"Door in de plaatselijke taal les te geven, kan er ook meer lokale informatie in het lesprogramma worden verwerkt en kunnen de ouders en andere leden van de leefgemeenschap makkelijker deelnemen aan het educatief proces. Ouders kunnen beter deelnemen aan het schoolgebeuren en ontdekken zo dat hun kennis en hun cultuur wordt gewaardeerd. Het gebruik van de streektaal op school bevordert ook de alfabetisering van volwassenen. Ouders, die hun kinderen met succes hun eigen taal zien lezen en schrijven, zijn beter gemotiveerd om ook zelf naar alfabetiseringsklassen te gaan. De financiële voordelen van het onderwijs in lokale talen, zitten vooral in het feit dat er minder leerlingen een klas moeten overdoen of het gewoon opgeven". Bovenstaande tekst is niet van mij, ook niet van een of andere nationalistische organisatie, maar van een internationaal instituut met wereldfaam, nl de Wereldbank. Die heeft over het onderwerp een rapport gemaakt ("In their own language... Education for all"), dat aan duidelijkheid niets te wensen over laat. Hiermede hoort men het ook eens van een ander, dat mensen, die zich elders willen vestigen, zich daar moeten aanpassen en dat de beste manier daarvoor is, te zorgen dat tenminste hun kinderen het plaatselijke onderwijs volgen in de lokale taal. Dat is zo eens iets anders dan wat betweters bij ons de laatste tijd willen doen, die menen dat men bv kleuters al Frans moet aanleren of dat vreemde kinderen ook in de taal van het land van afkomst moeten kunnen studeren. Als hint kan dat verhaal van de Wereldbank zeker tellen, niet in het minst voor de regio Brussel, waar een kwart van de bevolking nu al bestaat uit mensen van vreemde origine en waar dat percentage nog veel hoger ligt bij de schoolgaande jeugd. Het geldt trouwens ook voor Gent, waar het paarse stadsbestuur graag uitpakt met lessen in het Turks, het Arabische en God weet welke andere talen nog. Even daarbij vertellen dat deze tendens reeds werd ingezet door een vroegere Gentse schepen van onderwijs met de naam Freya. Begroting blijkt dus niet de enige materie waarvan die géén kaas gegeten heeft. Het rapport van de Wereldbank insinueert ook terecht, dat volwassenen die zich niet willen aanpassen, hun eigen kinderen een zeer slechte dienst bewijzen. Dat geldt trouwens niet alleen voor de school, maar ook voor de taal die men thuis spreekt, de kranten en weekbladen die men leest, de TV programma's die men volgt. Nog pas stond er in de krant een bericht dat er een nieuw TV blad is verschenen met de naam "Tüm". Het is een blad dat in heel Europa wordt verspreid en is specifiek bedoeld voor de Turkse gezinnen. Het blad geeft de programma's, met commentaar, van de 35 (!) Turkse zenders die hier met een schotelantenne ontvangen kunnen worden. Het wordt in Istanboel gedrukt en de programmering van de Europese zenders wordt in Hilversum gescand. Dit kan allemaal leuk lijken, maar het leidt er wel toe dat Turken zich hier nog minder dan vroeger zullen integreren. Dat zou geen probleem zijn, mochten ze hier maar tijdelijk verblijven, maar dat is meestal niet het geval. Voor hun kinderen is het een ramp, want als zij niet ingeburgerd geraken, blijven ze verstoken van een mooie toekomst en zullen ze eeuwig en drie dagen lid blijven van het laagste proletariaat. Vergeet de multicultuur maar. --- En, nu we het toch over onze immigranten hebben: de twee broers die enkele weken geleden in Sint-Jans-Molenbeek werden aangehouden, omdat ze in Brussel zo'n 4.000 "nieuwe Belgen" frauduleus aan werklozensteun en uitkeringen voor de ziekteverzekering hadden geholpen (tegen contante betalingen tot 350 euro per stuk!), heten Mustapha en Ali J. Zelf ook nieuwe Belgen, dus. Die waren blijkbaar al wél goed geïntegreerd, want ze wisten perfect hoe ze loonbriefjes, ontslagformulieren e.d. konden vervalsen...
Eergisteren was er op mijn site bij de reacties een bitsig duel tussen twee lezers. Ik ga daar niet tussenkomen, omdat ik van mening ben dat zo iets moet kunnen. Wij leven in een vrij land waar de vrijheid van meningsuiting ondanks alles nog steeds vrij is. Als men het Centrum voor Gelijke Kansen en Racisme zou laten doen, zou het wel eens snel gedaan kunnen zijn, want die durven nu al processen aanspannen voor wat men ergens gezegd heeft. Nota bene: dit centrum hangt rechtstreeks af van het kabinet van de eerste minister die zich nog altijd liberaal durft te noemen. In een vrij land is men ook vrij te kiezen voor wie men wil. Wie echter bekommerd is om de toekomst van de eigen regio, voor ons Vlaanderen dus, weet dat hij niet moet stemmen voor rood, blauw of groen. De Vlaamse socialisten zijn in België nu eenmaal het morsige broertje van de marxistische PS en daarin zal na 10 juni wel geen verandering komen. Eigenlijk geldt dit ook voor wat zich nu de Open VLD noemt. Die partij heeft zich acht jaar laten leiden door de belangen van de PS, al was het maar om mijnheer Verhofstadt eerste piet te kunnen laten blijven. De groenen tenslotte zijn de laatste Belgische Mohikanen, waarvan Vlaanderen niets, maar dan ook niets te verwachten heeft. In de regering waren ze een ramp en zelfs erbuiten hebben ze steeds mét de Walen tégen Vlaanderen gestemd als het er op aankwam. Voor de overtuigde Vlaming blijft er dan nog genoeg keuze over. Van links naar rechts: Spirit, CD&V, N-VA en Vlaams Belang. Iedere Vlaming moet in het stemhoekje maar voor zichzelf uitmaken voor welke van deze partijen hij zal stemmen. Zoals ook het duel bij "reacties" bewees, blijft Vlaanderen een verdeeld land en dat zal na 10 juni niet anders zijn. Toch zou ik iedereen aanraden te stemmen voor een partij waarover hij na 10 juni geen spijt zal krijgen. Zelf heb ik dat dertig jaar geleden meegemaakt toen ik voor de Volksunie stemde na hun campagne "Gedaan met geven en toegeven". Toen daarna bleek dat de partij zich had laten corrumperen door het Belgische bestel, had ik flink spijt voor hen gestemd te hebben. Ik heb het ook nooit meer gedaan. Mij interesseert het niet of de partij waarvoor ik stemmen zal al dan niet mee in de regering zal zitten. Wat voor mij telt is, dat ik 's avonds met een gerust geweten kan gaan slapen en niet mezelf opnieuw voor het hoofd hoef te slaan omdat de partij waarvoor ik gestemd heb mij bedrogen heeft. Dat zal nl het probleem zijn waarmee ettelijke Vlamingen na 10 juni zullen zitten als blijkt dat de door hen verkozen partij, al dan niet met de dood in 't hart, weer eens zou kunnen gezwicht zijn voor de Belgische vleespotten en dit tot schade van het eigen Vlaanderen. Mag ik er ten slotte op wijzen, dat het deze week exact dertig jaar geleden is dat het Egmontpact boven de doopvont werd gehouden door de regering Tindemans, met medewerking van Volksunie én FDF. In datzelfde pact stond ook dat de kieskring Brussel-Halle/Vilvoorde werd bekrachtigd. Dat is dus dertig jaar geleden en de dead line was (en is) 24 juni 2007. Die laatste datum was dan ook de reden waarom deze federale verkiezingen vóór 24 juni gehouden moesten worden. Dit houdt echter ook in dat een nieuwe (al dan niet vervroegde) verkiezing niet meer geldig zal kunnen gestemd worden. Wat ik persoonlijk hoop, is dan ook dat men er na 10 juni niet uit geraakt en men dan toch eerst deze door de Grondwet verplichte splitsing zal moeten uitvoeren. Dat zou pas echte democratie zijn!
