Op een PS congres in Wallonië is gepleit voor meer veiligheid. In één adem werd het vertrouwen van de partij bevestigd in Laurette Onkelinx, de bewaarengel van de criminelen in België. Van een contradictio in terminis gesproken, ge moet maar durven. Voorbeelden aanhalen van hoe het op gebied van veiligheid in dit land fout gaat en hoe het Gerecht en politiek ter zake niét werken, is een makkie. Dat doe ik hier al de hele tijd. Recent zijn er daarvan nog twee frappante gevallen bijgekomen: In Paifve, bij Luik, mogen veroordeelde seksuele delinquenten, al dan niet voorzien van Viagra, van de plaatselijke gevangenis op seksbezoek in de lokale rosse buurt. Dit alles om, zo wordt het officieel gesteld, hen weer respect voor vrouwen aan te leren. De begeleidende bewakers zitten tijdens het "gebeuren" in een nabije café. Wat die daar drinken, wordt niet vermeld. Waarschijnlijk Bru plat... In de gevangenis van Antwerpen is de zoveelste cipiersstaking aan de gang. Deze keer was de aanleiding een gevecht in regel tussen enerzijds leden van de Oost Europese bendes en anderzijds die van de Marokkaanse club, aangevuld door zgz "Belgen", die waarschijnlijk van dezelfde origine zijn. Daarbij wordt verteld dat er vier "gedetineerden zijn aangehouden". Leg dat maar eens uit: "aangehoudenen die (nog eens) worden aangehouden. De criminelen brachten elkaar steken toe met inox eetgerei dat ze zelf mogen bijhouden en dat in de cellen werd aangeslepen. De aanleiding tot de vechtpartij was waarschijnlijk de strijd om het drugsbeleid binnen de gevangenis. Men weet soms niet wat men leest, maar die drugs blijken gemakkelijk de gevangenis binnen te geraken, zelfs zonder de eventuele hulp van de cipiers. Eén truuk bestaat erin ze in tennisballen te stoppen en ze op de gevangenenkoer te werpen vanuit een parking van een (ACV) gebouw ernaast. Een andere is nog veel simpeler: die komen binnen via de ingang van de gevangenis. Dat zo iets mogelijk is, is het gevolg van een zoveelste "aanpassing" van de rechten van de gedetineerden, waarvoor tante Laurette zich zo inspant. Begin dit jaar is er nl een nieuwe wet gekomen, de zogenoemde "basiswet", die de "rechtspositie" van de gedetineerden gevoelig heeft verbeterd. In 't kort betekent het o.m. dan men gedetineerden niet meer zomaar mag fouilleren na een bezoek. Moet ik daar nog een tekeningetje bijmaken? Enfin, Onkelinx krijgt het volle vertrouwen van haar PS partij als minister van Justitie en hoopt ook in een volgende regering op die plaats te kunnen blijven zitten. Na de versoepeling van de snel-Belg-wet en de wet Lejeune, zal nu ook deze nieuwe basiswet ervoor zorgen, dat criminelen op hun wensen zullen bediend worden. Merci Laurette, merci Laurette, merci!
Ik heb me voorgenomen niet teveel tijd meer te verliezen aan de electorale enquêtes noch aan al die TV programma's over de verkiezingen die vanaf zondag op ons worden afgevuurd. Het is gewoon zonde voor de tijd en men heeft zo de indruk dat de hoofdrolspelers nu al zijn uitgepraat. Er is natuurlijk nog Siegfried Bracke, maar de neef van Freya schijnt toch niet zoveel fans te hebben als hij zelf zou willen. Hij zal trouwens binnenkort helemaal van het scherm verdwijnen omdat hij wordt weggepromoveerd en dus omhoog zal vallen bij gebrek aan gewicht. In de politieke programma's op VRT en VTM zal er dus in hoofdzaak geluld worden, "geouwehoerd" zoals de Hollanders dat zo kleurrijk uitdrukken. Gewoon, omdat de meeste politici inderdaad al zijn uitgepraat. Misschien komt dit mede door het feit dat we met de regelmaat van een klok verkiezingen hebben en dat steeds dezelfde mensen aan alle verkiezingen willen meedoen. Vanuit de politiek zijn er dan ook al wat stemmen opgegaan om voortaan de verschillende verkiezingen samen te laten vallen. Dit zou een heel slechte beslissing zijn, want daardoor zou bv de regionale politiek helemaal een afdruk worden van de federale en die is, zachtjes uitgedrukt, geen voorbeeld om gevolgd te worden. Als de dames en heren politici het moe worden zichzelf steeds te moeten herhalen, zouden zij de nuchtere discipline moeten hebben om zich aan één verkiezing te houden en de andere stembusgangen aan collega's over te laten. Overdaad schaadt inderdaad, maar dat ligt aan henzelf die er steeds opnieuw willen bij zijn. Ook de kijker wordt het beu steeds weer dezelfde personages te zien opduiken voor zowel gemeentelijke, gewestelijke als federale verkiezingen. Tot wat voor gekke toestanden dat kan leiden maken we op dit ogenblik mee in Gent. Verhofstadt, die enkele maanden geleden een onderhoud met de Russische president Poetin uitstelde omdat hij de Gentse gemeenteraad, waarin hij zetelt, niet wou missen, slaagt er in zijn eigen gemeente niet in een poststaking ongedaan te maken. Met een premier en de minister van begroting in hun midden, moet de Gentse politieke samenscholing toezien dat er al twaalf (12!) dagen geen post meer wordt uitgedeeld in de Arteveldestad. Van een schande gesproken, 20 dagen vóór de verkiezingen! Dit alles betekent niet, dat ik de politiek niet meer zou volgen. Ik hou het echter bij kranten en weekbladen waaruit ik kan kiezen wat ik wil lezen en eventueel kan bespreken. Het kan trouwens nóg eenvoudiger: in de plaats van mijn tijd te verliezen aan het zoveelste slaapverwekkende TV debat, kijk ik gewoon de dag erna naar het TV journaal waarin de zgz "hoogtepunten" uit het programma nog eens worden herhaald zodat ik helemaal niets gemist zal hebben. Hopelijk zal het snel 10 juni zijn, want het zal pas ná die datum zijn dat het interessant kan worden.
S.K. Beveren zakt uit eerste nationale. Een (voorlopig?) roemloos einde van een provinciale club die tweemaal de landstitel behaalde en eenmaal de beker. Toch zat de afgang er al enkele jaren aan te komen. Beveren was nl de ploeg die niet alleen vreemde spelers opstelde, maar op een gegeven ogenblik nog uitsluitend met vreemde spelers optrad, allemaal dan nog uit zwart Afrika. Dat was zelfs geen multicultuur meer, dat was zuivere unicultuur. Eigen volk laatst. Dat sportreporters die voetballers dan steevast "Waaslanders" blijven noemen, zegt iets over het dikke vel en de beginselloosheid van de huidige lichting sportjournalisten. Het Belgische voetbal is al enkele jaren ziek, doodziek. Het is niet voor niets dat het nationale elftal al op de 62ste plaats staat in de wereldrangschikking. Zopas hebben onze 15-jarigen nog een hoofdrol gespeeld in hun Europees kampioenschap. Ook onze beloften (onder 21) spelen weldra de einderonde van hun Europees kampioenschap. Jammer genoeg komen die talenten daarna bij hun eigen ploeg meestal niet in het eerste elftal terecht. Zogezegd omdat ze niet goed genoeg zouden zijn, maar dat is larie. De besten onder hen verhuizen naar het buitenland waar de competities zwaarder zijn dan hier en kunnen daar wél mee. Dat zelfs die "buitenlanders" daarna niet renderen in de nationale ploeg komt doordat voetbal een ploegspel is en men verschillende speelwijzen met twee tot drie oefenmatchen zomaar niet aan elkaar kan aanpassen. Een ploeg voetballers moet op elkaar ingespeeld geraken en dat vraagt tijd. De echte reden waarom jonge voetballers hier geen kans krijgen bij de eigen clubs is echter, omdat clubbestuurders, sponsors en makelaars aan die eigen jeugd niet genoeg kunnen verdienen. Voetbal is hier een gelegaliseerde mensenhandel geworden. Voor het paar dozijn zwarte voetballers die het in onze competitie hebben gemaakt, dolen er honderden rond, dikwijls illegaal, die zijn afgewezen en die, in het beste geval, ergens in een lagere competities uitkomen, tot in vierde provinciale toe. Als ze al niet aan lager wal zijn geraakt. Zopas is er eindelijk een nieuwe wet gekomen die buitenlandse voetballers op gelijke fiscale hoogte stelt met de eigen sporters en is er alvast één discriminatie weggewerkt. Of het allemaal veel zal uithalen, is nog de vraag. De Belg in het algemeen en de voetbalmakelaar in het bijzonder is zeer inventief als het er op aankomt het betalen van belasting te vermijden. De degradatie van S.K. Beveren is alvast een goed voorbeeld om aan te tonen dat men de eigen spelers zomaar niet ongestraft kan beschouwen als wegwerpproduct. Hopelijk helpt het de ogen openen van de andere clubbestuurders, zodat die er mee ophouden op de rug van de eigen spelers zaakjes te blijven doen om dat goaltje meer.
