De benoeming van Mme Laloy ("Mme Flauhaut" voor de tegenstrevers) tot gouverneuse van Waals-Brabant heeft nog maar eens aangetoond dat nepotisme en corruptie verre van verdwenen zijn uit onze politiek. Het is een verschijnsel van alle tijden en (bijna) alle partijen, maar bij ons is er toch één die er ver bovenuit steekt: de socialistische familie. Om het even bij het hoogste niveau te houden: alle SP.A-rood ministers in de huidige regering van Verhofstadt II zijn zoon/dochter van: Vanvelthoven, Tobback en Vandenbossche. Allemaal aan de macht gekomen dank zij papa. Het summum van "eigen zak eerst" werd evenwel bereikt toen ene Robert Stevaert zichzelf benoemde tot gouverneur van Limburg. Om dat te verwezenlijken werd zelfs de wet aangepast zodat de vigerende gouverneuse 5 jaar eerder mocht "beschikken". Nog een socialist die zichzelf een riante job gaf, was Luc Vandenbossche (vader van) die eerst het Copernicusplan lanceerde en er dan misbruik van maakte door zichzelf te benoemen tot directeur van de luchthaven van Zaventem, toen B.I.A.C., nu Brussels Airport geheten. Ingrid Lieten en Jannie Haeck werden respectievelijk hoofd van De Lijn en de NMBS dank zij de steun van bovengenoemde Stevaert voor de eerste van Johan Vande Lanotte voor de tweede, die bij hem toen kabinetschef was. Dat allemaal zonder enig vergelijkend exaam met mogelijke andere kandidaten. Margaretha Guidone, de met een Italiaan getrouwde Nederlandse die als Belgische huisvrouw van de kleine Tobback mocht opdraven op het milieucongres van Nairobi, was sympathisant van Groen! maar liet die partij vallen ("stelt niets voor", zei ze) als wederdienst voor de "zoon van" en zal waarschijnlijk op de SP.A-rood lijst komen bij de volgende verkiezingen. Straffer nog was wat Chantal Pauwels overkwam. Deze dame, gedurende zes jaar schepen voor Agalev/Groen! in Antwerpen, maar niet herkozen tijdens de laatste verkiezingen, dreigde in een zwart gat te vallen. Ze werd daaruit gered door niemand minder dan moeke Detiège, die haar de job van directeur communicatie aanbood bij het Ballet van Vlaanderen. Chantalleke liet meteen weten dat ze haar groene partijkaart vaarwel zou zeggen de dag nadat ze ophield schepen te zijn... Tenslotte is er nog een Sabine Steels, hartendief van de redder van Antwerpen. Zij heeft een job als adviseur bij het schepencollege gekregen, zodat men kan stellen dat het "onderlijfke" nu over een 24 uurservice beschikt. De les uit bovenstaande is duidelijk: ben je bereid uw principes over boord te gooien en te gaan voor het grote geld, sluit dan aan bij de SP.a-rood. Daar weet men wat goed is voor de mensen (dixit Stevaert)!
Terwijl de kranten hun bladzijden vullen met hopen nieuws en nonsens over het "prinselijk" kolderproces van Hasselt ("Join the navy and see the money"), gebeuren er in dit landje de laatste weken heel wat vreselijke zaken. Het is echt niet om er vrolijk van te worden.Heel wat van de criminele feiten die de laatste tijd zijn gebeurd zouden nl niet zijn voorgekomen als we hier een Justitie hadden die misdaden serieus strafte en die de gestrafte delinquenten even serieus in de gaten bleef houden.Men klaagt erover dat ons gerechtelijk apparaat overbelast is, maar heel processen zouden vermeden kunnen worden als men criminelen niet te vlug losliet, waarbij ze weer in hun misdadig patroon hervallen en opnieuw voor een rechtszaak zorgen. Het frappantste in dit geval is de zaak van een 68-jarige man, die zich gespecialiseerd heeft in kerkdiefstallen en die voor de zeventiende (17de!) keer voor de rechter moest verschijnen. Dergelijke mensen dienen geïnterneerd te worden en te blijven zodat men er geen nieuwe gerechtskosten meer voor moet maken. Dat geldt trouwens ook voor het drugverslaafd koppel dat in Lokeren hun kindje van zes weken letterlijk heeft laten creperen. Voor de moeder van 20 is er misschien nog een kans tot reïntegratie, maar voor die vader van dertig helemaal niet. De kerel is verslaafd aan heroïne en zat al zes jaar in de gevangenis voor drugsfeiten en diefstallen. Het koppel stond trouwens bekend als een "risico gezin". Men wist dus klaarblijkelijk wat er aan de hand was. Er zijn trouwens ook weer een paar misdaden gepleegd door mensen met penitentiair verlof. Een gangster, die al een straf van tien jaar had gekregen voor overvallen en met penitentiair verlof was, maakte van de gelegenheid gebruik om zijn vrouw, die hij N.B. in de gevangenis had gehuwd en waarbij hij een kind had, de keel over te snijden. Een andere penitentiaire verlofganger was sinds begin november spoorloos en werd door de politie van Tienen gepakt nadat hij met een gestolen wagen op de vlucht sloeg en een flitspaal ramde. In de compleet stuk gereden wagen lag inbrekersmateriaal zodat men er vanuit kan gaan dat hij heel die tijd van inbraak en roof geleefd heeft. De doodrijder, die in Bitsingen een vrouw van 32 en haar zoontje van 4 aanreed, waarbij de vrouw het leven liet, bleek "onder invloed" te zijn. Hij was al driemaal veroordeeld en telkens zijn rijbewijs afgepakt en reed nu dus zonder rijbewijs en zonder verzekering. Men is ondertussen ook nog op zoek naar een gedetineerde uit het Henegouwse Saint-Ghislain, die een enkelband kreeg maar nu verdwenen lijkt. Hopelijk vinden ze hem alvorens er weer andere slachtoffers vallen. Vorige week vrijdag sloegen ramkrakers toe in een computerwinkel in Kruibeke. Terwijl de plaatselijke politie daar nog vaststellingen maakte, sloeg dezelfde bende opnieuw toe, nu in een apotheek, in dezelfde straat! De boeven lachen er gewoon mee: ze nemen een risico en als het verkeerd gaat lopen ze in de kortste keren weer op vrije voeten... --- Ik zou zo nog een tijdje door kunnen gaan. Het volstaat om de krant open te slaan en wat verder te lezen dat de pulp over prins Laurent en zijn roeiers. Elke dag opnieuw gebeuren er misdaden die hadden kunnen vermeden worden als men er eens serieus tegen optrad. Recidivisten, mensen die in herhaling vallen, zouden geen strafvermindering mogen krijgen en alvorens men iemand los laat, penitentiair verlof, enkelband of wat ook, zou men er zich van moeten vergewissen of het risico niet te groot is. Dat gebeurt nu blijkbaar niet of veel te weinig. De manier waarop criminelen hier gekoesterd worden is zonder meer misdadig. Ge zult er maar het slachtoffer van worden...
