Dinsdag heeft Paarsgroen+ dan eindelijk een compromis bereikt over de verdere bedeling van kranten en tijdschriften. Een compromis dat verdient opgenomen te worden in mijn lijst van ‘Only in Belgium’, een zoveelste draak in de wafelijzerpolitiek* van dit land.
Nadat gebleken was dat Bpost, het favoriete bedrijf voor deze federale regering, de voortzetting van de uitbesteding niet zou krijgen omdat de concurrentie het voor bijna de helft van de prijs wou doen, heeft men de uitbesteding gewoon afgeschaft en vervangen door een ‘compromis à la belge’.
Om te beginnen wordt de concessie aan Bpost met een half jaar verlengd voor de som van 75 miljoen euro. Dat is nog altijd meer dan wat concurrent PPP voor een heel jaar vroeg.
Daarna gaat de steun rechtstreeks naar de uitgevers, maar alleen voor de distributie in dunbevolkte gebieden, waarbij Wallonië met het leeuwenaandeel ervan gaat lopen. Belgischer kan moeilijk.
Bpost én de uitgevers krijgen zo een half jaar de tijd om e.e.a. uit te dokteren, maar zeggen nu al dat die termijn te kort is. Het houdt gewoon in dat men het probleem over de verkiezingen wil tillen en het zo een zaak zal worden voor een volgende regering, al dan niet in Lopende Zaken. Vanaf 2027 zou de regering die dan aan de slag zal zijn een nieuw systeem moeten uitwerken zonder verdere staatssteun.
De kans is groot dat heel het verhaal straks een juridisch staartje krijgt omdat concurrenten PPP en Proximy op de aanvankelijke aanbesteding een veel gunstiger bod hadden gedaan dan Bpost en zich nu - m.i. terecht - bedrogen voelen. Het is ook niet logisch dat een overheid tegelijk aandeelhouder, subsidieverlener en contractvergunner is. Maar in een land dat niet meer zou uitgevonden worden als het niet bestond (dixit The Economist) lijkt alles mogelijk.
--
* Onder Wafelijzerpolitiek verstaat men een butgetteringsmethode in de Belgische politiek voor het toewijzen van gelden voor grote projecten in de diverse landsdelen.
Dieter Rogiers, een Brusselse auteur, scenarist en schrijver van stripverhalen, maakte zijn debuut als thrillerauteur met "Bot mes". Daarvoor ontving hij op 28 oktober 2023 de Fred Braeckman Award voor het beste thrillerdebuut van het jaar.
Die thriller speelt zich, volgens de schrijver, af in het Brussel na de splitsing van België. Brussel zal dan niet meer een ‘hellhole’, zijn, zoals ‘the Donald’ het ooit noemde, maar een ‘sinkhole’, een zinkgat dus. De stad zal dan in volle ontbinding zijn. De Vlamingen zullen er – moegestreden – vertrokken zijn. De Walen zullen gezwicht zijn voor het Franse geld, nu ze het van Vlaanderen niet meer krijgen. Diverse Europese instellingen staan op het punt te vertrekken. De ambtenaren in de hogere loonschalen zitten al in Straatsburg, terwijl stagiairs en pennenlikkers de boel hier nog trachten draaiende te houden.
Kortom: een schrikbeeld van een stad die werd verwaarloosd en waarvan de bestuurders alleen maar hun zakken vulden. Het is natuurlijk (voorlopig?) nog maar fictie en zó erg zal het hopelijk niet worden, maar het overgestructureerde Brussel bestaat nu al, zoals ik het al beschreef in mijn blog van 27 november ll., met het teveel aan burgemeesters, schepencolleges, gemeenteraden, OCMW’s en politiezones. Om nog te zwijgen over het Brussels gewest, dat feitelijk overbodig zou zijn mocht men van Brussel één stadsgewest maken i.pl.v. zoals nu stad én gewest, alles dubbel. Tenslotte is er ook nog die Fédération Bruxelles-Wallonie, niet eens erkend door de Belgische Grondwet, zonder eigen inkomsten, maar met een extra minister-president, extra ministers en kabinetten.
Broekzele, de originele naam van de stad, betekende ‘nederzetting bij het moeras’. Volgens Rogiers, die zijn boek ‘Bot mes’ noemde, kan de stad nog altijd een figuurlijk bestuurlijk moeras worden.