Kenmerkend voor deze tijd is dat in het Westen heel wat hoofdsteden een grote economische groei kennen. Londen, Berlijn en Rome steken er bovenuit. Zelfs Brussel haalde vorig jaar een groei van 2,2%, wat hoger is dan die van Vlaanderen en Wallonië. Toch stelt het niet veel voor in verhouding tot de meeste andere grootsteden, zeker niet als men bedenkt dat de stad ook kan beschouwd worden als de hoofdstad van de Europese Unie. Daar komt nog bij dat Brussel enkele schaduwkantjes heeft die mogen tellen: een werkloosheid van rond de 20% en ± een kwart van zijn bevolking die onder de armoedegrens leeft. Het is een grote fout geweest van Brussel stad een gewest te maken. Dat beseffen de meeste Belgische politiekers ondertussen ook wel, maar zij doen er niets aan. Als ge ziet hoe die arme Landuyt zich doorlopend laat rollen door de Brusselse potentaten, dat zou men warempel nog medelijden met hem krijgen. Brussel weigert te bewijzen dat het de hoofdstad is van een meertalig land, het kijkt alleen maar hautain neer op de rest van de bevolking. Dat het ook nog de hoofdstad van Vlaanderen is, wil het helemaal niet geweten hebben. Dat zien we genoeg in Zaventem, een groeipool die duizenden jobs voor Brusselaars zou kunnen opbrengen, maar die halsstarrig wordt geboycot door de opgeblazen kikkers van het Brusselse stadhuis. Het enige waarin ze in Brussel straf zijn, buiten dan het opleggen van extreme geluidsnormen, is het bedelen om geld en het organiseren van feesten (op kosten van de belastingbetaler). Zijn nationale en internationale rol zou veel extra kosten met zich meebrengen, maar enig resultaat is daarvan niet te merken. Ook van zijn missie als Europese hoofdstad maakt Brussel er een potje van door continu ruzies uit te vechten met de Europese instellingen en ambtenaren. Feesten kunnen ze wel in Brussel dus wel. De voorbije week was het weer zover. Ditmaal werd een "kunstwerk" onthuld om de holebi's van de hele wereld in de kijker te zetten. Dat kunstwerk bestaat in een vierkante zuil, waarop enkele duizenden namen van al dan niet vermeende holebi's vermeld staan. Ik denk dat ze die zuil maar best in 't oog houden. Met een steeds groeiende moslimbevolking, die met dergelijke plaisanteriën niet opgezet is, zou dat "kunstwerk" wel eens duchtig beschadigd kunnen geraken. Heeft Brussel dan echt niets anders te doen dan mensen uit te dagen? En dat dan nog met geld dat het krijgt van de instanties die het constant beledigt. Ik blijf erbij dat men een einde moet maken aan dat Brussels experiment. Brussel is geen gewest en zal er nooit een worden. Zelfs van het regelmatig vernoemde "Wallobrux" komt niets in huis. Dat Walen en Brusselaars samen zouden gaan, is ook een fabeltje. Door het steeds groeiend aantal vreemdelingen worden straks ook de francofonen een minderheid in Brussel. Daarenboven kijkt Henegouwen steeds meer naar Rijsel, Namen/Luxemburg naar het Groothertogdom en wil de Duitstalige gemeenschap helemaal niets met Brussel te maken hebben. In de discussie over (con)federalisme van de jongste jaren is er nooit veel concreets over Brussel verteld. Dat kan ook niet, want Brussel heeft als gewest geen toekomst. Maak er een internationale stad van of laat het beheerd worden door Vlaanderen én Wallonië. Als die laatste regio er geen geld voor heeft (zoals voor alle andere problemen), dan moet Vlaanderen Brussel maar overnemen, desnoods met een internationaal statuut er bovenop. Veel verschil zal het niet maken: we betalen nu ook al alle kosten van dit "derde" gewest.
De nieuwste modetrend in de Belgische politiek is een boek schrijven. Waarschijnlijk onder het motto: "wie schrijft die blijft", hebben zowel Leterme, De Gucht als Verhofstadt al een boek geschreven (of beter: laten schrijven). Voor wat Verhofstadt betreft, was dat al zijn vierde burgermanifest, maar hij wordt aan die eerste drie liever niet meer herinnerd. De man blijkt nl niet consequent te blijven. Om te laten zien dat Walen ook op dit gebied niet achter kunnen blijven, heeft Didier Reynders, onze onvolprezen minister van Financiën, ook een boek geschreven, over Vlaanderen dan nog wel. Daarin geeft hij tenminste toe dat de geldstromen van Vlaanderen naar Wallonië wel degelijk bestaan en zegt hij er zelfs bij dat de Vlamingen die niet eeuwig zullen blijven tolereren. Was het maar waar! Reynders zit daarmee wel op één lijn met het Vlaamse Voka, maar niet met zijn eigen blauwe familie hier. Het blijft trouwens de vraag in hoeverre CD&V en SP.a op die lijn zitten. Als men de uitleg van Leterme hoort, als hij het tegen Walen heeft, blijft het allemaal zo een beetje bij het oude, zeker wat de sociale transfers betreft. Daarmee is ook Reynders het eens. Reynders vreest alleen dat de transfers om de Waalse economie er bovenop te helpen niet zullen blijven. Van Vande Lanotte moeten we helemaal niet verwachten dat hij de transfers op de helling zal durven zetten. Tenslotte is er nog één duidelijke uitspraak de moeite waard in Reynder's boek: "Wallonië heeft de meest archaïsche socialistische partij van Europa". Hij zegt het niet met zoveel woorden, maar bevestigt hiermee wat ik hier al een hele poos schrijf: het zijn Europa's laatste marxisten. In Centraal en Oost Europa zijn ze uitgeschakeld en West Europa zijn het meestal sociaal democraten geworden. In Frankrijk haalden de communisten geen 2% van de stemmen meer bij de laatste presidentsverkiezingen. Maar in Wallonië denken ze nog altijd in termen van proletariaat tegen kapitalisme. Als gevolg daarvan gaapt er een armoedekloof tussen Vlaanderen en Wallonië, ondanks het feit dat Vlaamse bedrijven elk jaar 100 miljoen euro in het Walenland investeren. Dat bovenop de transfers van 12 miljard én de miljoenensubsidies van de Europese Unie. Er moet al een half mirakel gebeuren om hieraan iets te zien veranderen na 10 juni. De traditionele Vlaamse partijen hebben in het verleden al zoveel weggegeven, dat de francofonen van dit land hoegenaamd niet zinnens zijn aan de bestaande situatie iets te veranderen. Tenzij Vlaanderen er voor zal betalen, meteen, nog vóór er toegevingen zullen gedaan worden. Het lijkt me een triestig vooruitzicht, reden waarom ik er bij blijf, dat er beter geen nieuwe communautaire besprekingen komen, tenzij over de definitieve opdeling van dit kunstmatige land.