Door heel de mediaheisa en de volkscommotie rond wat sommigen "het proces van de eeuw" durven noemen (en daarmee bedoelen ze de fraude bij de marine), gaan er heel wat andere politieke gebeurtenissen bijna onopgemerkt voorbij. Wie daarbij de sleutelrol speelt is holle bolle Flauhaut, sinds 1995 federaal minister, sinds 1999 grote baas van defensie. Terwijl de meute zich verkijkt op de esbattementen van prins Laurent, hoopt hij dat het proces hem van nut zal zijn voor de verdere afbraak van de Vlaamse aanwezigheid in de top van de zeemacht. Als dat lukt, zijn alle stafchefs én francofonen én vriendjes van Flahaut. Maar er is nog meer. Zopas is er een nieuwe gouverneur benoemd voor Waals Brabant. Het is een gouverneuse geworden en ze heet Marie-José Laloy. Dat zegt de meesten onder ons waarschijnlijk niet veel, maar die Marie-José is "toevallig" de partner ofte levensgezellin van onze minister van landsverdediging. Moet dat toch weer lukken! Ze werd ingezworen door de Waalse minister-president en dat is ook - weeral toevallig natuurlijk - niemand minder dan Elio di Rupo, in zijn vrije tijd ook hoofdman van de Waalse PS, vriend en baas van dezelfde Flahaut. "Rupetta", zoals hij wel eens genoemd wordt door zijn Waalse tegenstanders, zei dat "vervrouwelijking en verjonging" (N.B. Madame Laloy is 56!) " tekenen zijn van vitaliteit". Ge moet er maar op komen. Bijna twaalf jaar aan de macht heeft echter ook bij Flahaut zijn sporen nagelaten. Bij de pas gehouden verkiezingen voor de provincieraden vloog de P.S. in Waals-Brabant naar de oppositie en "Madame Flahaut", zoals ze ook wel eens genoemd wordt, verloor met de P.S. vier zetels in Waver waar ze opkwam voor de gemeente en had gehoopt eerste schepen te worden. De benoeming tot gouverneuse wordt dan ook gezien als een soort compensatie (waar moeten socialisten anders hun geld vandaan halen?) en - om de cirkel rond te maken - kreeg ook de MR een troostprijs: het gouverneursambt in Namen, waar de P.S. ook al de burgemeestersjerp verspeelde. Dat gouverneurschap ging naar de 41-jarige Denis Mathen, waarbij men dus wél met recht over verjonging kan spreken. Flahaut had voor het postje van gouverneur van Waals-Brabant trouwens nog een tweede kaart achter de hand: Jean-Michel Flahaut, neef van! Wie zei daar weer dat macht leidt tot corruptie?
Ja, ge leest het goed: Iran, het land met de grootste oliereserves ter wereld na Saoedi Arabië voert gas en olie "in", niét "uit". Het lijkt bijna ongelooflijk, maar tegenwoordig schijnt alles mogelijk te zijn. Vorig jaar werden er in Iran 3,9 miljoen vaten olie bovengehaald. Dat was bijna de helft van wat er dertig jaar eerder, onder de sjah, naar boven werd gepompt. Met wat het nu boven haalt zit het zelfs onder de quota die zijn opgelegd door OPEC. Dit heeft niets met de gebruikelijk dreigementen te maken waarmee die Ahmadinejad regelmatig in het nieuws komt, maar gewoon met het feit dat de olie-installaties in Iran hopeloos verouderd zijn en er - evenals bv met hun luchtvaart - niet voldoende wisselstukken zijn o.w.v. de Amerikaanse boycot waarbovenop een tweede, wereldwijde boycot eraan komt. Een tweede reden is dat er ook een tekort is aan technisch personeel en dat is het gevolg van de massale emigratie van de Iraanse intellengentia om van onder het repressiejuk van de ajatollahs weg te geraken. In feite voert die Ahmadinejad eenzelfde kortzichtige politiek als Chavéz in Venezuela: alles uitdelen aan de meestal arme bevolking. Dat is louter bedoeld om politiek sterk te staan, maar is nefast voor de economie van het land, zeker op langere termijn. Mede door het feit dat de brandstofprijzen in Iran kunstmatig laag worden gehouden, is ondertussen de binnenlandse vraag fors blijven stijgen. Dat had als gevolg dat er in 2006 voor 5 miljard dollar diende te worden ingevoerd aan gas alleen. Als dat zo verder gaat, stevent Iran af op een faillissement. En dat is dan het land waarvoor men zo'n schrik heeft en wiens politiek regelmatig wordt aangegrepen om de olieprijs van de wereld hoog te houden. Telkens Ahmadinejad uithaalt, vreest men dat Iran zijn uitvoer zou kunnen stopzetten, terwijl in werkelijkheid datzelfde land invoert! --- Wat met de olie al enkele jaren gebeurt, is pure speculatie. Dat mochten we trouwens uitgerekend vandaag nog meemaken toen bekend werd dat Wit-Rusland de oliekraan van de Russische pijpleidingen die door dat land lopen, heeft dichtgedraaid. Als gevolg daarvan dreigen Polen, Oekraïne en Duitsland minder gastoevoer te krijgen. En als gevolg daarvan gaan de olieprijzen op de verschillende beurzen weer meteen de hoogte in. Dé vraag naar de toekomst toe is niet: "Hoe geraken we gemakkelijk aan olie", maar "Hoe gaan we het redden zonder olie", het Zweedse voorbeeld, zeg maar.
Een paar weken geleden, bij het uitkomen van het eerste bericht over de mogelijke betrokkenheid van prins Laurent in de grootste Belgische marine operatie van de laatste decennia, schreef emo-journaliste Hilde Sabbe in Het Laatste Nieuws dat de prins een duwtje in de rug verdiende. Ik heb daarop gereageerd en - oh, wonder! - mijn brief werd gepubliceerd. Ik stelde daarin dat, als de helft van wat er in die krant over Laurent verschenen was, waarheid was, hij geen duwtje in de rug verdiende, maar een schop onder zijn prinselijk achterste (HLN 22.12.06). Ondertussen zijn we enkele stappen verder en kan de prins, na de toestemming van zijn koninklijke vader (een primeur in de geschiedenis van dit kunstmatige land!) dus toch verhoord worden in het proces dat morgen in Hasselt begint, zij het (voorlopig?) alleen nog maar als getuige. Morgen viert men in de Kempen "verloren maandag", een oud gebruik waarbij vroeger de werkende mensen door hun baas getrakteerd werden op de overschotten van de eindejaarsfeesten (nu eet men worstenbrood en appelbollen). Hopelijk wordt verloren maandag geen verloren zaak. Over het feit van de koninklijke toestemming en het feit dat tante Laurette, via de SP toch een vurige aanhangster van het Hof, daarvoor een goedkeuring opstelde, zijn de meningen verdeeld. In de eerste plaats zijn er die beweren dat Laurent geen Coburger zou zijn (zie opnieuw HLN van 22.12.06 - blz 13, eerste artikel bovenaan links) maar een Vastapane. In het licht daarvan wil Albert II misschien de puntjes op de "i" zetten en is hij waarschijnlijk ook de fratsen van Laurent meer dan beu. Dat Walin Onkelinx daar achter staat zou niet zozeer met het Hof te maken hebben, maar met het feit dat de Zeemacht zowat de enige belangrijke tak is van wat er overblijft van ons leger die niet door francofonen wordt beheerd. Een beetje beschadiging van het laatste Vlaams gecommandeerde bastion van onze strijdkrachten is dus gauw meegenomen. Ook de republikeinen krijgen weer een kans zich eens te laten horen en we kunnen rustig stellen dat de eerste charge op de Coburg vesting dan ook begonnen is. Veel stelt het nog niet voor. Van Krunkelsven wikt zijn woorden omdat hij het zijn broodheer Verhofstadt niet te moeilijk mag maken. Dedecker heeft het te druk met het oprichten van zijn nieuwe partij. De enige die (voorlopig?) vrij zijn gang kan gaan is Geert Lambert, het (letterlijke) zwaargewicht van Spirit, de man met het groene grootwarenhuizenbrilletje. De vraag is alleen maar hoever hij mág gaan. Bij de bespreking over het referendum voor de Europese grondwet was hij ook pro, maar moest inbinden toen grote kartelbroer SP.a-rood hem terugfloot. Wie weet, gebeurt straks niet hetzelfde in de Coburg affaire. Hetzelfde geldt trouwens voor de N-VA die waarschijnlijk niet (meer) buiten het CD&V-gareel zal lopen. Aan het Vlaams Belang, de grootste partij van Vlaanderen en de enige die voluit voor Vlaamse onafhankelijkheid gaat, wordt niets gevraagd. De mening van één miljoen Vlamingen, waarvan de overgrote meerderheid de Coburgers hier weg wil hebben, is voor onze media onbestaande. Van persvrijheid gesproken.! Ondertussen is er bij het Hasseltse Gerecht al grote paniek. Men heeft al een naar een grotere zaal moeten uitzien wegens de enorme belangstelling. Van procureur Rubens, die zijn boekje te buiten ging en al meteen de prins verschoonde en zijn adviseur veroordeelde, hoort men niets meer. Wordt gegarandeerd vervolgd!
