Bij het onverwachte overlijden van Karel Van Miert zijn er nogal wat reacties geweest, van overal, uit elke politieke hoek. Waarom zou ik er dan mijn mening niet aan toevoegen? Al bij al gaat het om een streek- en generatiegenoot en nog wel een met dezelfde hobby: tuinieren. Daar wil ik meteen aan toevoegen, dat mijn moestuintje maar een fractie is van die van Van Miert en dat ik nooit geloof dat hij dat allemaal alleen kon doen. Voor mij was Van Miert geen socialist. Hij was wel bij die partij aangesloten, was er zelfs een tijdje de voorzitter van, maar daar hield het bij op. Zijn sociale dimensie had hij van zijn katholieke thuis, zijn gedrevenheid kwam voort van de legendarische Kempische koppigheid. Van Miert is te rangschikken bij een aparte klasse in de socialistische partij, net zoals vóór hem bv Spaak en Simonet Sr en na hem (misschien) Frank Vandenbroucke. Allemaal lui die het in een andere partij waarschijnlijk niet zouden gemaakt hebben vanwege de concurrentie aldaar. Bij de socialisten is gedreven management gecombineerd met bekwaamheid echter dungezaaid. Meestal heeft men er te doen met sectaire mensen, dikwijls met een vakbondsachtergrond of bullebakken à la Toback sr. Van Miert was geen van dat alles en stak er meteen zo bovenuit. Het verhaal van eenoog in het land der blinden. De liefde tot de partij was van vrij korte duur. Eerst was er de breuk met de 68 generatie, toen Van Miert de rode krant De Morgen liet failliet gaan en er daarna geen bezwaar tegen had dat ze werd overgenomen door de kapitalisten van De Persgroep van Van Thillo. Daarna was er Agusta, waarbij de socialistische partij niet alleen op een hoopje werd gespeeld, maar waarbij Van Miert zich persoonlijk getroffen voelde toen zijn "koekentien"* mee werd beschuldigd. Die kwam er later met een soort vrijspraak vanaf (verjaard/procedurefouten), maar het zou nooit meer goed komen tussen Van Miert en zijn vroegere rode vrienden, wat ze nu over hem ook vertellen. Eens hij Europees commissaris werd, was er van zijn socialisme helemaal niets meer te merken. Hij was ondertussen herenboer geworden, later voorzitter van een Nederlandse zakenuniversiteit en tenslotte bestuurder bij o.m. Philips, RWE, Carrefour Belgium, Solvay, Agfa Gevaert en, jawel, De Persgroep. En dat zou een socialist zijn? Als dat zo zou zijn, dan in het beste geval bij de categorie "denk links, leef rechts" --- In de marge van bovenstaande nog dit: Van Miert bleek hartsstoornissen te hebben gehad en is gestorven aan een hartstilstand. Men kan zich daarbij wel afvragen, waarom iemand met zijn middelen geen pacemaker liet inplanten. Hij had misschien nog vele jaren kunnen kersen plukken...
In mijn blog van 17 dezer ("De handelaars van de dood") , vroeg ik mij af, hoe lang de aangehouden criminele drugsdealers achter de tralies zouden gehouden kunnen worden. Op dit ogenblik zitten ze er nog, maar de kans dat ze een slimme (en dure advocaat) hebben maakt, dat ze morgen even goed kunnen vrijkomen. Dat hebben we nu zopas meegemaakt met die drugskweker in Zandvoorde. De politie rolde daar drie weken geleden de grootste drugsplantage op die er in ons land ooit gevonden werd, een werk waarmee men drie jaar bezig was geweest. Gisteren werd de beklaagde, zijn vrouw, zijn dochter en drie illegale Braziliaanse (!) arbeiders weer vrijgelaten, wegens "procedurefouten", het stilaan in dit land afgezaagde gerechtelijke liedje. Over drie weken moet de kamer van in beschuldigingstelling beslissen of ook de rest van de zaak al dan niet geklasseerd moet worden. In dat geval wordt de hele zaak geklasseerd en wordt nog eens duidelijk aangetoond dat onze gerechtelijke diensten onbekwaam zijn en dat de misdaad wel degelijk loont in België. Onze justitie blijft een schande. Er gaat bijna geen dag voorbij of in de kranten staan er artikels over rechtspraken die die naam niet waardig zijn. Jonge criminelen blijven vrij rondlopen bij gebrek aan opvang. Straffen worden er haast niet meer gegeven. Gevangenisstraffen worden niet uitgevoerd. Zo was er deze week nog het schertsarrest in de zaak van Simon Wijffels, waarbij twee daders van een moordpoging een "berisping" kregen, omdat ze zo slim waren geweest naar het buitenland te vluchten, dit ook al na een gerechtelijke blunder. De eerste voorzitter van het Brusselse hof van beroep schrapte gisteren alle correctionele zittingen omdat - volgens hem - de verdachten niet tijdig kwamen opdagen. Verder worden er dezer dagen honderden criminelen, die het ongeluk hadden wél vast te zitten, vervroegd vrijgelaten wegens de overbevolking van de gevangenissen, dat alles terwijl er twee Nederlandse bajesboten, met plaats voor 600 gedetineerden, leeg liggen te wachten. België is het land van de straffeloosheid geworden.