Als overtuigde Vlaming heeft men altijd al een dik vel moeten hebben om de nodige beledigingen te kunnen incasseren. Het wordt er echter niet beter op, integendeel. Een bloemlezing: - Deze week staat er in het weekblad Libelle een artikel van enkele bladzijden met als titel "Pasta politica". Het weekblad heeft vijf bekende Vlaamse politici uitgenodigd (het spreekt van "gasten") om een pastaschotel te bereiden. De "gasten" zijn Vande Lanotte (SP.a), Bert Anciaux (Spirit), Vera Dua (Groen!), Bart Somers (Open VLD) en de onvermijdelijke Yves Leterme (CD&V). Van de Vlaamse strijdpartijen (VB en N-VA) was niemand uitgenodigd. M.a.w. Libelle handhaaft niet alleen een eigen cordon sanitaire t.o.v. het Vlaams Belang, maar heeft het nog een beetje uitgebreid door ook de rechtervleugel van het Vlaams kartel niet uit te nodigen. Daarmee wil het blad laten zien dat het meer dan politiek correct is en in feite liever geen Vlaamsgezinde abonnees meer heeft. E.e.a. zou kunnen te maken hebben met het feit dat Aimé Van Hecke, pas benoemd bestuurslid van Sanoma, het uitgeversbedrijf van Libelle, er iets over te zeggen heeft. Van Hecke komt uit de rode VRT en had ook daar waarschijnlijk reeds zijn steentje bijgedragen om de Vlaamsgezinden eruit te pesten. Nog schrijnender wordt het, als men hoort dat de Bond voor grote en jonge gezinnen zopas de partijleiders voor een gesprek over het gezin heeft uitgenodigd, maar daarbij ook "vergeten" is de voorzitter van het VB te vragen. En dan bedenken dat het juist deze partij is die de familie voorop stelt. Wie de laatste bijeenkomst van het VB (in Bobbejaanland) heeft gezien, heeft kunnen vaststellen, dat families met kinderen de hoofdbrok van het grote gezelschap uitmaakten. Dat de bond zijn eieren blijft leggen onder linkse partijen als de SP.a en de "Open" (?)VLD (waar kinderrijke gezinnen uitzonderingen zijn), om nog maar te zwijgen over dat minuscule groepje Groen!, geeft nog maar eens aan dat deze organisatie een grote bocht van Vlaanderen weg heeft gemaakt sinds het afscheid van Frans Van Mechelen. Of de IJzeren Rijn er definitief zal komen, blijft ook een vraagteken. In Nederlands Limburg is men met dit plan niet akkoord en heeft men ook een "advies" gevraagd aan de Waalse deelregering. Di Pippo heeft daar meteen op gereageerd, door te stellen dat die spoorlijn weggegooid geld is. Als reden geeft hij daarvoor op, dat de IJzeren Rijn klant zal weghalen bij de bestaande en voor Vlaanderen dure omweg Antwerpen-Wezet-Montzen-Aken. Blijf dan maar solidair met die zuiderburen! Kortom, "nicht ärgern, nur wundern" is een mooie leuze, maar toch wordt het tijd dat wij, Vlamingen, onze tanden laten zien en alle organisaties die ons schade berokkenen, gewoon boycotten. We zijn inmiddels in 2007 beland, 1830 mogen we stilaan vergeten.
We hebben in Vlaanderen al 21 centra voor drugsverslaafden. Die worden gecoördineerd door de "Vlaamse vereniging van behandelingscentra verslaafdenzorg" (VVBV). Die VVBV is tot de bevinding gekomen dat cannabis niet zo onschuldig is als het lijkt. Snelle gasten daar in dat overkoepelende centrum. Tot die conclusie waren de meeste gezond denkende mensen al járen geleden gekomen. Maar kom, beter laat dan nooit. Men is er nl achter gekomen dat ± een kwart van alle cannabisgebruikers, meestal jongeren tussen 20 en 30, aan het spul zodanig verslaafd worden dat ze er alleen niet meer vanaf geraken. Degenen die overschakelen op hard drugs zijn sowieso verloren voor de maatschappij, maar ook zij die het niet doen zien hun leven stilaan steeds waziger worden. E.e.a. wordt ook in de hand gewerkt door het feit dat de productie cannabis de dag van vandaag zo gesofistikeerd is geworden dat het spul minstens 10% straffer is geworden en men eigenlijk niet meer kan spreken van een softdrug. Dit laatste wordt trouwens bevestigd door niemand minder dan Bruce De Ruyver, veiligheidsadviseur van Verhofstadt en eerder beschouwd als een tegenstander van een hard antidrugsbeleid. Het kan echter nog erger. Ondanks de laatste onthullingen van het VVBV, zijn er nl nog altijd twee Vlaamse politieke partijen die vinden dat het verbruik van cannabis gelegaliseerd zouden moeten worden. Dat zijn Spirit en Groen! Die er in feite mee akkoord kan dat jonge mensen drugs blijven gebruiken en er geen graten in zien als dat verbruik nog zou stijgen. Wie tegen drugs is en tegen de milde straffen die in drugsprocessen worden uitgesproken (vergeet ze niet te delen door 3 wegens de wet Lejeune!) zou gek moeten zijn om zijn stem te geven aan partijen die er geen bezwaar tegen hebben dat onze maatschappij verziekt, allemaal in naam van de democratie! Joints roken is trouwens niet alleen slecht o.w.v. de drug zelf (THC), maar ook omdat een joint zeven (7!) keer meer pek bevat dan een gewone sigaret. Wie bv tegen het roken is, maar geen graten ziet in het dulden van drugs (Demotte, om eens geen naam te noemen), is een hypocriet. En dan zijn er nog de softies die zeggen dat er een zeker gedoogbeleid moet zijn omdat cannabis voor bepaalde ziekten kan worden aangewend als pijnstiller. Dit klopt wel (bij aids, multiple sclerose en glaucoom, om er enkele te noemen), maar dat de drug dan best worden ingenomen via een verdamper, want even efficiënt is, geen pek in je longen brengt en onder doktercontrole kan worden uitgevoerd. Tenslotte nog een raad voor mensen met jonge kinderen: zorg ervoor dat ze niet beginnen te roken. Wie niet rookt kan beter aan de verleiding weerstaan een jointje te weigeren.
Christine Van Broeckhoven, universiteitsprofessor in de biologie en lijsttrekker voor de SP.a in Antwerpen, heeft van de partaai te horen gekregen dat ze wel iets meer mag doen om op te vallen. De meeste mensen blijken haar niet eens te kennen, ook niet in de stad aan de stroom. De geleerde dame is dan maar aan het schrijven gegaan en publiceerde o.m. gisteren in De Standaard zowaar een artikel van bijna een volle bladzijde over het ouderschapsverlof, dat - vindt ze - wel eens meer door de vader zou mogen worden ingevuld. Ik ga daar niet verder over uitweiden; ze zal wel gelijk hebben, zeker? Waar het mij wel om gaat is, dat de lijsttrekker met dergelijke neutrale artikels geen politiek succes zal oogsten, een reden te meer om zich af te vragen waarom de socialisten haar op die eerste plaats wilden hebben. Bij gebrek aan beter? De SP.a heeft nog andere problemen in de koekenstad. Mimount Bousakla, die dame van Marokkaanse origine die bij de vorige federale verkiezingen 30.000 stemmen achter haar naam kreeg (op de SP.a lijst), maar later in ongenade viel omdat ze af en toe de politiek niet-correcte waarheid durfde zeggen én ze té goed was ingeburgerd (ze werd betrapt met teveel promille achter het stuur!), diezelfde Bousakla komt nu in Antwerpen als lijstduwer op de Lijst Dedecker te staan. Een bocht van links naar rechts, dus. De vraag is nu, hoeveel van die 30.000 er nog voor haar zullen blijven stemmen. Dat zouden er wel eens meer kunnen zijn dan men verwacht. Het ongenoegen bij de Antwerpse allochtonen blijkt immers vrij groot te zijn, nadat ze bij de gemeenteraadsverkiezingen Patrick Janssens zo goed geholpen hadden, maar daarvoor feitelijk niets hebben teruggekregen. Het is in feite zo'n beetje hetzelfde verhaal als dat wat de PvdA in Nederland is overkomen. Die won ook de gemeenteverkiezingen dank zij de allochtonen stemmen, liet ze daarna voor wat ze waard waren en kreeg tenslotte bij de volgende twee verkiezingen het deksel op de neus. Ook Groen! heeft het allochtone ongenoegen in Antwerpen ontdekt en gaat nu voluit met posters voor een vrije beslissing om het hoofddoek te mogen dragen. Dat ze in feite daarmee hun akkoord geven aan de achteruitstelling van de moslimvrouwen zal Groen! worst wezen. "The votes, stupid!". Ik heb zo het idee dat Patrick van "A" en vrienden er niet meer gerust in zijn. Buiten de hierboven reeds vermelde redenen moeten zij er deze keer ook rekening mee houden dat het nu alleen de "Belgische" allochtonen zijn die kunnen stemmen. Dat zou wel eens een groot verschil kunnen maken, wat mede een van de redenen is waarom de kannibaal van "A" deze keer geen lijsttrekker wilde zijn.
