitgespuwd (vraag het maar aan Louis Michel die een kapitaal verspeelde door te trachten hem in Groot-Brittannië te laten aanhouden!). De man kwam donderdag 9 juni naar Brussel om er deel te nemen aan een colloquium over pensioenen, maar deze gebeurtenis werd in onze media doodgezwegen.
Dat dit pensioenstelsel ook door het sociaal democratische Zweden in 1998 werd overgenomen, toont duidelijk aan dat het werkt. De Scandinaven maakten er wel een gemengd systeem van waarin herverdeling en kapitalisatie naast elkaar zijn blijven bestaan. De Zweden moeten 18,5% van hun inkomen opzij zetten. Daarvan wordt 16% door de staat gebruikt om, via herverdeling, de huidige gepensioneerden te betalen, terwijl de overige 2,5%gestort wordt op een persoonlijke rekening van de werknemer. Tegen 2030 zal zo slechts 16,5% van de Zweedse inkomens naar pensioenlasten gaan, terwijl dit 26% zou zijn als het oude systeem (dat wij in België nogsteeds hebben) was blijven bestaan.
En de Zilvervloot?, hoor ik al zeggen. Dat is praat voor de vaak. Een staat die een schuld heeft van bijna 100% van zijn Bruto Nationaal Product, kán geen geld opzij zetten. Dat weet Vande Lanotte ook, maar hij denkt dat de Belgen het geloven!
President Bush en prime minister Tony Blair zijn het eens geworden om eens wat concreets te gaan doen aan de armoede van het armste continent, Afrika en gaan de G8 voorstellen de schulden die de Afrikaanse landen hebben (en die ze waarschijnlijk toch nooit zullen kunnen terugbetalen) kwijt te schelden. Dit is een prachtig idee, maar daar moeten wel enkele kanttekeningen bij, iets wat Bush en Blair trouwens zelf al gedaan hebben. De miserie is voor de meeste Afrikaanse landen begonnen met de onafhankelijkheid in de jaren zestig. Heel wat Afrikanen dachten dat ze na de onafhankelijkheid een luilekkerleven zouden hebben, net zo iets als ze dat van de blanke kolonialen gezien hadden. Dat daarvoor moest gewerkt worden, was iets dat ze op sommige plaatsen zelfs nu nog niet schijnen gesnapt te hebben. Het werd dus pakken wat kon en als het niet kon, een robbertje uitvechten, eerst met de blanken, daarna onder elkaar. Het resultaat is dat (vooral zwart) Afrika één grote puinhoop is geworden die op een normale manier niet meer kan hersteld worden. Ook niet door het kwijtschelden van de schulden. De vraag die immers moet gesteld worden is: "wat ná de schuldkwijtschelding?". Het antwoord zal zijn: "wij hebben opnieuw geld nodig". Wie gaat dat geven, wat zijn de garanties dat ook dát geld niet in een bodemloze put terecht komt? Een vuistregel zou moeten zijn dat geen cent meer zal gegeven worden aan landen die oorlog voeren, burgeroorlog inbegrepen. Ook geen voedselhulp meer, hoe wreed dat ook mag klinken. Dat voedsel komt immers eerst terecht bij de plaatselijke machthebbers, die het zelf aanslaan en de surplus verder verkopen, meestal om er wapens mee te kopen, waarmee ze verder oorlog kunnen voeren. Door aan oorlogvoerende partijen voedsel te geven, houden we die oorlogen mee in stand. De Afrikanen moeten ophouden elkaar een kopje kleiner te maken, iets waarin ze bewezen hebben zeer bedreven te zijn. Ze moeten terug gaan zaaien en maaien, ongeacht of ze met de toestand in hun land tevreden zijn of niet. Ze moeten leren begrijpen, dat er nog andere onderhandelingstactieken zijn dan met de wapens. Als ze dat niet willen doen, heeft het geen enkele zin ze nog maar wat ook te geven. En de correct politieke wereld moet ophouden het Westen de schuld van alles te geven. Zelfs áls dat zo was, brengt dat nu geen zoden aan de dijk.
De referenda in Frankrijk en Nederland hebben meteen voor een Europese crisis gezorgd. Toch is alles relatief, ook zo'n crisis, want de meeste Europeanen zien nu met andere ogen tegen dat soort Europa aan. Het Europa dat almachtig werd, dat met niemand nog rekening diende te houden. Het mooiste bewijs daarvan was het feit dat men er niet eens aan gedacht had een plan B op te stellen "voor het geval dat". Men was zo arrogant te stellen dat de Europese burger het maar moést slikken. Zelfs na het Franse débacle beweerde men hooghartig dat de Fransen het later maar eens moesten overdoen. Nu blijkt dat de kloof tussen de Europese politici en hun burgers nooit zo groot is geweest en dat niet alleen in België. Overal waar de parlementen het op hun eentje mochten beslissen kwamen Stalinistische monsterscores uit de bus; bijna iedereen was akkoord ook al kenden de meeste van die politici de nieuwe grondwet evenmin als de burgers. Het frappantste is nog dat uitgerekend in de landen waar men een referendum hield, de mensen wel degelijk goed geïnformeerd werden en men dus met recht en reden een grondwet verworpen heeft die Europa de voorrang gaf op de nationale wetten. Nu zowel Groot Brittannië als Tsjechië het bij hen voorziene referendum in de ijskast hebben gezet, kan men redelijk aannemen dat die nieuwe grondwet dood en begraven is en dat men inderdaad verder zal moeten met de vroeger bestaande regels. Dat betekent op zijn beurt dat er minder zal kunnen beslist worden op politiek gebied, maar dat is juist wat de meeste burgers willen: minder (vooral nieuwe) regeltjes. Europa moet een economische reus zijn en (hopelijk) blijven. Politiek kan daarbij best achterwege gelaten worden. Verhofstadt jankt dan wel dat we dan nooit een wereldmacht zullen worden. Dat hoeft ook niet, want dat betekent dat we ons extra moeten gaan bewapenen om God weet waar conflicten te moeten gaan uitvechten. Laat dat maar aan de Amerikanen, die het hier in de Balkan ook voor ons hebben opgelost. En als die Amerikanen het morgen niet meer willen doen, dat de betrokken partijen het dan maar zelf uitvechten. Het enige dat een economisch sterk Europa dan moet doen is geen cent meer geven aan landen of volkeren die oorlog voeren. De nu nog bestaande oorlogen blijven duren omdat het Westen zogezegd de sukkelaars in die landen wil blijven helpen, terwijl het de strijdende partijen zijn die ervan profiteren en zo de conflicten laten voortduren. --- In de marge van de referenda is het opmerkelijk dat arrogante De Gucht niet de enige is die voor zijn postje moet vrezen. In Frankrijk heeft men Laurent Fabius, oud eerste minister, uit de socialistische partij gezet omdat hij, tegen de wil van die partij in, zijn kiezers gezegd had neen te stemmen. Wedden dat Fabius bij de presidentsverkiezingen van volgend jaar zelf zal opkomen als onafhankelijke of met een nieuwe partij en dat daardoor de Parti Socialiste er nu al een kruis over mag maken? Mei 1968 is achterhaald. Mei 2005 zal nog een tijdje nazinderen.