Jean-Marie Dedecker gaat dus solo, met een eigen partij. Hoe die zal heten en er juist zal uitzien, zullen we binnenkort te weten komen. Hij kiest dus voor de moeilijkste weg. Dedecker gelooft in zijn kansen en zegt dat het in Nederland ook iemand gelukt is. Hiermee verwijst hij naar Geert Wilders, die zich daar ook afscheurde van de liberale partij en in één klap negen zetels behaalde. Of Dedecker evenveel of meer zetels zal behalen zal o.m. ook afhangen van met wie hij in zee gaat. Wilders had alvast één voordeel t.o.v. Dedecker: in Nederland is er geen drempel van 5%. Toen Karel Dillen vroeger afstand nam van de Volksunie en met zijn Vlaams Blok begon, was die drempel er hier ook nog niet. Geert Bourgeois van de N-VA heeft hem wel tegengekomen. Bij de eerste federale verkiezingen was hij de enige van zijn partij die de 5% haalde en was dit de hoofdreden waarom hij zijn wagentje aan dat van de CD&V heeft gehaakt. Dedecker rekent waarschijnlijk ook op zijn populariteit bij een deel van de VLD-kiezers, waar hij 40% van de stemmen haalde bij de voorzittersverkiezing. Hij zou daar best niet teveel op hopen. Zijn partij zal de meeste van die lui niet de voordelen kunnen geven die ze van Verhofstadt's club krijgen kunnen. De kans is klein, dat er nog N-VA kiezers voor Dedecker zullen stemmen. Diegenen uit dat partijtje die gedegouteerd uit de hele Dedecker-affaire zijn gekomen, zullen in de toekomst eerder Vlaams Belang stemmen. De Vlaams Belang stemmers die voor een onafhankelijk N-VA zouden gestemd hebben, zijn ondertussen terug naar de rechtse stal teruggekeerd. Die vinden Dedecker wel sympathiek, maar ergens zijn er grenzen. Voor de Vlaamse zaak houdt heel het manoeuver van Dedecker in, dat het alleen maar verdeeldheid zal zaaien in het rechtse kamp en dat is niet goed. Om nog eens te vergelijken met Nederland: Wilbers haalde inderdaad negen zetels, maar alle andere rechtse partijtjes haalden driemaal niets, waardoor heel wat stemmen verloren zijn gegaan. Het is alleen te hopen dat Dedecker voldoende schade aanricht om de VLD uit een mogelijke volgende regering te houden, waardoor die partij geen derde kans krijgt om Vlaanderen te beschadigen. Dedecker gaat dus soloslim spelen. Solo in elk geval, of het slim zal zijn, valt te betwijfelen. Zoals bij whist, zal hij over goede kaarten moeten beschikken en dat betekent in zijn geval dat hij goede medekandidaten zal moeten vinden, vooral dan buiten zijn eigen West-Vlaanderen.
Wie regelmatig mijn rubrieken leest, weet dat ik geen hoge pet op heb van het Belgisch Gerecht. Toch zijn er enkele uitschieters. Freddy Troch, strafrechter bij het gerecht van Dendermonde is er zo een. Hij kwam voor het eerst in het nieuws toen hij als onderzoeksrechter van Dendermonde het dossier van de bende van Nijvel in handen had. Op een gegeven ogenblik werd dat dossier hem afgenomen en werd het overgedragen aan zijn collega van Charleroi. Die kipte het meteen in een van zijn kasten, waar het een roemloze dood gestorven is. Waarom die zaak naar Charleroi overgeheveld werd, is nooit duidelijk geweest en als gevolg daarvan zijn nogal wat geruchten daaromtrent de ronde gaan doen. Eén ervan zegt dat Troch op een gegeven ogenblik een link zou ontdekt hebben tussen die bende van Nijvel en een onopgehelderd seksschandaal dat men de "roze balletten" noemde en waarbij ook enkele hogere gezagsdragers bij betrokken zouden geweest zijn. Dat verhaal werd nooit bevestigd noch ontkend en we zullen waarschijnlijk moeten wachten tot Troch misschien ooit in zijn mémoires daarover meer uitleg zal geven. Ondertussen heeft Freddy Troch wel carrière gemaakt en is hij nu dus strafrechter in datzelfde Dendermonde. Af en toe blijft hij in het nieuws komen en wel in de positieve zin. Zo werd hij opgeroepen om te oordelen over de bende Erdal. Dat was een proces dat plaats vond in Brugge, maar waar de plaatselijke rechters blijkbaar schrik van hadden, dit n.a.v. allerlei dreigementen. Troch dus niet en hij veroordeelde de terroristen dan ook tot voorbeeldige straffen. Dat die kerels - mits goed gedrag - na één derde van hun straf vrij komen, is niet de schuld van Justitie maar van onze politiekers die die wetten stemmen en veranderen. Dat Erdal zelf kon gaan lopen, niettegenstaande ze geschaduwd werd door liefst 28 politiemensen, is evenmin de schuld van het Gerecht, maar van Binnenlandse Zaken. Vorige week is Freddy Troch weer in het nieuws geweest, ditmaal i.v.m. de uitspraak in een proces tegen cannabistelers. Ook die kregen fikse straffen. In zijn veroordeling gaf Troch ook onze overheden stuk op lik toen hij hen verweet een veel te laks drugsbeleid te voeren. "Door het gedoogbeleid van de overheid denken de meesten dat cannabis ongevaarlijk is", zei Troch, "Dat is onzin. Het roken van joints is vaak het begin van een langdurige en gevaarlijke verslaving aan harddrugs, zoals cocaïne en heroïne. De meeste gebruikers van harddrugs, die dealen, stelen of andere misdrijven begaan, zijn eerst begonnen met softdrugs". Daarmee hoort men het ook eens van een autoriteit die regelmatig met die feiten te maken krijgt en weet waarover hij spreekt. Het is dan ook een schande dat vooraanstaande politici zoals bv Anciaux, Onkelinx en Demotte schaamteloos blijven zeggen dat het allemaal niet zo erg is. Vooral Demotte, die al enkele jaren een kruistocht voert tegen het roken van tabak, zou beter moeten weten. Het is al lang bekend dat een jointje tot zeven maal meer schadelijke stoffen bevat dan een sigaret. Zopas is er in Berlaar nog een moord gepleegd voor cannabis en enkele vluchtmisdrijven van mensen "onder invloed". Wie dat allemaal "onschuldig" blijft noemen, is toch wel erg verkeerd bezig.