In mijn blog van 3 dezer schreef ik reeds dat men geen beursspecialist moest zijn om op voorhand te weten dat de nieuwe staatsbon van onze minister zonder Financiën geen succes zou worden. Dat is nu bevestigd. De inschrijvingen werden vrijdag afgesloten en brachten minder dan 50 miljoen er op, een peulschil vergeleken met die van september die bijna 22 miljard opbracht.
De Tijd, die daarover had nagevraagd bij negen financiële instellingen én aan zusterpublicatie De Belegger, kreeg daarover een lijst bijeen van 20 alternatieven die stuk voor stuk aantrekkelijker waren, ook voor kleine coupures. Wie alleen over die laatsten beschikt, zal het misschien volgend jaar nog eens kunnen proberen mocht Van Prutseghem weer afkomen met een fiscaalvriendelijkere staatsbon en een kortere looptijd. De vraag is maar of dat in volle kiescampagne én tijdens het EU-voorzitterschap nog wel zal gebeuren…
--
En dan was er die brave pastoor van bij ons die zei dat het in het Midden-Oosten nooit zo ver zou gekomen zijn, mochten joden en moslims zich gedragen als goede christenen. Het christelijk geloof, zei ie, predikt liefde en vergiffenis, niet haat en wraak…
En dan blijft er nog het probleem van de krantenconcessie dat op het kernkabinet vrijdag nog maar eens werd uitgesteld naar dinsdag a.s., zogezegd door discussies over de oorlog in Gaza en de indexering van de NMBS-tarieven die waren uitgelopen zodat Crootje anders zijn vliegtuig naar Amerika zou gemist hebben. Dat zou pas een groot probleem zijn geworden, De internationale voortzetting van zijn carrière, weet je wel.
Mijn problemen met Bpost zijn nog verre van opgelost, specifiek met wat de bedeling van mijn Pallieterke betreft. Normaal moet ik dat blad op donderdag krijgen, soms wordt dat vrijdag – dat gaat nog – maar soms ook pas de volgende maandag en dan is de actualiteit van veel gebeurtenissen niet meer actueel. Ik heb deze zomer ook een keer meegemaakt dat het blad pas de volgende week op donderdag kwam, samen met het volgende nummer, maar deze week klopt Bpost alle records: het nummer 48 van donderdag 30 november heb ik helemaal niet gekregen, ook niet op donderdag 7 december, toen ik het nummer 49 weer wél kreeg…
Voor een bedrijf dat van de staat jaarlijks een habbekras van 125 miljoen euro krijgt voor de krantenbedeling en die nu dreigt te verliezen, is dat ook helemaal niet meer om te doen. Geweldig zo’n soort staatsbedrijf dat dan nog eens zo duur blijkt als de concurrentie!
--
En dan nog dit:
Tom Van Grieken is opnieuw verkozen voor een volgende termijn als voorzitter van het Vlaams Belang, met een stalinistische score van achteraan in de 90%. Zo te zien kunnen ze hem daar evenmin missen als Bart De Wever bij de N-VA. Het verschil is wel dat Tom Bart blijft uitnodigen tot samenwerking bij en zeker na de verkiezingen van volgende jaar. Bart kijkt (voorlopig?) de kat uit de boom. Veelzeggend voor die houding was een titel in De Standaard in de weekeindeditie van 2&3 december: ‘N-VA zal zeker/misschien nooit/wel zaken doen met Vlaams Belang’. Hoop doet leven, zeg maar. Misschien zou Bart ook wel eens kunnen nadenken over een uitspraak ter zake van niemand minder dan Paus Johannes XXIII: ‘Weiger nooit een uitgestoken hand’. Een Vlaamse Kerstwens om te koesteren.
‘The beast is back!’ Nee, niet Jean-Luc Dehaene, dat was maar AI. Men heeft Dehaene ook nooit zo genoemd. Hij heeft alleen eens gezegd: ‘Let the beast go’, toen hij ergens in Amerika op een pneumatische kermisstier zat. The real beast that came back is niemand minder dan de Kaaiman, alias Koen Meulenaere, die alhoewel met pensioen, tot aan de verkiezingen van 9 juni 2024 elke dag weer de politiek gaat fileren in De Tijd, onder de hoofding ‘Kaaiman kiest keurig’.