Koning Albert II brengt dezer dagen een officieel staatsbezoek aan China. China is "in", een economische reus die aan het ontwaken is. Er zijn meer dan één miljard Chinezen, die nog voor een appel en een ei werken en niemand wil de gelegenheid missen om die enorme ontwikkeling mee te maken. Albert heeft in zijn zog trouwens een volle vliegtuiglading zakenlui mee en zijn reis is in feite al de tweede handelsmissie op korte tijd, na deze van Prins Filip met o.a. het incident over de heer Morel (de rolstoelpatient, vader van Marie Roze van het Vlaams Belang) en de uitspraak van "de taaie" over datzelfde Vlaams Belang. Over die eerste handelsmissie is niet veel meer vernomen, buiten de hoger vernoemde incidenten dan, zodat men men rustig kan stellen dat ook in China niet alles goud is dat blinkt. In het nummer van twee mei 2005 verscheen in het Amerikaanse "Newsweek" trouwens een speciaal rapport over China, waarin uitdrukkelijk wordt gewaarschuwd dat er daar heel wat met vuur gespeeld wordt. China is inderdaad "the place to be" voor investeringen en zaken. De rush er naartoe zou echter best vergeleken kunnen worden met de vroeger gold rushes, waarin fortuinen werden gemaakt en ... verspeeld. Volgens Henry Blodget, de Newsweek reporter die het artikel schreef, is de veiligste manier van zaken doen met China, naar daar te gaan, zich daar te vestigen, de taal te leren en er een strategie uit te bouwen over enkele decennia. Dat is niet zo eenvoudig. Zelfs als men het dan niet maakt, kan men nog altijd zijn kennis kwijt aan anderen, wat ook geld opbrengen kan. Om even terug te komen op vader Morel: die reist al enkele decennia voor Alcatel naar het grote land en is er zowaar ereburger geworden van de stad Shangai. Dat is daar een prestatie die kan tellen en Alcatel zal dat wel heel wat opbrengen. Een reden te meer om in te zien hoe belachelijk het was dat onze kroonprins zich juist daarover druk maakte. Tenslotte mag niet uit het oog verloren worden dat China stilaan een zeer controversieel land aan het worden is: méér dan één miljard inwoners, een economie die puur kapitalistisch lijkt en een politiek systeem dat nog altijd echt communistisch is. Er zal niet veel nodig zijn opdat één vonk daar een onnoemelijk chaos zou kunnen teweeg brengen. Denk bv alleen maar eens aan de verschillende beurzen die daar reeds bestaan (Shangai, Shenzhen) en die niet te stuiten lijken. Vergeten we echter niet dat we dat al eens hebben meegemaakt in Japan op het einde van de jaren tachtig van vorige eeuw. De Nikkei index staat op dit ogenblik nog op slechts één vierde van toen...
De kranten hebben dezer dagen maar één hoofdartikel: de uitspraken van buitenlandminister Karel De Gucht i.v.m. de referenda over de Europese grondwet in Frankrijk en Nederland en meer specifiek over de rel na zijn uitspraken over de Nederlandse premier Jan Peter Balkenende. Er is echter veel ernstiger nieuws dan dat gekrakeel van een onbekwame minister: de staatsschuld is voor het eerst sinds 12 jaar weer gestegen. Toen de eerste regering Martens aantrad, in 1979, bedroeg de Belgische staatsschuld 64% van de het Bruto Nationaal Product (tegenover een Europees gemiddelde van 42%). Tien jaar later waren die cijfers respectievelijk 135 en 59%! Aan die voorwaarden kon België onmogelijk meedoen met de euro. Een geluk bij een ongeluk: de enige die er nog aan uit kon, Jean Luc Dehaene, toen nog kabinetschef van Martens, werd tenslotte zelf eerste minister en kon dan ook de chaos, die hij mee had veroorzaakt, enigzins oplossen. Door te beloven dat België tegen 2010 rond het Europees gemiddelde zou zitten, kon hij zijn Europese collega's overtuigen dat die de torenhoge Belgische staatsschuld duldden en ons land binnen lieten in de eurozone (het zou anders nogal een zicht geweest zijn: het land dat de hoofdstad van Europa leverde zou niet mee hebben mogen spelen!). Sinds het aantreden van Dehaene en de regeringen Verhofstadt was de staatsschuld gezakt tot 95,9% vorig jaar. Begin dit jaar vertelde Verhofstadt nog heel trots dat zijn regering op koers zat en dat hij ervan overtuigd was dat die staatsschuld over zes à zeven jaar tot nul(!) herleid zou worden. De waarheid is (weer eens) anders. De eigen nationale bank zegt, dat er dit jaar weer minstens een half procentje bij komt. Ze hoopt wel dat het volgend jaar weer onder controle zou zijn, maar dit is wishfull thinking. Voor het deficit van anderhalf miljard euro voor dit jaar is nog geen oplossing gevonden en voor volgend jaar weet men nu reeds dat er een gat van vier en een half miljard dreigt. Het risico bestaat nu dat het alleen maar slechter kan worden. De rentelasten kunnen nauwelijks nog omlaag en tegen 2008/2010 begint de vergrijzing toe te slaan met hogere pensioenuitkeringen en dito ziektekosten. Hier dient trouwens aan toe gevoegd dat de staatsschuld sinds 1993 wel procentueel gedaald is, maar in absolute cijfers nu nauwelijks lager ligt. In de marge van bovenstaande is het begrijpelijk dat alle beloften van de VLD over belastingverlagingen op los zand gebouwd zijn. Alleen al voor de laatste fase ervan, moet Vande Lanotte, minister van begroting, nog zo'n 1700 miljard(!) euro vinden om de minder inkomsten aan belastingen en sociale lasten te compenseren. En dan zullen we best maar zwijgen over die andere zoethoudertjes, zoals de "fair tax" en de "vlak tax", op zichzelf heel redelijke voorstellen, ware het niet dat de VLD nergens kan aantonen hoe ze de minder inkomsten (± 18 miljard euro) gaat compenseren. De Gucht lacht met "Harry Potter". De VLD zou best een leerling tovcnaar kunnen gebruiken om de eigen plannen ooit uitvoerbaar te maken!