Dat de regeringen Verhofstadt er regelmatig een potje van gemaakt hebben, is geen nieuws meer. Zo was een van de plannen van het Gentse genie, dat hij het aantal kabinetsleden drastisch zou verminderen. Uit een studie van de KU Leuven van april van dit jaar was al gebleken dat daarvan niets in huis is gekomen. Integendeel: het aantal kabinetsleden is in de laatste 15 jaar verdubbeld, van 13,8 tot 28 per federale minister. De Copernicus hervorming die men voor het afschaffen van die ambtenaren had opgestart, is een stille dood gestorven. Van den Bossche, vader van, die het hele project in goede banen moest leiden, heeft ondertussen eieren voor zijn geld gekozen en is reeds enkele jaren directeur van wat nu Brussels Airport heet. Met het Staatsblad loopt het ook helemaal verkeerd. Ondanks de inzet en het goede werk van Van Quickenborne, staatssecretaris voor administratieve vereenvoudiging, is de "moniteur" met 25% toegenomen. Nu heeft men ondertussen dat Staatsblad wel op het Internet gezet, zodat er geen tonnen papier meer aan verloren gaan, maar de inhoud blijft maar aangroeien. De reden daarvan is niet, zoals men stelt, dat alles in de verschillende talen moet worden gepubliceerd: dat was daarvoor ook zo. Het komt omdat dit land teveel politiekers, teveel regeringen, teveel ministers en dus ook teveel wetten heeft. Alsof dat nog niet genoeg is, worden de meeste van die wetten slecht gemaakt, met overhaast en kunst-en-vliegwerk, zodat ze regelmatig moeten worden aangepast en dus twee tot meermalen in het Staatsblad dienen gepubliceerd te worden. Denk maar aan de verkeerswetten, de jeugdsanctiewet waarvan vorige week nog gebleken is dat ze niet deugd (dit n.a.v. het aantal jongeren dat in de psychiatrie voor volwassene belandt), de wapenwet (door het parlement gejaagd in 24 uur), de snel-Belg wet die wel is aangepast maar niet in de goede zin en ga zo maar voort. Die laatste wet zal trouwens nooit meer goed komen zolang tante Laurette het op Justitie voor het zeggen heeft (er is zopas weer een moord begaan door een crimineel met penitentiair verlof!). Kortom, zolang deze Belgische staatsstructuur zal blijven bestaan, is er geen hoop op verbetering. Een reden temeer om er dit jaar een eind aan te maken. Zolang mensen als Verhofstadt en Onkelinx, om er maar twee te noemen, in de regering blijven zitten, zal er niets in gunstige zin veranderen, zeker niet voor Vlaanderen. .
Gaia is nu niet precies een groepering waar ik van hou, om het beleefd te zeggen. Een organisatie die het dier neemt als maat van alle dingen en niet de mens, laat staan God, dat is zo een beetje de wereld op zijn kop zetten. Men moet goed zijn voor de dieren, maar dat wil nog niet zeggen dat men de dieren als mensen moet behandelen. Een hond wil liefst als een hond behandeld worden en niet als een teddy bear. In een wereld, waarin nog zoveel mensen een minderwaardig leven lijden, vind ik het onfatsoenlijk zich in de eerste plaats in te spannen voor het lot der dieren. Op TV kan men in een tijdspanne van enkele minuten soms zien hoe dierenvoeding als luxe wordt aangeprezen en hoe daarna mensen sterven van de honger. Dit alles gezegd zijnde, moet ik toegeven dat Gaia bij ons althans consequent blijft in haar acties, of men het daarmee nu eens is of niet. Zo had de organisatie wel het lef om te protesteren tegen het rituele slachten van schapen en andere dieren tijdens het moslim offerfeest, een zaak die eigenlijk voor de eigen bevolking verboden is en tegen de wet, maar waarop dus een uitzondering is gemaakt in het kader van de zgz godsdienstige verdraagzaamheid en multicultuur. Er is wel gezorgd voor een soort van controle, maar die stelt in feite weinig of niets voor, zodat er zelfs kan geslacht worden in car washes. Hier en daar wordt het ook nog steeds thuis geslacht, iets wat helemaal verboden is, maar ook daar knijpt onze justitie op tijd en stond een oogje dicht. Bij het vorige offerfeest werden er 300 PV's voor thuisslachten opgesteld. Slecht één (1!) ervan werd beboet, al de anderen geseponeerd. Voor zover ik het weet, worden die geslachte schapen nog dezelfde dag verorberd, ook dat is iets dat m.i. niet kan. Om eetbaar te zijn moet vlees van geslachte dieren nl eerst "afsterven", zoals men dat noemt. Hoe dat juist met schapenvlees gesteld is weet ik persoonlijk niet. Ik heb vroeger wel eens pas geslacht runds- en kalfsvlees op mijn bord gehad (niet thuis!). Het rundsvlees was praktisch niet te snijden, laat staan te eten. Het kalfsvlees wel, maar men had dan de indruk dat men een soort glas aan het eten was. Al bij al is heel die drukte rond dat offerfeest een zoveelste vorm van discriminatie van het eigen volk, aan wie dergelijke fantasietjes niet zijn toegestaan en die meteen beboet wordt als het e.o.a. afwijking op de voedingscontrole begaat. Integratie is iets heel anders...
Er is her en der nogal wat kritiek gekomen op het feit dat ze Sadam hebben opgeknoopt. E.o.a. mensenrechtenorganisatie vond zelfs dat zijn proces niet "volgens het boekje" was verlopen. Alsof Sadam zijn daden wel volgens het boekje deed! ± Één miljoen (1.000.000) doden uit de oorlog die hij startte tegen Iran, driehonderdduizend (300.000) eigen "landgenoten" geliquideerd, waaronder 80.000 Koerden die hij heeft laten vergassen en twee eigen schoonzoons. Stel, dat Sadam zou veroordeeld zijn door het mensenrechtentribunaal uit Den Haag. Dan kreeg hij hoogstens levenslang en zou hij de rest van zijn leven hebben doorgebracht op onze kosten, waarschijnlijk zoals Dutroux, met TV en PC ter beschikking. Bij de mensen die bezwaren opperden waren trouwens ook onze Belgische coryfeeën De Gucht en Louis Michel. Ze zouden beter zwijgen, vertegenwoordigers als zij zijn van een zgz democratisch regime dat er na 60 jaar nog steeds niet toe gekomen is amnestie te verlenen aan mensen die politiek fout waren tijdens de Tweede Wereldoorlog en waarvan er verscheidene toen ook de doodstraf hebben gekregen naar aanleiding van erg dubieuze beschuldigingen die - zelfs als ze waar zouden zijn geweest - lachertjes waren t.o.v. wat Sadam "gepresteerd" heeft. Een deel van de proteststemmen stelt ook dat het geweld in Irak hiermee niet zal afnemen. Bij die zelfmoordaanslagen, die inderdaad voortduren, slachten moslims gewoon elkaar af. Ik kan nog aannemen dat vanuit een bekrompen opvoeding mensen kan worden wijsgemaakt dat ze de hemel (en 77 maagden!) zullen krijgen als ze hun echte vijanden (en dan bedoel ik de Amerikanen en andere Westersen) mee de dood in sleuren. Maar om te geloven dat men de hemel zal krijgen om andere, meestal onschuldige moslims mee over de kling te jagen, moet ge toch al erg dom, achterlijk en/of fanatiek zijn. In Mekka lopen sunnieten en sjiïten broederlijk naast elkaar op het grote offerfeest (de Hadj) en in Irak blazen ze elkaar de lucht in. Tenslotte nog dit: er is natuurlijk ook de kritiek op de Amerikanen. Wat men daarbij wél verzwijgt is, dat het uitgerekend de Yankees waren die de doodstraf in Irak hadden afgeschaft (de Irakezen hebben ze zelf terug hersteld) en die ervoor gezorgd hebben dat er in het land van Eufraat en de Tigris voor de allereerste keer democratisch kon gestemd worden. Blijkbaar kunnen de Amerikanen voor het grotendeels linkse Europa geen goed meer doen. Dat zal duren tot er een andere president komt. Als die dan bv een isolationistische politiek zou gaan voeren, zullen dezelfde critikasters er als de eersten bij zijn om de Amerikanen weer te beschuldigen, ditmaal omdat ze ergens niét ingrijpen.