Sommigen vragen zich af, waarom de mensen zo weinig vertrouwen hebben in onze politiekers. Welnu, tijdens deze verkiezingstijd is nog eens duidelijk gebleken waarom. Het is weer schuiven en nog eens schuiven. Van het federale niveau naar het regionale en terug. Het is zelfs zo erg, dat notaris Van Rompuy dit bij Europa inroept als excuus voor de inertie van zijn federale regering. Kampioen is het tafelspringen is ongetwijfeld Steven Vanackere (CD&V, van de partij van het "goed bestuur"). De man (van ACW-strekking) werd vijf jaar geleden verkozen als volksvertegenwoordiger in het Vlaamse parlement. Na het vertrek van Vervotje, die in het kielzog van Leterme naar de federale regering trok, werd Vanackere minister van welzijn in de Vlaamse regering. Toen datzelfde Vervotje, weer in het kielzog van diezelfde Leterme, de federale regering verliet, schoof Vanackere mee op en nam hij ook daar haar plaats in. Daardoor werd hij zelfs vicepremier, iets wat hij officieel nog zou moeten zijn, als is dat niet zeker. Want ondertussen was onze tafelspringer op de CD&V-lijst voor Brussel gaan staan en werd hij ook daar verkozen. Hij is momenteel trouwens de CD&V-delegatieleider in de besprekingen voor een nieuwe Brusselse regering. De kans bestaat, dat hij straks minister wordt in die Brusselse regering. Voor het echter zover is, moet hij deze week de eed afleggen als nieuwe Brusselse volksvertegenwoordiger. Daar dit alles niet verenigbaar is, neemt hij eerst "even" ontslag uit de federale regering, om snelsnel die Brusselse eed te gaan afleggen, zich daar dan te laten vervangen en opnieuw bij de koning de eed van federaal minister af te leggen. Kunt ge nog volgen? Hoeft ook niet, maar het is zo wel duidelijk dat de man in de straat onze politiekers geen warm hart meer toedraagt. Normaal had trouwens de koning daarvoor uit het buitenland (lees:vakantie) moeten terugkeren, maar zó gek is die ook weer niet. Vanackere zal dus even moeten wachten tot hij weer federaal minister is. Als België dat maar overleeft!
Toen Kris Peeters vorige week Guy Verhofstadt belde, om hem mede te delen dat zijn partij uit de boot viel voor de gesprekken tot een de vorming van een nieuwe Vlaamse regering, bleek de interim-voorzitter zich in Parijs te begeven. Hij gaf daar e.o.a. colloquium om "zijn" Europese plannen uit de doeken te doen. Dat leek hem veel belangrijker dan al dat gedoe daar in Vlaanderen. Het gezelschap waarvoor hij in Parijs sprak, was trouwens van linkse strekking: o.m. Jacques Delors en Romano Prodi waren erbij. Als we Europa er even buiten laten, kunnen we de carrière van Verhofstadt zo'n beetje beginnen te vergelijken met die van wijlen Hugo Schiltz. Beiden waren betrokken bij de start van een nieuwe, rechtse partij. Onder hun impuls zouden beide partijen zich echter steeds linkser gaan opstellen. Hoe het met Schiltz' Volksunie is afgelopen, hebben we zo pas nog kunnen meemaken. De linkervleugel, of wat ervan overbleef, waar Schiltz zich nog voor engageerde, werd waarschijnlijk definitief van de electorale kaart geveegd. Met de Open VLD van Verhofstadt zijn we nog niet zover, alhoewel... Toen Verhofstadt met zijn VLD de verkiezingen won in 1999, kreeg hij de kans om zijn ideeën, voortreffelijk in beeld gebracht in zijn eerste drie burgermanifesten, eindelijk te verwezenlijken. Zijn afschuw van de toenmalige CVP was echter dusdanig, dat hij niet meer met die partij wou praten, laat staan er samen een regering mee vormen. Nochtans had hij zo de mogelijkheid gekregen e.e.a. van zijn idealen in werkelijkheden om te kunnen zetten. Hij verkoos als medestanders een allegaartje van socialisten (die toen ook een gevoelige nederlaag hadden geleden), groenen en zelfs Volksuniemensen mee in zijn regeringsschuit te nemen. Hij, Verhofstadt, de vroegere begrotingsminister, de man van de actieve welvaartstaat, de fan van econoom Friedrich von Hayek, gooide al zijn principes toen overboord en liet zijn partij een steeds linksere koers varen. Door het feit dat Dehaene duchtig bespaard had en de conjunctuur meezat, zwommen de regeringen Verhofstadt in het geld. Er werd niets van opgespaard. De staatsschuld zakte nog even door het Dehaene-effect, maar moest daarna gelijk gehouden worden met het verkopen van staatseigendommen en het kapen van pensioenkassen, allemaal zaken die op lange termen voor grote structurele problemen zullen zorgen. Na drie electorale nederlagen en een partij die naar zijn laatste adem snakt, vindt de wonderboy zijn eigen land niet interessant genoeg meer. Het moet nu Europa worden, Europa en misschien daarna de hele wereld. Precies alsof die op Verhofstadt zitten te wachten. Om het met dezelfde von Hayek te zeggen: "Wie zijn principes verloochent, gaat naar de hel".
Hoe het met de federale regering verder moet, is iets waar op dit ogenblik niemand enig zicht heeft. De begroting moet, op last van Europa, herzien worden. Er zouden de twee volgende jaren minstens 7 miljard euro moeten gevonden worden en dan nog zou het gat in de begroting 4% blijven bedragen (± 16 miljard euro). En er is meer. Als er nl dit najaar geen definitief akkoord komt om de uitstap uit de kernenergie uit te stellen, dan zal het ook fout lopen met de elektriciteitsvoorziening van België. Nu al zijn er enkele bijna catastrofes geweest, waarbij het land ei zo na zonder stroom kwam te zitten. Met het sluiten van de eerste drie kerncentrales, zoals beslist tijdens Verhofstadt I, verliest België tussen de 15 en de 20% van zijn energievoorziening*. Zo'n aandeel kan nooit tijdig opgevuld worden door alternatieven, zeker niet door zonnepanelen en windmolens. Wat die laatsten betreft, is er trouwens al een serieuze achterstand op de planning en die achterstand loopt nog op bij gebrek aan financieringen. En dan willen sommige roodgroenen nog dat we straks allemaal met elektrische auto's gaan rijden, terwijl het niemand schijnt te interesseren, of er daarvoor stroom genoeg voorhanden zal zijn. De regering van openbare stilstand die we nu kennen, heeft nog één maand vóór het zomerreces. De kans dat er daarin ook maar iets degelijks zal beslist worden is zo goed als nihil. De reden daarvoor waren eerst de verkiezingen, nu de vorming van de regionale regeringen (iets dat ook Europa afdoet als oudewijvenpraat) en daarna de parlementaire zomervakantie, die hier duurt tot in oktober! Politieke analisten waarschuwen ervoor, dat deze regering ook wel eens ontslag zou kunnen nemen, waardoor we vervroegde federale verkiezingen zouden krijgen in het najaar. De reden daarvoor is niet de uitzichtloze situatie van dit kunstmatige land, maar het feit dat België in de tweede helft van volgend jaar voorzitter wordt van de E.U. Precies alsof vervroegde verkiezingen dat probleem zullen oplossen. De nieuwe Vlaamse regering zal er goed aan doen op haar tellen te letten. Als de federale regering het zal laten afweten, en die kans is zeer groot, dan zal de Vlaamse regering inderdaad buiten de lijntjes moeten gaan kleuren, net zoals N-VA al gesteld heeft. Tot spijt van wie het benijdt.