"Karel de kluns" heeft weer toegeslagen! Nadat hij indertijd als voorzitter van de VLD al menig landgenoot had beledigd, had men waarschijnlijk gehoopt dat hij op een delicaat departement als dat van Buitenlandse zaken wel zijn manieren zou houden. Het heeft niet mogen zijn. Nadat De Gucht eerst een paar keer president Kabila en zijn entourage in hun hemd had gezet, heeft hij nu de premier van een buurland belachelijk willen maken. Laten we even duidelijk zijn: als minister van Buitenlandse Zaken is De Gucht het hoofd van de Belgische diplomatie. Als van diplomaten wordt verwacht dat ze hun woorden wikken en wegen, dan geldt dit zeker in de eerste plaats ook voor het hoofd van dat departement. Kareltje zit echter zo niet in elkaar. Hij zit er dan ook helemaal niet op zijn plaats (evenmin trouwens als Onkelinkx en Flahaut, om er maar twee te noemen). Met de heisa rond de vreemdelingenstemwet, kreeg hij het zelfs gedaan zijn eigen partij in een zodanige mate overhoop te zetten, dan men hem op een zijspoor moest zetten om verder onheil te voorkomen. Toen de job van Louis Michel onverwachts vrijkwam (nog zo een die waar voor zijn geld koos, hallo Steve!), heeft men Karel maar meteen daar gedropt, zodat hij in de binnenlandse politiek geen verdere schade kon aanrichten. Jammer genoeg richt hij die nu aan in het buitenlands beleid van dit land. Het probleem met De Gucht is dat, hij zeker in het geval Kabila, wel gelijk had, maar het niet op zo'n manier mocht verwoorden. Voor wat de beledigingen aan de Nederlanders in het algemeen en premier Balkenende in het bijzonder betreft, hád hij zelfs geen gelijk. Erger nog: zijn partij, de VLD wou ook bij ons een referendum. Toen dat gekelderd werd door die Spiritist met dat belachelijk groen plastiek grotenwarenhuisbrilletje, had hij zijn pijlen op die man moeten richten, niet op staatsleiders die vonden dat hun volk wel volwassen genoeg was voor een referendum. Het is trouwens ook een leugen van De Gucht dat de Nederlanders niet goed zouden zijn voorgelicht: zowel in Frankrijk als in Nederland is er nooit zoveel over Europa gepraat als tijdens de campagnes vóór de referenda. Uitgerekend bij ons, waar we geen referendum kregen, zijn de mensen helemaal niet voorgelicht. Het schijnt trouwens dat men zinnens is elk Belgische gezin de tekst van die fameuze Grondwet, die er nooit zal komen, te gaan laten bezorgen, hetgeen helemaal absurd is, daar het toch niets (meer) uithaalt en er nog een keer een hoop geld over de balk zal gesmeten te worden. Om op Karel de kluns terug te komen: hij is momenteel met koning Albert en een afgeladen vol vliegtuig naar China vertrokken. Afwachten wat hij daar gaat vertellen. Misschien wel iets in de aard van "Met alle Chinezen...".
"België is een apenland". Die uitdrukking komt niet van mij, maar van Mark Eyskens, toen hij minister van Buitenlandse zaken was in een van de regeringen van Wilfried Martens, de man die er in slaagde, na negen regeringen geleid te hebben, de nationale staatsschuld van duizend naar achtduizend miljard frank te hebben "opgekrikt". Ik dacht aan bovenvernoemde uitspraak na een zoveelste misstap van ons Belgische Gerecht. Na de jeugddelinquenten die men vrij moest laten omdat er geen plaats was in de strafinrichtingen, na de man die vrijgesproken werd van de moord op zijn vrouw omdat hij dronken was, is er nu een serieverkrachter die men laat gaan omdat de man eenvoudig beroep heeft aangetekend. Het gaat om een "Belg" met Rwandese wortels die, als nachtwaker in een opvanghuis in Chastres (Waals Brabant), niet alleen zeven mentaal gehandicapte vrouwen heeft verkracht, maar hen tevens besmet heeft met het aids virus. Nadat men daar was achtergekomen via bloedstalen en het virus van het centraal Afrikaanse type bleek te zijn, was er geen andere uitleg, want hij was de enige die daar mee rondliep. Noteer dat de man wel degelijk veroordeeld werd, maar na beroep te hebben aangetekend gewoon naar huis kon. God weet wat hij nog heeft uitgespookt en nog kàn uitspoken! De realiteit blijkt steeds gruwelijker te worden dan de fictie... --- Een andere Belgenmop die ons blijft achtervolgen, is de tragi-comedie rond Zaventem. Tot het jaar 2000 landden en stegen daar de vliegtuigen op zoals op alle andere vliegvelden in de wereld: tegen de heersende wind in. Dat is de snelste, goedkoopste en minst lawaaimakende en tevens minst vervuilende manier van handelen. Toen kwam madame Durant van de franstalige groenen er zich mee moeien en sindsdien worden om de haverklap de regels voor landen en opstijgen veranderd, wat niet alleen de veiligheid in gevaar brengt, maar er tevens voor zorgt dat de meeste piloten hun motoren meer moeten aanspreken, waardoor meer lawaai veroorzaakt wordt, meer brandstof verbruikt wordt en er automatisch ook meer milieuverontreiniging is. Heel die hetze tegen Zaventem kan herleid worden tot een zoveelste verdoken actie van de franstaligen tegen de luchthaven van Zaventem, die in Vlaanderen ligt, ten voordele van de Waalse luchthavens van Luik en Charleroi. Die twee Waalse luchthavens blijven continu uitbreiden, daartegen wordt niet geprotesteerd. Het gaat trouwens niet alleen om Zaventem, maar ook om Deurne. Ook daar probeert men met alle middelen het vliegveld weg te krijgen. Terwijl de Waalse minister Happart langs het vliegveld van Luik 300 (!) bomen liet kappen, niet omdat zij het vliegverkeer in de weg stonden, maar enkel en alleen omdat men zo het vliegveld beter kon zien vanaf de autosnelweg, krijgt een actiegroep uit Borsbeek gelijk van een rechter om een handvol bomen niet eens te moeten snoeien, laat staan omkappen. Het ergerlijke van al die zaken is, dat men steeds een groepje Vlamingen vindt die bereid zijn de vooruitgang van hun eigen regio mee te boycotten. Utopia, dat is echt hier!