Buiten de zgn "ethische" wetten, waarop Verhofstadt zo fier is, maar waarmee niet iedereen even gelukkig is - zelfs niet in zijn eigen achterban - heeft Open VLD nog een tweede punt waarop het zou gescoord hebben tijdens de twee Verhofstadt regeringen, nl de belastingverlaging. Ik schrijf wel: "zou", want nu komt Paul De Grauwe, econoom en professor aan de K.U.Leuven - nota bene, ooit VLD senator - met een heel ander verhaal voor de pinnen. De professor, een specialist ter zake, zegt onomwonden dat er van een vermindering van de belastingdruk helemaal geen sprake is geweest sinds Verhofstadt aan het bewind kwam. De globale druk lag in 1999 op 44,7% en nu op 44,3%. Als men er, zoals steeds, rekening mee houdt dat er een zekere foutenmarge bestaat, is het verschil feitelijk nihil, nul, nada, niente, ingenting! In een van mijn vorige blogs heb ik het er al over gehad, dat ik me niet teveel meer zou aantrekken van al die enquêtes en peilingen waarmee we in deze pre-electorale periode mee om de oren worden geslagen. Ik blijf daarbij, al zit er in al die peilingen wel één constante, nl dat de VLD, al dan niet "Open", flink klop gaat krijgen. Die partij verdient ook niet beter. Wie zich echt liberaal voelt, zoals waarschijnlijk ook die professor De Grauwe, kan niet anders dan vaststellen dat zijn partij hem flink in de steek heeft gelaten. Open VLD verbergt het zelfs niet, want Verhofstadt, Somers en Co, al dan niet gegangmaakt door de schimmige Slangen, zijn zich ondertussen progressief gaan noemen, een term waar elke rechtlijnige liberaal van huivert. Daarbij houdt het trouwens niet op. De Grauwe noch de meeste andere blauwen zullen er zich waarschijnlijk niet druk om maken, maar de regeringen Verhofstadt zijn ook voor Vlaanderen rampzalig geweest. Er is niets, maar dan ook niets veranderd op communautair vlak. Zelfs de resoluties van het Vlaamse parlement, die de VLD indertijd mee had goedgekeurd en ondertekend, zijn nu verloochend geworden. Als hij zijn politiek hachje ermee kan redden, zal Verhofstadt Vlaanderen blijven verraden. Hij heeft hiervoor trouwens reeds enkele hints gegeven van wat hij denkt te doen, mocht hij aan het bewind blijven: een paritaire senaat oprichten, geen grondwetsaanpassingen doen, geen confederalisme doorvoeren (laat staan separatisme), nationale kieskringen instellen en geen splitsing voor Brussel-Halle/Vilvoorde. Desnoods zelfs een regering zonder meerderheid in Vlaanderen. Kortom, als traditionele liberaal en/of overtuigde Vlaming moet ge wel gek zijn om te stemmen voor een partij die u al acht jaar heeft voorgelogen en Vlaanderen heeft tegengewerkt. Verhofstadt gaat dezelfde weg op als wijlen Hugo Schiltz. Die had eerst ook zijn partij groot gemaakt om ze daarna, bijna persoonlijk, in de vernieling te storten door een linkse koers te gaan varen. Dat Schiltz Jr, door de VLD ingehaald als derde op de kamerlijst voor Antwerpen, bijna zeker zijn zetel niet zal halen, is dan ook meer dan een pijnlijke zaak in de Open vaudeville van de burgermanifestenschrijver.
Op een PS congres in Wallonië is gepleit voor meer veiligheid. In één adem werd het vertrouwen van de partij bevestigd in Laurette Onkelinx, de bewaarengel van de criminelen in België. Van een contradictio in terminis gesproken, ge moet maar durven. Voorbeelden aanhalen van hoe het op gebied van veiligheid in dit land fout gaat en hoe het Gerecht en politiek ter zake niét werken, is een makkie. Dat doe ik hier al de hele tijd. Recent zijn er daarvan nog twee frappante gevallen bijgekomen: In Paifve, bij Luik, mogen veroordeelde seksuele delinquenten, al dan niet voorzien van Viagra, van de plaatselijke gevangenis op seksbezoek in de lokale rosse buurt. Dit alles om, zo wordt het officieel gesteld, hen weer respect voor vrouwen aan te leren. De begeleidende bewakers zitten tijdens het "gebeuren" in een nabije café. Wat die daar drinken, wordt niet vermeld. Waarschijnlijk Bru plat... In de gevangenis van Antwerpen is de zoveelste cipiersstaking aan de gang. Deze keer was de aanleiding een gevecht in regel tussen enerzijds leden van de Oost Europese bendes en anderzijds die van de Marokkaanse club, aangevuld door zgz "Belgen", die waarschijnlijk van dezelfde origine zijn. Daarbij wordt verteld dat er vier "gedetineerden zijn aangehouden". Leg dat maar eens uit: "aangehoudenen die (nog eens) worden aangehouden. De criminelen brachten elkaar steken toe met inox eetgerei dat ze zelf mogen bijhouden en dat in de cellen werd aangeslepen. De aanleiding tot de vechtpartij was waarschijnlijk de strijd om het drugsbeleid binnen de gevangenis. Men weet soms niet wat men leest, maar die drugs blijken gemakkelijk de gevangenis binnen te geraken, zelfs zonder de eventuele hulp van de cipiers. Eén truuk bestaat erin ze in tennisballen te stoppen en ze op de gevangenenkoer te werpen vanuit een parking van een (ACV) gebouw ernaast. Een andere is nog veel simpeler: die komen binnen via de ingang van de gevangenis. Dat zo iets mogelijk is, is het gevolg van een zoveelste "aanpassing" van de rechten van de gedetineerden, waarvoor tante Laurette zich zo inspant. Begin dit jaar is er nl een nieuwe wet gekomen, de zogenoemde "basiswet", die de "rechtspositie" van de gedetineerden gevoelig heeft verbeterd. In 't kort betekent het o.m. dan men gedetineerden niet meer zomaar mag fouilleren na een bezoek. Moet ik daar nog een tekeningetje bijmaken? Enfin, Onkelinx krijgt het volle vertrouwen van haar PS partij als minister van Justitie en hoopt ook in een volgende regering op die plaats te kunnen blijven zitten. Na de versoepeling van de snel-Belg-wet en de wet Lejeune, zal nu ook deze nieuwe basiswet ervoor zorgen, dat criminelen op hun wensen zullen bediend worden. Merci Laurette, merci Laurette, merci!
Ik heb me voorgenomen niet teveel tijd meer te verliezen aan de electorale enquêtes noch aan al die TV programma's over de verkiezingen die vanaf zondag op ons worden afgevuurd. Het is gewoon zonde voor de tijd en men heeft zo de indruk dat de hoofdrolspelers nu al zijn uitgepraat. Er is natuurlijk nog Siegfried Bracke, maar de neef van Freya schijnt toch niet zoveel fans te hebben als hij zelf zou willen. Hij zal trouwens binnenkort helemaal van het scherm verdwijnen omdat hij wordt weggepromoveerd en dus omhoog zal vallen bij gebrek aan gewicht. In de politieke programma's op VRT en VTM zal er dus in hoofdzaak geluld worden, "geouwehoerd" zoals de Hollanders dat zo kleurrijk uitdrukken. Gewoon, omdat de meeste politici inderdaad al zijn uitgepraat. Misschien komt dit mede door het feit dat we met de regelmaat van een klok verkiezingen hebben en dat steeds dezelfde mensen aan alle verkiezingen willen meedoen. Vanuit de politiek zijn er dan ook al wat stemmen opgegaan om voortaan de verschillende verkiezingen samen te laten vallen. Dit zou een heel slechte beslissing zijn, want daardoor zou bv de regionale politiek helemaal een afdruk worden van de federale en die is, zachtjes uitgedrukt, geen voorbeeld om gevolgd te worden. Als de dames en heren politici het moe worden zichzelf steeds te moeten herhalen, zouden zij de nuchtere discipline moeten hebben om zich aan één verkiezing te houden en de andere stembusgangen aan collega's over te laten. Overdaad schaadt inderdaad, maar dat ligt aan henzelf die er steeds opnieuw willen bij zijn. Ook de kijker wordt het beu steeds weer dezelfde personages te zien opduiken voor zowel gemeentelijke, gewestelijke als federale verkiezingen. Tot wat voor gekke toestanden dat kan leiden maken we op dit ogenblik mee in Gent. Verhofstadt, die enkele maanden geleden een onderhoud met de Russische president Poetin uitstelde omdat hij de Gentse gemeenteraad, waarin hij zetelt, niet wou missen, slaagt er in zijn eigen gemeente niet in een poststaking ongedaan te maken. Met een premier en de minister van begroting in hun midden, moet de Gentse politieke samenscholing toezien dat er al twaalf (12!) dagen geen post meer wordt uitgedeeld in de Arteveldestad. Van een schande gesproken, 20 dagen vóór de verkiezingen! Dit alles betekent niet, dat ik de politiek niet meer zou volgen. Ik hou het echter bij kranten en weekbladen waaruit ik kan kiezen wat ik wil lezen en eventueel kan bespreken. Het kan trouwens nóg eenvoudiger: in de plaats van mijn tijd te verliezen aan het zoveelste slaapverwekkende TV debat, kijk ik gewoon de dag erna naar het TV journaal waarin de zgz "hoogtepunten" uit het programma nog eens worden herhaald zodat ik helemaal niets gemist zal hebben. Hopelijk zal het snel 10 juni zijn, want het zal pas ná die datum zijn dat het interessant kan worden.