En daarmee zitten we al in 2007. Het lijkt me nog gisteren toen we uitkeken naar het millenniumjaar. 't Zal weer snel Kerstmis zijn! 2007 wordt een jaar met nogal wat twijfels, op alle gebied. Voor ons land is het natuurlijk afwachten wat voor uitslag de federale verkiezingen gaan brengen. Toch is er enige hoop dat nog meer Vlamingen er zich van bewust geworden zijn dat het zo met dit kunstmatige België niet verder kan. O.m. de nepreportage van de RTBF heeft daaraan een "boost" gegeven. Het geloof in de mogelijkheden om iets te veranderen is groter geworden en er is zeker geen weg meer terug. De 300 belgicisten die men in Brussel nog bij elkaar kreeg waren een duidelijk teken van bloedarmoede bij de laatsten der tricolore Mohikanen. Toch mogen we het vel van de beer niet verkopen vóór hij geschoten is. Het Hof, de Kerk, de vakbonden en het groot kapitaal zullen zich zo maar niet gewonnen geven. Zij vormen de formidabele hindernissen die Vlaanderen nog zal moeten nemen alvorens het zijn gekoesterde onafhankelijkheid zal bekomen. Economisch gezien was 2006 een eerder onverhoopt goed jaar, maar dat heeft niets met België als dusdanig te maken. Tenzij men ervan uitgaat dat de fiscale amnestie, een van de redenen waarom het hier beter ging dan in andere landen, er niet had kunnen komen zonder België. We profiteerden mee van een algemene opleving in Europa. Toen die, ergens in mei, even in het gedrang kwam o.w.v. de mindere economische activiteit in de States, werd die gecompenseerd door een serieuze verhoogde handel met Azië, in de eerste plaats China en India. Een andere reden was dat er gemeenteraadsverkiezingen waren waardoor o.m. de bouwnijverheid flink wat bijkomende bestellingen kreeg. Voor 2007 voorziet men in de U.S.A. nog steeds geen verbetering. Hét grote probleem daarbij is de dollar die nu zo ongeveer op de helft van zijn waarde staat t.o.v. de jaren tachtig van de vorige eeuw. Daar ook onze handel met Azië grotendeels in dollars verloopt, is dat voor Europa een serieuze handicap. Een extra probleem zal er ook bijkomen nu, vanaf vandaag, in Duitsland de BTW met liefst 3% verhoogd is. Dat lijkt niet veel maar is een groot verschil als men met miljoenen en miljarden gaat rekenen. Daar Duitsland onze grootste handelspartner is, zal zich dat ook bij ons doen gevoelen. Kortom, het is nog koffiedik kijken wat voor jaar 2007 bij ons zal worden. Mijn eerste wens is, dat we een eind mogen maken aan Verhofstadt en zijn paarse dromen. Nog zes jaar van datzelfde zal niet alleen de Vlaamse zaak, maar ook de Vlaamse portemonnee geen deugd doen.
Bij de weekeind editie van Het Laatste Nieuws zat een katern met het overzicht van 2006. Daarbij werd natuurlijk ook aandacht besteed aan de voorbij gemeenteraadsverkiezingen, vooral dan die van Antwerpen. Bij de reeks was een foto van Filip Dewinter, die nogal sip kijkt en als tekst staat erbij dat "Het Blok" (zo staat het er) in Antwerpen 5% verloren had. Dit is een grote leugen. Om te beginnen heeft het Vlaams Belang in Antwerpen geen enkel procent verloren. Ondanks de uittocht van heel wat autochtonen en het feit dat de allochtonen, ook de niet-Belgen, dank zij de vreemdelingen stemwet massaal links hebben gestemd, haalde het Belang nog ongeveer 5.000 stemmen meer dan bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen en kreeg het ei zo na een extra zetel. De grote verliezers in de koekenstad waren de VLD en Groen! die respectievelijk de helft en twee derde van hun zetels verloren. Daarover vond ik in de krant echter niets terug. Huichelaars! Van journalisten wordt verwacht dat ze objectieve berichtgeving verstrekken. Dat schijnt in ons land niet meer te kunnen. Ze zijn voor het overgrote deel vooringenomen en denken zelf aan politiek te moeten doen. Ik kan best begrijpen dat men niet voor Filip Dewinter moet zijn, maar de waarheid heeft ook zijn rechten. Zijn partij mag nergens meespelen. Bij de gemeenteraadsverkiezingen hebben we gezien dat de zgn "democratische" partijen nog liever een niet werkbaar schepencollege vormen met 5,6 en meer partijen dan samen te gaan met Vlaanderen grootste. Nergens meedoen dus, maar wel overal de schuld van krijgen. Ik ben in heel mijn leven nooit lid geweest van een partij, zelfs niet van een vakbond, maar ik neem mijn petje af voor Filip Dewinter. Als men ziet wat voor gemene, meestal onfaire tegenstand die man al sinds jaren moet trotseren vanwege de media én zijn politieke tegenstrevers, dan moet die een ijzersterk karakter hebben. Veel sterker dan het gros van zijn zgz collega-politici, waarvan de meeste maar plaatsvervangende ja-knikkers zijn. Ik heb ook een mail gestuurd met een rechtzetting naar Het Laatste Nieuws. De kans dat die zal gepubliceerd worden is uiterst miniem. Eind januari zeg ik trouwens mijn abonnement ervan op.