In de marge van de referenda in Frankrijk en Nederland over de nieuwe Europese grondwet, had de VRT, samen met de gelijkgezinde Standaard nog maar eens een enquête verricht en zei daarbij uit te komen op een meerheid van Vlamingen die vóór de nieuwe grondwet waren. Op zich zelf al een idiote bedoening, want als ge echt wil weten wat de Vlamingen dachten, had ge beter ook een referendum gehouden, in plaats van te zeggen dat ze daar hier te dom voor zijn ("De mensen snappen dat toch niet", dixit Dehaene). Hiermee twee opmerkingen: In de eerste plaats moet een officiële staatszender geen nieuws maken, wél nieuws brengen. De VRT is echter zo gewend de mensen te willen indoctrineren, dat ze het gewoon niet laten kan. Ten tweede hebben vorige enquêtes van bovenvernoemd duo al laten zien dat ze weinig betrouwbaar zijn. De enige enquête die in België op politiek vlak enigzins betrouwbaar is, is deze van de Libre Belgique, raar maar waar. In het 19.00 uur nieuws van 1 juni kwam Wim De Vilder bij het nieuws van hun enquête daar nog maar eens de VRT duiding bij vertellen. Volgens hem zouden de Vlamingen niet alleen ja stemmen, maar de ja stemmers waren voornamelijk intellectuelen en studenten. Bij de neen stemmers ging het in de eerste plaats om de arbeiders en de lager begoede klassen, én, zei hij, de meerderheid van die neen stemmers behoorden tot het Vlaams Belang. Zo zei Wimpie het! Of hij dat alleen gevonden had, weet ik niet, maar denkelijk ligt dan zijn denken wel in lijn met die van de rode nomenklatuur die de VRT bevolkt en er de lakens uitdeelt. Wat een pretentie voor een zender die veertig procent van zijn kijkers verslijdt voor dommeriken, nota bene, allemaal mensen die ook belasting betalen, geld waarmee o.m. de VRT betaald wordt. Het wordt hoog tijd dat Minister Bourgeois, de nieuwe media minister, eens zijn tanden laat zien. Dan kan hij misschien eindelijk eens iets compenseren voor de zware nederlaag die hij en zijn partij geleden hebben in de zaak Brussel-Halle-Vilvoorde ("Als dat niet geregeld werd, zou zijn partij nooit in de regering komen", weet ge wel) en zou ook hij eens iets geloofwaardiger voorkomen. Of gaat Geert de Vlaamse zaak ook verloochenen, enkel en alleen omdat de VRT de meest gehate tegenstander van het Vlaams Belang blijkt te zijn en hij daaruit profijt denkt te halen?
Hoe men het ook draait of keert: het is een feit dat de aarde opwarmt. Of dit nu al dan niet komt o.w.v. het gat in de ozonlaag is niet helemaal zeker, maar sinds het einde van de jaren tachtig van de vorige eeuw zijn de temperaturen gestegen, heeft men minder koude winters en nam de vorstkans in het voorjaar af. Het feit, dat men voor het planten en zaaien van bepaalde planten en bloemen moest wachten tot na de ijsheiligen (12/13/14 mei) is al lang niet meer actueel. Toch gebeurde er dit jaar iets dat we de vorige jaren niet meer hadden meegemaakt. De winter was niet erg koud, maar duurde vrij lang. Het bleef 's nachts vriezen tot half april en zelfs daarna was het weer eerder aan de koude kant. Het vroor nog hier en daar aan de grond nà de ijsheiligen (zelfs nog in de nacht van 30 op 31 mei in Noord-Oost Limburg). Mocht deze trend zich doorzetten dan wordt het tijd dat we ons zorgen gaan maken. Volgens een studie van enkele Britse wetenschappers van de universiteit van Cambridge, vertraagt nl de invloed van de Golfstroom op ons klimaat, wat op lange termijn zou kunnen zorgen voor een fikse afkoeling, vooral tijdens de wintermaanden. De Golfstroom vertrekt in de Golf van Mexico (vandaag zijn naam) en brengt warm water tot aan Noord-Europa. Het temperatuurverschil tussen het warme water en de koudere lucht er omheen zorgt voor een verdamping die het klimaat van West en Noord-Europa gunstig beïnvloedt. Op het einde van de reis duwt het warme water het koude, zoutere (en dus zwaardere) zeewater naar de bodem en stuurt het dat terug richting Mexico. Door de toevloed van extra grote hoeveelheden zoet smeltwater, niet alleen van het pakijs van de Noordpool maar ook van de ijskap van Groenland, wordt die cyclus echter verstoord waardoor er dus steeds minder warm water onze richting uitkomt. Het verzwakken, laat staan het uitvallen van de Golfstroom zou als gevolg hebben dat bv Groot-Brittanië het klimaat van IJsland zou krijgen, Lissabon dat van New York en Brussel dat van Montreal: strenge winters en af en toe hete zomerperioden. Daardoor zou ons klimaat 5 tot 8° C kouder worden en zouden we te maken krijgen, niet met een verwarming van ons klimaat maar integendeel met een soort koudegolf. Het is in elk geval een evolutie die men best op de voet kan blijven volgen.
Na jaren van dispuut over het opnieuw openstellen van een spoorwegverbinding tussen de haven van Antwerpen en het Duitse Ruhrgebied, een lijn die bestaan heeft van 1839 tot 1991, hadden de regeringen van Nederland en België beslist deze zaak voor te leggen aan het Internationale Arbitragehof van Den Haag. Vorige week nam dat Hof een besluit en besliste dat België het historische recht heeft op een doortocht door Nederland. Dit recht had België gekregen in het scheidingsverdrag van 1839 en was nog ondertekend door de Nederlandse koning Willem I. Of die zgz "IJzeren Rijn" er nu snel zal komen, is een ander paar mouwen. Het Haagse Hof besliste nl ook, dat de reactivatie van dat spoor door de Nederlanders zal moeten worden bekostigd, terwijl beide landen samen nog eens de kosten voor de bescherming van het natuurgebied, waar de spoorlijn nu doorloopt, zullen moeten delen. Om te weten te komen hoeveel die kosten gaan bedragen, heeft men een commissie opgericht die daarvoor tien maanden de tijd gekregen heeft. Men kan nu reeds aanvoelen dat het nog heel wat jaren zal duren alvorens de eerste trein over die nieuwe spoorlijn richting Duitsland zal rijden. Ook aan Belgische kant staat men niet te springen voor dit project. De nationale regering heeft geen geld, de NMBS nog veel minder en met het excuus dat er eerst nog centen moeten gevonden worden voor de Liefkenshoektunnel en een tweede spoorlijn naar de Antwerpse haven, is het duidelijk dat we praten over misschien 2015 als het geen 2020 zal worden. --- Er had ook een tweede oplossing kunnen komen voor die zgz "IJzeren Rijn", nl door een andere spoorlijn te reactiveren, deze van Antwerpen over Turnhout naar Eindhoven. Ook deze spoorlijn heeft bestaan tot na de eerste wereldoorlog en werd daarna gewoon afgeschaft. Vanuit Vlaanderen kan men sindsdien alleen naar Nederland sporen via de Lijn Antwerpen-Roosendaal. Net alsof men met opzet de grenzen tussen Vlaandere en Nederland heeft willen sluiten. Daardoor werd Turnhout bv een stad in een uithoek, waar wel nog een trein aankwam, maar daar niet meer verder kon. Als men het oude traject tussen Turnhout en Eindhoven, een tracé dat er nog steeds ligt, zou reactiveren, dan zou dat ook Turnhout ontsluiten en zou het ophouden een sluimerend provinciestadje te zijn dat enkel bekend is om zijn speelkaartenindustrie. Men heeft het dikwijls over het ontsluiten van de Kempen, maar zo'n simpele oplossing is er teveel aan.