Kaaiman schreef in de weekeindeditie van De Tijd sinds 2012, nadat hij dat jaar – samen met Rik Van Cauwelaert – was opgestapt bij Knack dat toen ophield Vlaamsgezind te zijn en eerder de Belgische toer op ging.
Er zullen gegarandeerd al wel enkele van onze politiekers met een bang voorgevoel zitten. Lol verzekerd!
Pisa is niet alleen de naam van de Italiaanse stad met de scheve toren – wij zijn er ooit geweest, op weg naar de haven van Livorno, waar we de boot namen naar Sardinië – er bestaat ook nog een zgn ‘Pisa-test’, die normaal om de drie jaar wordt verricht onder auspiciën van de OESO, dit jaar één jaar later wegens corona. Daaruit blijkt dat het niveau van onze 15-jarigen er flink op achteruit blijft gaan, meer dan het Europees gemiddelde. Dat heeft veel te maken met het overdadig gebruik van smartphone en tablet én de groeiende aanwezigheid van kinderen met een vreemde achtergrond, die thuis de taal van hun origine blijven spreken en de radio- en Tv-programma’s van hun land van oorsprong blijven volgen. Dat fenomeen is niet nieuw, we maakten dat al jaren geleden mee in het Brussels Franstalig onderwijs, waar zelfs Franstalige Brusselaars hun kinderen naar de Nederlandstalige scholen stuurden omdat ze het verschil zagen. Nu is die achteruitgang algemeen geworden in alle onderwijstakken. Vlaams minister voor Onderwijs Ben Weyts heeft groot gelijk dat hij de lat niet lager maar hoger wil leggen, al had hij dat al wel iets eerder mogen doen.
Zoals ik reeds enkele keren voorspelde, hebben de fratsen van ons mateke wel degelijk invloed gehad op het stemgedrag van de Vooruit-kiezers, zeker voor een aantal kaviaarsocialisten. Volgens een laatste peiling, door IVOX voor de Gazet van Antwerpen, is de rode opmars gestopt en vallen de socialisten terug op 13,2%, het slechtste peilingsresultaat in 2 jaar. En die peiling was er dan nog vóór Transconnah zijn Kamerzetel opgaf. Het kan dus nóg erger worden. Ondertussen blijven – steeds volgens dezelfde peiling - Groen en Open VLD op bodemkoers, met zicht op de kiesdrempel. Nog een paar ongepaste stunten van dragqueen Mahdi zoals die met Jean-Luc Dehaene en ook cd&v kan de coalitie van verliezers gaan vervoegen.
Ondertussen blijft het Vlaams Belang in dezelfde peilingen op kop en haalt de partij 27,5%, terwijl ook de N-VA lichtjes stijgt. Samen halen de twee Vlaamsnationale partijen bijna de meerderheid in het aantal stemmen en helemaal in het aantal zetels. Daarvan zouden ze er in het eigen parlement al 2 over hebben en steeds meer veroordeeld zijn om straks samen te werken, een eind te maken aan het cordon sanitaire dat van de Vlaamse meerderheid een minderheid maakt en een eerste stap te zetten naar een Vlaamse zelfstandigheid.
Volgens Kris Vanmarsenille, redactrice bij de Gazet Van Antwerpen (GVA, dezelfde initialen als de mijne!) zal men straks bijna een Vlaamse Vivaldi-coalitie nodig hebben om wat zij extreemrechts noemt nog tegen te houden. Ik lees al meer dan 20 jaar geen Frutje meer – ik heb mijn abonnement daar opgezegd met de komst van het duo Stevaert-Janssens – maar hoorde haar commentaar bij het Overzicht van de Pers op de VRT-radio.
Als de peilingen blijven wat ze zijn en mogelijks nog wat verder naar rechts opschuiven, zou zo’n Vlaamse Vivaldi-coalitie er zowat álle niet-Vlaamsnationale partijen bij moeten pakken, Groenen en communisten inbegrepen. Steeds in de veronderstelling dat er geen partijen de kiesdrempel zullen missen. Dat geldt in de eerste plaats voor Open VLD en de Groenen, maar de post-Connahpartij en zelfs cd&v zijn er niet immuun voor.
In de marge van bovenstaande wil ik trouwens ook nog even kwijt dat de bewering dat een sterk Vlaanderen federaal niets zou kunnen forceren op gebied van Migratie e.d. omdat dat federale materie zou zijn, voorbarig is. Er bestaat nog zoiets als een Overlegcomité van de gewesten, waarbij elk federaal en gewestelijk besluit gecontesteerd en geblokkeerd zou kunnen worden en België het zelfs met een regering in Lopende Zaken niet meer zou redden.