Na de jaarlijkse klucht met de federale begroting, met zijn verkwanselen van het staatspatrimonium, het hijacken van pensioenfondsen en het niet betalen van rekeningen, allemaal zaken waardoor de toekomst van ons nageslacht serieus gehypothekeerd wordt, is het een verademing te weten dat het met de begroting van de Vlaamse deelregering helemaal anders loopt. Minister Dirk Van Mechelen, die al sinds een zestal jaren de portefeuille van de Vlaamse begroting beheert, is er in die tijdspanne in geslaagd het deficit van méér dan 6 miljard euro op nauwelijks een half miljard terug te brengen en dit zonder kunstgrepen zoals die van het licht (ge)wicht dat de nationale begroting beheert of van de kemelschieter uit Luik die men de minister van Financiën noemt. Als alles normaal verloopt zou Vlaanderen tegen 2008 schuldenvrij zijn. Met Vlaanderen bedoelen we in dit geval de Vlaamse deelregering. Want officieel mag Vlaanderen ook na 2008 het overgrote deel van de Belgische schulden betalen. Op Brussel en Wallonië moet men niet rekenen als het op betalen op aan komt. Om nl van alle schuld af te zijn zouden Brussel, Wallonië en het federale België hetzelfde moeten doen als Vlaanderen, ttz niet alleen zorgen dat de schulden betaald worden, maar ook dat er een overschot wordt gecreëerd. Wie ziet dat gebeuren? Om te beginnen is de tegenhanger van Van Mechelen in de Waalse deelregering niemand minder dan Michel Daerden (spreek uit: "daardén"). Die is op dit ogenblik nog steeds geld aan het lenen, laat staan besparen. Dat de man, die tot de parti scandaleux behoort, in het zuiden van dit land toch immens populair is, heeft niets met zijn functie te maken, maar met het feit dat hij regelmatig dronken rondloopt en dan zelfs vóór de camera zijn zattemanspraat komt uitlallen. Van een voorbeeld gesproken! Het lijkt goed te gaan met België, maar dat is maar schijn. We genieten nog van de gevolgen van de fiscale amnestie, de lage rentevoeten en de overheidsinvesteringen n.a.v. de gemeenteraadsverkiezingen. De extra inkomsten die de regering Verhofstadt kreeg, heeft ze echter meteen weer uitgegeven. Ze is zelfs gaan lenen om de uitgaven betaald te houden, waardoor de staatsschuld dus opnieuw is opgelopen. Van Mechelen is een VLD-er, waarbij men zich afvraagt waarom Verhofstadt zo'n bekwame partijgenoot niet in zijn eigen kabinet heeft opgenomen. Klaarblijkelijk past die niet in het paarse clubje, waar men zich van geen kwaad bewust is waar het gaat om geld over de balk smijten. In het succesverhaal van Van Mechelen zit trouwens ook één valse noot. Hij zegt dat Vlaanderen, doordat het de tering naar de nering zet, sterker zal staan in eventuele latere communautaire gesprekken. Dat zal helemaal niet het geval zijn. Met het excuus dat Vlaanderen er beter voorstaat en de tegenpartij slechter, zal het voor laatstgenoemde een reden te meer zijn om van ons nog meer af te pingelen. Daarom blijf ik erbij, dat we beter geen verdere communautaire onderhandelingen meer houden tenzij we eerst krijgen waar we recht op hebben.
Het nepjournaal van de RTBF blijft nazinderen. De reacties houden niet op. De RTBF heeft Vlaanderen wel degelijk op de kaart gezet, voor een tijdje althans. Misschien is dit allemaal niet gegaan zoals het hoorde, maar tot aan de andere kant van de wereld heeft men Vlaanderen ontdekt. Mede dank zij de Amerikaanse en ook de Spaanse omroepen is het nepjournaal tot in Azië en Zuid-Amerika geraakt. In eigen land heeft het er alvast voor gezorgd dat de Vlamingen nu weten dat de mogelijkheid bestaat. Het volstaat dat twee derde van het Vlaamse parlement onze onafhankelijkheid uitroept en het is zover, wat het orakel van Brakel ook moge beweren. Bij de Walen zit de schrik er goed in, bewijs daarvan de eerste uitspraak van Di Pippo ná de uitzending: "Nous avons peur!". "Vlaanderen op de wereldkaart zetten", men hoort dat verhaal wel eens meer van onze heren politici. Pogingen zijn er al genoeg geweest: een Vlaams Huis hier, een Vlaamse missie daar. Dat klinkt allemaal mooi maar blijkt erg beperkt te blijven. Als Vlaanderen echter zijn onafhankelijk uitroept, zelfs al blijkt dat later verzonnen te zijn, dan wordt er wereldwijd gereageerd. Koenraad Elst verwoordde het zo in 't Pallieterke van deze week: "Vroeger behoorde Slovenië tot Joegoslavië. Onbekend in de rest van de wereld. Nu is het onafhankelijk, staat het op elke landkaart, wordt het genoemd in elke VN-naamafroeping en weerklinkt zijn volkslied in elke competitie, in elke discipline. Het is nu onafhankelijk". Het heeft geen zin verder over "meer bevoegdheden" te onderhandelen. Vlaanderen moet een zelfstandige staat worden en liefst zo snel mogelijk. Alleen op die manier kan het er, evenals Slovenië, Kroatië e.a., zeker van zijn dat het op de wereldkaart zal staan. Om het met de bekende Feyenoord-slogan te zeggen: geen woorden, maar daden!
Rudy Demotte, minister van Volksgezondheid, lijkt schrik te hebben dat de geschiedenis hem zal vergeten. Regelmatig komt hij dan ook uit de hoek met de meest uiteenlopende initiatieven, die niet altijd even gelukkig in elkaar steken. Er is zijn kruistocht tegen het roken, wat voor zijn ministerie vrij logisch is: hoe minder rokers, hoe minder zieken en hoe minder kosten voor de ziekteverzekering. Dat hij daarvoor soms extreme maatregelen treft, heeft ook de maken met het feit dat zijn moeder (een Vlaamse, N.B. en de reden waarom Demotte ook vrij goed Nederlands spreekt) gestorven is aan longkanker. Zijn laatste nieuwe maatregel tegen het roken: het verbod tot roken in restaurants en cafés is eigenlijk niets nieuw. Het bestaat al in Ierland, Italië en Spanje en zal waarschijnlijk vroeg of laat algemeen worden in de hele Europese Unie. Dat er van deze wet weer een typisch Belgische variant moest gemaakt worden, is natuurlijk weer iets anders. Als een café of taverne meer dan 30% van zijn omzet uit de verkoop van voeding haalt, mag er niet meer gerookt worden, anders wel. begin dat maar eens uit te rekenen. Het gevolg daarvan is, dat sommige café-uitbaters er allerlei uitvluchten op gevonden hebben om onder die drempel van 30% te kunnen blijven (het niet meer verschaffen van het duurste gerecht, biefstuk/frites bv). Enfin, een beetje een klucht. Kan er met die nieuwe anti-rokerswet nog gelachen worden, dat kan niet meer bij een nieuw voorstel van het napoleonneke van onze sociale zekerheid. Hij zou nu gratis heroïne gaan uitdelen aan wie daaraan verslaafd is. Het zou nog wel gaan om een proefproject in Luik, stad die zelf vragende partij is. In de "cité ardente" zouden niet minder dan 5.000 junkies ronddwalen die aan heroïne zijn verslaafd. Een enorm aantal, zeker als men daarmee bedenkt dat deze groep mensen, meestal jongeren, voor de maatschappij zijn afgeschreven. Heroïne is een hard drug die van de mens een wrak maakt en hem afschrijft voor de samenleving. Gratis dat spul gaan verstrekken is m.i. al even misdadig als het te verkopen. Men lost er niets mee op: het leven van die mensen zal hoe dan ook getekend blijven en is eigenlijk afgelopen. Daaraan moet de staat niet meehelpen. Door gratis heroïne te verschaffen zullen er alleen nog maar junkies bijkomen, waarschijnlijk zelfs vanuit het buitenland. Luik grenst aan zowel Nederland als Duitsland en ligt op vrij korte afstand van Luxemburg en Frankrijk. Wat de staat zou moeten doen is veel harder optreden tegen de verkopers van die hard drugs. Zij zijn de handelaars van de dood. Wat zij doen is moord met voorbedachte rade. Er is nl geen weg terug uit de harde drugsverslaving. De enkelingen die daar toch in slagen zijn op één hand te tellen en vormen de uitzondering die de regel bevestigt. Er zijn regimes waar men drugshandelaars de doodstraf geeft. Dat hoeft men hier niet te doen; dat kan trouwens niet meer in dit land waar een Michelle Martin, de gezellin van Dutrouw, na 10 jaar al vrij zou kunnen komen. Maar men kan ze wel voor de maximumstraf uit de circulatie halen en alles verbeurd verklaren wat ze met hun misdadige handel hebben verworven. Zowel verslaafden als dealers moeten van de straat gehaald worden. Als dat niet gebeurt zal onze maatschappij helemaal verloederen.