Dat het ministerie van Financiën bij ons niet fatsoenlijk werkt, is een understatement. Zelfs Freya met de mooie benen, van Gent en Begroting, een collega van Reynders op Financiën, heeft al voorgesteld op dat departement een crisismanager aan te stellen. Reynders zal daarop wel geantwoord hebben dat dit het verhaal van de pot en de ketel is, wat nog grotendeels klopt ook. Het blijft echter een feit dat er weinig ministeries zijn waarin de laatste jaren zoveel geblunderd werd als in dat van Didier le beau. Dat Reynders vanwege Le Soir nog een 60 op 100 kreeg, zegt veel over het chauvinisme van onze zuiderburen. Het enige waar Reynders tot nu toe goed in was, buiten zijn karaoke zingen, was het parachuteren van de eigen kabinetsleden naar allerlei lucratieve postjes. Misschien is dat ook wel de reden waarom die medewerkers niet met hun eigen job, maar eerder met hun toekomstig werk bezig waren. De kemels die op Financiën geschoten werden gaan van het dubbel versturen van belastingsaangiften tot het vergeten van een rekeningetje van 900 millioen euro. Dat laatste gebeurde omdat het intern controlesysteem faalde. Tussendoor gingen de topambtenaren zelf met elkaar in de clinch en bleek het departement in Brussel onbereikbaar voor de buitendiensten. De achillespees op Financiën is echter dat het aantal codes op de belastingsaangifte tussen 2000 en 2006 met bijna 200 stuks is toegenomen. Dat maakt dat het invullen van die aangifte voor de modale burger steeds moeilijker en onoverzichtelijker wordt. Het wordt dan ook zaak, voor wie de knoeiboel van Reynders ooit erft, om heel onze belastingsdienst te vereenvoudigen. Een oplossing hiervoor zou de vlaktaks kunnen zijn. De vlaktaks is een belastingssysteem met één tarief van 50% én een belastingsvrije drempel voor de lage inkomens. Een dergelijk systeem bestaat reeds in de meeste vroegere Oostbloklanden en schijnt daar goed te werken. Het komt er alleen op aan vast te stellen vanaf welk belastbaar bedrag men die taks zal toepassen. In dat geval zullen nl de lagere inkomens er beter uitkomen waardoor die mensen meer overhouden en meteen ook de werkloosheidsval kan verdwijnen. De vraag is maar of dat in België gaat lukken. De linkse partijen liggen meteen dwars al begrijp ik niet waarom.Voor het grootkapitaal verandert er weinig. Wie één miljoen verdient, zal een half miljoen belasting betalen, voor honderd miljoen wordt dat dan vijftig, niet niks zou ik zeggen Misschien is links bang dat de minder verdieners iets meer gaan overhouden en straks geen socialist meer zullen zijn. Misschien hebben ze schrik hun proletariaat te verliezen?
In het jongste nummer van Visie, het weekblad van enkele katholieke organisaties waaronder ACV/ACW, doet ACW voorzitter Jan Renders een oproep tegen sociale uitsluiting. Jan zegt dat het ACW deuren wil openen die voor veel mensen gesloten blijven. Hij heeft het verder over een deur tot welvaart, een deur tot sociale zekerheid, naar een woning, tot betaalbare energie en een naar het Gerecht. Jan wil niemand uitsluiten, zegt hij. Is dat wel zo? De man die in vernoemd artikel zo diepmenselijk overkomt, is nl degene die zelf mensen uitsluit, uit zijn eigen organisatie dan nog wel. Het volstaat dat enig lid van ACV/ACW op een VB-kieslijst heeft gestaan, of hij/zij wordt door Jan Renders uit zijn organisatie gesmeten. Voor wie het niet zou weten: de "C" in ACV/ACW staat voor "christelijk", ge wet wel: die leer die zegt de andere wang aan te bieden... Dat geldt dan niet voor Vlaams Belangers die iets meer wilden doen voor Vlaanderen door zich kandidaat te stellen bij de verkiezingen waarbij de grootste Vlaamse partij volgens alle democratische regels mag meedoen. Die partij stelt zich trouwens veel christelijker op dan de CD&V, want het Vlaams Belang is niet alleen voor het traditionele gezin en tegen de "ethische" holebiwetten van Paars, maar ook tegen abortus en euthanasie en op dat gebeid zit de partij op één lijn met de Paus himself. Jan Renders trekt een beetje op Lenin. Zou dat ermee te maken hebben of zit zijn verzuurdheid gewoon in zijn genen? Het zou misschien allemaal nog niet zo erg zijn, tenzij dan voor de betrokkenen, maar daarbij komt nog dat de combinatie ACV/ACW ook haar stempel drukt op de CD&V. Tot wat dat kan leiden hebben we meegemaakt in de vaudeville rond de N-VA en Dedecker. Het duo Leterme/Vandeurzen moest braafjes in het syndicaal gareel blijven lopen. Niet voor niets zijn beide heren oud-ACV-ers, net zoals vroeger Dehaene en Martens (denk bij deze laatste maar aan Poupehan). Met achter de deur een belgicistische vakbond die alle communautaire problemen onder de mat blijft vegen, zie ik niet in hoe Leterme ook maar iets zal waarmaken van de Vlaamse beloften die hij gedaan heeft en nog blijft doen.
Nog maar pas was uit de tijdelijke samenwerking van De Standaard en Le Soir gebleken, dat Vlaanderen en Wallonië twee verschillende werelden zijn. Deze feitelijke situatie is nog maar eens duidelijk geworden nu er in De Standaard een rapport over Verhofstadt II verschenen is, mét daarbij de commentaar van Le Soir. In zijn geheel krijgt Verhofstadt II van De Standaard, nochtans een verborgen supporter van het genie uit Gent, een onvoldoende. Gezakt dus. Dat zal voor de meeste Vlamingen helemaal geen verrassing zijn. Van hen krijgt de paarse regering nog veel minder dan de 49,46 van De Standaard, al was het maar o.w.v. het volledig ontbreken van ook maar één oplossing op communautair vlak en de ondergeschiktheid van zowat alle programma's aan de Waalse behoeften. Als we echter gaan kijken naar de "prestaties" van de ministers afzonderlijk, dan blijkt daaruit dat "excellenties" die bij De Standaard een nul op het rekest krijgen, door Le Soir de hemel in geprezen worden. Onnodig te zeggen dat het dan om Waalse ministers gaat, in de eerste plaats Onkelinx, Flauhaut en Reynders, stuk voor stuk mislukkelingen voor de Vlamingen, helden voor de Walen. Van Onkelinx, die erin slaagde van Justitie een puinhoop te maken ondanks het feit dat haar departement 275 millioen euro méér kreeg dan haar voorganger Verwilghen, zegt Le Soir dat ze "historische stappen" heeft gezet. Of dat nu met het compleet mislukken van de informatica te maken heeft, met de ontsnapping van Erdal en de 28 van Dendermonde of de continuë stakingen van de cipiers, wordt niet vermeld. Reynders is, volgens Le Soir, een man met "visie" en Flahaut zou het imago van het leger hebben opgekrikt. Nou, nou... De enige twee die zowel door Vlaanderen als door Wallonië zowat gelijkmatig (slecht) beoordeeld worden zijn Verwilghen en staatssecretaris Gisèle Mandaila. Na de zaak Dutroux was Verwilghen de gedoodverfde minister van Justitie maar is hij geboycot geworden door de PS, die daardoor tante Laurette op zijn plaats kon parachuteren. Buiten Justitie stelde Verwilghen inderdaad niets meer voor, maar de man heeft dus de kans niet gehad zijn levenswerk af te maken waardoor hij ook niet meer gemotiveerd kon zijn. En dan Mandaila. Mandaila wie? Deze dame, van Kongolese origine, FDF-lid nota bene, blijkt gedurende vier jaar staatssecretaris voor het gezin en personen met een handicap te zijn geweest. Ooit van gehoord? Ik eenmaal, toen zij (waarom zij?) in de senaat een hulde bracht aan de overleden Hugo Schiltz en dit in zo'n beschamend schabouwelijk Nederlands deed, dat daartegen terecht werd geprotesteerd vanuit de Vlaamse oppositie. Het blijft wel veelbetekenend dat die Schiltz alleen maar door belgicisten en Vlaamshaters is gehuldigd geworden (ook door bv "Flup Moustache", ook bekend als Philippe Moureaux, uitvinder van de "institutionele atoombom"). De Vlamingen blijven het trouwens maar slikken, dat hun francofone tegenstanders geen of slecht Nederlands spreken. De Walen doen dat niet. In hetzelfde verslag kregen Landuyt, Tobbackske en Vanvelthoven van Le Soir een slecht rapport omdat hun Frans niet goed genoeg is. Hierbij - als het goed is zeggen we het ook - een punt voor de kleine Tobback. Het schijnt dat hij gewoon weigert Frans te spreken, hetgeen voor mij althans te verkiezen is boven die taal slecht te spreken en zich belachelijk te maken. Tenslotte nog het oordeel over Verhofstadt zelf. Die haalt 63% bij De Standaard en liefst 71% bij Le Soir. Hij blijft de populairste politicus in Wallonië, waar men alleen maar zijn vierde burgermanifest heeft kunnen lezen (in het Frans) waarin ook weer geen letter stond over de communautaire problemen van dit land. Van een huichelaar gesproken!