S.K. Beveren zakt uit eerste nationale. Een (voorlopig?) roemloos einde van een provinciale club die tweemaal de landstitel behaalde en eenmaal de beker. Toch zat de afgang er al enkele jaren aan te komen. Beveren was nl de ploeg die niet alleen vreemde spelers opstelde, maar op een gegeven ogenblik nog uitsluitend met vreemde spelers optrad, allemaal dan nog uit zwart Afrika. Dat was zelfs geen multicultuur meer, dat was zuivere unicultuur. Eigen volk laatst. Dat sportreporters die voetballers dan steevast "Waaslanders" blijven noemen, zegt iets over het dikke vel en de beginselloosheid van de huidige lichting sportjournalisten. Het Belgische voetbal is al enkele jaren ziek, doodziek. Het is niet voor niets dat het nationale elftal al op de 62ste plaats staat in de wereldrangschikking. Zopas hebben onze 15-jarigen nog een hoofdrol gespeeld in hun Europees kampioenschap. Ook onze beloften (onder 21) spelen weldra de einderonde van hun Europees kampioenschap. Jammer genoeg komen die talenten daarna bij hun eigen ploeg meestal niet in het eerste elftal terecht. Zogezegd omdat ze niet goed genoeg zouden zijn, maar dat is larie. De besten onder hen verhuizen naar het buitenland waar de competities zwaarder zijn dan hier en kunnen daar wél mee. Dat zelfs die "buitenlanders" daarna niet renderen in de nationale ploeg komt doordat voetbal een ploegspel is en men verschillende speelwijzen met twee tot drie oefenmatchen zomaar niet aan elkaar kan aanpassen. Een ploeg voetballers moet op elkaar ingespeeld geraken en dat vraagt tijd. De echte reden waarom jonge voetballers hier geen kans krijgen bij de eigen clubs is echter, omdat clubbestuurders, sponsors en makelaars aan die eigen jeugd niet genoeg kunnen verdienen. Voetbal is hier een gelegaliseerde mensenhandel geworden. Voor het paar dozijn zwarte voetballers die het in onze competitie hebben gemaakt, dolen er honderden rond, dikwijls illegaal, die zijn afgewezen en die, in het beste geval, ergens in een lagere competities uitkomen, tot in vierde provinciale toe. Als ze al niet aan lager wal zijn geraakt. Zopas is er eindelijk een nieuwe wet gekomen die buitenlandse voetballers op gelijke fiscale hoogte stelt met de eigen sporters en is er alvast één discriminatie weggewerkt. Of het allemaal veel zal uithalen, is nog de vraag. De Belg in het algemeen en de voetbalmakelaar in het bijzonder is zeer inventief als het er op aankomt het betalen van belasting te vermijden. De degradatie van S.K. Beveren is alvast een goed voorbeeld om aan te tonen dat men de eigen spelers zomaar niet ongestraft kan beschouwen als wegwerpproduct. Hopelijk helpt het de ogen openen van de andere clubbestuurders, zodat die er mee ophouden op de rug van de eigen spelers zaakjes te blijven doen om dat goaltje meer.
Kenmerkend voor deze tijd is dat in het Westen heel wat hoofdsteden een grote economische groei kennen. Londen, Berlijn en Rome steken er bovenuit. Zelfs Brussel haalde vorig jaar een groei van 2,2%, wat hoger is dan die van Vlaanderen en Wallonië. Toch stelt het niet veel voor in verhouding tot de meeste andere grootsteden, zeker niet als men bedenkt dat de stad ook kan beschouwd worden als de hoofdstad van de Europese Unie. Daar komt nog bij dat Brussel enkele schaduwkantjes heeft die mogen tellen: een werkloosheid van rond de 20% en ± een kwart van zijn bevolking die onder de armoedegrens leeft. Het is een grote fout geweest van Brussel stad een gewest te maken. Dat beseffen de meeste Belgische politiekers ondertussen ook wel, maar zij doen er niets aan. Als ge ziet hoe die arme Landuyt zich doorlopend laat rollen door de Brusselse potentaten, dat zou men warempel nog medelijden met hem krijgen. Brussel weigert te bewijzen dat het de hoofdstad is van een meertalig land, het kijkt alleen maar hautain neer op de rest van de bevolking. Dat het ook nog de hoofdstad van Vlaanderen is, wil het helemaal niet geweten hebben. Dat zien we genoeg in Zaventem, een groeipool die duizenden jobs voor Brusselaars zou kunnen opbrengen, maar die halsstarrig wordt geboycot door de opgeblazen kikkers van het Brusselse stadhuis. Het enige waarin ze in Brussel straf zijn, buiten dan het opleggen van extreme geluidsnormen, is het bedelen om geld en het organiseren van feesten (op kosten van de belastingbetaler). Zijn nationale en internationale rol zou veel extra kosten met zich meebrengen, maar enig resultaat is daarvan niet te merken. Ook van zijn missie als Europese hoofdstad maakt Brussel er een potje van door continu ruzies uit te vechten met de Europese instellingen en ambtenaren. Feesten kunnen ze wel in Brussel dus wel. De voorbije week was het weer zover. Ditmaal werd een "kunstwerk" onthuld om de holebi's van de hele wereld in de kijker te zetten. Dat kunstwerk bestaat in een vierkante zuil, waarop enkele duizenden namen van al dan niet vermeende holebi's vermeld staan. Ik denk dat ze die zuil maar best in 't oog houden. Met een steeds groeiende moslimbevolking, die met dergelijke plaisanteriën niet opgezet is, zou dat "kunstwerk" wel eens duchtig beschadigd kunnen geraken. Heeft Brussel dan echt niets anders te doen dan mensen uit te dagen? En dat dan nog met geld dat het krijgt van de instanties die het constant beledigt. Ik blijf erbij dat men een einde moet maken aan dat Brussels experiment. Brussel is geen gewest en zal er nooit een worden. Zelfs van het regelmatig vernoemde "Wallobrux" komt niets in huis. Dat Walen en Brusselaars samen zouden gaan, is ook een fabeltje. Door het steeds groeiend aantal vreemdelingen worden straks ook de francofonen een minderheid in Brussel. Daarenboven kijkt Henegouwen steeds meer naar Rijsel, Namen/Luxemburg naar het Groothertogdom en wil de Duitstalige gemeenschap helemaal niets met Brussel te maken hebben. In de discussie over (con)federalisme van de jongste jaren is er nooit veel concreets over Brussel verteld. Dat kan ook niet, want Brussel heeft als gewest geen toekomst. Maak er een internationale stad van of laat het beheerd worden door Vlaanderen én Wallonië. Als die laatste regio er geen geld voor heeft (zoals voor alle andere problemen), dan moet Vlaanderen Brussel maar overnemen, desnoods met een internationaal statuut er bovenop. Veel verschil zal het niet maken: we betalen nu ook al alle kosten van dit "derde" gewest.