Ik heb al jaren een lijst van zaken die we alleen in België meemaken en – op enkele kleine uitzonderingen na (Luxemburg bv, maar voor De Gaulle was dat geen land) - nergens anders voorkomen. Het eerste punt van die lijst – die ik ‘Only in Belgium’ heb genoemd, was de automatische index. Die zorgt ervoor dat met stijgende inflatie en daaraan gekoppelde automatische loonindexering de brutolonen hier sneller en meer aangepast worden dan in de buurlanden, wat tot hogere productiekosten leidt en de Belgische bedrijven uit de markt prijst. Met jobverlies tot gevolg. Om de zoveel tijd moet dit concurrentienadeel dan telkens worden opgelost door loonmatiging en indexsprongen.
Zelfs het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO) is ondertussen tot de bevinding gekomen dat het zo niet verder kan en dat we moeten overstappen naar wat alle andere Europese landen doen: de lonen wel aanpassen, maar pas na onderhandelingen per sector. Bedrijven waar het minder goed gaat zijn dan niet verplicht de lonen meteen te verhogen en daardoor riskeren failliet te gaan.
Vorige week stierf – twee weken vóór zijn honderdste verjaardag - Charlie Munger, de rechterhand van Warren Buffett, de man die zowat beschouwd wordt als ’s werelds grootste belegger. Charlie was een diepe en complexe denker met een hekel aan vastgeroeste denkpatronen, maar tegelijk wel gehecht aan ouderwets fatsoen, eerlijkheid en voorzichtigheid. Alhoewel miljardair in dollars woonde hij nog altijd in het huis dat ij 50, jaar zelf ontworpen had. Daar hoeft men wel geen miljardair voor te zijn, want dat is nl ook bij mij het geval. Maar daar bleef het ‘bijna’ bij.
Ik schrijf wel ‘bijna’, want ik heb in deze rubriek al enkele keren geschreven dat Bitcoin en andere cryptomunten in werkelijkheid gebakken lucht zijn en een soort pyramidespel. Munger was ook van dat gedacht en vergeleek Bitcoin met rattenvergif, noemde het waardeloos en artificieel goud, goed voor kidnappers en afpersers.
De enige reden om een bitcoin of andere cryptomunt te kopen, is omdat iemand er later misschien nog meer voor wil betalen. Een klassieke zeepbel. Het is zwendel en oplichterij. Het failliet van de FTX-cryptobeurs bevestigt dat. Bezit van beleggers werd gebruikt om ermee te speculeren.
Wie echt bekommerd is over de financiële situatie zou er beter aan doen te beleggen in goud, dat nooit zoveel waard was en nooit gebakken lucht zal zijn.
Journalisten van Trends-Tendances, de Waalse versie van Trends, hebben eens een onderzoek gedaan naar de stakingen georganiseerd door De Waalse ACOD. Ze kwamen tot de merkwaardige bevinding dat hun délégués op stakingsdagen hun manschappen wel aanvuren, maar zelf niet staken. Op die manier behouden ze nl hun volle loon, terwijl de stakers hoop en al 40 euro per dag krijgen. Zo is er bij dat ACOD een syndicaal vertegenwoordiger van de afdeling Administratie en Ministeries, die in zijn hele carrière nog nooit gestaakt heeft. ‘Luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden’, is hier wel op zijn plaats. Ook de secretaris-generaal van de Interrégionale Wallonne van de ACOD heeft gedurende 13 jaar als Waals ambtenaar geen dag gestaakt. Hij gaat er prat op dat hij tussen 2015 en 2018 zeker 15 stakingsdagen op zijn palmares heeft – dat noemen ze bij de vakbonden ‘actief zijn’ - maar daarvan is op zijn loonbriefjes niets terug te vinden. De man beweert die 15 stakingsdagen vergeten door te geven te hebben aan zijn dienst Personeelszaken…
Verboden te lachen. Ook niet met het mopje dat zegt dat een Waal is als een kapper op maandag. ‘Dat werkt niet’.