Het is mij al eerder overkomen: ge hoort 's morgens een bepaald bericht tijdens het nieuws, dat wordt soms herhaald, soms ook niet. In het beste geval haalt het nog het middagjournaal op de TV, maar dan is het plots verdwenen of compleet afgezwakt, gecorrigeerd door de politiek-correcte censuur van onze multiculturele pro-paarse media. De voorlaatste keer dat ik zo'n bericht hoorde was toen men op een vrijdagmorgen zei dat Verhofstadt naar Marokko had moeten vliegen om daar een definitief akkoord te tekenen voor het overbrengen van Marokkaanse veroordeelden vanuit Belgische naar Marokkaanse gevangenissen. Die deal is op het laatste ogenblik door Marokko afgeblazen. Het bericht werd 's middags niet meer gegeven en daarover heeft men, tot hier toe, niets meer vernomen. Gisteren was het weer zover. In de nieuwsberichten van negen en tien uur 's ochtends op de radio wist men te vertellen dat er een gezamenlijke nota was van zeven (7) ambassadeurs van West-Europese landen, die er bij de Thaise regering hadden op aangedrongen eens werk te maken van het identificeren van slachtoffers van de Tsunami van twee jaar geleden. Blijkbaar is dat nog steeds niet volledig gebeurd en zou het meestal gaan om Westerse toeristen. In één adem klaagden die ambassadeurs ook aan dat, volgens hen, de helft van het ter beschikking gesteld geld, verdwenen zou zijn. Het werd er niet bij gezegd, maar ik neem aan dat het hier alleen ging om de helft van het geld dat Thailand had ontvangen. Eigenlijk is dit niets nieuw. Begin augustus van dit jaar uitte de evaluatie commissie reeds zware beschuldigingen i.v.m. de internationale hulpverlening n.a.v. de tsunami. Het is triestig dat zo'n misbruiken gewoon blijven aanhouden. De gelegenheid maakt nog altijd de dief, zeker als het om uitzonderlijk hoge bedragen gaat. Dat is niet alleen ontmoedigend voor wie voor bepaalde rampen geld heeft gegeven, maar vooral voor de duizenden vrijwilligers die zich meestal gratis en voor niets inzetten om dat geld bij elkaar te krijgen. En het zal zeker niet beteren als de verantwoordelijken van de media de waarheid verzwijgen of geweld aan doen. Het zal het wantrouwen van de burger alleen maar vergroten.
Saparmoerat Niazov is niet meer. De man was tegelijkertijd president, eerste minister én leider van de enige toegelaten politieke partij in Turkmenistan, een van de Moslimrepublieken in de buik van de vroegere Sovjet Unie. Een van de vele kleine dictators uit die regio die aan de macht gekomen waren tijdens het communistische bewind en die daarna de greep op de macht niet meer losgelaten hebben. De man liet zich "Turkmenbachi" noemen, wat zoveel betekent als "leider van alle Turkmenen". Waarschijnlijk had hij dit afgezien van een van zijn Turkse voorvaderen, Mustafa Kemal, die zich "Kemal Ataturk" liet noemen, de "vader van alle Turken". Misschien kan het ook naar analogie van Stalin zijn. Die werd ook "vadertje" genoemd, de troetelnaam van een massamoordenaar... Turkmenbachi was een speciaal geval. De rijkdommen van zijn land, vooral uit olie-inkomsten, misbruikte hij op grote schaal voor eigen familie en vrienden. Hij hield er massale maneges op na, richtte grote stoeten en volksfeesten in en was gewend aan belangrijke bezoekers een raspaard cadeau te doen. Dat een groot deel van de Turkmeens bevolking aan de rand van de armoede leefde, kon hij blijkbaar weinig schelen. Hij verbood o.a. autoradio's en wou geen muziek in de televisie. Uit een Vlaams lied van vroeger onthoud ik nog dat men zong: "slechts de bozen zingen niet". Dat zal ook wel voor Turkmenbachi gegolden hebben. Het meeste extravagante wat de man echter uitspookte was, mijns inziens, dat hij de naam van de eerste maand van het jaar naar zich had genoemd. Van grootheidswaanzin gesproken. Januari had hij dus afgeschaft! Turkmenbachi (66) stierf officieel aan een hartstilstand, maar geruchten doen de rond dat hij vergiftigd zou zijn. Vergiftiging kan ook leiden tot een hartstilstand. Hoe het verder moet met het land is op dit ogenblik nog koffiedik kijken. Turkmenistan is een van een half dozijn landen van Turkse oorsprong. Turkije probeert er, sinds het uiteenvallen van de Sovjet Unie, voet aan wal te krijgen, zijn (Latijns) alfabet op te dringen en een soort Turkse gemeenschap op te richten. Dat zou mede als gevolg kunnen hebben, dat - mocht Turkije ooit lid worden van de Europese Unie - Europa riskeert ook een golf van nieuwe Turken recht vanuit de steppen aan de Aziatische kant van de Kaspische Zee hier binnen te krijgen. Een reden temeer om Turkije hier buiten te houden.