De nieuwste modetrend in de Belgische politiek is een boek schrijven. Waarschijnlijk onder het motto: "wie schrijft die blijft", hebben zowel Leterme, De Gucht als Verhofstadt al een boek geschreven (of beter: laten schrijven). Voor wat Verhofstadt betreft, was dat al zijn vierde burgermanifest, maar hij wordt aan die eerste drie liever niet meer herinnerd. De man blijkt nl niet consequent te blijven. Om te laten zien dat Walen ook op dit gebied niet achter kunnen blijven, heeft Didier Reynders, onze onvolprezen minister van Financiën, ook een boek geschreven, over Vlaanderen dan nog wel. Daarin geeft hij tenminste toe dat de geldstromen van Vlaanderen naar Wallonië wel degelijk bestaan en zegt hij er zelfs bij dat de Vlamingen die niet eeuwig zullen blijven tolereren. Was het maar waar! Reynders zit daarmee wel op één lijn met het Vlaamse Voka, maar niet met zijn eigen blauwe familie hier. Het blijft trouwens de vraag in hoeverre CD&V en SP.a op die lijn zitten. Als men de uitleg van Leterme hoort, als hij het tegen Walen heeft, blijft het allemaal zo een beetje bij het oude, zeker wat de sociale transfers betreft. Daarmee is ook Reynders het eens. Reynders vreest alleen dat de transfers om de Waalse economie er bovenop te helpen niet zullen blijven. Van Vande Lanotte moeten we helemaal niet verwachten dat hij de transfers op de helling zal durven zetten. Tenslotte is er nog één duidelijke uitspraak de moeite waard in Reynder's boek: "Wallonië heeft de meest archaïsche socialistische partij van Europa". Hij zegt het niet met zoveel woorden, maar bevestigt hiermee wat ik hier al een hele poos schrijf: het zijn Europa's laatste marxisten. In Centraal en Oost Europa zijn ze uitgeschakeld en West Europa zijn het meestal sociaal democraten geworden. In Frankrijk haalden de communisten geen 2% van de stemmen meer bij de laatste presidentsverkiezingen. Maar in Wallonië denken ze nog altijd in termen van proletariaat tegen kapitalisme. Als gevolg daarvan gaapt er een armoedekloof tussen Vlaanderen en Wallonië, ondanks het feit dat Vlaamse bedrijven elk jaar 100 miljoen euro in het Walenland investeren. Dat bovenop de transfers van 12 miljard én de miljoenensubsidies van de Europese Unie. Er moet al een half mirakel gebeuren om hieraan iets te zien veranderen na 10 juni. De traditionele Vlaamse partijen hebben in het verleden al zoveel weggegeven, dat de francofonen van dit land hoegenaamd niet zinnens zijn aan de bestaande situatie iets te veranderen. Tenzij Vlaanderen er voor zal betalen, meteen, nog vóór er toegevingen zullen gedaan worden. Het lijkt me een triestig vooruitzicht, reden waarom ik er bij blijf, dat er beter geen nieuwe communautaire besprekingen komen, tenzij over de definitieve opdeling van dit kunstmatige land.
Als overtuigde Vlaming heeft men altijd al een dik vel moeten hebben om de nodige beledigingen te kunnen incasseren. Het wordt er echter niet beter op, integendeel. Een bloemlezing: - Deze week staat er in het weekblad Libelle een artikel van enkele bladzijden met als titel "Pasta politica". Het weekblad heeft vijf bekende Vlaamse politici uitgenodigd (het spreekt van "gasten") om een pastaschotel te bereiden. De "gasten" zijn Vande Lanotte (SP.a), Bert Anciaux (Spirit), Vera Dua (Groen!), Bart Somers (Open VLD) en de onvermijdelijke Yves Leterme (CD&V). Van de Vlaamse strijdpartijen (VB en N-VA) was niemand uitgenodigd. M.a.w. Libelle handhaaft niet alleen een eigen cordon sanitaire t.o.v. het Vlaams Belang, maar heeft het nog een beetje uitgebreid door ook de rechtervleugel van het Vlaams kartel niet uit te nodigen. Daarmee wil het blad laten zien dat het meer dan politiek correct is en in feite liever geen Vlaamsgezinde abonnees meer heeft. E.e.a. zou kunnen te maken hebben met het feit dat Aimé Van Hecke, pas benoemd bestuurslid van Sanoma, het uitgeversbedrijf van Libelle, er iets over te zeggen heeft. Van Hecke komt uit de rode VRT en had ook daar waarschijnlijk reeds zijn steentje bijgedragen om de Vlaamsgezinden eruit te pesten. Nog schrijnender wordt het, als men hoort dat de Bond voor grote en jonge gezinnen zopas de partijleiders voor een gesprek over het gezin heeft uitgenodigd, maar daarbij ook "vergeten" is de voorzitter van het VB te vragen. En dan bedenken dat het juist deze partij is die de familie voorop stelt. Wie de laatste bijeenkomst van het VB (in Bobbejaanland) heeft gezien, heeft kunnen vaststellen, dat families met kinderen de hoofdbrok van het grote gezelschap uitmaakten. Dat de bond zijn eieren blijft leggen onder linkse partijen als de SP.a en de "Open" (?)VLD (waar kinderrijke gezinnen uitzonderingen zijn), om nog maar te zwijgen over dat minuscule groepje Groen!, geeft nog maar eens aan dat deze organisatie een grote bocht van Vlaanderen weg heeft gemaakt sinds het afscheid van Frans Van Mechelen. Of de IJzeren Rijn er definitief zal komen, blijft ook een vraagteken. In Nederlands Limburg is men met dit plan niet akkoord en heeft men ook een "advies" gevraagd aan de Waalse deelregering. Di Pippo heeft daar meteen op gereageerd, door te stellen dat die spoorlijn weggegooid geld is. Als reden geeft hij daarvoor op, dat de IJzeren Rijn klant zal weghalen bij de bestaande en voor Vlaanderen dure omweg Antwerpen-Wezet-Montzen-Aken. Blijf dan maar solidair met die zuiderburen! Kortom, "nicht ärgern, nur wundern" is een mooie leuze, maar toch wordt het tijd dat wij, Vlamingen, onze tanden laten zien en alle organisaties die ons schade berokkenen, gewoon boycotten. We zijn inmiddels in 2007 beland, 1830 mogen we stilaan vergeten.
We hebben in Vlaanderen al 21 centra voor drugsverslaafden. Die worden gecoördineerd door de "Vlaamse vereniging van behandelingscentra verslaafdenzorg" (VVBV). Die VVBV is tot de bevinding gekomen dat cannabis niet zo onschuldig is als het lijkt. Snelle gasten daar in dat overkoepelende centrum. Tot die conclusie waren de meeste gezond denkende mensen al járen geleden gekomen. Maar kom, beter laat dan nooit. Men is er nl achter gekomen dat ± een kwart van alle cannabisgebruikers, meestal jongeren tussen 20 en 30, aan het spul zodanig verslaafd worden dat ze er alleen niet meer vanaf geraken. Degenen die overschakelen op hard drugs zijn sowieso verloren voor de maatschappij, maar ook zij die het niet doen zien hun leven stilaan steeds waziger worden. E.e.a. wordt ook in de hand gewerkt door het feit dat de productie cannabis de dag van vandaag zo gesofistikeerd is geworden dat het spul minstens 10% straffer is geworden en men eigenlijk niet meer kan spreken van een softdrug. Dit laatste wordt trouwens bevestigd door niemand minder dan Bruce De Ruyver, veiligheidsadviseur van Verhofstadt en eerder beschouwd als een tegenstander van een hard antidrugsbeleid. Het kan echter nog erger. Ondanks de laatste onthullingen van het VVBV, zijn er nl nog altijd twee Vlaamse politieke partijen die vinden dat het verbruik van cannabis gelegaliseerd zouden moeten worden. Dat zijn Spirit en Groen! Die er in feite mee akkoord kan dat jonge mensen drugs blijven gebruiken en er geen graten in zien als dat verbruik nog zou stijgen. Wie tegen drugs is en tegen de milde straffen die in drugsprocessen worden uitgesproken (vergeet ze niet te delen door 3 wegens de wet Lejeune!) zou gek moeten zijn om zijn stem te geven aan partijen die er geen bezwaar tegen hebben dat onze maatschappij verziekt, allemaal in naam van de democratie! Joints roken is trouwens niet alleen slecht o.w.v. de drug zelf (THC), maar ook omdat een joint zeven (7!) keer meer pek bevat dan een gewone sigaret. Wie bv tegen het roken is, maar geen graten ziet in het dulden van drugs (Demotte, om eens geen naam te noemen), is een hypocriet. En dan zijn er nog de softies die zeggen dat er een zeker gedoogbeleid moet zijn omdat cannabis voor bepaalde ziekten kan worden aangewend als pijnstiller. Dit klopt wel (bij aids, multiple sclerose en glaucoom, om er enkele te noemen), maar dat de drug dan best worden ingenomen via een verdamper, want even efficiënt is, geen pek in je longen brengt en onder doktercontrole kan worden uitgevoerd. Tenslotte nog een raad voor mensen met jonge kinderen: zorg ervoor dat ze niet beginnen te roken. Wie niet rookt kan beter aan de verleiding weerstaan een jointje te weigeren.