Men hoefde geen beursspecialist te zijn om op voorhand te weten dat de nieuwe staatsbon van Van Prutsegem geen succes zou zijn geworden zoals de vorige. De looptijd was nu niet 1 maar 5 tot 8 jaar, de opbrengst was een stuk minder, zelfs minder dan andere spaar- en beleggingsproducten van het ogenblik en daarenboven is onze minister zonder Financiën zo slim geweest aan te kondigen dat hij volgende maand waarschijnlijk weer zo’n staatsbon met een looptijd van één jaar zou uitbrengen. Onder die voorwaarden kan men beter een maand wachten en moet men ofwel gek zijn daaraan mee te doen ofwel echt geld teveel hebben.
--
Ik heb gisteren mijn Kerstboom geïnstalleerd. Dat doe ik elk jaar op de vooravond van de eerste zondag van de Advent en die blijft dan staan tot de dag na Driekoningen. Wat er dit jaar speciaal aan is, is dat die eerste Adventszondag een week later valt, de eerste zondag van december i.pl.v. de laatste van november zoals de vorige jaren. Dat heeft iets met de maan te maken en zorgt ervoor dat Kerstmis (én Nieuwjaar) deze keer op een maandag vallen. Vooral naar Sint Silverster, de laatste dag van het jaar, wordt het bij ons in de Kempen uitkijken wat er terecht gaat komen van de Nieuwjaarszangertjes op de laatste dag van het jaar. Dat was de vorige jaren, met corona, wat in de verdrukking gekomen.
In elk geval wens ik mijn lezers al goed op tijd een Zalige Kerst en hopelijk een gelukkig 2024, met daarin een belangrijke stap naar de Vlaamse zelfstandigheid. In deze stilaan verloederende wereld waarin men zich stilaan bij elk artikel kan gaan afvragen of het AI is of dat erover is nagedacht, zal het nodig zijn ergens wat houvast te hebben.
Na ‘Het Verhaal van Vlaanderen’, is er nu ook ‘Het Verhaal van Wallonië’, een boek geschreven door Alain Gerlache, een perfect tweetalige Waalse journalist van bij de taalgrens, die over ’t algemeen geen nonsens vertelt. Hij vertelt in het boek ook niet veel dat we nog niet weten, tenzij misschien zijn kijk op Brussel.
Gerlache geeft toe dat Brussel geen Waalse stad is, maar een Vlaams die door het Belgisch systeem werd verfranst. Eén op de vijf Franstaligen in dit land leeft in Brussel, niet in Wallonië en de meesten van hen bedanken er feestelijk voor om bij het arme Wallonië gerekend te worden. Vlaanderen zegt hen veel meer, al is het maar de vraag of het alleen maar zal zijn om de Brusselse schulden bij te blijven passen.
Ik blijf erbij dat Brussel alleen bij Vlaanderen kan blijven in een confederaal verband, waarbij het al zijn dubbele functies moet herleiden tot enkelvoudige en afstand moet doen van de dubbele regeringen en het leger overbodige ambtenaren, het afschaffen van de grondwettelijk onbestaande federatie met Wallonië en alleen verder kan bestaan als stadgewest en niet als gemeente én gewest. Met één burgemeester, één schepencollege, één gemeenteraad, één OCMW en één politiezone. Waarom zouden er van alles 19 moeten zijn wanneer het wél kan met één brandweercorps. Om dit te realiseren moeten de Brusselaars in een referendum eerst daarover beslissen en als zij er niet mee akkoord zouden gaan, houdt elke verdere discussie op. De tering naar de nering zetten, zeg maar.
Brussel in zijn huidige vorm bij Wallonië voegen betekent voor die regio het faillissement. Bij Vlaanderen zou het de verdere verfransing van de Rand betekenen.
--
En dan nog dit. Zoals ik reeds vreesde – zie mijn blog van eergisteren – heb ik ook vrijdag ‘t Pallieterke niet gekregen. Wel The Economist die uit Londen moet komen, de Pallieter uit het ‘verre’ Vlaams-Brabant niet. Ik heb zo de indruk dat daar bij Bpost een of meerdere Vlaamshatende belgicisten zitten, die mijn blogs en/of mijn brieven in de brievenrubriek van het blad niet kunnen appreciëren…
In mijn blog van eergisteren schreef ik reeds dat de service van Bpost zeker bij ons in Kasterlee ook niet dát was. Gisteren was het trouwens weer van dattem. Mijn Pallieterke, dat ik normaal op donderdag moet krijgen, werd niet afgeleverd. Het is nu wachten of dat op vrijdag zal gebeuren. Indien niet – wat ook al eens meer gebeurd is – ben ik bijna verplicht een extra-Pallieterke te gaan kopen in de krantenwinkel, anders zie ik het pas na het weekeinde en is het meeste nieuws erin niet meer uptodate.