* Het sluiten van de drie oudste kerncentrales op zich zou een capaciteitsverlies van 13% met zich meebrengen. Tegen 2015 zullen er echter ook enkele zeer oude klassieke centrales moeten gesloten worden en dat brengt zo het totaal op 20%. Aan de enige nieuwe centrale die voorlopig daarvoor in de plaats komt, op de terreinen van Tessenderlo Chemie in Limburg, moet er nog met de eerste werken begonnen worden...
"Eigen lof stinkt" gaat het adagium. Toch streelt het mijn ijdelheid, als ik zie dat ik dezer dagen op nogal wat punten gelijk krijg: - In mijn blog van 12 dezer ("liefst zonder VLD") zag ik de liberalen graag vertrekken uit de Vlaamse regering. Ik word op mijn wenken bediend, want Kris Peeters heeft gisteren laten weten gesprekken te zullen beginnen met N-VA en SP.a en dus niet meer met de partij van de man met het half miljoen voorkeurstemmen. Voorkeurstemmen is in dit land geen wondermiddel, zoals Leo Tindemans en Yves Leterme kunnen bevestigen. Volgens de kranten zou dat allemaal op De Wevers conto moeten geschreven worden, maar dat klopt niet. Het was de Open VLD die er in 2007 voor gezorgd heeft dat SP.a niét in de federale regering zou komen. Die partij zal de lichtblauwen dan ook met veel plezier van hetzelfde laken een broek geven. Als het een beetje meezit (of tegenvalt: het is maar te bezien hoe men het bekijkt), dan vinden we de Open VLD straks alleen nog terug in de federale regering, uitgerekend het orgaan waar straks de grootste problemen zullen opdagen. Akkoord, VLD-er Vanhengel zit waarschijnlijk nog wel als laatste blauwe mohikaan in de Brusselse regering, maar dat stelt niets voor, want ook daar zal een olijfboomcoalitie de wet stellen. - Ook al gisteren is er een vergrijzingscommissie boven water gekomen. Ik wist niet eens dat ze bestond. Die waarschuwt de federale regering, dat de kosten van de vergrijzing veel hoger zullen uitvallen dan wat tot nu toe geraamd is. Tegelijk maakt die commissie brandhout van het zilverfonds, iets wat ik hier in deze rubriek reeds jaren doe. Mijn eerste artikel daarover dateert al van 10 juni 2005, waarin ik toen reeds schreef dat die uitvinding van professor Vande Lanotte praat voor de vaak was. - Tenslotte heeft de Europese commissie het voorstel tot begroting van de Belgische regering voor 2009 en 2010 afgewezen en teruggestuurd. Zoals ik ook reeds meermaals geschreven heb, klopt die begroting van geen kanten en wordt ze zelfs tegengesproken door de eigen nationale bank. Notaris Van Rompuy, mijnheer inertie, zegt nu te wachten tot de nieuwe regionale regeringen gevormd zullen zijn. Gaan die het dan moeten oplossen? Waarvoor hebben we dan nog een federale regering nodig,
Of, om het met Shakespeare te zeggen: "Much ado about nothing" en dat heeft dan betrekking op de vorming van de "nieuwe" Vlaamse regering. Dat "nieuw" staat tussen aanhalingstekens, want meer dan waarschijnlijk krijgen we een coalitie van vier partijen en feitelijk is dat een heruitgave van de Vlaamse regering Leterme van vijf jaar geleden. Er zijn wel enkele nuances: - Het ondertussen ter ziele gegane Spirit, dat vijf jaar geleden nog een kartel vormde met de SP.a, is er niet meer bij. De linkse vleugel van de vroegere Volksunie is op sterven na dood. Haar boegbeeld is socialist geworden en dat zal hem, hopelijk, zijn ministerpost kosten. - N-VA zat ook al in de Vlaamse regering Leterme, zij het eveneens in een kartel met CD&V. Ze zal er nu terug in komen als (min of meer) onafhankelijke partij en versterkt door de goede kiesresultaten. - SP.a en Open VLD mogen al blij zijn dat ze weer zullen mogen meespelen (de postjes, weet je wel). Beiden verloren nog maar eens de verkiezingen en hebben weinig reden tot juichen. - Voor Open VLD blijft het hoe dan ook een pijnlijke zaak. Ze heeft al haar eisen zo goed als mogen inslikken en dat moest dan nog gebeuren door de nieuwe voorzitter ad interim Verhofstadt. Uitgerekend de man die België te klein vindt voor zijn ambities... Kortom: Het enige wat er veranderd zou kunnen zijn t.o.v. de Vlaamse regering Leterme en Peeters I, is dat Peeters II een rechtsere en Vlaamsere koers zou moeten varen. De linkse en belgicistische partijen zouden een toontje lager moeten gaan zingen. De kans dat het zal gebeuren is reëel, want één partij kan in de volgende regering altijd gemist worden. Dat zou natuurlijk ook de N-VA kunnen worden, maar dan krijgt CD&V bij de volgende federale verkiezing waarschijnlijk geen tweede keer meer de kans om er zonder enig Vlaams resultaat vanaf te komen.