Frankrijk heeft dus duidelijk "non" gezegd en daarmee zou Europa nu in een grote crisis zitten. Niets is minder waar. Het is wel juist dat dit referendum veel mensen heeft aangezet om hun ongenoegen te uiten voor thema's die misschien weinig met Europa te maken hebben, maar anderzijds is het ook zo dat Europa steeds verder van de gewone burger af staat en in feite alleen nog een lonende zaak blijft voor politiekers en groot-kapitalisten. Na Frankrijk zullen waarschijnlijk ook Nederland, Groot Brittanië, Denemarken, Polen en Tsjechië de voorgestelde grondwet verwerpen. Misschien zou het zelfs ook nog in andere landen gebeurd zijn, mochten de kiezers daar de kans gekregen hebben hun eigen mening te zeggen. Bij ons heeft men het niet aangedurfd een referendum te organiseren (Dat danken we in de eerste plaats aan die Spiritist met zijn groen grootwarenhuisbrillletje). Men staat nu te roepen dat, volgens peilingen, men bij ons "ja" zou stemmen. Als men daar zo zeker van is, waarom houdt men dan geen referendum? Europa heeft een nieuwe grondwet nodig om in de toekomst goed te kunnen functioneren, dat is duidelijk. Maar even duidelijk is, dat Europa zichzelf aan het voorbijrijden is Het kan allemaal niet snel genoeg gaan en de gewone burger heeft, zeer terecht, het idee dat er een en ander grondig fout gaat. Karel Van Miert, in een vorig leven socialist en voorstander van de nieuwe grondwet, legt heel duidelijk de vinger op de Europese wonde, waar hij zegt men al te snel gegaan is om de Europese Unie van 15 naar 25 leden uit te breiden. Men had eerst de instellingen en de werkwijze moeten aanpassen alvorens tot die stap te komen, zegt hij. Nu zijn we nog maar pas met 25 en men wil er al Bulgarije en Roemenië bij, landen met achtergebleven streken waar het nog bijna middeleeuwen is, om nog maar te zwijgen van het idee om Turkije erbij te nemen (iets waar ook Van Miert tegen is). Men heeft niet eens de moeite gedaan om de grenzen van Europa vast te leggen. Het resultaat van het Franse "non" heeft het grote voordeel dat men nu eindelijk in de euro-euforie eens terug met de voeten op de grond komt en eens gaat zien de huidige situatie te consolideren, alvorens zich te pletter lopen in een unie waarvan niemand nog zal weten wat ze voorstelt.
Zoals gezegd, kom ik nog even terug op de figuur van Bruno De Winter, de stichter en eerste hoofdredacteur van 't Pallieterke, het Antwerpse spotblaadje dat vorige week 60 jaar is geworden. Bruno De Winter werkte sinds 1931 als journalist bij het Handelsblad, waarin hij o.m. een "kronijkje" had, zoals hij dat zelf verwoordde, dat hij "'t Pallieterke" noemde. Daarin verkondigde hij vrank en vrij zijn mening over alles en nog wat. Het werd zo populair dat hij in 1945 besloot het Handelsblad te verlaten en van zijn kronijkje een weekblad te maken met dezelfde naam. Tien jaar later, op nauwelijks 45 jarige leeftijd stierf hij echter aan aan hartaanval. Zijn toen enige medewerker, Jan Nuyts, zette zijn levenswerk verder en onder de leiding van Leo Custers loopt het nog steeds als een trein. Enkele van De Winters uitspraken: - Zijn allereerste hoofdartikel begon als volgt: " België is een vrij land. En in dat vrije land is ook de pers vrij. Dat wil zeggen dat de eerste de beste hond met een hoed op een gazet mag uitgeven. Waarom zou ik het dan niet doen?". - Over het communautaire: " Wij zijn Vlamingen door het werk van God, Belgen door dit der diplomaten. Met een beetje goede wil kunnen wij het één en het ander blijven. Maar komt het tot kiezen, dan stel ik meer vertrouwen in het werk van God dan in dit der diplomaten". - Over het Vlaams-Waalse huwelijk: "Bovendien vergeet ik nooit dat België een fabrikaat is van grote mogendheden uit onze buurt. Ze hebben, deze democraten van toen, niet gevraagd of Vlaanderen wel met Wallonië wilde trouwen". - Over de kritiek vanwege sommige politiekers: " Een vuil tong? Misschien wel. Maar dan toch in géén geval door te veel Duitse, Russische, Amerikaanse of Engelse zolen te likken". - Over "onze" democratie: " Bij ons wordt er wel erg veel over democratie, rechten van de mens en vrijheid van mening gesproken, maar van dat spreken zijn we dan zó moe dat het doén teveel gevraagd is". - Over de vakbonden: "In de tijd toen de patroons de sterksten waren, maakten ze misbruik van het verfoeilijk "recht van de sterkste". Nu zijn de syndikaten de sterksten en men moet mij niet proberen wijs te maken dat zij op hun beurt geen geen gebruik maken van dat "recht van de sterkste". - Ons lot: "Wij Vlamingen hebben de dag van vandaag in niks iets te zeggen, maar met alles wat te maken". Zoals men zien kan, uitspraken van tussen 1945 en 1955, waarvan nog heel wat actueel is gebleven. Tot slot wil ik nog zijn bekende uitspraak over Koning Leopold III vermelden: " Het is een feit dat, toen op 28 mei 1940 Leopold II zich met zijn leger overgaf, IEDEREEN het met hem eens was. Ik bedoel iedere Belg die toen op minder dan 50 km van het gevaar verbleef. Dat er later duizenden hun woord van toen opgevreten hebben, bewijst slechts dat de politiek veel lafaards en Tartarins in ons land heeft gekweekt" "L'histoire se répète", zeggen de Fransen.