En dan moet ik ondertussen wel in de nieuwsberichten op de media horen dat de paarsgroen+ regering de beslissing om de subsidies voor het uitdelen van de kranten en tijdschriften heeft uitgesteld, omdat men denkt dat PPP (Pers, Periodics & Publiciteit) niet betrouwbaar genoeg zou zijn. Dat alles terwijl dit bedrijf, dat de krantenbedeling voor bijna de helft van de prijs wil doen, niet eens de kans krijgt te bewijzen dat ze het wél kan.
Heel het verhaal doet denken aan dat andere, waarbij de aan de macht zijnde partijen zeggen dat men beter niet voor het Vlaams Belang stemt omdat het dan economisch slechter zou gaan worden. Dat alles terwijl het VB ook nooit de kans heeft gekregen mee te doen, terwijl de traditionele partijen (én Groen/Ecolo) dat al wél hebben gedaan en bewezen hebben dat ze het niet waar kunnen maken.
Hopelijk krijgen we volgend jaar de kans een einde te maken aan deze klucht en te hopen dat enkele van de partijen die het al decennia lang hier voor het zeggen hebben gehad, er niet meer bij zullen zijn en misschien zelfs plaatselijk de kiesdrempel niet meer zullen halen.
Er is de laatste dagen nogal wat te doen geweest over de nieuwe toewijzing van de overheidssubsidies voor de krantenbedeling. Die gaat al de hele tijd naar Bpost, maar nu zijn er kapers op de kust, waarbij een zekere PPP dat het voor bijna de helft van de prijs wil doen en bestaat de kans dat het nationaal postbedrijf dat contract kwijt speelt, wat een verlies van heel wat banen zou kunnen betekenen. PPP krijgt het verwijt dat het niet accuraat zou werken, maar dat geldt ook voor Bpost dat ook niet altijd synoniem was van goede service. Ikzelf kan daarvan meespreken. Ik heb een abonnement op ’t Pallieterke en The Economist en heb al meermaals meegemaakt dat ik die niet op tijd kreeg, soms zelfs na het weekeinde terwijl ik ze op donderdag en vrijdag moet krijgen. Tot twee keer toe is dit jaar ook een brief verstuurd van Kasterlee naar Mechelen niet aangekomen, nota bene: in dezelfde provincie. Ik heb daarover enkele keren gereclameerd, maar kreeg nooit een antwoord, zelfs niet op een brief die ik met een priorzegel had gefrankeerd (in het eigen postkantoor van Kasterlee!).
Hoe deze soap gaat aflopen is nog koffiedik kijken op het moment dat ik dit schrijf (woensdagavond), maar het zou me niet verwonderen dat er weer zo’n Belgisch compromis uit de bus zal komen zoals we er al maar al te veel al kennen, waarbij men straks het bos niet meer ziet van de bomen.
Nu, om een lang verhaal kort te maken, vind ik dat men best eens met een grove kam door al die overheidssubsidies mag gaan. Meestal vervalsen die de concurrentie, op welk gebied ook. Dat geldt ook voor subsidies aan politieke partijen en dan praten we over een veelvoud van wat Bpost krijgt. Voor politieke partijen hoeft dat niet. Die behoren de steun te krijgen van hun leden, die daarvoor betalen. En dan nog. Zie wat er in Nederland is gebeurd. De partij van Wilders, die zelfs officieel geen leden heeft, won de verkiezingen en die van Pieter Omtzigt haalde 20 zetels zonder één euro subsidie! Het kán dus.
Volgens het hoofdartikel van Het Laatste Nieuws van gisteren, waarover ik enige commentaar hoorde bij ‘De krantencommentaren’op het radionieuws, zou een overwinning van onze Vlaamsnationalisten bij de volgende verkiezingen hen wel de macht in Vlaanderen geven, maar niets kunnen veranderen aan federale materies zoals bv Migratie, Sociale Zekerheid en de Transfers. Daar zit een zekere logica in, maar men vergeet daarbij dat Vlaanderen in dat geval e.e.a. kan blokkeren op federaal gebied, zodat België onbestuurbaar zou worden.