We moeten elkaar niets wijs maken. Na enkele jaren waarbij de sky the limit was, zijn we aangekomen aan de bijbelse zeven magere jaren. Dat geldt niet alleen voor de federale regering, maar ook voor de Vlaamse. Vergeet de nulschuld die Vlaanderen had einde 2008. Zonder ingrepen zitten we in 2009 met een schuld van 1 miljard euro en wordt het 2 miljard in 2010. Als er dan nog niets zou gebeuren, riskeert de Vlaamse regering tegen 2014 aan te kijken tegen een tekort van liefst 10 miljard euro. Gedaan dus met Sinterklaas spelen. Hoe komt dit? Heel eenvoudig. Net zoals de federale regering, zal de Vlaamse aardig wat geld minder binnen krijgen. Bedrijven die sluiten of op een laag pitje verder moeten draaien, dragen immers geen belastingen meer af. Daarenboven zijn er de kosten van de tijdelijke werkloosheid, van de steun aan bedrijven en banken. Daar houdt het zelfs niet mee op. De federale regering zit momenteel met een budgettaire put van 4, 5% van het BPP. Zonder ingrijpende maatregelen wordt dat volgend jaar reeds 6,1% oftewel 21,7 miljard! Ergens zullen de regionale regeringen ook daarmee te maken krijgen, al dan niet mits overdrachten van verantwoordelijkheden. En er is nóg meer. Hier en daar wordt zo tussen neus en lippen verteld, dat de federale regering haar tekort tegen 2014 zal hebben weggewerkt. Niemand zegt daar echter bij, hoe dat zal gaan gebeuren. Volgens mij is dat pure nonsens, zeker als men er rekening houdt dat men de dag van vandaag niets, maar dan ook niets meer hoort over de kosten van de vergrijzing. Welnu, vanaf 2012 zullen die kosten enorm gaan stijgen en bovenop de bestaande schulden nog voor veel meer problemen gaan zorgen. Om die op te lossen, moet men gaan naar nieuwe belastingen, dat in een land dat op dat gebied reeds aan de kop staat in Europa. Ofwel komen er grote besparingen, die mogelijk zijn maar waarover men angstvallig zwijgt of ze ontkent (zoals Kris Peeters nog deze week i.v.m. het afschaffen van de provincies). Ofwel moet men ervoor zorgen dat er tegen 2012 veel meer mensen aan het werk zullen zijn. Hoe dat laatste zal moeten gebeuren is al evenzeer een raadsel. Ook op dat gebied is België een negatieve koploper in Europa. Kortom, fasten seat belts, de zeven magere jaren komen eraan!
De Belgische en Nederlandse politie hebben samen een enorm drugsnet opgerold, dat zijn hoofdkwartier had op een camping in Lommel. Er werden drugs in beslag genomen voor een straatwaarde van 40 miljoen euro, geld, wapens en allerlei dure voertuigen. De kopstukken, drie Nederlanders en een Belg, woonden allemaal in luxueuze villa's in België en hadden bovendien een houten bungalow op de camping. Het was daar dat alles bedisseld werd en het was ook daar dat men de hele bende tijdens een verlovingsfeest heeft kunnen arresteren. De politie heeft er drie jaar over gedaan om de bende te pakken te krijgen en heeft dat alleen kunnen verwezenlijken dank zij een paar undercover agenten, die er een paar jaar mee bezig zijn geweest. De vraag is nu maar, of en hoelang ze deze criminelen achter de tralies zullen kunnen houden. De bende was al een tiental jaren actief en heeft waarschijnlijk winsten gemaakt die het honderdvoudige zijn van wat nu in beslag is genomen. De boss van de bende, een zekere Janus V.W. uit Eindhoven, zou een zakenimperium hebben dat geleid wordt vanuit Dubai, waar echter niets op zijn naam staat. Pikant detail in deze zaak is, dat diezelfde Janus al in 2003 werd aangehouden in Dendermonde, maar dat deze zaak nog steeds niet is voorgekomen. Het Belgische federaal parket zou nu gaan beginnen met een vordering, zes jaar later! Ons gerecht kennende valt het te vrezen, dat er van de hele zaak - ondanks alle moeite die de politie zich getroost heeft, weinig in huis zal komen. Mensen die drugs in het groot dealen zouden nooit meer uit de gevangenis mogen worden losgelaten. Ze handelen in de dood en verwoesten ontelbare levens van zwakke mensen die op e.o.a. manier met deze criminelen in aanraking komen. Er zijn trouwens landen, waar dit soort misdadigers effectief de doodstraf krijgt, zoals bv in China. Hier riskeren ze hoogstens een tiental jaren en komen ze na één derde van de straf vrij, waarna ze gegarandeerd terug met hetzelfde beginnen. In een enquête recentelijk uitgevoerd door De Juristenkrant onder 508 magistraten, advocaten, gerechtsdeurwaarders en notarissen, zeggen de meeste van deze vaklui dat het allergrootste probleem in België de niet-uitvoering van de straffen is. Momenteel loopt die bestraffing volledig mank en is daardoor de strafuitvoering totaal ongeloofwaardig. Nog steeds volgens de ondervraagde juristen, staat de niet-uitvoering van straffen gelijk met straffeloosheid. Zo hoort men het ook eens van iemand anders.