Na de geschiedenis van de 11.3 miljard euro (het zou ook meer kunnen zijn), die Wallonië elk jaar van Vlaanderen krijgt, waardoor die laatste regio zo stilaan compleet blut is geraakt terwijl Wallonië even arm blijft, zou men denken reeds alles gehoord te hebben. Dit is niet zo. Er blijkt nog meer te zijn: Sinds 1994 heeft alleen al de provincie Henegouwen ongeveer 2,5 miljard euro Europese steun ontvangen (± 100 miljard oude Belgische frankskens!) en dit buiten de Vlaamse solidariteitsbijdrage om. Evenmin als met de Vlaamse steun is met dit geld zo goed als niets serieus gebeurd, t.t.z. geïnvesteerd. De bekendste verwezenlijkingen die met het Europese geld tot stand zijn gekomen zijn o.a. een opwaardering van de markt van Ath (thuisbasis van "Dieu" Spitaels die ook al een nieuwe legerkazerne kreeg, daar waar de Vlaamse" bases moeten sluiten), een vernieuwing van de stadskern van Binche (Carnaval, weet ge wel, héél belangrijk!) en een wetenschapspark in Frameries, de PASS (Parc d'Aventure scientifique) dat (hopelijk) voorlopig verlieslatend is... Nóg straffer: met die Europese subsidies werden ook enkele call centers gefinancierd. Daar men ter plaatse echter geen Waalse jongeren vindt die over de grens spreken, moeten de werknemers in die centers in ... Vlaanderen gerecruteerd worden! Het Europese geld werd, evenmin als het Vlaamse, geïnvesteerd, maar uitgegeven onder de verschillende Henegouwse intercommunales, met in de jaren negentig o.a. beheerders zoals Elio di Rupo en Rudy Demotte. Men kan het draaien of keren, maar steeds komt men bij onze zuiderburen op het einde van de rit weer bij de Parti socialiste terecht. Oh, ja, er is nóg iets: het Waalse gewest heeft wél iets geïnvesteerd: 55 miljoen euro in de infrastructuur van de Waalse voetbalclubs! Op die manier kunnen die clubs het geld, dat ze daarmee uitsparen, spenderen aan (meestal) dure buitenlandse profvoetballers zodat het bijna een wonder geheten mag dat de ploeg uit Bergen (waar Di Pippo toevallig burgemeester is) dit jaar toch zal degraderen (het was 10 jaar geleden dat er nog een Waalse club uit de eerste afdeling zakte). Die Europese subsidie liep van 1994 tot 2004. Men vermoedt nu dat er op dit ogenblik weer hard gelobbied wordt om opnieuw aan Europese centen te geraken, ditmaal voor de periode van 2007 tot 2013. Misschien dit keer voor de eerste restauratiewerken aan het hellend vlak van Ronquières of het sas van Strépy?
De ratten verlaten het zinkend schip. Zowel Stevaert als Vande Lanotte kiezen eieren voor hun geld en een vaste(re) job, nu ze weten dat Paars 2 een ramp dreigt te worden. Als de huidige staatsstructuur blijft bestaan, is Steve Stunt zeker van een dikbetaalde baan tot aan zijn pensioen. Vergeten we echter niet dat Verhofstadt in een vroeger leven de provincies ooit al eens heeft willen afschaffen. Als hij (of iemand anders) daar later op terugkomt (we hebben die provincies nl voor niks meer nodig) dan zou de vroegere cafébaas misschien toch nog eens naar wat anders moeten uitzien. Stevaert werd (en wordt) opgehemeld als de man die de SP.a terug op de kaart heeft gezet. Dat was ook zo na de federale verkiezingen van 2003, toen hij een groot deel van de Agalev kiezers aan zijn kant kreeg. Volgens de krant "De Morgen (denk links, leef rechts), was Stevaert opeens "God". Het zou daarna met de Limburgse God echter bergaf gaan: - Agalev vocht terug, werd "Groen!" en slaagde erin een deel van zijn achterban terug te winnen bij de regionale verkiezingen van 2004. - Bij diezelfde verkiezingen gingen de socialisten weer achteruit, niet alleen o.w.v. de betere resultaten van de groenen, maar vooral omdat ze, samen met alle Waalse partijen (tégen alle Vlaamse partijen) vóór de vreemdelingenstemwet hadden gestemd. - Bij het debacle van Brussel-Halle-Vilvoorde leed "God" trouwens ernstig gezichtsverlies, toen hij samen met de blauwe stroman Somers vóór de cameras zijn handtekening zette onder de belofte die kieskring te zullen splitsen. "Gods" handtekening bleek niet veel meer waard te zijn. - Ondertussen leek Steve Stunt, vroeger goed voor een nieuw idee om de zoveel dagen, ineens zijn inventiviteit verloren te hebben. Zijn "alles gratis" politiek deed het niet meer, tenzij misschien in delen van Limburg. De meeste verstandige mensen waren er nl achter gekomen dat er steeds iemand dat "gratis" moest betalen en dat het meestal de belastingbetalers waren. Maar, zoals gezegd, Stevaert heeft nu een vaste job tot aan zijn pensioen. Het is wel gemakkelijk als ge daar zelf over kunt beslissen, niet? Doet me denken aan (toevallige?) partijgenoot Luc Van Den Bossche die zichzelf ook benoemde tot directeur van Biac. --- De nieuwe voorzitter van de Vlaamse socialisten wordt Johan Vande Lanotte, die daarmee ook op rozen zit. Hij zal nl die functie kunnen combineren met die van volksvertegenwoordiger en is daarenboven nog universiteitsprofessor. Ook Vande Lanotte ziet het bij Verhofstadt niet meer zitten, als zal hij dat zo wel niet toegeven. Als minister van begroting heeft hij al enkele jaren na elkaar een aantal spectaculaire kunstgrepen moeten uitvoeren om een begroting in evenwicht te kunnen presenteren. Denk maar aan het overhevelen van het Belgacom pensioenfonds, dat tegelijk moest dienen voor het dempen van het gat in de begroting én het zilverfonds én het naar beneden brengen van de staatsschuld (iets wat niet kàn, maar we leven in België). Nu Verhofstadt op zoek moet naar een extra één miljard euro, omdat de OESO België verteld heeft dat er dit jaar slechts een groei zal zijn van 1,3%, mag Vande Lanotte die onmogelijk taak uitvoeren. Misschien vindt hij er ook dit keer wel iets op, maar erg veel zal het hem niet meer kunnen schelen. Eens de laatste begrotingscontrole van einde juni voorbij, is er immers de vakantie en daarna stapt hij op. --- En dan nog dit: De SP.a zal nu geleid worden door de acteurs uit de soap "Zonen & Dochters": het trio Freia Van Den Bossche, Bruno Tobback en Peter Vanvelthoven, "versterkt" met Frank Vandenbroucke, de man die uit de federale regering werd verbannen omdat hij zowaar enige Vlaamsgezindheid begon te vertonen. Toch maar goed dat het allemaal echte democraten zijn!