Met de verkiezingen in het zicht zat het er natuurlijk aan te komen: een hoop onleesbare flauwe kul in de kranten. Ongelooflijk hoeveel inkt en papier er wordt weggesmeten voor artikels die eigenlijk de moeite niet waard zijn gelezen te worden. Eerst kwamen zowel De Standaard als De Morgen, kranten die zich, nota bene, zelf bestempelen als "kwaliteitskranten" (eigen lof stinkt!), met een soort eindrapport af van onze afscheid nemende parlementariërs. Dat de vertegenwoordigers van het Vlaams Belang het daarbij zouden moeten ontgelden, was al op voorhand geweten. Zeker bij de linkse De Morgen van perspaus Desmedt kon geen enkele VB-er dan ook maar iets goed verricht hebben. De vraag is natuurlijk in hoever men zulke artikels moet blijven lezen als er van objectiviteit geen sprake meer is. Kort samengevat: men sluit een schutkring rond een partij, in dit geval de grootste van Vlaanderen, geeft haar mensen niet eenmaal de kans ergens aan mee te doen, zwijgt ze dood tenzij het gaat om negatief nieuws te brengen en komt daarna vertellen dat ze het in het parlement niet goed doet! Als men dit echter bekijkt in het kader van een parlement dat zelf zijn werk meestal niet goed doet, vraagt men zich wel af wie er dan wel iets goed doet. De Standaard maakte ook een aparte beschouwing over de partijvoorzitters en daar was het liedje niet anders. Frank Vanhecke van het VB kwam dus als laatste uit de bus, nog achter Veraatje Dua van het minuscule groene groepje. Als voornaamste reden ervoor werd opgegeven dat Vanhecke niet bereid was compromissen te sluiten. Eigenlijk klopt dit nog ook: het VB sluit inderdaad geen compromissen à la Schiltz en doet niet mee aan de Belgische koehandel zoals we dat van de andere partijen gewend zijn. Als Vanhecke zo iets zou doen, dan zou zijn Vlaams-nationalistische achterban hem dat zeer kwalijk nemen. Het Vlaams Belang heeft altijd gezegd alleen in een Belgische regering te zullen stappen als het de laatste Belgische regering zou zijn en dient zich daaraan te houden. Tenslotte is het nu al dagen durende gezeur over Yves Leterme. Doet hij het of doet hij het niet? Mag hij het wel doen? Natuurlijk is deze gang van zaken ethisch niet netjes, maar politiek is nu eenmaal geen exacte wetenschap. Het merkwaardige van de hele heisa is dat het de liberalen zijn die staan te pruilen, terwijl het hun boegbeeld Verhofstadt is geweest die de kieswet zodanig heeft verkracht dat zulke uitwassen nu mogelijk zijn geworden. Alle ministers van de Vlaamse regering doen mee aan de federale verkiezingen en vice versa. Of ze daarna al dan niet een federale functie zullen opnemen, zal velen worst wezen. Dewael heeft dat toch ook gedaan? Verhofstadt windt zijn gemeentezitje in Gent soms ook belangrijker dan zijn taak van premier? Op één punt heeft Leterme alvast gelijk: laat de kiezer daarover oordelen. Voor mijn part zou ik zeggen: stem niét voor tweezakken, stem niét voor ministers die hun werk in de steek laten door geen enkele verkiezing te willen missen. Laat ze voelen dat we hen niet nodig hebben. Wie leeft zal zien.
Bij het Open VLD verkiezingscongres van vorige week zaterdag zouden er 180 voorstellen geformuleerd zijn geworden! Als men zoiets hoort, dan kan men zich terecht afvragen wat die partij gedurende de laatste acht jaar aan de macht heeft gepresteerd om er nu pas achter te komen dat er nog zoveel veranderingen en/of verbeteringen kunnen worden aangebracht. De hele lijst is me (nog) niet bekend, maar ik heb zo het vage voorgevoel dat het er waarschijnlijk wel 181 hadden kunnen zijn. Een oplossing voor de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde, dat nochtans wettelijk verplicht is, zal er wel niet bij zijn. Eén voorstel van de jongliberalen is wel bekend geraakt en heeft ondertussen al voor de nodige commotie gezorgd. Jong blauw wil nl een kerkbelasting invoeren voor aanhangers van religies en daarmee de Staat daarvoor geen geld meer laten uitgeven. In enkele landen bestaat al iets dergelijks. In Duitsland bv is er een Kirchensteuer, waarbij mensen die zich tot e.o.a. religie bekennen daarvoor een taks betalen die gaat van 8 tot 10% van hun inkomen en daarvoor recht hebben om aan die religie deel te nemen (o.a. via erediensten en eigen scholen). In Duitsland is dat historisch gegroeid als gevolg van de tweedeling van het land in katholieke en protestantse regio's. Zie je dat bij ons al gebeuren? Als gevolg van het liberale voorstel is er in de kranten al heel wat inkt gevloeid over deze kerkbelasting. Het merendeel van de schrijvers, zowel voor- als tegenstanders, zit echter naast de kern van de zaak en wel om volgende reden: Tot aan de Franse revolutie en de bezetting van ons land door die zuiderburen, was zo ongeveer de helft van Vlaanderen eigendom van de Kerk en de kloosterorden, zeg maar de abdijen. De Fransen hebben de Kerk toen alles afgenomen. Nadat we van hen weer verlost waren is er bij ons een akkoord gekomen tussen Kerk en Staat, waarbij de Kerk de meeste landerijen en gronden niet terugkreeg, maar waarbij de Staat er zich toe verplichtte de bedienaars van de (toen bijna uitsluitend) katholieke eredienst een soort loon te geven. Ook werd overeengekomen dat het onderhoud van de kerken zou gebeuren door de gemeenten en steden waarin die gebouwen zich bevonden. Toen de Belgische Staat in 1830 tot stand kwam, heeft die het akkoord overgenomen. Als de Staat nu, volgens het voorstel van de jongliberalen, geen geld meer zou uittrekken voor de religies, dan zou zij feitelijk de destijds verbeurd verklaarde eigendommen van de katholieke kerk moeten teruggeven, iets wat onmogelijk is. Dat zo'n voorstel tot kerkbelasting moet komen uitgerekend van een partij die het altijd maar over belastingverlagingen heeft, is natuurlijk hilarisch. Waarschijnlijk gaan ze er van uit dat die belasting toch alleen maar mensen zou treffen die niet voor hen stemmen. Erg "open" lijkt me dat allemaal niet. Het is natuurlijk een feit dat België steeds minder christelijk wordt en dat er waarschijnlijk in de toekomst nog initiatieven in de aard van het jongblauwe voorstel zullen komen. Misschien is het dan ook wenselijk een andere formule te vinden voor de financiering van de religies, maar dan een op vrijwillige basis, niet opgelegd door een zoveelste slechte wet. Een voorbeeld zou kunnen zijn wat nu reeds in Italië gebeurt. Daar kan elke belastingbetaler 0,8% van zijn belastingen (dat is maar een tiende van de Duitse Kirchensteuer) zelf toewijzen aan een religie, een seculiere organisatie of aan de Staat. Niemand betaalt er méér belasting voor en zelfs mensen die niet meer praktiserend gelovig zijn (en zo zijn er veel, ook bij ons) kunnen dan uit sympathie een godsdienst steunen. Iets om over na te denken.