Italiaans is een taal waarmee men kan spelen. Bijna alle zelfstandige naamwoorden kunnen een andere betekenis krijgen door bv de laatste klinker te vervangen door e.o.a. achtervoegsel. Om bv een woord te verkleinen, vervangt men de laatste klinker door "ino" of "etto". Tavola (tafel) wordt zo tavolino of tavoletto. Wil men het nóg kleiner, dan wordt het tavolettino. Wil men een woord een groter maken, dan zet men er "one" achteraan. Cassa (kas) wordt dan cassone (grote kas). Door er "uccio" of "accio" bij te voegen, geeft men het woord een betere of slechtere betekenis. Dat laatste geldt ook voor "astro". Fratello (broer) wordt dan fratellastro, wat halfbroer betekent. Furbo (slim) wordt furbastro, wat sluw betekent. Olivo (olijfboom) wordt dan olivastro (wilde olijfboom, wiens vruchten niet te eten zijn). En daarbij zijn we aan het einde van deze spoedcursus Italiaans gekomen en aan het begin van mijn betoog over de aan de gang zijnde regionale regeringsvorming in Wallonië. Daar spreekt men nl van een olijfboomconstructie. Dat zijn dan PS (rood), CdH (roze) en Ecolo (groen). Het woord komt uit de Italiaanse politiek, vandaar de uitleg hier bovenaan. Want, volgens mij, wordt dat daar in Wallonië geen vruchtbare constructie, geen olivo dus, maar een olivastro. Nog vóór de besprekingen tussen de olijfboompartijen moeten beginnen, is er nl weer al eens een zoveelste nieuw PS-schandaal. Hoofdpersoon in de nieuwe politieke fraude is ene Edmée De Groeve, van PS-signatuur en voorzitster van de raad van bestuur van de NMBS, van de raad van bestuur van de nationale loterij én van BSCA, de beheersmaatschappij van de luchthaven van Charleroi. In die laatste functie is madame De Groeve tijdelijk gedelegeerd bestuurder, nadat men daar de Vlaming Marcel Buelens zopas ontslagen heeft.* Die tijdelijke delegatie belette De Groeve niet om, op kosten van die BSCA, een zoveelste PS-snoepreisje te organiseren, deze keer naar Tenerife en dit in het gezelschap van negen andere personen waarbij, hoe toevallig!, ook een zekere Franco Di Rupo, broer van, én een Pierre Magnette, eveneens broer van... Jean-Michel Javaux, de medevoorzitter van Ecolo en de drijvende kracht achter de mogelijke olijfboomcoalitie, beweert dat hij e.e.a. wil veranderen in Wallonië. Zo wil hij o.m. een aantal cumuls niet meer toelaten en zit hij zelfs op mijn lijn voor wat de provincies betreft: ook hij wil die overbodige en dure instellingen nl zien verdwijnen. Maar eerst en vooral zal hij er zijn PS-streekgenoten beter van overtuigen, dat het stilletjesaan gedaan moet zijn met de opsouperen van het geld van de belastingbetaler. Met elke week een nieuw schandaal zullen ook zijn dromen nooit verwezenlijkt worden. --- * De Vlaming Marcel Buelens was de drijvende kracht achter de opgang van de luchthaven van Charleroi. Hij werd vorig jaar, als gedelegeerd bestuurder van de beheersmaatschappij van de luchthaven van Charleroi, door de reissector nog uitgeroepen tot "man van het jaar"! Hij werd nu ontslagen omdat hij het niet eens was met de verkoop van een deel der aandelen aan een Italiaanse maatschappij...
Het wordt een zoveelste belangrijke week in de nasleep van de laatste verkiezingen. Vanavond zou in Wallonië bekend worden welke partijen er daar de nieuwe regionale regering gaan vormen. Didier Reynders is al platte broodjes gaan bakken bij madame Millefoisnon. Ze hebben zogezegd hun geschillen bijgelegd. Of dat Didier ook zal lukken met Di Pippo is een ander verhaal. Zelfs al zou dat waar worden, zou het alleen maar betekenen dat de hele heisa van vóór de verkiezingen één grote show is geweest. En zelfs in dat geval zal er in het Zuiden van het land nog geen echte regeringsmeerderheid zijn. De kans blijft dan ook groot, dat het daar een zgz "olijfboom" coalitie wordt van PS, CdH en Ecolo. In Vlaanderen zal men in elk geval naar deze uitslag uitkijken. Als het in Wallonië een olijfboom-coalitie wordt, zal de kans nog groter zijn dat hier bij ons Open VLD uit de boot zal vallen. Met al hun eisen en prerogatieven heeft die partij het zichzelf moeilijk gemaakt. Dat Open VLD in de Vlaamse regering zou moeten blijven omdat Verhofstadt voor de Europese verkiezingen meer dan een half miljoen stemmen heeft gehaald, blijft natuurlijk nonsens. Wie weet is er geen pak kiezers geweest die op die manier Verhofstadt naar Europa heeft willen sturen, met als onderliggende gedachte dat men hem dan hier kwijt was. Met de liberalen in de oppositie, zowel in Wallonië als in Vlaanderen, blijft de kans wel klein dat er van de staatshervorming iets in huis zal komen. Datzelfde geldt trouwens ook, als men in beide regeringen de socialisten zou wegstemmen. In elk geval is het duidelijk dat Vlaanderen in dat geval best eerst eens voor zichzelf gaat zorgen en zijn eisen van 1999 gaat herhalen (nota bene: toen goedgekeurd door alle traditionele partijen plus het Vlaams Belang). Als ook dat niet zou helpen, rest er nog één zaak te doen: de EVO (Eenzijdige Verklaring van Onafhankelijkheid) uitroepen. Bye, bye Belgium, maar dan in het echt...
Bij de FOD (Federale Overheidsdienst) Financiën is er een klein mirakel gebeurd. Sinds één week werkt men daar volledig gecomputeriseerd. Daardoor heeft men het luxeprobleem, dat er zo'n 12.000 ambtenaren teveel zijn. Die worden niet ontslagen, maar grotendeels ook niet vervangen als ze met pensioen gaan of worden overgeplaatst. Dat aantal mensen had men tot nu toe nodig om o.m. de boetes te verwerken. Dat gebeurde tot op heden (2009, aub!) nog altijd met het handje. Het nieuwe systeem heet Stimer en dat staat voor de Franstalige afkortingen (Système de Traitement Intégré Multi-Entités). We gaan daar voor één keer eens geen misbaar over maken. Dat systeem heeft 25 miljoen euro gekost, maar zou de staat duizend maal meer kunnen opbrengen, alleen al aan "invorderbare schulden". Niet alleen het innen van de boetes, maar ook het kadaster en de BTW-administratie zijn nu op één systeem aangesloten, plus aan de kruispuntbank. Enfin, de Belgische Financiën zijn van de 19de naar de 21ste eeuw overgestapt. --- Nu nog Justitie, waar een computersysteem al ongeveer evenveel miljoenen euro's heeft gekost, maar nog niets heeft opgebracht. Erger zelfs: het zgn "Feniks"-project (van Onkelinx) werd afgevoerd en het nieuwe Cheops-programma (van Vandeurzen) blijkt ook al niet te werken. Dat eerste project had einde 2008 moeten zijn afgewerkt, het nieuwe laat nog minstens een jaar op zich wachten. De computertoepassingen die nu bv gelden bij de vredegerechten, dateren van 1992. Toen had ik thuis nog een computer die werkte zonder muis (WordPerfect, waar is de tijd)... Tenslotte nog dit: België was het enige land in de EU, waar in de periode 1995-2007 het aantal ambtenaren nog flink steeg. Hopelijk komt daar, met de invoering van Stimer, nu een einde aan. Al weet men natuurlijk nooit in dit artificiële land.