Christine Van Broeckhoven, universiteitsprofessor in de biologie en lijsttrekker voor de SP.a in Antwerpen, heeft van de partaai te horen gekregen dat ze wel iets meer mag doen om op te vallen. De meeste mensen blijken haar niet eens te kennen, ook niet in de stad aan de stroom. De geleerde dame is dan maar aan het schrijven gegaan en publiceerde o.m. gisteren in De Standaard zowaar een artikel van bijna een volle bladzijde over het ouderschapsverlof, dat - vindt ze - wel eens meer door de vader zou mogen worden ingevuld. Ik ga daar niet verder over uitweiden; ze zal wel gelijk hebben, zeker? Waar het mij wel om gaat is, dat de lijsttrekker met dergelijke neutrale artikels geen politiek succes zal oogsten, een reden te meer om zich af te vragen waarom de socialisten haar op die eerste plaats wilden hebben. Bij gebrek aan beter? De SP.a heeft nog andere problemen in de koekenstad. Mimount Bousakla, die dame van Marokkaanse origine die bij de vorige federale verkiezingen 30.000 stemmen achter haar naam kreeg (op de SP.a lijst), maar later in ongenade viel omdat ze af en toe de politiek niet-correcte waarheid durfde zeggen én ze té goed was ingeburgerd (ze werd betrapt met teveel promille achter het stuur!), diezelfde Bousakla komt nu in Antwerpen als lijstduwer op de Lijst Dedecker te staan. Een bocht van links naar rechts, dus. De vraag is nu, hoeveel van die 30.000 er nog voor haar zullen blijven stemmen. Dat zouden er wel eens meer kunnen zijn dan men verwacht. Het ongenoegen bij de Antwerpse allochtonen blijkt immers vrij groot te zijn, nadat ze bij de gemeenteraadsverkiezingen Patrick Janssens zo goed geholpen hadden, maar daarvoor feitelijk niets hebben teruggekregen. Het is in feite zo'n beetje hetzelfde verhaal als dat wat de PvdA in Nederland is overkomen. Die won ook de gemeenteverkiezingen dank zij de allochtonen stemmen, liet ze daarna voor wat ze waard waren en kreeg tenslotte bij de volgende twee verkiezingen het deksel op de neus. Ook Groen! heeft het allochtone ongenoegen in Antwerpen ontdekt en gaat nu voluit met posters voor een vrije beslissing om het hoofddoek te mogen dragen. Dat ze in feite daarmee hun akkoord geven aan de achteruitstelling van de moslimvrouwen zal Groen! worst wezen. "The votes, stupid!". Ik heb zo het idee dat Patrick van "A" en vrienden er niet meer gerust in zijn. Buiten de hierboven reeds vermelde redenen moeten zij er deze keer ook rekening mee houden dat het nu alleen de "Belgische" allochtonen zijn die kunnen stemmen. Dat zou wel eens een groot verschil kunnen maken, wat mede een van de redenen is waarom de kannibaal van "A" deze keer geen lijsttrekker wilde zijn.
Dat het ministerie van Financiën bij ons niet fatsoenlijk werkt, is een understatement. Zelfs Freya met de mooie benen, van Gent en Begroting, een collega van Reynders op Financiën, heeft al voorgesteld op dat departement een crisismanager aan te stellen. Reynders zal daarop wel geantwoord hebben dat dit het verhaal van de pot en de ketel is, wat nog grotendeels klopt ook. Het blijft echter een feit dat er weinig ministeries zijn waarin de laatste jaren zoveel geblunderd werd als in dat van Didier le beau. Dat Reynders vanwege Le Soir nog een 60 op 100 kreeg, zegt veel over het chauvinisme van onze zuiderburen. Het enige waar Reynders tot nu toe goed in was, buiten zijn karaoke zingen, was het parachuteren van de eigen kabinetsleden naar allerlei lucratieve postjes. Misschien is dat ook wel de reden waarom die medewerkers niet met hun eigen job, maar eerder met hun toekomstig werk bezig waren. De kemels die op Financiën geschoten werden gaan van het dubbel versturen van belastingsaangiften tot het vergeten van een rekeningetje van 900 millioen euro. Dat laatste gebeurde omdat het intern controlesysteem faalde. Tussendoor gingen de topambtenaren zelf met elkaar in de clinch en bleek het departement in Brussel onbereikbaar voor de buitendiensten. De achillespees op Financiën is echter dat het aantal codes op de belastingsaangifte tussen 2000 en 2006 met bijna 200 stuks is toegenomen. Dat maakt dat het invullen van die aangifte voor de modale burger steeds moeilijker en onoverzichtelijker wordt. Het wordt dan ook zaak, voor wie de knoeiboel van Reynders ooit erft, om heel onze belastingsdienst te vereenvoudigen. Een oplossing hiervoor zou de vlaktaks kunnen zijn. De vlaktaks is een belastingssysteem met één tarief van 50% én een belastingsvrije drempel voor de lage inkomens. Een dergelijk systeem bestaat reeds in de meeste vroegere Oostbloklanden en schijnt daar goed te werken. Het komt er alleen op aan vast te stellen vanaf welk belastbaar bedrag men die taks zal toepassen. In dat geval zullen nl de lagere inkomens er beter uitkomen waardoor die mensen meer overhouden en meteen ook de werkloosheidsval kan verdwijnen. De vraag is maar of dat in België gaat lukken. De linkse partijen liggen meteen dwars al begrijp ik niet waarom.Voor het grootkapitaal verandert er weinig. Wie één miljoen verdient, zal een half miljoen belasting betalen, voor honderd miljoen wordt dat dan vijftig, niet niks zou ik zeggen Misschien is links bang dat de minder verdieners iets meer gaan overhouden en straks geen socialist meer zullen zijn. Misschien hebben ze schrik hun proletariaat te verliezen?
In het jongste nummer van Visie, het weekblad van enkele katholieke organisaties waaronder ACV/ACW, doet ACW voorzitter Jan Renders een oproep tegen sociale uitsluiting. Jan zegt dat het ACW deuren wil openen die voor veel mensen gesloten blijven. Hij heeft het verder over een deur tot welvaart, een deur tot sociale zekerheid, naar een woning, tot betaalbare energie en een naar het Gerecht. Jan wil niemand uitsluiten, zegt hij. Is dat wel zo? De man die in vernoemd artikel zo diepmenselijk overkomt, is nl degene die zelf mensen uitsluit, uit zijn eigen organisatie dan nog wel. Het volstaat dat enig lid van ACV/ACW op een VB-kieslijst heeft gestaan, of hij/zij wordt door Jan Renders uit zijn organisatie gesmeten. Voor wie het niet zou weten: de "C" in ACV/ACW staat voor "christelijk", ge wet wel: die leer die zegt de andere wang aan te bieden... Dat geldt dan niet voor Vlaams Belangers die iets meer wilden doen voor Vlaanderen door zich kandidaat te stellen bij de verkiezingen waarbij de grootste Vlaamse partij volgens alle democratische regels mag meedoen. Die partij stelt zich trouwens veel christelijker op dan de CD&V, want het Vlaams Belang is niet alleen voor het traditionele gezin en tegen de "ethische" holebiwetten van Paars, maar ook tegen abortus en euthanasie en op dat gebeid zit de partij op één lijn met de Paus himself. Jan Renders trekt een beetje op Lenin. Zou dat ermee te maken hebben of zit zijn verzuurdheid gewoon in zijn genen? Het zou misschien allemaal nog niet zo erg zijn, tenzij dan voor de betrokkenen, maar daarbij komt nog dat de combinatie ACV/ACW ook haar stempel drukt op de CD&V. Tot wat dat kan leiden hebben we meegemaakt in de vaudeville rond de N-VA en Dedecker. Het duo Leterme/Vandeurzen moest braafjes in het syndicaal gareel blijven lopen. Niet voor niets zijn beide heren oud-ACV-ers, net zoals vroeger Dehaene en Martens (denk bij deze laatste maar aan Poupehan). Met achter de deur een belgicistische vakbond die alle communautaire problemen onder de mat blijft vegen, zie ik niet in hoe Leterme ook maar iets zal waarmaken van de Vlaamse beloften die hij gedaan heeft en nog blijft doen.