Met "L'Enfant" hebben de gebroeders Dardenne hun tweede gouden palm in Cannes behaald. Voorwaar een hele prestatie voor deze twee mensen, die heel professioneel bezig zijn. Toch dient e.e.a. ook hier gerelativeerd te worden. Zoals hier en daar reeds vermeld, maken de broers Dardenne échte films over échte problemen. Dat klopt volkomen. Die échte problemen moeten zij trouwens niet ver gaan zoeken, die vinden zij buiten aan hun voordeur. De broers wonen nl in de buurt van Seraing, een troosteloze streek met een werkloosheidsgraad van ergens rond de 20%. Die werkloosheid is daar zo structureel dat niet alleen hele families, maar zelfs hele generaties er sinds vele jaren geen werk meer hebben. Soms maakt men het mee dat zowel ouders, kinderen als kleinkinderen er werkloos zijn. Wie er werk heeft, "is" dan meestal nog aan de Staat of bij de alomtegenwoordige Parti Socialiste die er haar cliënteel verzorgt. De streek wordt er gekenmerkt door enkele oude steengroeven wier stofferig poeder overal aanwezig is, zwarte huizen, verlaten fabrieken. Einde van de jaren negentig, toen men overal volk tekort kwam, konden de inwoners van deze streek gemakkelijk werk vinden in de buurt van Maastricht, 10/15 km verderop, maar niemand wou daar naartoe. Stel je voor, daar sprak men geen Frans. Een typische Waalse benadering, want in West Vlaanderen werken wel zo'n paar tienduizend Noord Fransen, die hun best doen twee woordjes Westvlaams te spreken (In de regio Rijsel wordt er trouwens steeds meer Nederlands geleerd, zelfs op school!). Eenzelfde situatie maakt men ook mee rond Brussel, waar ook een werkloosheidsgraad is van boven de 20% en waar men zelfs geen werk ter plaatse aanneemt omdat men de taal van de meerderheid van de bevolking niet wil spreken... Voor de rest maakt de parti socialiste er zich helemaal niet druk om, of er daar werk is of niet. Zolang de Belgische Staat (lees: de Vlamingen) blijft zorgen dat er vervangingsinkomens zijn, blijft men nog liever werkloos. Het is ook daarom dat dezelfde partij (en haar zusterpartij bij ons) zo voor de immigranten is: die zorgen voor een nieuwe stroom van proletariërs, nieuwe klanten die zij aan zich kunnen binden. Om terug te komen op de broers Dardenne, nogmaals: knap werk. Zij doén tenminste iets. Maar, zoals gezegd, het wordt hun wel gemakkelijk gemaakt. Een Vlaams cineast zou dergelijke droevige verhalen niet verfilmd krijgen, tenzij hij over een zeer ruime fantasie zou beschikken. Die fantasie hebben de Dardennes niet nodig: zij zien de miserie het elke dag vóór hun ogen plaatsvinden...
Enkele weken geleden schonk een draagmoeder, ergens in de Verenigde Staten, het leven aan een vijfling. Voor haar "job" had ze de wensouders, een koppel dat geen kinderen kon krijgen, vijfduizend dollar gevraagd. Toen men echter tot de vaststelling kwam dat alles vrij goed verlopen was en alle vijf de kindjes in leven waren, besloot de draagmoeder geen geld te aanvaarden, daar ze er van uitging dat de wensouders met een vijfling al onkosten genoeg zou hebben. Van een menselijke daad gesproken, zeker als we die vergelijken met wat in ons eigen Vlaanderen is gebeurd, waar een draagmoeder uit St. Lievens Houtum (nota bene: hetzelfde dorp waar die moord en zelfmoord onder advokaten plaatsvond!) er niet beter op vond dan de wensouders voor de gek te houden. Eerst vertelde zij hen dat het kind dood was (ze had toen al wel 3000 euro gekregen), daarna bleek dat niet zo te zijn, maar wou ze het kind niet afstaan en nu blijkt dat ze het gewoon "verkocht" heeft via het Internet. Van een gewetenloos mens gesproken! Nu is het wel zo dat onze wetgeving (weer) eens in gebreke is gebleven, maar dat neemt niet weg dat het hier om mensonterende zaken gaan. Men is dit land niet half streng genoeg voor misdaden tegen kinderen. In de verdorven maatschappij waarin we terecht zijn gekomen zijn kinderen nog bijna het enige waaruit de onschuld spreekt. Zich daaraan vergrijpen kan niet erg genoeg gestraft worden. Om te beginnen zou men voor misdaden tegen kinderen de Wet Lejeune buiten werking moeten stellen. Die laat criminelen terug vrij na het uitzitten van één derde van hun straf "als ze zich in de gevangenis goed gedragen". Welnu, pedofielen en aanverwanten gedragen zich altijd goed in de gevangenis, want daar krijgen zij niet de kans hun lusten uit te werken. Ik lach ermee als men spreekt van zware straffen en dan hoor dat dergelijke mensen een paar jaar gevangenis hebben gekregen. Wie bv drie jaar krijgt, is na één jaar vrij, dikwijls zelfs meteen omdat het sujet meestal reeds in voorhechtenis heeft gezeten. Een lachertje! Als men zaakjes met "babes" doet, noemt men dat mensenhandel. Als het gaat om "babies" kan het zo goed als niet bestraft worden. Het is hoog tijd dat men daar iets aan gaat doen en zich wat minder gaat bezig houden met flitspalen en rookverbod...