Er is dezer dagen nogal wat drukte om Brussel, omdat CD&V, Open VLD en Groen! onder elkaar reeds beslist hebben samen de Vlaamse meerderheid in het Brusselse parlement te vormen. Die "meerderheid" is erg relatief, omdat het in feite enkel gaat om de meerderheid van de 17 zetels die in dat parlement zijn voorbehouden voor de Vlamingen. Daar dit op een totaal is van 89 zetels (als ik me niet vergis), stelt het feitelijk niets voor. Dat er toch zoveel heisa over gemaakt wordt, heeft alles te maken met het feit dat SP.a-er Pascal Smet zijn Brusselse ministerpost verliest aan Groen! die er in feite maar een staatssecretaris voor in de plaats krijgt. Het klassieke verhaal: de postjes! De man die het allemaal snel en stoemelings geregeld heeft, is Guy Vanhengel, Open VLD. In een recent artikel in 't Pallieterke werd de man nog "de schooier van Evere" genoemd. Die titel krijgt hij van economie-medewerkster Angélique Vanderstraeten, omdat Vanhengel de enige "Vlaming" uit het Brusselse is, die steeds om geld van de Vlamingen (van wie anders?) staat te bedelen. Mocht Kris Peeters de Open VLD niet in zijn nieuwe Vlaamse regering opnemen (hetgeen steeds waarschijnlijker wordt, zeker nu die partij steeds nieuwe eisen begint te stellen), dan zou het wel eens kunnen dat Vanhengel straks de enige regionale VLD-minister van dit land wordt. Dat Brussel altijd geld tekort komt, heeft te maken met een slecht beheer, met een overdaad aan arme wijken (20% onder het landelijk gemiddelde) en aan het feit dat de stad mee moet opdraaien voor allerlei kosten van de Franse gemeenschap. Brussel genereert enkel rijkdom omdat Vlaanderen, Europa en, ja, ook België de stad tot hoofdstad hebben gekozen. Als Vlaanderen morgen zijn hoofdstad zou verplaatsen, naar Mechelen bv, dan zit Brussel helemaal op droog zaad. Het aandeel van de stad aan de Belgische export bedraagt geen 2% (tegen 80% voor Vlaanderen en 17% voor Wallonië). Vlaanderen telt in Brussel steeds minder mee qua aantallen, maar niet qua centen. Wat zou Vlaanderen dan verliezen? Zoals Mark Grammens het ooit verwoordde: "wat bakstenen en architectuur"...
Patricia Ceysens, Open VLD-er en tot nader order minister van Economie in de Vlaamse deelregering van lopende zaken, heeft de Vlamingen nog maar eens geschoffeerd. Ze verklaarde nl dat de N-VA slecht zou zijn voor de Vlaamse economie. Volgens haar moeten Vlamingen naar het buitenland toe zich blijven verkopen als Belgen. Ondertussen is het wicht al teruggefloten door interimvoorzitter Verhofstadt, maar het kwaad is wel geschied. Van de Open VLD heeft Vlaanderen niets te verwachten. Zeker niet met als gesprekspartner een Verhofstadt die als een volleerde baas ganzendonk zelf België te klein vindt voor zijn persoontje. Hij gaat voor niet minder dan e.o.a. beleidspost in Europa, waarmee hij dan de wereld gaat redden. Dat hij nu de partij, die hij zelf mee naar de verdoemenis heeft geholpen, moet gaan redden doet hij alleen omdat het hele kransje andere kanshebbers zich op e.o.a. wijze al heeft verbrand: Chevalier, Moerman, Dewael, De Gucht, Somers. De partij is zo open, dat iedereen er gaat lopen. Menig Open VLD-er kan misschien wel binnenpretjes hebben bij het verlies van het Vlaams Belang. De eigen partij is echter aan zijn derde opeenvolgende nederlaag toe. Dan nog blijven ijveren voor een federale kieskring en meer macht voor het centrale Belgische gezag, is dan ook politiek onverantwoord. Kris Peeters doet er dan ook best aan de VLD niét op te nemen in zijn volgende regering. Niet dat de SP.a zoveel beter is, maar op links zijn er in elk geval tekenen die erop wijzen dat daar mensen opstaan die warm lopen voor de Vlaamse zaak. Denk maar aan de Gravensteengroep, Meervoud en bv VVB voorzitter Eric Defoort, die ook uit het linkse kamp komt, maar zich steeds meer als een overtuigde Vlaming laat kennen. Bij de VLD niets van dit alles. Als ik Kris Peeters een tip zou mogen geven: ik zou een "Sarkozy'tje" doen. Bv Dirk Van Mechelen vragen Vlaams minister van Begroting te blijven. De man heeft tien jaar meer dan zijn best gedaan. Sarkozy heeft op die manier zijn oppositie volledig in de touwen gespeeld (denk maar aan de benoemingen van Kouchner en Strauss-Kahn). De kans dat Van Mechelen zoiets gaat aannemen is klein, maar ondertussen kan Verhofstadt er wel duchtig mee gejend worden. Vergeten we niet, dat het diezelfde Verhofstadt was, die in 1999 de toenmalige "kadodders" voor acht jaar de politieke woestijn van de oppositie heeft ingestuurd. Het zou een heerlijke revanche zijn.
De verkiezingen zijn voorbij en opeens ontdekt iedereen weer de (enorme) Belgische staatsschuld. Eerst het Planbureau, daarna het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO) en zopas onze duurbetaalde voorzitter van de nationale bank (hij "beurt" viermaal meer dan die van de USA!). Allemaal komen ze ons nu vertellen dat het helemaal fout loopt met onze nationale staatsschuld en dat er dringend wat aan moet gebeuren. Econoom Geert Noels (ex-Petercam) stelt terecht, dat die instanties met dat nieuws beter waren afgekomen vóór de verkiezingen, niet erna. Waaruit nog maar eens blijkt, hoe de meeste van onze instellingen gepolitiseerd zijn, zoals zopas ook The Economist had vastgesteld (zie mijn blog van gisteren: "Het imago van België"). En dan is er nog de vertragingsmachine van notaris Van Rompuy, ook wel eens de federale regering genoemd. De grijze muis had op 1 april (van een datum gesproken!) gesteld, dat zijn regering vóór de verkiezingen van 7 juni niets meer zou beslissen. Ook gisteren heeft hij vastgesteld hoe erg de situatie is, maar voorlopig blijft hij niets doen. Zoals het mopje dat zegt: de een doet niets en de ander doet niets en het ene werk brengt het andere mee... Ik moet me hierbij toch corrigeren. Van Rompuy heeft gezegd wél iets te gaan doen... na het parlementair zomerreces! Dat wil zeggen ergens in oktober van dit jaar. Hij gaat dan zijn vijf "werven" aanzwengelen, te weten: de sanering van de overheidsuitgaven, het energiedossier, asiel en immigratie, Brussel-Halle/Vilvoorde en - zowaar - de staatshervorming. Dit alles echter onder voorwaarde, dat er tegen die tijd nog een echte regering Van Rompuy zal zijn. Op dit eigenste ogenblik weet de notaris nl niet of zijn huidige regering wel zal doorgaan, of hij ze zal moeten aanpassen en of het eventueel een regering van lopende zaken zal worden. De kans is groot dat de viering van 21 juli er een in mineur zal worden. En dat alles in een jaar waarin onze koning zopas 75 jaar is geworden. Donald Duck trouwens ook.