Nog maar pas was uit de tijdelijke samenwerking van De Standaard en Le Soir gebleken, dat Vlaanderen en Wallonië twee verschillende werelden zijn. Deze feitelijke situatie is nog maar eens duidelijk geworden nu er in De Standaard een rapport over Verhofstadt II verschenen is, mét daarbij de commentaar van Le Soir. In zijn geheel krijgt Verhofstadt II van De Standaard, nochtans een verborgen supporter van het genie uit Gent, een onvoldoende. Gezakt dus. Dat zal voor de meeste Vlamingen helemaal geen verrassing zijn. Van hen krijgt de paarse regering nog veel minder dan de 49,46 van De Standaard, al was het maar o.w.v. het volledig ontbreken van ook maar één oplossing op communautair vlak en de ondergeschiktheid van zowat alle programma's aan de Waalse behoeften. Als we echter gaan kijken naar de "prestaties" van de ministers afzonderlijk, dan blijkt daaruit dat "excellenties" die bij De Standaard een nul op het rekest krijgen, door Le Soir de hemel in geprezen worden. Onnodig te zeggen dat het dan om Waalse ministers gaat, in de eerste plaats Onkelinx, Flauhaut en Reynders, stuk voor stuk mislukkelingen voor de Vlamingen, helden voor de Walen. Van Onkelinx, die erin slaagde van Justitie een puinhoop te maken ondanks het feit dat haar departement 275 millioen euro méér kreeg dan haar voorganger Verwilghen, zegt Le Soir dat ze "historische stappen" heeft gezet. Of dat nu met het compleet mislukken van de informatica te maken heeft, met de ontsnapping van Erdal en de 28 van Dendermonde of de continuë stakingen van de cipiers, wordt niet vermeld. Reynders is, volgens Le Soir, een man met "visie" en Flahaut zou het imago van het leger hebben opgekrikt. Nou, nou... De enige twee die zowel door Vlaanderen als door Wallonië zowat gelijkmatig (slecht) beoordeeld worden zijn Verwilghen en staatssecretaris Gisèle Mandaila. Na de zaak Dutroux was Verwilghen de gedoodverfde minister van Justitie maar is hij geboycot geworden door de PS, die daardoor tante Laurette op zijn plaats kon parachuteren. Buiten Justitie stelde Verwilghen inderdaad niets meer voor, maar de man heeft dus de kans niet gehad zijn levenswerk af te maken waardoor hij ook niet meer gemotiveerd kon zijn. En dan Mandaila. Mandaila wie? Deze dame, van Kongolese origine, FDF-lid nota bene, blijkt gedurende vier jaar staatssecretaris voor het gezin en personen met een handicap te zijn geweest. Ooit van gehoord? Ik eenmaal, toen zij (waarom zij?) in de senaat een hulde bracht aan de overleden Hugo Schiltz en dit in zo'n beschamend schabouwelijk Nederlands deed, dat daartegen terecht werd geprotesteerd vanuit de Vlaamse oppositie. Het blijft wel veelbetekenend dat die Schiltz alleen maar door belgicisten en Vlaamshaters is gehuldigd geworden (ook door bv "Flup Moustache", ook bekend als Philippe Moureaux, uitvinder van de "institutionele atoombom"). De Vlamingen blijven het trouwens maar slikken, dat hun francofone tegenstanders geen of slecht Nederlands spreken. De Walen doen dat niet. In hetzelfde verslag kregen Landuyt, Tobbackske en Vanvelthoven van Le Soir een slecht rapport omdat hun Frans niet goed genoeg is. Hierbij - als het goed is zeggen we het ook - een punt voor de kleine Tobback. Het schijnt dat hij gewoon weigert Frans te spreken, hetgeen voor mij althans te verkiezen is boven die taal slecht te spreken en zich belachelijk te maken. Tenslotte nog het oordeel over Verhofstadt zelf. Die haalt 63% bij De Standaard en liefst 71% bij Le Soir. Hij blijft de populairste politicus in Wallonië, waar men alleen maar zijn vierde burgermanifest heeft kunnen lezen (in het Frans) waarin ook weer geen letter stond over de communautaire problemen van dit land. Van een huichelaar gesproken!
Met de verkiezingen in het zicht zat het er natuurlijk aan te komen: een hoop onleesbare flauwe kul in de kranten. Ongelooflijk hoeveel inkt en papier er wordt weggesmeten voor artikels die eigenlijk de moeite niet waard zijn gelezen te worden. Eerst kwamen zowel De Standaard als De Morgen, kranten die zich, nota bene, zelf bestempelen als "kwaliteitskranten" (eigen lof stinkt!), met een soort eindrapport af van onze afscheid nemende parlementariërs. Dat de vertegenwoordigers van het Vlaams Belang het daarbij zouden moeten ontgelden, was al op voorhand geweten. Zeker bij de linkse De Morgen van perspaus Desmedt kon geen enkele VB-er dan ook maar iets goed verricht hebben. De vraag is natuurlijk in hoever men zulke artikels moet blijven lezen als er van objectiviteit geen sprake meer is. Kort samengevat: men sluit een schutkring rond een partij, in dit geval de grootste van Vlaanderen, geeft haar mensen niet eenmaal de kans ergens aan mee te doen, zwijgt ze dood tenzij het gaat om negatief nieuws te brengen en komt daarna vertellen dat ze het in het parlement niet goed doet! Als men dit echter bekijkt in het kader van een parlement dat zelf zijn werk meestal niet goed doet, vraagt men zich wel af wie er dan wel iets goed doet. De Standaard maakte ook een aparte beschouwing over de partijvoorzitters en daar was het liedje niet anders. Frank Vanhecke van het VB kwam dus als laatste uit de bus, nog achter Veraatje Dua van het minuscule groene groepje. Als voornaamste reden ervoor werd opgegeven dat Vanhecke niet bereid was compromissen te sluiten. Eigenlijk klopt dit nog ook: het VB sluit inderdaad geen compromissen à la Schiltz en doet niet mee aan de Belgische koehandel zoals we dat van de andere partijen gewend zijn. Als Vanhecke zo iets zou doen, dan zou zijn Vlaams-nationalistische achterban hem dat zeer kwalijk nemen. Het Vlaams Belang heeft altijd gezegd alleen in een Belgische regering te zullen stappen als het de laatste Belgische regering zou zijn en dient zich daaraan te houden. Tenslotte is het nu al dagen durende gezeur over Yves Leterme. Doet hij het of doet hij het niet? Mag hij het wel doen? Natuurlijk is deze gang van zaken ethisch niet netjes, maar politiek is nu eenmaal geen exacte wetenschap. Het merkwaardige van de hele heisa is dat het de liberalen zijn die staan te pruilen, terwijl het hun boegbeeld Verhofstadt is geweest die de kieswet zodanig heeft verkracht dat zulke uitwassen nu mogelijk zijn geworden. Alle ministers van de Vlaamse regering doen mee aan de federale verkiezingen en vice versa. Of ze daarna al dan niet een federale functie zullen opnemen, zal velen worst wezen. Dewael heeft dat toch ook gedaan? Verhofstadt windt zijn gemeentezitje in Gent soms ook belangrijker dan zijn taak van premier? Op één punt heeft Leterme alvast gelijk: laat de kiezer daarover oordelen. Voor mijn part zou ik zeggen: stem niét voor tweezakken, stem niét voor ministers die hun werk in de steek laten door geen enkele verkiezing te willen missen. Laat ze voelen dat we hen niet nodig hebben. Wie leeft zal zien.