Kerstmis is ook niet meer wat het geweest is. De tijd van de mystieke middernachtmis Kerstdagen zijn op de meeste plaatsen voltooid verleden tijd. Deels is dit te wijten aan het steeds nijpender tekort aan priesters, deels aan de verwereldlijking van het Kerstgebeuren. We evolueren stilaan naar het Britse model, waar Kerstmis een soort carnaval is geworden. In feite is het zo dat de Christelijke Kerk vroeger een deel van de heidense gebruiken had overgenomen en verchristelijkt en dat de nieuwe heidenen van vandaag de christelijke feestdagen weer ombuigen tot wereldlijke feesten. Wat ook stilaan verandert is het feit dat men er met Kerstmis meer tussenuit trekt en er steeds minder in de familiale kring gefeest wordt. Toen ik met mijn gezin in Italië woonde, was er daar een spreekwoord dat zei: "Natale con i suoi e Pasqua dove vuoi" (Kerstmis met de zijnen en Pasen waar ge ook wilt). Misschien is dat in Italië nóg zo, maar hier in elk geval een stuk minder. Er zijn er natuurlijk ook die thuis blijven, zoals ondergetekende, en die dan ook terugvallen op wat de TV te bieden heeft. Wij, mijn vrouw en ik, zijn liefhebbers van echte klassieke muziek en hebben ons dezer dagen niet verveeld: de negende van Beethoven door het concertgebouworkest (op Nederland 2), "Nozze di Figaro" van Mozart (ook op Nederland 2), de Hafner symfonie van Mozart door het Wiener Philharmoniker (op Arte), de opera "Hänsel und Grethel" van Humperdink (ook op Arte), Così fan tutte van Mozart (op BBC 2) en nog enkele concerten. Zelfs op TVE(spaña) was er een kassiek concert. We hebben ook één (1) klassiek stuk kunnen zien op een Vlaamse zender (VRT/één): een overigens uitstekend gebracht pianoconcert van Mozart vanuit het koninklijk paleis. Moest dat niet uit dat paleis geweest zijn, dan had het noppes, niets geweest op alle Vlaamse TV-zenders samen gedurende het hele Kerstgebeuren. O, ja, er waren nog Rieu (vanuit New York) en Bocelli (vanuit Las Vegas) en José Van Dam met Kerstliederen, maar dat is eigenlijk nepklassiek voor de echte kenners. Wat we op onze Vlaamse zenders te zien krijgen, ook tijdens de feestdagen, zijn de gebruikelijke dagdagelijkse programma's: de praatprogramma's van "ons kent ons", de spelletjes met hetzelfde publiek en de reality shows waar het simpele volkje (ik zal beleefd blijven) zich op ligt te verkijken, tot en met Big Brother, het summum voor de doorsnee gluurder. Het kan me eigenlijk weinig schelen dat een bepaald publiek voor dergelijke programma's een voorkeur heeft en op zijn wensen bediend wordt. Een zender die echter betaald wordt met het geld van álle belastingbetalers zou ook iets mogen aanbieden aan de kijkers aan het andere eind van het TV-spectrum. Gelukkig kunnen we nog zappen!
In deze Kersttijd wensen we elkaar het allerbeste toe en hopen wij op vrede op aarde "aan alle mensen van goede wil". Voor Europa, met zijn christelijk verleden - de reden waarom wij deze Kersttijd vieren - zal dat wel geen probleem zijn. We leven al meer dan 60 jaar in vrede en alles laat voorzien dat het nog wel een tijdje zo zal blijven. Toch mogen we niet vergeten dat, mede door de globalisering, de wereld niet (meer) ophoudt bij Europa en dat een oorlog in bv het Midden-Oosten ook naar hier kan overwaaien. Op vele andere plaatsen in de wereld zal er ook in 2007 geen vrede zijn: - Tussen Israëli en Palestijnen komt het nooit meer goed. Volkeren die niet bij elkaar horen, dienen gescheiden te worden. Dat geldt trouwens ook voor Libanon. Multicultuur kan alleen in landen waar fundamentalisten hoogstens een zeer kleine minderheid vormen, zoals in de States en dan nog. - Momenteel is het zelfs zo dat de Palestijnen elkaar aan het uitmoorden zijn. Van verdraagzaamheid gesproken. - Dat geldt ook voor de triestige situatie in Irak. Men mag de Amerikanen daarvan de schuld geven, feit blijft dat sunni's en sjiïeten, allemaal moslims, elkaar meer haten dan de Yankees. Ook dit land kan zo niet blijven bestaan. - Hoe het met Iran verder gaat lopen, is ook nog een groot vraagteken. Gisteren nog heeft de Veiligheidsraad het land veroordeeld wegens zijn nucleaire plannen en is het zeer de vraag wat we nog gaan meemaken met Ahmadinejad en zijn fundamentele ajatollahs. - Wie ook met atoomwapens speelt is de communistische dictator Kim Jong-Il uit Noord-Korea, een van de vele kleine dictatortjes die de wereld nog "rijk" is. - Elders in de wereld zijn er nog een dozijn landen die bestuurd worden door dictators van allerlei pluimage: communisten (waarvoor een deel van het Westen de ogen sluit), fundamentele moslims en nihilisten die het gewoon voor de eigen winkel doen en daarvoor over lijken gaan (denk maar aan Mugabe van Zimbabwe). Bedenkelijk daarbij is dat er ook in het overwegend christelijke Zuid-Amerika een soort alleenheersers opduikt à la Chavez en Gonzalez. Voor de meeste mensen die in zo'n land verdrukt worden, zal het geen vrede op aarde worden. --- Als we bovenstaande vergelijken met de problemen in ons eigen land, dan komen we er nog goed vanaf. Wij houden het tenminste nog bij grotendeels verbaal geweld. Ook in andere delen van West-Europa lijkt men naar betere tijden te gaan. Denk maar aan de ETA en de IRA die beiden toch bereid zouden zijn in te binden. We zullen dan ook maar duimen dat het hier niet slechter wordt en dat we met zijn allen dezer dagen eens dieper nadenken over onze samenleving. --- Waarbij ik alle vrienden, kennissen, sympathisanten en lezers toch mijn beste wensen toedicht voor een zalig Kerstfeest en een gelukkig en voorspoedig 2007
Karel de kluns, onze minister van buitenlandse zaken, heeft weer toegeslagen! Het was al een heel tijdje geleden en velen dachten dat hij eindelijk zijn manieren zou houden, maar niet dus. Het "slachtoffer" was deze keer het Rusland van Poetin. België had dit jaar het voorzitterschap van de OVSE, de organisatie voor veiligheid en samenwerking in Europa. Veel stelt dat niet voor want deze club is nóg meer bevolkt dan de Europese Unie waar men al zo weinig serieus geregeld krijgt (en dan zal het niet op beteren). Hét wapenfeit van De Gucht was dat hij er in geslaagd was te bemiddelen in de vrijlating van enkele Russische officieren die gevangen werden gehouden in Georgië waar ze beschuldigd waren van spionage. Toen hij later probeerde de patstelling tussen dit land en Rusland uit te praten, kreeg hij van het Kremlin een droge "njet" te horen en dat heeft onze man uit Berlare blijkbaar niet kunnen verteren. In een interview met "Le Soir" (buitenlandse politiek in het België van vandaag gebeurt nog steeds in de eerste plaats in het Frans) zei de De Gucht "dat er binnen de OVSE vooral problemen waren met Rusland. Dat dit land niet echt een democratisch systeem heeft zoals wij dat kennen. En dat er daar een soort identificatie is tussen het regime en de staatseigendommen, wat wil zeggen tussen hen die regeren (Poetin, dus) en hen die de rijkdommen bezitten (Poetin's vriendjes)". De Gucht heeft gelijk met zijn vaststelling, zoals hij vroeger ook gelijk had met zijn uitspraak dat het regime van Kabila corrupt was. In Rusland gaat men steeds verder terug in de richting van een soort dictatuur. Denk maar aan het verbod op Poolse vlees, de chantage met het aardgas, het debacle van Shell in het Sachalin II project en de moord op Litvienko in Londen (met een dosis polonium nr zoveel die enkele miljoenen euro had gekost!). Alleen zijn dat zaken die een minister van buitenlandse zaken, hoofd van de Belgische diplomatie, niet in het openbaar mag zeggen. Dit bewijst nog maar eens dat De Gucht op buitenlandse zaken past als een tang op een varken. Het probleem met de man is dat men in zijn chaotische, progressieve partij niet weet wat met hem aan te vangen. Als partijvoorzitter schoffeerde hij de landgenoten, als minister van buitenlandse zaken de buitenlanders. Hij is dan ook even onbekwaam in dit kabinet Verhofstadt II als bv een Onkelinx of een Flahaut, om er maar twee anderen te noemen. Volgend jaar krijgen we de kans om dat zootje onbekwamen weg te stemmen. Hopelijk zal dat lukken.