P.S. Het concordaat tussen Kerk en Staat was alleen met de katholieke kerk. Bij een compensatie zouden de andere erediensten helemaal niets meer krijgen. Het Italiaanse voorstel is dan ook een win-win situatie voor iedereen.
De verkiezingen worden ook wel eens bollekenskermis genoemd. Wat er nu gaande is met de kieslijsten van SP.a/Spirit zou men eerder bollekenscircus kunnen noemen. Een overzicht: - Een paar zeer geleerde dames van over de vijftig, beiden universiteitsprof, die zich nooit in hun leven met actieve politiek hebben bezig gehouden en dat ook in de toekomst niet zinnens zijn te doen. Zij zijn nl vastbesloten hun eigen universiteitsonderzoeken voort te zetten en zullen in het parlement waarschijnlijk alleen te zien zijn als er op de knopjes zal moeten gedrukt worden. Of dat de kartelpartij veel extra stemmen zal opbrengen, is zeer de vraag. - Wie wel meer stemmen zal opbrengen, is het drietal "werkende mensen", zo worden ze althans aan de kiezer voorgesteld. In werkelijkheid gaat het om vakbondsafgevaardigden van de (rode) vakbond die in jaren al niet meer echt gewerkt hebben, daar ze in hun fabriek werden vrijgesteld van arbeid. De mogelijke verkiezing van deze "werklieden" zal de vakbond nog meer macht geven binnen het kartel en dat is slecht nieuws voor Vlaanderen, want het ABVV is pro-Belgisch en anti-Vlaams. - Nog straffer wordt het als we weten dat de Antwerpse socialistische senator van Marokkaanse origine Mimount Bousaka niet meer op de lijst voorkomt. In 2003 haalde zij nochtans 30.000 voorkeurstemmen en was ze zo goed ingeburgerd dat ze zelfs een keer betrapt werd wegens dronkenschap achter het stuur. Van integratie gesproken! Geen Bousaka meer dus, haar plaats wordt ingenomen door een andere dame van dezelfde oorsprong, Anissa Tensamani, die eveneens al goed ingeburgerd is. Ze werd zopas nog verkozen toch de meest sexy politica van Vlaanderen en had al enkele "affaires", waaronder een met een vooraanstaande VLD-er. Daarenboven was ze al eens staatssecretaris, maar had ze van die job moeten afzien, toen bleek dat ze gelogen had over haar diploma's. Oh, ja, ook dit nog: Temsamani ging in een vorig leven drie maal failliet en lichtte dus zo de staat op, maar dat is geen schande bij de socialisten die op dat gebied al e.e.a. gewend zijn. Denk maar aan Agusta en Dassault. - Kers op de taart is echter Margaretha Guidone, dé Belgische milieubewuste huisvrouw, van Nederlandse origine en getrouwd met een Italiaan én fifi van Tobbackske. In april slaagde deze huismus erin in het blad Humo te beweren dat moleculen ook een ziel hebben. "In de kwantumfysica", zei ze, "is bewezen dat als je tegen een waterdruppel praat, de watermolecule verandert"! Zo te zien blijkt dyslexie niet eens haar grootste handicap te zijn... Voor wie zijn stem niet kwijt geraakt aan een van bovenstaande rariteiten, is er nog de mogelijkheid te stemmen voor Wendel Trio, de bebaarde en behaarde ex-manager van Greenpeace en, of ge het gelooft of niet, ook voor enkele gewone zich socialist noemende kandidaten op die lijsten. Na bovenstaande overdondering zou men tenslotte nog vergeten dat er op de SpaSpi lijsten ook spiritisten staan. Figuren zoals Bertje Anciaux, Geert Lambert en Els (Wie?) De Weert van wie we al langer circusakten gewend zijn waardoor ze op de lijsten dus helemaal niet misstaan. De vraag is alleen, hoeveel van dit kleurrijke volkje 10 juni zullen overleven...
Iedereen heeft wel eens het verhaal gehoord over economische gelukzoekers, in onze media steevast "asielzoekers" genoemd (wat meestal niet klopt), die dankbaar misbruik maken van onze sociale diensten en daarvoor - in tegenstelling tot de autochtonen - niets moeten betalen. Dat gaat van een simpele busrit tot een behandeling bij de tandarts. Mijn eigen tandarts heeft het één (1) keer meegemaakt, dat de klant na de behandeling zei dat het OCMW het wel zou betalen. Het is bij hem geen tweede keer gebeurd. Het kan echter nog veel erger. Het blijkt nl dat die zgz asielzoekers hier zelfs gratis vruchtbaarheidsbehandelingen en fertiliteitonderzoek kunnen laten verrichten, behandelingen die in sommige landen van herkomst niet eens bestaan. Er zijn gevallen bekend, o.a. bij de Rijksuniversiteit van Gent, waarbij buitenlanders alleen voor dat doel naar hier kwamen... Nu Verhofstadt II op zijn einde loopt, Paars in het algemeen en Open VLD in het bijzonder dreigt de rekening te worden gepresenteerd voor zoveel geknoei, worden er ter elfder uur enkele wetten van kracht die dergelijke misbruiken aan banden moeten leggen. Men kan nu wel zeggen: "beter laat dan nooit", maar als Paars zijn werk goed had gedaan, was ons heel wat miserie én geld bespaard gebleven. Die miserie is feitelijk begonnen, toen de roodgroene vleugel van de regering Verhofstadt I persé het stemrecht voor vreemdelingen erdoor wilde halen. De VLD zag dat niet zitten, zodat de zaak in eerste instantie niet doorging. Als compensatie gaven de liberalen wel hun akkoord voor de snel-Belg-wet, die de deuren voor een massale immigratie openzette. Toen de nefaste snel-Belg-wet er eenmaal was, heeft men het stemrecht voor vreemdelingen er tóch doorgedrukt via een wisselmeerderheid van SP.a/Spirit, Groen! en alle Waalse partijen en stond de VLD in haar hemd. Sindsdien is die snel-Belg-wet zelfs nog uitgebreid, zodat België het paradijs werd voor alle soorten inwijkelingen, niet zelden met een criminele achtergrond. De nieuwe wet was er trouwens mee voor verantwoordelijk dat Paars na de regionale verkiezingen van 2004 flink moest inleveren. Na een regeringsperiode van liefst acht jaar, zou daar nu eindelijk enige verandering in komen. Would-be Belgen krijgen vanaf 1 juni van dit jaar geen geld meer, ook niet van het OCMW, alleen nog onderdak in een collectieve opvangstructuur en voedsel. De behandeling van de dossiers mag van dan af nog maximaal één jaar duren. Er is geen enkele reden voor Paars om hierover nu euforisch te doen. Na acht jaar pas met een (gedeeltelijke) oplossing komen, lijkt eerder een verkiezingsstunt. Ondertussen zijn er enkele tienduizenden Belg kunnen worden en/of hebben ze lekker gratis kunnen profiteren van voordelen waarvoor de eigen mensen moeten betalen. Onrechtvaardiger kan moeilijk.