Bij het Open VLD verkiezingscongres van vorige week zaterdag zouden er 180 voorstellen geformuleerd zijn geworden! Als men zoiets hoort, dan kan men zich terecht afvragen wat die partij gedurende de laatste acht jaar aan de macht heeft gepresteerd om er nu pas achter te komen dat er nog zoveel veranderingen en/of verbeteringen kunnen worden aangebracht. De hele lijst is me (nog) niet bekend, maar ik heb zo het vage voorgevoel dat het er waarschijnlijk wel 181 hadden kunnen zijn. Een oplossing voor de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde, dat nochtans wettelijk verplicht is, zal er wel niet bij zijn. Eén voorstel van de jongliberalen is wel bekend geraakt en heeft ondertussen al voor de nodige commotie gezorgd. Jong blauw wil nl een kerkbelasting invoeren voor aanhangers van religies en daarmee de Staat daarvoor geen geld meer laten uitgeven. In enkele landen bestaat al iets dergelijks. In Duitsland bv is er een Kirchensteuer, waarbij mensen die zich tot e.o.a. religie bekennen daarvoor een taks betalen die gaat van 8 tot 10% van hun inkomen en daarvoor recht hebben om aan die religie deel te nemen (o.a. via erediensten en eigen scholen). In Duitsland is dat historisch gegroeid als gevolg van de tweedeling van het land in katholieke en protestantse regio's. Zie je dat bij ons al gebeuren? Als gevolg van het liberale voorstel is er in de kranten al heel wat inkt gevloeid over deze kerkbelasting. Het merendeel van de schrijvers, zowel voor- als tegenstanders, zit echter naast de kern van de zaak en wel om volgende reden: Tot aan de Franse revolutie en de bezetting van ons land door die zuiderburen, was zo ongeveer de helft van Vlaanderen eigendom van de Kerk en de kloosterorden, zeg maar de abdijen. De Fransen hebben de Kerk toen alles afgenomen. Nadat we van hen weer verlost waren is er bij ons een akkoord gekomen tussen Kerk en Staat, waarbij de Kerk de meeste landerijen en gronden niet terugkreeg, maar waarbij de Staat er zich toe verplichtte de bedienaars van de (toen bijna uitsluitend) katholieke eredienst een soort loon te geven. Ook werd overeengekomen dat het onderhoud van de kerken zou gebeuren door de gemeenten en steden waarin die gebouwen zich bevonden. Toen de Belgische Staat in 1830 tot stand kwam, heeft die het akkoord overgenomen. Als de Staat nu, volgens het voorstel van de jongliberalen, geen geld meer zou uittrekken voor de religies, dan zou zij feitelijk de destijds verbeurd verklaarde eigendommen van de katholieke kerk moeten teruggeven, iets wat onmogelijk is. Dat zo'n voorstel tot kerkbelasting moet komen uitgerekend van een partij die het altijd maar over belastingverlagingen heeft, is natuurlijk hilarisch. Waarschijnlijk gaan ze er van uit dat die belasting toch alleen maar mensen zou treffen die niet voor hen stemmen. Erg "open" lijkt me dat allemaal niet. Het is natuurlijk een feit dat België steeds minder christelijk wordt en dat er waarschijnlijk in de toekomst nog initiatieven in de aard van het jongblauwe voorstel zullen komen. Misschien is het dan ook wenselijk een andere formule te vinden voor de financiering van de religies, maar dan een op vrijwillige basis, niet opgelegd door een zoveelste slechte wet. Een voorbeeld zou kunnen zijn wat nu reeds in Italië gebeurt. Daar kan elke belastingbetaler 0,8% van zijn belastingen (dat is maar een tiende van de Duitse Kirchensteuer) zelf toewijzen aan een religie, een seculiere organisatie of aan de Staat. Niemand betaalt er méér belasting voor en zelfs mensen die niet meer praktiserend gelovig zijn (en zo zijn er veel, ook bij ons) kunnen dan uit sympathie een godsdienst steunen. Iets om over na te denken.
P.S. Het concordaat tussen Kerk en Staat was alleen met de katholieke kerk. Bij een compensatie zouden de andere erediensten helemaal niets meer krijgen. Het Italiaanse voorstel is dan ook een win-win situatie voor iedereen.
De verkiezingen worden ook wel eens bollekenskermis genoemd. Wat er nu gaande is met de kieslijsten van SP.a/Spirit zou men eerder bollekenscircus kunnen noemen. Een overzicht: - Een paar zeer geleerde dames van over de vijftig, beiden universiteitsprof, die zich nooit in hun leven met actieve politiek hebben bezig gehouden en dat ook in de toekomst niet zinnens zijn te doen. Zij zijn nl vastbesloten hun eigen universiteitsonderzoeken voort te zetten en zullen in het parlement waarschijnlijk alleen te zien zijn als er op de knopjes zal moeten gedrukt worden. Of dat de kartelpartij veel extra stemmen zal opbrengen, is zeer de vraag. - Wie wel meer stemmen zal opbrengen, is het drietal "werkende mensen", zo worden ze althans aan de kiezer voorgesteld. In werkelijkheid gaat het om vakbondsafgevaardigden van de (rode) vakbond die in jaren al niet meer echt gewerkt hebben, daar ze in hun fabriek werden vrijgesteld van arbeid. De mogelijke verkiezing van deze "werklieden" zal de vakbond nog meer macht geven binnen het kartel en dat is slecht nieuws voor Vlaanderen, want het ABVV is pro-Belgisch en anti-Vlaams. - Nog straffer wordt het als we weten dat de Antwerpse socialistische senator van Marokkaanse origine Mimount Bousaka niet meer op de lijst voorkomt. In 2003 haalde zij nochtans 30.000 voorkeurstemmen en was ze zo goed ingeburgerd dat ze zelfs een keer betrapt werd wegens dronkenschap achter het stuur. Van integratie gesproken! Geen Bousaka meer dus, haar plaats wordt ingenomen door een andere dame van dezelfde oorsprong, Anissa Tensamani, die eveneens al goed ingeburgerd is. Ze werd zopas nog verkozen toch de meest sexy politica van Vlaanderen en had al enkele "affaires", waaronder een met een vooraanstaande VLD-er. Daarenboven was ze al eens staatssecretaris, maar had ze van die job moeten afzien, toen bleek dat ze gelogen had over haar diploma's. Oh, ja, ook dit nog: Temsamani ging in een vorig leven drie maal failliet en lichtte dus zo de staat op, maar dat is geen schande bij de socialisten die op dat gebied al e.e.a. gewend zijn. Denk maar aan Agusta en Dassault. - Kers op de taart is echter Margaretha Guidone, dé Belgische milieubewuste huisvrouw, van Nederlandse origine en getrouwd met een Italiaan én fifi van Tobbackske. In april slaagde deze huismus erin in het blad Humo te beweren dat moleculen ook een ziel hebben. "In de kwantumfysica", zei ze, "is bewezen dat als je tegen een waterdruppel praat, de watermolecule verandert"! Zo te zien blijkt dyslexie niet eens haar grootste handicap te zijn... Voor wie zijn stem niet kwijt geraakt aan een van bovenstaande rariteiten, is er nog de mogelijkheid te stemmen voor Wendel Trio, de bebaarde en behaarde ex-manager van Greenpeace en, of ge het gelooft of niet, ook voor enkele gewone zich socialist noemende kandidaten op die lijsten. Na bovenstaande overdondering zou men tenslotte nog vergeten dat er op de SpaSpi lijsten ook spiritisten staan. Figuren zoals Bertje Anciaux, Geert Lambert en Els (Wie?) De Weert van wie we al langer circusakten gewend zijn waardoor ze op de lijsten dus helemaal niet misstaan. De vraag is alleen, hoeveel van dit kleurrijke volkje 10 juni zullen overleven...