Toen Gerard Schröder voor de eerste keer verkozen werd tot Bundeskanzler in Duitsland, verscheen er in Time Europa een artikel over hem met als titel "A man with a plan". Wat speciaal was aan dat artikel (ik had het moeten bijhouden) was, dat, als men het gelezen had, men tot de conclusie kwam dat de man helemaal geen plan had! Na enkele jaren werd dat allemaal duidelijk, ook voor de meeste Duitsers. Een vreselijke watersnood, twee jaar geleden, zorgde er echter voor dat Schröder een goede crisismanager bleek waardoor zijn imago flink werd opgepoetst en hij nog nipt kon herkozen worden. Toch had Schröder zich zelf niet herkiesbaar mogen stellen. Hij had de Duitsers immers beloofd, dat hij dat niet meer mee zou doen als er in Duitsland méér dan 4 miljoen werklozen zouden zijn. Zoals bij echte politiekers wel eens meer gebeurt (denk maar aan B-H-V), slikte hij echter zijn belofte in en kon hij dus toch aan een tweede ambtstermijn beginnen. Vandaag, na de zoveelste zware verkiezingsnederlaag in een deelstaat (Rijnland-Westfalen, zeg maar: het Ruhrgebied) en met meer dan vijf miljoen werklozen, heeft Schröder begrepen dat hij zich beter niet langer aan de macht vastklampt. De man heeft dan toch ergens nog een greintje eergevoel. Dat greintje eergevoel moet men bij zijn Belgische tegenhanger niet gaan zoeken. Ook wij staan ervan te kijken dat er in het grote Duitsland, de vroegere locomotief van Europa, nu meer dan vijf miljoen werklozen zijn. Bij nader toekijken, is dat slechts iets meer dan 7% van de bevolking. Bij ons zijn er ook reeds meer dan één miljoen werklozen.Wij zijn echter slechts met tien miljoen (de Duitsers met tachtig miljoen), wat betekent dat bij ons méér dan TIEN procent werkloos is. Dit is bij ons echter geen reden om er zich druk over te maken. Men belooft dan 200.000 extra werkplaatsen en de bevolking is weeral gerustgesteld. Of niet?
De presidentsverkiezingen in Kongo zijn voor een jaar uitgesteld en zullen dus niet vóór 2006 plaatsvinden. Daar is in Kinshasa en elders in dit onmetelijke land al tegen betoogd; hier en daar zouden er bij betogingen al doden gevallen zijn. Het probleem met die verkiezingen is, dat menig gewone Kongolees denkt dat daarmee zijn problemen gaan worden opgelost, zo een beetje dezelfde situatie die men had bij de onafhankelijkheid. Het ontwaken zal droevig zijn. Kongo's problemen zijn niet op te lossen. Waar de meeste Europeanen in het algemeen en Belgen in het bijzonder niet bij stil staat, is dat we hier praten over een land van meer dan twee miljoen vierkante kilometer. Dat is ongeveer zo groot als het Europa van de zes (Benelux, Duitsland, Italië en Frankrijk) plùs Spanje, Portugal, Denemarken en Groot Brittanië! Hou er dan rekening mee dat er hoegenaamd geen infrastructuur meer bestaat die naam waardig, geen (spoor)wegen, geen bruggen, geen elektriciteitsvoorzieningen zoals wij die kennen, geen vaste telefoonlijnen (Men kan er GSM-men op voorwaarde dat er nergens een mast omwaait, zoals kortelings bij Kinshasa gebeurde, waardoor er zelfs geen internet meer was). De geplande verkiezingen moeten gefinancierd worden door het Westen en zullen tijdelijk voor enkele tienduizende jobs zorgen. Eens de verkiezingen voorbij, gaat alles weer naar af. Wie er daar ook president wordt, niemand krijgt er de problemen opgelost. Er is nl niet alleen geen infrastructuur meer, er is ook geen middenkader meer, er is feitelijk niets meer. Ongeveer driekwart van de bevolking werkt er in wat men eufemistisch het "informele circuit noemt", zeg maar het zwartwerk (dat is daar letterlijk en figuurlijk!). Het land is een van de vruchtbaarste van Afrika, maar alles wat er op landbouwgebied was, is verwaarloosd en wat er nog is wordt slecht onderhouden of uitgevoerd. Bijna het enige dat België nog invoert uit zijn oude kolonie zijn edelstenen en edele metalen (± 95% van de invoer). Wij hebben in Afrika twee fouten gemaakt. De eerste was dat we er naartoe trokken, de tweede dat we er (hals over kop) zijn weggetrokken. Kongo was (en is) een veel te groot land om als één staat te kunnen blijven bestaan. Toen indertijd de rijke Katanga provincie zich wou afsplitsen, mocht dat niet "omdat de rest van het land dan arm zou blijven". Als Katanga onafhankelijk was geworden en een zekere welvaart had gekend, dan zouden ook de aangrenzende regio's daar mee van geprofiteerd hebben. Nu zijn ze allemaal arm, Katanga inbegrepen. Dit is trouwens een situatie die men ook in andere Afrikaanse landen tegenkomt. Door star te houden aan de koloniale grenzen zal er in zwart Afrika nooit rust komen, zullen de wantoestanden er blijven bestaan en zal dat continent het slachtoffer blijven van benden uitbuiters, onder welk mom ze zich ook voordoen.
In de jaren zestig van de vorige eeuw schreef een Amerikaans diplomaat, wiens naam ik vergeten ben, een succesboek met de naam "The Ugly American", vrij vertaald: "De domme Amerikaan". De man werkte voor de Amerikaanse diplomatie in Azië en maakte daar mee dat Amerika heel wat geld en prestige verloor omdat geen enkele Amerikaan "over de grens sprak", hij de inboorlingen dus niet verstond en hun cultuur al evenmin. De geschiedenis herhaalt zich nog altijd en met het incident rond Saddam in zijn onderbroek zijn we ondertussen beland bij episode nummer zoveel. De foto's van Sadam zijn ditmaal wel in een Britse krant verschenen (The Sun), maar het zijn de Amerikanen die Saddam bewaken en dus moet er minstens één van hen bij betrokken zijn geweest. De stommiteiten begonnen bij de Abu Graib gevangenis van Bagdad, waar bewakers gevangenen vernederden en mishandelden. Dit was niet goed te praten, zelfs niet in oorlogstijd, waar men wel eens meer meemaakt dat mensen hun verstand verliezen. Met een beetje gezond verstand hadden die Yankees immers moeten weten dat het rondsturen van foto's en video's voor hen falikant zou aflopen en het publiceren ervan zeker. Dé clou was echter het bericht van het toch respectabel geachte weekblad Newsweek, dat wist te vertellen dat Amerikaanse gevangenisbewakers een koran door het toilet hadden gespoeld in Guantanamo. Het uitbrengen van dit nieuws, voor de moslims een heiligschennis, had zo'n desastreus effect in de moslim wereld, dat, tijdens betogingen ertegen, minstens 16 mensen om het leven kwamen. Toen er dan een onderzoek kwam vanwege het Amerikaanse Gerecht, bleek dat het, oeps, om een vergissing ging! Eigenlijk had men dit meteen moeten weten. Daar in Guantanamo zullen waarschijnlijk wel normale westerse toiletten staan, geen "Franse", ttz die met dat gat in de grond. Nu moet ge eens proberen een boek door een toilet weg te spoelen; dat lukt nooit. Dat moslims in arme landen, waar ze waarschijnlijk niet eens een fatsoendelijk toilet hebben, daar in trapten, is nog aan te nemen. Dat de redactie van een wereldvermaard weekblad daar in tuimelde, zegt genoeg over van het niveau van de huidige berichtgeving...