Nicolas Sarkozy heeft het in Frankrijk gehaald, zoals alle peilingen de hele tijd door voorspeld hadden. Er zijn dus toch nog zekerheden. Opmerkelijk is dat Sarkozy een afstammeling is van immigranten en op dat gebeid volgt hij dus Napoleon op en, in een zekere mate, Charles de Gaulle. Laatstgenoemde kwam uit een Frans-Vlaamse familie die oorspronkelijk Van de Walle heette. Zoals alle inwijkelingen die zich goed inburgeren, heeft ook Sarkozy zijn best gedaan om dat te bewijzen en zal hij dan ook trachten franser te zijn dan de Fransen. Datzelfde maken we ook bij ons mee met afstammelingen van Vlamingen in Wallonië die daar, zeker in de politiek, waalser willen zijn dan de Walen zelf (zie maar naar Onkelinx, Van Cauwenberghe, Eerdekens en Co). Of Sarkozy zijn politiek van verandering in Frankrijk zal kunnen doorvoeren, zal afhangen van de zgz "derde en vierde ronde", omdat er in juni opnieuw moet worden gestemd, deze keer voor een nieuw Frans parlement. Een linkse overwinning in dat parlement zou leiden tot een co-habitation (linkse regering, rechtse president) waarvan we weten dat het niet veel positiefs inhoudt. Toch is links in Frankrijk niet meer zo sterk als het resultaat van Ségolène Royal laat uitschijnen. In de eerste ronde haalde zij bijna 25%, maar alle andere acht (!) linkse kandidaten haalden samen slechts 12%. De communistische kandidate zelfs geen 2%. Dat maakte dat links slechts voor 38% vertegenwoordigd was. Royal was zich daar wel degelijk van bewust, reden waarom zij op het einde van haar campagne hatelijk begon te doen en stelde dat een overwinning van Sakozy geweld zou oproepen. Haar oproep had succes, want na de zege van Sarko werden er in de bekende banlieues 370 auto's in brand gestoken. De VRT reporter ter plaatse, Peter Bruyninckx, die het als echter VRT-er al langer moeilijk had om zijn linkse sympathie te verbergen, vergoelijkte die brandstichtingen door te zeggen, dat 370 in Frankrijk een "normaal" getal was. "Dat aantal wordt elk jaar bij de jaarwisseling in brand gestoken", zei hij. Hij vertelde er terloops nog een pertinente leugen bij, toen hij zei dat de onlusten van vorig jaar in de banlieues het gevolg waren van Sarkozy's uitspraak dat bepaalde "jongeren" daar crapuul waren ("racaille"). Dit is de zaak volledig omkeren. Sarkozy zei dat ná het uitbreken van de brandstichtingen en dan nog als antwoord op een buurvrouw die de brandstichter inderdaad crapuul had genoemd. Enfin, zelfs in haar buitenlandse commentaar kan onze rooie VRT niet objectief blijven. Het blijft ondertussen een vast gegeven dat linkse groepen die hun zin niet krijgen, steevast naar straatgeweld grijpen. Telkens er ergens een vergadering is van een rechtse groepering of zelfs nog maar van de G8 of iets in die aard, dan moet er van alles kapot geslagen worden en, als het enigzins kan, winkels worden geplunderd. Als links ergens vergadert, gebeurt dat zo goed als nooit en áls het dan eens fout loopt, dan is dat meestal het werk van Einzelgänger en niet van georganiseerde groepen. Links noemt zo iets dan democratie...
Leterme heeft dan eindelijk officieel aangekondigd, dat hij de senaatslijst voor de CD&V zal trekken bij de verkiezingen van 10 juni a.s. Eigenlijk wist iedereen dat al maanden. Het was zo een beetje het geheim van poesjenel:"Sst, zeg het niet voort", maar iedereen wist het al. Of de man zich nu ook kandidaat stelt voor de post van eerste minister in de federale regering, houdt hij weer in beraad. Zo kan dat welles-nietes spelletje blijven duren, tot groot ongenoegen van zijn politieke tegenstrevers die het hoe langer hoe meer op hun zenuwen krijgen. Er zijn er die beweren dat Leterme eigenlijk al drie jaar campagne voert. Misschien klopt dat nog ook, is heel dit geheimzinnig gedoe wel netjes gepland en maakt het deel uit van een goed beraamd plan om de concurrentie te jennen. Dat Slangen aan zo iets nooit gedacht heeft! Bij de Open VLD kan men er niet mee lachen en his master's voice, Bartje uit Mechelen, heeft voor een keer gelijk als hij zegt dat het allemaal komedie is. Dat geldt trouwens niet alleen voor Leterme's spelletje "doe ik het of doe ik het niet", maar voor de hele Belgische politiek tout court. De bevestiging van Leterme aan het hoofd van de senaatslijst voor de CD&V verandert tenslotte niets aan de huidige en toekomstige politieke situatie. Eigenlijk heeft hij zelfs gelijk waar hij zegt dat het niet gaat over "ik en hij" of over "200.000 jobs of 260.000 jobs". De volgende regering zal moeten kunnen beslissen of men al dan niet weer communautaire gesprekken aanknoopt en de grondwet nog eens wijzigt. Om dat laatste te kunnen verwezenlijken moet de volgende federale regering over een tweederde meerderheid beschikken. Als dat niet het geval zal zijn of als men in Wallonië niet over een meerderheid zal beschikken die daarmee akkoord gaat, dan moet de CD&V consequent zijn en niét in die regering stappen, zoals Leterme steeds heeft voorgehouden. Doet hij dat wel dan verspeelt hij zijn laatste greintje geloofwaardigheid. Zonder die tweederde meerderheid krijgt men immers geen enkele wet veranderd en kan men de francofonen en hun linkse Vlaamse slippendragers nooit dwingen aan Vlaanderen ook maar één toegeving te doen. Tekenend voor deze situatie is trouwens de reactie van Di Rupo op Leterme's officiële kandidatuurstelling. De man met het strikje noemde de kandidatuur "goed nieuws" en verzette zich daarbij meteen tegen een verdere regionalisering van de federale bevoegdheden... --- Ik weet niet of het aan spindokter Slangen ligt, maar de Open VLD maakte nog eens een grove tactische fout door uitgerekend op 6 mei een verkiezingscongres te houden. Men wist dat het de finale dag van de Franse verkiezingen was en met het nieuws van Leterme's kandidatuur (én daarbij nog het bericht dat Clijsters ermee stopt), werd er over dat congres nauwelijks nog gesproken. Het komt daar niet meer goed in de "Slangenkuil).
Het is aandoenlijk te zien hoe de socio's zich inspannen om toch maar de beste te zijn in de milieuklas. Zij zijn groener dan groen (en zeker dan Groen!) en willen dat geweten hebben. Buiten de vele beloftes die zij doen n.a.v. de komende federale verkiezingen, is er die ene over kernenergie, waar ze niet alleen zomaar tegen zijn, maar waar ze beweren nooit in een regering te zullen stappen als die het sluiten van de eigen kerncentrales ongedaan zou maken. Alsof de mensen gaan wakker liggen omdat er geen socio's in de regering zouden zitten. De zoveelste milieutop vond deze keer plaats in Bangkok. Op die manier reizen die milieuactivisten de wereld rond (op wiens kosten, denkt u?). En ik die dacht dat al dat vliegen ook slecht was voor het milieu... Op die laatste top werd o.m. gezegd dat kernenergie niet kon worden uitgesloten. Eigenlijk is dat de logica zelf. Het grootste onmiddellijke probleem van de wereld is de uitstoot van CO². De enige manier om deze uitstoot op korte termijn niet verder te laten stijgen, is onze kerncentrales langer open te houden. Dat voorbeeld gaf ons al Nederland, dat zijn kerncentrale van Borssele heeft gemoderniseerd waardoor het enkele tientallen jaren langer kan functioneren. Kernenergie stoot nl geen CO² uit: 0,0%! Bij ons zou dat niet kunnen, althans niet volgens de geleerde professor Vande La en zijn acolieten. Zonder die kerncentrales zal het elektriciteitsverbruik echter stukken duurder worden. Daarvoor heeft Vande La een simpele, proletarische oplossing: hij gaat de meerkost laten betalen door de stroomproducent. Daarbij vergeet hij (of doet hij alsof; zó dom is hij ook niet), dat het produceren van elektrische stroom in België voor 90% in handen is van het Franse Suez (via Electrabel), hetzelfde Suez dat voor kernergie heeft gekozen. Als dat niet in België kan, dan zal dat in Frankrijk gebeuren en zullen wij het zijn die de kosten zullen betalen. Ook Total, het Franse petroleum- en energieconcern lonkt naar kernenergie. Het is feitelijk zo eenvoudig: laat de kerncentrales een tijd langer meedraaien en zoek ondertussen naar degelijke, betaalbare alternatieven. Zorg ervoor dat er ook auto's op waterstof komen. Die zullen duurder uitvallen, maar dat blijft dan de keuze van de verbruiker. Ga voort met mensen incentieven te geven als ze hun huizen beter isoleren, maar hou er rekening mee dat niet iedereen daarvoor geld opzij heeft liggen. Ik zag recentelijk een dame die haar huis zo had heringericht, dat ze bijna geen verbruikskosten meer zou hebben. Het had haar wel 25.000 euro gekost, die zij beweerde na 10 jaar terug te hebben verdiend. Dat betekende dat zij daarvoor 2.500 euro per jaar verbruikte. Geen sukkelaars, dus. Mensen die van een pensioentje moeten leven en andere behoevende kunnen zo'n investeringen niet aan. Groen lijkt de dag van vandaag een speeltje te zijn geworden van leef rechts, denk links. De salonsocialisten en de cryptocommunisten. Als uw portemonnee u lief is, mijdt deze lui dan maar!