Iedereen heeft wel eens het verhaal gehoord over economische gelukzoekers, in onze media steevast "asielzoekers" genoemd (wat meestal niet klopt), die dankbaar misbruik maken van onze sociale diensten en daarvoor - in tegenstelling tot de autochtonen - niets moeten betalen. Dat gaat van een simpele busrit tot een behandeling bij de tandarts. Mijn eigen tandarts heeft het één (1) keer meegemaakt, dat de klant na de behandeling zei dat het OCMW het wel zou betalen. Het is bij hem geen tweede keer gebeurd. Het kan echter nog veel erger. Het blijkt nl dat die zgz asielzoekers hier zelfs gratis vruchtbaarheidsbehandelingen en fertiliteitonderzoek kunnen laten verrichten, behandelingen die in sommige landen van herkomst niet eens bestaan. Er zijn gevallen bekend, o.a. bij de Rijksuniversiteit van Gent, waarbij buitenlanders alleen voor dat doel naar hier kwamen... Nu Verhofstadt II op zijn einde loopt, Paars in het algemeen en Open VLD in het bijzonder dreigt de rekening te worden gepresenteerd voor zoveel geknoei, worden er ter elfder uur enkele wetten van kracht die dergelijke misbruiken aan banden moeten leggen. Men kan nu wel zeggen: "beter laat dan nooit", maar als Paars zijn werk goed had gedaan, was ons heel wat miserie én geld bespaard gebleven. Die miserie is feitelijk begonnen, toen de roodgroene vleugel van de regering Verhofstadt I persé het stemrecht voor vreemdelingen erdoor wilde halen. De VLD zag dat niet zitten, zodat de zaak in eerste instantie niet doorging. Als compensatie gaven de liberalen wel hun akkoord voor de snel-Belg-wet, die de deuren voor een massale immigratie openzette. Toen de nefaste snel-Belg-wet er eenmaal was, heeft men het stemrecht voor vreemdelingen er tóch doorgedrukt via een wisselmeerderheid van SP.a/Spirit, Groen! en alle Waalse partijen en stond de VLD in haar hemd. Sindsdien is die snel-Belg-wet zelfs nog uitgebreid, zodat België het paradijs werd voor alle soorten inwijkelingen, niet zelden met een criminele achtergrond. De nieuwe wet was er trouwens mee voor verantwoordelijk dat Paars na de regionale verkiezingen van 2004 flink moest inleveren. Na een regeringsperiode van liefst acht jaar, zou daar nu eindelijk enige verandering in komen. Would-be Belgen krijgen vanaf 1 juni van dit jaar geen geld meer, ook niet van het OCMW, alleen nog onderdak in een collectieve opvangstructuur en voedsel. De behandeling van de dossiers mag van dan af nog maximaal één jaar duren. Er is geen enkele reden voor Paars om hierover nu euforisch te doen. Na acht jaar pas met een (gedeeltelijke) oplossing komen, lijkt eerder een verkiezingsstunt. Ondertussen zijn er enkele tienduizenden Belg kunnen worden en/of hebben ze lekker gratis kunnen profiteren van voordelen waarvoor de eigen mensen moeten betalen. Onrechtvaardiger kan moeilijk.
Nicolas Sarkozy heeft het in Frankrijk gehaald, zoals alle peilingen de hele tijd door voorspeld hadden. Er zijn dus toch nog zekerheden. Opmerkelijk is dat Sarkozy een afstammeling is van immigranten en op dat gebeid volgt hij dus Napoleon op en, in een zekere mate, Charles de Gaulle. Laatstgenoemde kwam uit een Frans-Vlaamse familie die oorspronkelijk Van de Walle heette. Zoals alle inwijkelingen die zich goed inburgeren, heeft ook Sarkozy zijn best gedaan om dat te bewijzen en zal hij dan ook trachten franser te zijn dan de Fransen. Datzelfde maken we ook bij ons mee met afstammelingen van Vlamingen in Wallonië die daar, zeker in de politiek, waalser willen zijn dan de Walen zelf (zie maar naar Onkelinx, Van Cauwenberghe, Eerdekens en Co). Of Sarkozy zijn politiek van verandering in Frankrijk zal kunnen doorvoeren, zal afhangen van de zgz "derde en vierde ronde", omdat er in juni opnieuw moet worden gestemd, deze keer voor een nieuw Frans parlement. Een linkse overwinning in dat parlement zou leiden tot een co-habitation (linkse regering, rechtse president) waarvan we weten dat het niet veel positiefs inhoudt. Toch is links in Frankrijk niet meer zo sterk als het resultaat van Ségolène Royal laat uitschijnen. In de eerste ronde haalde zij bijna 25%, maar alle andere acht (!) linkse kandidaten haalden samen slechts 12%. De communistische kandidate zelfs geen 2%. Dat maakte dat links slechts voor 38% vertegenwoordigd was. Royal was zich daar wel degelijk van bewust, reden waarom zij op het einde van haar campagne hatelijk begon te doen en stelde dat een overwinning van Sakozy geweld zou oproepen. Haar oproep had succes, want na de zege van Sarko werden er in de bekende banlieues 370 auto's in brand gestoken. De VRT reporter ter plaatse, Peter Bruyninckx, die het als echter VRT-er al langer moeilijk had om zijn linkse sympathie te verbergen, vergoelijkte die brandstichtingen door te zeggen, dat 370 in Frankrijk een "normaal" getal was. "Dat aantal wordt elk jaar bij de jaarwisseling in brand gestoken", zei hij. Hij vertelde er terloops nog een pertinente leugen bij, toen hij zei dat de onlusten van vorig jaar in de banlieues het gevolg waren van Sarkozy's uitspraak dat bepaalde "jongeren" daar crapuul waren ("racaille"). Dit is de zaak volledig omkeren. Sarkozy zei dat ná het uitbreken van de brandstichtingen en dan nog als antwoord op een buurvrouw die de brandstichter inderdaad crapuul had genoemd. Enfin, zelfs in haar buitenlandse commentaar kan onze rooie VRT niet objectief blijven. Het blijft ondertussen een vast gegeven dat linkse groepen die hun zin niet krijgen, steevast naar straatgeweld grijpen. Telkens er ergens een vergadering is van een rechtse groepering of zelfs nog maar van de G8 of iets in die aard, dan moet er van alles kapot geslagen worden en, als het enigzins kan, winkels worden geplunderd. Als links ergens vergadert, gebeurt dat zo goed als nooit en áls het dan eens fout loopt, dan is dat meestal het werk van Einzelgänger en niet van georganiseerde groepen. Links noemt zo iets dan democratie...
Leterme heeft dan eindelijk officieel aangekondigd, dat hij de senaatslijst voor de CD&V zal trekken bij de verkiezingen van 10 juni a.s. Eigenlijk wist iedereen dat al maanden. Het was zo een beetje het geheim van poesjenel:"Sst, zeg het niet voort", maar iedereen wist het al. Of de man zich nu ook kandidaat stelt voor de post van eerste minister in de federale regering, houdt hij weer in beraad. Zo kan dat welles-nietes spelletje blijven duren, tot groot ongenoegen van zijn politieke tegenstrevers die het hoe langer hoe meer op hun zenuwen krijgen. Er zijn er die beweren dat Leterme eigenlijk al drie jaar campagne voert. Misschien klopt dat nog ook, is heel dit geheimzinnig gedoe wel netjes gepland en maakt het deel uit van een goed beraamd plan om de concurrentie te jennen. Dat Slangen aan zo iets nooit gedacht heeft! Bij de Open VLD kan men er niet mee lachen en his master's voice, Bartje uit Mechelen, heeft voor een keer gelijk als hij zegt dat het allemaal komedie is. Dat geldt trouwens niet alleen voor Leterme's spelletje "doe ik het of doe ik het niet", maar voor de hele Belgische politiek tout court. De bevestiging van Leterme aan het hoofd van de senaatslijst voor de CD&V verandert tenslotte niets aan de huidige en toekomstige politieke situatie. Eigenlijk heeft hij zelfs gelijk waar hij zegt dat het niet gaat over "ik en hij" of over "200.000 jobs of 260.000 jobs". De volgende regering zal moeten kunnen beslissen of men al dan niet weer communautaire gesprekken aanknoopt en de grondwet nog eens wijzigt. Om dat laatste te kunnen verwezenlijken moet de volgende federale regering over een tweederde meerderheid beschikken. Als dat niet het geval zal zijn of als men in Wallonië niet over een meerderheid zal beschikken die daarmee akkoord gaat, dan moet de CD&V consequent zijn en niét in die regering stappen, zoals Leterme steeds heeft voorgehouden. Doet hij dat wel dan verspeelt hij zijn laatste greintje geloofwaardigheid. Zonder die tweederde meerderheid krijgt men immers geen enkele wet veranderd en kan men de francofonen en hun linkse Vlaamse slippendragers nooit dwingen aan Vlaanderen ook maar één toegeving te doen. Tekenend voor deze situatie is trouwens de reactie van Di Rupo op Leterme's officiële kandidatuurstelling. De man met het strikje noemde de kandidatuur "goed nieuws" en verzette zich daarbij meteen tegen een verdere regionalisering van de federale bevoegdheden... --- Ik weet niet of het aan spindokter Slangen ligt, maar de Open VLD maakte nog eens een grove tactische fout door uitgerekend op 6 mei een verkiezingscongres te houden. Men wist dat het de finale dag van de Franse verkiezingen was en met het nieuws van Leterme's kandidatuur (én daarbij nog het bericht dat Clijsters ermee stopt), werd er over dat congres nauwelijks nog gesproken. Het komt daar niet meer goed in de "Slangenkuil).