Het einde van België zal inderdaad nog niet voor morgen zijn. Ik schrijf al langer dat een Vlaamsnationale meerderheid in het eigen parlement een eerste stap er naartoe zal zijn. Die moet er dan wél komen via een akkoord tussen de regio’s om te beslissen wat ze nog samen gaan doen en wat niet. En daarbij hoort dat iedere regio voortaan de tering naar de nering zal moeten zetten en verantwoordelijk zal moeten worden voor de eigen begrotingen en hun budgetten. Het blijft te gek voor woorden dat Vlaanderen elk jaar 12 (twaalf!) miljard euro* van zijn eigen welvaart moet afstaan aan Brussel en Wallonië, geld dat grotendeels niet wordt geïnvesteerd, maar wordt uitgegeven aan overbodige dubbele instellingen en postjes.
--
* 8 miljard doordat er in Vlaanderen meer mensen aan het werk zijn, die afdragen en ± 4 miljard voor het afbetalen van ± 90% van de Belgische staatsschuld (Brussel betaalt de overige 10%, Wallonië niets, nul komma nul !
De verklaringen in schabouwelijk ‘Inglish’ van Theo Francken hebben heel wat reacties losgemaakt in onze media. Ongeacht de reacties in welke zin ook, is het wel een feit dat Crootje al langer zoekt zich te profileren voor een internationale politieke carrière. Dat zal er niet op beteren als België straks voor zes maanden voorzitter wordt van de E.U., juist in de aanloop naar federale en Europese verkiezingen. Op zijn Open-VLD moet hij niet te veel meer rekenen, zeker nu bekend is geraakt dat oud-voorzitter Lachaert nog mee getracht heeft de LDD-lijst van Deckerken te reanimeren en de nieuwe voorzitter inhoudsloos is en niets voorstelt.
Dat laatste geldt trouwens ook voor de nieuwe voorzitster van Vooruit. Trouwe partijmilitante – net zoals Ongena bij Open VLD – maar ook niets meer. Na het debacle met het Tik-Tok socialisme van ons mateke zal die partij na het vertrek van de arbeidersgeneratie ook dat van de kaviaarsocialisten meemaken.
Cd&v was een partij die al aan het uitsterven was, iets wat nog zou kunnen versnellen nu de partij waarschijnlijk ‘selfservice’ Wouter Beke (dixit Kaaiman) gaat voordragen als lijsttrekker voor het Europees parlement, nadat uitgerekend hij de derde en vierde generaties in de woonzorgcentra was vergeten.
Bij de Groenen is het in Vlaanderen zeker niet veel beter. Ze staan synoniem voor geldverkwisting en kent ook een uitloop van de weinigen die in de partij nog iets voorstelden.
Wie leeft zal zien, maar als de Vlaamsnationalisten het goed aanpakken en in de eerste plaats de andere partijen aanpakken en niet elkaar als er straks met de andere regio’s moet gepraat worden, zou 09.06.2024 ook eens iets goed kunnen betekenen voor onze regio.
Het Brussels gewest heeft een structureel tekort van zo’n miljard euro en een schuldenberg die volgend jaar tegen de 11,5 miljard euro kan bedragen als daar niets aan gedaan wordt. Het is een van de redenen waarom ik in deze rubriek al langer schrijf dat Brussel de tering naar de nering moet zetten en geen deel kan uitmaken van Vlaanderen als het dat niet doet.
Niet iedereen blijkt van die mening te zijn. Zo is er Guy Vanhengel, Brussels volksvertegenwoordiger die in zowat alle gewesten heeft gezeten en die zegt daarvoor een andere, vertrouwde oplossing te hebben. Hij is zowat de politieke peetvader van huidig Brussels minister voor Begroting Sven Gatz en heeft die de raad gegeven te doen wat men altijd tot nu toe gedaan heeft: het geld om aan dat tekort en die schulden een einde te maken gewoon aan de nationale overheid te vragen.