Dat de Belgische Justitie niet werkt, is een open deur intrappen. Ik schrijf er al over zolang ik hiermee bezig ben. Een aflevering per week zou een makkie zijn. Het laatste nieuws terzake komt van een groep mensen van de Bijzondere Belastinginspectie, die stellen dat de meeste rechtszaken i.v.m. grote fraudes systematisch zo worden gerokken en getrokken tot ze verjaren, waardoor de schuldigen niet meer kunnen gestraft worden. Deze keer gaat het niet om een Delcroix of een Slangen, maar om grote banken zoals de KB-Lux en (ex) An-Hyp, om er maar twee te noemen. De "klokkenluiders", zoals die mensen genoemd worden zeggen met zoveel woorden dat hun werk gesaboteerd wordt door Justitie zelf én door Financiën, waarbij de naam van minister Reynders expliciet vernoemd wordt. Tot daar het goede nieuws. Het slechte nieuws is, dat de groep klokkenluiders vraagt een parlementaire onderzoekscommissie op te richten tijdens de volgende legislatuur, dus ná de verkiezingen van 10 juni. Dat worden dus vijgen na Pasen. Als we weten hoeveel andere knopen de nieuwe regering, als die er überhaupt nog komt, eerst nog zal moeten doorhakken, kan deze commissie ondertussen zelf al lang verjaard zijn. Denk maar aan het Forum dat de communautaire problemen zou oplossen na de oprichting van de regering Verhofstadt I. M.a.w. het wordt in België business as usual, zeker zo lang de augiasstal van Justitie niet zal zijn opgekuist en onder voorwaarde dat tante Laurette (én Didier le beau) niet meer op hunzelfde plaats zullen zetelen. Terloops trouwens ook nog even aanstippen dat het voorstel van de klokkenluiders verstuurd werd naar alle partijvoorzitters, met uitzondering van die van het Vlaams Belang. Misschien had men schrik dat deze laatste partij er echt eens serieus werk van zou gaan maken? --- En nu we het toch over klokkenluiders hebben, wat gedacht van het "verschijnsel" Rudy Aernoudt? De man, die al kabinetschef was bij Waals minister Kubla en Vlaams minister Moerman en op dit ogenblik secretaris-generaal van de Vlaamse administratie Economie, Wetenschap en Innovatie (oef!), heeft een klacht neergelegd over vermeende onregelmatigheden bij de toewijzing van studieopdrachten. Om het allemaal nog een beetje moeilijker te maken: op het ogenblik dat die onregelmatigheden zouden hebben plaatsgevonden, was dezelfde Aernoudt kabinetschef van... dezelfde Moerman. Aernoudt was de bedenker van het antimanifest (tegen het Warandemanifest) én van het manifest tegen het lentemanifest. De man, die ongetwijfeld een intellectueel met een hoog IQ gehalte is, heeft blijkbaar een nóg hoger gehalte van mediageilheid. Hij wijst constant op de fouten van het Belgische bestel maar denkt die te kunnen corrigeren binnen het unitaire staatsbestel of wat daarvan overblijft. Op die manier wordt hij door de Belgicisten uitgespeeld als de speerpunt voor het behoud van dit kunstmatig land. Door de gekke bokkensprongen die hij blijft uithalen en waardoor hij inderdaad in de persbelangstelling blijft, vraagt men zich wel af of de man niet tegen zichzelf moet beschermd worden en of het geraadzaam is zo'n Don Quichote aan het hoofd te houden van welk Vlaamse administratie ook. Misschien kunnen ze met hem eens een reality show maken, type "De Pfaffs" of "De Planckaerts"?
In De Standaard van gisteren verscheen er een brief van een zekere Charles van der Vinck, uit Borgerhout. In 't kort samengevat kwam het er op neer dat, volgens die Charel, er een tijd was dat het zwaartepunt van de Belgische economie in Wallonië lag, dat Vlamingen daar toen werk vonden en dat iedereen daarvan de vruchten plukte. Het streven naar Vlaamse onafhankelijkheid is, steeds volgens briefschrijver, een stank voor dank operatie. Brieven van dat genre duiken wel eens meer op in onze Vlaamse pers. Meestal zijn ge georkestreerd vanuit B-plus; het laatste Belgische carré in de strijd voor la Belgique de papa (met Belgische relicten zoals o.a. Wilfried Martens en Willy Claes). Het zal nu wel niet anders zijn. Eerst even duidelijk stellen, dat het inderdaad zo geweest is dat het zwaartepunt van de Belgische economie en industrie ooit in Wallonië heeft gelegen. Het klopt ook dat de Vlaamse arbeiders daar werk vonden, maar hier moet al grof genuanceerd worden. De Vlamingen die in de negentiende en begin twintigste eeuw naar Wallonië trokken, deden dat uit bittere noodzaak. In het kroostrijke Vlaanderen was er geen werk genoeg. Het zijn vooral de Vlamingen geweest die toen in het zuiden het vuile werk zijn gaan opknappen: vooral West-Vlamingen in de koolmijnen van de Borinage en Limburgers in de hoogovens van het Luikse. Men had bv ook hoogovens en staalfabrieken in Limburg kunnen bouwen, naast de nieuwe mijnen en het eveneens nieuwe Albert-kanaal, maar dat werd verhinderd door het (grotendeels Franstalig) groot kapitaal. De Vlamingen die toen naar Wallonië trokken moesten van de ene dag op de andere maar zien dat ze Frans verstonden. Er was toen geen pamperbeleid zoals nu gebeurt met de meestal vreemde inwijkelingen. Ook van stempelgeld was er toen zo goed als geen sprake, waarbij nog kwam, dat gaan "doppen" in Vlaanderen toen beschouwd werd als iets waarvoor men zich moest schamen. Geldstromen van Wallonië naar Vlaanderen, zoals nu omgekeerd gebeurt met de jaarlijkse transfers van om en bij de 12 miljard euro, zijn er nooit geweest. Dat wordt ook af en toe verteld, maar zijn sprookjes van moeder de (Belgische) gans. De 25% (of meer) Walen die de dag van vandaag werkloos zijn, kunnen ook naar Vlaanderen komen werken, maar zij vertikken dat te doen. Ze blijven nog liever "genieten" van de uitkeringseconomie van de parti socialiste. Als we zien dat tienduizenden Noord-Fransen hier wél komen werken, dan is het onbegrijpelijk dat Walen zo iets niet kunnen opbrengen. Vive la misère! Tenslotte nog dit: een Vlaamse krant die brieven zoals die van die Charles van der Vinck klakkeloos publiceert, zou wel een beetje meer eergevoel mogen hebben en er tenminste een rechtzetting bij plaatsen. Zoals dat nu gebeurt (ook in andere kranten) gaat het om pure nestvervuilerij.