"België is vergeven van politiekers (het heeft zes parlementen* voor een bevolking van 10 miljoen). Dat komt omdat het geld van de belastingbetaler gebruikt wordt om België, waarin de Franstaligen en Nederlandstalige helften elkaar steeds meer belagen, toch een schijn van vrede te geven. Als gevolg daarvan bevolkt een eindeloze schare obscure ministers de openbare instellingen, die beheerd worden door protégés en bediend door een parasietachtige klasse van consultants, advocaten en dergelijken, dikwijls leden van dezelfde familie". Bovenstaande tekst komt niet van mij of van enige Vlaams nationale publicatie, maar stond vorige week in The Economist, een van de meest prestigieuze weekbladen van Europa. Het imago van België, dat bij een recente peiling zo ergens op de 152ste plaats stond (het kan ook 153 geweest zijn) op de wereldranglijst, zal er zeker niet beter van worden. De uitslagen van de voorbije regionale verkiezingen duiden trouwens aan, dat noord en zuid steeds verder van elkaar vervreemden: Vlaanderen koos voor centrum rechts, Wallonië voor centrum links. --- * De schrijver van het artikel uit The Economist, een zekere Rennie, die schrijft onder de deknaam Charlemagne, gaat even de fout in. België telt geen zes, maar zeven parlementen. Waarschijnlijk neemt hij de federale Kamer en senaat voor één parlement. Dan heeft hij het nog niet gehad over onze zes regeringen, onze tien provincies met allemaal een gouverneur met hofhouding én een provincieraad. De zaak Stevaert heeft zopas nog laten zien hoe doelloos het werk van zo'n gouverneur is. Steve Stunt heeft er zich zo verveeld, dat hij zijn ontslag heeft gegeven. België blijft het verhaal van het teveel aan koks dat het eten bederft. Als er geen staatshervorming komt die ook deze uitwassen liquideert, kan er van een sanering van de staatsschuld geen sprake meer zijn.
Terwijl in het binnenland de juichkreten uitsterven en de nederlagen worden weggeslikt, is het misschien toch even de moeite eens iets te zeggen over het Europese parlement. Op verkiezingsavond was te zien hoe figuren zoals Dirk Sterckx, Bart Staes en Derk-Jan Eppink een meer dan grote zucht van verlichting slaakten, toen ze wisten herverkozen te zijn. Je zou het inderdaad voor minder. Het nieuwe Europese systeem voorziet voor de verkozenen in een jaarsalaris van 92.000 euro, een pensioenregeling waaraan door de betrokkenen niet moet worden bijgedragen (wél dus door de belastingsbetaler!), een jaarlijkse bijdrage van 50.424 euro voor het opzetten van een eigen bureau (ook als dat niét gebeurt), een aanwezigheidspremie van 298 euro per dag (ook al vertrekt men meteen weer) en vervoerskosten die honderden euro's per week bedragen. In de toekomst zullen de Europese vertegenwoordigers zelfs niet meer verplicht zijn hun kosten openbaar te maken. Bart Staes (nu Groen!, maar ex-Volksunie) is er nog min of meer op eigen krachten geraakt. Dirk Sterckx heeft alles te danken aan de monsterscore van Verhofstadt (en zal aan hem daarvoor schatplichtig worden en misschien ooit eindigen zoals Bart Somers). Eppink tenslotte heeft het gehaald als eerste opvolger van Deckerke en daarvoor geldt feitelijk dezelfde redenering als voor Sterckx. Het verschil met Sterckx is wel, dat Eppink zijn job en residentie in New-York heeft moeten opzeggen en in feite toch iéts geriskeerd heeft. Maar voor de rest hebben de drie heren (en met hem nog zo'n 750 andere Europese verkozenen) de lotto gewonnen en dit voor vijf jaar op een rij. Je zou voor minder van Europa gaan houden!
Begrijpe wie kan. De partij die er op federaal vlak in twee jaar tijd niet in slaagde ook maar iets van haar kiesbeloftes waar te maken, die een nationale regering vormde met een overwicht aan francofonen en momenteel regeert tegen een Vlaamse meerderheid in het federale parlement, diezelfde partij wint de regionale verkiezingen. Met ongeveer dezelfde beloftes als twee jaar geleden! Nog straffer, het Vlaamse kartel, dat uiteenviel net omdat de twee partijen, CD&V en N-VA, het niet eens geraakten over de te volgen weg naar een echte staatshervorming, die twee partijen komen nu afzonderlijk op en halen beide meer stemmen dan voorheen. We zullen het maar politiek op zijn Vlaams noemen, zeker? Zoals verwacht kreeg het Vlaams Belang flinke klappen, zeker in verhouding tot de regionale verkiezing van vijf jaar geleden. Toen waren er echter geen concurrenten aan haar rechterzijde en profiteerde de partij van het toen pas tegen haar uitgesproken politieke vonnis. Feit blijft wel, dat de Vlaamse rechterzijde nooit zoveel stemmen heeft gekregen als nu, bijna 40%. En dan tellen we daar de Open VLD niet bij, die is - sinds Verhofstadt van de macht proefde - geen rechtse partij meer. De vraag is nu, hoe het verder zal lopen. Normaal gesproken zouden de twee overwinnaars, CD&V en N-VA, samen moeten regeren. Op verkiezingsavond waren ze in elk geval al heel lief tegenover elkaar. De vraag is maar wie de vuile derde zal zijn: een Open VLD, die de Belgische kaart blijft trekken of een SP.a die gegarandeerd zal blijven dwarsliggen in de ontsluiting van Antwerpen (Lange Wapper, vliegveld van Deurne e.a.). Ondertussen heeft Bartje Somers zijn ontslag gegeven. De man was al langer helemaal niet meer geloofwaardig. De vraag is maar of Gennez en Mie Vogels ook zo verstandig zullen zijn. Vooral laatstgenoemde verdient het aan de deur gezet te worden, al is zoiets bij cryptocommunisten niet gebruikelijk. --- In de marge van bovenstaande nog dit: - Op het CD&V hoofdkwartier werd deze keer niet meer gezwaaid met leeuwenvlaggen. Bij N-VA gebeurde dat nog wel. - Steve Stevaert neemt ontslag als gouverneur van Limburg, maar komt niet terug in de politiek, wat de zaak voor de SP.a alleen nog maar pijnlijker maakt. Als goede proletariër heeft ook hij schijnbaar gekozen voor het grote geld...