Brussel wil zgz wel een volwaardig gewest worden, maar schuift de financiële verantwoordelijkheid van zich af en hoopt dat te bereiken bij een volgende staatshervorming. Bij de laatste ervan kreeg Brussel nl ook een half miljard extra, dat later niet eens genoeg bleek te zijn. Brussel wordt niet ondergefinancierd zoals men ons wil doen geloven, maar is overgestructureerd. Ze heeft 18 burgemeesters, schepencolleges, gemeenteraden en OCMW’s teveel en hoeft niet tegelijk stad én gewest te zijn, waardoor heel wat functies dubbel zijn. En daar komt nog die Fédération Bruxelles-Wallonië bij, waarin Brusselaars ook de helft van de mandaten in handen hebben, maar die officieel niet eens bestaat en zelf geen eigen inkomsten heeft. Van potverteren gesproken!
--
En dan nog dit. In zijn Engelstalige kritiek op de Israëlische Tv over de reis van Crootje naar het Midden-Oosten, had Theo Francken het over ‘The drup in the emmer’. Dat is niet alleen geen Engels (letterlijk vertaald zou dat zijn ‘The drop in the bucket’, maar in die taal kent men ook die uitdrukking niet. Daar zegt men ‘The straw that broke the camel’s back’, een uitdrukking die uitgerekend in een betoog over het Midden-Oosten op zijn plaats zou zijn geweest…
De liberale VVD, samen met de christendemocraten van het CDA de grote verliezer van de Nederlandse verkiezingen, is dus niet bereid in een regering te stappen met Geert Wilders, maar wil die wel gedoogsteun geven. Waarschijnlijk zal de partij hetzelfde doen mocht de fusiepartij PvdA/Groenlinks van ‘Timmerfrans’ de nieuwe regering leiden. Op die manier zal de partij van Mark Rutte – de man die volgens bekende publicist Bas Heyne nérgens meer voor stond - de Nederlandse politiek bepalen.
Onze overwegend linkse Vlaamse media proberen ons al enkele decennia te overtuigen dat als rechts hier aan de macht zou komen, ze de Vlaamse welvaart zou ondermijnen. Als we echter zien wat in het buitenland gebeurt: Zweden, Denemarken, Finland, Hongarije, Italië, waar rechts op e.o.a. manier aan de macht of mee aan de macht is kunnen komen zonder enorme schokgolven te veroorzaken, dan kan men zich afvragen wie er gelijk heeft. Waarschuwen voor dergelijke politieke avonturen maakt nog weinig indruk.
Dat laatste geldt ook voor Bart De Wever die, na het succes van Geert Wilders in Nederland, bijna lijkt te hopen dat niet centrumrechts, maar centrumlinks daar aan de macht komt. Hijzelf mag zijn natte droom vergeten hier straks nog met de partij van ons mateke een kans te maken, laat staan met de PS. Tenzij hij Vivaldi II plus N-VA wil (dixit Koen Geens, cd&v).
Als dat laatste gebeurt gaan we meemaken dat uitgesproken een historicus zijn afspraak met de geschiedenis zou missen en in het volgende Verhaal van Vlaanderen zou kunnen worden afgeschilderd als een Vlaamse Quisling*.
--
* .Vidkun Quisling was een Noorse nationaalsocialist, collaborateur, die wenste dat Noorwegen zou worden overgenomen door Duitsland,
De overwinning van Geert Wilders’ PVV bij de nationale verkiezingen in Nederland blijft nazinderen. Het wordt nu uitkijken wat de gesprekken tot de vorming van een nieuwe Nederlandse regering zullen opleveren. We kunnen er in Vlaanderen misschien wat wijzer van worden, want ook hier zal moeten gepraat worden tussen de diverse partijen, en – in tegenstelling tot Nederland - zal dat hier twee keer moeten gebeuren: op gewestelijk én federaal vlak.
Wij doen er best aan niet te wachten tot na de verkiezingen van 9 juni 2024, zeker niet op Vlaams gebied. Hét punt is, dat we eerst moeten komen tot een Vlaamsnationale meerderheid in het eigen parlement. Pas als dat bereikt is, en Vlaanderen zijn soevereiniteitsverklaring – de eerste stap naar meer zelfstandigheid - zal hebben afgelegd, kan het voluit gaan in de besprekingen met de francofonen op federaal gebied. Vooral nu blijkt, dat nog altijd 75% van de N-VA-kiezers bereid is samen te werken met het VB als die meerderheid in het eigen parlement bereikt wordt, is het hoog tijd dat de N-VA leiding dat inziet. Als dat niét zou gebeuren, kunnen we die 75% alleen maar aanraden op 09.06.2024 tenminste gewestelijk VB te stemmen.