Zo zijn we vandaag aanbeland bij bollekenskermis. Aan wat we de laatste dagen gehoord en gezien hebben valt uit te maken, dat we in Vlaanderen op niet te veel verandering moeten rekenen. Tenzij de socio's nóg meer klop zouden krijgen dan voorspeld werd en de Vlaamsgezinde partijen nóg meer zouden halen. Dat het Vlaams Belang zijn 24% van vijf jaar geleden moeilijk zal kunnen herhalen, is duidelijk. Ze hebben er ook twee serieuze concurrenten bij gekregen. Het zal dan ook interessant zijn te vernemen hoeveel stemmen die Vlaamsgezinde partijen in hun totaliteit gaan halen. Waar het vanaf morgen om te doen zal zijn, zal grotendeels afhangen van wat er in de federale regering te gebeuren staat. Als de Waalse ruzie zou aanhouden, is daar nog alles mogelijk, inbegrepen de complete impasse. Dan riskeert de regering Van Rompuy helemaal niets meer te kunnen doen, iets waar ze al maanden mee bezig is. Met de grote vakantie in het vooruitzicht riskeert België helemaal vast te lopen. Mocht dat zo zijn, dan zijn alle opties open en zijn zelfs vervroegde federale verkiezingen niet uit te sluiten. Dit laatste zou dan weer koren op de molen zijn van de unitaristen, die dromen van samenvallende verkiezingen, maar dit is een drogreden. In een federale staat hoeven de verschillende verkiezingen niet samen te vallen. Dat gebeurt nergens. Mocht dat bij ons ooit gebeuren, dan toont dit nog maar eens aan, dat dit land geen echte democratie is. Het grote probleem bij onze verkiezingen is, dat politici van alle partijen zo maar over en weer springen van het ene beleidsniveau naar het andere. Ik zou het "politiek wildplassen" willen noemen. Daaraan zou een einde moeten gesteld worden. Dit kan gebeuren door daarvoor een ethische code op te stellen, waarbij reeds gevestigde verkozenen hun job zouden moeten opgeven als ze zich kandidaat stellen voor een plaats op een ander niveau. Een tweede voorwaarde zou moeten zijn, dat ze - als ze verkozen worden - ze verplicht zouden moeten worden hun zetel in te nemen. Op die manier gaat elke partij haar vaste vertegenwoordigers hebben op elk bepaald niveau. Eventueel kunnen daar enkele uitzonderingen op worden gemaakt (bv voor wie minister of staatssecretaris wordt), maar liefst niet teveel. Ook zou elke politicus/a maar éénmaal op de kiesbrieven van één en dezelfde verkiezing mogen staan. Ik weet dat dit alles momenteel nog maar wishful thinking is, maar toch zal men ergens mee moeten beginnen. Wat nu gebeurt, is bij de beesten af, een democratisch land onwaardig.
De overwinning van de Partij voor de Vrijheid (PVV) van Geert Wilders in de Europese verkiezingen duidt nog maar eens aan hoe weinig geliefd Europa is. Dat er in Nederland maar 36,5% van de kiezers kwam opdagen, was al een eerste teken. Dat er heel wat van de mensen die toch kwamen, voor een eurosceptische partij stemden, een tweede. Europa wordt daarenboven afgerekend op het binnenlands beleid en dat niet alleen in Nederland. Vergeten we niet dat Nederland indertijd massaal tégen de nieuwe Europese Grondwet heeft gestemd en dat waarschijnlijk nu weer zou doen, mocht men er de kans toe krijgen. De regering Balkenende heeft dat echter niet toegestaan en moet daar nu de gevolgen van dragen. Bij een volgende nationale of regionale verkiezing in Nederland dreigt de huidige regering daar gewoon te worden weggestemd. Wilders heeft trouwens niet alleen gescoord omdat zijn partij eurosceptisch is. Ook de islamisering van Europa en de mogelijk toetreding van Turkije houdt de mensen bezig en dat geldt ook voor ons land. Ook hier is er een meerderheid van politici de islam en Turkije genegen en dit ondanks het feit dat men weet dat de meerderheid van de bevolking er tegen is. Als men echter hoort dat een euroluiaard en poenpakker zoals Dehaene vindt dat het volk toch geen mening heeft, dan is dat genoeg om heel wat kiezers te doen afhaken. Mocht er bij ons geen stemplicht bestaan, dan zou de opkomst - zeker voor Europa - misschien wel even miniem zijn. Europa is een weldaad geweest op financieel en economisch vlak. Het opengooien van de grenzen en de invoering van de euro zijn voor (bijna) iedereen goed geweest. Op politiek vlak stelt Europa echter weinig voor. Dat Fransen en Nederlanders eerst en Ieren later de eenheidsworstgrondwet verwierpen, was een teken aan de wand. Dat de respectievelijke regeringen daarna met de wensen van hun eigen volk geen rekening hebben willen houden, is een wending die eerder dramatisch zou kunnen genoemd worden. Mocht men in alle landen van de E.U. een referendum over Europa houden, er zou van het Europese verdrag van Lissabon niet veel overblijven.
